Op zaterdag is mijn ochtendritueel lichtjes door elkaar geschud. De krant komt uren later. De weekendgasten willen ook hun portie lectuur in de brievenbus krijgen. Wat doet een braaf vrouwtje dan om de wachttijd door te brengen? Een mooi puzzeltje online maken, de mails eens bezien en het nieuws op internet lezen. Dat alles bij een lekkere tas koffie of 3. Vandaag 11 juli en herdenking van de 500 gulden sporen die Franse ridders achter lieten op het Groeningheveld. De heldhaftige piekeniers en boogschutters uit de Vlaanders, die een professioneel Frans leger van edelen hebben verslagen op 11 juli 1302. Daardoor herwonnen Frans-Vlaanderen, Oost- en West-Vlaanderen en Zeeuws Vlaanderen terug hun zelfstandigheid. Geromantiseerd in 1836 door Hendrik Conscience in zijn roman "De Leeuw Van Vlaanderen, de slag der Gulden Sporen". Door Conscience bedoelt om het Belgisch patriotisme aan te wakkeren. Vroeger was het een feest om de overwinning op de Fransen en de herwonnen zelfstandigheid te vieren, nu profileert deze datum zich als een eendrachtsfeest voor alle Vlamingen en de ontvoogding van Vlaanderen. Een dag met speeches, veel lof over realisaties en met voorstellen om niet één maar twee ministers op de departementen economie en werk, te benoemen (toch al minder dan de 9 voor gezondheid en welzijn). In Vlaanderen streven ze naar meer ministers dan mensen die er wonen! Het verwondert me geeneens meer dat we hier véél belastingen moeten betalen. Al die hoogwaardigheidsbekleders die een inkomen moeten hebben en al de mensen die hen moeten helpen om dat beleid uit te voeren. Arm Vlaanderen met veel pretentie, die zelfs niet weet hoe zijn leeuwenvlag moet ogen, ook al 9 keuzemogelijkheden. 

Maar een weekend moet ook over iets luchtigs gaan, iets dat niet veel om het lijf heeft: een mooie bikini. Schaars was de stof na de tweede wereldoorlog en twee mannen hadden het idee om het badpak in twee stukken te maken. Louis Réard won het van Jacques Heim, beide Fransen. Louis won omdat zijn deux-pièces de navel toonde en de broekspijpjes wel heel kort waren, dus meer bloot. Het ontwerp van Jacques daarentegen was er een met een hoge broek in wol. In eerste instantie nog een groot probleem: niemand wilde het showen omdat de dames nog te preuts waren. Uiteindelijk vond hij Micheline Bernardini, een naaktdanseres in het Casino de Paris. Die wilde met de 2 stukjes op de foto en er ook mee paraderen. Een paar dagen vóór de presentatie van zijn revolutionair badpak, dropte het Amerikaanse leger een atoombom op het onbewoonde eiland Bikini, in 1946. Hij veronderstelde dat zijn ontwerp een even grote knal zou geven als de bom op het eiland en noemde het als aandenken "bikini". Verschillende landen verboden de bikini. Maar het tij keerde, met dank aan Brigitte Bardot in 1953. Met dank aan Silke Remmery voor de mooie tekst met bijhorende song: "Itsy bitsy teenie weeni yellow polka dot bikini" geschreven door Paul Vance en Lee Pockriss. Verschillende uitvoeringen en in verschillende talen, zoek en kies er eentje uit en wordt vrolijk van dit lied!