|
"Ik heb drie stoelen in mijn huis: één voor de eenzaamheid, één voor de vrienschap, één voor gezelschap." Een citaat van Henry David Thoreau (1817-1862), Amerikaan, dichter, natuuronderzoeker. Een fascinerend man, het is de moeite om wat over hem te lezen. Een asceet, een man met een zeer sobere levenswijze, een man die ook zegde: ons leven wordt verspild aan details, vereenvoudig, vereenvoudig! De feestdagen en de feestweken zijn weer voorbij. Gelukkig worden ze weer opgeborgen tot het einde van 2021. Die dagen zouden alleenstaanden, en ik dus ook, zich ongelukkig moeten gevoeld hebben tussen het feestgedruis en het afwezig zijn bij familiebijeenkomsten. Tenminste als je al de oproepen op de sociale media hoorde. Nodig een eenzame uit, doet eens een klapke met een eenzame buur, geeft eens een belleke, de alleenstaanden mogen 2 knuffelcontacten uitnodigen als uitzondering op de regel....Wat weten al die koppels wat de inhoud is van 'alleen zijn'? Niets! Hetgeen voor mij een gemis is, is voor anderen onbelangrijk en omgekeerd. Er zijn zoveel soorten invullingen en betekenissen van eenzaamheid als er alleenstaanden zijn. Mensen die eenzaam zijn of eenzaamheid is niet een gevoel dat 2 weken per jaar een verschijnsel is. Mensen door eenzaamheid geplaagd, geeft hen een allesomvattend gevoel van onbehagen, een moeheid, zich afgesloten van de maatschappij en de wereld voelen. Een ingesteldheid die alle dagen het leven beheerst. Maar, ik wil de woorden van Ouida pseudoniem van Marie Louise Ramé *(1839-1908) citeren: eenzaamheid temidden van velen, is de pijnlijkste eenzaamheid! Dat vind ik echt wel een waar gezegde, men verwacht geen eenzaamheid in een groep. Waarom ik nu over eenzaamheid begon? Omdat ik gisterenavond eens tegen iemand wilde zeggen dat ik een 'pijntje' had en er niemand in mijn nabijheid was. Ik begon daar eens over na te denken. Het zijn nooit grote dingen die ik zo langs mijn neus weg, even wil vermelden aan iemand. Nee, een klein pijntje hier, een klein verdrietje daar, is al genezen bij luidop vermelding. Eens goed 'zagen' heb ik als alleenstaande ook moeten afleren, want niemand zit daar op te wachten, Een klein gelukje, een klein pleziertje is altijd plezanter als ik dat zo eens terloops kan vertellen. Dat betekent voor mij 'alleen' zijn. Niets meer en niets minder. Maar zie, mijn 'pijntje' in mijn armen heb ik hier nu beschreven in mijn blog. Tenminste een paar mensen die het lezen en die eens echt compassie met mij zullen hebben. Dat te 'weten' doet mijn ongemak vergeten. Ik heb nog een citaat om te eindigen, van Albert Einstein(1879-1955) van beroep genie: eenzaamheid doet pijn als men jong is, maar heerlijk als men volwassen is!
Ouida is hier gekend omwille van haar roman 'A dog of Fanders' een 'Hond van Vlaanderen' over het jongetje Nello en hond Patrasche dat zich afspeelt in Antwerpen. Het boek kreeg hier bekendheid door het Suske en Wiske verhaal; Het Dreigende Dinges uit 1985. Er bevinden zich 2 monumenten in Antwerpen en 1 in Hoboken, om het verhaal te herdenken.
|
