Grijs, bewolkt, 5°C. Ik kan gerust spreken van koud weer met die ijzige noordwester erbij. Al denk ik dikwijls, als er een zonnestraal passeert, dat de winter weeral tot het verleden behoorde. Niets is dus minder waar. En als ik bij zo'n killig weer de restanten van de hondenvoeding moet verzamelen, dan denk ik dikwijls aan de beroepen die ze de jongetjes van toen, voorschotelden die hun best niet deden op school. Dan zou hun keuze om te werken zich beperken tot werken op de "De Zaat" in Temst, of als "strontraper" achter de trein lopen. Voor meisjes werden die beroepen niet genoemd. Het was alleen maar belangrijk dat de jonge dames konden lezen, schrijven, rekenen (tot 100), naaien, borduren en breien. Eventueel nog een muziekinstrument bespelen, liefst piano. Zingen/zang was ook belangrijk om de 'kerkkoren' te bevolken. Ik ga niet herhalen welk werkje ik, zolang een viervoeter mijn compagnon is, moet uitvoeren. Alleen is er van achter de trein/tram lopen geen sprake. Tot daar één van mijn dagelijkse bezigheden. Normaal, als men het woordje verjaardag uitspreekt, kijkt iedereen reikhalzend uit naar het feestje dat voor dat heugelijk feit gegeven wordt. Van deze verjaardag wordt iedereen triestig: het gewapend conflict tussen twee soevereine staten die gevolgen heeft voor de wereld zonder dat men het een 'wereldoorlog' kan noemen. Gelukkig maar. Sinds de uitbarsting van geweld tussen Oekraïne en Rusland is ons leven wel helemaal overhoop gehaald. Iedereen draagt de gevolgen, niet in het minst de 8 miljoen vluchtelingen die elders een nieuw leven moeten proberen opbouwen. De impact voor 'het vrije Westen' van deze situatie is op alle domeinen te voelen; tekorten van voedsel, tekorten van energie, tekorten van vele gebruiksgoederen. Het leven is op 1  jaar tijd bijna verdubbeld in duurte, met regelmatig gebrek aan grondstoffen en producten. Het is niet meer nodig te spreken van 'het Rijke Westen' eerder moet men zeggen 'Het Rijke Oekraïne', de bevoorradingsschuur van de wereld van graan, fruit, groenten en energie zoals gas enz.. En dan blijft men in ons Rijke Landje, vooral dan Vlaanderen, maar bakkeleien over sluiting of open houden van kernreactoren, plaatsen van windturbines, mestplannen, beknotting en het leven zuur maken van de mensen die onze voedselvoorraden op peil kunnen brengen. Enfin, ik wil met dit grijze weer mijn leven niet nog meer verzuren door me negatief uit te laten over onze bewindvoerders die hun verkiezingen al voorbereiden in plaats van daadwerkelijk te regeren.

Ik ben ook een niemendal weetje rijker geworden. Ik las het verhaal over de Nederlandse zoeaven, de soldaten van het Vaticaan of de pauselijke beschermheren. Aanleiding was Pieter Janszoon Jong (1842-1867) zoeaaf of de 'reus uit Lutjebroek' Nederland. De roomsen, die in enclaves woonden in protestants Nederland, besloten met 3000-tal mannen te gaan vechten tegen Garribaldi (1807-1882). Die wilde Italië één maken en de pauslijke domeinen inlijven, in het groter geheel. Dat mislukte zoals we nu wel weten met het ministaatje dat is overgebleven. Tot morgen