Ik kan het bijna niet geloven dat het jaar weeral bijna een 'oud' jaar is terwijl ik nog altijd denk dat ik aan 2023 moet beginnen. Langs de ene kant, blij dat de tijd vlug gaat vooral als het saaie dagen en weer is. Langs de andere kant is het spijtig dat de tijd zo vlug gaat want een dagje ouder worden zou ik het liefst van al uitstellen. Het spreekwoord zegt, 'de tijd gaat snel, gebruik hem wel' en dat is echt wel waar. Daarom heb ik deze morgen al de bevroren geraniums, wat ik in feite pelargoniums moet noemen, uit hun potten verwijderd. De roeste bladeren en bloemknoppen hadden geen zicht meer en dan liever lege potten met mooie omgewoelde aarde, die dan staan te wachten om terug gevuld te worden in de lente. Maar ik heb daar bollekes in gestoken van de vroege lentebloeiers en binnnenkort staat daar een krokusje in te bloemen. De vaste geraniums blijven een mooie groene toets houden in de tuin. Een grondbedekker voor alle seizoenen die daarenboven een mooi paars bloemeke geeft in de lente. "Et maintenant, que vait-je faire, de tout ce temps que sera ma vie...." zong Monsieur 100.000 Volt, Gilbert Bécaud (1927-2001). Dat is een Grote Vraag voor iedereen die gepensioneerd is. Eigenlijk, buiten het wegvallen van een job, doe ik hetzelfde als altijd in mijn leven: schrijven, lezen, luisteren, leren. Vroeger schreef ik op internaat brieven naar mijn ouders, dan naar pennenvrienden om een taal te leren, dan naar vriendjes en tenslotte naar mijn lief. Nu is het bloggen, e-mailen en kerstkaartjes. Lezen is van kindsaf aan een must geweest. Dat is een microbe die ik van mijn vader meekreeg. Niet omdat die boeken las, maar de krant verslond en dat was dezelfde krant die ik nu nog altijd lees, en "Duifke Lach" voor de moppen van de duivenmelkers. Leren, is nieuwsgierigheid bevredigen, willen kennen en weten behalve wiskunde en wetenschappen, daar zijn 'notie van hebben', voldoende. Luisteren, vooral naar muziek maar ook naar de mensen. Dat waren toen mijn bezigheden en zijn het nog altijd. Dat zijn mijn activiteiten binnenshuis en die zijn door de jaren heen niet verandert. Wel zijn de uitstappen naar culturele centra en reizen, al lang weggevallen. Dat zijn activiteiten die ik liefst met 2 of meerdere mensen deed, en die zijn er niet meer. Maar ik heb een voldaan gevoel daarover, ik vind dat ik gezien heb wat belangrijk was voor mij en wil eigenlijk geen valiezen meer maken. Ik heb dé bestemming van mijn leven bereikt en ben daar heel gelukkig mee. Tot morgen