Met z'n vijven zijn ze hier hun Witte Donderdagmaaltijd komen verorberen. Geen vastenmaaltijd heb ik voorgeschoteld maar eentje met veel calorieën, zeker het dessert met koekjes allerhande bij de koffie, chocomelk of gewoonweg water. Als mijn jongste zoon met de 3 jongste kids (16-14-12) en vrouwlief naar hier komt is dat verwendag, die niet altijd even gezond kan genoemd worden. Maar och ja, de maaltijden en samen aan tafel zitten en babbelen en kletsen lengen we met tussenin wat te snoepen. Alle nieuwtjes moeten uitgewisseld worden en ook vaststellen dat ik weer wat gekrompen ben. Zolang mijn hersenen niet krimpen en goed blijven werken maal ik daar niet om. Nu zijn ze weer teruggekeerd naar de regen, want hier is het nog altijd droog en in het binnenland zijn er al wat plensbuien. Het nieuws van de dag is de aankomst van de Koning en co aan de kathedraal van Santiago de Compostella. Ze hebben hun schelp verdiend. Met horten en stoten hebben ze gedurende jaren een deel van de pelgrimage afgewerkt. Met hun gezin, vrienden en bodyguards om zich heen. Hierbij tonen ze dat glimmer en glamour niet altijd de hoofdzaak is in hun leven, maar dat hun spirituele leven ook belangrijk is. De 'camino' is een netwerk van wandelwegen die gevormd zijn de de Jacobswegen doorheen gans Europa te bewandelen en die dan in Saint Jean Pied de Port het Spaanse grondgebied in noorwestelijke richting uitgaat. Dat is dan toch nog om en bij de 790 km stappen. Onderweg kan je dan genieten van middeleeuwse architectuur in historische steden met hun enorme kathedralen. Dat alles om tot aan het graf te geraken van de Apostel Jacobus, een visser uit Galilea, wiens beenderen in Santiago zijn  begraven. Het is een mooie en vermoeiende tocht, deels door de Pyreneeën, geen plezierwandeling maar een echte uitputtingsslag. Een 400.000 bedevaarders leggen jaarlijks de route naar het heiligdom af. Vanuit België is het ongeveer een 2.200km stappen. Nu ga ik een beetje rusten. Tot morgen