Deze voormiddag heb ik mijn tijd besteed aan een refreintje. Door de weersomstandigheden kwam dat zinnetje helemaal verkeerd in mijn hoofd. "Er vliegt geen Blauwvoet, en toch is het storm op zee". Iedereen die student geweest is of lid van een jeugdbeweging...., kent wel het refrein: "Ei!, Het lied der vlaamsche zonen, met zijn wilde noordertoren, met het oude vlaamsche Hoezee, Vliegt de Blauwvoet-storm op zee!" In mijn schoolgaande jaren hadden we nog 1 lesuur per week dat gebruikt werd om gedichten van buiten te leren, te ontleden. Ook al de Vlaamse schrijvers kwamen aan bod. Ik wist dus nog wel dat het een gedicht was van Albrecht Rodenbach (1856- 1880) verwant aan een roemrijk brouwersgeslacht uit Roeselare. Dat was ook alles wat er nog overbleef in mijn ingebouwde computer. De detective in mij werd wakker om uit te zoeken wat, wie, die "Blauwvoet" is. Ik vond een bevredigend antwoord in een jaarboek uit 2015 van het VOB, Vereniging Onderwijs in Biologie. Een volledig hoofdstuk gewijd aan "de Blauwvoet". Geschreven door Walter Deconinck, ereleraar biologie, Rijksnormaaalschool, Brugge-Kortrijk, en Olivier Dochy, vogelwerkgroep Natuurpunt Westland. . De Blauwvoet is meestal afgebeeld als een mooie gestyleerde vogel, met gespreide vleugels. Bij kunstenaars moest hij ogen zoals een zeevogel en gelijkend op een meeuw. Menig slim hoofd heeft zich gebogen welke vogel de naam van Blauwvoet verdiende. Er is geen eensluidend antwoord. Nergens is er ook maar een beschrijving te vinden voor deze bij uitstek bekende Vlaamse vogel. Men spreekt van sperwers, meeuwen, adelaars ,jan-van-genten.....* om het kort te zeggen vogels waar er eventueel blauwe poten aan kunnen zitten. Niemand is er tot hiertoe uit geraakt. Ik ben voorstander van de andere oplossing die in het tijdschrift naar voor kwam. De vroegste vermelding; op een akte opgemaakt in de buurt van Veurne in 1138, Richard Blauvoet. Dit verhaal gaat over een scheldnaam voor kustbewoners, geweldadige kerels of piraten. Neerbuigend gezegd omdat ze blauwe voeten hadden van de kou (zeer aannemelijk) door in de schorrenmodder te ploeteren of van textiel te kleuren. De Blauwvoeten werden ook vernoemd door de Brugse baron Kerwijn de Lettenhove in zijn werk "geschiedenis van Vlaanderen"(1847). Hij vermeld dat er twisten waren tussen de Blauwvoeten (zeelui en kustbewoners) en de Izengrims, de Franse bourgeoisie in het binnenland. De opstand tussen de Blauwvoeten en de Isengrims is beschreven door Hendrik Conscience (1812-1883), in het boek " De Kerels van Vlaanderen"(1870). "Vliegt de Blauwvoet?" Het antwoord en wachtwoord was,"Storm op Zee" en dan gingen de poorten open. Er werd op gewezen dat Albrecht deze uitroep waarschijnlijk bij Hendrik had gelezen.
Ik ben geen lesgeefster en de blog dient daar ook niet voor. Het is wel interessant iets uit te spitten en het proberen beknopt, volledig en verstaanbaar weer te geven. Voor mezelf een heel goede oefening om alles voor iedereen leesbaar te houden en misschien interesse op te wekken voor een vergeten onderwerp. Ook de stad Roeselare niet vergeten te bezoeken en de Rodenbachs te proeven.
*in ieder geval is het niet de heilige ibis die vandaag in Vorst op een binnenkoer is gevangen.
"Ik conditioneer mezelf om mijn hond te conditioneren". Dat was gisteren mijn gedachte vóór het slapengaan. De hond diets maken dat het mijn bedtijd is door alle avonden hetzelfde ritueel te doen. Deze morgen was die gedachte nog altijd aanwezig. Diep in mijn geheugen verscholen, kon ik toch een les psychologie bovenhalen, waarin dat fenomeen beschreven is. Het belletje rinkelde goed, want wie kent er nu niet "de hond van Pavlov"? Het was wel zo dat ik het experiment niet zo direct in 1,2,3, woorden kon beschrijven en op papier weergeven. Mijn dierbare wikipedia moest weer eens tevoorschijn komen en me helpen. Pavlov ( 1849-1936) was een Russisch fysioloog, die zag dat een hond kwijlde als hij voedsel zag. Hij wilde bewijzen en bewees dat hij de hond kon doen zeveren bij elk aangeleerd signaal en niet alleen door het zien van eten (brokken, beentjes, hondensnoepjes). Ik ben heel blij dat mijn hond nooit een teveel aan speeksel heeft. Ik heb door doorzettingsvermogen hem aangeleerd dat het 's avonds opkrassen is. Om alle vergissingen uit te sluiten, deze besproken Pavlov is "Ivan Petrovich" want er is ook een "Sergei Alexandrovich" (°1958) maar dat is een clown en die kent andere trukken.
Aangezien er niets opzienbarends in de kranten stond en er verder op de dag ook geen speciaal nieuws is geweest, is er tijd voor "peptalk". Praten en niks zeggen. In mijn geval, schrijven over "pep" en "talk". Bij een eerste blik op die woorden kan je zien dat ze van het engels afgeleid zijn. "Pep" is energie, kracht, fut, pit en vuur. De volgende zin had ik gisteren al moeten kennen: ik had geen "pep" om uit mijn bed te komen toen ik zag wat voor slecht weer het was! Dit is taalkundig maar het woord bestaat ook in de farmacologie en dan is "pep" een gemeengoed woord voor amfetamines. Daar hou ik me niet mee bezig en ik heb ze ook niet nodig. Ik doe niks meer waar spierballen of een six pack voor nodig zijn. Afgeleide woorden die velen wel kennen; oppeppen, pepmiddel, peppil en vandaag dus ook de peptalk. Voor de volledigheid; "Pep" was ook een Nederlands stripweekblad dat verschenen is van 1962-1975. "Talk" zal iedereen wel kennen,spreken. "Look who's talking" zelfs een niet geboren filmbaby laat al van zich horen.
Denken dat je alles vergeet is niet waar en denken dat je niets meer bijleert, ook niet
Er zijn dagen die een geschiedenis hebben en er zijn dagen die geschiedenis maken. Al had ik dat allemaal niet gedacht toen ik deze morgen, een regendag, wakker werd. Zelfs de hond moest ik met zachte dwingende hand naar buiten sturen. Zoals je wel kan denken hebben we alle twee onze douche voor die dag gekregen.
Goed nieuws is dan de weerspreuk voor deze dag die een geschiedenis heeft: "brengt Lichtmis wolken en regen mee, de winter is voorbij en komt niet meer weer". Voor de lekkerbekken is het een goede dag, want een andere spreuk zegt: "geen vrouwtje zo arm of ze maakt op Lichtmis haar panneke warm". Pannenkoekendag! Zoals zoveel feestdagen heeft ook Lichtmis van oorsprong een christelijk karakter. Maar zoals ook zovele feestdagen een joodse, romeinse of griekse achtergrond. Veertig dagen na de geboorte moest in de joodse gemeenschap het kind Jezus aan God opgedragen worden en ook voor Maria moest er een zuiveringsoffer gebracht worden. Toen waren Jezus en Maria volgens mij joden en werden de joodse wetten nageleefd tot Jezus de leeftijd van 30jaar had. Men noemde het in het christelijk geloof "Maria-Lichtmis" en nu "lichtmis", zonder hoofdletter, maar de pannenkoeken traditie blijft.
Geschiedenis werd gemaakt op deze dag, doordat overal in de wereld een "8 cijferpalindroom", de datum 02/02/2020, is . Zelfs in Amerika waar de maanden voor de dagen komen. Het is uniek dat ik dat meemaak en de rest van de bevolking ook omdat het geleden is van 11/11/1111 dat dergelijk fenomeen zich voordeed. De volgende datum maak ik niet meer mee, 12/12/2121. Lees je van links naar rechts of omgekeerd, de cijfers blijven dezelfde. Wat het helemaal mooi maakt is dat het vandaag dag 33 is van 2020 en dat er nog 333 dagen te gaan zijn dit jaar (het is een schrikkeljaaar)!
Voor taalliefhebbers zijn palindromen plezante spelletjes om te doen; woorden en zinnen zoeken die gewoon en achterste voren gelezen kunnen worden en dezelfde betekenis hebben. De meeste kent iedereen wel, kok, lepel, radar, redder. Maar de lange woorden is soms toch wel wat ver gezocht en weinig gebruikt; parterretrap, meetsysteem, koortsmeetsysteemstrook. Mooie zinnen zijn er ook; "en er is ananas, Irene", "koos u de garage dus ook?", "er is daar nog onraad Sire!". Engelse palindromen zijn ook leuk. "God's Dog" "Madam, I'am Adam" "Sire I am Iris" "Do geese see God?"
Zoals je merkt, weeral een lekkere fijne zondag gehad met zoetigheden, leesplezier en opzoekingswerk.
Soms brengen tv programma's feiten en thema's naar voor die aan mijn aandacht ontsnapt zijn of waar ik toen geen interesse voor had of er niet rijp voor was. Gelukkig is er de uitzending van Thomas Vanderveken "Alleen Elvis blijft bestaan". De gasten van Thomas bepalen een beetje het verloop van het programma door korte filmfragmenten, stukjes uit documentaires, nieuws, boeken, uitvoeringen van zang en dans....mee te brengen. Alles wat indruk op hen gemaakt heeft. Kortom, heel gevarieerde onderwerpen komen aan bod. Ook de gasten zijn enorm divers waardoor er wel altijd opmerkelijke filmpjes te zien zijn. Michael Van Peel was in december te gast in het programma. Hij bracht foto's mee, die hem enorm geraakt hadden en mij dus ook. De foto's van "The Pale Blue Dot". Dat verhaal begint in 1977 toen de NASA twee ruimtesondes Voyager 1 en 2, lanceerde om de gasreuzen (planeet die vnl uit gas bestaat) in ons zonnestelsel, Jupiter en Saturnus te bestudereren. Ze passeerden ook Uranus en Neptunus vooraleer zij op interstellaire missie vertrokken, dwz zich buiten ons zonnestelsel zouden begeven. Een van de NASA ingenieurs opperde het idee om, vooraleer het ruimtetuig ons zonnestelsel zou verlaten, de camera die aan boord was, te draaien richting aarde, onze Blauwe Planeet. Dat gebeurde op 14 februari 1990, op 6 miljard km, 13j na de lancering. In een van de stoffige zonnestralen ziet men een kleine witte stip. Dat zijn wij, nietig in het grote heelal. Een Pale Blue Dot. De ingenieur was Carl Sagan, en heeft er een boek over geschreven met die titel. De foto's zijn het bekijken waard en op het internet te vinden.
Waarom vandaag over The Pale Blue Dot? Voyager 2, op 18,5 miljard km is in panne gevallen! Vanuit de NASA proberen ze het euvel te herstellen. Op 25/01/2020 kwam, na 17uur, het bericht van dat mankement door. Enig studiewerk moest gebeuren hoe ze die machine terug aan de praat en de gang kregen. Op 30/01 is er dan terug een commando gegeven dat 17 uur duurde vooraleer het ter plaatse was. Tot hiertoe weet niemand of men er in geslaagd is de Voyager zijn misssie te laten verder zetten. Voyager 2 heeft het zonnestelsel verlaten op 05/11/2018 Inmiddels bevindt Voyager 1 zich op 21 miljard km van de aarde en heeft ook officieel ons zonnestelsel verlaten.
Ik weet niet meer wie het zegde (Thomas, Michael of iemand anders); al de stofdeeltjes dat je ziet op de foto, zijn de zieltjes van de miljarden dierbaren die rondzweven en rondzwerven en een oogje in het zeil houden. Dat stelt me gerust. Ik vind dat een mooie gedachte.
Vandaag big day en good bye Britain. Bye Europe zegt Boris Johnson en Nigel Farage. Hun illustere voorganger, Winston Churchill, heeft nochtans zelf de vraag voor samenwerking gesteld aan de Benelux en Frankrijk. Hierdoor kwam het Pact van Brussel tot stand in 1948. "Het kan verkeren" zei Bredero (1585-1618).
Dat jaar is niet alleen belangrijk omdat ik geboren ben, maar er zijn verschillende interessante feiten genoteerd. Dan speelt de curiositeit om dat alles eens op te zoeken. In willekeurige volgorde: de moord op Mahatma Gandhi, de oprichting van de staat Israël. Belangrijk was ook de "ondertekening van de Universele Rechten van de Mens" in de V.N. Ook het Marshallplan dat heel belangrijk was om de economie terug een boost te geven.
De plezantere feiten zijn : de Olympische Spelen in Londen. Muziek overal door de komst van de transistorradio. De gewone mens kon zich vanaf dat jaar ook verplaatsen met de 2CV (Citroën). De meer begoeden konden een Porsche 356 op de kop tikken en ermee rondrijden en pronken.
Maar ik was niet alleen als belangrijk persoon die het levenslicht zag. Ook prins Charles werd geboren. Terwijl die belangrijke persoon zijn carrière nog moet beginnen ben ik al aan "repos of retirement" toe.
Door het vertrek van de Britten is er in Europa een nieuw geografisch middelpunt vastgelegd nl. Gadheim in Beieren, Duitsland. Allen daarheen.
Maar vrijdag is voor mij "kappersdag". Ik laat me een coiffure aanmeten zoals 50j geleden. Met de haren wapperend in de wind struin* ik al paraderend de dijk af. Jammer genoeg is er in dit seizoen niemand die me ziet flaneren. Alleen de camionettes van de klusjesmannen zijn er op de wandeldijk te zien. Het is hier geen Croisette (Cannes) of Promenade des Anglais (Nice) waar altijd volk loopt. En al zeker geen Albertplage (Knokke). Dat neemt niet weg dat ik me heel goed voel met mijn welverdiende witte haren. Geen grijs of blond haar, maar albinowit. Ik ben daar best fier over. Mijn genen en DNA hebben daar voor gezorgd en het staat me goed
*struinen; snuffelend rondlopen om te zien of men iets/niets van zijn gading kan vinden
Mijn geboortejaar was een mijlpaal in de vrouwengeschiedenis van ons land. Ik kan stellen dat ik tot dat jaar wilde wachten om hier op aarde te zijn. Op 27/03/1948, luttele maanden vóór mijn geboorte, kregen de Belgische vrouwen stemrecht. Zij maakten er voor de eerste keer gebruik van bij de verkiezingen op 26/06/1949. Sinds 72j is er door de vrouwen aan de weg getimmerd. Gestaag gaan we vooruit, het ene decenium al wat vlugger dan het andere. Er moesten gigantisch veel obstakels uit de weg geruimd worden. Niet alleen stemrecht is belangrijk geweest ook de toegang tot alle onderwijsnetten. Ook verlost worden van de 3K's (niet de K3 zangeressen). "Kerk, Keuken, Kinderen", was al eeuwen het belangrijkste in een vrouwenleven. Dat opzij zetten is niet zonder slag of stoot gegaan. Abortus, vrouwenhandel, prostitutie, echtscheidingen. Voor al deze gevoelige thema's hebben vrouwenbewegingen op de bres gestaan. Door sterke vrouwelijke politica zijn er voor al die onderwerpen wetten gekomen, die ons vrouwen, kunnen beschermen.
Diversiteit in werk, niet alleen werk aan de lopende band of de zachte sector zoals onderwijs en zorg. Toegang krijgen tot de algehele arbeidsmarkt op beslissings-en beleidsniveau. Ons diploma arsenaal moet nog toenemen. Het bewustzijn van ons kunnen moet groeien, om door te stoten naar de absolute top van regering, leger, administratie en bedrijf. Het vrouwenwerk is politiek nog niet afgelopen.
Vrouwelijke straatnamen moeten er komen. Een thema dat al geopperd werd in de jaren 80 (zie de Marghareta's in Mechelen). Laat ons eerst vechten zodat er geen vrouwen meer in armoede terechtkomen en aan de rand van de maatschappij moeten leven. Dan komen de straatnamen vanzelf.
De vorige paragrafen is allemaal werk van en voor bekende vrouwen. Maar dagdagelijks zijn er ontelbare vrouwen die nog strijd moeten leveren voor een waardig bestaan en zelden gehoord worden. Men neemt nu toch al akte van fysisch lijden. Maar psychisch lijden veroorzaakt door partner of werkomgeving is zo moeilijk vast te stellen of uit te roeien. Voor deze vrouwen heb ik iets willen zeggen. Gerechtigheid voor hun lijden moet er ook zijn. Vandaag hopelijk voor Els.
Ik heb vanmiddag op een windluwe plaats van de winterzon kunnen genieten. Dat is nodig om mijn vit.D gehalte op peil te houden. De sneeuwklokjes staan al een tijdje te pronken. Hier en daar zie ik ook al nieuw leven komen in de tuin. De paasbloemen steken al de stengels uit, er verschijnen ook botten en knopen op struiken en bomen. Nog eventjes geduld en er verschijnt weer nieuw leven in de tuin.
Gerustellend nieuws deze morgen uit Australië. Er is een doorbraak in het ontcijferen van het coronavirus. Dat is de eerste stap in het kunnen behandelen van deze longziekte. Spijtig dat ze voor de naam "corona" gekozen hebben. Dat zijn juist zo'n lekkere vierkante cakejes met oranje-rood bakpapier errond. Nu lijkt het precies, als ik al zo'n koekje zou willen eten, ik telkens virussen opeet. Ik zal nog even wachten om die koekjes weer in huis te halen.
Natuurlijk kun je niet rondom het hot item van Delphine. Ik heb eigenlijk meer te doen met de erkende kinderen. Voor de tweede maal in hun leven moeten ze baan ruimen voor een tweede zus. Tijdens hun kinder-en jeugdjaren waren ze de dupe van het vrolijke en weinig verantwoordelijke gedrag van hun ouders. Vader en moeder gingen, in aparte relaties, hun gangen in het mondaine Europa. En 10 jaar lang kreeg Delphine alle aandacht van haar biologische vader en moeder. Dat, terwijl de kinderen in Laken opgevangen werden door tante/nonkel en gastgezinnen. Ontzegt voor de erfenis van Boël, moest ze wel op zoek naar ander kapitaal en actie ondernemen. De kunstenares van het kleurrijke papier-maché heeft nood aan naambekendheid, die heeft ze ook gekregen. Het is geen sprookje van duizend-en -een-nacht. Een triestig schouwspel, voor alle betrokkenen.
Een beetje vrolijker nieuws vond ik gisterenavond op tv. Sinds de uitbreiding van mijn kanalen zap ik af en toe graag. Zeker als er me niet echt iets kan boeien of als het te laat uitgezonden word. Dat neem ik dat op en bekijk het dan op een meer geschikt moment voor mij. Tijdens het zappen kwam ik toch twee items tegen waar ik af en toe een glimlach bij had. Eerst was er "Britain Got Talent". Een hele aardige, ontspannende, plezante show op Q2. Daarna zapte ik terug een beetje en kwam bij Vitaya terecht. Daar werd de "RuPaul's drag race UK" uitgezonden. Drag Queens in overvloed die een wedstrijdje organiseerden. Allemaal mannen, die schmink en kledij tot een kunst verheffen. Amusant om de avond mee af te sluiten.
We zijn putje winter en gelukkig nog niet teveel vrieskou gehad. Wel stevige regenbuien en beaufort 5. Dat is altijd een onrustige periode voor de hond. De wind brengt alle geuren naar zijn neus en hij weet niet waar al dat opwindends vandaan komt. Geen rustige tijd, noch binnen noch buiten. Voor mij is dat ook een periode van verandering. Niet van mijn leven, maar het interieur. Zetels anders plaatsen, tv verzetten, tafel verschuiven. Het is dikwijls voldoende om in de wintertijd ergens anders te zitten om me door deze moeilijke tijd van het jaar, te loodsen. De laatste weken zet ik me aan het venster langs de straatkant. Alles wat leeft en beweegt buiten, kan ik zo optimaal observeren. De buren die vertrekken of thuiskomen, de wandelaars die alles bekijken en becommentariën, de tram met alle kleurrijke reklame. Altijd iets te zien op deze manier en ik ben niet afgesloten van de buitenwereld. Heel wat anders dan een kleine eeuw geleden toen alleenstaanden en weduwen een verborgen leven in het zwart hadden. Ze konden nergens aan deelnemen. Voor hen was er geen amusement voorzien of tinder, of weet ik veel welke datingsite. Zij spendeerden hun tijd ook achter hun gordijntjes om toch iets op te merken van het leven buiten hun deur. Het zien alleen was onvoldoende om alles in ogenschouw te nemen. Er werden kijkspiegeltjes op de vensterbanken of raamkozijnen geplaatst. Niets ontging zo aan hun spiedende en scherpe ogen. Bij de welgestelden verschenen er twee spionnekes aan de buitenkant. De maximale bevrediging van hun nieuwsgierigheid. Zij waren dan ook de roddeltantes bij uitstek in het dorp, waar iedereen zo een beetje voor op zijn hoede was. Maar die mening is te herzien volgens een reeks op VRT.be.; "vijf goede redenen om meer (maar vooral beter) te roddelen. Ik ga hier die tekst niet overnemen, het is de moeite om het eens te lezen op hun site. Wel wil ik de quote van Oscar Wilde al meegeven; er is maar één ding dat erger is dan te beseffen dat er over jou geroddeld wordt en dat is, beseffen dat er over jou niet geroddeld wordt. Vind ik wel goed, dat was dan ook een markant figuur.
Soms is actualiteit belangrijker dan mijn gedachten. Vandaag is het Holocaust herdenking van de 6 milj slachtoffers van een waanzinnig regime. Reeds 75j geleden dat er een einde kwam aan het proberen uitroeien van een volk, een gemeenschap, een godsdienst, soms ideeën. Veel mensen herdenken in Auschwitz-Birkenau de meer dan 1,1 milj doden die daar stierven in de werk- concentratie-en vernietigingskampen. Ik wil niemand een geweten schoppen maar het is als mensheid onze plicht dat dergelijke barbarij zich niet meer voordoet, noch in Europa noch op enig ander continent. Ongeacht ras, afkomst, kleur is het voor iedereen nodig dat we het Europese volkslied blijven zingen; uit de 9e symfonie van Beethoven (muziek), Ode an die Freude ( lofdicht geschreven door Friedrich von Schiller) , "Alle Menschen werden Brüder..
Mijn blog is mijn ontbrekende gesprekspartner tijdens de maaltijden. Ik heb altijd veel te vertellen en wil daarover ook altijd discussiëren. Ik merk een vogeltje op en vraag me af welk specimen nu weer mijn aandacht getrokken heeft. Vooral nu, tijdens het "telweekend van vogels in de tuin",opgezet door Natuurpunt. Nu moet ik het zo een beetje in mijn eentje uitvissen. Ekster, merel, kauw, kraai kan ik uit elkaar houden. Een meesje, roodborstje en mus ook. Duiven en meeuwen niet moeilijk te herkennen aan zee. Die zijn er in overvloed. Maar de rest zijn onbekende beestjes. Spijtig, maar dat is de realiteit. Ik heb wel een vogelgids, maar tegen de tijd dat ik aan de juiste pagina zit is het vogeltje gevlogen. Een hele leerschool zijn ook de "vetbollen ophangen" geweest. Te laag, en de grote vogels zijn ermee weg. Hoger hangen in de bomen lukte niet, want ik ben te klein. Het netje was soms ook niet stevig genoeg en was de hond met de bol ribbedebie. Met alle gevolgen vandien; 3dagen maag-darmklachten om het in mooi Vlaams te zeggen. Dat is dus mijn buitenactiviteit deze zondag.
Verder is het me intellectueel bezighouden met kunst-Kunst. Daar kan je uren over vertellen zeker als er grote tentoonstellingen of andere kunstvormen de aandacht trekken en "op til zijn*". De Van Eyck expo is al vernoemd maar er is ook het uitgebreide Ensorhuis in Oostende met werken van James Ensor en Léon Spilliaert, de overzichtstentoonstelling van Panamarenko. Dan is er nog het 50j Opera Ballet van Vlaanderen. Hebben een heel speciale uitvoering van "Rasa", naar La Bayadère, choreograaf Daniel Proietto. Ik ken van ballet, opera en operette alleen de gangbare voorstellingen. Maar dit vermeld ik wel omdat de verrassing zit in Guido Belcanto, de tuktukchauffeur in het stuk. Hij heeft een prachtige stem. Hij heeft toch een paar zeer mooie liedjes die geen stempel verdragen omdat hij en zijn liedjes uniek zijn. Meer bedenkingen over kunst-Kunst is voor een andere keer. Daar heb ik vele paragrafen voor nodig.
*Ik heb al een paar keer vernoemd dat schrijven leuk is. Je zoekt woorden en uitdrukkingen op die je courant en nonchalant gebruikt, zonder de herkomst ervan ooit op te zoeken. Wel, omdat we in het vogelweekend zijn en "til" een duivenplek is, wilde ik er meer van weten. "Op til zijn" is een vaste uitdrukking vooral in weerberichten, in aantocht zijn, binnenkort gebeuren. Maar "til" op zich gebruikt men in het Fries voor "brug". Ook "geschikt en bekwaam" maar dat zal dan voornamelijk slaan op de plank die men als brug gebruikt.
Niets is zo plezant als op zaterdag de krant uit de brievenbus te halen. Ik verheug me telkens weer op het dik pak papier dat ik naar binnen kan brengen. Een ruwe schatting van tijd: gegarandeerd weer uren leesplezier en 4 blz puzzelpret. De schatkamer aan informatie open maken, is toch zo een blij moment. Toch wil ik dat systematisch doen en bij de frontpagina beginnen. Dat doet me al watertanden voor wat ik allemaal aan leuks ga lezen. Maar ik heb discipline en wacht tot ik aan de betreffende pagina van interesse kom. Want ik hou van dat geritsel van papier. Ik wil ook zorgen dat de pagina's mooi blijven. De krant moet tenslotte 2 dagen meegaan. Ik wil ook niet lezen in een verfromfraaid stuk papier. Het minste is toch dat men respect heeft voor journalisten en columnisten die er aan gewerkt hebben. Ik zou geen genoegen kunnen nemen met enkel een digitale krant, turen naar een schermpje, enkel aanklikken wat men wil lezen en bij manier van schrijven "de doodgewone dingen van het leven overslaan". Mijn krant moet, bij wijze van spreken, even mooi in de papierbak komen als ze van de persen is gerold. Ondertussen wil ik niet aan de boom denken die voor al die rubrieken is moeten sneuvelen. Maar ik heb ook al eens opgevangen dat er gebruik gemaakt is van synthetisch papier. Soit, ik wil een papieren krant hebben.
Delia Owens is een 70 jarige biologe die haar eerste roman/thriller heeft geschreven en gepubliceerd. Chapeau. "Daar waar de rivierkreeften zingen" is de titel en volgens de recensie, het lezen waard.
De aankondiging van de grote tentoonstelling van "Van Eyck" in het MSK van Gent. Een waarlijk interessant artikel. Reporter Tommy Huyghebaert heeft de route van alle werken in die in Gent te bezichtigen zijn, gereconstrueerd. Daarbij geeft hij nog eens een internetadres voor mensen zoals ik, die de tentoonstelling niet gaan bekijken: closertovaneyck.be.. Het is een enorm gedetailleerde revue van deze expo dat hij heeft neergepend, met bijhorende foto's. Het meest in het oog springend is de craquelé van de doeken als er op ingezoemd is. De barstjes en scheurtjes die ontstaan door veroudering van de verf. Je kan dat ook zeggen van een rijpere huid, zoals de mijne. Maar voor de mensen zijn dat dan rimpeltjes waar men fier over mag zijn.
En tot slot, vandaag is de dag van de vettige snack, bouletten met friet
Deze morgen bij het ontbijt (tasjes koffie, bokes en chocolade) sprongen de titels van Het Nieuwsblad me zo tegemoet om er "een boompje over op te zetten". Items waarover je aan tafel gezellig kan babbelen, kouten, zwanzen, zwammen, kletsen. Even terzijde, dat is nu het leuke aan schrijven dat je oude woorden terug kan gebruiken. Ze uit de vergeethoek halen, ze doorgeven en terug in zinnen zetten waar ze horen.
Je hebt verschillende manieren om rijk te worden. 1) rijk geboren worden 2) geld erven 3) één illuster idee hebben en het uitvoeren 4) zelf invullen...Nummer 2 en 3 zal ik vandaag eens onder de loep nemen.
Geld erven: vandaag kwam dat ook ter sprake op de radio, nu het bijna een jaar geleden is dat Karl Lagerfeld overleden is. Zijn erfenis bedroeg 200milj euro en een groot deel ging naar de geliefde poes Choupette. Wat doet en poes nu met zoveel geld? Wel ze heeft een hele huishouding: 2 nanny's ter beschikking, bodyguard, kok, dokter die klaarstaat om deze Birmaanse kat bij het minste kuchje te helpen. Maar dat is niet het enige waarvoor Karl gezorgd heeft. Er is ook een eigen make-up lijn bij Chanel (saffierblauwe oogschaduw), een handtassenlijn, een boek en een instagram-account. Dát is nog eens rijk zijn voor een kat! Ze waren dan ook 2 handen en 4 poten op enen buik.
Een goed idee. Een man die graag wandelt, zoals zovelen onder ons. Een man die graag de rust zoekt, zoals zovelen onder ons. Een man die een kaart heeft van alle trage wegen in ons land. Niet zoveel onder ons zullen over die atlas beschikken. Deze atlas werd opgemaakt in 1830 en de meeste van die wegen zijn nu in onze straten, banen, autosnelwegen omgezet. Maar het gaat hier uiteindelijk wel om 40.000 km in ons land. Na verschillende processen in andere gemeenten, werd deze wandelactivist telkens in het ongelijk gesteld. Maar er kwam een grote vis in het vizier: Aarschot! Slecht onderhouden voetwegen en deze keer kreeg onze voetganger wel gelijk, met dwangsommen tot gevolg. Opgelopen tot 1,65 milj euro. De stad Aarschot heeft geopteerd om dat te betalen om 6 maanden verlost te zijn van aantijgingen en processen. Geen idee hoeveel km hier de trage wegen bedragen. Ik hoop in ieder geval voor het gemeentebestuur dat er orde op zaken gesteld zal zijn vóór de grote vakantie.
Een minder plezant artikel was: The Doomsday Clock werd op 100 seconden voor middernacht gezet. Dus 100 sec. vóór het apocalyptische einde. De Doemklok op die seconden zetten gebeurde als gevolg van het falen van Russisch-Amerikaanse ontwapeningsakkoord en het milieu.
Om mezelf te troosten zal ik maar een taart bakken. Een citroentaart, dat is gezond. Veel fruit en Vit C.
Informateur Bouchez lanceert: terug naar unitaire staat! Terug naar "Eendracht maakt macht" "L'Union fait la force" "Einigkeit macht stark". Heeft hij gelijk om dit ten berde te brengen? Het is een idee zoals vele andere en niet het slechtste. Is het uitvoerbaar? In ieder geval zal er toch over gesproken worden en dat is toch beter dan de patstelling zovele dagen, weken, maanden na de verkiezingen. Confederalisme, separatisme, federalisme, zijn er nog "isme" die ik vergeten ben? Ik geloof nog in samen vooruitgaan. "Alleen" is alles veel moeilijker in een geglobaliseerde wereld. Op de wereldkaart zie je ons niet liggen. Als je politici hoort spreken waant men zich in een grootmacht of wereldmacht. Grote parlementen, verschillende regeringen, vele parlementsleden.. 11,5 milj Belgen waarvan 6,5 milj Vlamingen. We zijn met te weinig om soms zoveel pretentie te hebben. Gelukkig kunnen we niet ingelijfd worden bij het Grote Chinese Rijk. Als etnische minderheid zouden we daar in onze Bokrijkse kledij moeten rondlopen. Bezichtigd worden door toeristen die verplicht die uitstap zouden doen om ons als curiosum te bekijken uit lang vervlogen tijden.
Soms hanteert men het principe van "verdeel en heers". Vertaling van "divide et impera" toegeschreven aan Philippus II van Macedonië (Wikipedia is mijn vriend). Deze spreuk zou niet mogen heersen of toegepast worden. Hier bestaat nog iets als stemplicht. Het is verplicht, maar anders zou de uitslag nooit democratisch kunnen genoemd worden. Nu kan iedereen toch uiting geven aan goedkeuring of afkeuring van een beleid. Het is dan aan vele wijze mensen om er een structuur voor een regering in te vinden. Naarmate de tijd vordert heb ik het idee dat alles draait zoals het moet. Is er nog een dure regering of zijn er dure ministers nodig om ons verder te leiden? Samen vooruit is nog het beste. Samenwerken voor een goede en betere leefgemeenschap voor iedereen. We hebben de middelen, de mogelijkheden, de kennis en kunde.
Vandaag heb ik een slecht gevoel bij alle berichten die ik hoorde en las. Het begon al met het weerbericht op radio1 om 7u30. Aanvriezende mist, motsneeuw, en begot "industriesneeuw". De weerman heeft nog meer fantasie dan ik om een beschrijving van een koud vlokje te geven. Het is natuurlijk mogelijk dat er zoiets is, maar ik heb nog nooit sneeuw zien vallen aan de uitlaat buiten van mijn verwarmingsketel. Dergelijke buis kan je toch ook als een mini industriële schouw beschouwen die waterdamp uitstoot? Geen verdere commentaar want het was koud en mistig.
Het proces in Gent, dat toch veel mensen beroerd. Dokters die terechtstaan voor gifmoord. Familie die geen privé meer kent. Alleen kan de betrokkene, de overleden vrouw, zelf niets meer toevoegen. Als buitenstaander wil ik over deze mensen geen oordeel vellen en ik verdiep me ook niet in het ziektebeeld. Ik ben geen arts. De beslissing voor euthanasie, de reactie van de familie om dit aanhangig te maken en voor de rechtbank te brengen, is eigenlijk intriest te noemen. Dit zou niet mogen gebeuren. Zoals velen hoop ik verder voor voldoende sereniteit. De euthanasiewet van 2002 grondig evalueren. Vooral het "psyschisch"lijden is een abstract gegeven terwijl men van "fysisch" lijden wel een duidelijke omschrijving kan krijgen. Rond euthanasie is er nog veel discussie nodig om zoveel mogelijke foute beslissingen uit te sluiten en dat er nooit meer een proces moet komen.
Intriest vind ik ook het boek "Der Rudy", van Rudy Pevenage. Voor alle duidelijkheid, het boek verschijnt morgen, maar er is al voldoende aandacht voor de inhoud geweest vandaag. Hoeveel ex-renners hebben nu al boeken met bekentenissen van dopinggebruik geschreven? Ze zijn niet te tellen! Voordien zijn ze de engeltjes en vals beschuldigd. Na hun actieve carrière kunnen ze niet rap genoeg een verhaal vertellen aan een ghost writer, met namen wie er buiten henzelf allemaal boter op zijn hoofd heeft. Dergelijke woorden op papier gedrukt ga ik me niet aanschaffen.
Vandaag hebben ze "kolken" geplaatst aan de voorzijde van mijn huis. Bij grote of kleine regenbuien was er direct overlast. Kolken vangen het water op dat naar de grote straatriool gaat. Het is nog vrij snel gegaan want dat is wel een hele rompslomp om dat gedaan te krijgen. Eerst Farys contacteren, komen kijken, delen dat mee aan de gemeente, komen kijken, brengen het voor de gemeenteraad en dan als iedereen zijn fiat gegeven heeft komt de aannemer van de wegenwerken, de werken uitvoeren. Die komen dan van 130-150km ver, zijn 2u onderweg heen en nog eens 2u terug. De vraag is dan hoe efficiënt dit allemaal is. Ik zie ook wel in dat die werkwijze er moest komen om alle mistoestanden tegen te gaan, maar nu is het wel het andere uiterste. De asfaltwerken gebeuren door de gemeente maar daar is nog geen datum voor vastgelegd.
Dan is er nog dat eeuwigdurend verhaal van The Greatest President of THe United States. Sinds zijn aantreden is er gezocht naar een impeachment procedure. De simpelste en minst belachelijke oplossing is hem niet te herverkiezen in november dit jaar.
Wat ik ken, wil ik blijven kennen, wat ik weet wil ik blijven weten, wat ik niet ken of weet wil ik proberen te kennen of te weten. Geschiedenis verandert niet. Feiten zijn feiten. Aardrijkskunde verandert in principe ook niet, tenzij eens een andere naam aan een streek of land gegeven word. Zoals vorige week de Nederlanders beslisten dat er geen Holland meer mag gezegd worden maar "The Netherlands" (een studie van 200.000€ dat dit de beste naam was). Met wiskunde, wetenschap, technologie, IT enz heb ik geen affiniteit. Wel met taal. dat is levend en verandert permanent. Woorden verdwijnen, nieuwe komen erbij, schrijfwijze, vervoeging, spelling. Alles moet opgevolgd worden of we zijn zoals in de oude boekjes waar nog Vlaamsche woorden staan. Vandaar dat ik mijn dagelijkse oefeningen van mijn taal blijf doen. Vooral "spelling" is niet zo evident meer, nieuwe vernederlandste engelse woorden en hun vervoeging, alles aan elkaar schrijven, spatie tussen of niet. Voor mezelf en de anderen wil ik verstaanbaar en leesbaar blijven.
Ik leef in een land met drie talen en we vergeten dat soms. Ik probeer dan ook die andere landstalen wat bij te houden en ze beter te leren kennen.
Frans komt aan de kust regelmatig ter sprake en dat kennen we nog van vroeger. Oefeningen zijn niet zo moeilijk en woordjes bijleren is altijd goed.
Duits is een ander paar mouwen om te spreken en me verstaanbaar te maken. De meeste zinnen die ik goed kan en ken, is omdat ik 60 jaar naar de films "Sissi" kijk. Met Romy Schneider, die een al even dramatisch leven kende als het personnage dat ze vertolkte. Niemand is uitgekeken op de 3 films die ieder jaar in de kerstvakantie (of is het winterreces?) bij verschillende zenders geprogrammeerd staat. Ik ken de dialogen bijna van buiten en dat is een grote hulp bij de oefeningen die ik dagelijks doe. Het zijn dan ook eenvoudige en zeer bruikbare zinnen die "die Kaiserin sagt" Maar "Sissi" heeft me op jonge leeftijd interesse doen krijgen in geschiedenis, klassieke muziek, bouwkunst.
Engels is sowieso een must. Een wereld zonder die taal is bijna niet meer in te denken. Voor alles hebben we deze taal nodig. Hier is het goed dat de films niet gedubt worden zodat de klanken en de uitspraak niet onbekend in onze oren klinken. Daar heb ik een tweede oefenplatform voor: Duolingo.
Spaans. Ik doe daar ook oefeningen van, maar dat is meer nattevingerwerk en gokken dan kennis. Om welke duistere reden ook en vol zelfoverschatting van mijn kunnen, heb ik jaren geleden bij het CLT (centrum levende talen) Leuven een cursus van, denk ik, 6weken gevolgd in de Spaanse taal. Die cursussen zijn bedoeld voor Erasmusstudenten die in de Spaanse regio's gaan studeren. Het enige dat ik aan die weken overgehouden heb is kennismaking met de groep "Mecano". Prachtige muziek.
Dan is er ook nog "rekenen" dat ik iedere dag doe. Als gepensioneerde is het wel belangrijk dat ik kan tellen en cijferen!
Als laatste dagelijkse oefening doe ik "Bijbel". Om 2 redenen doe ik dat. Ik wil weten hoeveel er nog van al die uren godsdienstles en gewijde geschiedenis overgebleven is. Een minder godsdienstige reden is dat die op zaterdag ook een mail sturen met vragen.
Al deze " Beter......" websites zijn gratis, Duolingo ook
Tijd voor mijn pc te sluiten en aan rust te denken. Oefenen is ook vermoeiend!
Vandaag toch even mijn blog moeten aanpassen en voorrang geven aan muzikaal nieuws. News from the showbizz world. Voor allen die niet weten dat ik een grote fan ben van Queen, en meer bepaald van Freddie Mercury (helaas al lang naar de eeuwige jachtvelden vertrokken), stel ik hen hierbij van dat feit op de hoogte. Het zegt jullie nks? Wel sinds jaar en dag voeren ze allerlei hitlijsten in binnenland en buitenland aan met "Bohemian Rhapsody". Zegt dat nog niks? Misschien "I want to break free" of "We are the champions","Radio Ga Ga","Under Pressure" enz......... Nog geen belletje dat rinkelt? Wel, de start van de Warmste Week 2019 met de 100 drummers en tromgeroffel, was met een leidje van Queen "We Will Rock You". Maar Freddie heeft ook een meer klassiek repertoire opgebouwd samen met Montserrat Caballé (ondertussen ook al een sterretje aan het firmament). Weer onbekend? "Barcelona" was hun eerste gezamelijk lied. Er zijn er nog vele gevolgd waaronder "Golden Boy". Onlangs werden cd's uitgebracht met liedjes die in de schuif gebleven waren en herwerkte versies van bovengenoemde songs met "groot orkest". Een groot staaltje van de nieuwste technologieën. Dankzij mijn twee goede vrienden heb ik deze cd's al in mijn verzameling en kan ik luisteren naar prachtige liederen. Als ik ambiance in huis wil zet ik de dvd's van Queen op van de geregistreerde concerten in Wembley en Boedapest. Vol leven en kan ik meebrullen en genieten. Bon, waarom deze beschrijving nu? In Groot- Brittannië zijn door de Royal Mint muntstukken geslagen met op de voorzijde, de piano waarop Freddie,Bohaemian Rhapsodie gespeeld heeft, in het midden de naam van de groep "Queen" en onderaan op elke munt een ander instrument van de groep zijnde gitaar, bas, drum en de microfoon. De achterzijde is ingenomen door Queen Elisabeth II Vandaar de titel van deze munten: dubbele Queen. Op You Tube zijn alle songs van de groep te horen.
Een tweede heuglijke feit in muziekland was het 30 jarig jubileum van het lied van Sanne en Erik Van Neygen: "Veel te mooi" en dat blijft het ook. Geeft na al die jaren nog kippenvel. Dat heb ik van dat liedje gekregen en ga me warm inpakken en een tv avond tegemoet gaan.
Een heel koude start vandaag, met ijsregen en veel wind. Maar naarmate de dag vorderde (precies de tekst van het weebericht op tv) kwam er een zon door en blauwe luchten. Zoals het past en verwacht is op een zondag. Het is blijkbaar toch duidelijk waar de naam "zondag " vandaan komt. Maar niet alles zomaar aannemen is mijn stelling, Dus even controleren. Ik las en het verbaasde me niet, dat "zondag" een van de zeven dagen van de week is volgens de gregoriaanse kalender. Komt na de zaterdag en voor de maandag. Verder is die dag genoemd naar de Romeinse godin Sól of Sunna (latijn dies solis), en deze dag is overgenomen door het christendom. Ik ga hier Wikipedia niet herhalen, maar het is interessant wat er zoal over de zondag kan geschreven en gezegd worden. Ik heb altijd gedacht dat zondag de rustdag was die God nam nadat hij alles geschapen had en zag dat het goed was. Verkeerd gedacht. Volgens de Bijbel, meer bepaald het boek Genesis,was de rustdag , de Sabbath. Dus een zaterdag. Zondag zou de eerste dag van de week moeten zijn. Maar ik ga er niet over vallen, ik neem al 71j aan dat de zondag de laatste dag van de week is! Wat lees ik nog bij zondag en dat wil ik nog wel vermelden: 1) "De Zondag", gratis zondagkrant 2)"Zondag" single uit 1997, verschiet niet, van "De Toffe Teven" 3)"Zondag" single uit 1992 van Ingeborg 4)"Zondag" single uit 1979 van Rob de Nijs. Genoeg over zondag, anders is het precies toch een werkdag.
Ik heb vandaag een paar telefoontjes gekregen en ze hebben mijn hartje verwarmd. Af en toe heb ik dat eens nodig. Ook de mailtjes die me bemoedigende woordjes schreven. Mijn hond zou ook willen zeggen dat ik goed bezig ben. Tot hiertoe heeft hij nog maar 20 verschillende blafjes geleerd en ik kan er voorlopig niets uit opmaken. Behalve dan de sirene van de ambulance, die doet hij perfect na. Als de 100 met veel lawaai en gedruis passeert heb ik dat direct in stereo.
Ik ga de rest mijn rustdag vervolledigen met "zalig" nietsdoen.
Het was vandaag een zonnige dag en heb buiten gezeten. Op een ouderwetse manier mijn gedachten genoteerd. Met potlood en pen op ruitjespapier. Zo was het op school; eerst alles noteren in een kladschrift en 's avonds overschrijven in de mooie schrift. Dubbel werk maar de helft van de les was op die manier wel geleerd. Ik heb geen idee of het er nu nog zo aan toegaat. Waarschijnlijk niet.
Ik vertel geen wereldschokkende gebeurtenissen, maar wil mijn leven wat onder woorden brengen. Ik beleef niet echt speciale dingen en ga niet op zoek naar uitspattingen. Wat maakt mij dan zo anders? Wel, ik beleef mijn leven met mijn aard, gemoed, karakter. Familie, vrienden, kennissen, buren, maken het ook anders dan het uwe. Ook mijn woonplaats speelt een rol. En natuurlijk, mijn hond niet vergeten. Ondanks dat mijn leven gewoon is, is het toch speciaal te noemen. Over dat unieke leven van pijltje gaat het hier dus in mijn blog. Maar zo is iedereen een "unicum". Maar ik schrijf erover en dat maakt het enigszins anders. Zelf in alledaaagse dingen zit er een verhaal. Opstaan bijvoorbeeld. Voor een gepensioneerde ben ik vrij vroeg op (ts 7-7u30), maar daarom nog niet wakker. Alles is routine want het duurt ruim een uur vooraleer ik me bewust ben van de nieuwe dag. Roze peignoir aan, De eerste momenten gebruik ik voor de hond. Hem buiten laten en met de bal spelen (desnoods zit ik onder de paraplu als het regent). Dan is hij zijn energie al een beetje kwijt, want ik wil rustig ontbijten. Mijn krant lezen en de spelletjes doen. Algauw is het dan 9u30 en dan begin ik aan mijn huiswerkjes op de pc. Vijf dagen per week krijg ik mail van de "Beter.. " taallessen. Ik heb oefeningen voor nederlandse spelling, frans, engels, duits, spaans, rekenen en bijbel. Duolingo (engelse les) is er ook nog. Tel al die oefeningen samen en het is meestal 11u eer ik deftig gekleed ben. De rest van de dag zijn de huishoudelijke klussen, wandelingen, babbeltjes met de buren, boodschappen doen, bezoekjes krijgen. Bij slecht weer, één of andere opgenomen film of serie bekijken en lezen. Na 18u ben ik meestal pompaf en vlij mij heel galant in mijn sofa om te bekomen van mijn drukke dag. Vorige week heb ik afscheid moeten nemen van mijn dierbare roze kamerjas. Na 15 dienstjaren hing hij in flarden vaneen. Nu heb ik een blauw geval en daar moeten de buren nog aan wennen.
Vandaag heb ik tweemaal in de etalage gezeten, ra,ra, ra, Natuurlijk in een erker van een brasserie! Het was de dag en de tijd ervoor. Eens ergens anders dan thuis mijn koffie drinken. Mijn hond is een lagotto romagnolo oftewel een italiaanse waterhond. Geven weinig of geen allergieën aan mensen en hebben geen haarverlies. Maar de krulletjes draaien in dreadlocks en dat irriteert zijn vel. Om de 3-4 maand is er dus een bezoek aan het kapsalon. Kortwieken! Niet een coupe zoals een poedel maar meer à la brosse, overal gelijke lengte. Dat neemt ongeveer 2 1/2u in beslag. Voor mij de uitgelezen tijd om te winkelen, want ik kan mijn hondje in veilige handen achterlaten. Het zijn nog solden, altijd een interessante periode. Maar voor mijn "nieuwjaar" heb ik een boekenbon gekregen. De boekhandel is mijn tijdsbesteding geworden. Ik heb mijn hart opgehaald tussen de grote en de kleine lectuur. Eerst eens rondkijken naar het aanbod en als er niet direct iets in het oog springt, eens mijn lijstje bovenhalen. De titels en schrijvers noteer ik op 3 verschillende manieren: 1) aanraders van vrienden en kennissen 2) boekbesprekingen in de krant 3) op de VRT news app, het wekelijkse item van; " de vijf boeken die het leven van .........hebben veranderd". Jeroen Meus gaf "Het achtste leven" van Nino Haratischwili, als zijn keuze gevraagd werd in november jl. Verder heb ik de pocket versie van 3 boeken van Bart Van Loo " de Frankrijktrilogie" en ook zijn "Napoleon" meegebracht. De "Bourgondiërs" is al bij mij. Ik hou van zijn schrijftrant, het heel vlotte. Natuurlijk spreken de onderwerpen me ook aan. Vóór de aanschaf van de boeken een kopje koffie en na de aankoop nog een. Vandaar mijn 2 etalages.
Ik heb een hele brave hond nadat hij alles geprobeerd heeft wat niet mag. Eens het verboden was nog eens een kleine poging doen of het inderdaad wel een verbod was, maar dan hield hij zich wel aan de regels. Maar ondertussen is er wel wat schade binnenshuis te zien: planten half opgegeten, aarde die vochtig was uit de bloempot halen, een los hoekje van het behangpapier gebruiken om er een hele hap uit te trekken enz. Ik verkleinde de oppervlakte waar we waren met strategisch een ladder te plaatsen zodat ik hem altijd in mijn vizier heb. Het is uitdagen en aandacht vragen. Ik hoop dat zijn puberteit ver aan het einde is en het rebelse karakter ook. Ik ben ook niet de baas van de korte commando's zoals ze in de hondenscholen leren. Lig, zit, sta, wacht, kom en af. Ik maak van elk van die woorden hele zinnen die hij moet verstaan; wacht eens een beetje, ga eens schoon liggen, zet je ne keer naast mij, kom we gaan naar buiten, blijf daar eens van...Niet dat ik mijn hond wil vermenselijken maar sommige dagen spreek ik geen mens. Als dan de enige woorden commando's en bevelen moeten zijn is dat niet aangenaam. Volle en volledige zinnen leer ik mijn hond te begrijpen. En als het hem goed uitkomt verstaat hij ze ook.
Met wat boeken en het mooiste hondje van de buurt heb ik terug de tram naar huis genomen. Allebei moe, maar tevreden om weer naar huis te gaan. We hebben ons in de zetel geploft na een toffe maar vermoeiende dag
Er waren eens twee zussen, een slanke en een volslanke. De slanke zus had geen enkele moeite om aan koekjes en snoepjes te weerstaan. Zij had ze zelfs niet nodig in de namiddag bij de koffie. De volslanke zus had een grote hoeveelheid koekjes en snoepjes in huis nodig om zich goed te voelen. Onder het mom, je zou eens geen koekje hebben als er bezoek kwam, werd de voorraad iedere week aangevuld. Wel de volslanke zus was mijn moeder en ik ben een beetje in hetzelfde bedje ziek. De discipline die ik bij het boodschappen doen mezelf moet opleggen is gigantisch. "Commissies doen" in een grootwarenhuis is dus een calvarieberg beklimmen. Rayons met koeken en snoep passeren zonder iets uit de rekken te nemen is aartsmoeilijk. Temeer omdat er nooit iemand "stop" roept. Vandaar dat boodschappen doen een martelgang is voor mij. Omdat aan ijscrème zo moeilijk te weerstaan is laat ik de koelbox thuis. Mezelf een beetje bedriegen noem ik dat, maar het helpt.
De krant is er iedere dag en bijna zo onmisbaar als mijn kopjes koffie. Mijn ochtendgezel. Alles lezen en dan aan de uitdagingen van de dag beginnen met de puzzels. Soms vind ik mezelf dan een héél clevere vrouw, slim zelfs. Ik krijg dat gevoel meestal als ik een moeilijk kruiswoordraadsel, suduko heb opgelost. Die momenten zijn meestal van korte duur. Het volgende cryptogram of moeilijk raadsel zet me terug met beide voeten op de begane grond. Dan moet ik toegeven dat ik een heel gemiddeld verstand heb, met uitschieters van uitzonderlijk goed maar ook soms ook van echte domheid. Het is zoals bij iedereen denk ik dan. Ik ben geen Einstein en zal er ook geen worden. Dat is eigenlijk niet nodig, "eins war genug"
