Niets is zo plezant als op zaterdag de krant uit de brievenbus te halen. Ik verheug me telkens weer op het dik pak papier dat ik naar binnen kan brengen. Een ruwe schatting van tijd: gegarandeerd weer uren leesplezier en 4 blz puzzelpret. De schatkamer aan informatie open maken, is toch zo een blij moment. Toch wil ik dat systematisch doen en bij de frontpagina beginnen. Dat doet me al watertanden voor wat ik allemaal aan leuks ga lezen. Maar ik heb discipline en wacht tot ik aan de betreffende pagina van interesse kom. Want ik hou van dat geritsel van papier. Ik wil ook zorgen dat de pagina's mooi blijven. De krant moet tenslotte 2 dagen meegaan. Ik wil ook niet lezen in een verfromfraaid stuk papier. Het minste is toch dat men respect heeft voor journalisten en columnisten die er aan gewerkt hebben. Ik zou geen genoegen kunnen nemen met enkel een digitale krant, turen naar een schermpje, enkel aanklikken wat men wil lezen en bij manier van schrijven "de doodgewone dingen van het leven overslaan". Mijn krant moet, bij wijze van spreken, even mooi in de papierbak komen als ze van de persen is gerold. Ondertussen wil ik niet aan de boom denken die voor al die rubrieken is moeten sneuvelen. Maar ik heb ook al eens opgevangen dat er gebruik gemaakt is van synthetisch papier. Soit, ik wil een papieren krant hebben.
Delia Owens is een 70 jarige biologe die haar eerste roman/thriller heeft geschreven en gepubliceerd. Chapeau. "Daar waar de rivierkreeften zingen" is de titel en volgens de recensie, het lezen waard.
De aankondiging van de grote tentoonstelling van "Van Eyck" in het MSK van Gent. Een waarlijk interessant artikel. Reporter Tommy Huyghebaert heeft de route van alle werken in die in Gent te bezichtigen zijn, gereconstrueerd. Daarbij geeft hij nog eens een internetadres voor mensen zoals ik, die de tentoonstelling niet gaan bekijken: closertovaneyck.be.. Het is een enorm gedetailleerde revue van deze expo dat hij heeft neergepend, met bijhorende foto's. Het meest in het oog springend is de craquelé van de doeken als er op ingezoemd is. De barstjes en scheurtjes die ontstaan door veroudering van de verf. Je kan dat ook zeggen van een rijpere huid, zoals de mijne. Maar voor de mensen zijn dat dan rimpeltjes waar men fier over mag zijn.
En tot slot, vandaag is de dag van de vettige snack, bouletten met friet
Deze morgen bij het ontbijt (tasjes koffie, bokes en chocolade) sprongen de titels van Het Nieuwsblad me zo tegemoet om er "een boompje over op te zetten". Items waarover je aan tafel gezellig kan babbelen, kouten, zwanzen, zwammen, kletsen. Even terzijde, dat is nu het leuke aan schrijven dat je oude woorden terug kan gebruiken. Ze uit de vergeethoek halen, ze doorgeven en terug in zinnen zetten waar ze horen.
Je hebt verschillende manieren om rijk te worden. 1) rijk geboren worden 2) geld erven 3) één illuster idee hebben en het uitvoeren 4) zelf invullen...Nummer 2 en 3 zal ik vandaag eens onder de loep nemen.
Geld erven: vandaag kwam dat ook ter sprake op de radio, nu het bijna een jaar geleden is dat Karl Lagerfeld overleden is. Zijn erfenis bedroeg 200milj euro en een groot deel ging naar de geliefde poes Choupette. Wat doet en poes nu met zoveel geld? Wel ze heeft een hele huishouding: 2 nanny's ter beschikking, bodyguard, kok, dokter die klaarstaat om deze Birmaanse kat bij het minste kuchje te helpen. Maar dat is niet het enige waarvoor Karl gezorgd heeft. Er is ook een eigen make-up lijn bij Chanel (saffierblauwe oogschaduw), een handtassenlijn, een boek en een instagram-account. Dát is nog eens rijk zijn voor een kat! Ze waren dan ook 2 handen en 4 poten op enen buik.
Een goed idee. Een man die graag wandelt, zoals zovelen onder ons. Een man die graag de rust zoekt, zoals zovelen onder ons. Een man die een kaart heeft van alle trage wegen in ons land. Niet zoveel onder ons zullen over die atlas beschikken. Deze atlas werd opgemaakt in 1830 en de meeste van die wegen zijn nu in onze straten, banen, autosnelwegen omgezet. Maar het gaat hier uiteindelijk wel om 40.000 km in ons land. Na verschillende processen in andere gemeenten, werd deze wandelactivist telkens in het ongelijk gesteld. Maar er kwam een grote vis in het vizier: Aarschot! Slecht onderhouden voetwegen en deze keer kreeg onze voetganger wel gelijk, met dwangsommen tot gevolg. Opgelopen tot 1,65 milj euro. De stad Aarschot heeft geopteerd om dat te betalen om 6 maanden verlost te zijn van aantijgingen en processen. Geen idee hoeveel km hier de trage wegen bedragen. Ik hoop in ieder geval voor het gemeentebestuur dat er orde op zaken gesteld zal zijn vóór de grote vakantie.
Een minder plezant artikel was: The Doomsday Clock werd op 100 seconden voor middernacht gezet. Dus 100 sec. vóór het apocalyptische einde. De Doemklok op die seconden zetten gebeurde als gevolg van het falen van Russisch-Amerikaanse ontwapeningsakkoord en het milieu.
Om mezelf te troosten zal ik maar een taart bakken. Een citroentaart, dat is gezond. Veel fruit en Vit C.
Informateur Bouchez lanceert: terug naar unitaire staat! Terug naar "Eendracht maakt macht" "L'Union fait la force" "Einigkeit macht stark". Heeft hij gelijk om dit ten berde te brengen? Het is een idee zoals vele andere en niet het slechtste. Is het uitvoerbaar? In ieder geval zal er toch over gesproken worden en dat is toch beter dan de patstelling zovele dagen, weken, maanden na de verkiezingen. Confederalisme, separatisme, federalisme, zijn er nog "isme" die ik vergeten ben? Ik geloof nog in samen vooruitgaan. "Alleen" is alles veel moeilijker in een geglobaliseerde wereld. Op de wereldkaart zie je ons niet liggen. Als je politici hoort spreken waant men zich in een grootmacht of wereldmacht. Grote parlementen, verschillende regeringen, vele parlementsleden.. 11,5 milj Belgen waarvan 6,5 milj Vlamingen. We zijn met te weinig om soms zoveel pretentie te hebben. Gelukkig kunnen we niet ingelijfd worden bij het Grote Chinese Rijk. Als etnische minderheid zouden we daar in onze Bokrijkse kledij moeten rondlopen. Bezichtigd worden door toeristen die verplicht die uitstap zouden doen om ons als curiosum te bekijken uit lang vervlogen tijden.
Soms hanteert men het principe van "verdeel en heers". Vertaling van "divide et impera" toegeschreven aan Philippus II van Macedonië (Wikipedia is mijn vriend). Deze spreuk zou niet mogen heersen of toegepast worden. Hier bestaat nog iets als stemplicht. Het is verplicht, maar anders zou de uitslag nooit democratisch kunnen genoemd worden. Nu kan iedereen toch uiting geven aan goedkeuring of afkeuring van een beleid. Het is dan aan vele wijze mensen om er een structuur voor een regering in te vinden. Naarmate de tijd vordert heb ik het idee dat alles draait zoals het moet. Is er nog een dure regering of zijn er dure ministers nodig om ons verder te leiden? Samen vooruit is nog het beste. Samenwerken voor een goede en betere leefgemeenschap voor iedereen. We hebben de middelen, de mogelijkheden, de kennis en kunde.
Vandaag heb ik een slecht gevoel bij alle berichten die ik hoorde en las. Het begon al met het weerbericht op radio1 om 7u30. Aanvriezende mist, motsneeuw, en begot "industriesneeuw". De weerman heeft nog meer fantasie dan ik om een beschrijving van een koud vlokje te geven. Het is natuurlijk mogelijk dat er zoiets is, maar ik heb nog nooit sneeuw zien vallen aan de uitlaat buiten van mijn verwarmingsketel. Dergelijke buis kan je toch ook als een mini industriële schouw beschouwen die waterdamp uitstoot? Geen verdere commentaar want het was koud en mistig.
Het proces in Gent, dat toch veel mensen beroerd. Dokters die terechtstaan voor gifmoord. Familie die geen privé meer kent. Alleen kan de betrokkene, de overleden vrouw, zelf niets meer toevoegen. Als buitenstaander wil ik over deze mensen geen oordeel vellen en ik verdiep me ook niet in het ziektebeeld. Ik ben geen arts. De beslissing voor euthanasie, de reactie van de familie om dit aanhangig te maken en voor de rechtbank te brengen, is eigenlijk intriest te noemen. Dit zou niet mogen gebeuren. Zoals velen hoop ik verder voor voldoende sereniteit. De euthanasiewet van 2002 grondig evalueren. Vooral het "psyschisch"lijden is een abstract gegeven terwijl men van "fysisch" lijden wel een duidelijke omschrijving kan krijgen. Rond euthanasie is er nog veel discussie nodig om zoveel mogelijke foute beslissingen uit te sluiten en dat er nooit meer een proces moet komen.
Intriest vind ik ook het boek "Der Rudy", van Rudy Pevenage. Voor alle duidelijkheid, het boek verschijnt morgen, maar er is al voldoende aandacht voor de inhoud geweest vandaag. Hoeveel ex-renners hebben nu al boeken met bekentenissen van dopinggebruik geschreven? Ze zijn niet te tellen! Voordien zijn ze de engeltjes en vals beschuldigd. Na hun actieve carrière kunnen ze niet rap genoeg een verhaal vertellen aan een ghost writer, met namen wie er buiten henzelf allemaal boter op zijn hoofd heeft. Dergelijke woorden op papier gedrukt ga ik me niet aanschaffen.
Vandaag hebben ze "kolken" geplaatst aan de voorzijde van mijn huis. Bij grote of kleine regenbuien was er direct overlast. Kolken vangen het water op dat naar de grote straatriool gaat. Het is nog vrij snel gegaan want dat is wel een hele rompslomp om dat gedaan te krijgen. Eerst Farys contacteren, komen kijken, delen dat mee aan de gemeente, komen kijken, brengen het voor de gemeenteraad en dan als iedereen zijn fiat gegeven heeft komt de aannemer van de wegenwerken, de werken uitvoeren. Die komen dan van 130-150km ver, zijn 2u onderweg heen en nog eens 2u terug. De vraag is dan hoe efficiënt dit allemaal is. Ik zie ook wel in dat die werkwijze er moest komen om alle mistoestanden tegen te gaan, maar nu is het wel het andere uiterste. De asfaltwerken gebeuren door de gemeente maar daar is nog geen datum voor vastgelegd.
Dan is er nog dat eeuwigdurend verhaal van The Greatest President of THe United States. Sinds zijn aantreden is er gezocht naar een impeachment procedure. De simpelste en minst belachelijke oplossing is hem niet te herverkiezen in november dit jaar.
Wat ik ken, wil ik blijven kennen, wat ik weet wil ik blijven weten, wat ik niet ken of weet wil ik proberen te kennen of te weten. Geschiedenis verandert niet. Feiten zijn feiten. Aardrijkskunde verandert in principe ook niet, tenzij eens een andere naam aan een streek of land gegeven word. Zoals vorige week de Nederlanders beslisten dat er geen Holland meer mag gezegd worden maar "The Netherlands" (een studie van 200.000€ dat dit de beste naam was). Met wiskunde, wetenschap, technologie, IT enz heb ik geen affiniteit. Wel met taal. dat is levend en verandert permanent. Woorden verdwijnen, nieuwe komen erbij, schrijfwijze, vervoeging, spelling. Alles moet opgevolgd worden of we zijn zoals in de oude boekjes waar nog Vlaamsche woorden staan. Vandaar dat ik mijn dagelijkse oefeningen van mijn taal blijf doen. Vooral "spelling" is niet zo evident meer, nieuwe vernederlandste engelse woorden en hun vervoeging, alles aan elkaar schrijven, spatie tussen of niet. Voor mezelf en de anderen wil ik verstaanbaar en leesbaar blijven.
Ik leef in een land met drie talen en we vergeten dat soms. Ik probeer dan ook die andere landstalen wat bij te houden en ze beter te leren kennen.
Frans komt aan de kust regelmatig ter sprake en dat kennen we nog van vroeger. Oefeningen zijn niet zo moeilijk en woordjes bijleren is altijd goed.
Duits is een ander paar mouwen om te spreken en me verstaanbaar te maken. De meeste zinnen die ik goed kan en ken, is omdat ik 60 jaar naar de films "Sissi" kijk. Met Romy Schneider, die een al even dramatisch leven kende als het personnage dat ze vertolkte. Niemand is uitgekeken op de 3 films die ieder jaar in de kerstvakantie (of is het winterreces?) bij verschillende zenders geprogrammeerd staat. Ik ken de dialogen bijna van buiten en dat is een grote hulp bij de oefeningen die ik dagelijks doe. Het zijn dan ook eenvoudige en zeer bruikbare zinnen die "die Kaiserin sagt" Maar "Sissi" heeft me op jonge leeftijd interesse doen krijgen in geschiedenis, klassieke muziek, bouwkunst.
Engels is sowieso een must. Een wereld zonder die taal is bijna niet meer in te denken. Voor alles hebben we deze taal nodig. Hier is het goed dat de films niet gedubt worden zodat de klanken en de uitspraak niet onbekend in onze oren klinken. Daar heb ik een tweede oefenplatform voor: Duolingo.
Spaans. Ik doe daar ook oefeningen van, maar dat is meer nattevingerwerk en gokken dan kennis. Om welke duistere reden ook en vol zelfoverschatting van mijn kunnen, heb ik jaren geleden bij het CLT (centrum levende talen) Leuven een cursus van, denk ik, 6weken gevolgd in de Spaanse taal. Die cursussen zijn bedoeld voor Erasmusstudenten die in de Spaanse regio's gaan studeren. Het enige dat ik aan die weken overgehouden heb is kennismaking met de groep "Mecano". Prachtige muziek.
Dan is er ook nog "rekenen" dat ik iedere dag doe. Als gepensioneerde is het wel belangrijk dat ik kan tellen en cijferen!
Als laatste dagelijkse oefening doe ik "Bijbel". Om 2 redenen doe ik dat. Ik wil weten hoeveel er nog van al die uren godsdienstles en gewijde geschiedenis overgebleven is. Een minder godsdienstige reden is dat die op zaterdag ook een mail sturen met vragen.
Al deze " Beter......" websites zijn gratis, Duolingo ook
Tijd voor mijn pc te sluiten en aan rust te denken. Oefenen is ook vermoeiend!
Vandaag toch even mijn blog moeten aanpassen en voorrang geven aan muzikaal nieuws. News from the showbizz world. Voor allen die niet weten dat ik een grote fan ben van Queen, en meer bepaald van Freddie Mercury (helaas al lang naar de eeuwige jachtvelden vertrokken), stel ik hen hierbij van dat feit op de hoogte. Het zegt jullie nks? Wel sinds jaar en dag voeren ze allerlei hitlijsten in binnenland en buitenland aan met "Bohemian Rhapsody". Zegt dat nog niks? Misschien "I want to break free" of "We are the champions","Radio Ga Ga","Under Pressure" enz......... Nog geen belletje dat rinkelt? Wel, de start van de Warmste Week 2019 met de 100 drummers en tromgeroffel, was met een leidje van Queen "We Will Rock You". Maar Freddie heeft ook een meer klassiek repertoire opgebouwd samen met Montserrat Caballé (ondertussen ook al een sterretje aan het firmament). Weer onbekend? "Barcelona" was hun eerste gezamelijk lied. Er zijn er nog vele gevolgd waaronder "Golden Boy". Onlangs werden cd's uitgebracht met liedjes die in de schuif gebleven waren en herwerkte versies van bovengenoemde songs met "groot orkest". Een groot staaltje van de nieuwste technologieën. Dankzij mijn twee goede vrienden heb ik deze cd's al in mijn verzameling en kan ik luisteren naar prachtige liederen. Als ik ambiance in huis wil zet ik de dvd's van Queen op van de geregistreerde concerten in Wembley en Boedapest. Vol leven en kan ik meebrullen en genieten. Bon, waarom deze beschrijving nu? In Groot- Brittannië zijn door de Royal Mint muntstukken geslagen met op de voorzijde, de piano waarop Freddie,Bohaemian Rhapsodie gespeeld heeft, in het midden de naam van de groep "Queen" en onderaan op elke munt een ander instrument van de groep zijnde gitaar, bas, drum en de microfoon. De achterzijde is ingenomen door Queen Elisabeth II Vandaar de titel van deze munten: dubbele Queen. Op You Tube zijn alle songs van de groep te horen.
Een tweede heuglijke feit in muziekland was het 30 jarig jubileum van het lied van Sanne en Erik Van Neygen: "Veel te mooi" en dat blijft het ook. Geeft na al die jaren nog kippenvel. Dat heb ik van dat liedje gekregen en ga me warm inpakken en een tv avond tegemoet gaan.
Een heel koude start vandaag, met ijsregen en veel wind. Maar naarmate de dag vorderde (precies de tekst van het weebericht op tv) kwam er een zon door en blauwe luchten. Zoals het past en verwacht is op een zondag. Het is blijkbaar toch duidelijk waar de naam "zondag " vandaan komt. Maar niet alles zomaar aannemen is mijn stelling, Dus even controleren. Ik las en het verbaasde me niet, dat "zondag" een van de zeven dagen van de week is volgens de gregoriaanse kalender. Komt na de zaterdag en voor de maandag. Verder is die dag genoemd naar de Romeinse godin Sól of Sunna (latijn dies solis), en deze dag is overgenomen door het christendom. Ik ga hier Wikipedia niet herhalen, maar het is interessant wat er zoal over de zondag kan geschreven en gezegd worden. Ik heb altijd gedacht dat zondag de rustdag was die God nam nadat hij alles geschapen had en zag dat het goed was. Verkeerd gedacht. Volgens de Bijbel, meer bepaald het boek Genesis,was de rustdag , de Sabbath. Dus een zaterdag. Zondag zou de eerste dag van de week moeten zijn. Maar ik ga er niet over vallen, ik neem al 71j aan dat de zondag de laatste dag van de week is! Wat lees ik nog bij zondag en dat wil ik nog wel vermelden: 1) "De Zondag", gratis zondagkrant 2)"Zondag" single uit 1997, verschiet niet, van "De Toffe Teven" 3)"Zondag" single uit 1992 van Ingeborg 4)"Zondag" single uit 1979 van Rob de Nijs. Genoeg over zondag, anders is het precies toch een werkdag.
Ik heb vandaag een paar telefoontjes gekregen en ze hebben mijn hartje verwarmd. Af en toe heb ik dat eens nodig. Ook de mailtjes die me bemoedigende woordjes schreven. Mijn hond zou ook willen zeggen dat ik goed bezig ben. Tot hiertoe heeft hij nog maar 20 verschillende blafjes geleerd en ik kan er voorlopig niets uit opmaken. Behalve dan de sirene van de ambulance, die doet hij perfect na. Als de 100 met veel lawaai en gedruis passeert heb ik dat direct in stereo.
Ik ga de rest mijn rustdag vervolledigen met "zalig" nietsdoen.
Het was vandaag een zonnige dag en heb buiten gezeten. Op een ouderwetse manier mijn gedachten genoteerd. Met potlood en pen op ruitjespapier. Zo was het op school; eerst alles noteren in een kladschrift en 's avonds overschrijven in de mooie schrift. Dubbel werk maar de helft van de les was op die manier wel geleerd. Ik heb geen idee of het er nu nog zo aan toegaat. Waarschijnlijk niet.
Ik vertel geen wereldschokkende gebeurtenissen, maar wil mijn leven wat onder woorden brengen. Ik beleef niet echt speciale dingen en ga niet op zoek naar uitspattingen. Wat maakt mij dan zo anders? Wel, ik beleef mijn leven met mijn aard, gemoed, karakter. Familie, vrienden, kennissen, buren, maken het ook anders dan het uwe. Ook mijn woonplaats speelt een rol. En natuurlijk, mijn hond niet vergeten. Ondanks dat mijn leven gewoon is, is het toch speciaal te noemen. Over dat unieke leven van pijltje gaat het hier dus in mijn blog. Maar zo is iedereen een "unicum". Maar ik schrijf erover en dat maakt het enigszins anders. Zelf in alledaaagse dingen zit er een verhaal. Opstaan bijvoorbeeld. Voor een gepensioneerde ben ik vrij vroeg op (ts 7-7u30), maar daarom nog niet wakker. Alles is routine want het duurt ruim een uur vooraleer ik me bewust ben van de nieuwe dag. Roze peignoir aan, De eerste momenten gebruik ik voor de hond. Hem buiten laten en met de bal spelen (desnoods zit ik onder de paraplu als het regent). Dan is hij zijn energie al een beetje kwijt, want ik wil rustig ontbijten. Mijn krant lezen en de spelletjes doen. Algauw is het dan 9u30 en dan begin ik aan mijn huiswerkjes op de pc. Vijf dagen per week krijg ik mail van de "Beter.. " taallessen. Ik heb oefeningen voor nederlandse spelling, frans, engels, duits, spaans, rekenen en bijbel. Duolingo (engelse les) is er ook nog. Tel al die oefeningen samen en het is meestal 11u eer ik deftig gekleed ben. De rest van de dag zijn de huishoudelijke klussen, wandelingen, babbeltjes met de buren, boodschappen doen, bezoekjes krijgen. Bij slecht weer, één of andere opgenomen film of serie bekijken en lezen. Na 18u ben ik meestal pompaf en vlij mij heel galant in mijn sofa om te bekomen van mijn drukke dag. Vorige week heb ik afscheid moeten nemen van mijn dierbare roze kamerjas. Na 15 dienstjaren hing hij in flarden vaneen. Nu heb ik een blauw geval en daar moeten de buren nog aan wennen.
Vandaag heb ik tweemaal in de etalage gezeten, ra,ra, ra, Natuurlijk in een erker van een brasserie! Het was de dag en de tijd ervoor. Eens ergens anders dan thuis mijn koffie drinken. Mijn hond is een lagotto romagnolo oftewel een italiaanse waterhond. Geven weinig of geen allergieën aan mensen en hebben geen haarverlies. Maar de krulletjes draaien in dreadlocks en dat irriteert zijn vel. Om de 3-4 maand is er dus een bezoek aan het kapsalon. Kortwieken! Niet een coupe zoals een poedel maar meer à la brosse, overal gelijke lengte. Dat neemt ongeveer 2 1/2u in beslag. Voor mij de uitgelezen tijd om te winkelen, want ik kan mijn hondje in veilige handen achterlaten. Het zijn nog solden, altijd een interessante periode. Maar voor mijn "nieuwjaar" heb ik een boekenbon gekregen. De boekhandel is mijn tijdsbesteding geworden. Ik heb mijn hart opgehaald tussen de grote en de kleine lectuur. Eerst eens rondkijken naar het aanbod en als er niet direct iets in het oog springt, eens mijn lijstje bovenhalen. De titels en schrijvers noteer ik op 3 verschillende manieren: 1) aanraders van vrienden en kennissen 2) boekbesprekingen in de krant 3) op de VRT news app, het wekelijkse item van; " de vijf boeken die het leven van .........hebben veranderd". Jeroen Meus gaf "Het achtste leven" van Nino Haratischwili, als zijn keuze gevraagd werd in november jl. Verder heb ik de pocket versie van 3 boeken van Bart Van Loo " de Frankrijktrilogie" en ook zijn "Napoleon" meegebracht. De "Bourgondiërs" is al bij mij. Ik hou van zijn schrijftrant, het heel vlotte. Natuurlijk spreken de onderwerpen me ook aan. Vóór de aanschaf van de boeken een kopje koffie en na de aankoop nog een. Vandaar mijn 2 etalages.
Ik heb een hele brave hond nadat hij alles geprobeerd heeft wat niet mag. Eens het verboden was nog eens een kleine poging doen of het inderdaad wel een verbod was, maar dan hield hij zich wel aan de regels. Maar ondertussen is er wel wat schade binnenshuis te zien: planten half opgegeten, aarde die vochtig was uit de bloempot halen, een los hoekje van het behangpapier gebruiken om er een hele hap uit te trekken enz. Ik verkleinde de oppervlakte waar we waren met strategisch een ladder te plaatsen zodat ik hem altijd in mijn vizier heb. Het is uitdagen en aandacht vragen. Ik hoop dat zijn puberteit ver aan het einde is en het rebelse karakter ook. Ik ben ook niet de baas van de korte commando's zoals ze in de hondenscholen leren. Lig, zit, sta, wacht, kom en af. Ik maak van elk van die woorden hele zinnen die hij moet verstaan; wacht eens een beetje, ga eens schoon liggen, zet je ne keer naast mij, kom we gaan naar buiten, blijf daar eens van...Niet dat ik mijn hond wil vermenselijken maar sommige dagen spreek ik geen mens. Als dan de enige woorden commando's en bevelen moeten zijn is dat niet aangenaam. Volle en volledige zinnen leer ik mijn hond te begrijpen. En als het hem goed uitkomt verstaat hij ze ook.
Met wat boeken en het mooiste hondje van de buurt heb ik terug de tram naar huis genomen. Allebei moe, maar tevreden om weer naar huis te gaan. We hebben ons in de zetel geploft na een toffe maar vermoeiende dag
Er waren eens twee zussen, een slanke en een volslanke. De slanke zus had geen enkele moeite om aan koekjes en snoepjes te weerstaan. Zij had ze zelfs niet nodig in de namiddag bij de koffie. De volslanke zus had een grote hoeveelheid koekjes en snoepjes in huis nodig om zich goed te voelen. Onder het mom, je zou eens geen koekje hebben als er bezoek kwam, werd de voorraad iedere week aangevuld. Wel de volslanke zus was mijn moeder en ik ben een beetje in hetzelfde bedje ziek. De discipline die ik bij het boodschappen doen mezelf moet opleggen is gigantisch. "Commissies doen" in een grootwarenhuis is dus een calvarieberg beklimmen. Rayons met koeken en snoep passeren zonder iets uit de rekken te nemen is aartsmoeilijk. Temeer omdat er nooit iemand "stop" roept. Vandaar dat boodschappen doen een martelgang is voor mij. Omdat aan ijscrème zo moeilijk te weerstaan is laat ik de koelbox thuis. Mezelf een beetje bedriegen noem ik dat, maar het helpt.
De krant is er iedere dag en bijna zo onmisbaar als mijn kopjes koffie. Mijn ochtendgezel. Alles lezen en dan aan de uitdagingen van de dag beginnen met de puzzels. Soms vind ik mezelf dan een héél clevere vrouw, slim zelfs. Ik krijg dat gevoel meestal als ik een moeilijk kruiswoordraadsel, suduko heb opgelost. Die momenten zijn meestal van korte duur. Het volgende cryptogram of moeilijk raadsel zet me terug met beide voeten op de begane grond. Dan moet ik toegeven dat ik een heel gemiddeld verstand heb, met uitschieters van uitzonderlijk goed maar ook soms ook van echte domheid. Het is zoals bij iedereen denk ik dan. Ik ben geen Einstein en zal er ook geen worden. Dat is eigenlijk niet nodig, "eins war genug"
De tijd dat Armand Pien met rode lippenstift en goed gevormde wortel, raap of prei, de hoge en lage luchtdrukgebieden of de straalstroom aanduidde, ligt al decennia achter ons. Het KMI stuurde een mailtje dat er een verfijning van hun app gekomen is. Een uitbreiding die je kan installeren. Het is toch wel efficiënt dat ik 10-30 min. op voorhand verwittig word wanneer er een plensbui op me afkomt. Reden van nuttigheid: een overvloed aan tijd om te schuilen, of eventueel thuis blijven en een droger tijdstip voor een boodschap uit te zoeken. De charme van veel spreekwoorden en gezegden gaat daarmee ook wat verloren. Deze morgen wist ik bij zonsopkomst sowieso dat het ging regenen: ochtendrood brengt water in de sloot. De mooie kleuren deze morgen en eigenlijk al gans de week, hebben me dat getoond.
Zowel 's morgens vroeg als 's avonds laat ben ik veel buiten. Een hondenbaasje weet dat. Op al die momenten is er tijd voor te koekeloeren dwz spiedend kijken, turen, gluren, in een toestand van passiviteit de tijd doorbrengen. Werkeloos en wezenloos voor zich uitkijkend of naar de hemel staren tot de hond alles gedaan heeft wat moest gebeuren vooraleer de nacht in te gaan. Op die momenten vraag en vroeg ik me dikwijls af wat ik aan dat hemelfirmament allemaal zag aan lichtjes. Iets dat ik niet ken is reden genoeg om het op te zoeken. Geen 26 delige Larousse meer nodig maar gewoon een laptop en een vraag stellen. Ik schreef: "wat zie ik nu aan de hemel". Bleek dat een heel goede app te zijn met die titel, die alles verteld over de stand van de planeten, de sterren, passage van ISS, wanneer en waar dat allemaal zichtbaar is en op welk uur. Een aanwinst dus als je graag naar boven kijkt in de avond of nacht.
Met al die nieuwe technologieën kan ik alles weten en kennen zonder een inspanning te leveren. Ben ik nu slimmer geworden? Gaat mijn brein en hersenen niet verschrompelen omdat ik die niet meer nodig heb? (gezien mijn leeftijd zou ik die vraag niet moeten stellen want dat zal gebeuren) Of moet ik het meer zien als een aanvulling van hetgeen ik op school geleerd heb? Alle antwoorden vinden door een machine in te schakelen. Een doemscenario dat ik voor me zie: een evolutie van verstand en zintuigen gereduceerd tot nul en generlei nut of waarde zoals staartbeen of appendix. Maar ik geloof in Atlantis, het rijk dat door een plotselinge catastofe verdween. Dat al de kennis van dat rijk in onze genen opgeborgen is. En Atlantis is een heel mooi verhaal en de moeite voor eens terug te bekijken en Plato te herontdekken.
Maar er zijn ook de leuke apps: Instagram (foto's van familie) WhatsApp, en speciaal voor mezelf de app "blauw bloed". Royalty nieuws met mode, juwelen en uitstappen. Nu ga ik een spelletje spelen, dat zijn ook leuke apps
Geluk zit in een klein hoekje en vandaag was dat niet anders. Er was wel veel nieuws te rapen in de krant en te lezen ook. Maar ik keek een beetje de kat uit de boom, en dat mag je figuurlijk en letterlijk nemen. Gelukkig natuurlijk want het grote nieuws was er pas met het middagjournaal. La compagnie des petits Napoleons slaat de handen in elkaar om de veldslag rond en om Anderlecht te winnen. Hoe gaan ze dat in 's hemelsnaam doen? Naar mijn beste informatie heeft geen van die CEO's ooit tegen een bal gesjot, laat staan een doelpunt kunnen maken! Wiens kop zal er eerst vallen? Want dat is natuurlijk het eikele punt als er nieuwe bazen komen. Er een business van maken, geld verdienen. De mindere goden, die met veel bombarie werden binnengehaald, zullen hun hachje niet kunnen redden. Selfmade mannen zijn voor anderen niet altijd de beste vrienden. Hun vriendschap en woorden niet altijd te vertrouwen. .Zo kabbelt de soap rond het slecht spelend RSCA rustig verder. Men is stilaan vergeten dat "voetbal" gewoon een spel is waar volwassen mannen de benen vanonder hun lijf lopen richting andere kant van het veld om bij de tegenstander een bal in doel te krijgen. Voetbal leveren toch die 11 mannen op het veld? Dat tot groot jolijt van vele supporters maar tot spijt van de investeerders.
De krant is mijn inspiratiebron, niet alleen voor het "grote nieuws" maar ook voor "les faits divers" ( ik volg Franse les). "Minder geklaag in de koffiehoek, graag" is de titel in Het Nieusblad. Laat dat nu toch juist iets zijn waar de jaggers* plezier aan beleven en elk gesprek beginnen met weeklagen. Geliefkoosde onderwerpen zijn natuurlijk het weer, dan de ziektegeschiedenis, dokters, specialisten, klinieken, medicatie, slapen, reizen, uitstappen, restaurants waar voordelig te eten is en als er dan tijd overblijft kinderen en kleinkinderen. Wij ondergaan dat lijdzaam want iedereen heeft af en toe behoefte aan zagen en zeuren. Bij alleenstaanden is dat nog meer uitgesproken omdat ze niet over een partner beschikken die af en toe toch eens wil luisteren naar al de rampspoed die hen overkomt. Zagen, zeuren, boos zijn, gieren van het lachen, plezier maken, ergeren, moet men op een andere manier kwijtraken . Voor mij is dat ook nog altijd een zoektocht om al die emoties in goede banen te leiden. Soms lukt het goed en soms is het de zeewind die alle spinsels uit mijn hoofd moet waaien, en de hond draagt door zijn capriolen ook bij tot een goed gemoed.
* jagger: het woord in 2019 verkozen om "senior" te vervangen."Jong Actief Gepensioneerde" en dan zien we allemaal Mick Jageer voor onze ogen, al huppelend en springend over de bühne terwil hij "Satisfaction" roept of zingt. Ik doe dat ook met minder springen, minder huppelen, en gewoon in de living.
Op maandag komt altijd het liedje van "The Mamas and The Papas" tevoorschijn. "Monday, Monday" uit 1966. Dat bewijst misschien wel de stelling van mijn dochter dat ik muzikaal niet mee ben met mijn tijd. Ter verontschuldiging voor dit liedje: ik kreeg dit singeltje op min 18e verjaardag van een vriend. Geschenkjes vergeet je niet zo vlug. Het zit trouwens nog altijd in mijn platencollectie en op maandag is het zelfs een geliefkoosde plaat op alle radiozenders.
Op maandag willen schrijven en geen inspiratie hebben! Help, help, een writer's block. Onderwerpen en thema's genoeg maar geen enkele die momenteel mijn verbeelding kan prikkelen. Voor mij is dat een tijdelijk en onbelangrijk ongemak. Voor schrijvers die van hun pen moeten leven is dat een gigantisch probleem. Iedere dag voor de kranten verslaggeving doen of opinies en commentaren van gebeurtenissen neerpennen en dan geen idee hebben hoe dat in te kleden. Leven met een deadline die geen compassie heeft. Vandaar dat er af en toe wat misbaksels te lezen zijn of uitvergroting van minieme en onbelangeijke gebeurtenissen. Of altijd dezelfde onderwerpen met andere woorden. Niet alleen kranten zijn onderhevig aan gebrek aan nieuws, inspiratie of een reusachtige inval. Het televisiejournaal herkauwt de brexit en de formatiegesprekken tot treurens toe.
Vandaag "dag des Heeren". Velen zullen deze omschrijving kennen. Vertaald naar vandaag wil dat zeggen: vrije keuze van dagbesteding, reflexie van de voorbije week. Jaren geleden was er een opgelegd en strikt programma te volgen op zondag. Fris gewassen en geschoren en met de beste zondagse kleren naar buiten. Nuchter blijven ( dwz niet eten) tot na de mis, babbeltje met iedereen aan de uitgang van de kerk, uitwisseling van nieuwtjes. Eigenlijk zo een beetje zoals de social media nu, maar met bekende mensen (buren, familie) en zichtbaar voor iedereen. Afhankelijk van de tijd van het jaar was er dan familiebezoek, naar de kermis of jaarmarkt gaan, of gewoon thuis zitten om op de radio naar een uurtje klassieke muziek te luisteren vooraleer de voetbalverslaggeving begon. Weggaan was uitgesloten als er een duivenmelker in de familie was. De duiven moesten eerst "gevallen" zijn vooraleer er ook maar aan een uitstap kon gedacht worden. Heb ik heimwee naar die tijd? Nee. Wel mis ik de contacten die er waren met de grote familie, want nu zijn dat bijna nobele onbekenden en verspreid over het ganse land.
Het is de Bijbel die ons deze dag geschonken heeft en door de eeuwen heen ons een vrije dag heeft bezorgd. Als gepensioneerde zijn alle dagen zondagen, rustdagen of hoe je het ook wil noemen. Als je de gezegende leeftijd van 65+ hebt, zijn er geen opgelegde taken meer van anderen of van buitenaf. De verantwoordelijkheid die men vanaf dan heeft is "gezond" blijven, jezelf 24u op een nuttige manier bezig te houden. Het voordeel is ook dat de interpretatie van "nuttig" volledig zelf in te vullen is. En eerlijk, het duurt een tijd om dat uit te zoeken. Men moet eerst door de periode dat de maatschappij het zonder ons kan doen. Eens die hindernis genomen is het zoeken naar een tijdsbesteding die je ligt. Geprezen zij de Heer, om in de context te blijven, mag je gelukkig zijn om in deze eeuw van technische hoogstandjes te leven. Allerlei mogelijkheden om aan de vele wensen te voldoen zijn nu beschikbaar voor de meesten onder ons. Lezen, puzzelen (zowel echte grote puzzels als kruiswoord....), tuinieren, wandelen, babbelen, internet, en meer recent ook tv kijken. Sinds de installatie van kabeltv is het ook zoeken in het medialandschap wat ik nu eigenlijk van de tv verwacht. Van een binnenhuisantenne met 3 zenders (vrt, canvas, ketnet) naar een 100tal. Een wirwar van reality tv, reklame, duidingsprogramma's, films, spelletjes, shows.. Daarin een weg vinden was en is nog steeds een hele onderneming. Vandaag geen probleem, het Belgisch Kampioenschap cyclocross.
Het klavier is mijn grootste vriend geworden, niet het klavier dat muziek produceert, maar het klavier met de letters en tekens. Kortom, het toetsenbord van de pc. Het klavier dat 's morgens geduldig wacht op de eerste aanslag met mijn stijve, minder soepele vingers, van de dag. Het brengt vanzelf de woorden op het scherm en zo tot leven. Een groot voordeel ook van dit tokkelinstrument: geeft geen commentaar en laat me begaan.
Mocht je denken dat de wereld weinig inspiratie geeft om te schrijven, neem de krant, luister naar de radio en kijk tv. Vandaag weer titels genoeg om een veelvoud aan commentaren en bedenkingen te hebben. Ik zal me dus beperken tot de meest in het oog springende waar ik wel een vraagteken bij kan plaatsen
De laatste maanden is er heel veel te doen geweest over het tekort aan leraren op school. Veel gepensioneerde leerkrachten werden opgeroepen om terug naar school te komen om te werken, zijnde les te geven. Vandaag is er een verklaring over tekort. In "Het Nieuwsblad" op de frontpagina : "nog nooit zoveel leraars ziek thuis". Vooral de leerkrachten tussen 56-65 jaar geven er eventjes de brui aan. Een duiveltje dat cynisch is zegt: "zijn dat misschien de leraars die wel terug gaan werken als ze met pensioen zijn? Mag ik me deze vraag stellen of is dat erover?
Tweede hot item vandaag op de voorpagina van dezelfde krant: Queen is radeloos! Voor alle duidelijkheid, ik ben een voorstander van de monarchie. Het is een stelsel dat toch een zekere stabiliteit aan een land en bevolking geeft. Niet om de 4 of 6 jaar een verkiezing die geld kost, geen partijfiguur die enkel voor zichzelf zorgt en voor de rest van zijn leven ook de voordelen moet hebben van een publieke figuur (salaris, representatie, veiligheid, bescherming ..) De Queen is "The Firm". Sinds jaar en dag de stabiliteit aan het hoofd van generaties royals, die eigenlijk niks doen. Er zijn al 3 troonpretendenten in leeftijd varierend van 71-37-6 jaar. Dan de talloze andere figuranten die zichzelf min of meer als zeer belangrijk en invloedrijk beschouwen en misschien ook zijn. Zij zorgen ook regelmatig voor de smeuïge verhalen in kranten en tijdschriften. Waarom dan al die heisa als er eentje uit die ratrace wil stappen? Zelfs in het Museum van Madame Tussauds is er een snelle"megxit" gesignaleerd!
Dat is het voor vandaag, morgen weer andere vertelsls en verhalen
Dat zijn vervelende dagen en uren en dingen,maar ook dat moet gebeuren. Gelukkig met hulp zodat alles wat lichter is. Jongere handen kuisen ook wat beter en vlugger. Nadien is dan weer alles heerlijk fris en netjes. Geen kinderen meer in huis maar wel een hond die graag in de tuin speelt, ballen vangt, putten graaft, spurtjes doet en rondjes loopt. Met dit vochtige en natte weer is het ideaal om al het zand en modder binnen te brengen. Natuurlijk is er zoiets als "poten kuisen"maar dan zou ik sneller moeten zijn dan een 18 maanden oude hond. Met mijn 71 j kan ik nooit de snelheid halen waardoor hij altijd door de mazen van het net glipt. De hond heeft krulletjes en we wonen aan zee. We wandelen op het strand, pootjes baden en af en toe in het zoute water springen en zwemmen. Het is dus niet alleen tuingrond dat er te vegen valtin huis, maar ook het ziltige zeezand. We blijven wel gezond. Regen, wind, zon deert ons niet. Een hond kijkt niet of het nat, droog, koud of warm is. Het enige dat voor de hond telt is aangelijnd met de baas een wandeling doen. Een betere compagnon is er niet te vinden. Met zeer weinig eisen, water,eten en een slaapplaats, geeft hij al de vriendschap die hij kan geven.
Naar goede gewoonte is er niet alleen voor mezelf een "jaarlijkse check up", maar voor alles wat me lief is. Vandaag was het de beurt aan de auto. Ik ben van de generatie die uitkeek naar de 18e verjaardag om zelfstandig overal naar toe te kunnen zonder hulp van anderen. Toen was er alleen maar sprake van files aan de Konijnenpijp in Antwerpen en elders kenden ze het woord niet. Veel rijden doe ik niet meer. Bezoekjes aan de kinderen die ver wonen, boodschappen doen die niet te dragen zijn over grote afstanden, naar een tuincentrum in de lente en eens naar een bedevaartsoord om een kaars te branden. Toch wil ik nog geen afstand doen van dit dure speelgoed. De auto "vrijheid-blijheid" zit er ingebakken. Natuurlijk zal er een moment komen dat het bye bye is aan dit dierbaar speelgoed. Maar zolang ik dit vernuftige machine nog kan besturen zal ik het wel in mijn bezit houden. en binnen een paar jaar zijn er kleinkinderen die zitten wachten tot ik "adieu" auto zeg. Vandaar dat dit vehikel me volledig veilig van A naar B moet brengen en ik het laat controleren of dit inderdaad zo is. Ik ben dan wel zot van mijn voertuig, kan goed rijden en stoppen. Maar er mag absoluut geen lichtje flikkeren op het dashbord of de schrik slaat me om het hart. Dus om die kleine paniekaanvallen te vermijden is er dus een jaarlijks bezoek aan de garage ingepland. Met deze dus gedaan. een tevreden chauffeur sluit af.
Eindelijk van start en hopelijk van de eerste keer goed. Gedurende de feestdagen, als iedereen gezellig bij elkaar zit, is het duidelijk dat meningen van ouderen," de jaggers",niet altijd op prijs gesteld worden. We zijn ook niet meer zo vlot om discussies in goede banen te leiden of onze mening goed onder woorden te brengen. Aan taalvaardigheid hebben we nog niets ingeboet maar de snelheid waarmee alles gezegd word, daarin schiet je tekort. Zeker als je als gepensioneerde alleen bent in het gezelschap. Je mening, opinie, bedenkingen over sociale en maatschappelijke thema's zijn volgens de jongere generatie niet meer relevant. Hoe kunnen we nog up to date zijn als we niet meer in het werkelijke hedendaagse leven staan? Woord,weerwoord is enorm belangrijk. Er zijn ideeC+n die je wilt toetsen aan anderen, bedenkingen die je maakt, kijken of je wel op de juiste golflengte zit bij een problematiek enz. daarom kan een blog een nuttig instrument zijn, om eventue el van gedachten te wisselen of fouten te melden in een gedachtengang
