Niet voor niets zet ik zoveel vraagtekens bij deze periode, die we 'hoogzomer' noemen. Het is een zomerse herfst waar nog alle bladjes aan de bomen en struiken hangen, de bloemekes nog in de wei staan en de temperaturen toch een 18°C halen. De opwarming van de aarde en de verandering van het milieu, reikt niet tot in België, we beleven hier weer een ouderwetse Belgische zomer. Dat maakt me wel blij want de hittegolven en bosbranden van Zuid Europa hoeven voor mij niet naar hier te komen. Liever een giletke aandoen in de zomer dan deuren en vensters te moeten sluiten om het leefbaar te houden en in het duister te zitten en te leven. Ik kreeg wel weer een 'alert', een waarschuwing voor deze namiddag: code geel voor regen. daarmee is van hogerhand al beslist hoe ik mijn namiddag zal doorbrengen. Het zal weer koers zijn waar ik mijn uren mee zal slijten en wat lezen. De 'Tour de France Femmes' gaat van start en er is de laatste paraderit van de 'Tour de France Hommes'. Het is een aangename, toch bij momenten, spannende rittenkoers geweest. Dat is dan weer tot volgend jaar, dat een heus sportjaar zal worden met de Olympische Spelen erbij. Voilà, dat is het voor vandaag. Het ziet er dus een vrij rustige zondag uit, wat ook niet slecht is. Tenslotte is het de 'zevende' dag en dan nam God ook rust om uit te rusten en zijn schepping te aanschouwen. Tot morgen
Ik heb gisteren een heel drukke tv-namiddag gehad. Een paar uur constant geswicht tussen VRT en canvas. De Tour kon ik zo maar niet laten schieten voor een Nationaal Défilé, dus heb ik met het 'kaske' in mijn hand, de namiddag doorgebracht. Ik luister niet alleen graag naar de commentaar van Renaat en José maar ik luister ook graag naar het koninklijke nieuws uit de mond van Filip Feyten. Hij doet dat altijd zonder franjes maar met een, zo grondig als mogelijk, kennis van onze koninklijke geschiedenis. 's Avonds waren mijn handen en vingers moe van te drukken op die kleine knopkes. Ik wilde ook het concert van 10 jaar Filip meepikken, maar de setting, presentatoren, speeches en zang overtuigden me niet om mijn avond daaraan te spenderen. Het zal wel goed geweest zijn zeker? Het feest is gedaan, en we beginnen aan de volgende decade. In Engeland, bij de Walessen, vieren ze dan weer een klein feestje voor de eerste 10 jaar van de toekomstige kroonprins, George. Ik heb al dikwijls compassie gehad met dat ventje dat van kleins af aan, in de pas moet lopen, strak in het pak moet zitten en een ernst etaleren in plaats van een vrolijk kereltje te kunnen zijn dat kattestreken uithaalt. Als ik da manneke zie, is het al een ouwe pee, zonder dat die jong is geweest. Het is zoals Mark Eyskens schreef: wees altijd oprecht, ook als je het niet meent. Maar onze dagheilige mag ik zeker niet vergeten vermelden want het is wel belangrijk om weten: regen op Sint Magdaleen, dan regent het dagen aaneen!!! Tot morgen
Het belangrijkste nieuws dat er vandaag te rapen viel is de nieuwste wereldburger en Belg, die zijn intrede heeft gedaan: Jerome. Het peloton, fans en natuurlijk de ganse familie is blij en gelukkig dat dàt tenminste zonder kleerscheuren heeft plaatsgevonden. En gelukkig was de vader er op tijd bij om als eerste een blik op zijn tweede zoon te kunnen werpen. Maar iedereen is blij vandaag op deze Nationale Feestdag. Filip omdat hij al 10 jaar op zijn mooie pluchen troon zit, met Mathilde aan zijn zij op een iets kleiner exemplaar. Maar ook plant, dier en gewone mensen zijn gelukkig en tevreden met de 'drache nationale', die deze dag traditiegetrouw over het land neerplenst. Waren het gisteren ocharme 4 druppeltjes dan was het nu een volle laag voor een kwartiertje. Spijtig genoeg moet ik dat nu zeggen, iets te kort van duur om een grote impact te hebben op de droge grond. Maar alles heeft wat vocht gekregen en het zonnetje is weer vaan de partij met een frisse wind erbij. Maar ik kan weer door de straten huppelen en geniet van de aanblik dat alles eens is opgefrist, zonder verspilling van drinkbaar water. Dat huppelen moeten jullie met een hele grote groffe korrel zout nemen, maar dat is figuurlijk geschreven om mijn blijdschap over de prpere straten eens weer te geven. Enfin, ik ga naar de bakker om mijn 'marcelleke', mijn zwarte woud' en rozijnenbrood te halen en te betalen. Deze namiddag is er weeral koers maar ook het Nationale Défilé dat ik niet wil missen. Tot morgen
Het is een dag met weinig interessant nieuws, alleen maar komkommers in de tuin. Het belangrijkste bericht valt te rapen bij de mededelingen van de koers'. 'Wout verlaat de Tour' en spoeit zich, niet naar Rijsel (Frankrijk), maar naar Lille (Kempen), om vrouwlief bij te staan in de moeilijke en pijnlijke momenten, die aan de uitbreiding van de familie voorafgaan. Binnen een paar uur zal ik wel horen tot welke gender de nieuwe wereldburger zal behoren. Maar ja, de ploeg waartoe hij behoort en de Tour in het algemeen, verliezen daarmee wel een belangrijke pion in hun schaakspel. En ik gebruik wel deze term omdat het vandaag de "Internationale Dag van het Schaakspel" is. Ieder jaar op deze dag herdenkt men dat op 20 juli 1924 in Parijs, de Internationale Schaakfederatie werd opgericht, de FIDE genaamd, met als motto: 'gens una sumus', 'we are one family'. 189 naties zijn toegetreden bij deze organisatie die instaat voor het organiseren van wereldkampioenschappen, regionale en Olympische spelen, staat in voor de toekenning van de titels van internationale meester, grootmeester en scheidsrechters, stelt de ranglijst op en ziet ook toe op de spelregels. Het is een strategisch Westers bordspel met 32 stukken. Ik ben wel gefascineerd door dit spel dat ook op pc en dus alleen kan gespeeld worden. Misschien dat ik me ooit nog eens dit spel eigen probeer te maken. Alle spelen waarbij ik moet nadenken en diepe fronsen in mijn voorhoofd van krijg, zijn aangewezen om mijn rede constructief bezig te houden. Vooraleer de uitzending van de Tour begint, ga ik nog een beetje lezen in mijn e-reader, dat zeer aangenaam is om vast te houden en overal mee naar toe kan genomen worden. "De zaak Torfs" van Jo Claes is een aanrader. Tot morgen
Na uren tv-kijken naar de snelle mannen, af en toe onderbroken om een balspelletje met de hond te doen, was er een uitzonderlijke, spectaculaire, een extraordinaire, explosie van talent te zien aan de meet bovenop de 'Col Combloux' in de Alpen in het laatste uur van de uitzending. Kampioenen, snelheidsduivels op 2 wielen, acrobaten, eigenlijk kan je de overtreffende trappen van alle woorden gebruiken om de exploten van de twee protagonisten te omschrijven. Een tijdrit met een demonstratie van hoe de meeste snelheid uit de benen van een mens te halen. Het decor leverde daarenboven zijn bijdrage om deze tijdrit 'heroïsch' te maken en te noemen. The winner, de runner up en de derde = de eerste van de normale mensen. Dat waren de woorden van ons aller 'Wout'. Het was een strijd op leven en dood voor een paar seconden, dat uiteindelijk uitdraaide op meer dan een minuut. Daarom houden de mensen van de 'Tour', de atleten die iedere dag gedurende drie weken boven zichzelf kunnen uitstijgen, atleten die benaderbaar blijven voor de supporters die hen tot die prestaties opzwiepen door hun gejuich geroep en getier. En vandaag komt er weer een zware rit aan voor de renners na hun inspanning van gisteren. Niet alleen de winnaars leveren buitengewone prestaties, ook al de mannen die de 'Tour' uitrijden zonder ongelukken. Mijn tv zal weer aanstaan om de rit te volgen van begin tot het einde. Wat maal ik erom dat het 'typisch Belgisch weer' is? Koers kijken is vergeten dat het buiten kil, grijs en regenachtig is. Maar eerst zet ik nog een muziekje op van de jarige Sir Brian May, astrofysicus/ dierenrechten activist/ songwriter/ gitarist/ zanger van mijn favoriete band: Queen. Hij schreef nummers zoals "Now I'am Here", "We Will Rock You", en de vraag "Who Wants To Live Forever". Wat zou ik daar op moeten antwoorden? Alleen maar luisteren naar de steengoede muziek en tekst, en hopen dat ik nog heel lang van deze muziek mag genieten. Tot morgen
'Als de schaapjes onrustig aan de hemel staan, kan men niet zonder paraplu uit wandelen gaan'. Een volkswijsheid die men ook vandaag weer ter harte moet nemen want ik heb al lammetjes gezien aan de azuurblauwe hemel en een halo rond de zon. Maar soit, het is vakantie, droog of nat, koud of warm, de vakantiekleren van de gasten worden uit de valiezen gehaald en aangedaan. En als ik dan buiten ga, in de winkelstraatjes, de shops, de dijk of de badgasten op het strand eens bekijk, zie ik een bonte mengeling van kleuren en modellen. Ik zit dan graag op de bankjes, alle mensen stilletjes te bekijken, met een zonnebril op zodat niemand ziet waar mijn blik naar toe gaat. Het is hier niet de modeshow van de grote merken, zoals in Knokke waar men naar de allernieuwste trends op modegebied kan kijken. Hier is het meer de gemakkelijke strandkledij die de boventoon voert, niet het model, de print, de kleur of het materiaal. Soms zie ik dan mensen met theatrale kledij passeren, soms met een hilarische uitrusting waarbij ik dan een lach of glimlach moet onderdrukken, of soms met kledij bewust gekozen om te choqueren zoals men ook bij de supporters van de koersen kan waarnemen. Maar zoals ieder jaar is er één constante: slanke dames naast mannen die met fierheid hun 9 maand zwangere buik vooruitsteken. Tot daar de observatie van de dag. Natuurlijk is er nog altijd het nieuws van iedere dag. Nog een paar dagen en onze parlementariërs en ministers kunnen op welverdiende vakantie en rust gaan. Er zijn er die zich nog wat gaan profileren vooraleer zich neer te vleien op een handdoek in het zand, zodat er gespreksstof blijft over hun beslissingen. Twee ministers steken daar altijd met kop en schouder boven uit en zoeken onenigheid vóór een verlengd weekend of verlof: Zuhal en Ben. Is het geveinsd, gespeeld of bewust de andere partijen voor schut zetten vooraleer het reces er is? Van Dale heeft er vandaag een woord voor gevonden: showlarisatie. Politieke partijen die in het openbaar een show opvoeren van het 'oneens' zijn, terwijl ze achter de coulissen de beste maatjes zijn. Ik denk dat dit niet ver bezijden de waarheid is. En nu, vooraleer mijn tv aan te zetten om de tijdrit te volgen in de Tour (hopelijk wint onze Wout eens) nog even een citaat dat ik deze morgen las: 'de eerlijkheid van de vinder ligt dikwijls in de aard van de vondst' Peter Sirius/Otto Kimmig (1858-1913). Tot morgen
Rustdag in de Tour. Eventjes op adem komen en de tv in de namiddag eens uit laten staan. Een ideale dag om mijn boodschappen te doen. Zoals iedere huisvrouw/man, heb ik verschillende winkels die ik bezoek al naargelang hetgeen ik moet hebben. Yoghurt haal ik in de ene discounter, de rest van de voeding en andere huiselijke benodigdheden in een ander grootwarenhuis en voor de hond ga ik bij een andere winkel die eigenlijk alles verkoopt behalve mensenvoeding. Meestal organiseer ik altijd alles zodanig dat ik maar één winkel tegelijkertijd moet bezoeken maar nu was alle voorraad zo'n beetje op het laagste punt gekomen. Ik dacht, och ja, het zal wel rustig zijn in de magazijnen....niks was minder waar. Een nieuwe sloef vakantiegangers waren toegekomen, de Walen en het bouwverlof begint ook. Ik zag ook veel auto's met buitenlandse nummerplaten. Ik beklaagde het mij een beetje dat ik niet beter had nagedacht, maar ik was nu eenmaal in de winkelzone toegekomen en deed maar verder: kar vullen en geduldig wachten aan de kassa's. Ik zag meteen ook dat alle parkings volzet waren, dus ondanks het mindere weer is er toch veel volk naar de kust afgezakt. Eens thuis is het aandacht aan de hond besteden en hem een extra kauwtje geven. Dan blijf ik een beetje bij hem buiten zitten, het was toch niet aan het regenen, en dat brengt me na zo'n koopvoormiddag weer wat rust. Gelukkig heb ik dat gedaan want ik zag, en dat was al een tijdje geleden, een mooie grote libelle in de tuin arriveren en op een struik gaan zitten. En nu kom ik dan aan mijn titel van vandaag. In '67 schrijft Serge Gainsbourg* (1928-1991), ) een duet dat hij wilde opnemen met de stoeipoes van het moment en voor wie hij al verschillende succesvolle songs had gecomponeerd: Brigitte Bardot. Maar de opname van "Je t'aime...moi non plus" kreeg een njet om uitgebracht te worden van BB's echtgenoot nr 3. Het papier bleef voorlopig in de schuif liggen tot hij de lieftallige, ambitieuze Jane Birkin (1946-2023) ontmoette en die was direct akkoord met deze gewaagde uitvoering van, gehijg, gezucht en gekreun. Was het opgenomen tijdens het standje '69'? In ieder geval veroorzaakte het de nodige controverse, werd vervloekt door het Vaticaan en andere kerken en verschillende radiozenders weigerden het lied te draaien. Natuurlijk werd het een gigantisch succes en is het een cultlied geworden. Maar Jane is ook onlosmakelijk verbonden met de Burkin Bag van Hermès, die de directeur liet ontwerpen op haar noden en aangeven. De prijs voor mini handtas van de 'Burkin' = 25cm hoog, begint aan 8.500€. De prijzen varieëren van het soort leder en grote, het aantal stenen dat erin verwerkt worden enz. Als je chance hebt kan je een doorsnee lederen tas bestellen voor een 25.000€, gegarandeerd met de hand gemaakt want je krijgt de ID van de créateur mee. Tot morgen
* zijn Joods-Oekraïnse ouders, uit Charkov, waren vluchtelingen voor de Russische Revolutie. In 1932 kregen ze de Franse nationaliteit die hen tijdelijk werd ontnomen tijdens de WO II. Ze moesten onderduiken en de Joodse ster dragen.
Toen ik vorige nacht nog eventjes buitenliep met de hond, zag ik mijn engelbewaarders van zuidwest langzaam naar noordoost zweven aan de hemelkoepel. Ze passeerden Mars en Venus, dat zag ik toch bij de heldere avonduren. En over 'mars' is er deze week een goede woordspeling geweest. Die lekkernij in 'ijsvariant' was in reklame en zo'n aanbod kon ik echt niet weigeren of links laten liggen. Ik kocht dan maar 2 dozen van 12 stuks en de 3 volgende dagen heb ik op 'mars' geleefd. Een geluk dat dergelijke ijsjes niet al té dikwijls in een goedkoper aanbod te vinden zijn, want permanent op 'mars' vertoeven zou slecht voor mijn lichaamlijke conditie zijn. Maar alle gekheid op een stokje, het was lekker en heeft me gesmaakt. En nu weer tot de orde van de dag, een relaas van gisteren. Het was een ouderwetse spannende rit in de 'Tour' met, om het zo te zeggen, 'een gevecht van man tot man' om luttele seconden winst in het eindklassement. Vandaag is er nog zo'n vermoeiende rit voorzien met veel hoogtemeters en hoge temperaturen. De gladiatoren van de 21e eeuw, gelukkig blijven deze wel leven en worden ze niet aan hongerige leeuwen in een leeuwenkuil geworpen. Alhoewel....als men die mensenmassa ziet die de renners bijna opslorpen als ze passeren, ze soms te val brengen, de motards die de wedstijd soms vervalsen door zelf een étappe te willen rijden in plaats van respect te tonen voor deze atleten van het volksvermaak en folklore. Iedere rit is een spektakel in deze Tour en het decor leent er zich toe, bergen, heuvels, groene weiden, mooie rivieren en meren en af en toe een adelaar, een buizerd of welke gigantsiche vogel dan ook die voor de lens van de reporters vliegen. Natuurlijk bestaat mijn dag niet alleen uit het volgen van de koers, dat begint toch pas na de middag. Maar als mijn vrienden hier zijn, zijn er weer wat luchtige en ernstige babbels voorzien en eerste hulp bij ongevallen met mijn pc. Microsoft probeerde zijn wil aan mij op te dringen door 'bing' als zoekmachine te installeren en mijn zoekwerk te laten verrichten, in plaats van google. Zó onderlegt ben ik niet in de computerwetenschappen dat ik dat euvel kan en kon oplossen en dus heb ik raad, daad en bijstand nodig van mensen die wel weten hoe dat alles in der minne kan opgelost worden. Bovendien is mijn e-reader ook eens onder het vergrootglas genomen en is er een hele bibliotheek aan toegevoegd. Ik heb tot in lengte van dagen lectuur voorhanden, wat een hele geruststelling is. Het is wel zo dat ik probeer 'mee' en 'in' te zijn met de laatste ontwikkelingen op internet en computergebied, maar ik ondervind wel dat de echte basis om dat instrument goed te bedienen me mankeert. Ik heb me voorgenomen computerlessen te volgen en daar moet ik nu al naar op zoek gaan waar dat kan gebeuren en in te schrijven. Een fijne spannende koersnamiddag. Tot morgen
Ik ben heel laat om te schrijven vandaag. Nochtans zat ik al om 9u aan mijn pc, maar die heeft me bezig gehouden om al mijn 'plots' verdwenen items en mijn favorieten terug op te zoeken. Van de meeste verloren zielen wist ik de titel niet meer omdat die al jaren gewoon tevoorschijn komen zonder dat ik moeite moet doen. Ik heb zo mijn lijstjes die ik zeker iedere dag wil bekijken, en dan een paar andere die ik gewoon plezant vind om zo af en toe eens te raadplegen, zoals de 100 dingetjes tegen verveling, grappigste feestdagen, leuke weetjes, 100 dingen die een mens gelukkig maken. Na veel zoeken en zuchten, doelloos rondlopen om over de titels na te denken en ploeteren, heb ik mijn 'citaat van de dag teruggevonden, de heilige van de dag en het nieuwste woord van de redacteuren van Van Dale: hippoisie. Een spottende naam en goede omschrijving van de gegoede linkerzijde die meestal voormalige hippies zijn, die meestal een deel is van de bevolking van grootstedelijke gebieden uitmaakt. Deze yuppen rijden in the city ook, meestal op de prijzige minimalistische uitgevoerde electrische stadsfietsen, te bedienen met een app op gsm, van het bijna failliet verklaarde bedrijf VanMoof uit Nederland. Het is een vervoermiddel voor mensen die streken hebben, kapsones of veel noten op hun zang hebben. Dat is dan het Vlaamse woord van de dag. En nieuwsgierig als jullie allemaal zijn zeg ik ook maar meteen het citaat van de dag: "een leugen kan de wereld rondlopen nog voordat de waarheid haar laarzen aanheeft" zegt James Watt (1736-1819). En als je naar de periode kijkt waarin die wiskundige leefde dan kan je alleen maar constateren dat 'fake news' van alle tijden is. En ik mag gerust die Engelse uitdrukking gebruiken want het was een Brit. Toen keek ik eens naar mijn 'post' en zag een 'weerwaarschuwing' voor gevaarlijk weer deze namiddag. 'Be Alert' vanaf 15u, code geel voor heel straffe wind, 70/80 km per uur tot deze avond. Toen hoorde ik over de massale valpartijen die de karavaan voor een nooit gezien oponthoud van meer dan 30 mij voorzag, 2 afgevoerde renners en velen met een gescheurde broek en schaafwonden. Bij die zware bergrit die er nog moet komen zullen er dezen avond nog veel 'abandons' zijn. Voilà, ondertussen is de wind aangetrokken en zijn de eerste regendruppels gevallen.Tot morgen
Op 14 juli mag je nooit 'veertien' zeggen. Dat cijfer bestaat niet vandaag, dat moet 'le quatorze juillet' zijn. La douce France wil nog altijd enige impact hebben op de wereld. La Nation verkiest dus dat iedereen vandaag deze dag een Frans tintje geeft, een beetje van de verloren 'grandeur' die nog eens moet getoond worden. Een dag dat de 'égalité, fraternité et liberté' als belangrijkste gebeurtenis van de wereld bestempeld wordt en als zodanig als belangrijkste item in de nieuwsbulletins naar voren komt. Al schiet er in het Frankrijk van vandaag van deze leuzen niet veel meer over. Oproer, betogingen, rellen, onverdraagzaamheid en stakingen maken deel uit van het tegenwoordige Franse leven. De Bastille kunnen ze niet meer beklimmen of vernietigen om hun eisen kracht bij te zetten, dat gebeurde in 1789. Toen werd de gevangenis, waar ocharme een 7 tal gevangen zich bevonden, symbool voor zich te ontdoen van de klassentegenstellingen. Er werd dan maar door de volgende regeringsleiders gezocht voor een alternatieve gevangenis voor gevaarlijke individuen die aan spionage deden en opstanden ontketenden tegen het bestuur, waar geen ontsnappen mogelijk was. Dat werd gevonden in hun kolonie, Frans-Guyana, dat voor zijn kust de 'Îles du Salut' liggen had. Kleine onherbergzame eilandjes waarvan het Île de Diable, de beruchtste strafkolonie werd. Gebruik van dit onherbergzame eiland voor delinquenten van 1852 tot 1953. Bekend omwille van Alfred Dreyfus (1859-1935) die erheen werd gebracht omwille van valse getuigenissen van spionage en het boek "Papillon" van Henri 'Papillon' Charrière (1906-1973) die het waargebeurde (?) verhaal van zijn ontsnapping van het Duivelseiland vertelt. Tegelijk met de Bastille verdween ook, tijdelijk, de monarchie. Louis seize (1754-1793) werd gehalsrecht evenals zijn Marie-Antoinette (1755-1793). En op deze grootse feestdag bij onze zuiderburen, kan het grootste sportevenement niet onderdoen en is er natuurlijk een grootse en belangrijke étappe in de Tour voorzien. De Koninginnerit met als hoogte- en eindpunt de beklimming van de 'Col du Grand Colombier'. Rit nr 13 kan heel het klassement overhoop gooien want de 1e heeft maar 17 sec vóór op de tweede. Een spannende tv-dag vandaag die ik toch zonder morren binnen moet doorbrengen. Met veel gezucht, kriepen en klagen ben ik deze morgen opgestaan. De hond mag ook wel eens horen dat het leven van een mens niet altijd over rozenblaadjes loopt. Naast niezen, snotteren, hoesten en tranende ogen werd ik deze morgen wakker met een 'pinkoog'. Boodschappen doen zit er dus niet in vandaag. Ik ben wel niet meer de ijdeltuit van vroeger maar een paar regels wil ik nog wel volgen: toonbaar zijn aan de goegemeente. Het is welkom dat er een spannende rit op het programma staat in de Tour. Nu een beetje eten en dan me goed voor tv installeren. Tot morgen
Geen nieuws is goed nieuws, zegt iedereen en ik dus ook. Ik heb niet veel te vertellen vandaag, er was ook niet veel te zien in 'Vive le Vélo', ik heb ook niet veel beleefd gisteren en vandaag. Ik heb gewassen, gestreken en gepoetst en omdat iedereen dat moet doen heeft dat eigenlijk geen nieuwswaarde. Maar omdat jullie toch graag wat te lezen hebben, kan ik jullie het boek van de humoristische, cynische melancholische schrijver Milan Kundera (1929-2023) aanbevelen: De ondraaglijke lichtheid van het bestaan (1984). Ook al is het boek bijna 40 jaar geleden geschreven in een tijdperk dat nu niet meer bestaat, het leven in een communistische staat in Europa, het blijft een boeiend boek. Voor wat luchtiger amusement zorgen de vraagjes, die kunnen jullie elkaar stellen tijdens de wat saaiere periode in de Tourétappe. Had je vroeger een favoriete leraar? Heb je afgelopen week iets nieuws geleerd? Heb je een stopwoord? Heb je een tatoeage? Heb je een zwakte? Heb je jezelf wel eens opgezocht in Google? Heb je liever een jaar geen tv of een jaar geen snacks? Heb je liever je grootste vraag bantwoord of je grootste wens vervuld? Heb je vaak dagdromen? Heb jewel eens een keugentje om bestwil verteld? Heb jij je weleens geschaamd? Heb je wel eens gehuild van geluk? dat zal het zijn voor vandaag. Ik zit met een serieuze sneuverink die me doet niezen en tranende ogen doet krijgen.Tot morgen
Ik voel me zo fris als een hoentje want ik heb zuivere zeelucht in mijn longen gekregen!. Alle slechte lucht die er nog in die belangrijke organen aanwezig was, is er met een snelheid van meer dan 50km/u uitgeblazen. Het is een ochtend met veel zon en blauwe luchten, af en toe verstoord door een donkergrijze wolk, die er evenwel geen druppel water uit laat vallen. Met een temperatuur van 17-18°C is het hier geen puffen geblazen zoals in de zuiderse landen van Europa. Een thermometer die + 35°C aangeeft, zorgt voor moeilijk leefbare omstandigheden voor elk levend wezen. Ik heb dus een beetje compassie met de renners die geen keuze hebben en door die warmte moeten fietsen tot ze aan hun ijsbad, aan de eindmeet, komen. Dat meestal na zware bergtochten en grote afstanden.
Hier en daar waren er vuurwerkshows op de Vlaamse Feestdag en eveneens enorm veel toespraken met allemaal hetzelfde thema: herstel van het vertrouwen van de burger in de politiek en zijn parlementsleden. Moesten die mensen integer zijn, beslissingen nemen die echt nodig zijn voor de bevolking, niet achter dikbetaalde postjes jagen en de waarheid spreken, de burger zou direct zijn beleidsmensen in de armen nemen. Eens zien hoe lang het weer zal duren eer er weer eens een onenigheid vanuit het parlement de oren van de bevolking bereikt. Maar binnenkort is het weer parlementair reces en zijn er belangrijker zaken te horen dan wettekstopmaken en uitleg geven over die wetteksten in de glazen koepelzaal. Dan bespreken ze evenals Jan Modaal waar hun verlof hen heenbrengt. Misschien naar de Belgische kust! En in het entertainment leven van Blankenberge en in zijn zaal in Ertvelde, trad mijn volgende gast veel op. Ik heb eens aandacht besteed aan een fenomeen dat niet meer gemaakt wordt: Eddy Wally /Eduard René Van De Walle (1932-2016). Van arbeider in de teerfabriek, naar textiearbeider, marktkramer en zo naar de Voice of Europe. Wie kent niet zijn liedjes, die tot het algemeen en collectief geheugen behoren maar niet in de Vlaamse Canon zijn opgenomen? "Chérie", "Ik vlieg met een Vliegmachien". Zijn Chinese liedjes toen hij het land bezocht had zoals "Shangai" met de remarkable 'baobei' en 'tai pei' wat die woorden ook mogen betekenen. Maar voor Eddy was alles 'wauw', 'geweldig', en de grootste verbazing in zijn leven 'onvoorstelbaar', 'oh my god' en 'amai zeg'. Legendarisch zijn de optredens van 'Wally in Space' samen met Kamagurka, Herr Seele en Wendy van Wanten. Hij is dus echt met zijn 'silverado' in zijn vliegmachien vertrokken om nooit meer weer te keren. Toch een speciaal manneke, gepeeld of echt, wie zal het zeggen? Tot morgen
Het is vandaag 'Wereldbevolkingdag'. Een dag ingesteld op 11 juli 1987 om de '5 miljardste wereldburger' van de planeet aarde in the picture te brengen. Deze eer werd door VN secretaris Perez de Cuéllar symbolisch toegekend aan de pasgeboren Joegoslavische baby Matej Gaspar. Deze, nu chemisch ingenieur, wil nu niet meer met de pers praten over zijn symbolische plaats in de wereld. UN secretaris Kofi Annan besliste dat op 12 oktober 1999 de 6 miljardste wereldburger werd geboren. Het was Adna Mevic uit Serajevo die de titel in haar vaandel mocht voeren. De 7 miljardste burger kreeg nog een naam op 31 oktober 2011 en werd Sadio Siltana Oishee uit Dhoka. Voor de 8 miljardste aardbewoner werd gewoon een symbolische dag aangeduid nl 15 november 2022. Het is een dag die de Verenigde Naties instelde om ons te wijzen op de impact van de bevolking op onze planeet en er ons op te wijzen dat meer dan 1,5 miljard mensen in extreme armoede leven en er evenveel verstoken blijven van een toilet en zuiver drinkbaar water. En van die 8 miljard bewoners op moeder aarde, zouden er, uitgerekend vandaag, 6,7 miljoen mensen hun feestdag moeten vieren. Dat met veel toespraken, tromgeroffel, muziek en zangers, die de 13.682,32 km² en 796 km omtrek, als een plek moeten beschrijven en bezingen als uniek nl Vlaanderen mijn Land. Een dag die ons aan een heroïsch verleden moet doen terugdenken toen in 1302, de Vlaamse milities uit het Graafschap Vlaanderen, het Franse leger een nederlaag bezorgden dat onder leiding van Graaf Artois op de weide kwam vechten. Op het 'Slagveld van Groeninghe' bij Kortrijk werden er ± 500 Franse vergulde sporen teruggevonden en zo kent men deze dag nog altijd als de "Guldensporenslag". Heeft het hedendaagse Vlaanderen nog echt veel te vieren en te bieden? Bondig en kort: nee. Het enige dat de Vlaamse regering wil is nog meer ministers en kabinetsmedewerkers die van 2 walletjes kunnen eten en beleidsmensen die ruim beloont worden met belastinggeld en goedbetalende postjes achteraf. Ik wil hier even Rik Torfs aanhalen: "we wonen in een land waar stilaan alles strafbaar is en niets wordt bestraft, op foutparkeren na".
Ik zag deze morgen nog eens echte schapenwolkjes aan de hemel. Is dat een voorbode voor regen? Maar geen nood, het is koffiekletsdag en koersdag. Terwijl gisteren de renners wat van rust genoten en alleen maar de benen eens losreden heb ik naar een andere sport op tv gekeken: Tennis in Wimbledon. Er was geen legendarische match te zien zoals destijds tussen Federer en Nadal. Eerder spastisch tennis van mummies op het veld. Ingetaped van boven tot onder, een gekreun van jewelste bij iedere bal die ze probeerden terug te meppen, twee slagen en terug een opslag. Het was geen reclame voor dat balspelletje. Ik moet zeggen dat al die balspelen nogal tegenvallen de laatste tijd, of het nu gaat over voetbal, volleybal of iets, anders alleen basket heeft wat hoge toppen gegooid. Nee geef mij dan maar liever fietsers, die kreunen zelfs niet bij gebroken botten. En bij schaafwonden is er een moederskusje en rijden ze gewoon verder. Tot morgen
Na een verkwikkende nachtrust bouw ik, de maandag van week 28 en net zoals de renners, een rustdag in. Het brein heeft ook af en toe een extra dag rust nodig. Vooral ook omdat het bij de kranten en andere media ook komkommertijd is. Maar geen nood, ik heb altijd nog wat in petto om jullie iets interessants te bieden om te lezen of om erover te praten. De vraagjes die een kleine dscussie of debatje kunnen opleveren. Een brave vraag: ben je ooit naar de eerste hulp geweest? Bewaar je goede herinneringen aan je eerste kus? Geloof je in liefde op het eerste gezicht? Geloof je in toeval? Heb je bepaalde karaktereigenschappen van je ouders overgenomen?Heb je deze week nog een complimentje gegeven? Heb je een droomhuis?Heb je een favoriete maaltijd? Heb je een favoriet tv-programma? Geloof je dat er buitenaardse wezens bestaan? Heb je een persoonlijke held? Heb je een rare eigenschap? Heb je een heimelijk genoegen, een guilty pleasure? Een beetje amusement ermee! Tot morgen
Het zal nog al meevallen met de temperaturen vandaag, het is nu toch nog maar 20°C met een frisse wind. Nochtans is er voor het kustgebied code geel afgekondigd wat zou wijzen op zwoel weer gevolgd door de komst van onweer met een overvloed aan water, misschien zelfs hagelstenen. En net vandaag komt er bezoek uit het binnenland!. De grote familie die ik van etenskost moet voorzien vooraleer ze de kroost gaan afzetten om een scoutskamp mee te maken in de West-Vlaamse velden. Voor de rest is het iedere morgen een beetje hetzelfde scenario als ik de hond na zijn nachtrust buiten laat. Elk grassprietje wordt nauwkeurig besnuffeld om uit te maken welk sprietje vandaag het voorrecht krijgt om het drolletje van de dag in ontvangst te mogen nemen. Daarachter loopt dan, zoals gewoonlijk de strontraper van dienst, ik. Ander nieuws vandaag is, dat een muzikale groootheid afscheid genomen heeft van zijn wereldwijde publiek op zijn laatste optreden in Stockholm. Gelukkig gebeurde dat in levende lijve en niet omwille van zijn aflijvig zijn, zodat de man nog vele jaren kan genieten van zijn zuur verdiende centjes. Een jaartje ouder dan ik, is Elton John de man van de gigantische brillen, bizarre kledij en uitrusting. Hij heeft een indrukwekkend repertoire bijeen gecomponeerd en gezongen waarvan "Englands' Rose, Candle in the wind" wel de meest beklijvende uitvoering was tijdens de uitvaartdienst van Lady Di (1961-1997). Voilà, het is tijd om aan de voorbereidingen van de maaltijden te beginnen. Een prettige zondag. Tot morgen
De krant is bijna op zomerreces. Wat meer spelletjes, wat meer vakantietips en wat minder nieuws. De ex-militair die Premier De Croo bedreigde is uiteindelijk gevonden in Noorwegen. In Nederland struikelt de regering van Mark Rutte voor de vierde keer, dit maal over het asielbeleid en migranten. In Wuustwezel, in de Antwerpse Kempen, is er een illegale raveparty aan de gang. Dat als blikvangers op de eerste pagina naast de uitslagen van de koers en de tropische temperaturen. Ook het verbod om in bloot bovenlijf te lopen in de straten, komt ter sprake. Een evidentie voor de vrouwen dat wat moeilijker ligt bij de mannen. Die willen graag bij zomerse temperaturen hun gebruinde bast, torso en sixpack aan het vrouwvolk tonen. Net zoals ikzelf, zullen er toch veel in de koelheid van hun huis blijven tot de avondfriste weer in het land is vooraleer buiten te komen. Hopelijk blijf ik gespaard van een onweer want daar ben ik niet tuk op. Het is amusement binnenshuis opzoeken. Natuurlijk is er in de namiddag het verslag van Le Grand Boucle, maar ik ga ook nog wat vraagjes brengen die een gesprek op gang kunnen brengen of gaande houden als je gezin uit meer dan 1 persoon bestaat. De belangrijkste vraag die jullie kunnen stellen aan elkaar is: bestaat eeuwige liefde? Dan volgt: ben je weleens onbedoeld verliefd geworden? Ben je weleens op blind date geweest? Ben je egoïstisch? Ben je flexibel? Ben je nieuwsgierig van aard? Ben je trots op jezelf? Ben je verslaafd aan je smartphone? Ben je impulsief wat betreft je beslissingen? Ben je geworden wat je wilde worden als kind? En als laatste en belangrijkste vraag , ben je gelukkig? Een fijne discussie met deze kleine vraagjes op een zéér zonnige dag! Ik kan met mezelf niet in discussie gaan evenmin met mijn hond daarom neem ik mijn toevlcht tot mijn e-reader, een geschenk waar ik, buiten verwachting, veel plezier van heb. Tot morgen
'Des avonds als ik slapen ga, volgen veertien engeltjes me na: twee aan mijn hoofdeinde, twee aan mijn voeteneinde, twee aan mijn linkerzij, twee aan mijn rechterzij, twee die me dekken, twee die me strekken, twee die me wijzen naar 's hemelse paradijzen'. Ik heb heel goed geslapen vanacht! En of het al warm is!. Het was al 22°C toen ik deze morgen om 9u ging flaneren. Ik zag een oh zo kalme rustige zee en de nieuwe promenade die er nog een beetje verlaten bijlag. Het lijkt alsof de vakantie nog niet goed begonnen. Maar dat is ook wel zo, de Walen beginnen pas dit weekend aan hun schoolverlof en de metsers en andere bouwers zijn nóg niet met verlof. Dit weekend zal er wel een rush richting verkoeling zijn en zullen de redders weer flink werk hebben om drenkelingen terug aan wal te brengen en verloren gelopen kids terug met hun ouders herenigen. Nu is het al 28°C, shortjes weer, zonnebril op de neus als ik buiten kom en op blote voeten lopen binnenshuis. Zalig weer! Ik kan dan wel niet in de zon zitten, maar met deze temperaturen is het aangenaam vertoeven in de schaduw. Voor de rest is er deze namiddag het vervolg op de strapatsen van gisteren bij de renners. Ze passeren de rijke bordeaux-druiven/wijnvelden, hopelijk springen ze niet van hun fiets om zich te laven aan het vocht van die zongerijpte vruchten. Dat zal Karl en zijn gasten wel in hun plaats doen. Tot morgen
Ik heb al grote bezigheden gehad vandaag en ben zelfs een beetje vroeger dan verwacht aan mijn blog kunnen beginnen. Proximus heeft eventjes de geest gegeven op het moment dat de Col d' Aspin moet beklommen worden. Hopelijk is het euvel hersteld als de Col du Tourmalet eraan komt. Er zijn zo'n paar legendarische cols in de Tour, waar de beklimming een huzarenstukje is en blijft en waar de strijd hevig en heroïsch kan zijn. Nu weliswaar al op mooie brede banen en geen geitenpadje meer, maar de hoogte en de steilte blijft. De dag begon dus met opstaan, zelfs iets te laat. De krant uit de brievenbus halen, de hond eens goed knuffelen om mijn uren van slaap en dus afwezigheid, goed te maken. Het is toch 'Wereldkusdag" voor iets, al zie ik hem nog niet zó graag dat ik hem met zoentjes en kusjes heb overstelpt. Koffie zetten en daartegen was mijn poetshulp er al om me te helpen alles propertjes en kraaknetjes te maken in mijn huishouden van twee. Daarna de krant lezen en uitpluizen, en kwam zo te weten dat er op het eiland La Palma een potvis was aangespoeld met een goudmijn in zijn kadaver: 9,5 kg ambergrijs voor een waarde van 500.000€, dat de parfumindustrie er voor veil heeft. Dan vooral de sportpagina's nakijken, winst en verlies van de trappers (de pedalen antwoorden op alle aantijgingen en veronderstellingen) en hun rangschikking. Daarna heb ik wat tijd besteed aan mijn nieuw speeltje, het geschenk voor mijn 75 jaar aanwezigheid op deze aardbol, de e-reader. Dat moest dan ook weer geïnstalleerd worden. Niks gaat vanzelf tegenwoordig en vereist altijd een studie voor installatie. 'Niet moeilijk' zeggen ze, maar het is weer een account aanmaken, downloaden van alle gegevens en eventueel downloaden van één van de 12 gratis boeken waaronder "Russisch voor Beginners". Vanaf 13u had ik de tv aangezet om niks te missen van deze bergétappe maar mijn provider besliste er enigszins anders over, zoals hierboven vermeld en begon dan maar aan mijn blog. Ik hoor José en Renaat terug keuvelen zeg dan maar 'een prettige namiddag' met een spannende race in de Pyrenneeën. Tot morgen
Spreuk voor juli: de wakkere hooimaand geeft de zeisen, de maaier in de hand met vlijt, daar lege schuren hooi vereisen, om het vee te voeden in wintertijd!. Typerende werkzaamheden van de boer op het land in de maand juli. Tenminste als het droog weer is, zoals hier nu. Aan zee is de zomerstorm Poly nog bries van 70km/u is wat ietsiepietsie anders is dan de 120+ km/u bij onze Noorderburen. Daar zijn de vluchten geschrapt, treinen in de remise laten staan, camions omgewaaid, en dus wordt aangeraden liefst niet de weg op te gaan tot Poly gepasseerd is. Het is daar zwaar weer met code rood, zeker nu alle bomen en struiken nog volop in blad staan. Maar hier laten de eerste vakantiegangers zich niet afschrikken door wat wind. Ze zijn toch al gesignaleerd, en laten zich door niets of niemand afschrikken om hun geliefkoosde vrije tijd hier aan de Belgische Kust door te brengen. Wat wil je ook? Het is hier bijna elke dag kermis, elke dag een festival, elke dag wat anders te beleven. De radiostations hebben hun plaats op de dijk ingnomen voor hun zomerprogrammatie, doen kleine kwisjes, delen de gadgets met hopen uit en laten de wandelaars elke dag gratis optredens meepikken van bekend en onbekend zangtalent. Feestmarkten en avondmarkten voor de kuierende toeristen. Vroeger waren er ook de 'vrouwenbladen' zoals "Rijk der Vrouw" en "Libelle" die door hun strandspelen voor de kinderen, nieuwe abonnees probeerden te ronselen. Nu zijn het de stands van het Rode Kruis, Gaia, Natuur en Bos die de vakantiegangers nog een geweten willen schoppen. Maar muziek hoort er altijd bij. Een kans om onbekend talent te laten 'doorbreken' van bekend 'in eigen straat' tot in gans Vlaanderen. Die zingen nog meestal naturel, terwijl de 'sterren' zich soms durven beperken tot playbacken. Er is dan ook het reuzenrad die het hinterland laat zien, het zandsculpturenfestival die ons nog on sprookjes willen doen geloven, de sportieve wedstrijden zoals beachvolley, petanque spelletjes, de vliegers en nog veel meer. Maar ik zit dan graag op de comfortabele banken te kijken naar de outfits van de passanten. Voor de bewondering van de laatste mode van Natan en andere couturiers, is Knokke de 'm'as tu vu'place', de plaats bij uitstek om die modeshow te zien. Elders zijn het meestal de kleurrijke outfits met exotische dessins en prints te zien uit Indië, Pakistan, China. Ze zijn minstens even origineel qua kleur en snit als van de grote modelabels. En hier past als afsluiter bij: de droom van elke vrouw, is de droom van een man te zijn!. De bains de soleil, de shorts en topjes, zijn dan een hulpmiddel. Tot morgen
Schrijven en op de achtergrond Renaat en José horen keuvelen over de renners, de rit van gisteren en van vandaag. Op mijn bureautje rechts van mij de eeuwigdurende geschiedekundige almanak voor herbeginners, en links van mij, een tas koffie en een bordje met de lekkere vers gebakken koekjes van de buurvrouw. Maar het is al een drukke ochtend geweest. Een paar vervelende telefoontjes en lang wachten tot mijn jongste hier arriveerde met zijn electrische auto. Niet zonder hindernissen is hij hier geraakt, alles is nieuw en dus ook elektrisch rijden en de tankbeurten. Ik heb een hele morgen niet veel uitgespookt alleen bij het opstaan zag ik er zoals een spook uit. Witte haren in pieken en dan een witte pyjama waren niet echt flatterend om me zo in de spiegel te bekijken. Op weergebied was het deze nacht niet rustig te noemen en deze nacht is het van hetzelfde laken een broek. Hopelijk de laatste stuiptrekkingen van het wisselvallige en frisse zomerweer. In Amerika is het 'Onafhankelijkheids dag', the Fourth of July. Dat wordt zoals gebruikelijk uitbundig en met een sterk patriotistisch gevoel, gevierd. Eigenaardig dat ik op deze dag een paar presidenten in mijn liistje zag verschijnen. Werd deze dag geboren, Calvin Coolidge (1872-1933) die de 30e president van de USA werd. Niet door de verkiezingen te winnen maar als 'vice' kwam hem dat recht toe na het overlijden van de 'president in office' in 1923. Op deze Amerikaanse heel populaire en biezondere dag zijn er een paar ex-presidenten die er voor kozen om het aardse met het eeuwige te verwisselen. Ooit eens de 2e President van de jonge natie, John Adams (1735-1826), de 3e President Thomas Jefferson (1743-1826), de 5e President James Monroe (11758-1831).
Eindelijk komt Van Dale met een nieuw woord. Het laatste nieuw samengesteld woord dateerde al van 23/06. Vandaag verscheen: hoogrisicofrauduleus. Wat als uitleg meekreeg: hoog risico op frauduleus gedrag. Dat was uit de samenstelling van het woord wel te voorspellen. En een mooie overweging voor vandaag: als ongeluk in een klein hoekje zit, zit geluk dan in de rest? Tot morgen
