Zolang er geen wind komt zal het een grijze, natte en miezerige bedoening blijven hier aan de kust. Niet getreurd, ik heb weer een nieuw speeltje gekregen om op mijn pc te gebruiken. Het verhaal....Gisteren was weer een plezante dag. Mijn vrienden zijn langsgekomen en dan is er altijd tijd voor wat klap, wat roddel, wat nieuwigheden, wat koffie/ thee en wat koekjes. Meestal ook voor oplossingen van problemen in en bij mijn digitale leven. Dat komt wel al eens voor als men iedere dag gebruikt maakt van dit onmisbare speelgoed en waarmee ik niet ben opgegroeid. Er komen geregeld nieuwigheden bij, die ik zou kunnen gebruiken maar waar er dan toch een minimum aan uitleg moet bij gegeven worden. Eigenlijk was er niks te vragen dit keer. Maar door over 'voeding' te spreken kwam er toch een site ter sprake die ik al lang zou willen kennen en weten hoe te gebruiken: ChatGPT. Door mijn 'vele werkzaamheden' en 'tekort aan tijd' zie ik er tegen op om te koken en dan nog een afwas te moeten doen. Een ontbijt is geen probleem, daar neem ik mijn tijd voor en lees dan ook de krant. Daarna, mede door de suiker onder vorm van een reep chocolade, heb ik energie genoeg om de dag mee door te komen. Alle andere maaltijden brengen een hoop afwas bijeen en daar zie ik tegenop. Wel, zegde ik aan mijn vrienden, ik ben op zoek naar voedingsmiddelen, fruit, groenten enz die me voorzien van de nodige vezels, vitaminen, mineralen, enz zonder dat ik met een vaat blijf zitten. Wel, zeggen mijn vrienden, dat is nu een ideale vraag om voor te leggen aan ChatGPT. Ze installeerden de gratis versie (dat is een vereiste bij mij) en à la minute had ik de antwoorden welke 10 vruchten daar al voor in aanmerking kwamen. Mijn opmerking dat Wikipedia me ook van dergelijke informatie kan voorzien, is juist. Maar deze encyclopedie heeft alle antwoorden klaar voor iedereen en geeft geen specifieke antwoorden op een persoonlijke vraag. Het is een 'passieve' vorm van kennis doorgeven en vraagstelling. Het antwoord is algemeen, voor iedereen bruikbaar zoals welke fruitsoorten bevatten vitaminen, vezels, enz. Bij 'chat' moet men 'actieve' vragen stellen, specifiëren, meer details geven zoals: geef me fruitsoorten die vitaminen en vezels bevatten en ik geen afwas heb van materiaal. Ik zou bijna zeggen het is 'een wonder van de natuur', maar het is 'een wonder in de digitale wereld'. Prentbriefkaarten maakt hij op bestelling en dat ontroerde me het meest toen hij zelfs mijn 'lagotto romangnolo' perfect weergaf. Ik vroeg natuurlijk ook welke onderwerpen en teksten mijn lezers een glimlach zouden bezorgen. Wel dat zal, hopelijk, toch een beetje te zien zijn aan de schrijfsels de volgende dagen. Tot morgen
Het blijft, spijtig genoeg somber weer. Eén lichtpuntje, de hemel is wat lichtergrijzer geworden. Zolang het windstil blijft zal de mist wel blijven hangen. Op warme zonnestralen om nevel te verdrijven, moet ik niet rekenen in deze periode van het jaar. Met 8°C kan ik ook niet van een warmtegolf spreken al blijft dat hoge luchtdrukgebied wel in de omgeving hangen. Tijd voor een wat luchtiger muzikale omgeving en dat zal ik vandaag doen met de herinnering aan Myriam Makeba (1932-2008) en haar lied "Pata Pata" en daarna te luisteren naar de "Graceland" toer van Paul Simon, waar Myriam ook aan deelgenomen heeft. Het blijft mooie muziek en songs om naar te luisteren. Ik word daar vrolijk van en zing uit volle borst (en dat is al wat) mee met de liedjes op deze cd. Verder word ik ook vrolijk van de foto van Carl Sagan (1934-1998) astronoom, astrofysicus, kosmoloog, getiteld "A Pale Blue Dot". De foto over het blauwe stipje en de miljardenstofjes in het onmetelijke heelal, dat onze aarde voorstelt en de zieltjes van onze dierbaren. Het minuscule blauwe stipje, gefotografeerd op 14/02/1990, waarop de aardbewoners vechten, ruziemaken, oorlog voeren, zelden in vrede en harmonie samenleven. Het kan ook niet anders want God heeft sinds het eten van de 'verboden' vrucht, de mensen verdreven uit het "Aards Paradijs". Daar waar mens en dier in 'peis en vree' samenleefden. Af en toe mag ik alles wel eens dooreen halen; geschiedenis van het hedendaagse en de geschiedenis beschreven in het "Oude Testament".
Ik moet vandaag heel zuinig zijn met het lezen van de katerns in de kranten. Ze moet me 3 dagen kunnen bezighouden. Dus als ik mijn krant op maandag begin te lezen is het echt kouwe pap, want dat is dan al nieuws van 4 dagen oud. Ik zal ook heel erg profijtig zijn met de spelletjes te doen. Vandaag kruiswoord, morgen woordenzoeker. De sudokus bewaar ik tot maandag, daar staat geen vervaldatum op en dan kan ik toch een krant vasthouden en heb mijn bezigheid.
Geen verandering op het politieke toneel te melden, noch in het binnenland, noch in het buitenland. Dus, een prettige en gezellige dag nog. Tot morgen
In de muziek van Vivaldi, vinden de partijen hun gading niet meer om hun probeersels voor een federale regering, toch maar van een naam te voorzien. Dus begonnen de heren politici maar hun kleurenpalet van de partijen te omschrijven met de vaandelkleuren van landen, gewesten, deelstaten. De vlag van Arizona, met zijn diverse palet aan kleuren, is verscheurd en kan niet meer aaneen gezet worden. De volgende wimpel die ze zullen gebruiken om de samenstelling van hun regering te omschrijven zal waarschijnlijk die van Oekraïne zijn. Geel en blauw zijn immers de kleuren van de politici die gaan proberen overeen te komen om een programma samen te stellen om ons ingewikkelde land te besturen. Wait and see, meer kan je als gewone burger niet meer zeggen. Ook nu staat er nog niet veel in de kranten dat de moeite om te lezen is. Trump beslaat nog altijd 8 blz van de krant en omdat ik geen goesting heb om dat allemaal te lezen, is mijn gazet rap uitgebladeerd. Verder staan er wat verslaggeving in van moorden en processen. Ook die beker laat ik aan mij voorbij gaan om te ledigen. Blijft nog over, beursnieuws, bedrijvennieuws, lezersbrieven, tv-programma's, spelletjes en weerbericht. Dat is ook al dagenlang hetzelfde: rustig droog en grijs weer, met hier of daar een spatje mist dat neerslaat. Dat verandert ook niet, zie ik vanuit mijn venster. Daarjuist, enfin enkele uren geleden, ben ik weer eens op trot geweest. Ik moest vaststellen, dat zelfs met dit weer, de zee een ongeloofelijke kalme rust uitstraalt. Geen golfje te bespeuren, wel met een bruin-grijze kleur. Opbeurend kan men dat niet noemen en toch gaat er een heilzame kalmte vanuit als men ernaar kijkt. Natuurlijk ook weinig wandelaars, meestal alleen de hondenbezitters ziet men genieten van zand en water. Brasseriën, cafe's, restaurants, zijn veelal nog gesloten en enkele staan er ook te koop. Het is een moeilijke tijd voor de horeca, zelfs op den dijk of de binnenstraten. Misschien dat er dit weekend toch wat leven in de brouwerij zal komen want het is 'champagne-weekend' en alle kaartjes zijn uitverkocht. Dat waren mijn bedenkingen vandaag. Tot morgen
Al dagenlang overheerst een hoge drukgebied onze contreien, met meer dan 1030 hPa op de barometer. Dan verwacht ik wel zonnig en afhankelijk van het seizoen, toch wel goede temperaturen. Niks is minder waar de laatste week. Geen streepje zon te zien, alleen een eentonige enigszins natte lucht is er rondom ons en 8°C. Ik vroeg me deze morgen af hoe mijn humeur zou evolueren moest deze eentonige triestige kleur wekenlang zou aanhouden. 'Joepie' zouden ik uitroepen in de zomer met deze barometerstand en nu vervloek ik deze 'goed weer'stand op het 'weerglas'. De weerspreuk van gisteren noteerde ik niet, maar ik doe het nu toch maar want het is geen plezant vooruitzicht: het weer met Sint Leonardusdag (06/11), blijft gewoon tot Kerstmisdag!!!. Ik vind dat geen prettig vooruitzicht. Maar zoals ik een jaarlang de regen trotseerde, zal ik dat ook weer doen met dit type weer: grijs, mistig, nevelig en vochtig. De vreugde en plezier in het leven zal ik wel ergens anders moeten gaan zoeken; Zoals in de bijnamen die aan belangrijke mensen gegeven worden. In de Middeleeuwen en zelfs daarvóór werd elk gebrek van een vorst meteen zijn naam, zoals vandaag de herdenking van het "het pact van Bonn" in 921 tussen twee koningen te weten Karel de Eenvoudige, Carolus Simplex (879-929) koning van West Francia en Hendrik de Vogelaar (876-936), koning van Oost Francia. Er werd toen besloten de Rijn als staatsgrens te accepteren. Andere namen met een serieuze tekortkoming bij vorsten: Alfons de Kwijler, Lodewijk de Doeniet, Hendrik de Impotente....Maar 'heden ten dage' zijn er in ons landje ook nog curieuze bijnamen te bespeuren. Ik begin met 'de Keizers' van Antwerpen, Oostende en Leuven zijnde respectievelijk Bart De Wever, Johan Vanden Lanotte en Louis Tobback. De 'brulboei' is de burgemeester van Middelkerke, Guy Verhofstadt is 'da Joenk', Herman de Croo is 'het orakel van Brakel' en zijn zoon 'de Crooprins', Bert Anciaux blijft zijn leven lang gekenmerkt als 'den bleiter', Frank Vandenbroucke als 'de geldverbrander'. Dan is er nog Gwendolyn 'Trutten' en Kristof 'Kalfveau', om onze Connor 'maateke' niet te vergeten. Wat was er nog zoal te lezen over vandaag? Gelukkig dat Donald niet het resultaat van Franklin D. Roosevelt (1882-1945) zal evenaren. Die werd in 1944 voor de 4e maal herkozen tot President van de USA. Barak Obama werd voor de 2e maal herkozen en in 2020 Joe Biden voor zijn eerste en enige belangrijkste post in het Witte Huis. Meer heb ik vandaag niet te zeggen, het zal een doodgewone doordeweekse dag worden zonder hoogtepunten maar ook geen diepe dalen. Tot morgen
Het regent niet, maar de mist valt uit de lucht en daar wordt je ook nat van. "Als de rook om je hoofd is verdwenen", zingt Boudewijn De Groot. Een paar zinnen in dat lied zijn sprekend zoals bv "t'is koeler in huis dan aan zee" want het zeewater is nog altijd 14°C en de temperatuur rond mijn huis is 13°C, wat wil zeggen dat ik de verwarming toch heb aangezet. Welke zin is nog sprekend in deze song? "Je kerft je naam in de nerf van een boom..." en dat deed Ruben Van Gucht ook op het einde van "Het Huis" van Eric Goens. T'ja, alle soorten relaties zijn er hier op aarde en iedere relatie kan men uniek noemen. We leven hier in een seculier, vrij land en accepteren iedere zienswijze op 'een gelukkig leven'. Als het oogmerk van de betrokkenen overeenstemmen waarom zouden buitenstaanders dan commentaar geven? Om verschillende redenen kan er soms een 'menage à trois' bestaan of nodig zijn. De meest plausibele is dan dat één van de partners langdurig ziek is, of in een ander land woont, op de vlucht is, er kunnen wel 1000 redenen zijn waarom men afwijkt van 'huisje-tuintje-boompje'. Het is natuurlijk vervelend als men een bekende kop heeft want dan heeft iedereen daarover een mening. Zoals we ook zagen, hebben de betrokken weinig last van hetgeen er over hen in de roddelblaadjes geschreven wordt, maar de familie heeft wel een enorm verdriet van al die achterklap die gedrukt wordt. Hopelijk stopt de kritiek en kwetsende woorden met deze uitzending, want Mondo is een gelukkig kind met een gelukkige moeder in Kroatië en met een liefhebbende papa en grootouders in België.
Deze morgen dacht ik aan de film "Rolande met de Bles" uit 1971 van Roland Verhavert( 1927-2014) en gebaseerd op de roman van Herman Teirlinck (1879-1967) " De XXXX brieven aan Rolande". Deze Herman is tegenwoordig vooral gekend van zijn 'Studio Herman Terlinck', opleidingschool voor kunstenaars, kleinkunstenaars, acteurs, actrices....kortom de spelers van de tegenwoordige artistieke wereld. Het was vooral ' de bles' die me aan deze schrijver deed denken omdat de gekendste 'bles' van de aardbol het gedaan heeft gekregen terug 'president' van een grote natie te worden. Dat tot groot spijt van wie het benijdt. Het is zo, niet iedereen zal er blij mee zijn. Zeker niet de helft van de Amerikaanse burgers die voor Kamala stemden. De rest van de wereld moet deze eigenzinnige president weer de nodige égards geven al is voor hem het belangrijkste: met het vliegtuig 'air force one' naar zijn geliefde golfcourt in Mar-a-Lago te vliegen. Het 'Winter White House' in Florida, zal weer druk bezocht worden door de elite, keizers, koningen en presidenten allerhande. Weer 4 jaar dat we ons hart moeten vasthouden dat er op internationaal politiek vlak geen foute beslissingen worden genomen. Maar het eerste dat onze Donald zal doen is alle lopende processen tegen hem stopzetten, zijn rood klakske opzetten en iedereen met een beschuldigend vingertje nawijzen die hem één strobreed in de weg heeft gelegd. Tot morgen
Wie gaat het halen, wie krijgt de meeste stemmen en kiesmannen achter zijn naam? Gaat het de man met de blonde gouden bles, getuite lippen en verwijzend vingertje zijn? Of gaan we een historische verkiezing van een vrouw in Amerika als Presidente meemaken? Ik mag niet stemmen maar ik hoop op het laatste. Meer dan 7 bladzijden wordt er gezeverd in de krant over deze verkiezingen en meer dan het dubbele aan televisieprogramma's op alle zenders en radio's. Van heel dat Amerikaanse circus moeten we niks missen want de uitzendingen duren tot 04u00 in de ochtend. Goed voor de mensen die niet kunnen slapen, ze zullen getuige zijn van een belangrijke uitslag: een herverkiezing van een golfer en zijn Melania of een nieuw gezicht vergezelt van Douglas de 'First Man' of blijft Douglas gekend als de 'Second Gentleman'. Morgen weten we wie onze toekomst, want zo kunnen we het wel stellen, zal bepalen. De regering dáár zal in ieder geval rapper gevormd worden dan hier, want in januari wordt de nieuwe president beëdigd en meteen zijn de nieuwe ministers en topambtenaren gekend. Hier is het weer eens terug naar af met de vlag van Arizona. De zogeheten staatsmannen, bazen, betweters en allesweters, vergaderen en palaveren zich uit de naad tot het erop aan komt verantwoordelijkheid op te nemen. Dat doen ze liever niet, ze blijven liever op een postje zitten waar geen kritiek op het beleid komt, blijven liever op het achterplan commentaar geven, eigenlijk baas zijn zonder verantwoording te moeten afleggen voor genomen beslissingen. Dirigeren en delegeren, dan zelf in de vuurlinie te gaan staan om uitleg te geven over belangrijke beslissingen en besluiten te moeten nemen. Dat is in het kort weergegeven wat de eerste 8 pagina's van mijn gazet ten berde bracht. De volgende bladzijde gaat ook over een 'keuze' maar van een heel andere aard. Het thema is 'polyameurie'*, het niet monogaam zijn in een relatie met toestemming van partners onderling. Dat komt in "Het Huis" aan bod met Ruben Van Gucht als gast van Eric Goens. Het gaat niet over 'geen keus' willen maken, maar om een vreedzaam naast elkaar bestaan van twee relaties, zonder wettelijke verbondheid, in dit geval één in België en één in Kroatië. Dat vergemakkelijkt al het liefdesleven, want de afstand is groot genoeg om elkaar niet voor de voeten te lopen. Eens horen wat de zogenaamde 'blonde god' van de sportredactie daar over te vertellen heeft. Tot morgen
*Is verschillend van polygamie, huwen met een ander vooraleer het vorige huwelijkof huwelijken, ontbonden zijn. Dat is een strafbaar feit in ons land.
Het hoge drukgebied heeft nog niet veel mooie dagen opgeleverd. Dichte mist overheerst weeral en zal waarschijnlijk niet rap verdwijnen. Maar eigenlijk is dat het klagen niet waard als je de beelden van een verzopen Valencia en Catalonië ziet. Geen mens die weet hoe te beginnen aan de opruim van deze troep, dat precies een oorlogsgebied is. Wat het in feite ook is: mens tegen de natuur en we delven het onderspit. Door de regen en het vocht begint alles te beschimmelen, te rotten, te stinken. De hoeveelheid puin die geruimd moet worden is onoverzichtelijk. Waar moet de hulp vandaan komen en wie komt helpen van de officiële instanties? Gelukkig komen de vrijwilligers van naburige steden en dorpen een handje helpen om de modder al uit de huizen en straten te krijgen, maar dat is dan ook een beetje dweilen met de kraan open. Dat de mensen gefrustreerd en boos zijn is begrijpelijk bovenop het leed dat ze moeten dragen van 'alles' kwijt te zijn, niet alleen vrienden en familie maar misschien ook hun herinneringen, huisdieren. Uiteindelijk komen er hoogwaardigheidsbekleders, waarvan er één is die letterlijk en figuurlijk boven iedereen uittorend en herkenbaar is aan zijn grijze haar. Hij en zijn vrouw zijn natuurlijk de kop van jut en de boze bevolking reageren zich op hen af, met modder, flessen en ander vliegend materiaal. Iedereen weet natuurlijk dat noch de koning of noch de koningin enige schuld treft voor de catastrofe, noch aan de weinige of geen hulp voor deze radeloze mensen, die alles verloren en kwijt zijn door een gigantische waterbom. In ieder geval wordt er vandaag, onder leiding van de koning een plan voor hulp gemaakt om aan de grote schoonmaak te beginnen.
Dan is er natuurlijk nog wat anders op til: verkiezingen in de USA. Nog één dag te gaan en dan zal er al een zicht zijn wie deze verkiezingen gaat winnen. Een vrouw? Dat zou al een groot wonder zijn en is best wel mogelijk met deze sterke vrouw. De tegenstander is natuurlijk niet min en hopelijk komt die niet aan de macht want dan zijn er weer 4 haantjes op het politieke schouwtoneel die wat graag het tegen elkaar zouden opnemen al is het maar om de eerste te zijn die een knop voor een 'bom' kan indrukken. Het zou een wereld worden om bang van te zijn met Poetin, Kim Young-un, XiJinping en dan onze kuif uit Amerika die 'America will be great again' roept', Trump. De wereld is echt een kruidvat aan het worden met oorlogen en geschillen over de aardbodem verspreid. Als gewone sterveling moet je maar hopen dat die mannen aan de macht hun nuchter verstand en redelijkheid behouden. Het zou beter zijn dat het lied van Yasmine/Hilde Rens (1972-2009) "Meisjes aan de macht" werkelijkheid zou worden. Tot morgen
Op 3 november 1957 lanceert de Sovjet Unie haar kunstmaan 'Spoetnik 2' met aan boord het eerste levend wezen dat de ruimte wordt ingestuurd: de hond Laika. Triomfantelijk wordt het beestje naar de capsule gebracht en krijgt met het nodige cynisme nog een kusje op zijn neus en wenst men hem een goede vlucht en behouden terugkomst, vooraleer de ruimtekooi gesloten wordt. Wie was Laika? Een straathond van ongeveer 6kg, een teefje. Er werden 3 straathonden geplukt van straat; Moesjka werd een controle hond, Albina werd de reserve, uiteindelijk werd Laika de ruimtevaarder. Die beestjes werden wel voorbereid op hun reis. Men nam straathonden omdat die beter tegen stressvolle situaties zouden kunnen leven en bestand zijn. Om aan de wentelingen te wennen werden ze als voorbereiding regelmatig in centrifuges gestoken. In 20 dagen werd de bench waarin ze werden opgesloten, steeds verkleint om aan de kleine ruimte van de capsule te wennen. Ook moest het een teefje zijn want die nemen minder plaats in dan een reu, omdat ze hun poot niet opheffen om te plassen. Ze leerden ook de geluiden van de lancering te kennen en kregen gelatinevoeding. Enkele dagen vóór vertrek werden er sensoren in haar lijfje ingeplant om de bloeddruk, hartslag en ademhaling te registreren. Afgaande op die gegevens kon men opmaken dat de hond ten laatste op 10 november moet overleden zijn en zou dus ettelijke aardomwentelingen hebben meegemaakt. Al zeggen sommigen dat het dier vergiftigd werd door zijn meegeleverde voer om niet een pijnlijke doodstrijd te moeten ondergaan. dat zou reeds direct bij vertrek gebeurd zijn. 162 dagen na de lancering en na 2248 of 2570 omwentelingen brandde bij terugkeer in de dampkring op en stortte neer in de Caraïbische Zee. Geen spoor meer van ons hondje te vinden maar werd als held door Nikita Chroesjtsjov (1894-1971) uitgeroepen. Dat was hun tijdelijke voorsprong op de ruimterace met de USA. Waarom vermeld ik dat nu? In dat jaar kwam er bij ons thuis een witharige met rossige plekken straathond wonen. Die kreeg de voor ons, exotische naam, 'Laika' mee. Zij is echt voor jaren mijn kameraad geweest.
Het nieuws zal deze week weer eens, voor de verandering, in het teken van verkiezingen staan. Dit keer de Amerikaanse. Harris of Trump? Laat me hopen de eerste al heeft de tweede al zijn messen gescherpt met te beweren dat 'als hij verliest er fraude in het spel' is en 'zal vechten tot hij terug in Washington zit'. Die man kennende, zijn dat geen loze woorden. Dat bewees de bestorming van het Capitool door zijn aanhangers, een legertje vrijbuiters en ongeregelden, bij zijn vorig verlies van de wedstrijd en kiezing om te zetelen in het 'Witte Huis'.
Het is weer eens een grijze bedoening vandaag en dat op een zondag. Maar mijn hondje is blij want hij heeft een heerlijke schenkel gekregen van de buurvrouw, die hem eerst gebruikte als bouillon voor de soep.Tot morgen
Een gelatenheid spreekt er uit de woorden en houding van de inwoners van de getroffen wijken, dorpjes en stadjes rond Valencia. Veel doden, officieel 205 doden, nog 1900 vermiste personen. Een gigantisch getal aan mensenleed. Van gewonden durft men nog niet spreken en dat zullen niet alleen lichaamlijke letsels zijn, maar evenzeer zwaar psychologische trauma's. Een solidariteit uit de eigen autonome regio, is op gang gekomen om het gebied schoon te maken, letterlijk. Niet alleen de modder en de vehikels maar proberen alles te redden wat er nog te redden valt. Als men dan de beelden uit bepaalde wijken ziet, is daar eigenlijk alles verwoest. Veel mensen zijn hun leven kwijt, niet alleen letterlijk, maar de overlevenden van de natuurramp 'Dana' staan met 'niks' meer in hun handen van hun leven vóór 29 oktober 2024. Blijkbaar is 'Dana' een gekend fenomeen in de streek rond Valencia. "Depressión Aislada en Nivels Altos", wat zoveel wil zeggen als: een geïsoleerde depressie (een aftakking van de straalstroom dat botst op het zéér warme water van de Middellandse Zee) op hoog niveau. Lokaal noemt men dit herfstfenomeen een 'gota fria', een koude val. Het gebied ligt in de provincie Valencia, heeft een aangenaam microklimaat en daarom een ideale plek voor 'overwinteraars'. Toeristen zijn er in alle seizoenen van het jaar. Economisch is het bijna de wereldproducent van appelsienen. De Costa del Azahar is de plaats voor de zonnekloppers en strandanimatie. Zo'n 'waterbom' is blijkbaar zéér vernietigend zoals we hier ook in de Luikse regio een paar jaar geleden mochten vaststellen.
Ik dacht een uurtje geleden dat ik enkele blauwe streepjes zag door het mistige en nevelige wolkendek, maar het zal een 'fata morgana' geweest zijn. Ik wenste een lichtpuntje in de 'duisternis' te zien. Voor de rest heb ik niet veel nieuws te melden ondanks de dikke weekendkrant, maar de bladzijden van de verkiezingen in Amerika heb ik overgeslagen alsook de proeverijen van Peter Goossens. Die zoekt de gerechten op waar ik mijn neus zou voor ophalen en daarenboven stukken van mensen kost. Ik gruw ook soms voor de gerechten van de buitenlandse kookprogramma's. Daar wordt dan zo lyrisch over gedaan, zodat de oren van de koeien en varkens een delicatesse worden. Mijn hond weet dàt te appreciëren, ik heb hem gisteren nog een gerookt varkensoor cadeau gedaan. Ik moet hier wel bij vermelden dat ik eigenlijk alleen maar hou van de oerdegelijkse Vlaamse kost zoals worsten met puree en applemoes en beefsteak frites, daar zijn mijn smaakpapillen aan gewend. Ik hou niet van buitenlandse experimenten op mijn bord, noch van kruidige en pikante spijzen. Gelukkig heeft iedereen een andere smaak en mening. Zo blijft de weereld draaien. Tot morgen
"Na helder weer, nu sombere mist, heeft zeker ook nog vorst in de kist". Weerspreuk van de dag. Ik zit vandaag al vroeg aan mijn schrijftafel. Geen verse krant vandaag. En de gazet met oud nieuws, eigenlijk dat van woensdag, blijf ik niet lezen. Ik hou de krant alleen nog eventjes bij omdat ik de teevee-programmatie voor vanavond nog moet bekijken. De lange avonden zijn in aantocht en een beetje beweging, kleur en gesprekken op de achtergrond zijn welkom. VRTnws op pc brengt me regelmatig een up-date van het meest recente nieuws, zoals de zware tol aan mensenlevens die de waterbom in Spanje eiste. Meteen werd meegegeven, net zoals destijds bij de oorlog in Oekraïne 'de graansilo' van de wereld, dat sommige prijzen van levensmiddelen weer de hoogte in gaan door schaarste doordat er veel oogst van groenten en fruit is verloren gegaan. Zelfs de inlandse productie van tomaten en andere groenten, zal duurder worden door het slechte weer in de streek van Valencia!!!!. Wat is er dus de laatste tijd allemaal duurder geworden? Water, electriciteit, dienstencheques en nu dus ook groenten en fruit. Ben ik pessimist? Nee, maar ik kan door al die prijsstijgingen toch niet van plezier staan kletsen op mijn billen. Maar het is Allerheiligen en dat stemt me dit jaar ook zeer droevig. Het triestige weer heeft er wat mee te maken, maar ook dat het me niet zal lukken naar het kerkhof te gaan en een bloemekee aan hen te bezorgen. Om de mensen die ik daar wil bezoeken in hun houten en marmeren kledij, heb ik het verdriet om hun heengaan wel een zekere plaats kunnen geven. Maar er is ook het onverwerkt verdriet om mensen die geen deel meer uitmaken van mijn leven en toch een belangrijke impact gehad hebben 'op mijn zijn' gedurende enkele kanteljaren in mijn leven. Daar wordt meestal niet meer over gesproken omdat niemand soms weet hoe belangrijk die personen en hun invloed geweest is, gedurende jaren. Maar ja, c'est la vie en als voorzorg heb ik gisteren wat zoetigheden meegebracht uit de winkel en dat ga ik oppeuzelen terwijl ik naar mijn passe-partout -film ga kijken "Under the Toscan Sun" met Diane Lane. Ik heb behoefte aan blauwe luchten en een romantisch verhaal. Tot morgen
Windstil, zelfs de espenbladeren trillen niet en de zee ligt er zo plat als een vijg bij. Geen rimpeltje of golfje te bepeuren. Prachtig weer voor de vakantiegangers, die al enkele dagen op hun honger bleven zitten met het mistige weer. Kinderen zijn weer kastelen aan het bouwen, forten en zandzitbanken. Anderen zijn aan het petanquen, turnoefeningen aan het doen, met de bal spelen. De vliegers zijn vandaag binnen gebleven wegens té weinig of geen wind. Ik kan niks anders zeggen dan een mooie heerlijk herfstdag. Deze morgen is er eerst de kuisploeg aan het werk geweest (mezelf inbegrepen), daarna ben ik boodschappen gaan doen. De broodplank was leeg, de charcuterie was op, en voor warm eten was er enkel een voorraad in de diepvries te vinden. Maar dat is een winterrantsoen en daar wil ik nu niet aan beginnen. Het was rustig in het grootwarenhuis, en ik was dus rap terug aan de auto om alles in de koffer te leggen en huiswaarts te keren. Het was weer een warm welkom van mijn beestje want hij weet dat ik wel iets lekkers voor hem bij heb. Deze keer een gerookt varkensoor. Het woord van de dag geeft weer wat de tijdsverdeling van de senior is: carrément je goesting doen. Dat blijft een zaligheid om de dag te beginnen of door te brengen.
Natuurlijk is het een catastrofe die in het zonnige zuidooosten van Spanje heeft plaatsgevonden. Tot hiertoe zijn er 104 doden geteld, maar dat kan nog oplopen omdat er waarschijnlijk nog slachtoffers onder het puin liggen. De straten waren rivieren van auto's geworden, onbestuurbaar en allemaal tot stukken ijzer en plastiek vergaan. Moedeloos stonden nog veel mensen met verbijstering te kijken naar het geweld van water waartegen niets was in te brengen. Nu begint die grote schoonmaak, en de vaststelling dat er niets meer werkt en dat alles tot rommel herleid is. Hun leven is helemaal overhoop geggooid, met veel doden en waarschijnlijk ook veel gewonden. Alles moet weer van nul opgebouwd worden. In het Luikse weten ze hoeveel tijd de opruimwerken in beslag nemen en hoeveel hulp, zowel practische als financiële, er nodig is om het gebied weer leefbaar en bewoonbaar te maken.
Zo, ik ga wat van de zon genieten want ik ben al heel de morgen blijven binnenzitten. Vitamine A & D inslagen terwijl de zon van jetje geeft. De stralen zijn niet zo sterk meer en insmeren moet niet meer gebeuren. Tot morgen
Deze nacht was ik de voedselbank voor 2 'namatocera' oftewel de alom gekende bijtende en prikkende mug. Ik ben dan moeten opstaan om de rode bobbels in te wrijven met een jeukstillend zalfje. Natuurlijk vond ik de beestjes niet terug om ze een mep te geven om naar de eeuwige jachtvelden te verdwijnen. Tja, dat komt ervan als ik met de ramen open slaap, op deze toch wel nachtelijke zachte temperaturen voor eind oktober. Nu is het buitenweer is een grijze en triestige bedoening en dat zal wel gans de dag zo blijven, als de zon niet met wat straffere warmere stralen voor de dag komt of als er geen gezonde zeebries zou opsteken. Het is windstil en dan blijft al dat miezerige grijs boven mijn hoofd hangen.
Sinds covid blijven de prijzen om een of andere reden maar stijgen. Er wordt dan telkens een uitleg aan gegeven, waar ik met mijn doordeweekse verstand, kop noch staart aan krijg. Vorige week kwam de droge mededeling dat het 'kraantjeswater' met 80€ per jaar zou stijgen (grondwater is door de vele regenval van de afgelopen jaren, aardig op peil). Gisteren was er een korte memo dat vanaf januari de electriciteit met minmum 10€ per maand de hoogte zou ingaan. Het zijn niet alleen die broodnodige instellingen en bedrijven die de prijzen weer uit de pan zullen doen swingen. Maar alle bedrijven hebben water nodig en elentriek. Dus nog meer verhogingen van het basisvoedsel zoals brood, melk, aardappelen, groenten, blikproducten, diepvriesvoedsel en invoerproducten in de warenhuizen. Iedereen gebruikt na de rampjaren van de pandemie, nog altijd dat argument van deze ziekte om alle prijzen zomaar te verhogen. Wat zullen we in de reklamefolders weer en masse zien opduiken? 2 + 1 gratis. Dat is dan een vermindering waar alleen de grote gezinnen profijt mee hebben, maar het is hun wel gegund. We zitten in de vicieuze cirkel van de koopkracht vermindering, indexaanpassingen, lonen die stijgen en van vooraf aan terug beginnen. Toen mijn kleinkinderen nog met velen naar hier kwamen om hun vakanties door te brengen, betaalde ik voor een oude roestige gocar, 2,5€ per 30 min. Nu betaal ik voor dezelfde roestige bak 6€/30min.!!!!. Kort gezegd, er wordt langs alle kanten van die 'covid' geprofiteerd, met of zonder reden. Zou een nieuwe regering hier paal en perk aan kunnen stellen? Ik denk niet dat zoiets rap zal gebeuren want de federale onderhandelaars zitten nog altijd niet aan de onderhandelingstafel om een nieuwe regering op de been te brengen. De burgemeesterspostjes zijn nog niet allemaal toegewezen. Dat moet eerst gebeuren vooraleer er een nieuwe premier kan benoemd worden en zijn gevolg. Want weet wel, een stad is momenteel belangrijker dan een land en GAS-boetes zijn rapper omschreven en toegepast dan een wet en lucratiever om de gemeentelijke kas te spijzen. Het is een eigenaardige politiek geworden en het zou beter zijn terug naar het oude systeem evolueren. Tot morgen
Een doordeweekse natte dinsdagochtend, zonder speciale feiten, gebeurtenissen, verjaardag van een VIP van nu of uit het verleden op deze 29e oktober. Ik heb ook geen heilige gevonden met een speciale betekenis die voor de genezing van één of andere kwaal, door de mensen kan aanroepen worden of waar je een kaarsje voor zou branden. Met 13°C is het bovendien niet zo warm als in 2022, dat records brak met 25,5° C. Mensen, niet getreurd, dat doet de NVA, Groen, Vooruit, Vlaams Belang en Open VLD van Gent al genoeg. Na 2 weken zijn alle palavers op niets uitgelopen en moeten alle onderhandelingen, gesprekken en nachtelijke bijeenkomsten weer van voor af aan beginnen. Het is niet alleen Gent dat moeilijkheden kent voor het installeren van een gemeenteraad. Izegem, Antwerpen, Brussel en nog een 40 tal andere gemeenten en steden heeft nog altijd geen akkoord kunnen bereiken om een 'gemeente', 'stad' te besturen. Of moet ik dat een 'dorp' noemen, want de roddel, de aantijgingen en beschuldigingen vieren weeral hoogtij. Dat alles heeft natuurlijk ook zijn weerslag om een federale regering op poten te zetten. Ondertussen doet de overgangsregering weeral goed werk, alle belastingen worden op tijd geïnd, alle wetten worden op tijd getekend. Kortom, alles gaat zijn gewone gangetje zoals ten tijde van onze enige vrouwelijke premier die we ooit hadden; Mevrouw Wilmès. Die heeft het land met daadkracht bestuurd in de moeilijke periode van covid. Nu is het nog Alexander De Croo die de ontslagnemende regering richting geeft, vooraleer hij het burgervaderschap van de gemeente Brakel zal opnemen. Zo, dat is in het kort weergegeven hoe onze hedendaagse geschiedenis eruit ziet en zal beschreven worden als 'een tijd dat politici weigeren verantwoordelijkheid te nemen' als ze er geen persoonlijk electoraal en financieel profijt uit halen. Weinig grote staatsmannen zijn er heden ten dage nog te bespeuren. En het vernoemen van de gemeente Brakel (Nederbrakel tot de fusie van 1970) zie ik weer het internaat voor ogen waar ik enkele jaren van mijn jeugd sleet. De internaatschool Cor Mariæ, waar de 'zusters van het Heilig Hart van Maria' de plak zwaaiden, midden in de Vlaamse Ardennen, niet ver van Oudenaarde. Veel verplichte ontspannen wandelingen gedaan met de andere leerlingen op en af in het Brakelbos en in de Zwalmstreek. De speeltijden werden er opgevuld met rolschaatsen (de echte met ijzeren wielen) en ketsen tegen de muren. Dat 'kaatsen' was elkaar overtreffen met het aantal ballen dat men ofwel in de hoogte of tegen de muur kon gooien. Dat kon ook alleen gedaan worden. Touwtje springen was ook een geliefkoosde bezigheid, dat men alleen of met een paar andere meisjes ook kon doen. Aan alle speelkoer-activiteiten, waar we als kind mee bezig waren, zijn nu wedstrijden verbonden en krijgen Engelse namen: rope skipping, skaten....Voilà, mijn tater voor vandaag. Tot morgen
Weekend gedaan, week 44 kan van start gaan. Er is niet veel speciaals voorzien deze week. Natuurlijk valt Allerheiligen en Allerzielen wel deze week, en is het een kortere werkweek voor velen. Het is ook vakantie voor de kinderen van gans ons land, Wallonië, Duitstalig België, Brussel en Vlaanderen, en ik hoor de drie landstalen spreken. Ik vind dat eens een reden om de correcte benamingen te geven van onze Oostkantons: onze Duitstalige Gemeenschap in het Nederlands, Communauté germanophone in het Frans en in de taal van 'het Land van Eupen', Deutschsprachige Gemeinschaft. Ongeveer een 78.000 landgenoten wonen er in het gebied tussen Ardennen en Eifel. Aan de kust is het bijna een verplichting om onze taalrijkdommen te kennen, daarom nog niet kunnen spreken maar wel verstaan. Minder en minder hoort men hier Engels spreken, zeker sinds de Brexit, komen en wat minder Engelsen naar dat kleine overzeese land. Tenslotte behoren we ook niet tot een van hun 'dominions'. Charles and his Camilla zullen we hier niet zo rap moeten verwelkomen, we zijn geen parel aan de kroon van het Britse Gemenebest. Ik heb zo een beetje gevolgd hoe zijn grote buitenlandse reis naar de uithoeken van de wereld is verlopen. Ik vraag me dan af welke bevoegdheden of macht deze figuur nog heeft. Ik vind het een beetje zielig hoe Charles III, zich alle égards, ovaties, welkomstgeschenken laat welgevallen. Maar ja, hij heeft voor deze gebaren van respect 'driekwart eeuw'moeten wachten. Een gans leven van tweede viool spelen en in je hoofd rekenen op de snelle dood van je moeder, zal ook genoeg frustraties teweeggebracht hebben.
Weer een ander hoofdstuk in de gemeentepolitiek van ons land. Protesteren tegen een akkoord dat winnende partijen gemaakt hebben. Ik denk dat het geen goed idee is geweest om de individuen een 'vrije' keus te geven ipv een veplichte stem uitbrengen om de democratie te doen zegevieren. Laat me stellen, zoals geweten is 60% van de kiesgerechtigden gaan stemmen. De overige 40% vond het niet nodig om van hun democratisch recht gebruik te maken. Ik heb zo het gevoel dat die thuisblijvende burgers nú protesteren tegen de geplande coalities en alsnog gebruik willen maken van hun stem, meer bepaald een proteststem, niettegenstaande ze hun beurt om dat democratisch te doen, hebben overgeslagen. De stad Gent is daar een mooi voorbeeld van, maar er zijn nog steden waar er heibel is ontstaan. Die krijgen nog tot vandaag de tijd een democratisch gemeentebestuur aan te duiden anders komt er een nieuwe poging met een andere 'grootste' partij. Enfin, de politiek, ook nationaal, blijft net zo grijs en somber als het weer vandaag. Tot morgen
Ik ben gaan slapen in de zomertijd en wakker geworden op een winteruur. Ik keek op de wekker en zag dat het 07u00 was. Ik heb me dus niet overslapen, maar ik ben op een goed moment van de dag opgestaan om ten volle te kunnen genieten van de korte dagen die er aankomen. Een ganse week wordt er goed en rustig weer voorspeld, de kinderen zullen nog veel kunnen buitenspelen. Ik ben ook een beetje bekomen van mijn klein dipje dat ik gisteren had. Het was niet alleen een sombere grijze dag, maar er was ook een familiefeest om de verjaardag te vieren van 'mijn schone zoon' en diens zonen, nr 1 en nr 6 van mijn kleinkinderen. Sinds corona doe ik echt geen grote afstanden meer. Vroeger was ik op 1u30 rijden in Mechelen, nu is dat al meer dan 2u vooraleer er te geraken. De hond moet ik altijd meenemen, blijven slapen doe ik nergens, en als dan de bijeenkomst begint om 17u, is het bijna onbegonnen werk om erheen te rijden en dan op een ontiegelijk laat uur terug naar huis te komen. Niet alleen de afstand is een belemmering om te gaan, maar uren in een lawaaierig gezelschap gaan zitten van ongeveer 25 mannen, vrouwen, kinderen, kan ik niet meer opbrengen. Ik ben de stilte en het alleen zijn zodanig gewoon geworden dat tussen gebabbel zitten van zoveel personen me pijn doet aan de oren en zeer vermoeiend is. Met spijt in het hart blijf ik dan maar aan zee en geniet op mijn eentje 'en compagnie de mon chien', van een lekker taartje. De tijd gaat ook weer komen dat ik in nachtkledij een paar uur rondloop vooraleer mijn overdagkledij ga aandoen. Het is eventjes bekijken welk weertype het zal worden: nat, droog, warm of koud. Dan kan ik direct de juiste kledij aantrekken, want het is niet omdat de zon buiten volle gas geeft dat ik in een bain-de-soleil of shorts kan rondlopen. Aangezien ik graag met 1 keer wisselen van kledij de dag wil doorbrengen is het een verstandige zaak om het zo aan te pakken. En bovenal, ik ben nooit volledig gekleed tot ik een 'glimlach' draag en dat vertoon ik nu.
Gisteren is dan de 18e 'Hercule Poirotprijs voor beste detectieveverhaal' uitgereikt aan Jo Claes voor zijn boek "De Prijs van de Twijfel". Weer een story met inspecteur Thomas Berg. Sinds een paar jaar is het 'Boektopia' geworden in Kortrijk. Vroeger was er de "Boekenbeurs" in Antwerpen, waar ik steevast een dag voorzag om tussen de boeken en curiositeiten rond te lopen, en met een schat aan lektuur huiswaarts keerde. Nu is het naar de boekenwinkel gaan snuisteren voor wat specialekes die niet op een e-reader gezet worden, zoals atlassen, geschiedenis, encyclopedieën over bepaalde onderwerpen enz. Ik laat Kortijk dus letterlijk achter mij liggen. Tot morgen
Er komt een warm weekend aan, dat zegt Jacotte en ik geloof haar met plezier. De hoofdkleur is weliswaar nog grijs maar hier en daar priemt de zon al door de mistige ochtend. Niet alleen de goede temperaturen en de zon maken me gelukkig maar ook het einde van de 'zomertijd'. Voor mij is dat weer op mijn natuurlijk bioritme en 'inwendige klok' komen. Gedaan met overslapen, want 8u is weer gewoonweg 7u, een uur dat ik graag uit de veren kruip. Maar als gepensioneerde zet ik nooit meer een wekker, afspraken worden zo laat mogelijk in de voormiddag gedaan, een uurwerk draag ik niet meer. Ik probeer uit de zonnestand op te maken hoe laat het is en als ze schijnt kan ik al heel goed het uur schatten. Zo is dat nu eenmaal, de één heeft graag het zomeruur, de ander verkiest eigenlijk het winteruur. Vanavond alle klokken in huis weer op het winteruur zetten. Alleen de autoklok staat het ganse jaar door op het winteruur, dat is toch weeral 1 uurwerk minder aan te passen. Nu de avonden weer wat langer worden komen er ook weer wat meer donkere gedachten, wat lichte dipjes, ttz de mensen worden gevoeliger voor alles. Daarom verschijnt er in de krant een mentale check-up, met tien tips om een 'nervous breakdown' proberen te voorkomen. Ik noteer ze hier niet allemaal, ze staan in 'Het Nieuwsblad' uitvoerig beschreven. De tip die mij helpt is 'bewaak de nachtrust'. Al meermalen opgemerkt dat een goede slaap gunstig is om alle onheil van de nieuwe dag op een gedegen, rustige en heldere manier te kunnen benaderen en meestal op te lossen. Een goede slaaphygiëne is van kapitaal belang. Ik probeer op hetzelfde uur en op dezelfde manier mijn dag af te sluiten: living opruimen, lichten uit, de hond roepen, een ommetje maken met ons twee, een snoepje in de open bench leggen, ik naar de badkamer, dan mijn beddenbak in en nog een spelletje sudoku, binair of tectonic te doen. Licht uit en venster open. Tip nummer 2, de 3-30-300 regel proberen toe te passen. Leven tussen 3 grote bomen, 30% van de buurt moet in de schaduw van de bomen kunnen liggen en 300m zou de afstand van je huis tot openbaar groen moeten zijn. Awel, niettegenstaande ik aan de kust woon, voldoet mijn omgeving aan al die voorwaarden. En als er dan toch een dip zou komen, is de bakker niet ver weg om een lekker taartje te gaan halen.
De premature baby en zijn ouders zijn teruggevonden in Amsterdam, Israël heeft raketten afgevuurd op Iran, voor het grootste bouwwerk ter wereld werd in Riyad (de hoofdstad van Saoudi-Arabië) de eerste steen gelegd en Zita Wauters en Wout Van Aert waren de ontdekte 'Masked Singers'. Tot morgen
Een briesje, blauwe lucht, een stralende zon, een strand dat weer helemaal strand is, en een zee rustig en kalm. En ik stap daar dan genietend van al dat moois, met mijn witte haren in de lichte wind. Er is maar één woord voor: heerlijk. Ik voel me dikwijls begenadigd dat ik hier aan de kust kan wonen. Na 16 jaar kijk ik nog iedere dag met verwondering en bewondering naar onze Noordzee, die Marva zo mooi kon bezingen. Wel is het in de tuin volop herfst en verliezen de struiken en bomen hun bladeren. De vlijtige liezen zijn niet rijmbestendig en zijn nu nog gewone weke stengels geworden rijp voor de composthoop. Toch is er een klein mirakel te bespeuren: 3 bloemetjes op mijn aarbeiplanten!!. Dat is het weerbericht en tuinnieuws.
De Arizona-vlag zal blijkbaar in flarden vaneen scheuren. Al de politieke haantjes willen nog eens laten horen hoe belangrijk ze hun programma vinden. In plaats van een land te besturen en in goede banen te leiden is er weer een gepalaver en uitgelekte nota's en vooropgestelde doelen van kortetermijn visies, die maken dat er geen regering kan gevormd worden.
Goed nieuws van radioman Sander Gillis, die verstoken werd van enige tijdsaanwijzing vanaf maandag 8u en vandaag om 8u moest duidelijk maken of zijn innerlijke klok klopte met de werkelijkheid. De bedoeling was na vijf dagen dit experiment te beëindigen om 8u deze morgen. Eigenlijk is het goed nieuws dat hij maar 1u30 afweek van het doel en het licht en de lucht weer binnen liet in de studio om 9u30. Een goed onderzoek voor de de prof en de slaapkliniek, die met deze problematiek bezig zijn.
Verder is er weinig nieuws te melden, de belangrijkste jarigen op deze dag heb ik de voorgaande jaren al genoeg vermeld in mijn blog. Een uitzondering wil ik maken voor onze kroonprinses die vandaag 23 kaarsen zal uitblazen maar dat liever doet met vrienden en medestudenten en dus in Boston dat zal vieren. Tot morgen
De 'Zeelijn'bestuurders staken!. Geen trams vandaag!. De directie van De Lijn overweegt een kwart minder trams langs de kust te laten sporen!!. Dat zien de conducteurs niet zitten. En gelijk hebben ze, want de overvolle trams, dat ziet niemand zitten. Daar komt sowieso herrie van zowel op de perrons door de wachtenden, als de opeengestapelden in de tram zoals een sardien in een blikken doosje. Dan moet de trambestuurder soms tussenkomen omdat het aantal gebruikers oploopt en hij mensen van de tram moet halen wegens té veel overgewicht. En niemand wil wachten op een volgende tram een halfuur later. Afwachten of die vermindering van vervoer in januari zijn ingang zal vinden. Nu is er om de 20 min een tram, in de zomermaanden om het kwartier, en die zijn op alle tijdstippen overdag goed bezet. Hier aan de kust is dat hét transportmiddel van 'jan met de pet' tot de 'directeur van een bedrijf'. Het brengt je veilig en op tijd van punt A→B zonder ongemak, files of parkeerproblemen. Niet alleen de schoolgaande jeugd zou het missen, maar zeker de 'ouden van dagen' die daar om allerlei redenen veelvuldig gebruik van maken. Misschien kan onze nieuwe schepen Marc Descheemaecker nu eens zijn lange arm gebruiken en zijn invloed aanwenden om de huidige directie van 'De Lijn' op andere gedachten te brengen. Jarenlang was hij een Belgisch bedrijfsleider bij alle nationale transportbedrijven zoals de NMBS, Brussels Airport en vervoersmaatschappij De Lijn. Dan kan men inderdaad zeggen dat deze 69 jarige aangespoelde Antwerpenaar, een winst is voor de gemeente Middelkerke. Momenteel kan men spreken over een bijna volledige bezetting van alle gemeenteraden in de talrijke gemeenten en steden die ons landje rijk is. Hier en daar ontbreekt er nog een benoeming van een burgervader of burgermoeder, al zijn die serieus in de minderheid (17%). Vooral de burgemeester van de stad die zich de belangrijkste van België noemt, ontbreekt nog. Eens dat die investituur achter de rug is, kan men nationaal een poging ondernemen om het Arizona-project verder uit te werken. Misschien kan dat rap gaan als Theooke nog eens met een lekkere taart op de proppen komt. Dat voorziet het gezelschap van de nodige suikerenergie om moeilijke projecten uit te werken en tot compromissen te komen. Een medicatie of is het een placebo, dat zijn resultaten al bewezen heeft op 'dorpsgebied' of bij 'gemeentebelangen'. Ik moet zeggen, suikergoed, een snoepje of een taartje helpt me ook altijd als ik in een dipje zit. Zo, ik ga een lekkere koffie drinken en een koekje eten. Tot morgen
Mijn gemeente heeft een voltallig bestuurscollege gekregen. Van twee kwalen heeft Jean Marie de minst weerstandsoproepende partij gekozen: de NVA, die hij een dienst (opkomen als lijsttrekker voor de provincie West-Vlaanderen in hun naam) en natuurlijk ook zichzelf (parlementair) had bewezen. Natuurlijk heeft hij aan Marc een schepenambt moeten schenken, maar welk is nog niet duidelijk. Zelf zegt hij dat er voor het bereikte akkoord "gemasseerd en gemousseerd heeft". "Masseren" kan ik nog in verband brengen met het besluit om samen te werken. Want één van de vele verklaringen van dat woord is: intern invloed uitoefenen op de besluitvorming. Alhoewel als jarenlange judocoach zou het ook kunnen betekenen dat hij die partij, inzonderheid dan Mark, een goede kneedpartij of massage heeft gegeven om hem welwillend te maken en de lelijke woorden aan zijn adres te doen vergeten. Ik denk niet dat ze eerst samen biljart hebben gespeeld, want daarin word 'masseren' ook gebruikt om een bepaalde techniek te omschrijven: met de 'keu' rechtstandig stoten. Bij het tweede woord begrijp ik niet wat hij bedoelt, misschien hebben ze samen een mousserend drankje gedronken en duiden de bubbels op de oneffenheden die nog moeten glad gestreken worden. Ik zie anders niet goed in wat dat woord wil zeggen in de context van politiek en overeenkomst sluiten.
Als ik 's morgens aan mijn geïmproviseerde bureau plaats neem, geeft me dat telkens een gevoel van gewichtigheid. Het gevoel dat ik iets belangrijks en geweldig interessant mede te delen heb. Op mijn bureaublad is er van alles te vinden, mijn geboortekaartje, woordenboeken, potten vol met stylo's, scharen, brillen, poetsdoekjes, zakdoeken, drank, cahier de brouillon maar bovenal mijn eeuwigdurende kalender. Ik sla wel iedere dag de bladzijde om, maar lees niet altijd wat die vermeld. Vandaag was het de eerste keer dat mijn oog op deze dag getrokken werd op de titel: 4004 v. Chr, God schiep de aarde!!!. Bijkomende titel : Annals of the world. Deze kroniek werd geschreven door een Ierse Aartsbisschop, James Ussher (1581-1656). Aan de hand van bijbelbeschrijvingen, te beginnen bij het bijbelboek Genesis, teksten en andere geschriften heeft hij de wereldgeschiedenis proberen te reconstrueren van 'Gods Schepping tot de val van het Romeinse Keizerrijk'. Door alles chronologisch te onderzoeken besloot de geestelijke dat de aarde geschapen is in de nacht van 22 op 23 oktober 4004 jaar vóór de komst van Christus op aarde. Zo zou de Bijbelse zondvloed hebben plaatsgevonden in het jaar 2348 v. C. Veel van zijn data en beschrijvingen zijn in latere eeuwen weerlegd, maar het werk verdiende alom, ook nu nog, waardering door zijn kennis van de geschiedenis, talen van de belangrijkste geschriften, zoals Latijn, Grieks, Hebreeuws....
Ik hoop dat het waterzonneke de kracht heeft om de nevels en mist te verdrijven, want dan zou het weerom een zonnige dag kunnen worden met aangename temperaturen. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik weer EN breng de ZON mee. Dat mag op deze CAPSLOCKDAY wel eens met hoofdletters meegedeeld worden. Ieder jaar worden de hoofdletters eens speciaal in the picture gezet, voornamelijk als men, niet alleen aan het begin van de zin iets wil benadrukken, maar ook eens op een ander feit de klemtoon wil leggen en in dit geval 'DROOG' en 'VEEL ZON' en 'WINDSTIL'. Van die zonnige herfstdagen met hun kleurenpracht, kan ik wel genieten. De bladeren zijn nog niet allemaal van de bomen gevallen en de herfsttinten schijnen mooi in de zon. Dat het regen- en vochtige dagen geweest zijn merk ik omdat er veel dikke rosse naaktslakken schuiven op hun slijm, in de tuin. Ook de spinnen en hun draden plakken weer regelmatig aan mijn wangen. Spijtig genoeg heeft er een egel een botsing gehad met de wielen van een auto. Ik kan maar één ding zeggen, hij heeft het niet overleefd en kwam zo plat als een vijg tevoorschijn en werd etensvoer voor andere dieren. Jammer, want ik wist niet dat er in de omgeving een egeltje zijn thuis had. In de kranten is het weer bussiness als usual, de gemeentepolitiek neemt nog altijd de overhand. Zolang niet alle gemeentebesturen en hun coalities bekend en gevormd zijn, zal dat zo wel blijven. Vlaams Belang kan al zijn stem laten horen in 2 gemeenteraden en het zou me niet verbazen moesten er nog wat bij komen. Hier is het ook nog altijd uitkijken of Jean Marie de zetel van die partij gaat gebruiken om terug burgemeester te worden. The big question in Middelkerke!. Maar ja, hij is zo graag baas in zijn dorp en een parlementaire zetel alleen brengt financieel niet genoeg op. Dat is eigenlijk ook geen lokale verankering om veel in de pap te kunnen brokkelen bij aanbestedingen en verwezenlijkingen waar er een keuze kan gemaakt worden uit de aangeboden offertes allerhande. Verder nieuws dat belangrijk genoeg is om een speciale vermelding te krijgen, is het experiment dat Sander Gillis van MNM begon op maandag 21 oktober 2024 om 8u, en enkel op basis van zijn bioritme, zijn muziekprogramma te beindigen op vrijdag 25 oktober om 8u. Hij verblijft daarvoor in een raamloze radiostudio, waar alle klokken zijn afgeplakt en nergens enige tijdsaanduiding te vinden is. Johan Verbraecken, professor en slaapexpert van UZ Antwerpen, volgt met argusogen dit experiment, vooral om te checken hoe accuraat een 'biologische klok' tegenover de 'real time' wel kan zijn. Stopt Sander, vroeger, later of on-time met zijn radioshow? Antwoord: eventueel vrijdag morgen. Er zijn ook ziektebeelden die bewust kiezen voor sociale isolatie, in duisternis en donkerte te willen leven. In het Land van de Rijzende Zon, noemt men dit 'Hikikomori', als mensen zich bewust gedurende 6 maanden van de maatschappij isoleren. Men schat dat er zich ± 3,6 miljoen Japanners, zich op deze manier terugtrekken. Hier kent men dat fenomeen ook, maar als een symptoom van een sociale fobie, agorafobie, burn-out, depressie...Dat was alles wat ik te zeggen had deze morgen. Tot morgen
