Alle donkere en genuanceerde tinten grijs hebben er voor gezorgd dat ik lang heb kunnen slapen. Het deed deugd. Ik moet zeggen dat het 'weer' zonder kleur, wel zorgt dat ik een goede nachtrust heb. Gisterenavond ben ik dan ook nog eens op stap gegaan als 'kerstvrouw met kersthondje' om mijn geschreven goede wensen voor het nieuwe jaar, in de brievenbussen te deponeren. Gelukkig moest ik geen slee met rendier of husky gebruiken om van het ene adres naar het andere te gaan. Het is wel geen plezant weer, maar liever zo dan wintersporttoestanden. Sneeuw kan dan wel romantisch zijn en mooie kerstplaatjes opleveren, maar voor jaggers betekent het meestal binnenblijven om tuimelpertes te vermijden. En deze morgen werd er dan het overlijden bekend gemaakt van een wieleridool: Rik Van Looy (20/12/1933-18/12/2024). De Keizer van Herentals is net geen 91 jaar geworden. De Rikken van destijds, Van Steenbergen (1924-2003) en Van Looy hadden elk hun voorstanders en tegenstanders. Rik I en Rik II werden ze genoemd. Mijn vader was een hevige fan van Rik II in de zomer omdat hij de Ronde van Frankrijk reed en soms kon gaan supporteren, en in de winter van Rik I omdat die de Zesdaagse reed in het Sportpaleis in Antwerpen en ook plezant was om te gaan kijken. Dat was allemaal 'toen'. Vandaag zijn er zovele andere sporten in de belangstelling gekomen, zodat het driebandenbiljart van Ceulemans en het wielrennen van de Rikken wat in de verdrukking komen van het geldverslindende voetbal. En weer was er een tv-verslaggever die wat té diep in het glas heeft gekeken. Gelukkig bij een alcoholcontrole betrapt zonder dat er een accident aan te pas kwam. Men zou toch echt moeten leren de tongen wat losser te maken zonder dat er alcohol aan te pas komt. Ik denk dat we een beetje té gegeneerd zijn om zonder een beetje in hogere sferen te vertoeven, moppen, de waarheid of de miserie te vertellen. Men heeft een klein duwtje nodig van vernevelende middelen om amusant voor anderen te zijn of spraakwatervallen te worden. Maar ja, water smaakt naar niets en is alleen maar een dorstlesser. In gezelschap is zo'n glas kleurloos goedje, goed om ineens achterover te slaan en daarna wat spiritualiën te gebruiken, licht of sterk. Voor mij zal het vandaag een rustige dag blijven met koffie, yoghurt en misschien ook een Schweppeke terwijl ik mijn kaartjes met wensen ga schrijven, die ik met de post verstuur. Tot morgen
Iedereen heeft in zijn leven wel data die men het liefst zou vergeten of wensen dat ze nooit bestaan hadden. Meestal lukt het me om die dag met een schouderophalen te laten voorbijgaan maar sommige jaren lukt dat niet en weegt die dag zwaar, door de herinneringen van gebeurtenissen op die dag van jaren geleden. Door de gebeurtenissen op die dag in 2007 veranderde mijn leven drastisch. Na een depressie te hebben doorworsteld besloot ik mijn leven drastisch om te gooien. Men blijft, wat er ook gebeurt, nu eenmaal ademen, en de woorden van mijn vader van jaren geleden indachtig "ik heb je niet op de wereld gezet om verdrietig te zijn", besloot ik opnieuw te beginnen, een andere koers te rijden en weg te gaan uit Mechelen. De beste inval die ik ooit had en de beste stap die ik ooit zette. Zo ben ik dan een Aangespoelde geworden in eigen land. Die herinneringen komen nu een beetje scherper op de voorgrond omdat mijn vriend nog altijd in het ziekenhuis toeft, al zal hij vandaag wel huiswaarts mogen keren. En toch is het een vreugdevolle en positieve dag geworden, een dag van vriendschap, een dag van zich goed voelen in de buurt waar ik nu leef. Weken geleden kwam mijn knutselares, naamgenote, maat voor de koffiekletsen, en luisterend oor voor al mijn pleziertjes, grote en kleine verdrietjes, me vragen om een versleten schoen of eentje dat ik nooit meer zou dragen. Verzamelaar van al mijn schoenen, zelfs vanaf ik een jonge vrouw was en hakken aan mijn schoenen had van 10cm, was dat niet moeilijk haar er eentje te bezorgen. Ze koos uit mijn collectie voor een gouden schoentje, deel van een uitrusting bij het huwelijk van mijn broer (1974). Wel, deze morgen kwam ze dat kledingstuk, helemaal opgetuigd met pluimen, groen, kerstbollen en glitter, op een plankske geplakt, me bezorgen. Met de woorden: dan is het ook 'kerstdag' in je huis. Ik heb, toen ik binnenkwam met dat pronkstuk, wel wat traantjes gehad, niet van verdriet maar van geluk. De "Warmste Week", gaat over eenzaamheid en ondanks dat ik senior en alleen ben, voel ik me hier, in deze omgeving met al de mensen in mijn nabijheid en rondom mij, nooit alleen of eenzaam. Wat is mijn moraal vandaag: zelfs als je verdrietig opstaat kan een klein gebaar van een mens, buur, vriend, ervoor zorgen dat het een mooie, prettige en gelukkige dag wordt. Ik moet zeggen, ik heb er hier al veel beleefd! Zelfs de zon begint ervan te schijnen, zo blij is ze van die kleine attenties die mensen elkaar kunnen geven. Tot morgen
Eerste dag van de voorlaatste week van 2024. Een dag die niet al te slecht begint op weergebied, zelfs met een regenboog. Niettegenstaande we uiteindelijk wat blauwe lucht zien, is er een negatieve klank te horen. Door de vele natuurrampen die er de laatste maanden en jaren al voorgevallen zijn, wijst de overheid, met name de minister van Binnenlandse Zaken, er ons op dat we ons toch beter op rampen kunnen voorbereid zijn. Al wat belangrijk is in ons leven; een veilige beschikbare en vlot bereikbare plaats te geven. Natuurlijk is het enige belangrijke in mijn leven mijn dierbare viervoeter Raziel. Dat wil zeggen dat zijn en mijn papieren vlot graaibaar moeten zijn en toch veilig moeten liggen vooraleer het noodlot toeslaat. Ik vind dergelijke onheilstijdingen niet plezant in het zicht van een nieuw jaar. Een voedselvoorraad aanleggen is ook niet slecht, zoals van niet bederfbare waren waaronder chocolade, rijst, conserven,.... Alle beleidsmensen zijn zo pessimistisch gestemd, alsof ze al dingen weten die aan de gewone burger ontgaan. Natuurlijk is er de inauguratie van Trump in januari, wat op zich al een ramp zou kunnen betekenen, ook de vlucht van een dictator naar een andere dictator, en hier te lande waarschijnlijk geen regering vóór 2025. Bartje weet niet wat hij moet kiezen: premier of burgemeester zijn. Dat alles weer duurder zal worden is ook een evidentie. Dat we niet van Chinezen moeten kopen probeert de overheid ons al maanden op te leggen. Die zijn té goedkoop en houden onze 'data' bij waar dan alles mee kan gebeuren in het Verre Oosten. In feite kan dat al gebeuren als ze de internet gegevens van de banken en overheid hacken, dan weten ze meer dan wat op onze bestelling van een fleeceke staat. De financiële instellingen, de overheid en alle daarmee vebonden diensten verplichten ons alles online te doen: onderzoeken aanvragen van mezelf, de hond en de auto, betalingen, bestellingen, vragen, oplossingen, doorgeven van gegevens van gas en elentriek, enz. Zou het me verwonderen dat de Chinezen dat allemaal al lang weten? Nee, die zitten niet te wachten op een bestelling van 10€ om alles te weten te komen van iedereen. Van mens tot mens spreken om iets te vragen of een oplossing te krijgen, wordt moeilijker en moeilijker. Dan moet er natuurlijk een "Warmste Week" komen om "eenzaamheid" uit de maatschappij te bannen. Sinds 'corona' is onze maatschappij drastisch verandert. Men heeft ons schrik doen krijgen van menselijk contact, enkel de bubbels zijn nog veilig. Misschien ben ik een beetje pessimistisch, maar de overheid geeft ons geen enkele reden om een vreugdedansje te doen. Met mijn stijve botten zou dat trouwens niet meer gaan. Bon, genoeg gezaagd en geklaagd, ik ga eens boodschappen doen in een vernieuwde Aldi, die dubbel zo groot is geworden. Die ligt op wandelafstand van de Colruyt, de Lidl, Aronde, Bon'app, Euroshop, Kruidvat, Zeeman, Action, Brico, C&A, ...dat is auto parkeren en met de kar naar de, voor het moment nog altijd, goedkope winkels. Tot morgen
Ik kon het niet laten om gisterenavond/vannacht te kijken naar "Queen at Wembley" een opname van 1986. Als fan van de rockgroep en zeker van Freddie, was het niet meer dan normaal dat ik naar dat optreden keek. Met alle gevolgen vandien voor mijn nachtrust. De 'beat' bleef in mijn hoofd zitten. Vanavond is er dan de docu en gelukkig om 18u: Days of our Lives. Weeral een tevreden meisje als ze al die songs kan beluisteren.
We zijn nu 6 maanden na de federale verkiezingen. Het was niet meer dan normaal dat de Koning, Bart aansprak voor de onderhandelingen en het vormen van een nieuwe regering. De Wever heeft zovele jaren kritiek geuit op de regering, haar beleid en beslissingen, dat de grootste partij de kans kreeg zelf eens het heft in handen te nemen. Natuurlijk was er zoals ik dacht, geen beslissing tot na de lokale verkiezingen, want daar stond voor Bart toch ook weer heel wat op het spel. Wat is mijn conclusie: van grootste staatsman die hij pretendeert te zijn, gaat hij naar grootste stadsman die hij wil zijn en kiest. Regeren over 536.000 inwoners, zonder kritiek en een goede wedde zonder meer te krijgen (burgemeester, voorzitter, parlementair...) is toch wat comfortabeler dan een federaal premierschap met kans op 'vallen' en veel kritiek die hij echt niet kan slikken. Alles draait met een interim regering, zonder vallen en niet 'vierkant'.
Voor degenen die geen abonnee van 'Het Nieuwsblad' zijn of van hun weekendkrant, begrijpen misschien niet dat ik 5 kranten kan lezen met 1 krant. Er zijn verschillende katerns in de weekendeditie die ik sorteer. Eerst en vooral de 'Hoofdkrant' met algemeen binnenlands, buitenlands en plaatselijke nieuws, de 'Sportkrant', 'Nu' met o.a. spellekes, tv en aandacht voor een of andere BV deze week is dat voor Rudi Vranckx en de 25 jaren glamour en glorie van het showbizzkoppel Kelly Pfaff en Sam Gooris. In 'Check' schrijft men meestal wat over de 'gourmand' Vlaming en de reislustige Belg. En 'Billie', concentreert zich wat op het jongere publiek. Omdat er vorige week een vergissing was met de spellekesbladzijde, zit er deze week een extra bladzijde bij. Bij de woordzoeker stonden er voor mij een paar onbekende woorden zoals 'redekavelen'* en wat oudere die ik in lange tijd niet meer gehoord had: donderrede, declamator, sermoen. Niet alleen mijn gewone gazet valt op zaterdag in de bus, maar op zondag steekt de buurvrouw ook nog 'De Zondag' in de bus. Die gaan iedere zondag, zoals het op 'zijn zondags' betaamt, naar de bakker om de sandwiches en de pistolets te halen. Bij mij zitten die in de diepvries en als ik die afbak ruikt mijn huis lekker naar een bakkerij. Tot morgen
* het woord heeft veel bekende en onbekende betekenissen: argumenteren, debatteren, discoureren, babbelen, disputeren, keuvelen, redetwisten en bomen (niet de plant). Een 'boom opzetten' is als men lang verhaal over iets doet, maar ook gezellig kouten.
Oef, opluchting, geen eentonig grijs meer aan de hemel maar een variatie van die kleur. Dat wil dan zeggen dat er regenwolken tussen zitten en dat ik nat ben geworden door de hond buiten te laten. Maar die vindt niks zaliger dan dat ik hem daarna moet droogwrijven met de handdoek. Deze keer had de krantenman er voor gezorgd dat de gazet diep genoeg in de brievenbus zat om niet nat te worden. Gelukkig! Nadat ik de krant ontleed had, ik sorteer alle katerns, zodat het lijkt dat ik op zaterdag een 5-tal kranten krijg, kreeg ik een WhatsApp dat mijn vriend terug dringend in het UZ was opgenomen en mijn 'oef'van een paar uur eerder, was direct verdwenen. Gelukkig is alles weer gestabiliseerd en zal hij uit voorzorg nog een nachtje in het ziekenhuis verblijven. Het was wel even verschieten. Ik ben wel uit mijn lood geslagen en de spellekes en verslagen in de krant zal voor wat later op de dag zijn. Mijn eerste blik op de krant doet me toch maar besluiten om de 'quote van de dag' al te noteren. Radiomaker Wiet van Broeckhoven (1949-2019) schreef: een politicus heeft voor elk probleem een oplossing: simpel, duidelijk en verkeerd!.
Wonder boven wonder, er komt tussen al die grijze wolken een streep blauw tevoorschijn!. Ik ga mijn leeggoed naar de glasbol brengen. Dat gebeurt ook af en toe. Dus met de hond op stap. Tot morgen
Is vrijdag de 13e een geluksdag? Dat zou moeten zijn en is ook al gebeurd. Ik kreeg een anoniem pakketje afgeleverd. Zoals ze aangeraden hebben, is het nodig goed de naam van de geadresseerde te lezen. En dat was nu eventjes de moeilijkheid: alhoewel ik een gemakkelijke familienaam heb, is de schrijfwijze anders dan het uitspreken. Ik heb die doos toch maar aangenomen want ik was veel te nieuwsgierig naar de inhoud. Vooral omdat ik wist dat ik niks besteld had via internet. Wat kwam er tevoorschijn? De 'Klara'kalender die in de winkel uitverkocht was!!!. Eigenlijk is dat een formidabel geschenk, want iedere dag zal er een vrouw toegelicht worden die kunstzinnig genoeg was om te componeren, te schilderen, te schrijven...en waar weinig over geweten is. Ik kan wel zeggen dat ik me niet meer in de 'dag' van het moment kan vergissen. Ik heb nu zo'n 4 kalenders rondom mij staan waar ik iedere dag een bladje van moet omslaan en dat iedere dag een byzonder verhaal vertelt. Een eeuwigdurende kalender, een kalender met Oosterse wijsheden, een filosofen kalender en nu dus ook nog eentje bij vol met muziek en vrouwen. Zelfs op mijn pc heb ik een kalender staan die me iedere dag de feiten van vervlogen jaren op deze dag, meegeeft. Ik stel mezelf de vraag: hoe slim kan een mens met algemene kennis worden en wat is het plezier of het nut ervan? Natuurlijk kan je dan terechtkomen in "De Slimste Mens" of in "Twee voor Twaalf" of in een of andere kwis op teevee. Maar ik vind het gewoon leuk om van alles wat te weten, zonder de diepgang van bepaalde onderwerpen te willen kennen of te moeten studeren. Ik moet geen genie worden, die mensen beperken zich trouwens maar tot één bepaald kennisgebied. Nee, ik wil weten wat de wereld en de mens zoal in petto heeft en ik wil daar een kruimeltje van weten. Mijn uren om iets anders te doen dan lezen worden altijd maar kleiner in aantal. Dat is vooral ideaal bij slecht weer of om te vergeten en het niet te zien, van weer een dag vol grijze wolken. Of er nu nog een verrassing zal komen op deze vrijdag de 13e weet ik niet, dat mag en dat kan natuurlijk nog altijd. De dag is per slot van rekening nog maar halfweg. Ik kan, zoals Didier een hele hoop krasloten gaan aanschaffen maar ik heb geen zwart geld dat ik moet 'wit' wassen. Ik vraag mij af of die nog tijd had om Europees Commisaris te zijn, want al die krasloten 'ontkrassen' om te weten hoeveel geld je van de Nationale Loterij kreeg, moet toch ook een hele tijd in beslag genomen hebben?
De krant heeft een pagina voorzien over de nieuwerwetse exotische vruchten. De oorsprong staat erbij, de prijs en bovenal 'hoe die vruchten te eten'. Het leuke aan die vruchten is dat men ze veelal met schil en al kan consumeren of gewoon uitlepelen. Weinig afwas! Tot morgen
Mijn huis is weeral proper en grotendeels weer eens stofvrij gemaakt. Ik mag niet zeggen 'clean' want dan zou men kunnen denken dat ik komaf gemaakt heb met verboden middelen, en die heb ik nog nooit gebruikt. Tenzij natuurlijk de sigaret, die tegenwoordig ook bijna op het lijstje van verboden producten zal komen te staan. Tot een 8 of 10 tal jaren geleden gebruikte ik nog dat zogenaamde genotsmiddel. Maar op een of ander moment was de behoefte aan tabak verdwenen. Sindsdien heb ik geen sigaret meer gerookt, heb ook geen last gehad van ontwenningsverschijnselen en heb geen hinder dat er in mijn buurt of omgeving een stinkstok wordt aangestoken. Ik ben niet méér gaan snoepen dat deed ik voorheen ook al. Anders gaan eten of meer eten doe ik ook niet. Mijn figuur is niet alleen veranderd door het snoepen, maar door mijn schildklier die trager werkt en door te krimpen. Door kleiner te worden en hetzelfde gewicht te houden zijn de vetrollekes op één plaats opgestapeld: rond de lenden. Niets aan te doen, het leven moet nog een stuk aangenaam blijven en de mode hoef ik eigenlijk niet meer te volgen. Ik heb dat vroeger wel altijd gedaan, maar dat is een periode die voorbij is. Nu is de kledij, wat men noemt 'casual' en daar voel ik me zeer goed bij. Vooral dat de hond springt en me soms noopt om plat op mijn buik te gaan om zijn bal te vinden, is gemakkelijk onderhoudbare kledij, een 'must'. Ik kan moeilijk met een zijden broek of bloes of een kasjmieren trui aan zijn wensen voldoen in de tuin. Fleece en trainingsbroeken met elastiek in de lenden zijn mijn ideale uitrusting geworden. Dat geeft ook wat meer bewegingsvrijheid en is in een hip en een wip, terug proper gemaakt. Een andere levensstijl, die minder complex is dan vroeger en minder 'wat zal men er van denken' maken mijn leven eenvoudiger en ook wel gelukkiger.
Ik moet nu nog wel een 19 tal dagen wachten vooraleer ik mijn scheurkalender die ik me gisteren aanschaft kan gebruiken. Ik ben wel nieuwsgierig welke citaten en anekdotes ik van de 'filosofen door de eeuwen heen', zal te lezen krijgen. De achterflap is al veelbelovend: waarom omdenken als je kunt nadenken?.
Op de dag dat Guglielmo Marconi (1874-1937) zijn eerste Trans-Atlantische morsecode uitzond (12/12/1901), is er een nieuwe speler op de telecommarkt gekomen. Misschien zal DIGI er voor zorgen dat de dure abonnementen van Proximus, Telenet en Orange wat goedkoper zullen worden. Dat is ook een goed veruitzicht voor 2025, dat er eindelijk eens iets goedkoper zal worden.
Voor de rest, alles is bij het oude gelbleven ttz, Tom Waes en Eddy Merckx zijn allebei uit de kliniek ontslagen om verder thuis te revalideren. Tot morgen
Ik kom eindelijk aan schrijven toe. Eigenlijk ben ik ook een beetje vervrozen door zo lang buiten rond te lopen. De hond moest naar de kapper en dat is toch een heel gedoe. Op tijd vertrekken en dan veel te vroeg er zijn. Dan is er eerst nog een wandeling van een half uur vooraleer hij op de tafel moet staan. Dan beginnen mijn zogenaamde vrije uren. Eerst naar de boekenwinkel want ik wilde de scheurkalender van Klara en die was natuurlijk al uitverkocht. Ik heb die van de 'filosofen' maar meegebracht en de kerstkaartjes en postzegels ook. Dan was het richting patisserie want de inwendige mens moest nog van eten voorzien worden. Een 'brésilienne taartje', een 'éclair' op een bordje met een tas koffie erbij. Dan naar het dienstencheque-bedrijf om al de contracten nog eens door te nemen en te tekenen. Maar dat duurde allemaal samen nog geen 3u. Ik ben dan maar op een bank buiten gaan zitten aan de 'fondantpatat oftewel 'Het Silt' of het 'Casino van Middelkerke'. Met uitzicht op zee, zag ik geen verschil tussen hemel, aarde (strand) en zee: allemaal grijs en daarbij een koude noordoostenwind. Enfin, ik heb genoeg frisse lucht gekregen en ben om 15u15 mijn geschoren beestje gaan halen. We moesten nog een kwartier wachten op de tram en we zaten allebei bibberend naast elkaar. Nu zitten weer veilig en warm in ons huis.
Het grote sportnieuws komt natuurlijk van de plotse pensionering van CEO Patrick Lefevere. Jarenlang het boegbeeld van een wielerploeg en eigenlijk zelf een beetje 'Quick Step' geworden. Ander nieuws was er van een ex-eurocommisaris die wel 22.000 euro iedere maand op zijn rekening zag verschijnen en nog wat duizenden voor onkosten die hij beroepshalve maakte, en daar nog niet mee toekwam. Het zwarte geld deed hij wit worden door een gokverslaving. Er werd niet gezegd waar dat zwarte geld vandaan kwam. Dat zal nog moeten uitgeplozen worden. Ander opmerkelijk feit komt nog eens van de zogenaamde mecenas van de schone kunsten: Fernand Huts. Er was een njet gekomen om zijn gekochte 'Boerentoren' naar zijn hand te zetten en er een 'Hutstoren' van te maken die kon optornen en zelfs groter zou worden dan de Lieve Vrouwentoren. Maar de vindingrijkheid van miljonairs grenzen soms aan het oneindige en ondenkbare om hun zin door te drijven. De hoogste afdeling van de toren 'zou' instabiel geworden zijn en moet afgebroken worden. Meteen een vrijgeleide om er zonder meer een ander verdiep op te kunnen zetten zoals Fernand het graag zou hebben: groot-groter-groots. Tot morgen
"Aamaaii sèg..." zou Eddy Wally (1932-2016) zeggen op zijn Zelzates. Ik zeg dat nu op mijn Sinne Kloases/ Mechels/ of als Aangestrande West-Vlaming, zo goed heb ik me vandaag 'overslapen'. Van 23u23, dan heb ik mijn licht gisteren uitgedaan tot deze morgen 9u, dan pas heb ik mijn ogen terug opengedaan. Het heeft mij deugd gedaan. Maar ik heb er alle vertrouwen in gekregen dat de operatie bij mijn vriend 'geslaagd is', vandaar de rust die over me 'heen daalde'. Spijtig genoeg geen 'Heilige Geest' om me veel onderwerpen te geven voor mijn blog vandaag. Ik raadpleeg nog niet zo vlug ChatGPT om inspiratie te krijgen. Dat is wel een aardige tool maar een beetje van 'bedriegt den boer'. Ik ga maar op mijn gewone elan verder. Geen nieuws over een nieuwe regering, alleen dat Freya nu de scepter zal zwaaien in het Vlaamse Parlement in plaats van Liesbeth. Verhalen over de toestand in Syrië na de plotse val van Assad en de consequenties voor Rusland, Turkijë en de andere landen er rondom. Van rust en vrede is er in die gebieden nog lang geen spoor, zelfs niet op de dag dat in Oslo, dag van de UNO Mensenrechtenorganistie, de Nobelprijs voor de Vrede en andere disciplines (scheikunde, natuurkunde, geneeskunde, literatuur..) worden uitgereikt. dit keer geen persoon maar een Japanse organisatie die zich inzet voor een 'Wereld zonder Kernwapens'. De andere Nobelprijzen worden in Stockholm uitgereikt. Toen Nobel (1833-1896) besliste voor de prijzen uit te reiken waren Noorwegen en Zweden nog een Unie. Al was hij een Zweed, hij gunde ook de Noren een uitreiking van zijn prijzen en wel de belangrijkste: die voor de vrede. En vandaag is er dus in in beide Scandinavische hoofdsteden op de sterfdag van Alfred Nobel, een plechtigheid in aanwezigheid van de koningshuizen in groot en vol ornaat. Een opzoekingsmoment drong zich weer eens op bij mij: welke vrouwen kregen de Nobelprijs voor de Vrede? Sinds 1905 de prijs werd ingesteld zijn er een 20 tal vrouwen die hun diploma en geldprijs kregen. De belangrijkse is wel de eerste, Bertha von Suttner (1843-1914, haar levensverhaal is ook de moeite om te lezen) die Alfred Nobel er toe aanzette om een prijs voor de 'vrede' te installeren. Nog bekende vrouwen van de jongste jaren zijn Moeder Theresa (1910-1997), Aung San Suu Kyi in 1991 en enkele jaren geleden Malala Yosafzai in 2014. Meer opvallend nieuws valt er vandaag niet te rapen. Het blijft zoals het weer, uniform grijs, kleurloos, koud, nietszeggend. Misschien is dat maar goed ook. Tot morgen
Ik zit wat later aan mijn schrijftafel als anders. Maar er waren deze morgen belangrijker zaken te doen. Eén van de vrienden moet vandaag onder het mes. Dat is niet plezant natuurlijk en bij een operatie mag ik niet aanwezig zijn om zijn hand vast te houden. Tenandere dat komt zijn partner toe. Toch wil ik mijn steentje bijdragen voor een voorspoedig herstel en dan rest er maar één ding: een noveenkaars gaan aansteken in de Abdij Ten Putte in Gistel. Ik heb nogal veel vertrouwen in de geneeskracht die een heilge soms kan geven, in casu de Heilige Godelieve, terecht of niet. Het is gewoon dat ik aan mijn vriend wil zeggen, ik denk aan je en hoop op een spoedig en voorspoedig herstel. En dat wil ik gewoon zeggen door een kaars aan te steken die 9 dagen zal branden. Meer heb ik vandaag niet te vertellen, want die ingreep die hij moet ondergaan beheerst mijn gedachten. Tot morgen
