Vandaag ben ik wellicht het enige zonnestraaltje in mijn huis. De andere straaltjes zitten verborgen achter een grijze koepel. Zoals altijd kennen ze in het Oosten wel wat van grootse parades ter gelegenheid van belangrijke herdenkingen. In het Westen vind ik 'Trooping The Colours', uitgezonden op BBC de moeite waard om naar te kijken. De show wordt gegeven op de binnenplaats van Horse Guards Road in aanwezigheid van de voltallige Koninklijke Familie. Maar dat is echt lauw bier als we naar de parades kijken die in Moskou op het Rode Plein getoond worden, die dan op hun beurt in het 'niets' vervallen met de show die op het Tiananmenplein doorgaat. Het 'Plein van de Hemelse Vrede' of van de 'Hemelvredepoort'. Een gigantisch plein dat naar de ingang van de 'Verboden Stad' gaat en naar het 'Mausoleum van Mao'. Voor mijn ogen blijft gekleefd; toen alle tanks het studentenprotest in 1989 wilden afblokken en de eenzame student die met zijn lijf en leden, de vrijheid van denken wilde houden. Wat is er van de 'Tankman' geworden? Niemand die het weet: door tanks overreden? In ieder geval zal zijn leven wel een andere wending aangenomen hebben. Maar gisteren niets van dat alles te zien bij de grootse herdenking om de overwinning op de Jappen in 1945 te vieren. Dat in aanwezigheid van alle bevriende grootheden en zelfs Vlaming 'Yves Leterme'. De orkestratie van die parades is tot op de millimeter uitgetekend en daarboven op, zo ook uitgevoerd. Ze marcheren in het gelid zoals de tinnen speelgoedsoldaatjes, géén stap verkeerd, allemaal met dezelfde gezichtsuitdrukking, met de nodige serieux, zonder lach. Een pracht van een parade van mensen die weten wat van hen verwacht wordt of anders een kopke kleiner of op cachot. Er zijn een 1,5 miljard Chinezen en daaruit worden ze allemaal geselecteerd op lengte, breedte, uitzicht, om een correct vierkant te maken en voorbij de edelachtbaren te paraderen in gelijke cadans. Het blijft de moeite om daar naar te kijken. Wat dril en oefening met een hoop mensen kan doen; allemaal zonder 1 millimeter verkeerd, in het gelid lopen. Mijn verslag voor vandaag is af. Gelukkig moet ik niet in het gelid lopen en kan ik de passen zetten zoals ik wil en hoe ik het doe. Ik loop hier alleen rond en krijg geen 100 mannen of vrouwen bijeen om een mooi vierkant te vormen. Ik heb wel een hond maar die houdt niet van het woord 'gehoorzamen', luisteren' en braafjes achter mij lopen. Af en toe doe ik eens extra passen voor mijn evenwicht, de 'flamingostep', die dan weer bewonderd wordt in de familie met uitroepen zoals 'amai, wat da de gij nog kunt op uwen leeftijd!'. Dan zeg ik wel, in het gareel lopen kan ik niet meer, maar af en toe gracieuze stappen zetten, wel. Tot morgen
Men kan niet ontkennen dat de herfst in het land is. Regelmatig eens een regenbui en veel wind. Gelukkig zijn de temperaturen nog redelijk aangenaam. Er lijkt een nieuw triumviraat te zijn ontstaan, een 'nieuwe wereldorde' tegenover de strapatsen van de Amerikaanse president. Bijeenkomst in China van de belangrijkste andere leiders van de wereld: Poetin, Xi Jinping, Kim Jung-un en de premiers van India en Pakistan. Wat gaan die beslissen en ondernemen? Mr Orange wil alleen maar 'America Great Again' maken, ten koste van de eigen bevolking en de rest van de wereld. Naar alle staten waar er een democratische gouverneur aan het roer staat, stuurt Mr President wel de Nationale Garde. Verder ziet hij Canada als een verlengde van de USA en hij vindt dat Groenland en sommige Zuid Amerikaanse landen zoals Venezuela, ook naar hem moeten luisteren. Ik denk dat het Bjorn Soenens was die zegde dat hij zich als een maffiabaas begon te gedragen. En wat versta ik onder een 'maffiabaas'? Autoritair leiderschap, intimidatie, gebruik van geweld, geen tegenspraak dulden maar bovenal kunnen dat ook charismatische leiders zijn die vooral met oneliners de mensen proberen te charmeren en van hun capaciteiten als leider proberen te overtuigen. Wat gaan die andere leiders daategenover stellen? Iedereen heeft daar het raden naar. Waar blijft het eens zo machtige Europa? Die debatteren over Israël en de Palestijnen in de Gazastrook. Voor onze economie zijn we afhankelijk geworden van die twee grote blokkken die de wereld beheersen. En ondanks onze grootsprakerigheid zullen we naar die mensen hun pijpen moeten dansen. Welke economie zal de bovenhand halen: de Amerikaanse of de Chinese?
Dan het eikele punt in ons eigen land: Brussel en zijn regering. De bevolking van dit 3e gewest in België telt 1,2 miljoen inwoners over 19 gemeenten met elk hun eigen burgervader, schepenen, gemeenteraadsleden en politie. Daarenboven is er voor die 1,2 miljoen inwoners ook nog een regering nodig, waar de inwoners al een jaar op zitten te wachten. Er was bijna een akkoord maar de zichzelf uitgeroepen nieuwe macho van de 'blauwen' Frédéric Charles Louis Leon De Gucht steekt daar een stokje voor, nadat eerst Eva, die al bleek zag, naar huis werd gestuurd. Maar Brussel onder de loep nemen levert toch heel speciale cijfers op. Zoals geschreven, 1,25 miljoen inwoners, maar het heeft ook de naam de 'meest multiculturele stad' van de wereld te zijn. Er zijn ongeveer 193 nationaliteiten en die maken 37% van de hoofdstedelijke bevolking uit. De Vlamingen, dus de thuissprekende Nederlandse bevolking, zijn daar een complete minderheid met 50.000-60.000 inwoners wat dus maar 5-8 % van de Brusselaars uitmaakt!!!!. De hoofdstedelingen die Frans als thuistaal hebben ligt rond de 41%. Ja, als je nu in Brussel wil gaan winkelen, moet je al kijken in welke côté je terecht komt en welke taal ze er spreken. Je moet echt niet meer op wereldreis gaan, geniet een weekje van het multiculturele leven met al zijn facetten, in de Belgische hoofdstad. Tot morgen
Sancties tegen Israël en erkennen van Palestijnse Staat. Het compromis dat uit de bus kwam om de vrede binnen de federale en Vlaamse en waarschijnlijk alle andere regeringen die dit land rijk is, overeind te houden. Géén van de premiers wil nu al zijn job kwijt zijn, en dus doen ze een beetje water in hun wijn om vooral in België belangrijk te kunnen blijven. Want zeg nu zelf, wat maakt dat de internationale gemeenschap (UNO, VS, Rusland, China, India ....) uit dat er enkele miljoenen (11milj - de kinderen) mensen, dit voorstel lanceren. Het wordt nu 'genocide' genoemd, burgers die van Palestijnse afkomst zijn en in de Gaza streek wonen. Gebombardeerd door Israël maar ook hun eigen Hamas niet kunnen betrouwen en vertrouwen om geen gewelddaden te plegen. Het is een schrijnende situatie in het Middellandse Zee bekken. Minstens zo schrijnend maar op een ander vlak en in onze hoofdstad is het relaas en de docu over de Basisschool Balder in de gemeente Sint Gillis in Brussel. De wanhoop en ontmoediging die uit de woorden en houding van de leerkrachten sprak om een groep jongeren het Nederlands en rekenen aan te leren. Maar evenzeer sprak er onbegrip uit de ogen van de jongeren die geen snars begrepen van de lessen in een taal die ze thuis niet spraken maar evenzeer niet hoorden buiten de schoolpoorten. En wat moesten ze nu met Vlaams dat enkel in de klas gesproken werd en helemaal niet op de speelplaats die maar zo groot was als een living zonder dak. Waarom moesten ze leren rekenen en weten dat 25.000 min 100 = 24.900? De klas zat vol 'arabieren' zo noemden ze zichzelf, die daarbij dan nog uit totaal verschillende regio's van de wereld kwamen en niet eens dezelfde taal spraken thuis. Daar werd dan maar gemakshalve Frans aangeleerd en gesproken door de ouders. Ik had wel compassie met de leerkrachten die echt hun uiterste best deden om die kinderen voor te bereiden op een toekomst in ons land, waar onderwijs een belangrijk deel van uitmaakt. Maar onderwijs is een begrip dat noch bij de ouders noch bij de kinderen een betekenis van belang heeft. De juffen vechten tegen de bierkaai, om het Vlaams aan de diverse nationaliteiten, aan te leren. Het Vlaams in de Brusselse maatschappij integreren, lukt nog niet bij de 'geboren' Belgen, laat staan bij de vreemdelingen die hier een nieuw leven willen opbouwen. Daarvoor moeten ze niet in onze hoofdstad zijn, wel in een gemeenschap die hen naast de leerplicht ook een sociaal en cultureel leven aanbiedt om hen vertrouwd te maken in ons Belgisch leven en mentaliteit. Nog niet alles zal daarover gezegd zijn. Dat is voor een volgende keer. Ik moet voortmaken, want ik heb seffens mijnen koffieklasj. Tot morgen
Onder een blauwe lucht stappen 1,2 miljoen leerlingen terug naar school. De ene al wat vrolijker dan de andere maar het is nu eenmaal de wet om tot je 18e je broek te slijten op de schoolbanken. Mijn eerste schooldagen herinner ik me omzeggens niet, wel die van mijn kinderen. Boeken en schriftjes kaften met blauw kaftpapier en er dan etiketten opplakken met hun naam en het vak erop in mijn mooiste schrift geschreven. Voor 3 kinderen was dat echt wel een dagtaak om te doen, waar ik me goed van gekweten heb. De kinderen naar school brengen en gaan halen, met de fiets, hoorde er ook bij. Ook de boterhammendozen vullen eens ze 's middags in de school bleven. Ik was wel blij toen ik de jongste een laatste keer moest vergezellen naar school om hem met zijn velo, veilig door het verkeer te leren laveren. Al bij al heb ik dat toch een 16 tal jaar gedaan. Ik moet zeggen, ik was toen een fitte jonge moeder. Mijn kinderen zijn zelf ondertussen al fiere ouders van tieners, en leren nu hun eigen kinderen wegwijs maken in het leven. Wel ben ik blij, dat ik mijn kinderen in deze veeleisende periode, niet heb moeten grootbrengen en naar school sturen. Niettegenstaande het onderwijs hier gratis is en maar enkele euro's zou mogen kosten voor bv huur van schoolboeken en aankoop stencils, is het voor velen toch financieel een zware inspanning om de kinderen bv een pc mee naar school te geven dat sinds corona eigenlijk bijna een verplichting is. Bijna elk kind beschikt daarenboven ook nog eens over een smartphone met bijhorend abonnement en dat maakt dat de kosten om een kind te doen opgroeien in onze technologische wereld, toch de pan uitswingen. Zonder kinderen heb ik ook kosten, want ook voor gepensioneerden is een smartphone en pc, noodzakelijk geworden. Alles gebeurt online, zoals afspraken maken bij de dokter, ook bij de veearts, betalingen enz. Ik heb dat niet op de schoolbanken geleerd, zelfs op het werk kwam dat pas de laatste jaren allemaal in voege. Eerst wat basislessen gevolgd en daarna zelf allemaal uitgevlooid en links en rechts wat info opgestoken. Eerst wat schrikachtig, maar nu zonder problemen durf ik online inkopen doen, vooral voor zaken die geen pasbeurt vereisen. Zoals mijn crocs, werkelijk versleten met zelfs gaten in de caoutchou zool. Mijn voeten zijn voor dat model sloefen nog niet verandert en nog altijd maat 39. Online bestellen in de kleur die ik wil en morgenvroeg zijn ze geleverd. Van service gesproken!. Ook zalfjes, vitamines, verzorgingsproducten enz is gegarandeert goedkoper dan dezelfde producten in de apotheek. En dat alles is echt wel gemakkelijk om thuis te bestellen en moet men zich niet verplaatsen wat toch een besparing van tijd en benzine is. Verder niks nieuws onder de zon, alleen bij Anderlecht. daar loopt weer alles fout. Tot morgen
Laatste zomerdag volgens de meteorologen, die ik toch niet als zomerdag zal beschrijven. Maar volgens mij, heb ik nog 3 weken recht op een zomerperiode, en misschien lukt dat toch nog tot 22 september 2025. Dan is het echt wel het einde van een mooie zomer, want er is geen enkele reden om over deze zomer te klagen. Vandaag zal er hier en daar wel een bui vallen en dat zal de goesting voor veel werknemers en leerlingen vergroten om toch weer aan de slag te gaan en de dagelijkse slameur weer te gedogen, en waarschijnlijk wel met minder tegenzin. Voor mij betekent het, het einde van de vakantieperiode, weer rust op den Dijk en het strand, rust in mijn huis en weer verder doen met mijn rustig gezapig leven aan de kust. Op tv zullen er misschien ook weer meer goede programma's uitgezonden worden, waar ik weer een beetje van kan leren en het zappen weer gedaan maakt. Gisteren heb ik dan maar gekeken naar "Zomerhit". Daarin zag ik dan Niels en Siska als presentators van dit showevenement. Waar Siska haar outfit vandaan haalde weet ik niet, maar volgens mij was het een rode opgeblazen ballon die haar langs geen kanten flatteerde. Ieder zijn goesting maar naar de kledij van VIP's wordt toch wel goed en met argusogen gekeken. Het verbaasde me niet dat Pommelien met de prijs van "Zomerhit" ging lopen, en al voor de 2e keer op rij. Zij straalt een jeugdigheid, vrolijkheid, blijdschap uit die al de andere deelnemers stoffig doen lijken. Zelfs de dansjes en song van de meisjes van K3 konden er niet tegen optornen en leken aftands, precies al ouderwetse dames die vanonder het stof werden gehaald. En wat James, Gert, Sam en al de rest zongen en performden, was gewoon tijdvulling en niks sprankelend. Daarna was het tijd om mijn rondje met de hond te doen en in mijn beddenbak te kruipen om een heerlijke nachtrust te hebben en dat was het ook. Dat is mijn zondagochtendverslag en nu is het tijd om "De Zondag" te lezen met een sjatteke kaffe erbij. Geniet van de regen. Tot morgen
Belangrijke dag in de familie: verjaardag van mijn jongste zoon, 46 zomers jong!!!. Hij zal wel luidruchtig gevierd worden want zijn gezin telt niet alleen zijn vrouw, maar ook 4 pubers varierend in leeftijd van 12-18 jaar en voor wie feestjes brouwen nog heel belangrijk is. Alles is oké, want ik heb hem al aan de lijn gehad, ttz, goedkoop gebeld via de WhatsApp op de pc. En voor hem zet ik vandaag speciaal de cd op van Peter Maffay, die ook jarig is, maar tot hiertoe toch nog altijd één van de mooiste love song en 'dansnummer op 1 tegel' ten gehore brengt: "Du".
Er werd een grote banner uitgehangen met de 'face' van Trump aan de gevel van 'het Ministerie van Werk' in Washington. Dat doet al meer dan één wenkbrouw fronsen en dan al zeker in de combinatie met de aanwezigheid van 'de Nationale Garde' die patrouilleert in de straten van de hoofdstad. Het woord dictator is nog net niet gevallen, maar het heeft er alle schijn van dat hij alleenheerser wil zijn zoals zijn ambtsgenoten Poetin en Kim Jung-un. Hij wil over alle departementen, ministeries en nationale instanties zijn 'wil is wet' wil opleggen en duldt geen tegenspraak. Gelukkig wordt hij nog vaak teruggefloten door federale rechtbanken. Maar Amerika heeft nooit last gehad zoals Europa, van echte dictatorale regimes die dan meestal volkomen legaal verkozen werden. Met boekverbrandingen, uitzetten en opsluitingen van andersdenkenden, concentratiekampen, in beslagname van eigendommen, kunstvoorwerpen enz. De Yankees zijn niet bang voor een president die aan alles en iedereen zijn wil en wet wil opleggen, de Nationale Garde zomaar inzet om daklozen te verdrijven, geneeskunde enkel toegankelijk te maken voor de rijken. Een land dat gebouwd is door de immigranten wordt nu op slot gezet om vreemdelingen te weren en met geweld terug te drijven naar hun land van oorsprong. Het is geen land meer van milk and honey, het is een land geworden van haat voor alles wat niet blank en blond is. Waarom drinken we in gods naam nog coca cola, eten we nog cornflakes, waarom gaan we nog naar McDonalds om ons Belgisch gerecht 'frieten' te eten? Donald is een legaal en democrtisch(?) verkozen president die een verre van democratisch bestuur ambieert en leidt. Tot morgen
Een heuse regendag. En wat zegt de heiligenweerspreuk vandaag? Regent het op Sint Jansonthoofding, dan bederven de noten. Dus beste landgenoten met een notenboom op het erf of in de tuin: hou je noten goed in de gaten of je hebt alleen maar beschimmelde vruchten om op te rapen. Op deze dag vieren we dus de onthoofding van Johannes De Doper op bevel van Herodias. Die wilde de wens van zijn dochter, Salomé, inwilligen omdat ze zó mooi gedanst had. Ze vroeg om het hoofd van Sint Jan op een schotel binnen te brengen in de gelagzaal. En zo stierf Sint Jan, de marteldood. De les godsdienst is gegeven. Deze morgen ben ik niet van een kale reis thuis gekomen bij het boodschappen doen. Het regende en dus werd het stof van maanden van mijn auto gespoeld. Eens in de Colruyt volgden me enkele dames van gezette leeftijd me op de voet. Onderwijl kon ik hun conversatie beluisteren want ze spraken vrij luid. Ze spraken het 'mooiste Frans met haar' op. Ongeloofelijk dat er toch nog zo veel belang gehecht wordt om een franstalige meerwaarde aan zichzelf te geven en een chiqué te willen handhaven die nergens toe dient. Natuurlijk hoorden daar ook allerlei uiterlijke attributen bij om te demonstreren dat ze tot een betere sociaal en maatschappelijke klasse behoorden, juwelen en kledij. Nochtans zag ik hen ook de gratis koffie slurpen en stonden ze ook aan te schuiven om een bakske frites met andalousesaus aan te nemen.Tenandere, de proevertjes in het warenhuis zijn wel lekker en smaakten mij ook. Er was ook nog een broodje met bolognaisesaus, maar dat liet ik maar liggen.
Vandaag wordt er ook aandacht besteed aan het overlijden van Koningin Astrid (1905-1935), nu weeral 90 jaar geleden. De moeder van Groothertogin van Luxemburg Josephine Charlotte (1927-2005),Koning Boudewijn (1930-1993) en koning Albert II. Op de plek waar ze verongelukt is, in het Zwitserse Küssnacht am Rigi, werd een eenvoudige kapel gebouwd. Haar lichaam is wel begraven in de Koninklijke Crypte in de Onze Lieve Vrouwkerk van Laken, waar men naderhand ook Leopold III (1901-1983) en de prinses van Retie, Liliane Baels (1916-2002) heeft bijgezet. Om kort te gaan, alle andere koningen, koninginnen en familieleden liggen daar ook. Regelmatig is de crypte geopend en kan men de tombes van ons koningshuis bekijken. Dat is toch wat eenvoudiger dan de 'Dôme des Invalides' waar het kostbare marmeren graf maar voor 1 man gemaakt is.
Het is gestopt met regenen, tijd voor een boodschap te doen en de brievenbus te ledigen. Tot morgen
Regen!!!! Het regent zelfs met bellen en blazen. Het zal weer even wennen zijn dat de hond met natte poten binnen komt. De bloemen en planten kunnen weer opfleuren, want voor hen gaat er niets boven hemelwater. Meteen is de grijze lucht ook weer van de partij en dat is minder plezant. Maar de seizoenen worden min of meer gerespecteerd, wat toch wel goed nieuws is. Minder goed nieuws zijn de vele moorden, vechtpartijen en schietpartijen in het wilde weg. Voor zover ik kan nagaan blijkt dat allemaal te gaan om afrekeningen, of om zo maar geweld gebruiken om geweld. Het is niet alleen familiaal geweld dat hand over hand toeneemt, afrekeningen in het drugmilieu maar ook zonder redenen mensen vermoorden of neerslaan. Geweld verbaal of handtastelijkheden op het openbaar vervoer zijn ook schering en inslag. Ik keur de stakingen absoluut niet goed, maar deze mensen zitten in een klein hokje in de bussen of trams opgesloten en hebben geen enkel verweer. Het is spijtig dat ze enkel met stakingen aandacht kunnen vragen voor de vele problemen waarmee ze te maken krijgen. De minste reden wordt door een groep jongeren, hooligans, aangewend om vernielingen aan te richten bij bedrijven en gewone mensen die met hun problematiek niks te maken hebben. De enige slogan die ze kennen is: wij worden als vreemdelingen altijd in het vizier genomen zonder reden. Toch zijn het dikwijls migrantenkinderen van de 3e zelfs 4e generatie, hier geboren en getogen, die zich nog altijd achtergesteld voelen niettegenstaande ze hetzelfde onderwijs als de natief Belgen krijgen, dezelfde toegang tot sportclubs hebben, dezelfde jongerenverenigingen kunnen frequenteren, dezelfde taal spreken, en op de arbeidsmarkt in België terecht kunnen komen. Waarom blijven deze jongeren het liefst de straten onveilig maken in plaats van een positieve meerwaarde te zijn in onze gemeenschappen? Ik heb weet van de stad Mechelen en burgermeester Somers, die via een goede aanpak de criminaliteit in de stad kon terug dringen met de slogan 'iedereen gelijk voor de wet' en daar ook effectief naar handelde en alle Mechelaars over eenzelfde kam scheerde. Hier wonen zijn de wetten van dit land respecteren. Het is toch niet correct dat je als Belg niet meer in bepaalde wijken in bv Brussel en Antwerpen, kan komen? Dat je schrik moet hebben om 's avonds nog alleen buiten te komen of zelfs met 2, zoals in Zeebrugge? Het positieve nieuws las ik dan toch ook vanmorgen: de jongeren zouden terug een voorliefde voor de vissport krijgen, wegens het rustgevende en weg van de schermen. Laat me hopen dat het geen alleenstaand geval is, maar dat er veel jongeren van allerlei slag, terug buiten willen zijn zonder amok te maken maar om te genieten van de natuur en het buitenleven. Tot morgen
Het is niet makkelijk als grootouder op je kleinkinderen te passen als ze echte huilebakken zijn en op hun moeder roepen. Dat is hetgeen er gebeurd met de nieuwbakken 2e verblijvers, tijdens hun eerste verblijf in hun vernieuwde huis. Het weekje verlof is dan wel een weekje ellende, want dikwijls zijn die peuters met niks tevreden te stellen. Die periode ligt bij mij al een eindje achter mij en gelukkig heb ik nooit zeurders, klagers of blijters gehad. Dat terzijde want ik ga weer over tot de orde van de dag. Een gewone midweek dag, niets speciaals of uitzonderlijk te melden. Met Donald Trump wordt weer maar eens bewezen hoe fragiel een democratie kan zijn, zelfs met een gekozen democratische president. Bij een monarchie worden de wetten en al zeker de grondwet, van de eerste tot de laatste letter gerespecteerd en niet zomaar een verandering ondergaan. De leiding van het land berust bij de gekozen regering, ministers, justitie, nationale bank enz. In de USA, is alles wat democratisch, of naar democratie overhelt, systematisch door Trumpiaanse ideeën vervangen en op zijn minst, geprobeerd te beïnvloeden. Nu is het Ministerie van justitie dat een doorn in zijn oog is, want alle veroordelingen die hem boven het hoofd hangen, kunnen niet verdwijnen als er een democratische zwarte vrouw aan het roer van het departement staat. Dus daar moet hij ingrijpen. Hoe graag hij ook de Nationale Bank en de Amerikaanse goudvoorraad zou willen bezichtigen en plunderen, tot hiertoe is het hem nog niet gelukt. Want het Witte Huis is maar een likje witte verf en dat zou een huis vol goud moeten worden met versierde gouden ornamenten zoals hij heeft kunnen bewonderen in de paleizen tijdens zijn bezoeken aan het oude continent. Natuurlijk zal hij zijn eigen goudvoorraad daarvoor niet aanspreken. Ja, het is een man waar ik wel mijn hart voor vasthou en schrik van heb, want ondanks zijn bewering dat hij zes oorlogen heeft kunnen beëindigen, zie ik alleen maar oorlogen. Niet te vergeten de handelsoorlog met de meest landen waar de USA zaken mee doet.
Voor de rest is het hier redelijk rustig te noemen. Maar overal zijn de bouwwerken hervat weliswaar en spijtig genoeg met het nodige lawaai. Het is dan ook ideaal weer om al die buitenwerken te doen: droog en niet té warm. Meer heb ik niet te zeggen vandaag, er gebeurt hier ook niet veel in mijn kleine huishouden. Nogal goed ook dat alles rustig blijft. Tot morgen
Ik heb niks biezonders gelezen in de krant, toch niet iets dat aan mijn vel blijft kleven. In de komkommertijd moet men tevreden zijn met nieuws over allerlei onderwerpen dat steeds maar herkauwd wordt met allerlei andere titels. Zoals al enkele dagen over het gigantische lerarentekort bij het begin van het nieuwe schooljaar. Leraren die gedetacheerd worden naar de kabinetten hebben geen goesting meer om voor de klas te gaan staan om het 'ezelsbrugsken' uit te leggen of de vervoegingen en het 'd/t' gebruik. Het ezelsbrugsken heb ik later nog dikwijls gebruikt in berekeningen maar ik heb nog altijd last met d of t voor een werkwoord. Enfin, mijn lezers zullen me wel vergeven dat ik af en toe taalkundige steken laat vallen. Tenslotte is het de boodschap die ik breng belangrijker dan de fouten die ik schrijf. Daarom doe ik ook nog iedere dag mijn 'beter spellen' oefeningen, om toch nog wat te corrigeren in mijn schrijven. Ik denk dat het 'weer' ook aan zijn laatste zomerse stuiptrekkingen begonnen is. Het is verre van koud met 22°C, maar de blauwe lucht is verdwenen, en de wind heeft een hogere snelheid gekregen. Tot hiertoe nog altijd droog, dat wil zeggen dat ik vanavond weer mijn potplanten en zomerbloeiers water moet geven. Daar heeft de hond veel plezier aan want dan kan hij proberen de waterstraal in zijn muil te krijgen, en hem eens goed laten nat maken. Het is dan ook niet voor niks dat ik een waterhond heb. Nog een goeie tweetal weken en we kunnen weer pootje baden in de zee en over de baren en golfjes springen. En als het dan terug warm weer zou zijn kan ik het liedje van Anneke Grönloh (1942-2018) "Brandend Zand" eens ten gehore brengen aan de schelpen, mosselen, kreeftjes, krabjes en misschien zelfs een zeester. Dat zijn dan toch weer een hele hoop luisteraars, die kunnen genieten van mijn zangtalenten. Tot morgen
Van rust was er even geen sprake vannacht. Rond 4.00 begon er een hond hevig te blaffen. In eerste instantie dacht ik dat het mijn hond was, maar het bleek de hond van de nieuwe buren te zijn. Een hels lawaai. Waarschijnlijk was hij uit z'n nachterblijf ontsnapt en wist niet waarheen. Weg nachtrust. Dat kan natuurlijk voorvallen, maar het is dan wel spijtig van mijn verloren slaap.
Het is de laatste vakantieweek. Men voorspelt een week met veel zon, warm en rustig weer. Goed voor de vele ouders en grootouders die met het nageslacht nog kunnen genieten van een zalig weekje luilakken aan de zee. Ik denk wel dat de horeca-uitbaters een geslaagd seizoen achter de rug hebben en dat ze de winter weer met een gerust gemoed kunnen tegemoet zien. Alhoewel met zelfstandigen weet je nooit wanneer die tevreden zijn, dat is ook zo met de boeren. In ieder geval zal er stilletjesaan wat andere lectuur in de kranten komen. Te beginnen met de onvrede van de vele parlementairen van de Vlaamse regering. Die vinden dat de premier van onze Vlaamse grond, onze landshelft in een "Diep dal" doet verzinken, zonder vooruitzicht er terug uit te kunnen kruipen. Dat belooft weer stennis te worden in het najaar.De nationale regering is nog altijd in reces en reageert al weken nergens op. Iedereen zit blijkbaar nog in vakantiemodus en in het verre buitenland. Ondertussen draait de wereld maar door, want niemand zit te wachten op de beslissingen van een landje zo groot als een speldenkop al denken de beleidsmakers dat ze het verschil in de wereld kunnen maken. Een beetje grootheidswaan hebben ze wel. Het goed begeleiden van 10 miljoen mensen lukt niet, zelfs niet met honderden uitvoerders en regeerders. Daarvoor hebben ze altijd maar meer en meer geld nodig van hun burgers en ingezetenen en voor de wereld te redden zouden ze het gratis doen, want dat geeft hen naam en faam om later een internationaal postje te kunnen bemachtigen na hun landelijke carrière. Maar het is prachtig weer en ik wil niet doemkijken. Ik geniet liever van mijn pensioen en wil geen negatieve gedachten in mijn tevreden "zijn" laten binnendringen. Aan de beslissingen van hogerhand kunnen we als kleine burger niet veel veranderen. Mensen met macht en geld doen dat wel voor ons en dulden geen tegenspraak. Ondertussen droom ik maar van mijn schommel. Ik leer Raziel ondertussen op mijn schoot te zitten want die wil ik als gezelschap op mijnen tauter om samen heen en weer te wiegen. Tot morgen
