|
Ik ben weeral vertrokken om een dag wakker, alert en werkzaam te zijn. Met andere woorden de dag kondigt zich aan zoals alle andere dagen. Het moeten ook niet altijd speciallekes zijn, een doodgewone dag kan ook best aangenaam zijn. Voor veel mensen betekent het begin van een vrijdag, nog enkele uren geduld oefenen vooraleer een weekend start met, meestal, vrije dagen. Voor mij maakt dat eigenlijk niet meer uit, het zijn nu allemaal vrije dagen of afhankelijk hoe je het wil bekijken, werkdagen. Het enige zekere waar ik voor moet zorgen is mijn hond en gezond blijven om mijn beestje te verwennen, te vertroetelen en bovenal aanwezig te zijn. Het zal de komende uren wel duidelijk worden wat deze dag speciaal zal maken, ik hou van de verrassingen. De zon is al present en dat is sowieso al een reden om me goed te voelen. Maar me verwarmen doet ze nog niet, daarvoor is nog eeen dikke trui nodig.
Volgende week begint de Koningin Elisabethwedstrijd en dit jaar zijn de pianovirtuozen aan de beurt. Dat muziekinstrument hoor ik het liefst van al. Het heeft mijn voorkeur zowel als het klanken van klassiek produceert als de moderne rock'n rollspelers zoals Jerry Lee Lewis, Elton John, Ray Charles (1930-2004). Vandaag zijn er twee componisten die een geboortedag zouden vieren, moesten ze nog leven. Maar hun pianoconcerten zullen volgende week zeker gespeeld worden. Johannes Brahms (1833-1897) is er één van. De tweede is Pjotr Tsjaikovski (1840-1893). Beiden hebben prachtige concerten, symfoniën en andere muziekstukken en dat is weer een gelegenheid om me op de klassieke toer te verheugen. Mijn oren zullen er deugd van hebben en de hond ook. Klassieke muziek heeft zijn voorkeur, vooral orkesten, violen en sopranen. Met het koppeke scheef luistert hij en geniet blijkbaar evenveel van de klanken als bazinneke. Aan 'La Esterella', Esther Mathilde Lambrechts (1919-2010), een contra-alt, mogen we vandaag ook eens denken en misschien eens luisteren naar haar "Oh, Lieve Vrouwe Toren". Maar meer waarschijnlijk zal ik luisteren naar "Don't cry for me Argentina", een song uit de musical "Evita"(1978) een ode aan de flamboyante en legendarische presidentsvrouw Eva Maria Duarte de Perón, kortweg Eva Perón (19191952). De muziek, liederen en teksten van deze musical zijn van de hand van Andrew Lloyd Webber en Tim Rice. So folks, that's it for today, want ik heb nu een gesprekspartner tijdens mijn maaltijden, wat echt wel eens heel leuk is.
|
