Inhoud blog
  • Bezinning bij de derde zondag van de Advent
  • WOENSDAG IN DE TWEEDE WEEK VAN DE ADVENT
  • TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
  • EEN GEDACHTE BIJ DE ADVENT
  • BIJ DE EERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Doorheen de dagen
    Ervaringen besproken
    20-05-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PELGRIMEREN NAAR MARIA 7

    PELGRIMEREN

    IN DE MEIMAAND 7

     

    ZESDE NAAM

    ‘ONZE LIEVE VROUW VAN ZEVEN SMARTEN’

     

    HET VERHAAL BIJ DEZE NAAM …

    Rampen, besmettelijke ziekten en oorlogen brachten mee dat vele gelovigen, vanaf de 16de eeuw, een grote verering opbrachten voor Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten. Sinds het midden van de 17de eeuw verschenen er in het straatbeeld kapellen, die verwijzen naar de zeven smarten of droeve gebeurtenissen in het leven van Maria.

     

    -      De profetie van Simeon bij de opdracht van Jezus in de Tempel

    -      De vlucht van de heilige Familie naar Egypte

    -      Jezus die achterblijft in de tempel

    -      Maria ontmoet Jezus op zijn lijdensweg

    -      Maria staat onder Jezus’ kruis

    -      Maria omhelst Jezus’ dode lichaam na kruisafname

    -      Jezus wordt begraven

     

    EEN BEZINNING VOOR ONDERWEG

     

    Zij zag haar zoon opgroeien, jong en wild,

    met iets ontembaars in zijn ogen en zijn haren.

    Zij zag Hem verre wegen gaan,

    onbegaanbare paden in de bergen,

    tot in de woestijn, dagenlang.

    Ze luisterde vaak naar zijn verhalen en gedachtegangen,

    maar verstond nooit helemaal wat Hij bedoelde.

    Zij zag Hem over zieken gebogen,

    zag Hem kleine kinderen optillen in het zonlicht.

    Zij zag hoe Hij melaatsen tegemoet ging,

    terwijl anderen allen terugweken.

    Zij zag Hem binnengaan bij zondaars om er te eten,

    en hoorde van een grote zondares die Hem gezalfd had.

    Zij zag haar Zoon toen Hij werd weggevoerd

    en hoorde mensen zeggen: ‘'t Moest er eens van komen’.

    Op de heuveltop waar alle misdadigers worden terechtgesteld,

    heeft zij Hem opnieuw teruggezien.

     

    Hij scheen zo ver, zo onwezenlijk ver,

    ook al kon zij nog enkele lieve woorden van Hem opvangen.

     

    Zij werd de stille kracht bij de verslagen vrienden,

    de vrouw, die alle leed gedragen, vrede had gevonden.

    Zij heeft de leerlingen door de eerste strijd geloodst,

    en door de eerste ruzies,

    zodat zij ‘moeder’ gingen zeggen tegen haar.

    Zij zag hen verre wegen gaan,

    over zeeën en over bergen,

    naar alle mensen, grote en kleine.

    Zij luisterde naar hun verhalen

    en zij begreep dat Hij nog altijd levend was.

    En toen zag zij hoe, overal ter wereld,

    slaven werden vrijgelaten,

    en armen niet verstoten werden

    en zieken met liefde werden opgenomen.

    Toen zij het wonder zag gebeuren van de nieuwe wereld...

    toen zei ze stilletjes voor zich uit:

    ‘Magnificat. Hij maakt alles groot’.

    (Manu Verhulst)















    20-05-2020 om 10:37 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    16-05-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PELGRIMEREN NAAR MARIA 6

    PELGRIMEREN

    IN DE MEIMAAND 6

     

    VIJFDE NAAM

    ‘MOEDER MARIA’

     

    EEN VERHAAL BIJ DEZE NAAM …

    Het gebeurde bij de sluiting van het ‘Heilig Jaar’ in Banneux, waar Maria vereerd wordt als de ‘Maagd der Armen’. De kerk liep stilaan vol; een jonge dame keek gefascineerd naar het grote Mariabeeld. Ze leek wel in extase, zoals Mariette Beco en Bernadette Soubirous dat wellicht ervaren hadden in  Banneux en Lourdes. Na de viering zei ze dat ze in Keulen woonde, Rechten studeerde en geregeld naar Banneux kwam.

    Toen ik haar antwoordde dat ik getroffen was door haar houding en haar blik, zoals zij naar het Mariabeeld keek, zei ze gewoon: ‘Sie ist doch meine Mutter, meine Mutti!’.

    Het zijn in deze coronatijden telkens ontroerende beelden op TV als we een moeder of grootmoeder zien wuiven naar haar kinderen en kleinkinderen, of als kleinkinderen spontaan verklaren dat ze hun grootmoeder ‘zo heel erg missen’.

    Meer dan ooit is Maria onze Moeder in de hemel, in deze tijd van ziekte, angst, eenzaamheid, dood …  Ook zij heeft dergelijke momenten beleefd.

     

    OVERWEGINGEN VOOR ONDERWEG

    In teksten over de kindertijd van Jezus zien we dat Maria, zijn moeder, ook wel een en ander te dragen had.

    - De ervaring om nergens welkom te zijn:

    Toen Jozef en Maria in Betlehem waren, werd het kind geboren.. Maria wikkelde hem in een doek, en legde hem in een voerbak voor de dieren.  Want er was voor hen nergens plaats om te slapen

    - De voorspelling van Simeon:

    ‘Maria, je zult veel verdriet en pijn hebben om je zoon.  Maar al die dingen moeten gebeuren. Want zo wordt duidelijk hoe de mensen van binnen echt zijn.’

    - De droom van Jozef:

    In een droom zei een engel van de Heer tot Jozef: ‘Sta op, je moet met Maria en het kind naar Egypte vluchten.’

    - De zoektocht naar Jezus in Jeruzalem:

    Na het Joodse Paasfeest gingen Jozef en Maria terug naar huis. Maar Jezus bleef in Jeruzalem zonder dat zijn ouders het wisten. ’s Avonds gingen zijn ouders hem zoeken.

     

    Zien wij raakpunten tussen deze teksten en wat we vandaag zien en beleven?

     

    EEN GEBED TOT MOEDER MARIA

     

    Moeder Maria,

    net als U zijn wij bezorgd

    om al die mensen van wie wij houden.

    Bid met ons voor elk mensenkind,

    dat vreugde en hoop in het leven

    het halen op verdriet en twijfel.

             

    Moeder Maria,

    samen met u

    was ook Gods Zoon op de vlucht. 

    Hij voelt mee met allen

    die zonder geborgenheid door het leven moeten. 

    Bid met ons dat de dag komt

    waarop ieder mens een thuis vindt

    om te wonen, veilig en wel.

     

    Moeder Maria,

    Gij mocht uw zoon terugvinden

    in het huis van de Vader. 

    Bid met ons voor kinderen die zich verliezen

    in consumptie, in blind genot, in geweld.

     

    Bid met ons voor alle mensen

    die op zoek zijn naar elkaar.











    16-05-2020 om 10:02 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    13-05-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PELGRIMEREN NAAR MARIA 5

    PELGRIMEREN

    TIJDENS DE MEIMAAND 5

     

    VIERDE NAAM:

    ‘MAAGD DER ARMEN’

     

    EEN ACHTERGROND BIJ DEZE NAAM …

    In een crisis worden de armsten en de zwaksten meestal – nog maar eens – het sterkst getroffen!

    Voor de daklozen is het onmogelijk om ‘in hun kot’ te blijven.

    Asielzoekers en vluchtelingen kunnen moeilijk verder in hun procedure.

    Het werd oorverdovend stil over vluchtelingen die vastzitten aan de grens van Turkije en Griekenland.

    En wat met de steun aan landen in Afrika en Zuid-Amerika om Corona te bestrijden?

    Oog in oog met de vele kwetsbare – en gekwetste – mensen komen we bij de ‘Maagd der Armen’, zoals Maria zich voorstelde toen zij verscheen in Banneux.

    Maria was zelf een ‘arme’ in de Bijbelse zin van het woord: nederig en klein in het besef dat haar leven in Gods handen ligt.

    Kleine en eenvoudige mensen voelen zich goed bij Maria, want  God lijkt soms zo hoog, zo ver, zo onbereikbaar. Maria staat dichterbij.

    De Maagd der Armen houdt haar handen, beschermend, over de hoofden van de kleinen, die bij haar schuilen.

     

    EEN STUKJE EVANGELIE …

    Jezus liet zijn blik over zijn leerlingen gaan en zei:

    ‘Gelukkig u die arm bent, want voor u is het koninkrijk van God.

    Gelukkig u die nu honger lijdt, want God zal u verzadigen.

    Gelukkig u die nu huilt, want u zult lachen.

     

    EEN BEZINNING VOOR ONDERWEG …

    Voor velen zijn deze woorden aanstootgevend. Armoede is een onrecht! Je moet hen dus niet zalig prijzen. Jezus spreekt deze woorden vanuit het bewustzijn dat doorheen zijn – en onze – omgang met hen het Rijk van God aan het licht kan treden.

    Arme, hongerige en huilende mensen noemt Hij gelukkig omdat God zich hun lot aantrekt en omdat een leerling van Jezus ook niet anders kan dan bij de armen te staan.

















    13-05-2020 om 09:32 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    09-05-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PELGRIMEREN NAAR MARIA 4

    PELGRIMSWANDELINGEN 

    IN DE MEIMAAND 4

    DERDE NAAM:

    ‘ONZE LIEVE VROUW VAN RUST’

     

    EEN VERHAAL BIJ DEZE NAAM

    Wie durft zeggen dat het Corona-gebeuren hem niet bang maakt? De beelden van zwaar zieke mensen, oud én jong, het doet ons wel wat.  En de ziekte kan plots heel dichtbij komen.

    Als angst ons beklemt, mogen we bidden bij Onze-Lieve-Vrouw van Rust. Maria kan ons bange hart rust geven vanuit het vertrouwen dat God ons draagt door alles heen. Want dat heeft Maria zélf ervaren, haar leven lang!

    ---

    OP ZOEK IN DE BIJBEL

    Op de terugweg uit Jerusalem vonden Jozef en Maria Jezus na drie dagen. Hij zat in de tempel bij de leraren die daar waren. Maria zei: ‘Jongen, waarom heb je dat gedaan? Je vader en ik waren ongerust. We hebben je overal gezocht! ‘

    Jezus antwoordde: ‘Waarom hebben jullie Mij gezocht? Ik moet doen wat mijn Vader bepaald heeft. Dat weten jullie toch? ‘

    Zijn moeder bleef nadenken over alles wat er gebeurd was …

    ---

    EEN BEZINNING VOOR ONDERWEG

    Dit is de enige plaats in het Evangelie waar Maria zelf zegt dat ze ‘ongerust’ is. Het is een onrust, die we allen begrijpen: omdat ouders van hun kinderen houden, maken ze zich zorgen en zijn ze soms ongerust …

    Vertel al stappend jouw ‘onrust’ aan Maria: wat beklemt jou deze dagen?

    Misschien gaat het om jezelf, misschien om andere mensen? Noem hun namen…

    We mogen ongerust zijn en ons zorgen maken, want dat is gewoon de keerzijde van ‘liefde’.

    Angst en onrust verengen onze blik en benauwen ons hart.

    LATEN WE DAAROM PROBEREN RUIMER TE KIJKEN –

    MET GODS OGEN ALS HET WARE

    Laten we voor ogen houden:

    ‘God houdt van zijn mensen; Hij is met ons begaan, in elke omstandigheid’

    Brengt dit rust in je gemoed?

    En vergeten we ook niet: ‘Mensen zijn er om van elkaar te houden’.

    Helpt deze oproep je om innerlijke vrede te vinden?

    (Geïnspireerd door: Bisdom Hasselt, Pelgrimspastoraal)



















    09-05-2020 om 18:51 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    06-05-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PELGRIMEREN NAAR MARIA 3

    Pelgrimswandelingen

    tijdens de meimaand 3

    TWEEDE NAAM:

    ‘MARIA, MOEDER VAN DE TEDERHEID’

     

    Bij het kruis van Jezus stonden vier vrouwen.

    Jezus zag zijn moeder.

    En naast haar zag hij de leerling van wie hij veel hield.

    Toen zei Jezus tegen zijn moeder: ‘Hij is uw zoon’.

    En tegen zijn leerling zei hij: ‘Zij is nu jouw moeder’.

    HET VERHAAL ACHTER DE NAAM …

    Mijn zoon was al meer dan een maand op de sukkel. In het ziekenhuis vindt men een virale infectie – welke weten ze niet – die zijn organen aantastte. Op 18 maart wordt hij met spoed opgenomen. Gelukkig test hij negatief voor corona, want dat zou hij niet overleven…

    Ik zat thuis en het groot monster ‘ALLEEN’ maakte zich weer meester van mij. Tranen en nog eens tranen. Met wie kon ik erover praten?

    Bidden? Ook dat lukte niet. Of toch. Ik was naar bed gegaan om …  ja, weet ik waarom? Ik probeerde te bidden. Enkel een Weesgegroet kon ik over mijn lippen krijgen … Ik vond daar geen verklaring voor. Nu denk ik dat alleen de woorden van het Weesgegroet zacht genoeg waren. Daarom noem ik haar: ‘Maria, Moeder van de Tederheid!’

    De iconografie kent een ‘Maria van de Tederheid’, wang tegen wang met Jezus. Wij zijn als dit Jezuskind, dat door Maria teder wordt aangeraakt. Haar zachte hart wordt geraakt door ons woordeloos gebed. Zij bidt met ons mee en vertrouwt onze zorgen toe aan God...

    Maria, Moeder van de tederheid, bid voor de mensen die willen bidden, maar de woorden niet vinden… 

    BEZINNING VOOR ONDERWEG

    Toen Maria de boodschap kreeg dat ze zwanger was en ook haar nicht Elisabeth een kindje verwachtte, vertrok Maria onmiddellijk naar haar nicht. Elisabeth was reeds op leeftijd en misschien kon ze de hulp van Maria wel gebruiken.

    Zo vaak moest Maria woorden en pijn in haar hart bewaren. Ze vroeg niet om uitleg.

    Toen Maria alleen en met heel veel pijn onder het kruis stond wilde Jezus zijn moeder helpen. Hij voelde ook haar pijn.

     

    Heb jij wel eens ervaren dat je niet alleen staat met je pijn en echt wel op de hulp van Maria kon rekenen?

     

    Maria, stil en ingetogen sta je daar.

    Je blik wat terneergeslagen.

    Het is een glans van rust en vrede die jou omringt.

    Het lijkt of je hart me wenkt om mee in te keren,

    naar  die rijke weg binnenin.

     

    Je straalt zoveel liefde uit,

    zoveel beminnelijkheid, zonder woorden.

     

    Jij bent het die dat goddelijk kind in je schoot hebt gedragen.

    In diezelfde schoot voel ik me door jou bemind.

    Jij bent als een huis met open deuren,

    een thuis voor wie geen schuiloord meer heeft.

     

    Jij baart de vrede van hierboven,

    hemels begrip, hemels geduld.

    Ik kom even verpozen bij jou, goede Moeder.

     

    Het doet zo’n deugd dat jij bij me bent.

    Ik geniet van je zoete geuren

    en de warmte van je zachte stem.

     

    Kijken doe ik naar de milde trekken

    die je gelaat sieren  als een zilveren aureool.

    Eenvoud tooit je lippen,

    die zwijgend begrijpen en bidden. 

    Maria, kom dichterbij.

    Stil de honger van mijn wezen.

    Kom en leef bij mij.

     

    (Geïnspireerd door: Bisdom Hasselt, Pelgrimspastoraal)

















    06-05-2020 om 11:11 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    03-05-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PELGRIMEREN NAAR MARIA 2

    Pelgrimswandelingen

    tijdens de meimaand 2

     

    EERSTE NAAM:

    ‘ONZE LIEVE VROUW DER EENZAAMHEID’

     

    Onze Lieve Vrouw der Eenzaamheid is een afbeelding van Maria op Stille Zaterdag. Net zoals Jezus bidt Maria: ‘God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten!’…

    Hier wordt waarheid wat Simeon voorspelde, toen Jezus in de tempel aan God werd opgedragen:

    ‘Maria, jij zal veel verdriet en pijn hebben om je zoon.

    Maar al die dingen moeten gebeuren.

    Want zo wordt duidelijk hoe de mensen van binnen echt zijn.’

     

    HET VERHAAL ACHTER DE NAAM ...

    Jezuïet Jan Stuyt liep altijd aan dit beeld bij hem in de straat voorbij, totdat corona om de hoek kwam kijken. Hij getuigt:

    Honderd meter van onze voordeur in Antwerpen hangt al jaren een Mariabeeld aan de gevel met de eigenaardige titel ‘Onze Lieve Vrouw der Eenzaamheid’.

    Ik kom ongeveer iedere dag langs dit beeld en ging er altijd zonder nadenken voorbij: er hangen hier in het Centrum van Antwerpen zó veel Maria’s aan de gevel dat deze er ook nog wel bij kan. Maar gisteren werd ik erdoor getroffen: wat een toepasselijke naam!

    In deze dagen van coronavirus is dat een titel van Maria die mij troost: Onze Lieve Vrouw van de Eenzaamheid. Maria van de eenzame mensen.

    Tussen het beeld en ons huis is de ingang van een groot woon-zorgcentrum, Onze Lieve Vrouw van Antwerpen. Op de deuren hangen papieren: ‘GEEN BEZOEK, ingang door de garage,  besmettingsgevaar!’ Jij mag er niet in, en zij mogen er nauwelijks uit. Wat een verdriet zit daarachter en wat een eenzaamheid, hoe begrijpelijk en verstandig die maatregelen ook zijn.

     

    Onze Lieve Vrouw der Eenzaamheid,

    bid met ons voor al die eenzame mensen,

    die wij in deze dagen niet kunnen bereiken.

     

    Het trof jou, Maria,

    dat je Zoon Jezus jou op een dag verliet

    en eenzaam achterliet. 

    Jij leed er ook onder dat velen Hem niet begrepen,

    dat vooraanstaanden van het volk

    Hem veroordeelden en lieten kruisigen.

    In dat lijden voelde jij je alleen en verlaten … 

    Maria, jij begrijpt ons als eenzaamheid ons zwaar valt.

    Help ons die momenten van eenzaamheid doorworstelen

    en laat ons voelen dat jij dicht bij ons bent! 

    (Naar Roland van Rostenberghe)

     

    Bron: Bisdom Hasselt, Pelgrimspastoraal













    03-05-2020 om 16:30 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    30-04-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PELGRIMEREN NAAR MARIA 1

    pelgrimswandelingen

    tijdens de meimaand 1

     

    De meimaand… vele mensen kijken er telkens naar uit.

    We verlangen naar mooie lentedagen,

    genieten van de ontluikende natuur…

     

    Mei is ook de Mariamaand,

    met een rijkdom aan tradities en volksdevoties.

    Recht uit het hart,

    zoals een kind geborgenheid zoekt bij zijn moeder.

     

    Veel zal dit jaar niet mogelijk zijn:

    geen groepsbedevaarten,

    geen gebedsmomenten bij kapelletjes,

    geen openluchtmissen,

    geen processies,…

    Maar liefde is niet te stoppen!

    Die vindt altijd een weg…

     

    Daarom doen we vanuit de Werkgroep Pelgrimspastoraal

    een aanbod voor een aantal bezinnende wandelingen

    naar een kapelletje in de eigen buurt, alleen of met je gezin.

     

    En dus toch verbonden met zoveel andere pelgrims!

    Dus wensen we je:

    een mooie meimaand en een zalige Mariamaand!

     

    Liefde gaf u duizend namen

     

    We kiezen voor deze reeks bezinnende wandelingen als thema

    de titel van het bekende Marialied: ‘Liefde gaf u duizend namen’…

     

    Als je van iemand houdt,

    geef je hem vele lieve namen, ‘troetelnaampjes’,

    die op één of andere wijze uitdrukken

    wat de ander voor jou betekent …

     

    Omdat mensen van Maria houden,

    hebben ze haar vele namen gegeven,

    die proberen uit te drukken wat Maria voor hen betekent.

     

    Wij willen ons al stappend telkens bezinnen

    vanuit één van die oude of nieuwe namen voor Maria;

    telkens ook gelinkt aan de actuele situatie.

     

    Pelgrimsgebed

     

    Maria, Jij die altijd onderweg was,

    ga vandaag ook met ons mee op weg,

    tijdens onze pelgrimstocht.

    Laat ons onderweg voedsel vinden voor ons hart.

     

    Een bedevaart is: ‘bidden met je voeten’.

    Moge elke stap, die we zetten, een gebedje zijn

    voor de intenties die we met ons meedragen.

     

    Maria, doe een goed woordje voor ons

    bij Jezus en onze hemelse Vader. Amen.

     

    Liefde gaf U duizend namen, groot en edel, schoon en zoet,

    maar geen een die ‘t hart der Vlamen even hoog verblijden doet,

    als de naam, o Moedermaagd, die Gij in ons landje draagt,

    schoner klinkt hij dan al d’ and’ren:

    Onze Lieve Vrouw van Vlaand’ren! 2x

     

    Waar men gaat langs Vlaamse wegen, oude hoeve, huis of tronk,

    komt men U, Maria, tegen, staat uw beeltenis te pronk,

    lacht ons toe uit lindegroen, bloemenkrans of blij festoen...

    Moge ‘t nimmer hier verand’ren,

    O, gij, Lieve Vrouw van Vlaand’ren! 2x

     

    Blijf in ‘t Vlaamse harte tronen als de hoogste koningin,

    als de beste moeder wonen in elk Vlaamse huisgezin.

    Sta ons bij in alle nood nu en in het uur der dood,

    ons uw kind’ren en ook d’ and’ren.

    liefste Lieve Vrouw van Vlaand’ren! 2x

     

    (Bron: Bisdom Hasselt, Pelgrimspastoraal)








    30-04-2020 om 17:16 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    29-04-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    PIERROT

     

    'k Ontmoette 's nachts een vrouw bij een lantaren,

    Geverfd, als heidenen hun dooden verven -

    Ik zei tot haar: ‘Vrouw, ik ben moe van zwerven.’

    Zij lachte om mijn wit pak en mijn gebaren.

     

    En ik zei weer: ‘Laten wij samen sterven,

    Vrouw, mijn naam is Pierrot’ – Ik vroeg den hare.

    Wij dansten samen of we dronken waren.

    En mijn stuk hart rammelde van de scherven.

     

    Dit was een dans op den uitersten rand

    Der steilten van verbijstring. Als een brand

    Joeg waanzin door mijn lijf heen, dat ging breken –

     

    Als wie een moord deed, heb ik omgekeken

    En zag me alleen staan in de vale straat,

    En vluchtte weg en sloeg me voor 't gelaat.

     

    Martinus Nijhoff

    29-04-2020 om 18:28 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    25-04-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 26 APRIL

    3de PAASZONDAG A – 26 APRIL 2020

    ‘GAANDEWEG’

     

    Twee mensen gaan naar Emmaüs, ze gaan weg uit Jeruzalem, omdat daar hun hoop aan stukken is geslagen. Een eindweegs gaat een vreemde met hen mee, die hun alles leert verstaan, die met hen het brood breekt en zijn eigen leven deelt. Dan gaan hun ogen open: hoewel gekruisigd, is Hij de Levende …

    Zo zijn ook wij op weg, ons leven lang, ook onze hoop kan stukgeslagen zijn, tot iemand met ons meegaat, en met ons zijn brood, zijn eigen leven deelt.

    Dan kunnen ook onze ogen open gaan, en kunnen wij gaandeweg leren verstaan: hoewel gekruisigd is Hij de Levende.

     

    Daarop trad ​Petrus​ naar voren en sprak de menigte toe:

    ‘Israëlieten, luister naar wat ik u zeg: ​

    Jezus​ uit Nazaret is door God tot u gezonden. 

    Deze ​Jezus hebt u door heidenen laten ​kruisigen​ en doden.

    God heeft hem echter tot leven gewekt.’

    (Handelingen 2,14.22-23)

     

    Terwijl ze met elkaar in discussie waren,

    voegde Jezus zelf zich bij hen en liep met hen mee.

    Maar hun ogen waren niet bij machte Hem te herkennen.

    Toen zei hij tegen hen:

    ‘Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip? 

    Moest de ​messias​ al dat lijden niet ondergaan?’ 

    Daarna verklaarde hij hun

    wat er in al de Schriften over hem geschreven stond.

    (Lucas 24,15-16 en 25-27)

     

    EMMAÜS OP ONZE WEG

    De ontgoochelde Emmaüsgangers passen helemaal in de wereld van vandaag. Maar vandaag zouden Kléopas en zijn metgezel verpleegkundigen kunnen zijn die doodvermoeid naar huis gaan, diepbedroefd omdat er, ondanks hun inzet, weer enkele patiënten overleden zijn. Of het zouden mannen kunnen zijn die hun dementerende moeder in het woonzorgcentrum niet meer mogen bezoeken. Of geneesheren die coronazieken niet kunnen helpen. Of arbeiders en bedienden vol zorgen omdat ze hun schulden niet kunnen afbetalen wegens werkloos. Of ondernemers die hun bedrijf van vandaag op morgen hebben moeten sluiten. Of leerlingen die niet naar school kunnen, en gefrustreerde leerkrachten die thuis van miserie op hun nagels zitten te bijten. Of twee van de miljoenen mensen die in veel landen ineens geen inkomen meer hebben, en die zo arm zijn  dat ze niet weten of ze morgen eten zullen hebben voor hun gezin.

    Want Emmaüsgangers zijn er niet alleen vandaag, ze zijn er elke dag. Met honderden miljoenen zijn ze in een wereld waarin presidenten en regeringsleiders narcistische populisten zijn vol leugens, bedrog en eigenbelang, en geen leiders die zich oprecht inzetten voor het volk, zeker voor het arme, het kansarme, het verdrongen volk. En anders dan met de Emmaüsgangers in het evangelie loopt Jezus niet zelf met mee met de Emmaüsgangers van vandaag, maar vraagt Hij aan ons dat wij dat wel zouden doen. Niet alleen aan ons vraagt Hij dat, maar aan heel zijn Kerk, zeker in deze moeilijke dagen van geen contact, geen samenkomen, maar wegblijven van elkaar, afstand houden.

    Meer dan waarschijnlijk hebben we zelf al de gevolgen en de gevaren van die verplichtingen ondervonden. Het gevaar van onverschilligheid, van gewoontes die een maatschappij kapot maken. Gewoontes als alleen zijn, ieder voor zich, met alleen maar aandacht voor zichzelf, met angst om besmet te worden door anderen, zodat je op de duur niets meer durft doen dat niet direct voor jezelf is, en dat je iemand nog nauwelijks durft groeten. En voor ons, christenen, komen de lege kerken daar nog bij. De kerken zonder vieringen, zonder samen bidden, samen ons geloof belijden, ons samen inzetten voor armen, zieken, eenzamen, mensen in nood.

    Wellicht zegt Jezus daarom ook tegen ons dat we traag zijn van hart in ons geloof. Hij zegt niet dat we traag zijn van verstand, maar van hart. Want geloven is niet begrijpen wat Jezus zegt, maar doen wat Hij zegt. Geloven is dus geen standpunt van het verstand, maar een doen van het hart. Dat hadden de Emmaüsgangers ook niet begrepen. ‘Wij leefden in de hoop dat de Messias degene zou zijn die Israël zou verlossen’, zeggen ze, en daarmee is eigenlijk alles gezegd. Ze zagen in Jezus dus niet Gods Zoon van liefde en vrede, maar de militaire held die Israël van de Romeinen zou bevrijden. ‘O onverstandigen, die zo traag van hart  zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben. Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?’, brengt Jezus daartegen in.

    Misschien moeten ook wij dat lijden leren dragen. Dat lijden dat de mens tot het inzicht brengt dat hij niet oppermachtig, niet alleswetend, niet onfeilbaar is. Integendeel, dat hij zo zwak is dat hij niet eens bestand is tegen een eenvoudig virus. Misschien zal dit de mens opnieuw nederig maken, en zal hij niet langer over de wereld willen heersen. Misschien zal hij in zijn kwetsbaarheid niet langer andere volkeren willen overheersen, uitbuiten, onderdrukken, maar vreedzaam willen samenleven met hen.

    Er is iets heel merkwaardigs in het Emmaüsverhaal, en dat is dat de leerlingen Jezus niet herkennen, hoewel Hij lichamelijk bij hen aanwezig was. Pas bij het breken van het brood herkennen ze Hem. Herkennen wij Hem in de mensen die met ons door het leven gaan? Of zijn we even blind als de Emmaüsgangers? Blind voor de liefde en vrede die Jezus van ons vraagt. Want dat is de diepgang van het breken van het brood dat ook vandaag het teken is van Jezus’ aanwezigheid onder ons. Momenteel kunnen we dat breken niet fysiek meemaken, want de kerken zijn gesloten, maar Jezus zegt ook buiten de kerk: Blijf dit doen om Mij te gedenken. We weten dat die opdracht inhoudt dat we er zijn voor onze medemensen, vol liefde en vrede, vol barmhartigheid en inzet voor mensen in nood. Dat we breken en delen in heel ons doen en denken. Laten we dat zeker niet vergeten tijdens deze wereldcrisis. Laten we dus niet traag van hart zijn in ons geloof, maar vol geloof, hoop en liefde meegaan op de weg van de Heer. Amen.

    (Romain Debbaut)

     

     

    Emmaüs

     

    ‘Heer, blijf bij ons, de zon gaat onder’

    Wij boden dan het avondbrood

    den vreemden man, die langs de baan

    met ons was meegegaan.

     

    En wijl Hij, ’t zegenend, de ogen sloot,

    gebeurde het: Zijn aangezicht

    verklaarde in een hemels licht,

    waarin Hij plotseling verdween…

     

    Dit was het wonder.

    Wij stonden weer alleen,

    doch vouwden blij onz’ handen.

     

    Het was alsof Hij door ons heen verdween

    en ’t licht in ons is blijven branden.

     

    Blijf zo in ons, o Heer, de zon gaat onder!

     

    Felix Timmermans  

     













    25-04-2020 om 09:58 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    18-04-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 19 APRIL

    2de PAASZONDAG A – 19 APRIL 2020

    ‘OVER OPSTANDING EN THOMAS … EN WIJ DAARIN’

     

    Enkele dagen na de kruisiging waren de leerlingen bijeen, angstig, onzeker en vertwijfeld … want het leven ging gewoon verder, en zij waren vrienden van de Gekruisigde en zaten daarmee niet echt in goede papieren. Zij waren een paar jaar op weg geweest en hadden meegeheuld met die herrieschopper die het lieve leventje een duchtig op zijn kop wilde zetten. Openlijk had hij opruiende taal gesproken en voortdurend conflicten gehad met de schriftgeleerden, de oudsten, de farizeeën, kortom de gevestigde orde. Maar ’t zaakje was opgelost nu, hij was uit de weg geruimd. Als openlijke sympathisanten van die oproerkraaier, die nu definitief van de baan was, konden ze er beter voorstaan. En zo zitten zij daar samen, verslagen en bang afwachtend.

    Plots staat Jezus in hun midden en schenkt hun zijn vrede, zijn vreugde, zijn Geest. Thomas is er niet bij … en kan het allemaal niet geloven. Of beter: kan niet geloven.

    Een week geleden was het Pasen, en wij zijn hier ook weer bijeen. Het feest lijkt al veraf en het leven gaat gewoon verder. Maar ook hier staat Jezus in ons midden, en schenkt ons zijn vrede, zijn vreugde, zijn Geest,  als wij ontvankelijk zijn en geloven.

    We zien Hem niet … maar kunnen wij geloven? We lijken immers nog zozeer op Thomas, onze zielsgelijke,

     

    Allen die het geloof hadden aanvaard,

    bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk.

    Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst

    onder degenen die iets nodig hadden.

    Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel,

    braken het brood bij elkaar thuis

    en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde.

    (Handelingen 2, 44-46)

     

    Op de avond van die eerste dag van de week

    waren de leerlingen bij elkaar.

    Hoewel de deur op slot was uit vrees voor de Joden, kwam Jezus.

    Ineens stond Hij in hun midden en zei: `Vrede!'

    Na deze groet toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde.

    Thomas, een van de twaalf, ook Didymus genaamd,

    was er niet bij toen Jezus kwam.

    De andere leerlingen vertelden hem: `We hebben de Heer gezien.'

    Maar hij zei:

    `Ik wil zijn handen zien, met de gaten van de spijkers erin;

    ik wil ze met mijn vingers voelen.

    Ik wil met mijn hand de opening in zijn zijde voelen.

    Anders geloof ik niet.

    (Johannes 20, 19-20 en 24-25)

     

    ‘THOMAS, MIJN ZIELSGELIJKE …’

    Thomas lijkt wel heel diep in ons hart te wonen, soms dieper dan Jezus zelf. Argwaan, wantrouwen en ongeloof domineren zo dikwijls onze omgang met anderen. We zijn vaak geneigd om de bedoelingen van mensen verkeerd uit te leggen, als zij in openheid, goedheid en liefde naar ons toekomen. We vinden wel een middel om hun woorden en daden, hoe goed ze ook zijn, anders uit te leggen. We geloven zo moeilijk in wat mooi is. De aarzeling om geloof en vertrouwen te schenken blijft niet beperkt tot de godsdienst. Zou het zijn omdat we zelf soms niet zo betrouwbaar zijn? Lukt het ons niet om in de nieuwe mens en het nieuwe leven te geloven, omdat wij nog zo gevangen zitten in het kwaad van de oude mens, de mens, die niet verlost is?

    Argwaan, wantrouwen en ongeloof werken verstikkend. Zelfs Jezus kon in Kafarnaüm geen wonderen doen, omdat de mensen niet in Hem geloofden, en in Hem alleen maar de zoon van de timmerman zagen. Geloof en vertrouwen echter wekken iemand tot leven en laten hem openbloeien.

    Thomas, op die eerste paasdag, wilde niet geloven in het wonder van de nieuwe mens, de Jezus die verrezen was. Hij geloofde slechts toen hij met eigen ogen de wonden zag in handen, voeten, zijde … maar toen viel Hij wel in aanbidding neer: ‘Mijn Heer en mijn God’. En hij werd een ander mens. De traditie vertelt dat hij naar het Oosten trok, tot in het verre India … om daar te gaan getuigen van het nieuwe leven en de nieuwe, verrezen mens.

    Vandaag zien wij diezelfde wonden van de Heer in zoveel mensen, hier en elders, mensen, die vertrapt, uitgestoten, misbruikt worden. Wonden, die voortvloeien uit wantrouwen, ongeloof, onverschilligheid en onrecht. En wij kennen de wegen ten leven: geloof en vertrouwen, vriendschap, verbondenheid en gerechtigheid. Maar vallen wij ook op de knieën, en zeggen wij net als Thomas: ‘Mijn Heer en mijn God?’ En worden wij ook nieuwe mensen, die getuigen? Persoonlijk en als kerk?

     

    Ik hield mijn handen op zijn wond
    zocht naar bewijs van leven
    mijn ongeloof gaf hier geen pas
    maar eenmaal dit gedaan
    ontdekte ik
    dat hier niet hij maar ik...
    de echte dode was

    toen hij me in mijn ogen keek
    en ik voor deze God bezweek
    sprak hij geen oordeel uit
    maar schonk voor mij een goed glas wijn
    en brak voor mij het brood
    en sprak...
    "laat mij toch in je zijn

    ik weet hoe jij je voelt
    en wat voor kilheid je omgeeft
    want ik ben zelf ook dood geweest
    maar nu niet meer...
    ik leef"

    leg dus gerust je hand maar hier
    en vind je zo verlangd bewijs
    ik weet, je ongeloof geeft hier geen pas
    maar ik wil graag met je op reis

    Juko de Vries









    18-04-2020 om 10:44 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    12-04-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE VREUGDE VAN PASEN

    Heer, die heden verrezen zijt,

    in wie wij vast geloven,

    die bange mensen hebt bevrijd,

    haal ‘t goede in ons boven.

     

    Gij die vandaag zijt opgestaan,

    op wie wij sterk vertrouwen,

    leer ons je wegen moedig gaan,

    laat niets ons nog benauwen.

     

    Heer, die allen zijt voorgegaan

    in bidden en beminnen,

    reik ons je milde vrede aan

    treed zo ons leven binnen.

     

    Gij, die jezelf nooit hebt gezocht

    maar het geluk van velen,

    ga ook met ons als vriend op tocht

    en leer ons weer te delen.

     

    Heer, die met je liefelijk licht

    het duister hebt verdreven,

    leg weer je hoopvol Paasbericht

    als lichtbron op ons leven.

     

    Frans Weerts 







    12-04-2020 om 18:45 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    11-04-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PAASWENS

    Pasen

     

    Een diep verdriet dat ons is aangedaan

    kan soms, na bittere tranen, onverwacht

    gelenigd zijn. Ik kwam langs Zalk gegaan,

    op Paasmorgen, zéér vroeg nog op den dag.

     

    Waar onderdijks een stukje moestuin lag

    met boerse rijtjes primula verfraaid,

    zag ik, zondags getooid, een kindje staan.

    Het wees en wees en keek mij stralend aan.

     

    De maartse regen had het' s nachts gedaan:

    daar stond zijn doopnaam, in sterkers gezaaid.

     

    (Ida Gerhardt)

     

    ZALIG  PAASFEEST











    11-04-2020 om 09:21 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    25-03-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.AANKONDIGING VAN DE HEER

    BIJ HET FEEST VAN DE AANKONDIGING VAN DE HEER

     

    Uit Hebreeën 10,4-10:

    Eerst zegt hij:

    ‘Offers en gaven hebt U niet verlangd,

    brand– en reinigingsoffers behaagden U niet’ …

    Dan zegt Hij:

    ‘Hier ben ik,

    ik ben gekomen om uw wil te doen’

     

    Uit Lucas 1, 26-38

    Maria vroeg aan de engel:

    ‘Hoe zal dat gebeuren?

    De engel antwoordde:

    ‘De heilige Geest zal over je komen. 

    Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen:

    laat er met mij gebeuren wat U hebt gezegd.’

    ---

    Geef ons een gemoed dat voor U ontvankelijk is

     

    Erbarm U over ons.

     

    Erbarm U over ons streven,

    dat wij onder uw ogen

    in liefde en geloof,

    rechtvaardigheid en ootmoed,

    U mogen volgen,

    in zelftucht en trouw en moed,

    en U ontmoeten in stilte.

     

    Geef ons een zuiver gemoed,

    dat wij U mogen zien,

    een nederig gemoed,

    dat wij U mogen horen,

    een liefdevol gemoed,

    dat wij U mogen dienen,

    een gelovig gemoed,

    dat wij U mogen loven.

     

    U, die ik niet ken

    maar aan wie ik toebehoor.

    U, die ik niet begrijp

    maar die mij hebt gewijd

    aan mijn eigen lot.

    U!

     

    (Dag Hammarskjöld)





    25-03-2020 om 11:08 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    21-03-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 22 MAART

    BIJ DE VIERDE VASTENZONDAG

    HEER, MAAK DAT IK ZIEN KAN

     

    In die tijd zag Jezus een man die al vanaf zijn geboorte blind was. Hij spuwde op de grond, maakte wat slijk van zand en speeksel en streek dat op de ogen van de blinde. Daarna zei Hij tegen hem: `Vooruit, ga u wassen in de vijver van Siloam.' De man ging ernaartoe, waste zich en kwam ziende terug.

    (Johannes 9,1.6 en 7)

     

    Vandaag wordt ons – in de genezing van een blinde mens – getoond dat Jezus ‘het Licht voor de wereld’ is. Waar mensen gevangen zitten in duisternis – kwaad, onderdrukking, misbruik, eigenwaan of wat dan ook – daar wil Hij Licht brengen en een weg tonen.

    Bovendien ga je alles anders zien wanneer je naar jezelf, de medemens en de wereld kijkt ‘in het licht van het evangelie’. Je ziet hetzelfde, maar je ziet het op een andere wijze en dit verandert je leven

     

    De farizeeën richtten zich nadien opnieuw tot de blinde: `Wat denk jij ervan? Hij heeft toch je ogen geopend!' `Dat Hij een profeet is', antwoordde hij.

    Toen voeren ze tegen hem uit: ‘In zonden ben je geboren, zo groot als je bent, en jij wilt ons de les lezen?’ En ze wierpen hem buiten.

    (Johannes 9,17 en 34)

     

    De Farizeeën kelderen de blinde man; ze schelden en schimpen, en menen zo groot te worden. Het toont alleen hun eigen trieste kleinheid. En het werkt als een boemerang: hun misprijzen keert terug op henzelf. Niet de blinde mens wordt afgebroken, zelf worden zij zielige schepsels! Hun verstokte eigenwaan maakt hen ziende blind en zo blijven zij gevangen in zichzelf. Zij zien niet hoeveel ruimer, hoeveel mooier de ware wereld is!

    Hoe anders is de blinde! Open en zonder vooroordelen! Hij moest al zoveel opgeven dat hij niet meer vol is van zichzelf. Zijn nederigheid maakt hem groot.

    Hoe anders ook is Jezus zelf. Hij merkt die kleine mens op, misprezen, uitgesloten, verschopt. Meteen ziet hij zijn leed en gaat Hij mede lijden.

    Hij zwijgt ook niet voor de valsheid van de Farizeeën. Zonder enige vrees ontmaskert hij de leugen van de wereld, de leugen van de groten, de leugen van de opgeblazen eigenwaan.

    Daarom kunnen wij alleen maar danken, en wij bidden:

    Heer Jezus, wees Gij zelf het Licht vóór onze ogen, wees ook het Licht in onze ogen.

    Een oude rabbi vroeg aan zijn leerlingen:

    'Hoe kun je het moment bepalen waarop

    de nacht ten einde is en de dag begint?'

    'Als je uit de verte een hond van een

    schaap kunt onderscheiden?'

    zei een leerling.

    'Nee,' zei de rabbi.

    'Als je van verre een dadelboom van

    een vijgenboom kunt onderscheiden?'

    dacht een ander.

    'Nee,' zei de rabbi.

    'Maar wanneer dan?'

    vroegen de leerlingen.

    De rabbi antwoordde:

    'Van zodra je

    in het gezicht van een mens kunt kijken

    en daarin je zuster of broeder ziet.

    Tot dat moment is de nacht nog bij ons.'

     

    Martin Buber; ‘Chassidische vertellingen’

















    21-03-2020 om 11:50 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    11-03-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OVERWEGING BIJ DEZE VASTENTIJD

    OVERWEGING IN DEZE VASTENTIJD

     

    ‘Ik weet niet wie – of wat – de vraag stelde.

    Ik weet niet wanneer zij gesteld werd.

    Ik herinner me niet dat ik antwoordde.

    Maar eens zei ik ‘ja’ tegen iemand – of iets.

     

    Vanaf dat moment heb ik de zekerheid

    dat het leven zinvol is

    en dat mijn leven, in onderwerping,

    een doel heeft.

     

    Vanaf dat moment heb ik geweten

    wat het wil zeggen ‘niet om te zien’,

    of ‘zich niet te bekommeren om de dag van morgen’.

     

    Aan de Ariadnedraad van dit antwoord

    voortgeleid door het labyrint van het leven,

    bereikte ik een tijd en een plaats waarop ik besefte

    dat deze weg naar een triomf voert die ondergang is,

    dat de prijs die je ontvang

    voor de inzet van je eigen leven smaad is,

    en dat de diepte van de vernedering

    de enige verheffing is

    die voor de mens mogelijk is.

    Daarna had het woord ‘moed’

    voor mij zijn zin verloren,

    omdat niets me meer ontnomen kon worden.

     

    Verder op de weg leerde ik

    stap voor stap, woord voor woord,

    dat achter iedere zin van de held van het evangelie

    een mens staat en de ervaring van een mens.

     

    Ook achter het gebed dat de kelk hem mocht voorbijgaan,

    en achter de belofte om hem te ledigen.

    Ook achter ieder woord op het kruis.’

     

    (Dag Hammarskjöld: ‘Merkstenen’, p. 200)

     

    Nota:

    Dag Hammarskjöld (1905-1961), een Zweeds economist, auteur en diplomaat was secretaris-generaal van de Verenigde Naties van 10 april 1953 tot 18 september 1961. Op die laatste datum stierf hij als gevolg van een ‘verdacht vliegtuigongeluk’ tijdens zijn vredesmissie in Congo. Hammarskjöld kreeg in 1961 postuum de Nobelprijs voor de Vrede. Later noemde John F. Kennedy hem ‘de grootste staatsman van onze eeuw’.

















    11-03-2020 om 12:08 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    07-03-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 8 MAART

    2DE vastenzondag A – 8 maart 2020

    Even uw heerlijkheid zien…

    Ook op deze tweede vastenzondag raken de lezingen de diepe kern van ons leven. ‘Trek weg uit uw land’, zegt God tot Abram …. Laat achter wat je voorheen gevangen hield, en ga op tocht naar een nieuw land, een nieuw en ander leven.

    Eeuwen later mogen drie leerlingen op de berg Tabor, een glimp opvangen van de beloofde heerlijkheid in dit nieuwe land. ‘Heer, het is goed dat wij hier zijn, ik zal hier drie tenten opslaan’, is de spontane verzuchting van Petrus: ‘Laten wij hier blijven in dit nieuwe land.’

    Maar even later is dit visioen van licht alweer verdwenen …

     

    De HEER zei tegen Abram:

    ‘Trek weg uit uw land, uw stam en ouderlijk huis,

    naar het land dat Ik u zal aanwijzen.

    Ik zal u zegenen en uw naam groot maken,

    zodat u een zegen zult zijn.

    (Genesis 12,1-2)

     

    Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken

    dat hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden

    door toedoen van de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden,

    en dat hij gedood zou worden,

    maar op de derde dag uit de dood zou worden opgewekt.

    ---

    Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes

    met zich mee een hoge berg op, waar ze alleen waren.

    Voor hun ogen veranderde hij van gedaante,

    zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht.

    ---

    Toen ze van de berg afdaalden, gebood Jezus hun:

    ‘Praat met niemand over wat jullie hebben gezien

    voordat de Mensenzoon uit de dood is opgewekt.’

    En Hij herhaalde nogmaals:

    ‘Door hun toedoen zal de Mensenzoon veel moeten lijden.’

    (Matteüs 16,21 en 17,1-9.12 - gedeeltelijk)

     

     ‘Onderweg … even een glimp’

     

    Abram en de eerste leerlingen leren veel over onszelf. 1800 voor Christus. Abram leeft zijn veilig leventje, thuis bij vader en moeder. Zijn familie heeft het goed en hij zal zelf zijn toekomst ook wel maken, met macht en geld en aanzien. Men zal met ontzag over hem spreken. Hij heeft Gods roep nog niet gehoord en is nog niet wakker geschud. Alles draait nog rond zijn eigen ikje. God heeft nog niet gesproken.

    En dan is er die stem van God ‘Trek weg uit uw land’. Laat alles achter waar je vroeger voor leefde en zoek een hoger doel. Een horizon, die weidser is, ligt voor jou open. God wenkt met zijn belofte, en Abram trekt op weg. Zo ging het ook met de eerste leerlingen: een simpel woord van Jezus: ‘Volg mij’, en ook zij trokken op weg.

    Abram, de leerlingen en zoveel mensen zijn ooit op weg gegaan, alleen gesteund door Gods belofte, alleen gevoed door Hem, in de stilte van hun gebed. Wittebroodsweken leken het eerst. Pas later kwam de loden hitte van de middag, het leed, het onbegrip, de tegenstand, de eenzaamheid.

    Elk ideaal eist zijn tol en kost zijn prijs. Zo was het voor Abram, zo was het voor de leerlingen, zo is het voor elke mens, die luistert naar Gods lokroep. Zo was het zelfs voor Jezus zelf: ook Hij zegt dat Hij veel zal moeten lijden.

    En soms is er een glimp van de beloofde zaligheid, een adempauze die in staat stelt om vol te houden. Even vertoef je op de berg, waar je graag zou blijven: ’Heer, het is goed dat wij hier zijn. Ik zal hier drie tenten opslaan.’

    Maar de weg loopt verder door het dal, het beloofde land verdwijnt weer achter de einder: ‘Ze keken op en zagen niemand meer.’ Mozes en Elia en Jezus in stralende gedaante, ze zijn uit het gezicht verdwenen.

    Nog jaren duurden de omzwervingen van Abram naar het beloofde land, nog maanden ook was Jezus met zijn leerlingen op weg naar Jeruzalem, en ook zo lang kan onze eigen tocht nog lijken. Wij blijven altijd mensen onderweg, altijd op weg naar de volkomen vervulling van een levenslange hoop.

    De trouw aan een ideaal is zelden lichtlopend. Meestal groeit zij moeizaam, in de stilte van een soms vertwijfelde ontmoeting met God. Bidden wij daarom met Kardinaal Newman: ‘Richt gij mijn schreden, Heer, ik vraag u niet de horizon te zien: één stap is mij genoeg.’

     

    God is aanwezig

    in ieder goed mens die van je houdt,

    die je de moeite waard vindt,

    die met je meegaat en bij je blijft

    als de avond valt ...

     

    God kijkt je aan

    door de zachte ogen van ieder mens,

    die begrip voor je heeft. 

    Hij is aanwezig in ieder goed woord

    dat een troost en een steun voor je is.

    Hij is de hand op je schouder,

    die je moed geeft

    en je liefdevol terechtwijst

    als je donkere wegen gaat.

    Als de liefde woont

    in het hart van de mensen

    is het mogelijk dat mensen

    zinnig over God spreken

    en elkaar verstaan.

     

    Phil Bosmans



















    07-03-2020 om 20:34 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    04-03-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    EEN BEZINNING BIJ DE VASTEN:

     

    LEREN ZIEN IN VERWONDERING

     

    Als ik een kind zie

    dat met opperste vreugde

    naar een hond kijkt,

    dan stel ik geen vragen meer aan het leven.

    Ik dompel me onder in het verwonderen.

     

    Ik hoor het zingen van het kind,

    ik zie aan de heldere voorjaarshemel

    een vlucht kraanvogels

    naar het noorden vliegen.

     

    De dingen zelf

    hebben een gezang en een taal,

    ze wijzen boven zichzelf uit

    en loven God

    in zijn verborgen namen.

     

    Het ik-loos geworden ik

    ziet in het verwonderen,

    dat in het leven

    veel goedheid besloten ligt.

     

    Schoonheid heelt

    en schoonheid maakt vroom.

     

    En om ze te kunnen zien

    moet ik het ego wegzenden,

    moet ik leren kijken

    met de ogen van Claude Monet.

     

    Dorothee Sölle, Mystiek en verzet, 308.

     

    Overgenomen uit ‘De morgen komt’  de 40-dagenretraite 2020 van ignatiaansbidden.org   



















    04-03-2020 om 13:26 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    02-03-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    HET KIND EN IK

     

    Ik zou een dag uit vissen,

    ik voelde mij moedeloos.

    Ik maakte tussen de lissen

    met de hand een wak in het kroos.

     

    Er steeg licht op van beneden

    uit de zwarte spiegelgrond.

    Ik zag een tuin onbetreden

    en een kind dat daar stond.

     

    Hij stond aan zijn schrijftafel

    te schrijven op een lei.

    Het woord onder de griffel

    herkende ik, was van mij.

     

    Maar toen heeft het geschreven,

    zonder haast en zonder schroom,

    al wat ik van mijn leven

    nog ooit te schrijven droom.

     

    En telkens als ik even

    knikte dat ik het wist,

    liet hij het water beven

    en het werd uitgewist.

     

    Martinus Nijhoff

     

    Voor een kort ‘ten geleide’ hierbij kunnen we te rade gaan bij Geert Mortier, die een lezenswaardig ‘In Memoriam’ schreef over Bieke Vandekerckhove (1969-2015), ‘monnik in de wereld, zenleraar, auteur’.

    ‘Het Leven werd haar geschonken op 29 juli 1969. Met enthousiasme heeft ze geleefd. De smaak van stilte was haar lief. Na 27 jaar leven met ALS werd op 7 september 2015 haar leven gezalfd, toegewijd en toevertrouwd aan het grote Mysterie van leven en dood, aan haar God.’

    In dit ‘In Memoriam’ lezen we dit zinnetje dat de weg opent naar een beter verstaan van dit enigmatische gedicht van Martinus Nijhoff:

    ‘HERINNERING IS DE WEG VOORUIT’

     

    Van Bieke Vandekerckhove zelf mogen deze woorden ons bijblijven:

    Tot slot wil ik een hartstochtelijk pleidooi houden om de hemelpoorten (wat dat ook is) open te houden. Ik geloof dat de intensiteit en de vrijheid van ons leven afhankelijk zijn van het feit of de ruimte boven ons open of gesloten is. Ik kan mijn leven niet uithouden zonder die opening op een ongrijpbare overkant. Maar open wil zeggen, open. Ik verdraag niet dat die open ruimte ingevuld wordt. Ze moet leeg blijven, maar wel open. Simone Weil verwoordt het als volgt: ‘het belangrijkste is dat het denken leeg moet zijn, afwachtend, maar zonder ergens naar op zoek te zijn, en ondertussen open te staan om datgene wat binnen zal dringen in zijn naakte waarheid te ontvangen.’

    Bieke Vandekerckhove, De smaak van stilte, 30-31.

    (Dit citaat werd ontleend aan: ‘De morgen komt’ de 40-dagenretraite 2020 van ignatiaansbidden.org )

     

    02-03-2020 om 09:19 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    29-02-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 1 MAART

    1ste VASTENZONDAG A – 1 MAART 2020

     ‘IN DE WOESTIJN VAN HET LEVEN’

    Op deze eerste zondag van de Veertigdagentijd – onze  tocht naar Pasen – worden we geconfronteerd met de verlatenheid van de woestijn. Helemaal alleen gaat Jezus er de strijd aan met negatieve krachten. Die strijd resulteert in een definitieve levenskeuze: Hij wil zijn leven ten dienste stellen van de mensen, van God.

    Zijn dorre woestijnervaring is een leidraad voor ons leven: elke vasten roept ons op om in geestelijke vrijheid uit te groeien tot de mens, die God voor ogen had, toen Hij ons schiep naar zijn beeld en gelijkenis, los van alles wat ons dag aan dag gevangen houdt, los van al wat ballast is voor een schoonmenselijke ontplooiing.

     

    ‘We mogen de vruchten van alle bomen eten,’ zei de vrouw, ‘behalve die van de boom in het midden van de tuin. God heeft ons verboden van de vruchten van die boom te eten of ze zelfs maar aan te raken; doen we dat toch, dan zullen we sterven.’

    ‘Jullie zullen helemaal niet sterven,’ zei de slang. ‘Integendeel, God weet dat jullie de ogen zullen opengaan zodra je daarvan eet, dat jullie dan als goden zullen zijn en kennis zullen hebben van goed en kwaad.’

     (Uit Genesis 3)

     

    In die tijd werd Jezus door de Geest naar de woestijn gebracht om door de duivel op de proef gesteld te worden.

    De beproever kwam naar Hem toe en zei: `Als U de Zoon van God bent, zeg dan dat deze stenen brood worden.'

    Toen nam de duivel Hem mee naar de heilige stad, zette Hem op de rand van de tempel, en zei: `Als U de Zoon van God bent, spring dan naar beneden.

    Weer nam de duivel Hem mee, nu naar een zeer hoge berg. Hij liet Hem alle koninkrijken van de wereld zien met al hun pracht, en zei: `Dit alles zal ik U geven, als U voor mij in aanbidding neervalt.'

    (Uit Matteüs 4,1-11)

     

    OVER EDEN EN HEDEN …

    Het verhaal van Adam en Eva in de tuin van Eden is zoals het verhaal van onze kindertijd. De tijd dat we het verschil tussen goed en kwaad nog niet kenden. De tijd dat het leven verrukkelijk was, en dat we nog zo heerlijk naïef waren dat we ons geen ander leven konden voorstellen. De tijd dat het leven het aards paradijs was. Maar het was een paradijs dat niet bleef duren. We raakten het kwijt, zoals we ook onze onschuld en onze naïviteit  kwijtraakten, en we kwamen terecht in de uitdagingen van de realiteit van het leven, en soms ook in de dorre woestijn van tegenslag, mislukking, ontrouw, ziekte en dood. En zoals we zien om ons heen kan die woestijn ook veel andere vormen aannemen: bedrog, verslaving aan drugs, aan drank, aan bezit, aan rijkdom, aan geweld. En vandaag verslaving aan smartphone, Facebook, Instagram en nog zoveel meer zogenaamd sociale media.

    Maar hoe dan ook, weg was en is het aards paradijs. Zoals het weg was voor Adam en Eva, en waarom? Omdat ze zelf god wilden spelen. Nochtans had God hun een heerlijk leven geschonken: Hij gaf hun de tuin van Eden met aanlokkelijke bomen en heerlijke vruchten die ze naar hartenlust konden plukken. Ze moesten alleen maar afblijven van de boom van het leven en van de kennis van goed en kwaad. Maar toen lieten ze zich domweg ompraten door de duivel. Die moest niet eens veel moeite doen, want ze wilden zelf baas spelen over het leven, en ze wilden zelf bepalen wat goed en wat kwaad was.

    We zien wat dit teweeggebracht heeft. Velen willen niet alleen heersen over hun eigen leven, maar ook over dat van hun medemensen. En ook velen bepalen zelf wat goed en wat kwaad is. Goed is wat in hun voordeel speelt, wat hen rijk maakt, wat hen machtig maakt. Kwaad is wat anderen machtiger, rijker, succesvoller, gezonder maakt dan zij zijn.

    Velen zijn ook iets heel belangrijks vergeten. Beter gezegd; ze willen niet denken aan de woorden die we hoorden in de eerste lezing, namelijk dat ‘God de Heer de mens boetseerde uit stof van de aarde genomen, en hem de levensadem in de neus blies.’ Op Aswoensdag werden we daar uitdrukkelijk aan herinnerd: ‘Bedenk dat ge van stof zijt en tot stof zult wederkeren’, klonk het. Want zo is het: we zijn van stof gemaakt, en tot stof zullen we wederkeren.  En daar willen velen absoluut niet aan denken, want dat houdt in dat de mens geen baas kan zijn over het leven. Hij is immers slechts van stof gemaakt. En niet hijzelf, maar God heeft hem het leven ingeblazen.

    Maar God heeft de mens niet zomaar het leven ingeblazen, nee, Hij boetseerde hem naar zijn beeld en gelijkenis, en als we leven naar dat beeld en die gelijkenis, kunnen we leven in het aards paradijs. Maar dan moeten we kunnen en willen ontsnappen aan de bekoringen van de duivel. De bekoringen van alleen voor onszelf te leven, van te heersen over de aarde en over onze medemensen, van rijk en machtig te zijn, van te genieten zonder einde en zonder ons iets aan te trekken van anderen en nog minder van de gezondheid van de aarde.

    Velen voelen zich daar helemaal niet toe aangesproken, want dat vergt inzet, liefde, vrede. Terwijl velen juist volledig vrij willen zijn, zeker vrij van een God die boven hen staat. De werkelijkheid leert ons echter dat de wereld er niet beter op geworden is sinds zovelen kiezen voor een wereld zonder God. Een wereld die overheerst wordt door technologie, waanzinnige bewapening, een vervuilde natuur en een verziekt milieu. Een wereld waar niet God, maar heerszucht, rijkdom, uitbuiting, geweld, terrorisme worden aanbeden.

    Zusters en broeders, laten wij niet meebouwen aan zo’n wereld. Laten we nee zeggen tegen de verleiding van macht, rijkdom en zelfverheerlijking. Jezus had geen enkele moeite om nee te zeggen toen de duivel Hem wilde verleiden. We zijn christenen, dus laten we ons spiegelen aan Jezus, zodat we ons echt inzetten voor het Rijk van God op aarde, want dat Rijk is de tuin van Eden waar het voor alle mensen heerlijk is om te wonen.

    (Romain Debbaut)

     

    Vasten

    is een avontuur van de geest:

    de grens overschrijden

    van het alledaagse

    en veertig dagen groeien

    naar de eerste scheppingsdag.

    De aarde en de mensen

    durven zien

    in hun eerste onschuld,

    puur als nooit tevoren.

     

    Vasten is ongelovig worden

    in de suprematie van het geld

    en als kind het wonder zien,

    in kleine en gewone dingen.

     

    Vasten is veertig dagen

    wandelen met God

    in de tuin van heden

    en samen kijken

    hoe de mens zich bevrijdt,

    langzaam maar zeker,

    uit de zuigkracht van de olie,

    uit de wurggreep van de banken,

    uit de dictatuur van de rivaliteit.

     

    Veertig dagen wandelen met God,

    tevreden met weinig,

    gelukkig om Hem.

     

    Manu Verhulst



















    29-02-2020 om 09:49 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    27-02-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    DE MORGEN KOMT 1

     

    Door heel de geschiedenis heen zijn er mensen geweest, wakkere geesten – profeten, psalmdichters – die aanzeggen dat de morgen komt. De morgen van bevrijding, van vrede en gerechtigheid. Als wachtposten tasten zij met hun zintuigen het donker af, speurend naar licht, in afwachting van de morgen. Wanneer die morgen komt weet niemand, alleen dát hij komt. Die belofte doet hen voortgaan en richt hun verlangen.
    In deze retraite kijken we met hen mee, zij nemen ons bij de hand. ‘Wees wakker en waakzaam, zeggen ze, opdat het moment je niet ontgaat. Verkijk je niet op het duister. En laat het gebed je voeden tijdens je wacht.’
    Net als de wachters daal je af in jezelf, in je binnenste, tot de bodem van jouw bestaan waar je echt bent en transparant, ontdaan van verhullingen. Waar ruimte is voor God om aanwezig te komen en jij mag naderen voor Gods vriendelijke ogen en kunt afstemmen op zijn aanwezigheid.
    De psalmdichter noemt de diepte van het bestaan de plaats waar de nood van de wereld en van al die enkelingen stem krijgt voor de Eeuwige in verlangen en gemis.
    Ik sluit me aan in mijn gebed met mijn vragen en het verlangen dat in mij leeft. ‘Uit de diepte roep ik tot U, God.’

    (Judith van der Werf)

     

    'De morgen komt' is de titel van de 40-dagenretraite 2020 van ignatiaansbidden.org.

    Judith van der Werf schreef de retraite. Een primeur, ze is de eerste protestant en de eerste vrouw die dat deed.















    27-02-2020 om 18:32 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 22/05-28/05 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/12-02/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 25/12-31/12 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 28/11-04/12 -0001

    Blog als favoriet !

    Categorieën
  • Dagboek/bedenkingen (1617)


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!