Hello my fellow citizens, weer een glorieuze dag vandaag, plein soleil. De shorts mogen weer aangedaan worden. Kwestie dat mijn stevig onderstel ook nog wat kleur, licht en lucht kunnen krijgen vooraleer ik weer alles moet bedekken van de kou. Ik heb nog wat plantjes gaan halen voor in de resterende potten te zetten, zodat de herfst niet alleen mooie bladeren geeft maar ook wat bloemen. Geen kerkhofbloemen of chrysanten, daar hou ik niet van. Die geven een beetje teveel heimwee naar de dierbaren die er niet meer zijn. Ik heb wat erica of is het calluna of is het zomerheide of winterheide meegebracht. Ik zal ze goed verzorgen zodat ik er lang bloemetjes kan op zien openbloeien. Liefst nog 100 dagen, want dan is het 2022. Ga ik deze dag vieren zoals de studenten doen als ze nog maar 100 dagen in het vooruitzicht hebben om op die schoolbanken te moeten zitten? Eens over nadenken want ik moet elke gelegenheid te baat nemen om van mijn leven een feest te maken. En feest is muziek en de liedjes die ik wil horen vandaag heb ik al vastgelegd. Luisteren naar en meezingen met Ann Christy (1945-1984) Wat een prachtige stem had deze zangeres en wat een présence. Er is al dikwijls geprobeerd haar te evenaren en soms te imiteren, maar niemand kon de liedjes, 'Gelukkig Zijn', 'Er is zoveel verdriet in de Wereld', 'Windekind', 'Ik leef voor jou', 'Ik neem vandaag de trein', 'De Roos'.....brengen zoals zij.
Nr 21 is weer ontstaan door een handeling van mensen naar wie men opkeek in die tijd: de cappe op den thuyn hangen = het voor gezien houden. Ontstaan doordat de monniken, die een kapmantel droegen, deze achterlieten en voor een ander leven kozen dan voor het kloosterleven. Sindsdien zijn er enorm veel varianten ontstaan en zo heeft elk beroep wel zijn uitdrukking gekregen als iemand het over een andere boeg wilde gooien. Het is best mogelijk dat Brueghel het spreekwoord vond bij de Franse Antwerpenaar Christoffel Plantijn (1520-1589): pendre la chappe a la haye. Mogelijks ook bij de Antwerpse Anna Bijns (1493-1575): wy willen de cappe opten tuyn gaen hanghen. Adriaan Poirters (1605-1674) gaf al een variant mee: de wiel (sluier) op den tuyn hanghen. Niet moeilijk te raden dat het voor een jezuiet over de 'non' ging. Ontelbare spreuken zijn er voor alle ambachtslieden die iets anders wilden doen in het leven; het penseel in het spek steken, voor een schilder. Vissers zegden: het roer in de heg steken of het anker achter de kat (paal op de kade) werpen. Een boer sprak van: de ploeg aan de wand hangen. De schoenmaker die niet bij z'n leest bleef: de 'nal' (naald) in het spek steken. De advokaat of rechter hing dan weer zijn toga aan de kapstok. Nu gebruikt men meestal: er de brui aan geven wat zoveel wil zeggen als; ergens mee stoppen omdat er geen verlangen is om er mee door te gaan. Tot morgen
Goede morgen dames en heren, boeren en boerinnen, ik ben uitgeslapen!. Zo hoort het ook om deze laatste zomerdag van 2021 door te brengen. Volop genieten van de uren zomerzon, vooraleer janneke maan weer de nacht aankondigt en de passage van het ISS te volgen is. We hebben niet te klagen, goede temperaturen, veel zon, blauwe luchten, en iedereen vrolijk. Ook de studenten die eindelijk terug kunnen genieten van het studentenleven en niet uren voor hun scherm moeten zitten turen om iets nieuws te leren. Dat heb ik wel al gedaan deze morgen. Maar voor mij is dat vrijblijvend en omdat ik veel te curieus ben. En geloof me of niet, van zodra ik mijn wifi aanzet en daarna mijn laptop, begint er weer een reis door alles wat ik nog wil oppikken om op mijn harde schijf zetten. Het is vandaag 'Wereld Alzheimerdag' en hopelijk zal meneer Alzheimer steeds mijn deur voorbij gaan. Want ik leer soms wonderlijke dingen bij. Neem nu spreuk nr 20: de bok slepen = zich uitsloven voor niets. Dat kan letterlijk zijn bv het is hard labeur om vensters te kuisen en dat doen vóór een regenbui. Figuurlijk kan men zich ook uitsloven om een gunstiger indruk na te laten dan de werkelijkheid is, dat gebeurt dikwijls bij sollicitaties. Dat korte zinnetje, als uitleg bij de spreuk, noopt dus om op onderzoek te gaan. Ik ga nooit meer zeggen (dat zal ik onthouden van de middag tot de noen) dat we een tekort aan woorden hebben in het Vlaams om omschrijvingen te geven. Ik tel meer dan 20 woorden die allen de letterlijke of de figuurlijke betekenis van 'uitsloven' kunnen betekenen. Natuurlijk staat er een wondermooi 'vergeten' woord bij: schwadronneren. Een woord opgenomen in het verklarend woordenboek van 1858. Een woord ontleent aan het 'schermen'; met de sabel of het zwaard 'heen en weer' zwaai(j)en en hakken. Met veel omhaal, lucht verplaatsen dat niets opbrengt, moeite doen voor niets, veel en snoevend spreken, pralen, zwetsen en zwatelen. Zo staat het er allemaal vermeld.
Het is vandaag ook "Wereldvrededag". De UN vraagt op deze dag dat alle oorlogvoerende naties en volkeren tenminste eens 1 dag 'staakt het vuren' respecteren. Waarschijnlijk in onze wereld, spijtig genoeg, een utopie en dat al sinds Kaïn en Abel. Het is ook "Wereld-Dankbaarheidsdag", ook een utopie denk ik, sinds Adem en Eva. Niemand zegt dank-u-wel voor de gaven van onze aarde. In Nederland is het dan weer Prinsjesdag. De koning leest dan de beleidsverklaring voor van de regering, die sinds een paar maanden de lopende zaken oplost. Maar niemand die een moer geeft om de ritselende papieren en de mannen in pitteleer. De voornaamste bezigheid is kijken naar de modeshow van de koningin, naar de hoed, juwelen en schoenen. Ik zal vanavond ook wel eens kijken welke couturier haar goedkeuring had om haar in te pakken.
Ik heb gedacht aan mijn lessen algebra, het 'ezelsbrugske', het vierkant of het kwadraat van een getal. Hoe kon het ook anders met de H. Quadratus van Athene!!
Het is de "Week van het Hart" met aandacht dit jaar voor de preventie, herkenning van symptomenen en eerste hulp bij 'beroertes'. Meer gegevens en info zijn te vinden op de website van de Belgische Cardiologische Liga. Dat wilde ik toch als eerste woorden zeggen in deze nieuwe week.
Verdorie! Mijn buis van Eustachius is verstopt! Mijn middenoor laat het eventjes afweten en daardoor ben ik vandaag doof voor de gebeurtenissen in de buitenwereld!. Grapje grapje, ik kon het niet laten de sint van de dag in een poets te betrekken. De heilige Eustachius van Rome (ca 118) heeft zijn naamdag vandaag en wordt aanroepen als hulp bij 'triestige familiegebeurtenisen', liefdesperikelen en bovenal ter bezwering bij een zwerm schadelijke insecten. De heilige heeft niks met die buis te maken. De naam komt doordat een Middeleeuwse aartslelijke arts, de Italiaan Bartholomeus Eustachius ( ca 1500-1574) hetzelfde deed als de Brusselaar Andries van Wesele oftewel Vesalius (1514-1564), dissectie van lijken. Men heeft de 'tuba auditiva' die hij vond, dan maar zijn naam gegeven. Mijn bovengenoemde buizen mankeren niets. Ik moest toch laten horen dat ik weet welke namen aan al mijn lichaamsdelen zijn gegeven. Ziezo, dat is ook weeral meegedeeld. Dus ik hoor alles wat reilt en zeilt in mijn huis, straat, dorp, land en wereld. En 'mijn wereld' staat niet 'op z'n kop' zoals het schilderij van Brueghel noemt en alwaar ik al aan spreuk 19 ben beland. Dat is een dubieus geval te noemen, want nergens ben ik de juiste bewoordingen tegen gekomen. "De bijl naar de steel werpen" of is het "de steel naar de bijl werpen" of "het bijltje erbij neergooien"? In ieder geval is de betekenis: de moed geheel opgeven. Dat doe ik nooit en hopelijk doet geen enkele van mijn lezers dat. Want ik schrijf omdat jullie, evenals ik, plezier zouden hebben en beleven aan de verzinsels en waarheden die mijn blog te bieden heeft. Daarom moet ik vandaag wel een man vernoemen die samen met zijn broer de kampioenen van de vertelsels en sprookjes zijn: Jacob Grimm (1785-1863) en zijn broer Wlhelm (1786-1859). Als juristen en taalkundigen schreven zij boeken over de rechtsgeschiedenis en de Duitse grammatica. Maar bovenal waren zij luisteraars van de volksverhalen en kinderlegendes die ze noteerden tussen 1812-1815 en publiceerden in hun boek: Kinder-und Hausmärchen (KHM). Zo staan er in het boek 200 sprookjes genummerd (KHM 1-200) en de kinderlegenden (201-210). Bijvoorbeeld KHM 1= De Kikkerkoning, KHM 11= Assepoester, KHM 15= Hans en Grietje, KHM 26= Roodkapje (oei oei oei, een wolf in het verhaal, zo zijn er veel alsook over de vos), en als laatste KHM 200= De Gouden Sleutel. Kinderlegende 201 = De Heilige Jozef in het bos. De hekkensluiter van sprookjes,verhalen en legendes is nr 210: De Hazelaar. Enkele sprookjes zijn om wat voor reden dan ook niet opgenomen in hun volgende publicaties zoals "Die drei Scwestern". Geen zorg, ze hebben genoeg lectuur nagelaten die we met plezier aan onze kinderen voorlezen. Tot morgen
Een lekkere, zelf gebakken, verse croissant (weliswaar van vooraf klaargemaakt deeg) is het begin van mijn zondag. Nog eens goed bestrijken met boereboter en de tweede en volgende ook met een confituurke van sinaasappel er bovenop! Sommige geneugten zijn met niets vergelijkbaars, alleen zijn ze te omschrijven als 'hemels', wat dus past op een zondag. Daarna ben ik weer klaar om van start te gaan op deze zonnige zevende dag van de week. Mijn werkzaamheden in de tuin zijn goed gevorderd. Alleen nog wat potten verzetten en een definitieve plaats zoeken. Nog eventjes blijf ik binnen om mijn blog af te werken want natuurlijk moet spreuk 18 aan bod komen vóór de avond valt. Het is een interessant spreekwoord dat in feite niet meer zo nuttig kan lijken voor een gepensioneerde, en toch..."de bezem uitsteken" = doen en laten wat je wil, als de baas er niet is!. Dat zet me natuurlijk zwaar en diep aan het denken. Ik ben baas van mezelf en tegelijkertijd ondergeschikte van mezelf. Mijn hoofd bedenkt de werkzaamheden dat mijn lijf en leden moeten verrichten. Mijn baas is bij wijze van spreken nooit weg, altijd present en commandeert voortdurend, zonder een rustpauze in te lassen. Mijn brein is echt wel dominant aanwezig in mijn leven. Alleen tijdens de slaap ben ik even verlost van dat 'zeggen' wat ik 'moet doen', maar dan liggen mijn lijf en leden ook zo plat als een vijg. Sommige dagen leef ik om excuses uit te vinden om niet te moeten doen wat door mijn hoofd gaat. Vaste tegensparteling om geen klusjes te moeten doen: ik ben moe, stram, stijf en ik moet boodschappen doen, al weet 'mijn baas' begot dat daar niets van aan is. Om te denken, te peinzen, te dromen, te lezen, te kijken, heb ik nog nooit smoezen hoeven te bedenken. Ik zal mezelf deze namiddag wel eens bezighouden of ik dat dilemma, chef en werknemer, kan oplossen. Ondertussen ben ik beland bij de 'today specials'. De diëtisten worden vandaag in de bloemetjes gezet, de landbouw en de boeren ook en hou je vast aan de takken van de bomen, het is vandaag de "Praat als een Piraatdag". Eén bekende zin: arr an' avast! Natuurlijk was mijn nieuwsgierigheid direct gewekt. De "Pirates of the Caribbean" zijn filmsgewijs de bekendste met als voornaamste piraat Johnny Depp. Ook de speeltenues voor een kindpiraat zijn niet onbekend, zwaard, ooglap, hoofddoek, hoed met doodshoofd, een haak, een stelt.... Maar er bestaat ook een 'code voor de piraten'. Bij overmeestering of overgave werd het codeboek, dat de piraten tekenden en over moesten zwijgen, overboord gegooid. Er is echter 1 exemplaar blijven bestaan van piraat Bartholomew Roberts (1682-1722). Elf regels worden erin vernoemd zoals: iedere man heeft een stem in de gang van zaken, verboden te spreken over opgeven van piratenleven vooraleer elke man 1000 pond heeft verdiend, geen jongeman of een vrouw toegelaten voor piratenleven op straffe van dood......maar de muzikanten krijgen rust op de dag van de sabbat. Tot morgen
Een mens mag zich al eens amuseren nietwaar? Dat gebeurt 's morgens met de woordspelletjes in de krant: filippine-mix, legpuzzel, kruiswoord en woordzoeker. De cijferspelletjes zijn voor morgen. Mijn avondamusement bestaat uit 5 min, 5 dagen per week, als ik naar "Iedereen Beroemd" kijk en dan zeker naar de spelletjes om 'Homo Universalis' te worden. Ik ken geen enkel ander programma dat er in slaagt om zowel oud en jong, slim en dom, groot en klein, dik of dun, evenveel kans op succes te garanderen als dit ludieke avond-intermezzo zonder uitlach tv te maken!. Ik neem mijn hoed af voor de bedenkers van de opdrachten en natuurlijk vergeet ik ook niet de begrafenisstem met cynische inslag van Mr Speaker. Echt viijf minuten om naar uit te kijken en een glimlach op het einde van de dag te krijgen. De krant is opzij gelegd, de hond heeft zijn balspel gehad en meteen ook vuile poten, maar dan begint mijn schrijfritueel. Zoekwerk, leeswerk, hersens aan het werk zetten, vingeroefeningen om de vingers soepel te krijgen na een nacht niks doen. Veel zal er vandaag niet geschreven worden. Het is een mooie dag en er moet nog veel in de tuin gebeuren. Meteen maar ter zake. Ik heb de laatste tijd niet veel liedjes gehoord die ik kon vernoemen en dus moet ik zelf maar voor de pinnen komen met een liedje dat een oorworm dreigt te worden. Ik kan niet zoals de politieker roepen: 'zet die ploat af'. Ik weet niet hoe ik mijn brein moet doen stoppen zonder dood te vallen. Ik zit dus maar te zingen: "ik zag twee beren, broodjes smeren, o dat was een wonder, 't was een wonder boven wonder dat die beren smeren konden, hi hi hi ha ha ha, ik stond erbij en keek ernaar". Een leugenlied, waarin het gaat om dieren die onmogelijk iets kunnen doen. Rond 1850 heeft men de tekst van dit volksliedje met mondelinge overlevering, genoteerd. Een oud liedje met een oude spreuk want nr 17 gaat daar toch wel niet over zeker? "De beren zien dansen". Wat zoveel wil zeggen als: erge honger hebben. En dat heb ik inderdaad. Want ik volg een dieet van 16u/8u, ttz, ik drink alleen koffie, water of een fruitsapje gedurende 16u en dan mag ik 8u mijn buikje volproppen met vast voedsel. Er moeten wat coronakilo's af en dit schema leek een haalbare kaart. Ik ben hier alleen en niemand zaagt over dit uurrooster. Tussen 10 en 11 komen mijn boterhammen eraan en tussen 18 en 19u stop ik met eten. Dus ja, ik zie momenteel de 'beren dansen' en de 'beren die broodjes smeren', want ik heb grote honger en goesting op sjoklat. Tot morgen met ander nieuws
Met nr 16 begin ik vandaag: dat hangt als een schijthuis boven de gracht. Betekenis : dat is overduidelijk. Nu spreekt men van : een waarheid als een koe of als een paal boven water. Natuurlijk is dat nu niet meer letterlijk te gebruiken. Vroeger was er werkelijk een openbare plek aangeduid waar men zijn behoefte kon doen, meestal ter hoogte van een beek of gracht zodat alles meteen ook weggespoeld kon worden. Darmen en blaas ledigen gebeurde sowieso buitenshuis. Het woord 'latrine' was de naam. Nu nog gebruikt bij de legerkampplaatsen waar men dan een gat-gleuf in de grond graaft om alles wat een mens nodig kwijt wil en moet, ook kwijt kan. Op scoutskamp spreekt men nu van de 'hudo'. Men graaft er een grote put, legt er een plank met ronde uitsnijding op en maakt er een huisje rondom om wat privacy te garanderen. Men vertaalt dat als: Houdt Uw Darmen Open of HUrk DOos of Hier Uw Dagelijkse Ontlasting. Nochtans zou 'hudo' een verbastering van een Pakistaans woord zijn. Een gezegde en een woord dat verdwijnt uit onze taal, zoals ook de bijnamen van de mensen. Nu noemt men ieder bij zijn echte naam. Vroeger was een bijnaam gebruikelijk omdat in iedere familie er wel een Maria en een Petrus was. En zeker in een dorp, met dezelfde achternamen. Bijnamen waren noodzakelijk maar de meeste zijn vervlogen in de tijd. Evenwel was ik daardoor nieuwsgierig geworden naar de bijnamen van onze heersers, want die blijven ten alle tijde in de geschiedenisboekjes staan. Men duidde wel met I, II....XX aan, maar uiteindelijk vergat men het cijfer en was er enkel nog de omschrijving. Ik moet zeggen, men had geen schroom om de menselijke tekorten van prins, koning of keizer te benoemen. Constantijn Strontnaam, Ivaljo de Radijs, Alfons de Kwijler, Hendrik de Impotente. Van Lodewijk een hele resem: Doeniets, De Jongere, de Woelzieke, de Voorzichtige, de Rechtvaardige, de Welbeminde en natuurlijk de Zonnekonig. Bij Karel: de Behekste, de Dikke, de Eenvoudige, de Lange, de Schone, de Wijze, de Dwaze. En bij Filips: de Stoute en de Schone.
Rustig tikt mijn klok verder terwijl ik het aandachtspunt van de dag weergeef. Wetenschappers van UGent, Natuurpunt en Arabel (Belgische Arachnologische Vereniging) wil dat we onze angst voor spinnen opzij zetten en de kruisspinnen zowel bij dag als nacht gaan tellen gedurende één maand. Deze mensen willen weten hoe deze dieren zich aanpassen aan de stad. Ik moet zeggen, het is eens een andere opgave dan vlinders, mussen, merels en eksters tellen. Ze willen weten hoe de achtpotige met een groot kruis op hun rug, die fantastische webben kan haken om al onze muggen en vliegen vangen, zich in de stad aanpast. Niettegenstaande ze expliciet de telling vragen voor de stadsspin doe ik mee al woon ik op 'den buiten' aan zee. Dat kadert in het SpinCity Project en kan doorgegeven worden via spinnenspotters app. Geen schrik hebben maar kijken en tellen!!
Mijn huis is nu écht mijn 'thuis' geworden. Onverwachts kwam er gisteren een groot geschenk mijn richting uit: een klok!!!. Niet die van Rome, die komt op andere momenten van het jaar, hangt in de kerktoren, brengt het uur voor iedereen en snoep. Nee, een mooie klok, in een grote houten kast verpakt, met uurwerkschijf met spreuk 'Tempus Fugit = times flies =tijd vliegt', slinger met lens, katrollen met gewichten. Het zacht tikken van de klok, het zien van een slinger waar ik 'zen' van word, dat alles ontlokt me telkens een glimlach als ik mijn living binnenstap. De plaats was nog vrij voor dit tijdsmeubel. Nu is het spreekwoord 'zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens', waar!. Ik was mijn klok kwijtgespeeld tijdens het verhuizen. Zo zijn er wel meer dingen die een andere onbekende bestemming hebben gevonden. Ik kan nu weer alles over de klok beginnen leren zoals het slagpatroon, of er een wekkering is, welke melodie ze laat horen (bim-bam, Weense slag, Westminster, het fluitje van de koekoeksklok). Vandaag laat ik ze een tijdje nog het kwartier aanduiden, maar dat zal wel veranderen. Sommige dagen heb ik mijn siësta nodig en dat gaat moeilijk met een slag om de vijftien minuten. Maar over 'tijd' gesproken, beste jagger, gepensioneerde, senior, kwam ik een mooi citaat tegen: U bent op een leeftijd gekomen, waarop alles wat moeder natuur u gegeven heeft, u door vadertje tijd wordt afgenomen. Nu is het tijd voor wat anders. Alle Internationale Dagen op een rijtje, en er zijn er heel wat die vandaag onze aandacht opeisen, zoals de 'Revalidatiezorg', ' Behoud van de Ozonlaag', 'De Leid(st)er, Gastouder of Pedagogische Medewerker'. Daarnaast op deze 'Nationale Plasdag' aandacht voor de 'overactieve blaas' en meteen ook de eis om meer openbare toiletten, liefst om de 500m. Hopelijke zullen ze op deze 'Dag van het Luisteren' het ook horen. Maar de meest in het oog springende dag die me mijn wenkbrauwen doet fronsen is: Internationale Dag van het Vrouwencondoom. Het moet meer gepromoot worden want het is een goed anticonceptiemiddel, bevat geen hormonen zoals de 'pil' en kan SOA's voorkomen. Vrij te kopen en bijsluiter lezen vóór gebruik. Ik geef hier niet meer uitleg over, ik denk niet dat we nog de doelgroep zijn die in aanmerking komen voor gebruik. Ik denk eerder dat ze voor onze generatie spreuk nr 15 zullen gebruiken: daar zijn de daken met vlaaien bedekt! Ze noemen ons nu de generatie van de 'overvloed', al zullen er massa's gepensioneerden zijn die het moeilijker hebben dan de jeugd die het zegt, zich kan voorstellen. Tot morgen
Ik moet de venster sluiten want het is een aan-en afvliegen van vliegtuigen. Bij manier van spreken, de gaande en de terugkomende toerist. Al zullen er vandaag ook wel supporters van Lionel Messi en PSG, de vlieger nemen om hun geliefde voetballer en ploeg te zien spelen tegen een Belgische ploeg in het Jan Breydelstadion te Sint Andries bij Brugge. Moge de beste winnen al zal niet moeilijk te raden zijn wie er als winnaar uit dit treffen zal komen. Voetbal interessert me maar matig en van verre. Ik moet er zelf niet veel moeite voor doen om er iets over te vernemen, op alle zenders en alle golven en alle uren is er wel een item over voetbal te horen. Ieder zijn plezierke vandaag en het mijne zal pootje baden zijn met de hond. Het strand is weer volop ter beschikking van de kustbewoners en hun viervoeters. Hoera of liever, hoezee. Ik kan dan eens uitkijken of ik een 'haring' kan spotten. Jazeker, het spreekwoord nr 14 gaat over een Noordzee bewoner: daar steekt meer in dan een enkele panharing of zoals ze dat in het dialect zeggen: dèèr stik meer in as'n pan'ééring. Betekenis: daar steekt meer achter. Natuurlijk steekt er meer achter een haring. Ik heb het verhaal over deze lekkere bakharing, haringfilet, pekelharing, kipper, bokking en rolmops eens gelezen. Ik heb weer wat bijgeleerd en dan voel ik me soms met mijn 73 jaar dom dat ik die eenvoudige weetjes niet weet. Een haring kan 22 jaar worden, leeft meestal op een diepte van 200m, heeft een grijs- of blauwgroene rug en leeft meestal in de Noordelijke zeeën. Over de Hollandse Nieuwe: dat zijn haringen gevangen in mei-juni want dan zijn ze op hun vetst. In april zijn ze niet vet genoeg en in juli beginnen ze hom of kuit te vormen. De naam 'maatjes' komt waarschijnlijk van 'maagdenharing' dwz vooraleer sperma of eieren zich ontwikkeld hebben. Dat is al één weetje. Verder leerde ik wat 'kaken' of 'haringkaken' is. Bij vers gevangen haring wordt op de boot, de kieuwen en een deel van de ingewanden behalve de alvleesklier verwijderd vooraleer te pekelen als bewaarmiddel. De alvleesklier geeft tijdens dat bewaringsproces en rijpingsproces enzymen die de haring zijn typerende smaak geeft en minder bitter doet smaken. Deze methode zou in de 13-14e eeuw ontwikkelt zijn door Willem Beukelszoon, een visser uit Biervliet. Toen was dat nog Vlaanderen, nu Zeeuws Vlaanderen. Een bakharing of panharing, is dan een 'niet gekaakte of gepekelde haring'. Omdat men begin 1900 een parasiet ontdekte, de haringworm, wordt de vis eerst ingevroren vooraleer ter consumptie aangeboden. Daarom zal deze groene haring altijd zeer snel klaargemaakt en gegeten worden. Ze worden meestal gefileerd en met hun 'vel' bereid. Het is een vette vis en bevat veel Omega 3 vetzuren. Men kan dus zeggen: haring in het land, dokter aan de kant! Smakelijk en tot morgen
nr 13: daar staan de klompen. Dat wil zoveel zeggen als; tevergeefs wachten. Op het schilderij is dat het enige spreekwoord dat Brueghel over 'klompen' schilderde. Zoals jullie in de blog van 04/09/2021 konden lezen zijn 'klompen' belangrijk geweest in mijn familiale geschiedenis. Het beroep is ontstaan uit de bezigheid van de boeren die tijdens de winter tijd hadden om hun klompen te maken. Daar is een hele industrie uit ontstaan, die voornamelijk voorkwam in het Waasland. Daar liggen trouwens mijn roots. Ook de Kempen waren gekend voor hun klompenmakerijen en zijn nu nog altijd de leveranciers van de kleurrijke klompen voor de Gilles de Binche. Deze ambacht vond men voornamelijk in de streken waar wilgen en canadapopulieren weelderig tierden. Het vermoeden bestaat dat ze verbetering zijn van de 'patijn', een soort houten zool die de schoenen moest beschermen tegen de modderige en drassige straten in de Middeleeuwen. Deze 'trip' was een andere soort sandaal dan degene die de Romeinen en Grieken droegen. Meester Jan van Eyck (ca 1390-1441) schilderde een exemplaar op het portret van een echtpaar. Eigenaardig is wel dat klompen een Europees fenomeen waren vnl in België, Nederland en Frankrijk. Daarbuiten zijn ze eigenlijk alleen populair bij de shinto-priesters in Japan. Het was een werkschoen avant la lettre die zijn hoogtijdagen had medio 19e tot na de W.O.II. Vanaf 1950 toen er weer gewone schoenen beschikbaar waren, werd de klomp een symbool van armoede. In Nederland maakt de beschilderde klomp nog deel uit van de plaatselijke klederdracht en zeker bij het klompendansen op polkamuziek. De aanschaf van een gekleurd klompje is een geliefd attribuut om mee naar huis te nemen na een toeristische uitstap bij de Noorderburen. Nu zijn er de speciale werkbottinen om de voeten te beschermen bij de fysieke beroepen of de tuinlaarzen of de gekleurde croc's die onze voetjes sieren in caoutchouc. Het aantal spreekwoorden en gezegdes dat ik vond, wijst volgens mij op de ontzettende belangrijkheid van dit schoeisel. Méér dan 10. 'Hij-staan-op-zijn-woord-als-een-boer-op-zijn-klompen'. Werkelijk waar, de koppeltekens horen bij dit spreekwoord: eens iets gezegd wijzigt men zijn woorden niet meer, is men moeilijk van zijn standpunt af te brengen.'Nu breekt mijn klomp': van verbazing niet weten wat te zeggen. 'Dat heb ik nog nooit op een klomp horen spelen': dat is al te gek. 'Een boer op klompen': een lomperik. 'Dat zal mijn klomp niet roesten': ik maak me er niet druk om, het kan me niet schelen!. En weet ge wat: nu ga ik me optutten met mijn 'perlefinnekes', een Chanelleke nr 5 spuiten, mijn tweed jasje met tresjes aantrekken, en proberen of ik nog op mijn tweekleurige pumps kan staan!. Dan ga ik me in een tuin vol camelia's zetten en stap zo in de caroussel van Chanel. Ik heb nu al haar attributen opgenoemd die deze dame ooit voorzag voor alle vrouwen. Gabriëlle Bonheur Coco Chanel (1883-1971) was een fenomeen en heeft de vrouwen van de corsetten bevrijd. Een kwaliteitsparel was het Vlaamse woord van de dag. Dat moest ik in mijn blog eens gebruiken.
De zee blijft me telkens verbazen. Ze is een beetje zoals een vrouw die om de haverklap een nieuw kleedje aantrekt en van afwisseling houdt. Vandaag is de modetint 'bruin'. Soms donker, dan weer lichtbruin en waar de zon opvalt is ze bijna wit te noemen. Enfin de kleuren die chocolade soms kan aannemen, gaande van donker over lichtbruin en wit. Op deze 'Internationale Dag van de Chocolade' ben ik op weg om mijn voorraad van dat heerlijke voedingsmiddel aan te vullen dat ik terugvind in alle mogelijke vormen en bereidingen. Want er zitten gezonde vitaminen, mineralen en nog veel meer in de cacaoboon, weliswaar in minieme hoeveelheden zodat je er veel van moet nuttigen om de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid binnen te krijgen. Het zal weer een hartverscheurende keuze worden tussen al dat lekkere chocoladegerief. Chocoladetaarten, chocolade-ijs, chocoladepudding, chocolademelk, pralines, koekjes, er zijn al chocolade-sinterklazen gesignaleerd!!. Ik hou het gewoon bij mijn chocolade-repen, niet de 'koetjesrepen' die mijn kinderen in de brooddoos vonden, maar de 'witte' repen gevuld met praliné. Dat eet ik samen met mijn bokes bij het ontbijt. Volgens ingewijden is deze chocolade-dag ingesteld op de geboortedag van de stichter van de Hershey chocoladerepen (sinds 1894) in de USA, nl Milton S Hershey. Een van de grootste chocladefabrikanten in Amerika naast 'Mars'. In Europa zijn deze repen amper gekend. Toevallig is het vandaag ook een dag om Roald Dahl (13 september 1916-1990) te herdenken, die dat zeker verdient. Hij is de schrijver van 'Sjakie en de chocoladefabriek' en schreef het scenario voor de film "Willy Wonka and the Chocolate Factory" (1971). Maar hij heeft ontzettend veel boeken voor volwassen en jeugd gepubliceerd. Fictie, non fictie, verhalen, romans, rijmboeken, filmscripts. "Matilda" als boek en film kent iedereen en misschien, buiten Willy Wonka , ook de film "Chitty, Chitty, Bang, Bang" uit 1968. Een leuk weetje over Roald Dahl: hij heeft al zijn boeken met potlood geschreven! Ik weet niet of mijn volgende schrijver dat ook deed, maar de kans zit er dik in dat het gebeurde gezien de 'tijd' waarin hij leefde. Nicolaas Beets (1814-1903) Mijn generatiegenoten zullen zijn "Camera Obscura" ook hebben gelezen. Dàt werk schreef deze schrijvende, dichtende dominee onder het pseudoniem Hildebrand. Zijn rijmgedichten zijn prachtig om te lezen. Een laatste strofe uit een gekend gedicht:" .. De morgen die me wekte, begroette ik blij. Ik had zo zacht geslapen. En Gij, mijn Schild en Wapen, Waart nog nabij". Hij werd veel geparodieerd door andere schrijvers van zijn tijd, zoals door 'Cornelis Paradijs, een oud-makelaar in granen' pseudoniem van Frederik Van Eeden (1860-1932) toen hij "Grassprietjes" schreef, een parodie op al de huiselijke, vaderlandslievende en vrome proza van die tijd "...maar van allen toch de baas, is de groote Nicolaas. Wat heeft hij niet saâmgedicht. Hoeveel harten niet gesticht." Veel hartjes heeft deze dominee wel verwekt en meegewerkt aan de groei van de Nederlandse bevolking met 15 exemplaren.
Nr 12: daar hangt het mes uit! Een uitdaging durven aangaan. Dat heb ik gedaan met een blog te beginnen en onlangs met alle spreekwoorden te vermelden.
Dag 255 van het gezegende jaar onzes Heeren 2021. Ik zie hoe vlug het jaar weer voorbij gaat terwijl ik nog steeds het gevoel heb in de herfst van 2020 te verkeren. Dat komt omdat er te weinig winter is geweest, te weinig lente en te weinig zomer en vooral te weinig licht. Wel een paar warme dagen met soms zomerse luchten, maar vooral veel grijs en vocht. De enige die tevreden met dit alles is geweest zal 'de bodem' zijn. Misschien dat Frank eindelijke eens zal zeggen dat het grondwater zijn noodzakelijke peil heeft teruggehaald en we zonder schroom onze bloemekes en planten mogen water geven. Het zou leuk zijn hem eens positief uit de hoek te horen komen. Het is vandaag de 'Internationale Dag van de Migraine'. Deze kwaal kan niet genoeg onder de aandacht gebracht worden want ontelbaren hebben dagelijks met de kwelling van migraine, clusterhoofdpijnen, hoofdpijn, te maken. Voorlopig is er nog altijd maar één remedie gevonden: bij een aanval, pijnstillers en alleen maar dàt. Niets wijst erop dat er vlug een oorzaak zal gevonden worden en dus behandeling zal komen. Bij mij is dat een familiekwaal, een gen geërfd langs vaderskant. Bijna alle vrouwelijke leden van die kant van de stamboom zijn gezegend met die vreselijke aanvallen, die spijtig genoeg niet verdwijnen bij het ouder worden.
De heilige Guido van Anderlecht.Toen ik dat zag staan dacht ik dat die trotse ploeg maar eens een kaarsje moest gaan branden in hun kapittelkerk om hooguit één punt te verdienen bij de voetbal. Die trotse 'derdeweireldploegske' van een miljardair, neemt het vandaag op, tegen de grootste Mechelse ploeg, KV Mechelen. Oftewel Malinwa met zijn supporters en fans 'de kakkers'. Meteen wilde ik weten of die Brusselse ploeg ook een bijnaam had. Kliks en kliks en kliks en het enige wat ik vond was dat ze zichzelf 'paarswit- les mauves' noemen. Wat ik wel tegenkwam was de extra naam voor de leider/ trainer van die sjottende miljonairs: man from Ukkel, Vince the Prince & generaal Kompany. Er is meer dan voetbal in die grote gemeente. Er is een groot slachthuis, den abattoir. Dat gebouw, met zijn nog altijd originele functie, bestaat al meer dan een eeuw. In het weekend is er een grote voedingsmarkt. Het gebouw zelf is een voorbeeld van industriële architectuur, met twee reusachtige bronzen stieren aan de toegangspoort. Maar de Sint Pieter -en- Sint Guidokerk met zijn crypte is ook de moeite. Daar ligt Guido (ca 950-1012) begraven de patroonheilige is van Anderlecht, kosters, koetsiers, kooplui en veehandelaars. Hij wordt aanroepen als hulp bij 'dysenterie' een ziekte waar hij zichzelf niet van kon genezen.
Spreuken, spreekwoorden 10 en 11 zijn volgens mij niet echt gangbaar meer en dus vermeld ik ze gewoon. Het blijft wel de moeite om ze op het schilderij te zoeken en te bekijken. Nr 10: daar hangt de po uit = het is niet zoals het zou moeten zijn. Nr 11: daar hangt de schaar uit = daar wordt je bedrogen, men is niet te vertrouwen. Tot morgen
Vroeger werd gewoon elf september gezegd, dat zal wel nooit meer terugkomen, denk ik. Toch niet in mijn leven. Nu is het 'nine eleven' geworden en zijn alle vroegere gebeurtenissen van die dag blijkbaar naar de papiermand verdwenen. Op die dag was mijn huwelijk in 1971, in 1973 was er de coup in Chili die de dood werd van president Allende en Pinochet in het zadel hielp met behulp van de CIA. Zelfs het ontstaan van een belangrijke Olympische discipline is in het vergeethoekje geraakt. Effectief op deze dag, in 490 vC, versloegen de Grieken de Perzen in Marathon, in een van de meest beslissende veldslagen in de geschiedenis van de wereld. Een ijlbode rende de run van zijn leven om deze boodschap over te brengen aan de heersers in Athene en met zijn laatste ademsnik kon hij het nog zeggen vooraleer hij dood neerstuikte. Om deze man te eren, die de 35 km in een ruk overbrugde, werd de 'marathon' als Olympische discipline toegevoegd als sluitstuk van al de wedstrijden. De afstand, Marathon→ Athene bedroeg 35 km. Nu is die afstand 42,195 km geworden. Maar vandaag stelt iedereen aan iedereen de vraag: wat deed je op die verdoemde dag? Op 11/09/2001? Ik was samen met de hobby-leraressen onze hobby-lessen aan het plannen. De startdag van een nieuw hobby-jaar moet ook duidelijk zijn met alle data en onderwerpen en handigheidjes die er gedurende het hobby-jaar zouden passeren. Bij een Belg moet zoiets van start gaan met een etentje. Niet vergeten, voorafgaand een goede aperitief. Als volleerde cafégangers hingen we aan de toog van het kleinste café in Mechelen. Aan de toog komen de beste gesprekken en de meeste ideeën tot ontwikkeling. Samen met wat geestverrijkend vocht lukt alles binnen de kortste keren te organiseren, te omschrijven, en een plan van uitvoering te maken. Toen hoorden we die onheilspellende berichten uit New York en de andere steden waar er bommen waren gedropt. Eigenlijk was de pret van die dag toen onderbroken en is er nog een klein hapje gevolgd en veel gepalaver over de toestand en eventuele gevolgen. De planning is wel gemaakt maar een stuk van het plezier was verdwenen.
Nr 9. Brueghel schilderde "bij iemand in het krijt staan". Dat is slechter dan bij 'niemand ' in het krijt te staan. Ik wil 'niemand' iets verschuldigd zijn, noch emotioneel, noch practisch, noch financieel. Dat geeft gewetensrust. Het getuigt toch van een enorme verbeeldingskracht en kennis van zijn taal dat deze schilder het allemaal kon uitbeelden. Alleen al de hoeveelheid spreekwoorden die hij schilderde en men vermoed dat er nog op staan die nu niet meer gekend of gebruikt worden.
Eindigen doe ik met het liedje van Louis Neefs (1937-1980) "Als ik 5 minuten tijd heb". Ik dacht eraan toen ik bij de 'Druivelaar" het volgende las: Een ambtenaar staat voor het venster van zijn kantoor naar een paar tuiniers te kijken. Een collega komt naast hem staan. Zegt de eerste: die kerels zijn nu zeker al een uur niks aan het doen! Tot morgen
Nr 8: bij de duivel te biechten gaan. Dat wil zoveel vertellen als: ik ga jullie een geheim verklappen. Dat doe ik ook vandaag met het citaat van de dag, dat kunstschilder Georges Braque (1882-1963) optekende: de waarheid bestaat, de leugen wordt uitgevonden. Ik heb stilgestaan bij een paar echte feiten. Er was in 1933 de opening van 'De Sint Annatunnel'. De tunnel, 572m lang, 4,30m breed en 31,57 m onder de grond, was en is nog altijd voorzien voor voetgangers en fietsers. Er zijn nog vele originele elementen aanwezig zoals de toegangsgebouwen en de roltrapppen. Voor gemotoriseerd verkeer was er de vorstelijke opening van 'De Konijnenpijp of Waaslandtunnel', ook in 1933. Deze tunnel is 2,111m lang, 8,70m breed en 37,65m diep. Beiden zorgden toen, voor een luxueuze verbinding van de oevers van 't Schel, die anders met de Sint Annekensboot gebeurde en met de 'Land Van Waes' of de treinboot. Eigenaardig genoeg zijn zovele jaren later die oude verbindingen terug in ere hersteld om vlotter van links naar rechts te komen en vice versa. Er zijn bijgekomen: de Kennedytunnel, Brabotunnel (pre-metro), Liefkenshoektunnel, Antigoontunnel (spoorweg) en binnen decennia(?) de Oosterweelverbinding. Ondertussen is Antwerpen een bijna onbereikbare stad geworden vol met bouwwerven en omleidingen.
Mijn ogen flikkeren en blinken als ik de naam 'Sissi' tegenkom. Elisabeth Amalie Eugenie (1837-1898), hertogin in Beieren, prinses van Beieren, keizerin van Oostenrijk en koningin van Hongarije. Ik heb dat mens nooit gekend en toch ben ik heel fel geïnteresseerd in haar geschiedenis, levensverhaal, karakter. Zij was een mooie vrouw met prachtig haar, die het hart van een keizer sneller deed slaan en daardoor een verbond sloot met de tragiek van haar leven. Een stuk bepaald door de genetische erfenis van het Huis van Wittelsbach waar depressies en waanzin aanwezig waren, het huwelijk van neef en nicht, een schoonmoeder uit de duizend en een hardvochtig Spaans hofceremonieel. Zij was liberaal, vrij en zonder veel tantelafaire grootgebracht. Maar eens het vogeltje gevangen in de gouden kooi begon haar leven een dramatische wending te krijgen. De Queen-mum die haar de kinderen ontnam, het militaristische in de opvoeding van haar zoon, en uiteindelijk haar eigen rusteloosheid. Ze werd geobsedeerd door haar uiterlijke en haar figuur. Gevolg: talrijke dieëten, aanvallen van anorexia, extreme sporten zoals bergbeklimmen en lichaamlijke oefeningen. Eens de 30 voorbij verborg ze ook haar gezicht achter een sluier of een waaier. Haar verklaring: ik verberg mijn gezicht achter een waaier zodat de dood ongestoord zijn werk kan doen!. Door de vele reizen en de risico's die ze daarmee nam, verdenkt men haar van suïcidale neigingen. Uiteindelijk werd ze op een van die reizen neergestoken door een Italiaanse anarchist in Genève. De catastrofe in haar leven werd omgezet in een romantisch drama van twee mooie prinsenkinderen in de films "Sissi".
Nu ga ik nog eens luisteren naar Paul Van Vliet, cabaretier, verteller, onemanshows, theater, schrijver: Pappa is blijven hangen in de sixties, Veilig achterop bij vader op de fiets, Een meisje van dertien, Vlaanderen....
Het citaat van de dag past wonderwel met de spreuk van de dag. Het citaat komt van Calvin Coolidge (1872-1933) de 30e president van de U.S.A.: je kan niet 'alles' onmiddellijk doen, maar je kan 'iets' onmiddellijk doen. En Brueghel schilderde: als het kalf verdronken is dempt men de put. Wat zoveel wil zeggen als: als het kwaad is geschied, wordt er iets ondernomen, terwijl men als er 'iets' was gedaan er geen kalf verdronken was. Ik doe eer aan de schilder die vandaag welgeteld 452 jaar geleden overleed en drie 'bloeikes' van kinderen naliet, Pieter, Maria, Jan. Door het vroege overlijden van hun vader kregen ze schildersinstructies en opleiding van hun bomma langs moederszijde Mayken Verhulst alias Mevr Pieter Coecke van Aelst, de vroegere leermeester van Den Oude Brueghel. Tot zover mijn inleiding, die vandaag de meeste woorden zal tellen. Het was kuisdag, daarna bezoekdag en allebei hebben ze voorrang op mijn schrijfsels. En nu volgt er enkel nog een korte vaststelling. Het prachtige zomerweer is even aan de kant gezet. Wat regendruppels, ik heb er tien geteld, en wat wolken hebben er voor gezorgd dat ik vandaag geen 'bain de soleil' ga aandoen. Een zomers kleedje met spaghettiebandjes of pertils in't schoon Vlaams, blijft op mijn kledingstoel liggen tot de volgende 28° in de schaduw. Tot morgen
Blanco? Iedere dag moet ik mijn blog voorzien van een titel vooraleer ik hem kan posten. Zo evident is dat niet om mijn opstel in één woord samen te vatten. Vandaag had ik op dat vlak geen inspiratie en schrijf ik gewoon 'wit'. Zoals de witte producten in de supermarkten: het kan goed zijn maar het kan evengoed tegenvallen. Maar jullie moeten dan, juist zoals bij de aankoop van een huismerk, tevreden zijn met het resultaat. Voordeel: het is profijtiger dan een echt artikel dat in een tijdschrift, krant of boekske verschijnt, daar moeten al ettelijke eurocenten voor neergeteld worden. Mijn essay kan dus over alles gaan vandaag. Dan begin ik met de 'zee' van gisteren, want vandaag heb ik ze nog niet gezien. De zee is helemaal akkoord met dit zomerse weer en de zomerse temperaturen. Geen rimpeltje of golfje was er gisteren te bespeuren. Ze lag er plat, sereen en tevreden bij. Wel met een staalgrijze kleur die te vergelijken was met de grote grijze plavuizen die kenmerkend zijn voor een markt. Moest ik niet beter weten ik had kunnen denken dat ik te voet naar het andere eind van dat grote plein kon stappen, samen met mijn viervoeter. Nr 6 kan hier van toepassing zijn: als de ene blinde de andere leidt vallen beiden in de gracht. Hier dan wel letterlijk een 'diepe' put.Ter info: ik kies niet lukraak die spreuken. Ik volg een lijst waar al de spreekwoorden van het schilderij "De verkeerde wereld" van Pieter Brueghel vermeld zijn. Maar het is voor de opsteller van de lijst toch wel een ongeloofelijke zoektocht geweest om die allemaal te detecteren, te weten welk spreekwoord er uitgebeeld is. Als je het kunstwerk echt wil zien ga dan naar de "Gemäldegalerie" in Berlijn.
In 1831 kwam het nieuwe parlement van het niewe land 'België' voor de eerste maal bijeen. Ik keek mijn ogen uit mijn kop op deze 'Internationale Dag van de Alfabetisering' of ik wel goed gelezen had wat er stond: 102 volksvertegenwoordigers en 51 senatoren en een handvol ministers. Het is bijna absurd te noemen dat de Belgen nu moeten bestuurd worden door 56 ministers, 68 ministerpposten. Er is een federale regering en een nationaal parlement met 150 leden en 60 senatoren. Daarbij komen nog eens 6 parlementen en evenveel regeringen (vandaar de hoeveelheid ministers en ministerposten en ministeries). Het Vlaamse Parlement telt 124 parlementariërs verrijkt met 6 Brusselse leden, het Brusselse Parlement telt 89 leden, het Waalse 75, en het Duitse moet het stellen met 25 leden. Meteen weet iedereen waar de belastingen voor een deel naar toe gaan: lonen en wedden van vele burgers die ons moeten controleren en zelf bepalen hoeveel we aan hen moeten geven om ons te controleren. Want bij deze grote groep burgers moeten we ook de provinciebestuurders rekenen, de plaatselijke notabelen...... rekenen om de Belgen in het gelid te laten lopen. Hierbij past het nummmer van Zjef Vanuytsel (1945-2015) "High Society": ......'t is de high society, het kruim van het volk, de elite van de massa het volk......
Ik heb gisteren mijn portie derde leeftijd gehad. Nadat ik de hond bij de kapster had gedaan ben ik naar de boekenwinkel gestapt. Ik had het idee om wat lectuur aan te schaffen en te neuzen maar ik ben vliegensvlug terug naar buiten gelopen vooraleer mijn hersenen een brij werden onder hun pan. Het was snikheet in de winkel en het was voor mij onmogelijk om ook maar één boek ter hand te nemen en te bekijken. Van lieverlede ben ik daan maar op een bank op de dijk gaan zitten om het menselijk ras te bestuderen. De senioren liepen daar 'en masse'; alleen, met nieuwe partner (gemakkelijk te herkennen want hand in hand), met de partner van jàààààren (een beetje vaneen), met wandelstok, kruk, karretje mèt of zonder hond erin, alle soorten fietsen met (levensgevaarlijk voor wandelaar) of zonder moteur. Dan alle soorten en rassen van handen: grote, kleine, keffers, tamme en onrustige beesten. Alles gezien behalve 'la jeunesse'. Het grote voordeel van zo een bestudering van de mensen op een bank op de dijk bij mooi zomerweer is, dat ik op slag al mijn frustraties over mijn lijf en zijn michelinbandjes, kwijt ben. Ik kon de schepping van de mens in al zijn vormen weer aanschouwen, want de zon laat alle overtollige kledij thuis liggen en de mens toont zich bijna puur natuur. Na een paar uur ben ik huiswaarts gekeerd met een beetje meer kleur op mijn armen en mijn gezicht en met een prachtig gekapt wit hondje. Het waren leerzame uren. Mag ik hier of moet ik hier spreekwoord nr 5 al vermelden? "Achter het net vissen". Dat betekent 'wat pech hebben' of 'een gelegenheid laten liggen' of 'een kans missen'. Ik kan ze als zin in mijn verhaal van de gemiste boeken alle 3 gebruiken, maar dat is niet de betekenis die er werkelijk toe doen bij dat spreekwoord. Het is meer 'iets' belangrijks dat je weg kruist links laten liggen, geen aandacht geven aan iets dat een voordeel kan inhouden voor jezelf, of iets veronachtzamen dat later belangrijk bleek te zijn.
Een foto van Elisabeth I ( 7 september 1533-1603) van Engeland. De Queen die loodwit aan haar gezicht smeerde om een jeugdige blanke en gladde huid te hebben en zichzelf daarmee een loodvergiftiging cadeau deed. Als ik naar de kledij kijk van deze Virgin Queen begrijp je waarom het beroep van 'kamenier' in het leven werd geroepen. Op zijn minst een paar 100 kledingstukken en juwelen moesten iedere dag aan Good Queen Bess gehangen worden vooraleer ze voor haar edelen en onderdanen kon verschijnen. 's Avonds het omgekeerd ritueel om de koninklijke tabard aan te doen. Ze was ijdel en besliste welk portret mocht vrijgegeven worden. The Maiden Queen was zò trots dat ze weigerde te gaan liggen tijdens haar laatste uren. Er wordt verteld dat ze 'rechtstaand 'gestorven is in groot ornaat.
Hezký veÄer, schreef Flora 173, ik las het als 'hie zennek vanair'. Pools of een of ander Vlaams dialect?
Een maandag na een feest! Dan moet ik niet vertellen dat er een teveel aan caloreën ingenomen zijn op zondag! Maar dat hoort nu eenmaal bij de Vlamingen, een bourgondisch evenement organiseren en alle dieëten op een hoopje gooien en smullen van al het lekkers dat gepresenteerd wordt. Vooral dan een dessert van ijsjes, met keuze van de 'coupe' die men wenste. Ik verkoos een 'torenhoge gehalte aan suiker' creme glace: coupe brésilienne met een grote toef slagroom en twee galetjes erbij. Eerlijk, zo'n zonde kan deugd doen. Maar vandaag dus een rustpauze inlassen voor mijn maag, lever en darmen. Ik ga op stap. Door al de energie die de suikers leverden sta ik te popelen om te wandelen, te stappen, te kuieren vooraleer al dat lekkers van gisteren, vetbollekes worden op mijn heupen. Dat zal gemakkelijk lukken terwijl ik de hond aan de goede zorgen van zijn kapster toevertrouw. Alle krullen eraf en zo heeft hij dan een fris velleke om deze warme dagen door te komen. En dan ga ik gezwind op stap. Zeker en vast is er een bezoek aan de boekenwinkel bij, eens rondneuzen welke nieuwigheden er allemaal te zien zijn in 't stad en de modetrends voor deze herfst/winter eens bekijken. Misschien hangt er nog vanalles in mijn kast dat terug 'in' is en me weer modieus kan maken zonder mezelf op kosten te jagen. Want wat zegt spreekwoord nr 4: aan een oud dak moet je veel herstellen! Letterlijk: ik heb een nieuw dak op mijn huis laten zetten. Het vernieuwen van een dak uit de jaren 1905, dat oorlogen had ondergaan, de stormen die het had getrotseerd, was noodzakelijk geworden. Het was een krakkemikkige bescherming van mijn huis, mezelf en de hond geworden. Dat is dan de letterlijke interpretatie van het spreekwoord. Figuurlijk is het toepasselijk op mezelf. Er is al wat meer werk, oplapwerk en schilderwerk nodig om een meisje van 1948 weer fris en jong te doen ogen. Kledij speelt daarbij een belangrijke rol. Maar ook de uitstraling krijgen van een jonge deerne vergt al veel inspanningen. De flair en mijn charmante vlotheid van vroeger laten al eens wat te wensen over, en mijn gemakzucht moet terug een beetje verdwijnen. Het is natuurlijk een utopie te denken dat ik er terug zou uitzien zoals in 1968, mijn glorietijd. Maar mijn mentaliteit moet wel van die tijd blijven en dan ben ik vanzelf weer een hupse twen. Maar dat herstel, van een oude kapel, vraagt natuurlijk dagdagelijkse inspanningen en dat kan ik niet altijd met evenveel plezier opbrengen. Maar vandaag wel! Tot morgen
Eerst en vooral, muziek bij het ontbijt, van Freddie Mercury. Bij leven zou deze legendarische frontman van de rockband Queen, 75 jaar worden. Geboren als Farrokh Bulsara (1946-1991) in Zanzibar, het huidige Tanzania. Deze muzikale legende en zijn extraverte podiumpresence maakten van deze man een voorbeeld hoe men het volk en toehoorders bij een optreden kan entertainen. Niet alleen door het optreden van de band, maar door het publiek te laten meezingen en dansen. Op het communiefeestje zal ik er wel voor zorgen dat de kids weer eens wat muziek van Queen leren kennen. Waarschijnlijk door te zeggen dat "We are the champions" (1977) van Freddie en deze rockgroep is.
Als ik richting binnenland ga, probeer ik wat nieuws uit die regio op te pikken zodat ik toch wat zinnige vragen kan stellen over de veranderingen, vooral verkeerssituaties. Als ik een tijdje er niet meer geweest ben (2 jaar), staat precies alles op zijn kop. Ik denk dat zoiets bij velen voorvalt. Soms kom ik dan toch ook plezante weetjes te weten. Zoals over ezel Janneke verblijvend in het Tivolipark te Mechelen, samen met andere soortgenoten. De dieren hadden ontzettend last van de agressieve steekvliegen, die massaal aanwezig zijn de laatste weken. De beesten kregen er ontzettende jeuk van in de poten en een oplossing moest gevonden worden. Men heeft de dieren in een broek gestoken!. Allé, 't te zeggen, de vier poten hebben een jeanspijp gekregen. Het model van de 'broekspijpen' is dat van de olifantpijpen uit de jaren 80 die zowel ABBA als Nicole en Hugo, wereldberoemd maakten. Niet de skinny jeans van Elisabeth, die konden de lieve dieren niet appreciëren, die spanden teveel. In ieder geval, de ezels van Mechelen kunnen weer gezwind door het park huppelen en de kinderen weer amuseren.
nr 3: aan een been knagen. Dat wil zo veel zeggen als: langdurig en tevergeefs met iets bezig te zijn. Bij mij is er geen sprake van dat zoiets zou gebeuren. Lukt het niet, laat me zeggen binnen het uur, dan stop ik er simpelweg mee of zorg dat de juiste persoon me een handje komt toesteken. Voor de reparatie van de slang/darm van mijn stofzuiger en de opgezogen stofvod, heb ik de hulp van de buurman ingeroepen. Die heeft deftig materiaal om dat op te lossen.
Het is tijd om me uit te dossen met feestkledij en richting binnenland te rijden. Woefie gaat mee feestvieren. Die laat ik niet alleen achter. Prettige zondag voor iedereen, tot morgen.
Ik luister naar het weerbericht, ook op zaterdagmorgen, om 8u30. Wat zegde onzer aller Frank? Een beetje ochtendgrijs, maar de zonnestralen branden alle wolkjes weg. Ik installeer me dus voor een open venster, want ik heb graag dat de inspiratie van buiten, samen met de frisse lucht, komt aangewaaid. Ik kan nu wel zeggen dat het nog frisjes is, met zo'n open venster maar het schrijven en zingen voorzien me van de nodige warmte. Ik zing mee met Lucille Starr (1938-2020) en haar Frans-Engelse song: Quand le soleil dit bonjour aux montagnes- when the sun says hello to the mountains. Ondanks de leeftijd van het liedje (1964) blijft het een aardig deuntje om te zingen als je op de zon aan het wachten bent. Nog meer meegezongen met het repertoire van Bram Vermeulen (1946-2004). Ooit lid van het duo 'Neerlands hoop in bange dagen' samen met Freek de Jonge. Maar zijn solo album, is vele vele malen mooier. Denk maar aan "Rode Wijn", "Pauline", "Politiek", en vooral "De Steen", een bewijs van ons verblijf op aarde. Voor iemand die meer de klassieke stem en klassieke muziek eens wil beluisteren raad ik Rudolf Schock (1915-1985) aan. Hij wordt omschreven als een 'lyrische tenor'. Bekendheid verwierf hij door op te treden in 1959 tijdens de Bayreuther Festspiele in de opera "Die Meistersinger von Nürnberg" van Richard Wagner (zie blog 24-25/08/2021). Veel vinyl met aria's uit opera's, operettes heeft hij uitgebracht. De kostprijs staat nog op de hoes, 255 BeF (± 6€ en een kletske)
Mijn vaste nieuwe item voor enkele maanden, vervolg ik nu. Tot hiertoe zijn er van het wereldberoemde schilderij van Pieter Brueghel de Oude, 126 spreuken gedetecteerd op het schilderij "De Omgekeerde Wereld". Indien de spreuk van pas komt geef ik een beetje commentaar of wat info , bedenkingen of bespreking erbij. Vandaag is spreuk nr 2 aan de orde: "aan de veren kent men de vogel". Betekenis: kinderen verloochenen hun afkomst niet. Dat mag niemand eigenlijk doen tenzij het bv een zware crimineel zou geweest zijn. Maar ikzelf, samen met mijn broer, ben afkomstig van in de vorige generatie, zoals ze zo mooi in Nederland zeggen, 'entrepreneurs'. Dat waren onze ouders. Mijn grootouders waren, langs vaderskant 'klompenmakers'. Een beroep dat verdwenen is tussen de beide wereldoorlogen. Mijn vader is toen als boerenknecht op een boerderij gaan werken en leerde daar zijn 'toekomstige' kennen. Nu zijn er vormingsdagen in het kader van het erfgoed van de klompenmakerij om het ambacht niet geheel te laten verloren gaan. Langs moederskant waren het 'boeren'. Vandaar dat ik nog altijd zo fier als een gieter, met mijn handen op de rug, tevreden mijn patattenveld kan overschouwen. De boerenstiel verdwijnt niet zo rap uit de genen als de klompen. Het beroep van 2 generaties ken ik , en waarschijnlijk voerden al de vorige generaties, één van deze beroepen uit: kloefkapper of boer. Morgen weer iets anders. Goed weekend, ik heb een communiefeest in het vooruitzicht!
Ik kan gerust zeggen dat mijn hoofd nog niet werkt zoals het hoort. Wakker blijven, tateren, gedurende twaalf uur is niet meer vanzelfsprekend op mijn leeftijd. Vooral ook omdat het jàààààren geleden is dat ik nog eens na middernacht in mijn bed ben gekropen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat mijn plan van enkele maanden geleden met een dag vertraging van start gaat. Bij dat plan is een heruitvinding van mezelf en mijn schrijfsels niet onwelkom. Ik heb eens gezien hoe dat moet gebeuren en vandaag gebruik ik de eerste van de vier methodes die men beschrijft. 1) denk na over de veranderingen die je wilt aanbrengen. 2) maak een plan van aanpak. 3) blijf gemotiveerd. 4) deel je plannen om je werk of jezelfopnieuw uit te vinden, met anderen. Omdat ik nogal redelijk content ben van mezelf, zie ik niet direct redenen om mezelf als proefkonijn te gebruiken om 'heruitgevonden' te worden. Ik ga dat eerst eens toepassen op mijn blog of dat effectief zal marcheren. Het plan om mijn blog eens een andere dimensie te geven kreeg ik toen ik het schilderij van Pieter Brueghel de Oude (1525/30-1569), "De Verkeerde / Omgekeerde Wereld" uit 1559, zag. Daarin heeft de Boeren Brueghel niet minder dan 120 spreekwoorden en gezegdes geschilderd. Mijn idee was om gedurende de laatste 120 dagen van het jaar telkens een spreekwoord te noteren wat deze meester visueel heeft neergezet. Zoals hierboven te lezen valt, moest dat gisteren beginnen, maar mijn verstand werkte nog niet naar behoren. Vandaag nog 119 dagen te gaan vooraleer 2022 er is, en komt het eerste gezegde, met vertraging eraan: "Met het hoofd tegen de muur lopen". Dat is zoveel als het 'onmogelijke proberen te doen'. Het leuke aan heel dit verhaal is dat de gezegdes en spreekwoorden van toen, nog altijd gebruikt worden!! Morgen een andere.
Vandaag is er tegelijkertijd triestig en heugelijk nieuws. Ik wil met een positieve vibe eindigen dus zeg ik maar meteen dat een groot componist, politicus en activist overleden is: Mikis Theodorakis (1925-2021) Ik heb genoten van de muziek bij de film "Zorba, de Griek" (1964) en het dansje van Zorba, de 'Sirtaki' dat ik tijdens de blok van mijn kid, hem aanleerde. Onvergetelijk zijn ook de liederen die Liesbeth List (1941-2020) zong op de elpee: "Liesbeth List zingt Theodorakis"(1967) en dan voornamelijk de Mauthausen liederen. Gewoonweg prachtig. Het goede nieuws komt van de Waterloo-overlevenden: ABBA brengt een tiental nieuwe songs op de markt. Ik ben blij dat het kwartet nog altijd goed klinkt ondanks dat het al zeventigers zijn. De vrouwenstemmen, die doorgaans gevoeliger en minder mooi klinken bij het ouder worden, blijven het wondergoed doen en vullen elkaar nog altijd aan. Ik heb al geluisterd naar de twee songs die al gereleased zijn en wacht met spanning op de cd in november. De liedjes hebben nog altijd de ABBA sound van 40 jaar geleden. Een onverwachte zekerheid na al die jaren. Tot morgen
