Geregeld duikt het verdwenen 'paneel van de Rechtvaardige Rechters' eens op in het nieuws. Telkens met nieuwe aanwijzingen waar het zich zou kunnen bevinden. Verdwenen in 1934 en sindsdien spoorloos. Ik denk altijd dat het bij een of andere erfgenaam van de dief te vinden is. Waarschijnlijk hangt het aan de binnenkant van een kastdeur en als er eens niets op tv is zal men in dat huishouden al eens zeggen: gaan we rechtertje kijken?. Dat terzijde van hetgeen ik over het 'Lam Gods' wilde schrijven. Mijn bedoeling is, om ook eens anders naar dit pas gerestaureerde werk te kijken. In opdracht van Joos Vijd (1360-1439) geschilderd, voor de afdwinging van zijn plaats in de hemel en dus voor zijn zielezaligheid alsook die van zijn vrouw Lysbette Borluut (†1443). Schilder Hubert Van Eyck (±1366-1426) kreeg in 1424 de taak van voornoemde edelman (heer van Pamel en Ledeberg, eigenaar van Kasteel Ten Walle in Beveren) mecenas en begunstigder van een kapel in de St Jans/St Baafskerk, om een altaarstuk te schilderen dat de kale muren moest bedekken, en zijn deel van de kerk wat opfleuren. De beroepsschilder begon aan het retabel maar na 2 jaar was zijn laatste penseelstreek over de eikenhouten panelen gegaan. De opdracht werd doorgegeven aan de jongere broer Jan (± 1390-1439) die het ontwerp van zijn broer afwerkte en er waarschijnlijk ook eigen accenten in verwerkte. Het 12-delig retabel was afgewerkt in 1432. Er is niet alleen het intrigerende Lam te zien, heiligen en de opdrachtgevers, maar ook landschappen, torens, bloemen en bomen. Een 70-tal zijn zo goed herkenbaar en met een precisie geschilderd dat er een wetenschappelijke naam en gewoonweg een Vlaamse naam kan op gekleefd worden. Het zijn allemaal planten met een betekenis, een symbolische waarde, wat trouwens voor alles op het schilderij is. Maar ik vind het leuk om naast al die heiligen ook al die planten te noemen, hun symboliek, en of ze eetbaar zijn of niet. Hij schilderde ook meer exotische exemplaren uit verdere oorden dan de Vlaamse velden. Alles wat hij tegen kwam op zijn reizen heeft hij met grote precisie weergegeven op het retabel in het onderste centrale deel. 1) De gewone zilverspar of abies. Als groenblijvende spar staat het symbool voor het religieuze geloof en eeuwig leven. Geeft de geboorte en wederopstanding weer. Vandaar dat men in rouwkransen, adventskransen heel veel dennentakken verwerkt ziet. Het dennengroen wordt verondersteld 'het leven' te belichamen. Zo ook het gebruik van onze kerstboom in een seizoen dat er veel gestorven is. De lichtgroene dennentoppen in mei zijn eetbaar en een huismiddeltje tegen hoest. De dennenbossen zijn belangrijk voor de bijenteelt en de dennenhoning is er een van de duurste soort. Morgen meer een andere plant
Vragen voor vandaag. Hoe kiezen mensen dingen uit om in een museum te zetten? Is iets kunst als het in een museum hangt? Kan afval kunst zijn als het in een museum hangt? Kan een kunstenaar stoppen met bedenken van kunst? Kan iets kunst zijn als niemand het ooit ziet? Tot morgen
Ceremonie, traditie, protocol. Drie woorden die gebeurtenissen van de laatste dagen in het Verenigd Koninkrijk omschrijven. Ik heb naar die recente plechtigheden gekeken die bol staan van de indrukwekkende symboliek van kledij, aardse en geestelijke goederen en erediensten. Ik ben verbaasd over de ingetogenheid en het respect voor een overledene die dat hele gebeuren weergeeft. Het is een belevenis die we in de Lage Landen, in het vasteland van Europa tout court, onderweg kwijtgeraakt zijn. De securalisring van de bevolking heeft er ongetwijfeld mee te maken, alsook de verdwijning van de koningshuizen die met een monarch een constante is in het leven van de inwoners. Ook het overschakelen van het beeld van een koning/koningin naar een gewone burger hebben er toe bijgedragen dat het mysterieuze van een koninklijke familie en hun entourage, hun goddelijk aureool en geheimzinnige status verloren. Hier zorgt enkel de Kerk nog dat de gewoontes, gebruiken en de vieringen bij geboorte, communie, huwelijk en overlijden in stand worden gehouden en ons een hand reiken om te gaan met onze emoties. Niettegenstaande dat allemaal, dat het mensen zijn zoals u en ik, die ook moeten gebruik maken van het kleinste kamertje, ook geboren worden uit een vrouwenlichaam en sterven zoals ieder menselijk wezen, heeft heel die overdracht van macht, de plichtplegingen die erdoor komen toch wel indruk gemaakt. Rijk of arm, belangrijk in de maatschappij of niet, elkeen krijgt hetzelfde lot beschoren. Over de ene wordt wat meer geschreven dan over de andere. De ene krijgt wat meer egards dan de andere, maar au fond is voor ieder wezen op aarde, een passage op de wereld van tijdelijke duur. Tot zover het heengaan van een Queen in wiens voetsporen Charles zal proberen te stappen met een andere queen aan zijn zijde. Want weet wel, een gigantische omwenteling vindt in de kern van The Firm plaats. Iedereen eruit gebonjourd die schade kan berokkenen en de goede naam van de Windsors te grabbel kan gooien. Geen balkon dat overvol zit met prinsen en prinsessen die meer kwaad doen dan goed maar overal op de eerste plaats willen terechtkomen en liefst gratuit. De balkonscene zal beperkt blijven tot het koninklijk koppel, William en Kate met kroost en al de anderen kunnen nu van hun pensioen gaan genieten.
Zoals jullie nu zien, heb ik plaats over om nog wat te vertellen, want ik heb nog geen 400 woorden geschreven. Een tipje van de sluier wil ik wel lichten wat mijn volgende items zullen zijn. In ieder geval iets lekkers en moois om naar te kijken en ook veel veel vragen. Vandaag al een voorproefje en het antwoord moeten jullie zelf maar bespreken onder elkaar of bedenken. "Waar blijft de dag van gisteren?", "Als je de waarheid niet kent, kun je dan liegen?" Tot morgen
Het is de Internationale Dag om aandacht te vragen voor Migrainelijders. Ik kan er van meespreken dat het absoluut niet aangenaam is om dat regelmatig te voelen en te hebben. Het zet alles overhoop die dag van je leven, het doet echt pijn. En buiten een goede echte pijnstiller is er geen kruid tegen opgewassen. Het komt en je moet het uitzweten als je niet rap genoeg ingrijpt met een pilletje. En dan ben je voor de rest van de dag door de medicatie buiten strijd gezet. Het is vandaag mijn lucky day, ik ben zo pijnloos als je maar kan zijn op mijn leeftijd en wil dus qua vitaliteit niet onderdoen voor een leeftijdsgenoot die zopas tot King werd benoemd. Maar een stukje naïviteit blijf ik wel behouden, niet 'kinds' zijn, maar ik blijf geloven in de goede dingen en in het vele goeds van de mensen en in het kunnen genezen van alle menselijke kwalen en dat alles zal opgelost geraken en ik geloof ook dat iedereen vrede wil voor de mensen. Ik schrijf dat niet zomaar. Ik heb een heerlijk lekker Engels gezegde geleerd voor 'nog groen achter mijn oren" weer te geven. "My salad days", noemde The Queen het bij het begin van haar ambtsperiode, de tijd waarin ze nog de knepen van het vak en de diplomatie moest leren en de intriges moest leren herkennen.
Omdat ik graag met wat thema's werk ben ik aan het broeden op weer een vervolgserie in mijn blog. Ze voorspellen echter de laatste mooie zomerdag. Die zal ik buiten doorbrengen vooraleer de herfst weer in alle hevigheid toeslaat. Wat ik als vervolgserie ga nemen, lees je morgen dan wel. Ondertussen luister ik naar Johnny Cash (1932-2003), the man in black "A thing called Love". Tot morgen.
Nog 111 dagen in 2022. En deze dag blijft doorheen de geschiedenis een zwaarbeladen dag, zowel privé als op wereldvlak. Nine Eleven staat wel in ieders geheugen gegrifd en mijn huwelijksdag in mij geheugen. Het is ook de dag dat de meest sportieve uitdaging is ontstaan na de Slag bij Marathon in 490vC. Een bode bracht, beter gezegd 'ijlde', de boodschap van de Griekse overwinning naar de gezagsdragers in Athene, iets meer dan 40km verderop. Phidippedes was de eerste marathonloper in de geschiedenis en viel ter plaatse stikkedood neer na de blijde boodschap te hebben uitgesproken. Vandaag is ook Paola jarig en die kon gisteren op den trouw van haar kleinkind haar mond eens vertrekken in een poging tot vriendelijkheid en een glimlach. En de wielerliefhebbers kijken uit naar het einde van de rittenkoers in Spanje. Ik niet!. Ik ben nochtans een grote fan van de koers en van de renners in het algemeen, behalve van dat eikeltje dat vandaag de overwinning op zijn naam zal zetten. Ik ben dus niet in een euforische stemming omdat na 44 jaar eindelijk een Belg gaat winnen. Ik heb moeite met de arrogantie, de gespeelde eenvoud, de valse bescheidenheid en de pretentie van deze renner die door de grote menigte opgehemeld wordt wegens zijn snelle benen. Enfin, hij wint, nadat door corona en (on)vrijwillige veroorzaakte valpartijen de tegenstand naar het vaderland moest terugkeren. Pas op, het is een prestatie die ik niet kan volbrengen, daarom twijfel ik niet over zijn kunnen, wel aan zijn ingesteldheid en karakter. Vandaag kijk ik niet naar de ijdele krokodilletranen op een podium in Madrid. Het is trouwens "Chantal" op dat uur. Ik ben weer gezond want ik heb mijn gal gespuwd en dan moet er iets leuks op volgen. Nog een paar leuke namen uit Holland. In het zuid-westen, in Zeeland kan je het bordje Waterlandkerkje en Nummer Een tegenkomen. Voor Kampeersnol, De Hulk, Vrouwenverdriet, Palendorp, Verloreneinde reis best verder naar Noord Holland. In Frieslannd is er De Hel te vinden maar ook Sexbierum. In Gelderland rijdt je door Kruishaar, Moordhuizen en Trutjeshoek. En in Groningen passeer je Electra, Hongerige Wolf en ook Doodstil. Tot zover mijn geschreven expeditie in een noordelijker gelegen gebied van Europa. Maar ik heb niet alleen die wondermooie namen van deze hollandse dorpjes tegen gekomen op mijn zoektocht, ook een 'ezelsbrugske' dat ik niet kende. Het onthouden van de schrijfwijze van 'professor'. Met 1 'f' is en 2 's': ene frak en twee sloffen. Dat was de Vlaamse hint van de dag. Een geintje kwam ik ook tegen dat op een etalage van een kapperszaak was te lezen: wegens vebouwingen wordt het haar langs achter geknipt. Tot morgen
Ik ben zo stijf als een krab, alleen loop ik niet zo scheef als dat beest. Raziel weegt ocharme 14,5 kg en omwille van een piepklein spuitje moeten we dat beestje een muilband om doen en met 2 volwassenen immobiliseren. Het is niet alleen een begankenis bij zijn kapster, ook de dokter zal nooit een vriendin van hem worden al is het een zeer mooi blond en slim meisje. Enfin, hij is weeral ingeënt tegen alle mogelijke hondenziektes en we kunnen weer gerust op stap gaan. Nog enkele dagen en we kunnen recht naar het strand en de zee lopen, la plage is terug open voor hondjes. Natuurlijk heb ik gisteren naar de enige echtige en techtige 'King's Speech' gekeken en geluisterd. Niet te vergelijken met de speech van zijn opa uitgesproken op 3 september 1939, waar de film "King's Speech" op gebaseerd is. Het was toen een oorlogsspeech van George VI (1895-1952), nu was het een kennismakingspeech van Charles III. Niettemin, het moet gezegd, het was een schone speech. Toen leverde het mooie radio voor de luisteraars, nu mooie televisiebeelden voor de kijkers. Een nieuwe periode vangt aan voor het Koninkrijk. Alles wat kan vervangen worden zal ook gebeuren, beeltenissen op munten en biljetten, postzegels, foto's in officiële gebouwen, het vaderlandse lied dat geen Queen meer bezingt en wil beschermen maar een King. De oudere man heeft gemakkelijk te praten, om met veel bravoure hetzelfde te zeggen als 'mummy dear': hoe lang mijn leven ook zal zijn, ik zet me voor de 100% in voor natie en familie. Die belofte zal alleszins niet voor 70 jaar geldig zijn, die heeft hij eerst gebruikt om zijn leven te leiden zoals hij goesting had. En de komende jaren zal hij die met de zo verlangde grandeur kunnen slijten, lang of korte tijd. Een ding moet je Charles nageven, hij heeft de juiste tronie, een mooie stem en bovenal een koninklijke houding. Een ding moet je Camilla nageven, ze is geen modepop en blijft zichzelf onder alle omstandigheden. Tot daar het 'nieuwe oudere koninklijke koppel', waar er de volgende dagen nog heel wat woordjes over geschreven zullen worden.
De kinderspeeltjes zijn achter de rug en er is tijd voor wat nieuws. Het is nog mooi weer en iedereen kan nog wat uitstappen en vakantiedagen opnemen. En waarom eens niet naar de speciaalste gemeenten, dorpjes, gehuchtjes bij onze Noorderburen gaan? Wat heb ik voor jullie opgezocht? De dorpjes met de spectaculairste namen. Vandaag de eerste. Rijd naar het noord-oosten van Nederland. In de provincie Drenthe kom je volgende liefelijke dorpjes tegen met elk hun eigen geschiedenis: Pikveld, Nooitgedacht en Zwartschaap. In het oosten bij onze Noorderburen, in de provincie Overijssel, vindt je de dorpjes Poepershoek, Rectum en Muggenbeet waar nog maar 25 mensen goesting hebben om daar te zijn.
Dat is al voor vandaag want mijn aandacht word opgeëist door heel wat 'royal' nieuws. Zowel uit Engeland als uit ons eigenste landje met een huwelijk in de 'hoogste en oudste adel van de wereld'. Tot morgen
In de wieg gelegd om koning te worden. Bewust van dàt feit zal het ventje pas geweest zijn bij zijn investituur in Caernarfon Castle als Prins van Wales in 1969. Toen pas kreeg hij een voorsmaakje hoe een kroon op zijn hoofd aanvoelt. Maar een jongetje van 21 jaar wil zich nog graag amuseren, alle deuren gaan voor hem ook open en aan iedere vinger heeft hij 10 ladies die om zijn gunsten dingen, want hij is de meest begeerde vrijgezel van onze globe. En uiteindelijk, ondanks hij de keuze had uit zovele adellijke en gewone freules, kiest hij nog de verkeerde. Geen nood, op de achtergrond is zijn echte vrouw altijd aan zijn zijde geweest. En dan begint het wachten op zijn job waarvoor hij geboren is en in dat ledikantje is gelegd. Eens de middelbare leeftijd bereikt, ziet hij rondom zich in de koninklijke middens de ene na de andere kroonprins plaatsnemen op een troon. Hoe dikwijls is de vraag in zijn prinselijk hoofdje niet gekomen: waarom kan Qu E II niet gewoon doen zoals die van Japan, Spanje, Nederland, Belgiê en abdiceren of zoals Boudewijn, doodgaan? Niet dus, Ma'am had op haar 21e publiekelijk verklaard dat ze, hoe lang of hoe kort haar leven ook weze, zij het volk, de natie, de commonwealth, zou blijven dienen. Ze is in het 'harnas' gestorven zoals men dat nu zo liefelijk van Haar zegt. En nu, de baby van 1948 is een man in de late herfst van zijn leven geworden. Het is hem na al die jaren, toegstaan om een poot uit te steken en geld, zijnde een koninklijke toelage, binnen te halen. Hij verdient werkelijk een spreekwoord over de schoonste deugd = geduld. Ik vind die van Phil Bosmans (1922-2012) goed: humor en geduld zijn de kamelen waarmee je door alle woestijnen kunt gaan. Het Britse volkslied kent na 70 jaar een aanpassing: "God save the Queen", wordt "God save the King"? Het ga jullie goed en een lang koningsschap toegewenst aan King Charles III and Queen Consort Camilla.
En omdat het vandaag de herdenkingsdag is van Pieter Breugel de Oude (1525/1530-1569) beschrijf ik zijn laatste twee spelletjes van zijn schilderij : de kinderspelen. nr 91, korven hangen langs een koord, bv voor de Sint Niklaasmanden toen, nu voor de boodschappen binnen te brengen of picknicken buiten te brengen. Nr 90 vind ik toepasselijk vandaag en zal zeker in Groot-Brittanië plaatsvinden: de wimpel (vlag) uithangen, papieren linten laten wapperen.
Dat is alles voor vandaag. Ik moet met woeffie naar de veearts voor zijn jaarlijkse inentingen. Zéééééééér tegen zijn zin zal dat zijn, maar een autoritje maakt veel goed. Tenslotte heb ik daarvoor getankt deze week. Tot morgen
Ik heb me de gewoonte eigen gemaakt om mijn 'blogs' gemaakt op deze dag, te lezen. Vooral om te zien waar ik 'niet' over moet schrijven omdat ik sommige feiten al becommentarieerd heb, maar ook om te zien wat er in 2020 en 2021 op deze dag me intrigeerde. Ik schrijf geen verhaaltjes ontsproten uit mijn fantasie maar gebruik de realiteit als uitgangspunt. De werkelijkheid is zo vluchtig geworden. De hoeveelheid 'nieuws', ontdekkingen, gebeurtenissen groot en klein, dat op een etmaal afgevuurd wordt is zoals een salvo uit een automatisch geweer, snel en voorbij vooraleer men beseft dat er geschoten is. Het is iedere dag terug graven in de herinnering, het lezen van geschiedenis in een paar lijntjes en verbaasd zijn wat er toen belangrijk was voor mij en de voorvallen van iedere dag. En dan lees ik dat "Abdij van Edward" de letterlijke vertaling van Edward Abbey (1927-1989) schrijver, essayist, bekend om zijn pleidooien voor het milieu, zegt: "De samenleving is als een stoofpot. Als je het niet af en toe oproert, drijft er een laag uitschot naar de top". Herkenbaar nietwaar? Maar Wikipedia doet me soms glimlachen. Ik denk dat het een alwetende moderne god is maar soms laat het duidelijk merken dat het een robot, een machine is met voorgekauwde woordjes en geen nuances kent in woorden of feiten. Abbey is abdij, tout court. Mijn lezers lezen soms in 'uitgesteld relais' en vertellen dan over foutjes en tekorten van enige tijd geleden. Spijtig dat ik soms wat vergeet, zeker als het een gebeurtenis is uit mijn vorig leven en woonplaats. Op 29/08/22 was ik bij het spelletje nr 77 vergeten de Hanswijkprocessie in Mechelen te vermelden. Een belangrijke jaarlijkse Ommegang op de zondag volgend op Hemelvaartdag en eigenlijk een sacramentsprocessie is. Dàt sinds 988. Om de 25 jaar is er ook een Cavalcade met Processie van het Mariabeeld van O.L.Vrouw van Hanswijk. In 2038, zal de 13e Cavalcade (sinds 1738) plaatsvinden, met daaraan gekoppeld het uitgaan van de Mechelse Reuzen en het Mechels Ros Beiaard en het Mechelse Opsinjoorke. Een antwoord op de opmerking van mijn andere trouwe lezer komt pas op 17/09/22 aan bod. Dus Marcske, nog even geduld. En dan is het nu tijd voor spel nr 89 van Breughel: wandelen. Nu noemt men dat geen spel meer maar is vooral, voor alle leeftijden, een aangename of sportieve bezigheid. In de tijd van Breughel evenwel, moesten de kinderen vroeg in het getouw springen en werd eens 'gaan wandelen' als een verloren en nutteloze tijd of speeltijd, bezien. En als men dan nu eens gaat wandelen, bedenk dan de quote van Edward Abbeye: "Er is schoonheid, hartverscheurende schoonheid, overal". Tot morgen
De onheilstijdingen in de krant sla ik over en vlug naar het regionale nieuws. Blijgezind zijn de garnaalvissers, die in hun sleepnetten een 'gevlekte gladde haai' vonden. Geen alledaags garnaaltje dat gewoonlijk in hun netten spartelt tijdens een ritje te paard in de branding van onze Noordzee. Een exclusieve vangst, als het ware, want de gladde vis komt meestal niet naar onze wateren. Samen met het celebrity-en roddelnieuws en weetjes over de tv-programma's waar ik niet naar kijk, waren dat de meest aangename teksten in de krant om te lezen. Ik heb het VRT Nws gelezen op pc en 4 items trokken mijn aandacht. 1) energiedelen waar ik op 03/09 schreef over 'woonkamerpoolen'. 2) de Letse marine heeft wrakstukken en lichaamsresten gevonden van het gecrashte privé-vliegtuigje van rijke Duitsers. 3) de 17 gevonden lichamen in een waterput in het Britse Norwich, waren slachtoffer van een Middeleeuwse anti-semitische slachtpartij. Het is interessant om lezen hoe ze tot die bevinding kwamen. 4) Er is nu Liz Truss i.p.v. Jommeke zijnde Boris Johnson. En Boris heeft goed geluisterd naar de speeches van onzen Bart, burgervader, voorzitter, parlementslid en gedelegeerde van ontelbare verenigingen (al dan niet bezoldigd). Als teken van wijsheid, onderlegdheid en geleerdheid is het tegenwoordig 'in' Latijnse of Griekse teksten te debiteren of glorieuze mannen te vernoemen uit de oudheid, in de hoop dat niemand hun levensloop gaat bekijken. Ik heb dat gedaan voor de veel genoemde en geroemde Lucius Cincinnatus (519vC-430vC) een Romeins veldheer. Geen van beide heren heeft zijn voorbeeld gevolgd om na de veldslag, terug naar zijn veld te gaan om het te bewerken en te ploegen. Hij wordt enkel nog gebruikt om als voorbeeld te dienen ter verheerlijking van de oude deugden. Hij was wel tweemaal succesvol in de strijd maar verder was hij tegen meer rechten voor het 'plebs' en heeft de opstand van het gewone volk teneergeslagen. Geen bewonderenswaardig figuur om tot voorbeeld te nemen. En inderdaad, de Amerikaanse stad is naar hem genoemd. Ik heb gisterenavond wel gekeken naar "Krabbé zoekt Kalho", anders gezegd, Jeroen zoekt Frida (1907-1954) Mexicaanse schilderes. Heel goed. Daarna naar 'De Afspraak' waar ik geboeid zat te luisteren naar Kurt Van Eeghem. Verklaring en uitleg kwam hij geven over zijn recente boek "Ciurlionis", het fascinerende leven van de Litouwse schilder, componist, schrijver en 'synestheet' Mikalojus Ciurlionis (1875-1911). Dat zijn mensen die kleuren kunnen horen en soms proeven, klanken zien. Na onderzoek en nog niet zo lang geleden vastgesteld, is het een brein dat een sterke koppeling heeft tussen de verschillend hersengebieden die info van de verschillende zintuigen verwerken. Zie maar naar de stijlfiguren en metaforen: schreeuwende kleuren, bittere woorden, warme stem, scherpe blik, kil blauw... Interessant!.
Waarom ik zuinig ben? Wel, op 1 januari 2022 heb ik de benzinetank gevuld. Vandaag, met nog 2 streepjes op mijn benzinetekenentje te gaan, heb ik toch maar terug getankt omdat ik wat kilometers moet malen. Toch straf nietwaar? En spelletje nr 88: Aan de deur zingen. Dat is als Sint Maarten gaat komen of de Drie Koningen. Tot morgen
In Nederland is de eerste dinsdag van de maand september tot 'duurzame dinsdag' omgedoopt. Hiermee wil men eens aandacht vragen om zo veel mogelijk te recycleren of statiegeld invoeren, herbruikbare verpakkingen inleveren. Voor de rest weet ik niet hoe het met de vuilophaling bij onze Noorderburen is gesteld, maar hier is er toch al sortering bij de bevolking thuis; gewoon huisafval, papier en karton, GFT, plastiek, glas. Maar 'duurzaam' is ook een goed woord in een samenleving. Aan duurzaamheid en stabiliteit ontbreekt het al een tijdje. Ik wil geen commentaar meer geven of lezen of luisteren naar al die onheilstijdingen die me permanent en bij elk nieuwsbulletin rond de oren worden geslagen. In dat verband las ik een goed citaat dat onze bestuurders eens moeten bekijken en toepassen: Kijk de obstakels recht in de ogen en doe iets om ze te overwinnen. Je zal ontdekken dat ze nog half zo erg niet zijn dan je denkt. Dixit Norman Vincent Peale (1898-1993). Het is een zoveelste publieke politieke negatieve dag op rij die ik als enkeling moet proberen om te buigen naar een goed gevoel, een gelukkig zijn, een lach krijgen. Voor mij helpt dan muziek, liedjes teksten maar ook weerfenomenen. Gisterenavond, was er, ondanks het slechte weer en de bliksemflitsen, een wondermooi spektakel aan de hemel waar te nemen: een volledige regenboog, van kim tot einder en daarnaast nog een tweede exemplaar!. En voor muziek grijp ik eerst naar de titel van de B-kant van een plaat: This time of year. En dan draai ik mijn plaatje om en luister naar "If I had words" gezongen door Yvonne Keeley en Scott Fitzgerald in 1977. De noten zijn deels overgeschreven van de 3e Symphonie van Camille Saint-Saëns (1835-1921). En als ik dat een paar keer beluisterd heb moet ik op de herdenking van Pavarotti (1935-2007) toch ook eens naar hem luisteren. Dan zet ik zijn duetten met Zucchero op: "Miserere" en "Va Pensiero". Muziek beluisteren en ondertussen schrijven, lezen of een andere activiteit doen is 'easy peasy' sinds ik "spotify" op mijn balkje heb geïnstalleerd. Tot hiertoe staan er al een 286 nummers op, goed voor meer dan 17u muziek met enkel liedjes (klassiek, rock, easy-listening, sfeer, dans, kleinkunst enz) die ik graag hoor. Ik had een beetje hulp nodig, die dan gewillig wordt verleend tijdens een bezoek van een 'kid'. Dat maakt me blijgezind als ik zo eens kan meebrullen en alleen de hond zijn kop eens opheft met een blik van,'ik zal het maar verdragen dat ze kweelt, als ik braaf ben speelt ze seffens mijn spelletje'. Dat is zo, maar eerst komen de 3 spelletjes van Breughel aan bod, gebundeld omdat ik vind dat ze samenhoren. Nrs 85-86-87: vuurtje stoken, takkenbossen dragen voor het vuur, fakkel dragen. Een vreugdevuur kan voor allerlei gelegenheden aangesoken worden, afsluiting van een kamp, kerstboomverbranding, na een oorlog. Hopelijk mag dat binnenkort weer gebeuren als alles weer peis en vree is tussen Rusland en Oekraïne. Tot morgen
Een gevaarlijk weekbegin: een mail van 'Stormschade Vlaanderen' voor onweer, van deze morgen tot morgen 6u. Het is nooit prettig om op een maandag met slechte vooruitzichten te moeten beginnen. Het mag best eens regenen, daar heb ik geen bezwaar tegen, maar van onweer, ondanks de mooie wolkenformaties en kleuren, ben ik geen liefhebber. Dat is alles in een keer, een beetje teveel van het goede en dat is nooit goed. Dat is zoals een doos snoepjes, koekjes, ijsjes in huis halen en alles in een keer naar binnen werken. Dat is ook niet gezond. Jammer genoeg kan ik geen volle doos van dergelijke lekkernijen in een kast, ijskast of vriezer zien staan, ik laat zeliever in de winkel liggen. Afwachten maar wat de weergoden in petto hebben. Ik ga er niet veel 'tralala' rond verkopen, maar ik heb deze morgen slechte resultaten met mijn huiswerkjes en woorden. Engels 20%, Frans 0%, Nederlands bij de ene oefening 50% bij de andere ook, Duits 20%, alleen de Bijbelvragen waren 100%, maar ik heb dan ook niveau 1 gekozen en die antwoorden zijn er destijds ingeklopt op straffe van straf. Zelfs van de woordle-woordjes heb ik maar eentje gevonden en het andere woord had ik nog nooit gehoord en was een gok. Niet getreurd want vandaag moet een vrolijke muziekdag worden. Herinnering aan Freddie Mercury/Farrokh Bulsara, (1946-1991). Amper 45j geworden maar die, samen met de andere kompanen van Queen, een schat aan liedjes en muziek heeft nagelaten. Onlangs was er op tv de heruitzending van "The Freddie Mercury Tribute Concert" van april 1992 in het Wembley stadion met 72.000 fans ter plaatse. Al de muziekgrootheden van toen leverden hun bijdrage door een Queen-song te zingen. De opbrengst toen ( en nu nog altijd) van de dvd's en cd's gaat integraal naar aidsgerelateerde doelen, van onderzoek tot behandeling. Onvergetelijk tijdens dat concert was de performance van George Michael (1963-2016) met het nummer "Somebody to Love". Ik krijg daar nog altijd kippenvel en rillingen bij, als ik er naar luister of het optreden bekijk. Dat lied zingen ook de deelnemers aan 'Hotel Romantiek'op VRT, met als ondertitel: "Find me somebody to love". 28 vrijgezellen op leeftijd (65+) zijn naar Turkije gereisd in gezelschap van 3 TV-coryfeeën. Wel, het heeft me niet kunnen bekoren noch boeien. Ik heb 10 minuten kunnen kijken en voor de rest van de avond gezapt tot ons "Chantal" begon.
Ik ben al aan nr 84 van 'de spelen' van Breughel gekomen. Ditmaal zeer bekend maar niet voor thuis te spelen: Ros Beiaard en de Vier Heemskinderen. Ros Beiaard-folklore staat, en ik heb moeten spieken en overschrijven, op de lijst van: Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van de Unesco. Voilà. Natuurlijk kan ik daar bladzijden over vol typen, maar alles over die broers en hun gigantisch paard is dit jaar uitbundig uit de doeken gedaan toen het 'Ros' in Dendermonde van stal werd gehaald. Dat Breughel dit schilderde in 1560 is niet verwonderlijk, waarschijnlijk werd toen het 100 jarig bestaan van de Ommegang gevierd, dat sinds 1460 in Dendedermonde plaats had. Tot morgen
"Hallo, hier ben ik dan, dag mensen op het plein......" een vrolijk deuntje uit 1974, op een zondagmorgen van Luc Bral (1949-2020). En 't is nog waar ook, want hier ben ik dan met mijn zondagse gazet, en ik zeg hallo tegen al mijn geliefde lezers. Het is een beetje mistig, het is een beetje nevelig, wat witte wolkjes en wat witte vliegtuigslierten aan de hemel. De rust zelve buiten, niets te horen buiten wat vroege vogels, niets te zien buiten alleen wat vroege vogels en hondjes met hun baasjes. Ik ben al buiten geweest om mijn 'akker' (woordlewoord) eens te overschouwen en ik zag dat mijn bloempotten nog altijd goed 'gevuld' (woordle6) zijn met de roze-rode geraniums. Die hebben het wonderwel goed overleefd maar de vlijtige liezen zijn hun naam niet waardig geweest deze zomer. Volgend jaar andere en betere. Als ik nu buiten kom, kan het verschil met vorige week niet groter zijn. De 'gewone' levensmodus is weer in gang gezet voor de komende 10 maanden. Dan is het weer verwachtingsvol uitkijken naar al het amusement en de toeristen. Maar de drukte die dat meebrengt ben ik al na 14 dagen beu. Maar ja, un va et vient moet er zijn om leven in de brouwerij te houden. 't Is lang geleden dat ik nog eens een Middeleeuws gedicht getypt heb en dat ga ik vandaag eens goedmaken, met één van onze grootste dichters uit de Gouden Eeuw: Constantijn Huygens (1596-1687). Hij was bekend voor alles en nog wat en hetgeen nu niet meer voor mogelijk gehouden wordt of doenbaar is: dichter, diplomaat, geleerde, componist, architect, polyglot. De literaire prijs 'Constantijn Huygens' die sinds 1947 wordt uitgereikt, is naar hem vernoemd. Ieder jaar wordt is er naast de 'eer', ook een geldprijs van 12.000 € aan verbonden. Jan Wolkers (1925-2007) weigerde evenwel de prijs in 1982. In 2021 was de roem en het geld voor Peter Verhelst. Wat schreef onze geleerde dichter? Ziehier een van zijn rijmpjes: Pier liep my tegen 't lyf, en wou geen stroo-breed wycken: Hy sei, 't en lust hem niet voor yder geck te strycken: Maer seid ik, dat lust my, en trad van 't sandpad af en liet den geck voorby. Dat is enkele jaren later dan de "Kinderspelen" van Breughel (1560) en vandaag is dat weer een nobel onbekend spel nr 83: balletje steken, duike duike reve, stom-en-ambacht. Ik heb er niets aan tot te voegen en dat is meteen het einde van mijn zondagse gazet, de 'Zondagskrant' ga ik nu lezen. Tot morgen
Het weekend is begonnen en de vrienden zijn er ook. Het ziet er een beetje wisselvallig uit maar de temperatuur is nog altijd zomers te noemen, 22°C. En stel je voor, wie had er ooit gedacht dat ik zou zeggen: wat een luxe, regen!!!. Eigenlijk was het een 'stof-blus-buitje'. Maar allez, ik ben met weinig content en ik moest niet met mijn gieterke rondgaan. Iedereen z'n vakantie zit erop. De tuinman is langs geweest om de schade op te meten veroorzaakt door de maandenlange droogte en warme temperaturen. Heel wat struiken hebben het begeven en zullen fijngemalen worden om de bloemperken met houtschilfers te bedekken zodat er geen zonlicht meer kan komen aan de kiemen van pissebloemen, klavers, netels, distels en al de planten die ik niet graag in de bloemenborder zie verschijnen. Niets verloren laten gaan, en recuperatie van materialen. En zoals ik al enkele dagen meld, Van Dale is goed uitgeslapen uit verlof gekomen. Bijna iedere dag, zelfs in het weekend, een nieuw woord. Het geeft een beetje de schrik van de mensen voor de komende winter weer: woonkamerpoolen. Hetzelfde principe als bij 'carpoolen' dat in zwang kwam om op de dure benzine en diesel wat uit te sparen. Dit door een paar mensen met dezelfde bestemming in één auto te laten plaatsnemen. In dit nieuwe woord willen mensen de avonden samen doorbrengen om verbruik van gas, mazout en electriciteit uit te sparen. Afwisselend bij de ene dan bij de andere zich opwarmen, gaan lezen, breien of naaien of tv-kijken. Is dat een goed idee? Ik denk niet dat het iets is dat op mijn lijf geschreven is. Ik kan me niet voorstellen dat ik iedere avond met mensen moet doorbrengen, dan eens in de ene woonkamer dan in een andere, discussies over tv-programma's, vroeg of laat gaan slapen, mag de hond mee of niet. Eigenlijk zijn er voor mij, als alleenstaande te veel obstakels die ik zou moeten overwinnen om daar maar aan te denken. Als ik op verwarming moet besparen zal ik wel een fleeceke of wollen deken meer, over mij spreiden. Het toont wel waar iedereen om bezorgt is: de ontploffing van de prijzen voor energie. Het is niet alleen ons dagelijkse voedsel dat 12% duurder is geworden, maar gewoonweg 'alles' rondom ons, met de wetenschap dat 'niets' ooit nog naar de prijs van 'toen' zal gaan. Een mooi gezegde is: dieptepunten zijn ook keerpunten. Dat is nu hetgeen dat corona, Oekraïne, graanproductie, gasprijzen, van ons verlangen: nadenken over de noden van ons dagdagelijks leven.
Een speeltje dat weinig uitleg verlangt, nr 82 van Breughel: paardje, koetje, kalfje, paardrijden in de nek. Mijn kinderkens heb ik op die manier wel eens van punt A naar B gebracht, of in dee nek gezet als ze wat groter wilde lijken tijdens een evenement om wat beter te zien. Wie heeft zoiets niet gedaan? Tot morgen
Alweer is het einde van een week in zicht. 'De tijd vliegt snel, gebruik hem wel'. Ik ben veel langer aan alles bezig dan vroeger omdat ik alles een beetje ralenti doe of in slow motion en ook de nodige rustpauzes voorzie. Er is ook niks bij dat ik 'dringend' noem, alleen moet het wel eens gedaan worden. Zoals mijn kelder. Het is een groot vliegenkerkhof en hun as en stof heeft een andere plaats nodig, bv in een vuilniszak of uitgestrooid worden als voedsel voor mijn weide. En zoals vanmorgen, als ik dan ga kijken of alles goed opgedroogd is, ben ik toch wel fier op mijn werkzaamheden van gisteren. Alles is weer eens proper en nu heb ik nog 2 plaatsjes te doen. In die kamertjes zijn alleen de vloer en de deuren schoon te maken. Of dat vandaag gaat gebeuren weet ik niet. Het zal er een beetje van afhangen hoe 'stijf' en hoe 'pijnlijk' mijn rug aanvoelt als ik me moet bukken. Dan stel ik mezelf weer de vraag , gaat het overgaan met wat rust, is een 'ibuprofen' nodig of is een reflexspray op de pijnlijke plaats voldoende Enfin, poetsen en kuisen met dergelijk septemberweer is een zaligheid: vensters open, niet te warm om te werken en een briesje om alles vlug te doen drogen. En als er binnenkort een stevige bries, wind of zelfs storm zou komen, krijgt die uiteindelijk eens de voornaam van de pionier van het Belgisch weerbericht: Armand. Iedereen kent Armand Pien (1920-2003) , van de lippenstift, de dubieuze en tendensieuze wortelen en de straalstroom. Europa is op wind- en stormgebied in ≠ groepen ingedeeld. In het groepje van België zit Portugal, Spanje, Frankrijk en Luxemburg en elke lidstaat mag eens een naam kleven op het gevaarte dat over die landen suist. Ditmaal is de letter 'A' aan de beurt en ons land mag de naam geven. Het KMI koos 'Armand' voor de eerste storm van het seizoen. Ik hoop in ieder geval dat die nog lang op zich laat wachten, zelfs dat hij ons land voorbij schuift. Een mooie naam is geen garantie voor een veilig briesje, stormen zijn doorgaans genadeloos.
Vakantie is voorbij en ook Van Dale is uit de startblokken geschoten. Om voort te gaan op de voedselhype en de verschillende soorten diëten die er gepropageerd worden, is er het woord "pragmatariêr" ontstaan. Ik denk dat het ongeveer dezelfde betekenis heeft als "flexitariër": vlees eten als het zo uitkomt en voor de rest vegetariër of veganist als stempel willen hebben. Vandaag was hun woord "paddenstoelkist". Dat wil ik in mijn huis vermijden want dat wil zeggen dat er 'schimmels' leven in mijn woon-en leefgebied. Vandaar dat een grote kuis nuttig is: kijken of alle hoekjes, dozen, kratten, bakken enz spic and span zijn.
En dan nog speeltje nr 81 van Breughel: iemand van de bank duwen. Is er uitleg nodig bij dit spel? Ik denk het niet. Tot morgen
De meteorologische, in schoon Vlaams 'de weerkundige' herfst, begint vandaag. Meteen is deze eerste september goed voor een aantal schone weerspreuken. Zoals: schijnt de herfstzon met zomerkracht, maakt veelal de winter zacht. Of: Is Sint Egidius heet, schone herfst met veel zweet. Om te eindigen: is 1 september heerlijk weer, de herfst zal mooi zijn evenzeer!. Het zijn allemaal spreuken die een goed gevoel geven en de verwarming nog even on hold zetten. Mijn centjes spenderen aan gas en electriciteit kan volgens de spreuken nog wat uitblijven. Dat is ook goed nieuws voor de scholen, die zo hun overheidssubsidies nog wat kunnen besteden aan lesmateriaal. Voor de ouders begint de kostprijs voor 'schoolgaan' wel stilaan de spuigaten uit te lopen. Wie ooit het illustere idee had om kinderen op te zadelen met een pc voor les te volgen, huiswerk te maken, zet de ouders nu voor gigantische uitgaven. Niks is gratis zoals beloofd werd, en gezinnen met meerdere kinderen moeten bijna een lening aangaan om dat technische element voor ieder kind in huis te halen. De tijd van de lessen bijwonen en ze te noteren is al lang voorbij. Geen schriftjes en cahier de brouillon meer in de rugzak van de leerlingen, geen leerboeken, stencils, kopiën of ander papierverslindende opgaven, maar een computer van min 700 € voor de gastjes van het eerste middelbaar. Evolutie kent geen grenzen maar geeft dat ook beter onderwijs? Onze wereldwijde alomgeprezen opleidingen boeren met de dag meer en meer achteruit ondanks het electronische vernuft waarmee men alles geeft. Kindertjes leren niet meer schrijven, maar typen en met de duimen werken voor berichtjes te sturen en krijgen alles voorgekauwd. Misschien ben ik te oud aan het worden om het voordeel van dergelijke manier van lesgeven goed te kunnen inschatten. Ikzelf doe maar verder op de manier die me het beste ligt om iets te weten te komen; lezen, noteren, korte inhoud maken en oefeningen doen. Mijn les geschiedenis van de Nederlandse spelling, die vandaag op mijn programma stond, verschuif ik naar een andere dag. Ik heb genoeg geschreven voor vandaag want mijn kelder moet vandaag het einde van zijn grote kuis krijgen. Verder verwacht ik goed nieuws en goede afloop van de rechtzetting van het gebroken been van mijn schoonzusje. Ze zal nu wel twee keer nadenken vooraleer nog eens peren te plukken om 'Poire Williams' of 'Poire belle Hélène' te maken. Het is wel een lekker drankje en een lekker ijsje, dat voeg ik er wel direct aan toe, maar geen gebroken been waard. Het speeltje nr 80 van Breughel is wat het is en ik noteer het dus alleen maar: nalopertje, eerste mannetje achterna, katje jagen. Tot morgen
Geen zorgen, ik zit niet 'naakt' aan mijn schrijftafeltje en ik heb geen 'genade' nodig want ik heb niet gezondigd. Maar ik ben trots op mezelf dat ik deze 2 woordle (5 & 6) woorden op de 2e regel al gevonden had en dat is vrij uitzonderlijk te noemen. Ik vond ze ook mooi genoeg om als titel van mijn bericht te gebruiken. Trouwens hier aan zee is het nooit zó warm dat ik in mijn bloot velleke zou kunnen zitten. Maar zelfs als het snikheet is hou ik toch liever alles bedekt. Alles hangt al wat losser aan mijn lijf en zo fraai is dat nu ook weer niet om te etalleren. Vroeger werd dat 'zedig zijn' genoemd, nu is dat 'goed beschermen tegen de zonnestralen'. Tijden veranderen, woorden ook en betekenissen zeker.
De grote vakantie voor de schoolgaande jeugd strekt vandaag voor de laatste dag zijn benen. Ik kan me de huisgezinnen voorstellen waar de pennenzakken en de schooltassen nog een laatste keer gecontrolleerd worden of er alles wel inzit wat er moet inzitten. Anders nog rap eens naar de winkel om het ontbrekende te halen. Het zal voor de gepensioneerden geen goed idee zijn om vandaag en morgen boodschappen te doen in de warenhuizen wanneer al die zenuwachtige kinderen de gangen doorlopen zonder te kijken en met veel lawaai er bovenop. De kids zullen daarna een laatste dag volop genieten van buiten spelen in de zon en ook vol spanning uitkijken naar de schoolvriendjes, de nieuwe juffen en meesters, het nieuwe klaslokaal en de versleten pupiters. Wat ga ik dan doen als ik alles gecontroleerd heb of alles terug in orde is gezet? Op mijn lauweren rusten tot het novemberverlof.
Het nieuws vandaag wordt beheerst door twee figuren. Het overlijden van de laatse president van de USSR, de Sovjet-Unie, Michael Gorbatsjov (1931-2022). Hij was een communist in hart en nieren maar één die het communisme een menselijk gelaat gaf door de 'dissidenten' terug uit het gevang en de ballingschap te halen. Ik zal de Russische taal nooit machtig zijn maar hij leerde de wereld 2 belangrijke woorden en begrippen in zijn taal kennen en handelde ernaar: glasnost = openheid en perestrojka = herstructurering. Hij wilde voor de Sovjetburgers een democratisch model, nieuwe economische initiatieven en privé-bedrijven een kans geven. Een aanpassing, een herstructurering en nieuwe evolutie van de sovjetstaat, waar kritiek op de corruptie en het wanbeleid mocht gegeven worden. Dat alles draaide dus ongewild uit op de val van de Berlijnse Muur en het einde van de Sovjet-staat. Met 30 jaar later een Petit Napoleon en weerom een Koude en Echte Oorlog als gevolg. Een tweede figuur die in the picture staat, blijkt nog altijd de aantrekkingskracht van Lady Di Spencer (1961-1997) te zijn. Bij haar overlijden in 1997 bracht ze wereldwijd een ongekende massahysterie op gang, waar ze, zeker in the UK, nog altijd niet over uitgepraat en van bekomen zijn.
Weerom een speeltje waar ik weinig woorden aan moet vuilmaken. Nr 79 van Breughel: portier spelen, bezoek ontvangen. Iedereen kent dat spel wel!. Tot morgen
1 2 3, dat wil zeggen nog 123 dagen te gaan vooraleer dit, tot hiertoe, warme jaar ten einde zal zijn. Hopelijk blijft het zo warm tot 31 december dan zijn de perikelen over gas misschien achter de rug en is de kostprijs voor warmte, licht en andere electra, terug betaalbaar voor iedereen. Maar als je kijkt hoe vlug alles gaat, reeds 242 dagen die in 2022 gepasseerd zijn. Zelfs mijn jarige zoon kan amper nog de jaartjes bijhouden en verschiet dat het cijfer '43' plots bij hem hoort. Ik heb louter uit curiositeit eens het weerbericht van 30 augustus 1979 opgezocht en zie dat het voor vandaag ook min of meer geldig kan zijn. Ik voeg er direct volgend gezegde aan toe: weer uit het verleden biedt geen garantie op de toekomst.......maar is wel leuk. Toen was het wel een donderdag, met een zwak briesje uit het ZO (8,7 m/s), de gemiddelde temperatuur van 18°C, een minimum van 10°C en een max van 24,8°C. De zon scheen 11,8 uren, een licht bewolkte dag, geen neerslag en een luchtdruk van 1022 hPa. Natuurlijk viert hij vandaag zijn verjaardag niet alleen. Op het thuisfront is er feest met vrouw en kroost. Op internationaal gebied vertoeft hij in het gezelschap van Warren Buffet (puissant rijke Amerikaanse ondernemer), Freek de Jonge (Nederlandse cabaretier), Peter Maffay (zanger van 'Du'), Dana (zangeres van 'All kinds of everything), Juan Lozano (voetballer) en Rik Samaey (basketter), die allen wel een feestje op de agenda hebben staan. Spijtig genoeg vond ik geen jarige in de metalband "Metallica' noch iemand in de 'snookerwereld' zijn grote passie. In 1979 werd de eerste cd uitgebracht ('The Visitors' van ABBA), kwam de walkman op de markt, werd Margreth Thatcher de eerste vrouwelijke premier van The UK, riepen de Verenigde Naties 1979 uit tot Internationaal Jaar van het Kind, had ABBA een groot succes met "Chiquitita" en verwierf Meat Loaf eeuwige roem met de hit "Paradise by the Dash Board Light". Als laatste lied met betekenis van dat jaar is de hit van Kiss en de titelwoorden die ik tot mijn zoon zeg "I was made for Loving You" en gelukkige verjaardag.
En het speeltje nr 78 van Breughel is niet veel soeps en ik vind er ook geen info over en ken het niet: Rattenstaart, zwaan-kleef-aan, Hansje sjokken (een soort rollenspel). In ieder geval zal mijn lief schoonzusje het spel niet spelen want ze heeft haar been gebroken tijdens het peren plukken. Té hoog op de ladder geklommen en dan mistrapt. Of ze nog peren zal eten? Ik weet het niet want ze zit nu dus met de gebakken peren, en die smaken niet zo goed!! Tot morgen
Mijn gasten zijn echte sportievelingen, een beetje anders dan hun mama en oma. Alle sporten komen in aanmerking en gaan van een stevige wandeling, fietstocht, bowlinguurtje tot een uur baantjes trekken in het zwembad. Terwijl ze dus hun benen en armen nog even in beweging zetten om niet te verzuipen, heb ik eventjes de tijd om wat aan machine-schrijven te doen. Deze middag is er een lichte lunch, dat is dus vlug klaar gemaakt. Daarna het vervolg bekijken van "Section de Recherches", want de tv begaf het gisterenavond en iedereen is toch wel benieuwd naar de afloop van dit detectieveverhaal. En dan is het voor hen weer tijd om richting binnenland te rijden en voor mij de tijd om alles weer in orde te maken voor hun en de anderen, volgend verblijf. Recup om op krachten te komen en het volgende mama-hotel klaar te stomen. Ik vind dat we een goed systeem hebben, tijdens de verlofperiodes van mijn familie 'werk' ik, en tijdens hun maanden van arbeid en school, ontspan ik. Zo blijft alles goed in evenwicht en is niemand ooit oververmoeid. En ook onzen 'dikken' is terug in gang geschoten na 3weken op zijn lauweren te hebben gerust. Meteen kwam Van Dale met een zéér mooi woord voor de pinnen: liederatuur. Ze noemen het een porte-manteauwoord van 'lied en literatuur'. En dat is ook wel zo, dat in liedteksten het gevoel, de emotie, mooie zinnen, woorden, de geest en de tijd van een volk wordt weergegeven en dat zoiets niet hoofdzakelijk en alleen in de zgn hoogstaande literatuur, boeken en tijdschriften te vinden is. Luister maar naar al die mooie teksten van onze kleinkunstenaars die de woorden dan nog eens onderstrepen met muzieknoten. In die zin kan je ook begrijpen dat het Nobelprijscomité in 2016, aan Bob Dylan de Nobelprijs Literatuur toekende met als motivatie, " dat deze singersongwriter de dichterlijke expressiemogelijkheden heeft uitgebreid". En omdat vandaag een herdenking/verjaardag is van Ramses Shaffy (1933-2009), neem ik hem als voorbeeld voor dat nieuwe samengestelde woord. Prachtige teksten van zijn liederen: "We zullen doorgaan", "Laat me", "Zing, vecht, huil, bid, lach en bewonder" en niet te vergeten zijn "Pastorale". En zo kom ik dan aan spel nr 77 van Breughel: processie spelen. Het is geen kinderspelleke meer, want de jeugd van tegenwoordig begrijpt amper de betekenis van deze godsvruchtige optocht nog. Er blijven eigenlijk ook maar weinig bekende processies over in ons land en de meeste worden als folklore opgevoerd en zijn echte publiekstrekkers geworden. Dikwijls gaan ze aan de geest en de betekenis voorbij. De bekendste ommegangen zijn: de Heilige Bloedprocessie (Brugge), Godelieveprocessie (Gistel), Paardenprocessie (Hakendover bij Tienen), de Zeewijding (Wenduine). Voilà, ik heb geschreven en nu is het tijd voor de lunch. Tot morgen
Platte rust, iedereen heeft zijn buikje bol en rond gegeten. Behalve ik natuurlijk, ik wil eerst nog eventjes wat woordjes neerschrijven. Typen is een verslaving zoals een andere geworden. Met dezelfde passie en gedrevenheid zoals vele schrijvers die een boek willen pubiceren. Er is natuurlijk een verschil, beste vrienden, tussen een echte romancière en een blogster. In niets eigenlijk te vergelijken. Al probeer ik wel een 500 woorden per dag de ether in te sturen, een boek zal er nooit uit mijn vingers komen. Ik heb maar fantasie voor een paar honderd woorden, niet voor duizenden die dan ook nog een verhaal vertellen, fictie of non-fictie. Natuurlijk ben ik geen Stephen King, die iets ouder is dan mezelf, 65 romans gepubliceerd heeft en 350 miljoen boeken wereldwijd verkocht heeft. Voel ik me daardoor minder schrijfster of vertelster? Nee, ik ben blij dat ik een kleine schare mensen heb die willen weten wat ik te zeggen heb op gewone dagen en in het gewone leven. Mijn talent is een dagelijks leven in woorden om te zetten. En vandaag heb ik gezelschap aan tafel en ook in de uurtjes tussen de maaltijden door. Ik heb luidop al veel verteld aan mijn familie en 'de' vrienden, wat anders in mijn blog zou verschijnen. Zonder poespas ga ik dan maar over naar spel nr 76 van Breughel, waar er niets over te zeggen valt; hoed op een stok!. Ik zal dan maar de man van de dag eren en citeren: Martin Luther King (1929-1968) "I have a dream" en vol overgave gezongen door de popgroep ABBA en herhaald met het lied van Bruce Springsteen, "Working on a Dream"; werken om een goede blogster te worden of te zijn en te blijven, met veel inspiratie door alle dingen die rondom mij gebeurd zijn of zullen gebeuren. Tot morgen
De laatste dagen van augustus komen eraan en ook een laatste invasie van een deel van mijn familie. Drie stuks, dat valt nogal mee. Misschien heeft mijne schone zoon een lekkere bodding gebakken. Dat wordt dan smullen, terwijl zij liever de 'schuimpjes met chocolade bedekt', eten. Ieder zijnen meug en zo zal mijn gedekte tafel er ook uitzien, voor elk wat wils. In afwachting en zoals ik iedere dag wel doe, is eens kijken aan wie wat ik eens speciaal moet denken. Ik kwam begot mijn held van mijn prille jeugd tegen. Zijn verhalen, avonturen, verrichter van opstandige daden tegen de onrechtvaardige behandeling van de gezagsdragers tegenover het gewone volk. Een held die samen met zijn vriend allerlei avonturen beleven, een beetje de Vlaamse Don Quichotte de la Mancha, Ivanhoe of Willem Tell: Tijl Uilenspiegel. Het is een Middeleeuws personage waar sinds de 14e eeuw al anekdotes en heldendaden wordt over verteld. Een Vlaams, liberaal en antiklerikale held, en zo wordt hij geportretteerd door de Franstalige Belgische schrijver Charles De Coster (1827-1868), in zijn boek uit 1867: "La légende et les aventures héroiques, joyeuses et glorieuses d'Ulenspiegel et Lamme Goedzak au pays de Flandres et ailleurs". Zijn verhalen en belevenissen zijn uitgesmeerd over 5 boeken en omvatte de periode van 1527-1584 gaande van het bewind van Karel V, Fillips II, hertog van Alva tot aan de moord op Willem Van Oranje. Het is geschreven in een gezapig Frans gelardeerd met Vlaamse woorden en bevat de belevenissen van Tijl, Claes (vader), Soetkin (moeder), Nele (vrouw), Kateline (schoonma), Lamme en Calleken (vrouw van Lamme). Ik heb de originele verhalen van De Coster nooit gelezen maar wel de vertalingen voor kinderogen zoals daar waren: Tijl en de gierige pastoor, Hoe Uilenspiegek de koning nadeed, Tijl als smid. Maar de zinnen die ik nu onder ogen kreeg zijn grandioos en een paar wil ik hier toch neertypen: Gros homme, disait Lamme, entrant en rage: je suis Lamme Goedzak, tu es Broer Dikzak, Vetzak, Leugenzak, Slokkenzak, Wulpszak, le grère grossac, sac à graisse, sac à mensonge.......Andere zin:met raedt, en daedt, met doodt en bloodt, alliance de conseil, et d'action, de mort et de sang. Een geluk dat de kinderboekjes in een eenvoudiger taal verschenen zijn. Er zijn boeken over Uienspiegel en Lamme verschenen, toneelstukken, films en tv-series en niet te vergeten de beeldekens met de avonturen ven Tijl en Lamme en te vinden in de chocokladerepen van Meurisse om ze in een album te plakken.
Het schilderij de 'spelen van Breughel' stamt uit dezelfde tijd, maar nergens zijn die helden van hierboven op het canvas te bespeuren. Ik ben al bij spel nr 75 beland; vechten en worstelen. Dat wordt onder kinderen nog gedaan en ook bij volwassenen. Maar die twee menselijke te laken activiteiten, zijn ook een Olympische discipline geworden. Niet mijn meug, ik volg liever het wielrennen. Vandaag al etapa 8 in de Vuelta. Tot morgen
Het is de Internationale Dag van de Roodharigen. Natuurlijk kan ik deze dag niet vieren met mijn spierwit haar en ik ben ook nooit 'ros' geweest. Maar dat mag me niet beletten om deze kleurrijke haardossen niet te vernoemen als hun 'dag' van 'eendrachtig' zijn is aangebroken. Tenandere, schoon naturel rood haar en daar nog wat sproetjes bij is best wel mooi om te zien. Rocco Granata heeft daar een liedje over geschreven, zij het dan over "Zomersproetjes" en die komen dan tevoorschijn bij alle tinten van 'haar'. De tekst van dat deuntje is niet veel soeps maar het muziekje is leuk en fris om te horen. Ik heb ook 'sproeten' gekregen die de ouderdom soms meebrengt. De 'jes' verdwijnen dan van die bruine vlekjes. Al zeg ik het zelf, net zoals mijn witte haren heeft dat ook zijn charme, vooral al ik ze alleen maar op mijn armen zie verschijnen. En stoort me dat, dan zal ik wel een bloes of pull met lange mouwen aandoen. Ouderdom heeft ook recht op zijn 'tache de beauté'.
Terwijl de kusttram voorbij dendert, niet de zeelijner want die maakt minder lawaai, ben ik aan speeltje nr 74 van Breughel gekomen: tegen het kelderluik oplopen. Soms ziet men het nog bij cafés, dat er langs de straatkant van het huis, schuine luiken zijn die rechtstreekse toegang tot de kelder gaven. Dat is/was heel handig om zware verpakte en losse lasten in de kelderruimte te brengen. Vooral voor brouwers en hun biervaten of bierkratten, maar ook de kolen en andere voorraden werden zo op een gemakkelijke manier binnengebracht en opgeslagen. En inderdaad er waren nog geen klimmuren waar de kinderen hun klimtechnieken konden demonstreren maar dus wel de schuine valdeur waar ze tegen konden oplopen. Nu zou er van 'geen respect' en vandalisme' gesproken worden als men de snotapen dat zag doen. Vroeger noemde dat 'ze houden zich bezig' en 'behendig' zijn. Voilà, dat was het voor deze grijze maar toch zachte dag. Tot morgen
