De onheilstijdingen in de krant sla ik over en vlug naar het regionale nieuws. Blijgezind zijn de garnaalvissers, die in hun sleepnetten een 'gevlekte gladde haai' vonden. Geen alledaags garnaaltje dat gewoonlijk in hun netten spartelt tijdens een ritje te paard in de branding van onze Noordzee. Een exclusieve vangst, als het ware, want de gladde vis komt meestal niet naar onze wateren. Samen met het celebrity-en roddelnieuws en weetjes over de tv-programma's waar ik niet naar kijk, waren dat de meest aangename teksten in de krant om te lezen. Ik heb het VRT Nws gelezen op pc en 4 items trokken mijn aandacht. 1) energiedelen waar ik op 03/09 schreef over 'woonkamerpoolen'. 2) de Letse marine heeft wrakstukken en lichaamsresten gevonden van het gecrashte privé-vliegtuigje van rijke Duitsers. 3) de 17 gevonden lichamen in een waterput in het Britse Norwich, waren slachtoffer van een Middeleeuwse anti-semitische slachtpartij. Het is interessant om lezen hoe ze tot die bevinding kwamen. 4) Er is nu Liz Truss i.p.v. Jommeke zijnde Boris Johnson. En Boris heeft goed geluisterd naar de speeches van onzen Bart, burgervader, voorzitter, parlementslid en gedelegeerde van ontelbare verenigingen (al dan niet bezoldigd). Als teken van wijsheid, onderlegdheid en geleerdheid is het tegenwoordig 'in' Latijnse of Griekse teksten te debiteren of glorieuze mannen te vernoemen uit de oudheid, in de hoop dat niemand hun levensloop gaat bekijken. Ik heb dat gedaan voor de veel genoemde en geroemde Lucius Cincinnatus (519vC-430vC) een Romeins veldheer. Geen van beide heren heeft zijn voorbeeld gevolgd om na de veldslag, terug naar zijn veld te gaan om het te bewerken en te ploegen. Hij wordt enkel nog gebruikt om als voorbeeld te dienen ter verheerlijking van de oude deugden. Hij was wel tweemaal succesvol in de strijd maar verder was hij tegen meer rechten voor het 'plebs' en heeft de opstand van het gewone volk teneergeslagen. Geen bewonderenswaardig figuur om tot voorbeeld te nemen. En inderdaad, de Amerikaanse stad is naar hem genoemd. Ik heb gisterenavond wel gekeken naar "Krabbé zoekt Kalho", anders gezegd, Jeroen zoekt Frida (1907-1954) Mexicaanse schilderes. Heel goed. Daarna naar 'De Afspraak' waar ik geboeid zat te luisteren naar Kurt Van Eeghem. Verklaring en uitleg kwam hij geven over zijn recente boek "Ciurlionis", het fascinerende leven van de Litouwse schilder, componist, schrijver en 'synestheet' Mikalojus Ciurlionis (1875-1911). Dat zijn mensen die kleuren kunnen horen en soms proeven, klanken zien. Na onderzoek en nog niet zo lang geleden vastgesteld, is het een brein dat een sterke koppeling heeft tussen de verschillend hersengebieden die info van de verschillende zintuigen verwerken. Zie maar naar de stijlfiguren en metaforen: schreeuwende kleuren, bittere woorden, warme stem, scherpe blik, kil blauw... Interessant!.
Waarom ik zuinig ben? Wel, op 1 januari 2022 heb ik de benzinetank gevuld. Vandaag, met nog 2 streepjes op mijn benzinetekenentje te gaan, heb ik toch maar terug getankt omdat ik wat kilometers moet malen. Toch straf nietwaar? En spelletje nr 88: Aan de deur zingen. Dat is als Sint Maarten gaat komen of de Drie Koningen. Tot morgen
In Nederland is de eerste dinsdag van de maand september tot 'duurzame dinsdag' omgedoopt. Hiermee wil men eens aandacht vragen om zo veel mogelijk te recycleren of statiegeld invoeren, herbruikbare verpakkingen inleveren. Voor de rest weet ik niet hoe het met de vuilophaling bij onze Noorderburen is gesteld, maar hier is er toch al sortering bij de bevolking thuis; gewoon huisafval, papier en karton, GFT, plastiek, glas. Maar 'duurzaam' is ook een goed woord in een samenleving. Aan duurzaamheid en stabiliteit ontbreekt het al een tijdje. Ik wil geen commentaar meer geven of lezen of luisteren naar al die onheilstijdingen die me permanent en bij elk nieuwsbulletin rond de oren worden geslagen. In dat verband las ik een goed citaat dat onze bestuurders eens moeten bekijken en toepassen: Kijk de obstakels recht in de ogen en doe iets om ze te overwinnen. Je zal ontdekken dat ze nog half zo erg niet zijn dan je denkt. Dixit Norman Vincent Peale (1898-1993). Het is een zoveelste publieke politieke negatieve dag op rij die ik als enkeling moet proberen om te buigen naar een goed gevoel, een gelukkig zijn, een lach krijgen. Voor mij helpt dan muziek, liedjes teksten maar ook weerfenomenen. Gisterenavond, was er, ondanks het slechte weer en de bliksemflitsen, een wondermooi spektakel aan de hemel waar te nemen: een volledige regenboog, van kim tot einder en daarnaast nog een tweede exemplaar!. En voor muziek grijp ik eerst naar de titel van de B-kant van een plaat: This time of year. En dan draai ik mijn plaatje om en luister naar "If I had words" gezongen door Yvonne Keeley en Scott Fitzgerald in 1977. De noten zijn deels overgeschreven van de 3e Symphonie van Camille Saint-Saëns (1835-1921). En als ik dat een paar keer beluisterd heb moet ik op de herdenking van Pavarotti (1935-2007) toch ook eens naar hem luisteren. Dan zet ik zijn duetten met Zucchero op: "Miserere" en "Va Pensiero". Muziek beluisteren en ondertussen schrijven, lezen of een andere activiteit doen is 'easy peasy' sinds ik "spotify" op mijn balkje heb geïnstalleerd. Tot hiertoe staan er al een 286 nummers op, goed voor meer dan 17u muziek met enkel liedjes (klassiek, rock, easy-listening, sfeer, dans, kleinkunst enz) die ik graag hoor. Ik had een beetje hulp nodig, die dan gewillig wordt verleend tijdens een bezoek van een 'kid'. Dat maakt me blijgezind als ik zo eens kan meebrullen en alleen de hond zijn kop eens opheft met een blik van,'ik zal het maar verdragen dat ze kweelt, als ik braaf ben speelt ze seffens mijn spelletje'. Dat is zo, maar eerst komen de 3 spelletjes van Breughel aan bod, gebundeld omdat ik vind dat ze samenhoren. Nrs 85-86-87: vuurtje stoken, takkenbossen dragen voor het vuur, fakkel dragen. Een vreugdevuur kan voor allerlei gelegenheden aangesoken worden, afsluiting van een kamp, kerstboomverbranding, na een oorlog. Hopelijk mag dat binnenkort weer gebeuren als alles weer peis en vree is tussen Rusland en Oekraïne. Tot morgen
Een gevaarlijk weekbegin: een mail van 'Stormschade Vlaanderen' voor onweer, van deze morgen tot morgen 6u. Het is nooit prettig om op een maandag met slechte vooruitzichten te moeten beginnen. Het mag best eens regenen, daar heb ik geen bezwaar tegen, maar van onweer, ondanks de mooie wolkenformaties en kleuren, ben ik geen liefhebber. Dat is alles in een keer, een beetje teveel van het goede en dat is nooit goed. Dat is zoals een doos snoepjes, koekjes, ijsjes in huis halen en alles in een keer naar binnen werken. Dat is ook niet gezond. Jammer genoeg kan ik geen volle doos van dergelijke lekkernijen in een kast, ijskast of vriezer zien staan, ik laat zeliever in de winkel liggen. Afwachten maar wat de weergoden in petto hebben. Ik ga er niet veel 'tralala' rond verkopen, maar ik heb deze morgen slechte resultaten met mijn huiswerkjes en woorden. Engels 20%, Frans 0%, Nederlands bij de ene oefening 50% bij de andere ook, Duits 20%, alleen de Bijbelvragen waren 100%, maar ik heb dan ook niveau 1 gekozen en die antwoorden zijn er destijds ingeklopt op straffe van straf. Zelfs van de woordle-woordjes heb ik maar eentje gevonden en het andere woord had ik nog nooit gehoord en was een gok. Niet getreurd want vandaag moet een vrolijke muziekdag worden. Herinnering aan Freddie Mercury/Farrokh Bulsara, (1946-1991). Amper 45j geworden maar die, samen met de andere kompanen van Queen, een schat aan liedjes en muziek heeft nagelaten. Onlangs was er op tv de heruitzending van "The Freddie Mercury Tribute Concert" van april 1992 in het Wembley stadion met 72.000 fans ter plaatse. Al de muziekgrootheden van toen leverden hun bijdrage door een Queen-song te zingen. De opbrengst toen ( en nu nog altijd) van de dvd's en cd's gaat integraal naar aidsgerelateerde doelen, van onderzoek tot behandeling. Onvergetelijk tijdens dat concert was de performance van George Michael (1963-2016) met het nummer "Somebody to Love". Ik krijg daar nog altijd kippenvel en rillingen bij, als ik er naar luister of het optreden bekijk. Dat lied zingen ook de deelnemers aan 'Hotel Romantiek'op VRT, met als ondertitel: "Find me somebody to love". 28 vrijgezellen op leeftijd (65+) zijn naar Turkije gereisd in gezelschap van 3 TV-coryfeeën. Wel, het heeft me niet kunnen bekoren noch boeien. Ik heb 10 minuten kunnen kijken en voor de rest van de avond gezapt tot ons "Chantal" begon.
Ik ben al aan nr 84 van 'de spelen' van Breughel gekomen. Ditmaal zeer bekend maar niet voor thuis te spelen: Ros Beiaard en de Vier Heemskinderen. Ros Beiaard-folklore staat, en ik heb moeten spieken en overschrijven, op de lijst van: Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van de Unesco. Voilà. Natuurlijk kan ik daar bladzijden over vol typen, maar alles over die broers en hun gigantisch paard is dit jaar uitbundig uit de doeken gedaan toen het 'Ros' in Dendermonde van stal werd gehaald. Dat Breughel dit schilderde in 1560 is niet verwonderlijk, waarschijnlijk werd toen het 100 jarig bestaan van de Ommegang gevierd, dat sinds 1460 in Dendedermonde plaats had. Tot morgen
"Hallo, hier ben ik dan, dag mensen op het plein......" een vrolijk deuntje uit 1974, op een zondagmorgen van Luc Bral (1949-2020). En 't is nog waar ook, want hier ben ik dan met mijn zondagse gazet, en ik zeg hallo tegen al mijn geliefde lezers. Het is een beetje mistig, het is een beetje nevelig, wat witte wolkjes en wat witte vliegtuigslierten aan de hemel. De rust zelve buiten, niets te horen buiten wat vroege vogels, niets te zien buiten alleen wat vroege vogels en hondjes met hun baasjes. Ik ben al buiten geweest om mijn 'akker' (woordlewoord) eens te overschouwen en ik zag dat mijn bloempotten nog altijd goed 'gevuld' (woordle6) zijn met de roze-rode geraniums. Die hebben het wonderwel goed overleefd maar de vlijtige liezen zijn hun naam niet waardig geweest deze zomer. Volgend jaar andere en betere. Als ik nu buiten kom, kan het verschil met vorige week niet groter zijn. De 'gewone' levensmodus is weer in gang gezet voor de komende 10 maanden. Dan is het weer verwachtingsvol uitkijken naar al het amusement en de toeristen. Maar de drukte die dat meebrengt ben ik al na 14 dagen beu. Maar ja, un va et vient moet er zijn om leven in de brouwerij te houden. 't Is lang geleden dat ik nog eens een Middeleeuws gedicht getypt heb en dat ga ik vandaag eens goedmaken, met één van onze grootste dichters uit de Gouden Eeuw: Constantijn Huygens (1596-1687). Hij was bekend voor alles en nog wat en hetgeen nu niet meer voor mogelijk gehouden wordt of doenbaar is: dichter, diplomaat, geleerde, componist, architect, polyglot. De literaire prijs 'Constantijn Huygens' die sinds 1947 wordt uitgereikt, is naar hem vernoemd. Ieder jaar wordt is er naast de 'eer', ook een geldprijs van 12.000 € aan verbonden. Jan Wolkers (1925-2007) weigerde evenwel de prijs in 1982. In 2021 was de roem en het geld voor Peter Verhelst. Wat schreef onze geleerde dichter? Ziehier een van zijn rijmpjes: Pier liep my tegen 't lyf, en wou geen stroo-breed wycken: Hy sei, 't en lust hem niet voor yder geck te strycken: Maer seid ik, dat lust my, en trad van 't sandpad af en liet den geck voorby. Dat is enkele jaren later dan de "Kinderspelen" van Breughel (1560) en vandaag is dat weer een nobel onbekend spel nr 83: balletje steken, duike duike reve, stom-en-ambacht. Ik heb er niets aan tot te voegen en dat is meteen het einde van mijn zondagse gazet, de 'Zondagskrant' ga ik nu lezen. Tot morgen
Het weekend is begonnen en de vrienden zijn er ook. Het ziet er een beetje wisselvallig uit maar de temperatuur is nog altijd zomers te noemen, 22°C. En stel je voor, wie had er ooit gedacht dat ik zou zeggen: wat een luxe, regen!!!. Eigenlijk was het een 'stof-blus-buitje'. Maar allez, ik ben met weinig content en ik moest niet met mijn gieterke rondgaan. Iedereen z'n vakantie zit erop. De tuinman is langs geweest om de schade op te meten veroorzaakt door de maandenlange droogte en warme temperaturen. Heel wat struiken hebben het begeven en zullen fijngemalen worden om de bloemperken met houtschilfers te bedekken zodat er geen zonlicht meer kan komen aan de kiemen van pissebloemen, klavers, netels, distels en al de planten die ik niet graag in de bloemenborder zie verschijnen. Niets verloren laten gaan, en recuperatie van materialen. En zoals ik al enkele dagen meld, Van Dale is goed uitgeslapen uit verlof gekomen. Bijna iedere dag, zelfs in het weekend, een nieuw woord. Het geeft een beetje de schrik van de mensen voor de komende winter weer: woonkamerpoolen. Hetzelfde principe als bij 'carpoolen' dat in zwang kwam om op de dure benzine en diesel wat uit te sparen. Dit door een paar mensen met dezelfde bestemming in één auto te laten plaatsnemen. In dit nieuwe woord willen mensen de avonden samen doorbrengen om verbruik van gas, mazout en electriciteit uit te sparen. Afwisselend bij de ene dan bij de andere zich opwarmen, gaan lezen, breien of naaien of tv-kijken. Is dat een goed idee? Ik denk niet dat het iets is dat op mijn lijf geschreven is. Ik kan me niet voorstellen dat ik iedere avond met mensen moet doorbrengen, dan eens in de ene woonkamer dan in een andere, discussies over tv-programma's, vroeg of laat gaan slapen, mag de hond mee of niet. Eigenlijk zijn er voor mij, als alleenstaande te veel obstakels die ik zou moeten overwinnen om daar maar aan te denken. Als ik op verwarming moet besparen zal ik wel een fleeceke of wollen deken meer, over mij spreiden. Het toont wel waar iedereen om bezorgt is: de ontploffing van de prijzen voor energie. Het is niet alleen ons dagelijkse voedsel dat 12% duurder is geworden, maar gewoonweg 'alles' rondom ons, met de wetenschap dat 'niets' ooit nog naar de prijs van 'toen' zal gaan. Een mooi gezegde is: dieptepunten zijn ook keerpunten. Dat is nu hetgeen dat corona, Oekraïne, graanproductie, gasprijzen, van ons verlangen: nadenken over de noden van ons dagdagelijks leven.
Een speeltje dat weinig uitleg verlangt, nr 82 van Breughel: paardje, koetje, kalfje, paardrijden in de nek. Mijn kinderkens heb ik op die manier wel eens van punt A naar B gebracht, of in dee nek gezet als ze wat groter wilde lijken tijdens een evenement om wat beter te zien. Wie heeft zoiets niet gedaan? Tot morgen
Alweer is het einde van een week in zicht. 'De tijd vliegt snel, gebruik hem wel'. Ik ben veel langer aan alles bezig dan vroeger omdat ik alles een beetje ralenti doe of in slow motion en ook de nodige rustpauzes voorzie. Er is ook niks bij dat ik 'dringend' noem, alleen moet het wel eens gedaan worden. Zoals mijn kelder. Het is een groot vliegenkerkhof en hun as en stof heeft een andere plaats nodig, bv in een vuilniszak of uitgestrooid worden als voedsel voor mijn weide. En zoals vanmorgen, als ik dan ga kijken of alles goed opgedroogd is, ben ik toch wel fier op mijn werkzaamheden van gisteren. Alles is weer eens proper en nu heb ik nog 2 plaatsjes te doen. In die kamertjes zijn alleen de vloer en de deuren schoon te maken. Of dat vandaag gaat gebeuren weet ik niet. Het zal er een beetje van afhangen hoe 'stijf' en hoe 'pijnlijk' mijn rug aanvoelt als ik me moet bukken. Dan stel ik mezelf weer de vraag , gaat het overgaan met wat rust, is een 'ibuprofen' nodig of is een reflexspray op de pijnlijke plaats voldoende Enfin, poetsen en kuisen met dergelijk septemberweer is een zaligheid: vensters open, niet te warm om te werken en een briesje om alles vlug te doen drogen. En als er binnenkort een stevige bries, wind of zelfs storm zou komen, krijgt die uiteindelijk eens de voornaam van de pionier van het Belgisch weerbericht: Armand. Iedereen kent Armand Pien (1920-2003) , van de lippenstift, de dubieuze en tendensieuze wortelen en de straalstroom. Europa is op wind- en stormgebied in ≠ groepen ingedeeld. In het groepje van België zit Portugal, Spanje, Frankrijk en Luxemburg en elke lidstaat mag eens een naam kleven op het gevaarte dat over die landen suist. Ditmaal is de letter 'A' aan de beurt en ons land mag de naam geven. Het KMI koos 'Armand' voor de eerste storm van het seizoen. Ik hoop in ieder geval dat die nog lang op zich laat wachten, zelfs dat hij ons land voorbij schuift. Een mooie naam is geen garantie voor een veilig briesje, stormen zijn doorgaans genadeloos.
Vakantie is voorbij en ook Van Dale is uit de startblokken geschoten. Om voort te gaan op de voedselhype en de verschillende soorten diëten die er gepropageerd worden, is er het woord "pragmatariêr" ontstaan. Ik denk dat het ongeveer dezelfde betekenis heeft als "flexitariër": vlees eten als het zo uitkomt en voor de rest vegetariër of veganist als stempel willen hebben. Vandaag was hun woord "paddenstoelkist". Dat wil ik in mijn huis vermijden want dat wil zeggen dat er 'schimmels' leven in mijn woon-en leefgebied. Vandaar dat een grote kuis nuttig is: kijken of alle hoekjes, dozen, kratten, bakken enz spic and span zijn.
En dan nog speeltje nr 81 van Breughel: iemand van de bank duwen. Is er uitleg nodig bij dit spel? Ik denk het niet. Tot morgen
De meteorologische, in schoon Vlaams 'de weerkundige' herfst, begint vandaag. Meteen is deze eerste september goed voor een aantal schone weerspreuken. Zoals: schijnt de herfstzon met zomerkracht, maakt veelal de winter zacht. Of: Is Sint Egidius heet, schone herfst met veel zweet. Om te eindigen: is 1 september heerlijk weer, de herfst zal mooi zijn evenzeer!. Het zijn allemaal spreuken die een goed gevoel geven en de verwarming nog even on hold zetten. Mijn centjes spenderen aan gas en electriciteit kan volgens de spreuken nog wat uitblijven. Dat is ook goed nieuws voor de scholen, die zo hun overheidssubsidies nog wat kunnen besteden aan lesmateriaal. Voor de ouders begint de kostprijs voor 'schoolgaan' wel stilaan de spuigaten uit te lopen. Wie ooit het illustere idee had om kinderen op te zadelen met een pc voor les te volgen, huiswerk te maken, zet de ouders nu voor gigantische uitgaven. Niks is gratis zoals beloofd werd, en gezinnen met meerdere kinderen moeten bijna een lening aangaan om dat technische element voor ieder kind in huis te halen. De tijd van de lessen bijwonen en ze te noteren is al lang voorbij. Geen schriftjes en cahier de brouillon meer in de rugzak van de leerlingen, geen leerboeken, stencils, kopiën of ander papierverslindende opgaven, maar een computer van min 700 € voor de gastjes van het eerste middelbaar. Evolutie kent geen grenzen maar geeft dat ook beter onderwijs? Onze wereldwijde alomgeprezen opleidingen boeren met de dag meer en meer achteruit ondanks het electronische vernuft waarmee men alles geeft. Kindertjes leren niet meer schrijven, maar typen en met de duimen werken voor berichtjes te sturen en krijgen alles voorgekauwd. Misschien ben ik te oud aan het worden om het voordeel van dergelijke manier van lesgeven goed te kunnen inschatten. Ikzelf doe maar verder op de manier die me het beste ligt om iets te weten te komen; lezen, noteren, korte inhoud maken en oefeningen doen. Mijn les geschiedenis van de Nederlandse spelling, die vandaag op mijn programma stond, verschuif ik naar een andere dag. Ik heb genoeg geschreven voor vandaag want mijn kelder moet vandaag het einde van zijn grote kuis krijgen. Verder verwacht ik goed nieuws en goede afloop van de rechtzetting van het gebroken been van mijn schoonzusje. Ze zal nu wel twee keer nadenken vooraleer nog eens peren te plukken om 'Poire Williams' of 'Poire belle Hélène' te maken. Het is wel een lekker drankje en een lekker ijsje, dat voeg ik er wel direct aan toe, maar geen gebroken been waard. Het speeltje nr 80 van Breughel is wat het is en ik noteer het dus alleen maar: nalopertje, eerste mannetje achterna, katje jagen. Tot morgen
Geen zorgen, ik zit niet 'naakt' aan mijn schrijftafeltje en ik heb geen 'genade' nodig want ik heb niet gezondigd. Maar ik ben trots op mezelf dat ik deze 2 woordle (5 & 6) woorden op de 2e regel al gevonden had en dat is vrij uitzonderlijk te noemen. Ik vond ze ook mooi genoeg om als titel van mijn bericht te gebruiken. Trouwens hier aan zee is het nooit zó warm dat ik in mijn bloot velleke zou kunnen zitten. Maar zelfs als het snikheet is hou ik toch liever alles bedekt. Alles hangt al wat losser aan mijn lijf en zo fraai is dat nu ook weer niet om te etalleren. Vroeger werd dat 'zedig zijn' genoemd, nu is dat 'goed beschermen tegen de zonnestralen'. Tijden veranderen, woorden ook en betekenissen zeker.
De grote vakantie voor de schoolgaande jeugd strekt vandaag voor de laatste dag zijn benen. Ik kan me de huisgezinnen voorstellen waar de pennenzakken en de schooltassen nog een laatste keer gecontrolleerd worden of er alles wel inzit wat er moet inzitten. Anders nog rap eens naar de winkel om het ontbrekende te halen. Het zal voor de gepensioneerden geen goed idee zijn om vandaag en morgen boodschappen te doen in de warenhuizen wanneer al die zenuwachtige kinderen de gangen doorlopen zonder te kijken en met veel lawaai er bovenop. De kids zullen daarna een laatste dag volop genieten van buiten spelen in de zon en ook vol spanning uitkijken naar de schoolvriendjes, de nieuwe juffen en meesters, het nieuwe klaslokaal en de versleten pupiters. Wat ga ik dan doen als ik alles gecontroleerd heb of alles terug in orde is gezet? Op mijn lauweren rusten tot het novemberverlof.
Het nieuws vandaag wordt beheerst door twee figuren. Het overlijden van de laatse president van de USSR, de Sovjet-Unie, Michael Gorbatsjov (1931-2022). Hij was een communist in hart en nieren maar één die het communisme een menselijk gelaat gaf door de 'dissidenten' terug uit het gevang en de ballingschap te halen. Ik zal de Russische taal nooit machtig zijn maar hij leerde de wereld 2 belangrijke woorden en begrippen in zijn taal kennen en handelde ernaar: glasnost = openheid en perestrojka = herstructurering. Hij wilde voor de Sovjetburgers een democratisch model, nieuwe economische initiatieven en privé-bedrijven een kans geven. Een aanpassing, een herstructurering en nieuwe evolutie van de sovjetstaat, waar kritiek op de corruptie en het wanbeleid mocht gegeven worden. Dat alles draaide dus ongewild uit op de val van de Berlijnse Muur en het einde van de Sovjet-staat. Met 30 jaar later een Petit Napoleon en weerom een Koude en Echte Oorlog als gevolg. Een tweede figuur die in the picture staat, blijkt nog altijd de aantrekkingskracht van Lady Di Spencer (1961-1997) te zijn. Bij haar overlijden in 1997 bracht ze wereldwijd een ongekende massahysterie op gang, waar ze, zeker in the UK, nog altijd niet over uitgepraat en van bekomen zijn.
Weerom een speeltje waar ik weinig woorden aan moet vuilmaken. Nr 79 van Breughel: portier spelen, bezoek ontvangen. Iedereen kent dat spel wel!. Tot morgen
1 2 3, dat wil zeggen nog 123 dagen te gaan vooraleer dit, tot hiertoe, warme jaar ten einde zal zijn. Hopelijk blijft het zo warm tot 31 december dan zijn de perikelen over gas misschien achter de rug en is de kostprijs voor warmte, licht en andere electra, terug betaalbaar voor iedereen. Maar als je kijkt hoe vlug alles gaat, reeds 242 dagen die in 2022 gepasseerd zijn. Zelfs mijn jarige zoon kan amper nog de jaartjes bijhouden en verschiet dat het cijfer '43' plots bij hem hoort. Ik heb louter uit curiositeit eens het weerbericht van 30 augustus 1979 opgezocht en zie dat het voor vandaag ook min of meer geldig kan zijn. Ik voeg er direct volgend gezegde aan toe: weer uit het verleden biedt geen garantie op de toekomst.......maar is wel leuk. Toen was het wel een donderdag, met een zwak briesje uit het ZO (8,7 m/s), de gemiddelde temperatuur van 18°C, een minimum van 10°C en een max van 24,8°C. De zon scheen 11,8 uren, een licht bewolkte dag, geen neerslag en een luchtdruk van 1022 hPa. Natuurlijk viert hij vandaag zijn verjaardag niet alleen. Op het thuisfront is er feest met vrouw en kroost. Op internationaal gebied vertoeft hij in het gezelschap van Warren Buffet (puissant rijke Amerikaanse ondernemer), Freek de Jonge (Nederlandse cabaretier), Peter Maffay (zanger van 'Du'), Dana (zangeres van 'All kinds of everything), Juan Lozano (voetballer) en Rik Samaey (basketter), die allen wel een feestje op de agenda hebben staan. Spijtig genoeg vond ik geen jarige in de metalband "Metallica' noch iemand in de 'snookerwereld' zijn grote passie. In 1979 werd de eerste cd uitgebracht ('The Visitors' van ABBA), kwam de walkman op de markt, werd Margreth Thatcher de eerste vrouwelijke premier van The UK, riepen de Verenigde Naties 1979 uit tot Internationaal Jaar van het Kind, had ABBA een groot succes met "Chiquitita" en verwierf Meat Loaf eeuwige roem met de hit "Paradise by the Dash Board Light". Als laatste lied met betekenis van dat jaar is de hit van Kiss en de titelwoorden die ik tot mijn zoon zeg "I was made for Loving You" en gelukkige verjaardag.
En het speeltje nr 78 van Breughel is niet veel soeps en ik vind er ook geen info over en ken het niet: Rattenstaart, zwaan-kleef-aan, Hansje sjokken (een soort rollenspel). In ieder geval zal mijn lief schoonzusje het spel niet spelen want ze heeft haar been gebroken tijdens het peren plukken. Té hoog op de ladder geklommen en dan mistrapt. Of ze nog peren zal eten? Ik weet het niet want ze zit nu dus met de gebakken peren, en die smaken niet zo goed!! Tot morgen
Mijn gasten zijn echte sportievelingen, een beetje anders dan hun mama en oma. Alle sporten komen in aanmerking en gaan van een stevige wandeling, fietstocht, bowlinguurtje tot een uur baantjes trekken in het zwembad. Terwijl ze dus hun benen en armen nog even in beweging zetten om niet te verzuipen, heb ik eventjes de tijd om wat aan machine-schrijven te doen. Deze middag is er een lichte lunch, dat is dus vlug klaar gemaakt. Daarna het vervolg bekijken van "Section de Recherches", want de tv begaf het gisterenavond en iedereen is toch wel benieuwd naar de afloop van dit detectieveverhaal. En dan is het voor hen weer tijd om richting binnenland te rijden en voor mij de tijd om alles weer in orde te maken voor hun en de anderen, volgend verblijf. Recup om op krachten te komen en het volgende mama-hotel klaar te stomen. Ik vind dat we een goed systeem hebben, tijdens de verlofperiodes van mijn familie 'werk' ik, en tijdens hun maanden van arbeid en school, ontspan ik. Zo blijft alles goed in evenwicht en is niemand ooit oververmoeid. En ook onzen 'dikken' is terug in gang geschoten na 3weken op zijn lauweren te hebben gerust. Meteen kwam Van Dale met een zéér mooi woord voor de pinnen: liederatuur. Ze noemen het een porte-manteauwoord van 'lied en literatuur'. En dat is ook wel zo, dat in liedteksten het gevoel, de emotie, mooie zinnen, woorden, de geest en de tijd van een volk wordt weergegeven en dat zoiets niet hoofdzakelijk en alleen in de zgn hoogstaande literatuur, boeken en tijdschriften te vinden is. Luister maar naar al die mooie teksten van onze kleinkunstenaars die de woorden dan nog eens onderstrepen met muzieknoten. In die zin kan je ook begrijpen dat het Nobelprijscomité in 2016, aan Bob Dylan de Nobelprijs Literatuur toekende met als motivatie, " dat deze singersongwriter de dichterlijke expressiemogelijkheden heeft uitgebreid". En omdat vandaag een herdenking/verjaardag is van Ramses Shaffy (1933-2009), neem ik hem als voorbeeld voor dat nieuwe samengestelde woord. Prachtige teksten van zijn liederen: "We zullen doorgaan", "Laat me", "Zing, vecht, huil, bid, lach en bewonder" en niet te vergeten zijn "Pastorale". En zo kom ik dan aan spel nr 77 van Breughel: processie spelen. Het is geen kinderspelleke meer, want de jeugd van tegenwoordig begrijpt amper de betekenis van deze godsvruchtige optocht nog. Er blijven eigenlijk ook maar weinig bekende processies over in ons land en de meeste worden als folklore opgevoerd en zijn echte publiekstrekkers geworden. Dikwijls gaan ze aan de geest en de betekenis voorbij. De bekendste ommegangen zijn: de Heilige Bloedprocessie (Brugge), Godelieveprocessie (Gistel), Paardenprocessie (Hakendover bij Tienen), de Zeewijding (Wenduine). Voilà, ik heb geschreven en nu is het tijd voor de lunch. Tot morgen
Platte rust, iedereen heeft zijn buikje bol en rond gegeten. Behalve ik natuurlijk, ik wil eerst nog eventjes wat woordjes neerschrijven. Typen is een verslaving zoals een andere geworden. Met dezelfde passie en gedrevenheid zoals vele schrijvers die een boek willen pubiceren. Er is natuurlijk een verschil, beste vrienden, tussen een echte romancière en een blogster. In niets eigenlijk te vergelijken. Al probeer ik wel een 500 woorden per dag de ether in te sturen, een boek zal er nooit uit mijn vingers komen. Ik heb maar fantasie voor een paar honderd woorden, niet voor duizenden die dan ook nog een verhaal vertellen, fictie of non-fictie. Natuurlijk ben ik geen Stephen King, die iets ouder is dan mezelf, 65 romans gepubliceerd heeft en 350 miljoen boeken wereldwijd verkocht heeft. Voel ik me daardoor minder schrijfster of vertelster? Nee, ik ben blij dat ik een kleine schare mensen heb die willen weten wat ik te zeggen heb op gewone dagen en in het gewone leven. Mijn talent is een dagelijks leven in woorden om te zetten. En vandaag heb ik gezelschap aan tafel en ook in de uurtjes tussen de maaltijden door. Ik heb luidop al veel verteld aan mijn familie en 'de' vrienden, wat anders in mijn blog zou verschijnen. Zonder poespas ga ik dan maar over naar spel nr 76 van Breughel, waar er niets over te zeggen valt; hoed op een stok!. Ik zal dan maar de man van de dag eren en citeren: Martin Luther King (1929-1968) "I have a dream" en vol overgave gezongen door de popgroep ABBA en herhaald met het lied van Bruce Springsteen, "Working on a Dream"; werken om een goede blogster te worden of te zijn en te blijven, met veel inspiratie door alle dingen die rondom mij gebeurd zijn of zullen gebeuren. Tot morgen
De laatste dagen van augustus komen eraan en ook een laatste invasie van een deel van mijn familie. Drie stuks, dat valt nogal mee. Misschien heeft mijne schone zoon een lekkere bodding gebakken. Dat wordt dan smullen, terwijl zij liever de 'schuimpjes met chocolade bedekt', eten. Ieder zijnen meug en zo zal mijn gedekte tafel er ook uitzien, voor elk wat wils. In afwachting en zoals ik iedere dag wel doe, is eens kijken aan wie wat ik eens speciaal moet denken. Ik kwam begot mijn held van mijn prille jeugd tegen. Zijn verhalen, avonturen, verrichter van opstandige daden tegen de onrechtvaardige behandeling van de gezagsdragers tegenover het gewone volk. Een held die samen met zijn vriend allerlei avonturen beleven, een beetje de Vlaamse Don Quichotte de la Mancha, Ivanhoe of Willem Tell: Tijl Uilenspiegel. Het is een Middeleeuws personage waar sinds de 14e eeuw al anekdotes en heldendaden wordt over verteld. Een Vlaams, liberaal en antiklerikale held, en zo wordt hij geportretteerd door de Franstalige Belgische schrijver Charles De Coster (1827-1868), in zijn boek uit 1867: "La légende et les aventures héroiques, joyeuses et glorieuses d'Ulenspiegel et Lamme Goedzak au pays de Flandres et ailleurs". Zijn verhalen en belevenissen zijn uitgesmeerd over 5 boeken en omvatte de periode van 1527-1584 gaande van het bewind van Karel V, Fillips II, hertog van Alva tot aan de moord op Willem Van Oranje. Het is geschreven in een gezapig Frans gelardeerd met Vlaamse woorden en bevat de belevenissen van Tijl, Claes (vader), Soetkin (moeder), Nele (vrouw), Kateline (schoonma), Lamme en Calleken (vrouw van Lamme). Ik heb de originele verhalen van De Coster nooit gelezen maar wel de vertalingen voor kinderogen zoals daar waren: Tijl en de gierige pastoor, Hoe Uilenspiegek de koning nadeed, Tijl als smid. Maar de zinnen die ik nu onder ogen kreeg zijn grandioos en een paar wil ik hier toch neertypen: Gros homme, disait Lamme, entrant en rage: je suis Lamme Goedzak, tu es Broer Dikzak, Vetzak, Leugenzak, Slokkenzak, Wulpszak, le grère grossac, sac à graisse, sac à mensonge.......Andere zin:met raedt, en daedt, met doodt en bloodt, alliance de conseil, et d'action, de mort et de sang. Een geluk dat de kinderboekjes in een eenvoudiger taal verschenen zijn. Er zijn boeken over Uienspiegel en Lamme verschenen, toneelstukken, films en tv-series en niet te vergeten de beeldekens met de avonturen ven Tijl en Lamme en te vinden in de chocokladerepen van Meurisse om ze in een album te plakken.
Het schilderij de 'spelen van Breughel' stamt uit dezelfde tijd, maar nergens zijn die helden van hierboven op het canvas te bespeuren. Ik ben al bij spel nr 75 beland; vechten en worstelen. Dat wordt onder kinderen nog gedaan en ook bij volwassenen. Maar die twee menselijke te laken activiteiten, zijn ook een Olympische discipline geworden. Niet mijn meug, ik volg liever het wielrennen. Vandaag al etapa 8 in de Vuelta. Tot morgen
Het is de Internationale Dag van de Roodharigen. Natuurlijk kan ik deze dag niet vieren met mijn spierwit haar en ik ben ook nooit 'ros' geweest. Maar dat mag me niet beletten om deze kleurrijke haardossen niet te vernoemen als hun 'dag' van 'eendrachtig' zijn is aangebroken. Tenandere, schoon naturel rood haar en daar nog wat sproetjes bij is best wel mooi om te zien. Rocco Granata heeft daar een liedje over geschreven, zij het dan over "Zomersproetjes" en die komen dan tevoorschijn bij alle tinten van 'haar'. De tekst van dat deuntje is niet veel soeps maar het muziekje is leuk en fris om te horen. Ik heb ook 'sproeten' gekregen die de ouderdom soms meebrengt. De 'jes' verdwijnen dan van die bruine vlekjes. Al zeg ik het zelf, net zoals mijn witte haren heeft dat ook zijn charme, vooral al ik ze alleen maar op mijn armen zie verschijnen. En stoort me dat, dan zal ik wel een bloes of pull met lange mouwen aandoen. Ouderdom heeft ook recht op zijn 'tache de beauté'.
Terwijl de kusttram voorbij dendert, niet de zeelijner want die maakt minder lawaai, ben ik aan speeltje nr 74 van Breughel gekomen: tegen het kelderluik oplopen. Soms ziet men het nog bij cafés, dat er langs de straatkant van het huis, schuine luiken zijn die rechtstreekse toegang tot de kelder gaven. Dat is/was heel handig om zware verpakte en losse lasten in de kelderruimte te brengen. Vooral voor brouwers en hun biervaten of bierkratten, maar ook de kolen en andere voorraden werden zo op een gemakkelijke manier binnengebracht en opgeslagen. En inderdaad er waren nog geen klimmuren waar de kinderen hun klimtechnieken konden demonstreren maar dus wel de schuine valdeur waar ze tegen konden oplopen. Nu zou er van 'geen respect' en vandalisme' gesproken worden als men de snotapen dat zag doen. Vroeger noemde dat 'ze houden zich bezig' en 'behendig' zijn. Voilà, dat was het voor deze grijze maar toch zachte dag. Tot morgen
Mijn huis is weer spic and span en ik kan dus zonder complexen deze namiddag de luiaard uithangen. Ik hoef geen 8 urenwerkdag meer te voltooien of een 40 uren werkweek uit te zweten. Met vier uur en met 2 kuiswerk doen in de week, is het weer eens allemaal opgefrist. Ik heb nu wat tijd voor mijn overpeinzingen te doen, bij al hetgeen ik weer aan pagina's overgeslagen heb in de krant. Allemaal die onheilstijdingen durf ik niet meer te lezen en te bekijken en dat waren de eerste 20 blz. Mijn gazet was weer rap uitgelezen en ik bleef met mijn vragen zitten: van mag ik de lamp doen branden, mag ik water gebruiken en zeker warm water, mag ik me deze winter warmen aan het gas of moet ik pull boven fleece boven vest aandoen om het warm te hebben? Verplaatsen doe ik al zoveel mogelijk met de benenwagen en het openbaar vervoer maar er zijn toch oorden die ik wil bezoeken en met niets anders dan met de auto bereikbaar zijn bv boodschappen doen of naar mijn familie gaan. Gans het leven is precies on hold gezet in afwachting van.....? Na corona en de 6 maanden oude oorlog in het oosten van Europa, is er een grote onzekerheid ontstaan waar maar geen oplossing voor komt. En toch moeten we kalm blijven, ons geen vragen stellen, ons geen zorgen maken, en het alsmaar duurder wordende leven, leven. Geen vooruitzichten, goede of slechte, is zelfs bij Van Dale merkbaar. Die is ook op zijn 'slaapkarton' van 19/08 in slaap gevallen omdat er niets gebeurt dat een nieuw woord kan verantwoorden. En binnenkort is er weer een 'bestek' of begroting van de regering voorhanden. Gaan die ministers ons wat soelaas brengen en een beetje mededogen krijgen met de bevolking of gaan er weer wat indirecte beslastingen bijkomen om alle subsidies te bekostigen? Slaan en zalven noemt men dat en daar is de 'Wetstraat' kampioen in. Ik zal me maar vasthouden aan de weerspreuk van de dag die veel goeds voorspelt: blijven de zwaluwen ook nog na de 25e, wees voor de winter niet bang. En vandaag is het weerbericht : meestal zonnig met hoge wolkensluiers. Einde geklaag en gezaag en bidden om kracht.
Nr 73 van Breughel: katje, katje koningsstoeltje, de onttroonde koning, duivel aan een koord, twee aan een koord (rollenspel). Een grote titel voor een spel dat ik niet ken. Dan zal ik maar de remedies van de Middeleeuwen beschrijven voor dezelfde kwalen als de moderne mens. Ook zij zochten pijnverlichting zonder een aspirine te hebben. Ook zij wilden van hun osteoporose, artritis en artrose verlost geraken. Zalf van geroosterde hond of poeder van gemalen uil. Alle middeltjes zijn terug te vinden, omdat de unief van Cambridge hun eeuwenoude manuscripten aan het digitaliseren is en deze wonderlijke middeltjes nu leesbaar werden. Wij eten dat nu niet meer maar in India is de koe 'heilig' en in China eten ze hond en poeder van neus van de neushoorns. Tot morgen
Het wordt later licht en dat heeft direct invloed op mijn slaapgedrag. Ik word later wakker! Rolluiken en gordijnen sluit ik nooit in mijn slaapkamer. Ik wil in slaap vallen met een zicht op een sterrenhemel en vanaf het moment dat ik mijn ogen open doe geconfronteerd worden met het 'weer' van de dag. Mijn kamer is langs de o-n-o kant gelegen en ik zie dus de zon opgaan. En ik ben een vrouw die leeft met de seizoenen; lang donker is lang slapen en vroeg licht is vroeg uit de veren. Mijn natuurlijke productie van melatonine neemt af vanaf het moment dat er zonlicht verschijnt en dan ben ik wakker maar nog niet direct productief te noemen. Dat neemt wat meer tijd in beslag. Er zijn een hele reeks automatische handelingen die eerst moeten gebeuren. De hond zijn dag confortabel laten beginnen door hem buiten te laten en zijn behoeften laten doen. De krant uit de brievenbus halen en de eerste koppen al lezen. De hond een kauwbotje, eten en drinken geven en dan komt voor mij 'le moment suprême': koffie zetten, boke en chokolat, krant lezen en spellekes doen. Maar een uur later opstaan zorgt ervoor dat alles later op de dag plaatsvindt. Ik zit vlugger aan het middaguur dan een week geleden. Ergens vind ik dat wel spijtig maar ik ga geen wekker zetten om vroeger op te staan. Af en toe zal er wel eens een slapeloze nacht komen en dan heb ik weer uurtjes genoeg. Competitief ben ik nog wel als ik die puzzeltjes doe, ik wil ze allemaal kunnen oplossen zonder af te kijken of te jokken of te gokken. Maar dan is er het spelletje woordle 5. Van bij de eerste gok, had ik vandaag 4 letters juist in de goede volgorde. Bleek dat ik vóór 'eren' 12 mogelijke letters kon invullen die een echt bestaand Vlaams woord gaven. Dan is het voluit gokken en dat ergert me wel een beetje. De 5e poging was gelukkig de goede zodat mijn percentage van gevonden oplossingen niet de dieperik ingingen. Dan is het nu al tijd voor spelletje nr 72 van Breughel te vernoemen: knikkeren- putje stekken- negen petten. Van de laatste 2 heb ik niets gevonden. Het eerste is welbekend bij iedereen en is een van de oudste kinderspelen, ook voor volwassenen, ter wereld: met de knikkers, moarbels, ketten, eierebollen, klitse enz spelen. Met de kleurrijke bolletjes uit glas, marmer, hout, klei enz. Ze hebben ook allerlei mooie namen gekregen zoals turtle, papegaai, rode duivel, vlinder, water, olie. Ze zijn in verschillende groottes en motiefjes te vinden en noemen dan: eenteller, gewoontjes, bonk, reuzereuzebonk, superdesup, kalebassen, minie's, ukkie's, spetters en waarschijnlijk nog honderd andere namen. En de spelregels? Wel iedere streek, stad, dorp, straat of school heeft zijn eigen regels. Je kan een grote winnaar worden als je de regels opstelt naargelang je eigen behendigheid. Tot morgen
De levensuniversiteit gaat weer van start, zoals iedere morgen bij het ontwaken. Al 74 jaar studeer ik aan die 'unief', en gelukkig, ik ben nog niet afgestudeerd. Iedere dag een levensles, iedere dag wat anders. En wat krijg ik vandaag voorgeschoteld? Iets over "weten". Ik begin met een gezegde van een oude Chinese leermeester Zhuang Zi (369vC-266vC). Hij schreef in Chinese karakters "Weten dat het weten niet kan weten, blijft het hoogste weten". En de encyclopedie zegt: Weten is kennis hebben van de bekende en onbekende omgeving, het bewust zijn van bepaalde gegevens. Weten, kennis en ervaring liggen dicht bij elkaar en worden nogal dikwijls door elkaar gehaspeld. Ik leerde dat er verschillende vormen van 'weten' zjn. Er is 'weten' door 'ervaring', er is 'weten en geloven' meestal te vinden in de religie, 'weten door meten', 'weten en wetenschap' en er is 'weten en wijsheid'. Er is voor de volledigheid ook 'schijnweten' dat dikwijls een gevolg is van manipulatie van gegevens, en er is ook nog 'meeweten' dat is het recht om te weten bv in processen inzage in vonnissen. Dat is mijn les van de dag geweest.
Spelletje nr 71: klinkerd spel, klink slaan, estafette lopen. De eerste twee behoren bij de oude Vlaamse spelen. Maar het is eigenlijk te herleiden tot het bekende estafette lopen met doorgeven van een stokje van 28-30cm lengte. Estafette komt van het 'stafetta', dat dan weer het Italiaans is voor een'koerier'. De laatste dagen, tijdens de Europese kampioenschappen in München, hoorden we veel over onze nationale 4x400m estafettelopers. De Belgian Tornados haalden een zilveren plak in hun wedstrijd, de Belgian Cheetahs verpulverden wel het Belgisch record in hun wedstrijd maar kregen daarvoor geen edelmetaal. Uitkijken wat beide equipes gaan doen tijdens de 'Memorial Van Damme' op 2 september.
De temperaturen gaan de hoogte in en dan moeten de oudjes veel drinken om niet uit te drogen. Dat proces van een 'perkamenten vel' krijgen is sowieso al bezig, maar we moeten zolang we ademen, ons nog niet volledig laten mummificeren door de uitdrogende warme wind. Vandaag, net zoals de voorgaande dagen en de volgende, neem ik mijn toevlucht tot 'Spa Reine'. Het gezonde godendrankje dat zijn naam dankt Marie Henriëtte, Maria Hendrika (1836-1902) in het Vlaams, onze tweede koningin. Aartshertogin van Oostenrijk, hertogin van Brabant en vervolgens, om louter dynastieke redenen, gehuwd met Leopold II (1835-1910) op 22/08/1853. Haar enige plicht was een 'kroonprins' te baren. Na 2 prinsesjes kwam er, oef oef zucht zucht van Leopold, een prins tevoorschijn en kon de man met de grijze baard naar zijn maîtresses terugkeren. Maar wee oh wee, de echtelijke plicht moest terug vervuld worden na de dood van zijn oogappel. Geen chance, het werd terug een dochter en nu zat hij met 3 vrouwen opgescheept die hij nog moest uithuwelijken ook. Enfin, son épousse was niet meer dienstig en werd naar het buitenverblijf in Spa gestuurd om te kuren en in rust verder te leven. De waterbronnen en het bijhorende water kregen haar naam: Spa Reine en Spa Marie Henriëtte. Tot morgen
Geen rijmelarij op deze dag zoals de andere jaren. Ook geen pyjamadag, al is dat het Vlaamse woord van de dag. Vandaag blijf ik niet rondlopen in mijn nachtelijke uitrusting want ik moest me naar buiten begeven en in de winkels zou men het niet appreciëren dat er met dergelijke kledij boodschappen gedaan wordt. Er zou vlug een medisch interventieteam aangevraagd worden om me naar de juiste locatie te brengen en te verzorgen. Ik heb genen lochting en dus moet ik me voor verse groenten en fruit iedere week wel richting winkel en grootwarenhuis reppen. Daarna als toemaatje richting zee en eventjes verpozen op een bank op de dijk met de hond. Omdat er nog té veel andere beestjes hun wandeling aan het maken waren wilde hondje-lief liever naar huis om met de bal te spelen. Enfin, de staalblauwe zee lag er kalm en vredig bij en genoot precies van de mindere gasten op het strand. Met al de drukte van de laatste weken zal ook zij even op adem willen komen en stilletjesaan het ritme van de herfst aannemen. Ook de kranten geraken stilaan hun komkommernieuws kwijt. Het is weer de orde-van-de-dag-berichten: 1) geweld in onze steden, 2) de terreur van godsdienstfanaten die vrouwen alle rechten willen ontzeggen en mannen die dan maar beslissen om de kinderen te verkopen om geld voor voedsel te hebben, 3) the woke people die persé hun gelijk willen hebben en hun mening aan iedereen willen opdringen, 4) psychologen die de jeugd in de scholen moeten bijstaan omdat nog niet alle belemmeringen, frustraties, ongemakken van corona opgelost zijn en hun mentale gezondheid weer moeten opkrikken, 5) weer een speciaal dier gespot: de goudjakhals, 6) de koers is 'van ons' en ditmaal luisterde ook de organisatie van de Vuelta naar de verzuchtingen van de Belgen, de renners mochten in Baarle Hertog kiezen welke kant van de weg ze wilden rijden om een 'thuisgevoel' te krijgen, links van de weg was er 751m in Belgenland te fietsen, rechts kregen ze 1187m onder het rubber, 7) de grootste verrassing van het weekend was voorbehouden voor de oudere dame in het bonte en jeugdige gezelschap dat meedong naar "Zomerhit 2022": Margriet Hermans, ze mag met fierheid haar 68 jaren dragen. Dat is de krant op een drafje weergegeven. En dan nu de speeltjes van Breughel waarvan er eentje per vergissing zo genoemd wordt vandaar dat ik er twee geef: nr 69 "plassen" en nr 70: kootspel, kotenspel, een vorm van kegelen vooral gespeeld met 'kootbeen' tussen de jaren 1400-1700. Het kootbeen is een onderdeel van het skelet van de poten en heeft een vlakke en bolle kant. De vlakke kant werd tegen een muur geplaatst en met een 'werpkoot' probeerde men de andere omver te kegelen. Tot morgen
Goede morgen luitjes allemaal, als jullie het nog niet wisten dan zeg ik het jullie nu: het is zondag vandaag. Er is zon en een nieuwe dag, een ideale combinatie om je gewoon goed te voelen. Behalve mijn wordle 5 en wordle 6 heb ik geen taalhuistaakjes te doen. En op de zevende dag van week 33, voel ik me zo een beetje zoals de schoolgaande jeugd die roept: het is weekend geen huiswerk vandaag, niet aan leerstof denken. Mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe of oude dingen stopt niet omdat het de rustdag van de week is. Curieus ben ik altijd naar nieuwe woorden die Van Dale weer heeft uitgevonden. Ditmaal een goed gekozen woord te noemen en spijtig genoeg een realiteit voor dak-en thuislozen, asielzoekers, mensen op de dool of op de vlucht: slaapkarton. Verscheurde dozen van karton die hen enigszins kunnen beschermen tegen de nachtelijke kou of als matras dienen die hen de hardheid van de straat niet zo doen voelen. Het 'Vlaamse Woord van de Dag' brengt woorden in herinnering die niet meer gebruikt worden of op het achterplan geraakt zijn of enkel nog streekgebonden in gebruik zijn. Maar 'geaccidenteerd' is overal van toepassing. Banen, wegen, velden, terreinen, parcours die bultig, bochtig en in slechte staat zijn is de explicatie van dat woord. Ik moet niet buiten mijn omheining gaan want mijn tuin is één groot geaccidenteerd veld geworden, om de betekenis van dat woord meteen toe te passen. De heilige van de dag past niet meteen in mijn straatje: Luxorius. Ik leef bescheiden, niet in luxe en deze heilige leefde omstreeks 303 en was een martelaar voor zijn katholieke geloof. Ik leerde vandaag ook een Oostenrijkse schrijfster kennen. Maria von Ebner-Eschenbach (1830-1916). Zij schreef psychologisch getinte romans en vertellingen. Maar in haar quotes is haar kennis en bestudering van de mens te lezen. Ik wil er een paar noteren in verband met ouderdom. 1) aan reuma en echte liefde gelooft men pas als men ze heeft. 2) oud worden is ziende worden. 3) ouderdom verheldert of versteent. 4) men blijft jong, zolang men zich nog allerlei nieuwe ideeën en gedragspatronen eigen kan maken en kritiek kan vverdragen!. Meer dan 300 citaten, quotes, aforismen, gedichten en andere betekenisvolle zinnen zijn in boekvorm verschenen en nog altijd te verkrijgen in de boekhandel. Voilà, ik vind dat ik mijn zondagse plicht gedaan heb: eens extra nadenken over de dingen des levens. Schrijvers geven daartoe dikwijls de aanleiding om met een andere invalshoek eens een levensthema te bekijken, ditmaal 'ouder worden'.
Nadat ik mijn kleinzoon en zijn vrienden wat schuppen, emmerkes, een vlieger, twee liter water en een doos Betterfood heb meegegeven waren ze klaar om de strandspelen aan te vatten. Bij de 18 jarigen mochten natuurlijk geen volwassen aanwezig zijn om die tijdelijke kindsheid op foto vast te leggen. Het speeltje van de dag nr 68 van Breughel hebben ze ook meegenomen: muurtje bots, bocce, leren ballen zo dicht mogelijk naar een kleine bal gooien. Met andere woorden, hun de petanque-ballen of jeu de boules heb ik ook meegegeven. Tot morgen
De regenbuien zijn weerom het land uit. Mens, dier en plant hebben er enorm van genoten. De lucht is eens gezuiverd en het stof is overal eens weggespoeld. De tuin heeft volop water gekregen en vele planten hebben weer een frisse groene kleur gekregen. Want weet wel, met een gieterke of tuinslang kun je onmogelijk een boom van voldoende vocht voorzien. Dat zijn dan ook de eerste die al in herfstmodus gaan. Hun bladeren zijn al voorzien van wat okere, gele en bruine tinten en sommige struiken verliezen al hun blad. Tja, die droge warme zomer was wel plezant maar menig levend wezen heeft er toch van afgezien. Dus de regen heeft enorm deugd gedaan en gelukkig is die op tijd gestopt. Wij hebben hier buien en regenvlagen gekregen. In China, daarentegen blijft het kurkdroog en proberen ze het weer te manipuleren door terug te werken met de 'regenmakers' waarover eerder deze maand al geschreven, zilverjodide (27/07). Maar niet iedere provincie of stad heeft een wolkje boven zijn hoofd hangen en nu proberen ze elkanders wattenprop te stelen om toch wat vocht over hun gebied te krijgen. Aan inzicht, kennis, lef, moed en verbeeldingskracht heeft het de Chinees nog nooit ontbroken!!. En zo gaat het bij mij als de zomerse temperaturen eraan komen, op het heetste van de dag binnenblijven. Geen nood, het is weeral koers, De Vuelta, de Spaanse tegenhanger van de Italiaanse en Franse rittenwedstrijd. Maar het duo Waldorf en Statler (07/08/21) zijn verdwenen en in de plaats is er de meer intense stem gekomen van Renaat maar ook José bruist nu van het enthousiasme voor elke stamp die een renner op zijn trappers geeft. Dat houd me wakker. Maar een luilekkere sportieveling zoals 'ik' ben, volg nu zeer alert de rit. Al rustend weliswaar want dat heb ik 's middags wel nodig, platte rust. Ik ben iets te vroeg wakker om een dag zonder rustpunt te overbruggen. Geen koers, geen nood. Gisterenavond heb ik weeral 4 films opgenomen en 3 series. Ik heb gezien dat er vanavond nog wat films zijn die ik op de harde schijf van mijn tv wil zetten. Ik kan natuurlijk ook nog altijd de dvd's opzetten van "Schone Schijn" als herinnering aan Josephine Tewson (1931-2022) die een nerveuze, beverige buurvrouw Elisabeth neerzette. Ze gaat in het gezelschap van Richard, Onslow en Rose theedrinken, zonder te beven of te morsen.
Maar het is weerom zomer en de druk hier aan de kust is wat van de ketel. Het is weer aangenaam om buiten te komen en van de spelletjes nr 65-66-67 van Breughel te genieten. Veel commentaar moet ik niet leveren op "pootje baden", "zwemmen aan de kant" en " na het baden". Als ik 2 km stap gaan woeffie en ik van het heerlijke zeewater genieten. Ik heb voor hem een koord van 20 m zodat we 'baartje' of 'golfje' kunnen springen en elkaar niet kwijt raken. Tot morgen
Half slaperig maar wel keurig 'gekapt' neem ik plaats aan mijn desk. Ik moet zeggen 'gecoiffeerd' want in het West-Vlaams is dat een andere naam voor 'gehandicapten', in Oost-Vlaanderen is dat 'gemalen varkensvlees' en in Antwerpen is dat het woord dat men gebruikt als de kapper de haren in vorm heeft gelegd. Je hebt een houthakker die de bomen en de struiken heeft 'gekapt' en een vriend heeft 'gekapt' met zijn lief, die heeft een punt gezet achter de affaire met zijn vriendin. Om kort te gaan, ik zit met krullende haren op een stoel om mijn essay te beginnen maar de moeite = moeheid van de laatste dagen weegt nog fors door. Ik ben zo moe dat ik bijna geen enkel woord van de 'woordzoeker' met het thema 'delfstoffen' ken. Ik moest zelfs mijn tong in zeven bochten wringen om sommige ertsen/gassen (?) min of meer te kunnen uitspreken. Want dat doe ik wel, de moeilijke woorden luidop zeggen tot ik denk dat ik het met een correcte uitspraak kan uitspreken. Je weet immers nooit dat je dat woord eens moet gebruiken en dan wil ik wel met een onberispelijke tongval voor de dag komen: vanadium, sfaleriet, uraniniet, antigoriet, micaleisteen, ozokeriet, apatiet, hoornblende, carnalliet... Moest ik niet weten dat het een ernstig spelletje is, ik zou denken dat het woorden waren van een carnavaleske vereniging.
Geboren, getogen, overleden: ik kijk graag mijn lijstjes na en bedenk bij namen, dat sommigen een al lang vergeten rol hebben gespeeld en een enorme impact hadden toen en op het leven van nu. Dat hun ideeën nog altijd aanwezig zijn, zonder dat we beseffen dat er één iemand eens een lucratieve inval had dat ons leven vereenvoudigde, verbeterde of aangenamer maakte. Figuren die zowel op wetenschappelijk, maatschappelijk, sociaal, cultureel, politiek, sportief vlak enz. hun impact hadden. We staan niet meer stil bij de inovaties die ze brachten. Vandaag kwam ik Gabrielle Chasnel (1883-1971), Coco Chanel, tegen. Die de emancipatie van de vrouw via de kledij bracht, in de mondaine Franse badplaats Deauville. Dé plaats bij uitstek waar de mondaine Parijzenaars hun verlof doorbrachten. En hier, in haar winkeltje verkocht de eenvoudige hoedenmaakster haar sportieve kledij gebaseerd op de 'marinière' de trui met de horizontalal blauw-witte strepen gedragen door de Frans- Bretoense vissers en matrozen. De gekorsetteerde figuren verdwenen uit het straatbeeld en haar 'casual' sportieve kledij nam de plaats in. De hoepelrokken verdwenen en haar vrolijke plooirokjes kwamen in de plaats. Ze bracht een elegante 'garçonnestijl': lange broek, jersey-truien, het korte haarkapsel. Wereldberoemd werden later haar deux-pieces pakjes, nog altijd het handelsmerk van couture Chanel. Na 5 probeersels kwam ook haar beroemdste parfum op de markt: Chanel nr 5. Haar uitspraak bij de lancering van dat geurtje: een vrouw moet ruiken als een vrouw, niet als een roos!. Zij bedacht ook een badpakkenmode die bij speeltje nr 64 handig had geweest: zwemmen met varkensblaas. Zo deed men dat toen om niet te verdrinken en bij gebrek aan plastiek armbandjes en oude autobanden om rond te dobberen. Tot morgen
