Het is inderdaad hier nog een rustige zaterdag. Nog niet veel toeristen die rondlopen, een paar tweede verblijvers die stilaan hun woonst voor het zomerseizoen op orde komen zetten en het frisse weer trotseren om een gezonde strandwandeling te doen. Niet zo in de grootwarenhuizen! Er komt een lang weekend aan en de parkings en winkels waren overvol. Verschillende rekken waren slechts nog halfvol en werden met mondjesmaat aangevuld want het personeel was nodig aan de kassa's!. Natuurlijk kon ik gisteren gaan, maar dan liep ik 3% mis. Veel is dat uiteindelijk niet maar toch voldoende om een koekske van te kopen. Enfin, ik toch alles gevonden om mijn gasten deftig eten te kunnen voorzetten gedurende de tijd dat ze hier zijn.
Gisteren was ik tijdens de koffieklets met de buurvrouw, mijn naamgenoot, aan het zagen dat ik zo weinig inspiratie had om aan de 500 woorden per dag te komen. Ik wil eigenaardig genoeg wel iedere dag schrijven al is het maar over zever in pakskes. Dan zit ge met een 'writer's block', zo noemde ze mijn gebrek. Ik hoop dan alleen maar, dat ik niet tot Pinksteren moet wachten vooraleer de Heilige Geest me inspiratie geeft over wat te schrijven. Een grote romancière zal ik nooit worden want dan hebt je niet alleen inspriratie nodig maar ook een goede dosis fantasie en die mankeer ik tot mijn grote spijt. Ik voel me goed als ik zo wat bedenkingen kan neerpennen over de gebeurtenissen van de dag waar ik dan mijn mening wil over zeggen bij gebrek aan een geschikte gesprekspartner. Dus die blog dient als een tafelgenoot met wie ik gedachten kan uitwisselen over het goede en slechte nieuws van de dag of de week, over het reilen en het zeilen van de wereld, al is het wel dikwijls eenrichtingsverkeer. De laatste dagen was het echt pover gesteld met de nieuwgaring. Tot vandaag. Eerst las ik over het overlijden van een jonge renner in Parijs-Roubaix in 2018. Daarna start er de reeks over de koningskinderen die een ellendige jeugd hadden en 'foster-parents' nodig hadden om opgevoed te worden en menselijke warmte te krijgen. Vandaag begon de reeks over de rebelse jongste spruit die opgevangen werd in een Antwerps gezin. Over de oudste is er al genoeg gezegd en gezwegen en over de officiële dochter zal wel nooit een serie verschijnen omdat die rap genoeg uit het ouderlijke paleis verdween. Bij de Paus is de Verlichting van de Heilige Geest al gekomen, als ik het krantenartikel tenminste goed begrepen heb. Hij sprak de nooit van Hem verwachte woorden: "Seks is mooiste geschenk van God". Waarschijnlijk is die zin uit zijn context gerukt, in ieder geval kan men nu nog moeilijk zeggen dat deze 86 jarige oppergeestelijke ouderwets of conservatief is.Tot morgen
De zon priemt niet alleen het ochtendgrijs van Frank weg, maar ook het 'daggrijs' dat ons al dagenlang teistert. Vandaag ook weer een verandering in mijn gewone doen. Ik word stilaan een 'langslaper', niet zoals 'Doornroosje' die er 100 jaar over deed en een kus van een prins nodig had om wakker te worden. Gewoon zorgeloos in slaap gevallen, moe van het gedane werk en de babbel met de vrienden. Een tweede verandering vandaag was een zeikende natte brievenbus die me met een krant van papier maché opzadelde. Geen lectuur, geen kruiswoorden vooraleer ik al die papieren voorzichtig uit elkaar heb gehaald om te kunnen drogen. Dat is nodig om ze niet te beschadigen bij het omslaan van de pagina's want ik wil nog wel mijn spelletjes doen en al de rubrieken lezen. Terwijl de krant droogt, heb ik het internet aangezet om het nieuws van de dag te lezen, mijn taaloefeningen en mijn wordle-wordle6 te doen. Mijn ogen hebben, evengoed als mijn maag, voedsel nodig om goed te functioneren en dat is dan lectuur. Mijn hersenen worden wakker van de woordspelletjes en de sudoku's. Ik kan zeggen dat ik allerlei dingen moet doen om de morgen niet als een zombie door te komen. Buiten stappen, de zeelucht opsnuiven, armbewegingen doen door de hond bezig te houden met de bal. Dat zijn voor mij de arm-rug- en buikspieroefeningen door me te bukken om de bal op te rapen die de hond voor mijn voeten komt leggen. Ik zal mijn blog bezien als het schrijven van een plaatselijke gazet maar zonder de rubrieken politiek, wereldnieuws, economie, sport, plaatselijke nieuws en roddel. Dat omdat ik geen journalisten ter plaatse heb, noch in Brussel of ergens anders te lande. Ik ken ook geen paparazzi die op ronkende motoren rondtoeren rond de celebs met als bijzitter een fotograaf met enorme telelenzen. Over wat kan ik dan nu wel schrijven? Het weerbericht en dat beschreef ik al in mijn eerste zin vandaag. Ik ga nu mijn puzzel van Agatha Christie maken, die 1000 stukjes kreeg ik van mijn dochter in februari en die komt een van de volgende dagen controleren of ik hem goed gemaakt heb. Tot morgen
Het is Witte Donderdag, de klokken zijn vertrokken naar Rome. Het is stil buiten.Toch als men aan de kerktoren woont, die niet meer om het uur slaagt of oproept om naar de misviering te komen. In de kerk wordt er nu tot en met zondag 10u, het afschrikwekkend geluid van de houten ratels gehoord. Het is een doodsgeluid waar je kippenvel van krijgt. Onze klokken met hun vleugeltjes reizen samen met de Nederlandse exemplaren uit Limburg en nog enkele die ze in Frankrijk oppikken, in groep in 36u naar Rome, laden zich vol met lekkernijen en vliegen in nog eens 36 u terug. Het is om het zo te zeggen nu een blije dag, omdat ik kan uitkijken naar al het lekkers dat op zondag uit de lucht zal vallen. Hopelijk is het een droge dag om die eitjes te rapen. Het regent pijpestelen nu. Ik weet ook wel dat bomen, bloemen, planten, dieren en mensen water nodig hebben om te leven en dan voornamelijk hemelwater. maar liefst zien we natuurlijk alles nat worden 's nachts zodat we overdag genieten van een stralende wereld. Niets hebben we natuurlijk te zeggen over de weersgesteldheid. We doen nog niet zoals de Chinezen tijdens de Olympische Spelen in Peking, om de wolken kapot te schieten om ze op het gewenste tijdstip hun vocht te laten lossen. Ondanks de regendag komen er straks mensen uit het binnenland koffie drinken en daar ga ik me nu voor klaarmaken. En zo'n bezoek brengt vanzelf de zon in huis. Tot morgen
Het heeft niet gesneeuwd en toch was mijn groene gras, wit. De zon smelt de ijskristallen wel weg, het is toch altijd frisjes te noemen, 7°C. Ik ben al buiten geweest met de hond, heb mijn koffie gedronken en het voornaamste en verrassendste nieuws van de dag gelezen. Mr Make America Great Again met de blond-witte bles, heeft als superrijke Amerikaan nooit gedacht dat hij ooit op een beklaagdenbank zou terecht komen. Of hij berecht zal worden, voor de meer dan dertig aanklachten die werden voorgelezen door de Openbare Aanklager, valt natuurlijk af te wachten. Feit is in ieder geval dat er een veranderende mentaliteit vast te stellen is, en dat wetten niet alleen meer voor de 'ordinary people' gestemd werden, maar dat ook de 'rich and famous' niet meer met alles vrijuit en ongestraft weg geraken. Niet alleen een veranderende ingesteldheid bij de Amerikanen, ook hier te lande. Vooraleer mijn werkzaamheden aan mijn bureau te beginnen, hoorde ik zo veel lawaai buiten dat mijn nieuwsgierigheid het won van mijn schrijfijver. De eksters, merels, duiven en het kleine grut van een paar grammen, hebben al lang een nestje gemaakt in de bomen en hagen. Nu ontspint er zich een ware oorlog, met veel klapwieken en lawaai, tussen de kauwen en de meeuwen. Een gevecht in regel om het best beschutte plekje nog te vinden om een 'ei' te leggen en te beschermen vooraleer een passerende klok ze morgen zou meenemen naar Rome. Dat is een film die zich live afspeelt voor mijn ogen en waarvoor ik niet moet gaan plaatsnemen in mijn zetel of in een cinemazaal om op groot scherm een natuurlijk effect te krijgen. In de bioscoop ging ik vroeger kijken naar groots opgezette historische drama's al of niet waarheidsgetrouw. Veel van die films hadden Charlton Heston (1923-2008) als lead actor en vereisten een mega scherm om indruk te maken. Zoals "Ben Hur", "El Cid", "The Ten Commandments". De jongere gaede zal hem misschien kennen van "The Planets of the Apes". Ik herinner me vooral de film "Soylent Green" waarin hij politieagent Thorn speelt. Een beangstigende film uit 1973 die werd bestempeld als 'dystopische sciencefiction'. De verfilming van een boek "Make Room! Make Room! " van Harry Harrisson (1925-2012) dat een negatief en onwenselijk toekomstbeeld schetst van New York in 2022. Hallucinant is de weergave van dat vooruitzicht in 1973 en dat bijna werkelijk te noemen is heden ten dage; overbevolking, broeikaseffect, hittegolven,...door jarenlange ecologische verwaarlozing. De film schetst het beeld van gebrek aan voedsel en water dat op zijn beurt euthanasie en kannibalisme in de hand werkt. Soylent is de samenvoeging van soy = soja en lent = lentil (linze). De wafeltjes hebben allerlei kleuren en zijn het voedsel voor de armen, de 'green' zijn met toevoeging van 'algen' en dat is het geheim van de film. Schrikbarend heb ik de film toen gevonden en wens hem niet meer te zien want hij zit de realiteit en toekomst op de hielen. Maar de zon is er nog en daar ga ik van genieten. Tot morgen
Omdat ik weer geslapen heb als een roosje was ik aan mezelf verplicht eens na te gaan waar die uitdrukking vandaan komt. Niks speciaals eigenlijk, er komt zelfs geen bloem aan te pas. Dat dacht ik eerst en dat was verkeerd gepeinsd. Een mens kan zich al eens vergissen, nietwaar? Het is al eeuwen dat men deze uitdrukking gebruikt, voor de eerste maal opgemerkt in geschriften uit de 17e eeuw. Eenvoudig omdat de kaakjes van een kindje tijdens de slaap een rode kleur hebben zoals een rode roos en niet omdat een roos zo mooi kan slapen. En als jullie naar vreemde landen gaan waar een andere taal gesproken wordt en men je vraagt of je goed geslapen hebt kan je zonder blikken of blozen in het Frans zeggenn: j'ai dormi comme une marmotte. In het Duitssprekende gebieden zegt men dan; ich habe geschlafen wie ein Bär. Natuurlijk spreekt men het meeste Engels in het buitenland en dan is het handig om de Engelse uitdrukking te kennen: I slept like a bear. Ik heb dus een gezonde kleur tijdens mijn nachtelijke uren niet door mijn opvliegers, of onbehoorlijke gedachten, maar gewoon door van een gezonde en diepe verkwikkende slaap te genieten.
Gisteren schreef ik over de grote passiewerken van Johann Sebastian Bach. En vandaag lees ik dat we al eeuwen zwijgen en doof zijn voor een Vlaamse componist die al een Johannespassie componeerde in de 16e eeuw: Adriaan Willaert (±1490-1562). Afkomstig van Rumbeke grenzend aan Roeselare trok hij naar Italië, zoals in die tijd de kunstenaars pleegden te doen. Hij trok naar Rome, Ferrara, Milaan om uiteindelijk zijn definitieve stek te vinden als kapelmeester van de San Marcobasiliek in Venetië. Er zijn veel werken bekend van deze componist vooral geestelijke liederen, chansons, madrigalen enz. Maar heel weinig opgevoerd wegens te moeilijke partituren. Tot 'Tore Tom Denys' uit Rumbeke-Roeselare, een professionele tenor in verschillende muziekgezelschappen, zich ging bemoeien met de werken van stadsgenoot Willaert en het gigantische onleesbare en dus onuitvoerbare werk voor 6 stemmen met allemaal dezelfde tekst, stootte. Hij besloot de oorspronkelijke muziekschriftuur om te zetten naar een moderne partituur. En zijn werk is nu klaar om tijdens deze Passieweek, uit te voeren. Het is ook opgenomen op plaat, "Adriano 4" door het muziekgezelschap van Denys, Dionysos Now. Meer weten over deze musicerende Belg: www.dionysosnow.com. Geniet nu maar eerst van de zon vooraleer naar deze "Johannespassie" van Willaert te luisteren.Tot morgen
Ik heb geslapen als een roosje. En als ik wakker werd was de grote gele bol de restanten van de vriesnacht al aan het opruimen. Heerlijk toch die warmte die van bovenaf op mij afstraalt. Vandaag begint ook de nieuwe weervrouw. Of ze goed zal zijn in haar job als voorspeller valt nog af te wachten. In ieder geval, ze heeft een mooie naam, Jacotte Brokken. Hopelijk weerspiegelt haar achternaam niet haar weerparcours.
En Vlaanderens mooiste is weeral gereden, zowel voor dames als heren. Maar de besten hebben na 6u trappen de trofee mogen in ontvangst nemen. Een massa volk was op de been om de fietshelden aan te moedigen en toe te roepen. Geen snoodaards onder de supporters. Wel was er een onverlaat in het peloton zelf, die een reusachtige valpartij veroorzaakte met een 4 dubbele sleutelbeenbreuk tot gevolg bij een collega. Een weekje wachten en er valt weer een klassieker te betwisten in Frankrijk, Parijs-Robaais.
Deze week noemt men "De Goede Week". De laatste week van Jezus' leven op aarde, waarschijnlijk in het jaar 33 van onze jaartelling. Ontelbare schilderijen zijn er aan gewijd zoals "Het Laaste Avondmaal" of "De Kruisiging", maar evengoed ontelbare muzikale hoogtepunten die deze week overal te lande uitgevoerd worden, in kerken of concertzalen. Zoals de prachtige muziek van Johan Sebastian Bach (1685-1750) die naast zijn "Brandenburge Concerten" ook de "Matthäus-Passion" en de "Johannes-Passion" componeerde met teksten van het 'Evangelie volgens Mattheus' of 'Het Evangelie volgens Johannes'. Rond deze tijd zal men ook wel het "Requiem" van Mozart (1756-1791) ergens uitvoeren of het "Ein deutsches Requiem" van Johannes Brahms (1833-1897). Men kan ze natuurlijk thuis beluisteren als men de vinyl uitvoeringen en een pick-up nog heeft of een CD, of een van de talloze uitvoeringen die op het internet, YouTube of spotify for free te beluisteren zijn. Met daarbij als grote luxe, in een zetel thuis te zitten in plaats van op een harde kerkstoel in een koude omgeving. Tot morgen
First things first: mijn schoonzusje verjaart! En niet zómaar een verjaardag! Ze begint aan een nieuw decenium dat een andere klank heeft als men dat zegt, de jaren zeventig beginnen. En als je dat zo vernoemt zijn dat nog niet de slechtste jaren op gebied van alles, vooral dan van muziek (The Beatles, Abba, Elvis, Boney M, Pointer Sisters, Village People, Neil Diamond, Bee Gees, Rolling Stones.......). Maar de zeventiger jaren waren ook een goede leerschool voor al de crisissen die zij nu meemaakt. Het was de tijd dat ze trouwde en kinderen kreeg, maar dat ze ook afscheid moest nemen van dierbaren. Het was de tijd van de olieschaarste en de autoloze zondagen. De tijd dat ze kennismaakte met de koude buffetten, gerookte zalm en wijn. De tijd dat zij op de arbeidsmarkt haar weg moest zoeken tussen de buitenlandse vruchten en de zeevruchtenpralines waar ze de familie mee liet kennismaken. En nu zoekt ze al een paar jaar, samen met mijn broer, haar weg als 'jagger'(jong actieve gepensioneerde zie maar naar de 'Mick') in het leven. Als 'jagger door het leven gaan is toch beter dan 'Yep'( young elderly person) wat ze in Nederland gebruiken voor een zeventiger. Om de dag muzikaal in te zetten, luister eens naar een oude bijna vergeten glorie: Wim Sonnenveld (1917-1974) met het vrolijke, "Zeg maar 'ja' tegen het leven".
En dan nu koers!!!! Op sportief vlak is het op zondag 02/04/2023 een hoogdag in ons land. Is het Flandrienweer vandaag? In ieder geval is de koude (6°C) en de gure noordoostenwind, al aanwezig. Of de nattigheid gaat volgen, niet al ik de weermannen mag geloven, maar dat zie ik dan wel. In ieder geval zal de winst voor de rapste en de sterkste zijn van de 175 starters in Brugge. Na 275 km, ongeveer 7u op het zadel met een zeemvel in de broek, komt deze 107e Ronde van Vlaanderen, via vele omwegen, kasseien en hellingen, toe in Oudenaarde. Duizenden mensen zullen langsheen het parcours hun helden staan aanmoedigen. Eigenlijk zijn het allemaal Flandriens te noemen, want ze trappen van de eerste tot de laatste, deze helse en veeleisende tocht. Zozie, ik ga de tv aanzetten om zo weinig mogelijk van tekst en spektakel te missen. Tot morgen
Hebben jullie ook allemaal zo genoten van een gezonde natte, winderige laatste vrijdag van maand 'drie'? Ikke wel, ik beschouwde het als iets 'unieks' en dat was het ook. Gezellig en knus binnenblijven. Ik stuurde de hond gewoonweg naar buiten, om te doen wat moest gebeuren, terwijl ik in het deurgat bleef staan. Het was wel dik tegen z'n goesting dat ik niet meeging om ballen te smijten. Spijtig beste vriend, heb ik gezegd, ik heb een hekel aan nat worden en met deze windsnelheden kan ik geen paraplu open houden zonder met een 'binnenste buiten' gekeerd exemplaar terug binnen te komen. Wachten tot 'code geel' verdwenen is, dan zal ik echt wel veel ballen smijten. Zo heb ik hem dat meegedeeld en dat is voorzien voor zondag. Ondertussen zet 1 april de trend van maart verder, nat, kil, miezerig, regen, buien. En tot zover mijn weerperikelen, de klimatologische en meteorologische omstandigheden in ons land die toch altijd een dankbaar onderwerp van gesprek kan zijn: té warm, té koud, té droog té nat, té grijs, té blauw.
Het is de dag van de grap. De 1 aprilvis heb ik in de krant nog niet gevonden noch gehoord op de radio, maar ik heb de krant maar heel summier gelezen, alleen de 'koppen' en naar de radio met 1 oor geluisterd. In de weekendkrant is de zaterdag voorzien voor de spelletjes en de tv programmatie bekijken en de zondag lees ik al de rest. Meest waarschijnlijk is dus dat ik op 2 april de grap of grol van 1 april zal lezen. In ieder geval is dan mijn lach en goedgezindheid op zondag al verzekerd. Tot morgen
Laatste dag van maand 3, de 90e dag van 2023, 10°C. Wat schuift dit jaar ook weeral goed op!. Maar ik had een beetje malchance op mijn kappersdag: regen en gure wind. Mijn coiffure zou al voor minder overhoop geraken. Ik had mijn hoofd goed ingepakt toen ik weer huiswaarts keerde om toch nog een beetje 'krul 'van mijn 'watergolf' over te houden. De krant bezorgde ook weeral geen leutig nieuws: een zoveelste duur akkoord bij de regering Vivaldi die daarvoor ettelijke nachten zijn wakker gebleven, moord, levensduurte, verse voeding die bij de groothandelaars blijft liggen (boeren, serristen, trauteurs...) enz. Het zijn allemaal berichten die ik 'page turners' noem, niet omdat het straffe, plezante of boeiende verhalen zijn maar wel omdat ze me niets nieuws onder de zon te vertellen hebben. En ze schijnt niet vandaag, vandaar het gebrek aan inspiratie bij de journalisten. Ik heb al veel gelezen deze morgen en wel over de personen die ik in mijn lijstjes vond, heel interessant waren en van een divers pluimage. Ik vernoem ze gewoonweg. Als jullie goesting hebben om er wat over te weten te komen, vandaag is er de dag voor. Tenandere, iedereen die dit leest heeft een pc en dus ook wikipedia waar dat die biografiën en andere wetenswaardigheden van die mensen te vinden zijn. Eén ding hebben ze gemeen, de 31e maart was een belangrijke dag voor hen ofwel omdat ze het levenslicht zagen ofwel de dag dat het doofde voor hen. De eerste is een belangrijk wisundige en filosoof, René Descartes (1596-1650). "Cogito, ergo sum" is een belangrijke uitspraak van hem, die ik dikwijls in het Vlaams gebruik: ik denk, dus ik ben. Dat is zo veel als zeggen: ik kan zelf ook wel nadenken, ge moet me geen blaaskes wijsmaken. Wat muziek mag er ook in mijn leven, klassieke muziek ditmaal, gecomponeerd door Joseph Haydn (1732-1809). Aangewezen in deze periode van het katholieke jaar zijn de 'missen' of zijn oratoria zoals "De Schepping" of "De Jaargetijden". Een schrijver vernoem ik natuurlijk ook, de Russische, van oorsprong Oekraïns schrijver Nikolaj Gogol (1809-1852). Gekend om zijn proza en poëzie. Eén van mijn favoriete acteurs, Richard Chamberlain, verjaart vandaag. Verleider in de tv-series 'Dr Kildare' en 'The Thornbirds'. Verder is er een rijke industrieel, die tegen zijn zin in het nieuws kwam door zijn vermeende dochter/prinses, Jacques Boël (1929-2022). Een politicus voeg ik ook aan mijn lijstje toe, Al Gore. Niet alleen omdat hij de 45e Vice-President of the USA was, wel omdat hij een milieuactivist is, die lezingen geeft, boeken schrijft en documentaires maakt met als titel "An Inconvenient Truth". Als laatste is er het heengaan van een atleet die het zwaar te verduren kreeg in zijn leven omwille van zijn 'zwart' zijn: Jesse Owens (1913-1980). Winnaar van 4 gouden medailles tijdens de Olympische Spelen van 1934 in Berlijn. Voilà, c'est tout pour aujourd'hui. Geniet van wind en regen. Tot morgen
Vandaag weeral een hoop nationale, internationale en werelddagen van...Internationale Dag van het Potlood, Wereld Bipolairendag, commentaar te vinden op blog van 30/03/2021. Interessant is natuurlijk dat het ook 'Girlsdag' is. Ik kan dat eigenlijk niet vieren, al zou ik dat graag doen. Maar ik heb hier geen mannelijke collega's, man, vrienden of broers rondlopen die ik zou kunnen commanderen om wat werkjes en klusjes uit te voeren of eens een lekkere maaltijd klaar te maken en achteraf de afwas te doen. Soit, de wereld is niet perfect, zal ik maar zeggen en me eens concentreren op de volgende 'fijne dag' van vandaag. Dat is een nieuwe feestdag en wel voor de 'Werkplaatschef'. Aangezien op mijn werkplaats maar één werknemer is die voor de goede gang van zaken verantwoordelijk is, vier ik tegelijkertijd mezelf want ik ben de chef en de werknemer van het bureau. Ik heb wel altijd een controleur naast me zitten. Daar moet ik geen schrik van hebben om slechte punten op mijn arbeidsblad van te krijgen of om te degraderen voor niet uitgevoerde taken. Dat is kort gezegd de chef die mijn wereld en uren bepaald: mijn hond. En zo beland ik bij het volgende item en wel uitgebreid beschreven in de krant: de Artificiële Intelligentie. Ik ben geen prof, leraar of wat dan ook, maar om iets goed te begrijpen zoals bv de tekst en de woorden uit de krant, moet ik voor mezelf woordje per woordje ontleden wat het betekent. Daarna, zoals ik nu doe, neerpennen waarover het gaat in een taal die ik begrijp, die me met de moedermelk is meegegeven. Dan kan ik ook het belang begrijpen van sommige ingrepen en commentaren. Intelligentie is een eigenschap die me het vermogen geeft om doelgericht te handelen, rationeel te zijn en er iets mee te kunnen aanvangen, nieuwe kennis op te doen, flexibel te zijn, problemen kunnen oplossen, zelfstandig kunnen leren, abstract en logisch kunnen redeneren enz. Kort gezegd, een menselijke eigenschap. Artificiële intelligentie wil dus zeggen dat men bij een machine die menselijke vaardigheden kan programmeren, zoals redeneren, leren, vertonen, creatief te zijn. Natuurlijk schuilt er het gevaar in dat die machine-computer-robot, antwoorden, initiatieven en beslissingen meedeelt om hetgeen er uit ervaring aan geprogrammeerd is, want 'bij dergelijke actie in het verleden deed men dat....'. De mogelijkheid om in te spelen op vragen van de gebruikers zoals bv bij zelfrijdende auto's, of de vele chatbots die bv de huiswerken van de schoolgaande jeugd maken als men het onderwerp ingeeft. Wie kan dan nog controleren wat juist of fout is, werkelijkheid of fake...Het is inderdaad een beangstigend gegeven dat een dierbaar onderwerp is geworden in de filindustrie zoals bv de films, "A Space Odyssey", "Ironman", "Terminator". Ook in de schaakwereld is al meermaals een spel tussen schaker en computer geweest. Ik zal wel merken of de roep en vraag van de aanzetter en ontwikkelaar van A.I., Elon Musk, navolging zal krijgen van de concurentie in Silicon Valley. Tot morgen
Wakker worden, eerst en vooral de Vlaamse betekenis. Mijn bioritme staat nog altijd op winteruur en zelfs voor een gepensioneerde kan dat vervelend zijn. Mijn dag is blijkbaar korter geworden, ik word te laat wakker en heb minder tijd om te 'werken'. En over mijn 'arbeid' mag je van alles fantaseren behalve dat die vermoeiend zou zijn, want daar geeft het weer nog geen aanleiding toeniet. Nog geen tijd of goesting om grote lentekuis in huis te doen laat staan in de tuin werken. Ik heb al bloem en kleur genoeg in mijn hofke van de paasbloemen, de narcissen, de ribes en de forsythia. Die bloeien en groeien zonder dat ik er moeite voor moet doen of me moe maken. Dan heb je het 'wereldse wakker worden', 'the woke people'. Het is goed dat iedereen zich bewust wordt van de racismeproblematiek, sociale onrechtvaardigheden die blijven bestaan jegens minderheden en ze te detecteren. Maar het groeit wel uit naar extremen die niks meer met de oorspronkelijke betekenis te maken heeft. Het extreemrechtse gedachtengoed dat primeert, een cancelcultuur promoten, boycotten van personen, ideeën, gewoontes en nog veel meer. Het begon hier te lande een paar jaar geleden met het verfoeien van 'Zwarte Piet', een man die zwart was door het roet van de schouw, het weghalen van schilderijen uit musea enz. Een horde 'sensitivity-readers', hebben zich nu gestort op het geschrevene, te vinden in de bibliotheken. Vooral dan alle populaire boeken uit om toch maar te kunnen schrappen als er een woord over etniciteit of stereotyperingen beschreven staat. Ze duiden de woorden en de paragrafen aan, die moeten herschreven worden. Ze zijn vooral straf om dat te eisen van volgende, reeds lang overleden schrijvers: de boeken met "Pippi Langkous" van Astrid Lindgren (1907-2002), de 'James Bond' boeken van Ian Fleming (1908-1964), Roald Dahl (1916-1990) en nu moeten ook de boeken van Agatha Christie (1890-1976) eraan geloven. Een voorstel van de uitgeverijen om in alle gecontesteerde boeken de volgende alinea aan het begin van de romans/thrillers/detectieves/horrorverhalen te zetten 'dit boek werd geschreven in een tijd waarin termen en zienswijzen, die nu als beledigend beschouwd worden, gemeengoed waren'. Deze zinnen worden in overweging genomen. En nog zijn de 'wakkere luitjes' niet tevreden. Laatste wapenfeit: een schooldirecteur in de Amerikaanse Staat Florida, heeft ontslag moeten nemen omdat hij de ouders niet verwittigd had dat de leraar kunstgeschiedenis aan de leerlingen van het 6e jaar, tijdens de les 'Renaissance', het pornografische witte marmeren beeldhouwwerk 'David' van Michelangelo di Ludovico Buonarroti* (1475-1564) zou tonen en bespreken. Blijkbaar is de mens in zijn 'naakte glorie' verboden te bekijken. Dan zal er nog veel van de aardbodem verdwijnen als dàt volk zijn goesting krijgt: geen liefdesscenes meer, geen nudistenkampen, alles terug zedig ingepakt en aan het oog onttrokken, geen 'Playboy Mansions' meer. Wel naar het bravere, preutsere en stiekemere "Boer Bavo kneep de katjes in het donker" van Miel Cools (1935-2013). Tot morgen
*natuurlijk heb ik die geboortedatum en familienaam moeten opzoeken, zo fris en veelzijdig is mijn geheugen ook weer niet meer en natuurlijk ook al die andere data tussen haakjes
Eigenlijk past de titel van één van de laatste boeken van Jean-Paul Van Bendergem (hij is jarig vandaag) perfect op het weer van vandaag: Wit, Grijs en Puber. Dat laatste is dan te lezen als de grilligheid van het lenteweer dat normaal voorzien is voor april. Nu zouden het in maart alleen maar buien mogen zijn als we de weerspreuk, al eeuwen geleden vastgesteld, mochten geloven. Voor einde maart kan ik alleen maar constateren dat het koud is. Maar als ik de wintersporters mag geloven is dat écht hier veel kouder nu het maar 5°C is, dan in de wintersportgebieden waar er sneeuw, ijs en temperaturen van -10°C zijn. Ik antwoord dan maar dat iedereen daar van 's morgens tot 's avonds met geïsoleerde kleurrijke kledij rondschuifeld, warm ingeduffeld is met handschoenen, muts, sneeuwbril en damartkes ondergoed en speciale kostbare winterschoenen. En dat is nu net het verschil met de kledij die er op grote hoogte gedragen wordt en de kledj die men in het vlakke land op zeeniveau aandoet. Om ons niet belachelijk te maken voor buren vrienden en kennissenier durven we zelfs op -10°C die kledij niet aandoen. Bijgevolg dragen we hier een gewoon fleeceke, een T-shirt en een katoenen jeansbroek waar de wind zo doorheen waait en reklameren we dat het hier koud is. We zijn toch wel een raar volkje nietwaar? Maar ik keer liever eens terug naar gisterenavond. Het begin van de nacht was rustig, helder maar koud. En er was rond 22u toch weer een prachtig spektakel te zien. De bijna halve maan stond weer te blinken aan de hemel, evenals Mars die ik wel goed kon zien glinsteren, maar Venus en Uranus stonden te dicht tegen de einder en ik had geen zin om naar het strand te trekken om ze te zien schijnen. Ik stond eigenlijk te wachten op de passage van het ISS om 22u07, om nog eens te kunnen wuiven, zwieren en zwaaien naar de astronauten die maar rondjes blijven draaien rond 'mijn' en 'hun' wereld. Ik blijf de reis van die mannen echt fascinerend vinden. Ooit zullen we wel eens horen welke ontdekkingen die astraunauten (USA)/kosmonauten (Rusland) allemaal gevonden hebben terwijl ze ons vanuit de ruimte, konden bezig zien. Nu moet ik echt wel naar buiten want de meeuwen zijn op strooptocht. De vuilniszakken staan buiten en voor hen is het een spel om alles open te prikken. Iedereen is hier nochtans beducht voor de vernielzucht van die vogels om toch maar een graantje te vinden. Men is voorzichtig met etensresten in de vuilniszak te stoppen en liefst verpakt men ze nog eens extra. Het zijn echte plunderaars.Tot morgen
Omdat er niet echt een specialeke te melden valt, is het vandaag een gewone weekdag. Met het zomeruur ligt mijn dag-nachtleven toch nog een beetje overhoop. Zoals bij velen zal dat uur minder slaap op zondagmorgen toch wat doorwegen en ook dat het nog schemerduister is als er moet opgestaan worden. Maar zoals iedereen wel weet en zeker de vrouwen, alles went behalve..... Maar soepel als een menselijk dier is, is dat weeral na een paar dagen opgelost en zijn we het winteruur vergeten. En deze middag heb ik niet de heilige Filetus van Illyrië tussen mijn boke gelegd maar Filetus Americanië, filet americainvof gemalen biefsteak dus met een goeie smak pickles er bovenop. Dat is een evenwichtige maaltijd want ik heb voedingswaren uit de voedingspiramide gebruikt. Eerst en vooral het gezondste is water dat ik weliswaar gebruikte om mijn koffie te maken. Uit de plantaardige groep komen granen ttz brood. Groenten krijg ik van de cornichons en uitjes in de pickles waarvan de saus spijtig genoeg een bewerkt product is. Uit de dierlijke groep is er rood vlees en boter. Uit de restgroep komt dan mijn dessert, tiramisu. Dat noem ik een evenwichtige en gezonde maaltijd. Voor de rest is het een dag zonder veel nieuwswaarde. Het enige specialeke dat ik op alle sites op internet en de krant terugvind, is dat Wout de zege gunde aan een ploegmaat. Heldhaftig of fout? De meningen zijn echt wel verdeeld en ik weet ook niet of ik dergelijke houding moet bejubelen of als fout bekijken want tenslotte is koers toch ook een individuele sport weliswaar beoefend in ploegverband vandaar de twijfels Tot morgen
De klokken zijn verzet, ttz de wijzers van de staande klok heb ik op zomeruur gezet. Ook heb ik nog manueel werk om wat uurwerken op de juiste tijd te zetten. Alleen de meer gesofisticeerde apparatuur schakelt zichzelf over op het veranderende systeem van de dag. En van zomer is er in de verste verte geen sprake, alleen in Spanje is het puffen en zweten. Daar komen ze al te kort wat wij hier vandaag in overvloed hebben: nat, druppels, regen dus. Sinds deze morgen speelt er het deuntje "Singing in the rain" door mijn hoofd met daarbij het beeld van Gene Kelly (1912-1996) die met zijn paraplu en veel plezier in de regenplassen staat te dansen. Ik ga ook buiten met een oversized regenbeschermer, maar de plassen laat ik links liggen want goesting om te dansen heb ik niet. Er is ook een wielerwedstrijd, Gent-Wevelgem, 260 km, die waarschijnlijk zal uitdraaien op een regenkoers. Alle wegen zullen er spekglad bij liggen, vooral de kasseistroken, door de modder en olie die op het wegdek is blijven liggen. Een spektakelkoers staat er koersminnend Vlaanderen te wachten maar hopelijk zonder valpartijen. Dat is altijd een pijnlijke zaak. Een andere pijnlijke zaak is natuurlijk dat we in België al op 26 maart 2023 onze 'overshoot day' hebben. De goederen en diensten die de aarde ons voor een jaar geeft zijn hier te lande al opgebruikt. Onze voetafdruk is dus echt wel groot te noemen. We leven en verbruiken meer dan de ons omringende landen van hetgeen de aarde ons geeft. Vanaf nu leven we zogenaamd op krediet. Niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk als je onze staatsschuld bekijkt. En de ministers en regeringleden halen eens hun schouders op en doen voort op de ingeslagen verspillende levenswijze en zijn al met de volgende verkiezingen in hun achterhoofd bezig om zoveel als mogelijk vette posten voor de partij binnen te rijven in plaats van oplossingen te zoeken voor de miljarden staatsschuld die ons land heeft. Natuurlijk volgen er telkens de woorden op: het is minder dan gedacht!. Tot morgen
Het zomeruur zit er weer aan te komen en om daaraan te wennen, ben ik vandaag alvast een uur vroeger opgestaan. Het zal toch weer raar zijn om iedere dag, het gevoel te hebben en vast te stellen, 'een uur té weinig geslapen'. Dat ondervind ik nu ook. Mijn lichaam zal een tijdje nodig hebben om zich aan te passen aan één uur vroeger opstaan. Bovendien heb ik het niet begrepen op dat 'extra uur' licht 's avonds. Als ochtendmens voel ik me beter in de ochtenduren. Gelukkig heb ik niet zo veel klokken als de Windsorfamilie. Die moeten een speciaal team van conservatoren laten komen om hun meer dan 1500 klokken op het juiste uur te zetten. Dat moet allemaal manueel en met precisie gebeuren om de kostbare antieke klokken niet te beschadigen. Het is méér dan een dagtaak om alle klokken 'zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens' op hetzelfde moment dat te laten weergeven. De klokkenzetters werken er meer dan 12u aan en dan is het in alle kamers weer even laat. Komt daar nog bij dat die allemaal, en sommige iedere dag, mannueel moeten opgewonden worden. Er is dan ook meer dan één uurwerkmaker in dienst. Ik heb er gelukkig maar een paar en op 5 minuutjes is dat gefikst en loopt alles weer zoals België en Europa dat wenst. En de wind gaat ondertussen 'weer hevig te keer', zoals Bart Kaëll dat zo mooi bezingt als hij op zijn zeilschip "De Marie Louise" vaart. Een winderig weertje, dat alles en iedereen van zijn sokken blaast. Dat alles bij bewolkt maar droog weer en 10°C . Daar zal ik het moeten mee stellen vandaag. Ik ga nu mijn spelletjes in de krant oplossen en nog wat lezen in de katerns, dan heb ik, hopelijk, weeral inspiratie t over voor morgen. Tot morgen
Ik heb mijn mouwen opgestroopt. Niet om zware arbreid in de tuin te gaan doen maar om mijn wintervel wat te laten genieten van de schaarse zonnestralen. En als ik zo naar mijn armen kijk, zien ze er eigenlijk een beetje krakelé uit en spierwit door de maanden dat ze verstoken geweest zijn van de zon. Ik moest bekomen van de boodschappen doen, zoals altijd. Ik ben vroeger dan gewoonlijk gaan winkelen omdat er deze namiddag koers is, die ik niet wil missen. En dat vroege uur, heeft me parten gespeeld bij het winkelen. In de voormiddag lopen alle winkelketens vol met mannen, geen jonge snuiters maar gepensioneerden, die door hun gade het huis uit gestuurd zijn om zelf een beetje rust en wat tijd voor zich alleen te hebben. Al die meneren lopen met een briefke in hun hand, geschreven door de mevrouwen maar dat is blijkbaar nog niet gedetailleerd genoeg. De rekken waar de producten staan die de dames noteerden bevatten zoveel verschillende soorten dat het nog een gedraal en geslenter is als men als normale shopper wil voorbij stappen. Als geoefende boodschapper, weet ik de rekken en het schap zijn waar mijn producten zich bevinden. Ik zoek niet graag en ben een gewoontedier dat niet van verandering in eetgewoonten houd of op zoek gaat naar nieuwigheden. Af en toe gebeurt dat wel eens dat ik iets anders moet meebrengen en dat vraagt dan wat tijd in de rayons bv als een soort yoghurt niet meer in het assortiment aangeboden wordt. Ik passeer de mannen die een eerste halte hebben aan de wijnproeverij, daarna de inhoud van een koffiebekertje slurpen, dan even de beenhouwerij voor een ander proeverke om nen stevige fond te leggen in de maag, dan kan er nog een wijntje bij. De volgende winkel die ik frequenteerde was lètterlijk een grootwarenhuis. Daar was alles te vinden behalve voeding, maar wel alles voor de beestenmagen. Maar ook alle knutselwerktuigen, tangen, boren, zagen, hamers en ga zo maar door. Dààr ook mannen genoeg te zien om nagels en ander alaam te kiezen. Die komen in de namiddag, bij slecht weer, nog eens terug met vrouwlief (hoorde ik van de caissière). Die vindt dan haar gading in het andere deel van de winkel, bloempotten, vazen, tassen, ondertassen, gleiswerk dus. De derde winkel, die 'kruid' in zijn naam draagt, had niet wat ik zocht. Dan maar naar de winkel die 'actie' op de deur staan heeft en soms veel goedkope prulletjes in zijn schappen liggen heeft. Daar heb ik maar solar ledlampjes gevonden om de tuin ook 's avonds feeëriek te maken. Plezant is dat hier alles op voetafstand te doen is. Auto parkeren en van winkel tot winkel stappen en telkens langs mijn transportmiddel passeren om de koffer te vullen en met lege handen verder te gaan. Dat waren mijn bezigheden tot deze middag, waarna ik een rustje moest nemen. Nu ga ik nu koers kijken, de schermutselingen zullen nu gaan beginnen. Tot morgen
Ik zal de woord-erfenis van Frank, lenterig, maar gebruiken om het weer van heden te omschrijven. Naar mijn gevoel wil dat zeggen, ik zit wel in de lente, maar het is maar een schijnvertoning. Een beetje zon, een beetje wind, een beetje regen, een beetje warmte, maar nergens een standvastigheid van het weer te merken. Enkel in het zuiden van Europa, dat er al helemaal uitgedroogd bij ligt door gebrek aan regen, te veel zon en al te hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. Maar vandaag ben ik vooral blij gestemd omdat ik een verjaardagskaart kon versturen naar een vriend-generatiegenoot. Dat wil niets anders zeggen dan dat hij in goede gezondheid nog op dit aardse dal rondloopt. Vandaag mag die dus 77 kaarsjes op zijn taart uiblazen en hij heeft nog genoeg asem om dat te doen. En net zoals andere jaren verjaart ook Marva (80j). Mijn vriend uit Mechelen zal wel een of ander deuntje van haar spelen op zijn electronisch Hammondorgel/ piano en de echtgenote zal er de juiste tekst wel bij kwelen. Ze is een goede alt, dat moet dus lukken. Alles is aanwezig, taarten en muziek, om er een vrolijk verjaardagsfeestje van te maken met gans de familie. Veel plezier. Maar aangezien ze van Mechelen zijn en Ludwig, niet alleen de betreurde zanger, maar 'Van Beethoven' (1770-1827) de componist, hen nauw aan het hart ligt, zullen er gesprekken over dat Duitse koekoeksjong (waarschijnlijk zijn vader/opa) zeker en vast plaatsvinden. Een voorvader die een scheve schaats gereden heeft, je zou voor minder er alles willen bij verzinnen. Het is een smeuïg verhaal, dat plezant is om te vertellen en vele speculaties kan geven, dat nu, na zovele eeuwen en met de nieuwste technieken, kon achterhaald worden. Van wie hij zijn genialiteit en muzikaliteit erfde is moeilijk na te gaan, in ieder geval was zijn vader er als de kippen bij om van hem hetzelfde wonderkind te maken als Mozart (1756-1791) toen hij als peuter een pianotoets aanraakte. Zijn naam komt waarschijnlijk van een voorvader die 'van een bietenboerderij' kwam of had. In ieder geval het 'van' duidt op Vlaamse afstamming. Generaties die verhuisden via Bettincourt, Kampenhout, Mechelen om zo in Bonn te geraakten en alzo van de Ludwig een van de grootste Duitse componist maakte en geen Vlaamse. En ik leerde vandaag dat niet alleen politici graag hun zakken vullen zonder dat anderen het weten, maar in alle geledingen van de maatschappij, zelfs op de hoogste en meest verdienenden postjes, aasgieren zitten die meer dan een korrel willen meepikken van de inkomsten voorzien voor anderen. Tot morgen
Sinds 1992 hebben de Verenigde Naties deze dag uitgeroepen om het belang van water onder de aandacht te brengen. Onze 'aardkloot' bestaat uit 75% uit water, zonder water geen leven of overlevingskansen. Het is echt wel belangrijk om goed en voorzichtig met H2O om te gaan. Dus beste mensen, niet mopperen voor een regendag, we hebben het zoete water echt wel nodig anders zijn we er morgen niet meer. Dat zou echt wel spijtig zijn onze blauwe bol nu al te moeten verlaten in 'de fleur van onze sleet'. Niet alleen moeten we aandacht hebben voor het 'water' op onze planeet en er zorgvuldig mee omspringen ook moeten we de CO2 uitstoot van bv camions, auto's en ander gemotoriseerd verkeer, tot een minimum proberen te beperken. Hulp komt echt wel uit onvoorziene hoek. Niet zeggen: 'geen bier meer drinken want het vervoer en het ter plaatse brengen van dit gouden vocht in vaten en flessen weegt door op ons klimaat door de uitstoot van die slechte gassen'. Nee, er is bijna een oplossing gevonden om dit euforisch makend vocht tot poedervorm te herleiden. Zoals met poederkoffie en chocomelk, een zakje van 5gr openen, in dit geval, ijskoud water toevoegen en je pint is klaar om geconsumeerd te worden. Geen camions meer met biertonnen op de baan, enkel wat camionettekes met stapels dozen die ingrediënten bevatten om de dorstigen te laven. In de 'Klosterbrauerei' van Neuzelle (D), opgericht in 1589, was oorspronkelijk een cisterciënzerabdij, waar nog altijd, bier gebrouwen wordt volgens aloud monnikenrecept. Maar de milieubewuste moderne brouwers van aldaar, zijn sinds ettelijke jaren op zoek om bier uit een zakje te presenteren. Tot hiertoe is voor het water, het schuim en de smaak een oplossing gevonden en noemt het "Dryest Beer" en valt onder de noemer 'niet-alcolosche bierachtige drank'. Nog niet gevonden is het procédé 'hoe alcohol tot poedervorm' te krijgen. De camions blijven nog even op onze wegen denderen. De brouwerij, gelegen in Oost-Duitsland regio Brandenburg, is relatief onbekend. Deze brouwerij verdient eens bekeken te worden. Ik weet niks over de kwaliteit van hun bier maar er bestaat een heel gamma en onderverdeeld in verschillende soorten. Zeven soorten 'kloosterbieren' met als voornaamste, 'Schwarzer Abt' en 'Neuzeller Pilsner'. Dan de 'biermixen' met verbazende ingrediënten zoals, kersenbier, appelbier, aspergebier, aardappelbier, en een Fritser Fritz wat dat dan ook moge wezen. Ook 5 soorten frisdranken zijn er te verkrijgen zoals 'Himmels Pforte', 5 speciale bottelingen zoals bv 'Kir la Rouge', 5 tradionele bieren 'Geestelijke' en 'Wijnbrouwersbier'..... Maar je gaat me niet geloven, het meest bekend zijn ze om hun wellnssbieren, 'Anti-agingbier', 'Joie de Vivre' maar bovenal hun '0rigineel Badbier' om de baden die je er kan nemen, mee te vullen. Als je nog geen idee hebt waar naartoe op 5 mei, dan is er in Neuzelle een Kloostermarkt. Om alles te proeven, uit te proberen of aan te schaffen. Het 'bier' vroeg onverwacht veel aandacht en duwde mijn ander item, over alchemist en beëdigd boekhandelaar, schrijver, illuminator, Nicolas Flamel (1340-1418) in de prullenbak. Tot morgen
"De Lenteritus" is een gestolen en vertaalde titel van het werk van Igor Stravinsky (1882-1971) "Le Sacré du Printemps". Een toepasselijk werk om het nieuwe seizoen aan te melden, maar ik ga niet dansen op deze muziek, om er dood bij neer te vallen om dat aan te kondigen. De lente is inderdaad vannacht toegekomen maar er valt nog niet veel van te merken. Buiten mijn mooie boeketten gele paasbloemen, zie ik nog niet veel verschil met de herfst en de winter in mijn tuin. De kerselaar en de kriekelaar vertonen nog niet veel tekenen van herneming van groei en bloei, in tegenstelling tot de pruimenbomen bij de buren, die al volop in bloei staan. Maar heerlijk mopperen en malcontentementen, zitten nu eenmaal in onze Belgische genen. Daar zijn we, naast onze frieten en chocolade, ook voor gekend. En gisteren is Frank op gepaste wijze uitgewuifd. Ik denk dat alle werkers van de Openbare Omroep gehoor hebben gegeven om een erehaag te vormen voor een man die andere oorden moet gaan opzoeken en zoveel toewijding vertoonde voor zijn werkplek aan de Reyerslaan. Martine en Linda kregen ook wat lof en een eerbetoon maar hun werk was langs geen kanten te vergelijken met hetgeen Frankie heeft gepresteerd. Méér dan 100.000 weerberichten op radio en tv. Op een enkele vakantiedag na, was hij dagelijks te horen en te zien en dat zal gerust even wennen zijn om deze vlot en correct sprekende man, niet meer te horen of te zien. Mijn leven liep zoals dat gelopen is, en Frank zegt hetzelfde. Zo gaat het in het leven, elke generatie moet de kans krijgen om grootse en legendarische individuen te ontwikkelen, waar de gewone mens naar kan opkijken. Voor de rest heb ik geen speciale nieuwsberichten gevonden waar ik mijn licht over moet laten schijnen. Hopelijk voor morgen eens positief nieuws om over te spreken. Ik ben oorlog en protesten, moorden, slechte milieurapporten, méér dan beu. Tot morgen
Ik schrijf dat zo maar niet, want de astrologische lente begint pas om 22u24. Dat kan je natuurlijk aan de hemel niet zien, maar als je toch wil kijken of er enige verandering aan het firmament te bespeuren valt dan kan je vóór 22u, 2x het ISS zien passeren (20u14 en 21u52), je kan ook kijken naar de schitterende planeten Venus, Mars, Uranus vanaf 19u26 voornamelijk in het ZW. Dat alles natuurlijk bij een min of meer onbewolkte hemel. Hoe ik dat allemaal weet? Ik ben 's avonds nog een keer of 2 (minstens) buiten met de hond en dan speur ik in de donkere koepel boven mijn hoofd naar al wat er maar te zien is. Ik installeerde de app "Vannacht aan de hemel" en die geeft alle belangrijke info over sterren en planeten. Mijn kijken naar de passages van het 'spacecenter' boven mijn hoofdje, doordat ons aller Frank daar af en toe eens een hint voor gaf en eens te zwaaien naar de mannen en de vrouw die daar eenzaam en alleen, altijd maar rondjes moeten draaien rond hun thuishaven. Dat doe ik dan maar.
Vandaag is een dag die op zijn minst voor 5 zaken speciale aandacht vraagt. Het is de 'Internationale Dag van de Francofonie', 'De internationale dag voor de Mondverzorging', 'De Internationale Dag van de Mus', 'De Internationale Verteldag' maar bovenal de 'Internationale Dag van het Geluk'. Ondanks het feit dat de Belgen bekend staan als 'mopperaars' en 'moeilijk tevreden te maken zijn' komen er toch vele landen achter onze 17e plaats op de wereldranking. Die wordt opgemaakt rekening houdend met: sociale steun, inkomen, gezondheid, vrijheid, vrijgevigheid, afwezigheid van corruptie en nog een paar akkefietjes. Natuurlijk is 'geluk' en 'gelukkig zijn' een relatief begrip en verschilt van persoon tot persoon, maar de ranking is gemaakt voor de Belgen als geheel.
Wat maakt deze nieuwe lentedag in 2023 speciaal? Natuurlijk de allerlaatste werkdag van onze weerman puur sang (dag van de Francofonie), Frank Deboosere. Een levend monument op weergebied die het weer nog als een vertelseltje kan brengen. Goed of slecht, het werd nog altijd op een acceptabele manier weergegeven, maar met minder grapjes dan Armand. Ook was hij de eerste die ons IJslands deed praten toen de gletsjervulkaan, met de tongbrekende naam 'Eyjafjallajökull' uitbarstte, met zware gevolgen voor de luchtmacht, de as die op ons neerdwarrelde en dat alles nu 13 jaar geleden. Hij vernoemde die vulkaan zo dikwijls dat iedereen uiteindelijk de naam perfect kon uitspreken en nooit meer zal vergeten. Vanavond zullen er wel voldoende anekdotes aan bod komen in het speciaal voor hem gemaakte programma en uitgezonden op VRT, ipv 'iedereen' zal het 'een beroemd zijn'.Tot morgen, met meer weer
