De week is weeral bijna afgelopen, ik kan weer op mijn lauweren rusten. Ik heb deze week bijna alles kunnen doen wat ik me voorgenomen had en ik ben dus een contente vrouw die met vreugde het 'niksdoen' tegemoet ziet. Ik vond ook de weekendkrant in de brievenbus (nog altijd een spannend moment) en ik heb ook al mijn klapke gehad met één van de vrienden. De andere had vandaag wat meer rust nodig en die zie ik wel in de loop van de dag. Mijn weekend start dus beloftevol. Ik luisterde deze morgen toch nog eens naar "Le temps des cérises" van Bobbejaan Schoepen en Geike Arnaert en wel omdat Bobbejaan geboren werd op 16 mei, overleed op 17 mei en wel met 85 jaar verschil (1925-2010). Het kan best zijn dat het, het enige mooie liedje zal zijn dat ik vandaag hoor door de grote kermis van de Eurosongfinale in Bazel (Zw). Dat zal zowat alle televisiezenders beheersen. Maar ik luister naar de laatste avond van de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. Misschien dat er een Belg zal doorstoten naar de grote finaleweek vanaf 26 mei. Ik ben een leek in de interpretatie en beoordelen van het vingerspel op de ivoren toetsen, maar de muziek van de klassieke meesters blijft me altijd bekoren. En deze halve finalisten geven altijd de beste vertolking van een klassiek muziekstuk. Muziek haalde ook op een andere manier de nieuwsitems. Bruce Springsteen begon zijn Worldtour met de woorden:"mijn land is in handen van een corrupte en incompetente regering". Natuurlijk liet Mr Orange dat niet over zich zeggen en repliceerde: "dat zijn woorden van een irritante talentloze eikel". Woorden van een niet zo beleefde president over een best wel getalenteerde medeburger. Meer heb ik op deze grijze killige dag niet te vermelden. Blijkbaar schijnt de zon in vele delen van ons land, maar de kust hoort daar niet bij. Tot morgen
Plein soleil, blauwe lucht, maar een ijskoude wind en dus is het niet warmer dan 13°C. Tenzij je achter glas zit, dan is het puffen en picobello weer. Droevig nieuws las ik 5' geleden: overlijden van Jan Terlow (1931-2025). Een Nederlandse fysicus en politieker die prachtige kinderboeken geschreven heeft en waarvan er verschillende verfilmd zijn: Oosterschelde Windkracht 10, Oorlogswinter, Koning van Katoren...Enkele jaren geleden meldde hij geen 'kinderboeken' meer te zullen schrijven omdat hij niks meer van de tegenwoordige jeugd begreep. In ieder geval blijven zijn boeken prachtige lectuur voor de jeugd en nog altijd een aanrader om in de kinderen hun boekenkast te zetten. Vandaag wordt er ook weer veel aandacht besteed aan het overlijden, nu reeds 10 jaar geleden, van de bekendste zanger, entertainer, gitarist, acteur, kunstfluiter Bobbejaan Schoepen. Roger en Maria waren beiden hevige fans van Bobbejaan vooral omwille van zijn lied "Ik zie zo gere mijn duivenkot" (mijn vader) en "Ik heb eerbied voor jouw grijze haren" (mijn moeder). Een bezoek aan Bobbejaanland, zijn entertainmenttempel, kon dan ook niet uitblijven om een optreden van deze zanger/schuifelaar in het echt eens mee te maken. Volgende dagen zullen ze wel in de eetzalen en vergaderzalen van de parlementen zijn lied " Een café zonder bier" zingen want er mogen geen alcoholische dranken meer geserveerd worden in parlementen. Tussenin heb ik al meerdere keren "Ik sta op wacht" gezongen, om de tijd te verdrijven terwijl ik op de postbode of krantenbezorger sta te wachten. Ik moet zeggen dat tegenwoordig de bezorging weer zonder problemen verloopt en dat ik op tijd mijn lectuur in de bus vind. Maar ik herinner me hem vooral omwille van "Le temps des Cérises". Een prachtig lied in samenzang met Geike Arnaert. Wondermooi. Ook een van zijn laatste liederen "Verankerd", waarin hij zijn strijd tegen 'kanker' bezingt. En in de filosofie staat vandaag een goed citaat van Martha Nussbaum, een Amerikaanse filosofe: "een emotie is een gevoelige gedachte". Tot daar mijn blog vandaag. Tot morgen
De zwoele nachten zijn verdwenen omdat we langs de koude kant van een gigantisch hoge drukgebied liggen met koude noordoostenwind als gevolg. Frisse nachten zijn wel oké om te slapen, maar de nachtkledij is dan van een andere soort dan tijdens de hete dagen. Mijn broer noemt dergelijke kledij: mannen op een afstand houden. Nu hebben we volgens de Nederlandse meteorologen te maken met een 'droogteput'. Dat alles heeft te maken met verandering van het klimaat en de ligging van onze goede oude 'straalstroom'. Die kronkelt té veel in hoogtes en laagtes. En als je als land in een dal of een top van de straalstroom zit, zit je ofwel ofwel langs de droge kant ofwel langs de natte kant. Of omgekeerd. Meteorologie is nooit één van mijn sterkste kanten geweest, en alles moet tegenwooordig een naam krijgen. Enfin, ik heb terug mijn fleeceke en sokken boven gehaald om toch weer een warmer gevoel te krijgen tot de zon me weer zal verwarmen. Ondertussen zal ik mijn roman van Pauline Slot verder verslinden: "Dood van een thrillerschrijfster". Laat de omkadering van dit boek nu toch wel juist een Grieks eiland zijn waar ik een fantastische tijd heb beleefd en de cultuur van de oudheid kon opsnuiven. Van bij de eerste bladzijde was ik verbaasd dat dit verhaal zich afspeeld op het eiland Evia meer bepaald in het dorp Eriteria. Ook ik nam ooit de overzetboot om naar Athene op uitstap te gaan met het openbaar vervoer. De uitbater van het B&B was zo vriendelijk om ons een papiertje te geven met de busnummers erop en de vragen die we eventueel moesten laten zien aan de chauffeurs om op de juiste bus terecht te komen. Mijn vriendin noch ik spraken geen gebenedijd woord Grieks, oud of nieuw en met een woordenboekske in de hand geraak je ook niet ver. Toen waren er geen gsm's noch Wikipedia en translaters voorhanden. Nu lees ik een beetje, door de belevenissen van een ander, hetgeen ik zowat meemaakte, voelde en ervaarde bij dit wondermooi stukje Griekenland, zonder de moord als spektakel. Ik stel vast dat de betovering en ban van dat eiland nog altijd een indruk op mij maakt. Het is ook plezant om op goed vallend uit, 20 jaar terug gekatapulteerd te worden. Mijn e-reader bevat alles wat een lezershart kan wensen, ook verrassingen van inhoud incluis. Mijn huis is gekuist, mijn krant bijna volledig gelezen en dan zet ik me met mijn boekske in een hoekske, maar binnenshuis dit keer. Tot morgen
't ja, ik heb gisterenavond mijn concerten op Canvas gemist om naar de Belgische inzending voor het grote liedjesfestival in Bazel, Zwitserland, te kijken. Verdient niet geselecteerd, zou ik zeggen. Té luidruchtig, té hoge noten, té rood, eigenlijk té veel van alles dat niet moest of moet om op te vallen. Ik beweer niet dat de jarige van de dag, Red Sebastian, niet kan zingen, maar dit nummer was niet op zijn lijf of stem geschreven. Maar het Eurovisiesongfestival is, zoals mijn kleinzoon het verwoorde, een vrienden of familiegebeuren. Een programma dat in groep moet bekeken worden en voorzien van de nodige commentaar tussenin zoals, hoor die stem eens, wat een kledij heeft die aan, dat is geen schoon lieke enz. De grote songcontest zal ik dus laten passeren, het winnende nummer zal nog genoeg te horen zijn op radio en tv.
Zijde nie goe? Zijde een bitteke ziekes? Ge zie zo wittekes! Dat zijn vastellingen en vragen die deze lente niet aan mij zullen gesteld worden!. De zon zorgt ervoor dat iedereen die een beetje buiten komt een gezonde blos op zijn kaken heeft. Meer zelfs, de fles after sun moet binnen handbereik blijven om mijn perkamenten velleke in te smeren als ik terug binnenkom. Eerlijk, zo'n weer is echt deugddoende. Niet echt té warm, een aangename temperatuur om in te leven. Ik loop niet in een grand décolleté rond of met wat lappen die op een paar punten aan elkaar hangen met toespelden. Eigenlijk vind ik het maar goed dat er in Cannes een beetje paal en perk gesteld wordt aan het blote schouwspel van de actrices om de aandacht te trekken om een filmrol te krijgen in een pornoproductie of een of andere film. Extravagantie is niet hetzelfde als'bloot'. Met hetgeen er soms vertoond wordt zou ik het zelfs geen kledij meer noemen. Alle begrip voor de beslissing van de bazen van het filmfestival van Cannes.
Gaza, Golanhoogte, Palestina, Israël, een eeuwigdurende strijd om grondgebied, met bijbelse inslag. Op 14 mei 1948 riep David Ben-Gurion (1886-1973) de Staat Israël uit, door de Israelische Onafhankelijkheidsverklaring te ondertekenen. Sindsdien is het er altijd onrustig geweest met de ene 6 daagse oorlog na de andere, de eindeloze schendingen van vastgelegde overeenkomsten dan weer door de en dan weer door de andere partij. Het blijft er een 'kruidvat' en dan bedoel ik niet de winkels. Hopelijk volgt eer ooit vrede in die gebieden. Tot morgen
Gisterenavond was er eindelijk eens een regenbuitje. Eigenlijk alleen goed om het stof op de planten eens te blussen. Niet veel dus, maar deze morgen als ik buiten kwam rook ik werkelijk de friste van de morgenstond. En sommige planten zijn blij met dat water, want hun dorst is eventjes gelest. Ja, nu komen de mooie muzieknamiddagen en muziekavonden er aan. Veel Japanners en Koreanen, zoals ieder jaar. Ze winnen dan altijd wel de 'prijzen' maar zijn niet de mooiste figuren aan de piano. Gisterenavond iemand die door zijn haarwildgroei, zij gezicht verdoken hield achter een haargordijn.Maar zijn handenspel was magnifiek. Slanke ranke vingers die over de toetsen gleden om Mozart ten gehore te brengen. De handen van de volgende kandidate deden me denken aan een krab. Zenuwachtig bespelen van de ivoren toetsen, met gekromde vingers, om mij nog eens Mazart te laten horen. Eigenlijk dacht ik dat ze met haar gebogen razendsnelle vingers een krab kon imiteren. Aan hun vingerspel valt niet te tornen maar hun mimiek blijft een triestig schouwspel.Vooraf geleerde gezichtuitsdrukkingen zijn soms belachelijk. Maar ik heb met mijn ogen toe maar geluisterd naar de prachtige muziek. Een lang citaat van Max Wildiers (1904-1996), een Kapucijnermonnik, filosoof en theoloog, wil ik hier wel overnemen: "Het beste middel om aan de lelijkheid en de domheid van onze tijd te ontkomen is onder te duiken in de onsterfelijke muziek van Vivaldi, Bach, Händel, Mozart, Beethoven, Brahms...Wat een heerlijke wereld van schoonheid ter beschikking". Enfin, tot einde mei is er iedere dag wel wat te beluisteren dat 's avonds een ontspannen gevoel zal geven. Tenzij ik naar de Eurovisiesongs ga luisteren. Ik zal wel even kijken hoe het onze Red Sebastian het er zal van afbrengen. Ik moet toch ook een beetje bij de tijd blijven en kunnen meeklappen met de hedendaagse muziek. Soms zitten er toch ook mooie liedjes bij.
Omdat een vader van een vriend zijn 82e verjaardag viert, wil ik Willy nog vele jaren plezier en een goede gezondheid wensen. Zoals gezegd en geschreven, het cijfer is niet van belang, wel dat ik hem ieder jaar een gelukkige verjaardag kan wensen.
De planten buiten hebben hun natte verzorging gekregen, nu ga ik mijn kamerplanten ook eens begieten. Ze hebben dorst! De hond en ik ook. Tot morgen
Met vernieuwde moed begin ik aan deze nieuwe week, al nr 20 van 2025. Ik ben uitgerust en uitgeslapen en heb wat nieuwe lichaamsoefeningen geleerd. Oefeningen om een beetje steviger op mijn benen, voeten en in mijn schoenen te staan. Ik kan dikwijls aan het geweld en macht van mijn huisgenoot niet optornen zodanig dat ik toch al menig blauwe plek en stijfheid van mijn benen heb moeten ervaren. Evenwichtsoefeningen doen, zegde mijn schoonzuster, de 'flamingo'!. Ik dacht eerst aan een dans maar het is het evenwicht proberen handhaven door meerdere keren per dag, afwisselend op het linker of rechterbeen te gaan staan, zonder een steun te zoeken. De eerste maal lukte dat maar 1 tel, maar ik maak vorderingen en per 'been' kan ik nu al mijn evenwicht houden tot 15 tellen. Ik ben nooit te oud om iets aan mijn lichaamlijke conditie te doen zolang het maar niet 'op een drafje lopen' is.
Dit jaar zullen we geen rekening moeten houden met de ijsheiligen, ze smelten vóór dag en dauw. Maar toch is het voorzichtig zijn met nieuwe aanplant te plaatsen. De aanhoudende droogte zorgt ervoor dat de wortels niet stevig kunnen verankeren in de potten, tenzij men ze dagelijks begiet met 'drinkbaar' water. Eigenlijk vind ik dat niet oké om dat kostbare goedje zomaar goedluks te gebruiken om een bloem in een pot te hebben. Voorlopig staan er in mijn potten 'wilde geraniums' en die zijn veel minder eisend dan de cultivars. Het is nu wel eentonig paars in de tuin maar alles beter dan waterverspilling.
Vanaf vandaag begint de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. De Waalse pianist heeft de selecties overleefd en kan meedingen naar een plaats in de finale. Alles wordt uitgezonden op Canvas en mijn tv is geprogrammeerd om de pianorecitals op te nemen, die ik dan 's avonds kan beluisteren. Gegarandeerd weer uren mooie pianomuziek.
Ik heb een mooi citaat gevonden om deze blog af te sluiten, de mannen moeten maar beoordelen of dat correct is: Vrouwen vereenvoudigen het leven, verdubbelen de blijdschap en verdrievoudigen de uitgaven. Tot morgen
Feest in de familie want de 'tweeling' is jarig. Reeds 19 lentes tellen mijn kleinzoon en kleindochter. Sportievelingen en goede studenten, kinderen die geen zorgen leveren aan hun ouders en ik wens dat dit altijd zo mag blijven. Voor alle mama's die niet in de provincie Antwerpen wonen, wens ik een fijne moederdag toe. Met dit prachtige weer zal iedereen er wel een feest van kunnen maken. En later op de avond, misschien dan ook eens met z'n allen wuiven naar de astronauten van het ISS. Deze nacht zien we de capsule 3x voorbijvliegen als een pietluttig bewegend sterretje: 22u12 ZZW, 23u49 richting WZW kijken en voor de nachtraven om 01u25 en dan turen naar het westen. Ik vind dat leuk om dat te zien passeren. Die mannen en vrouwen, die maar rondjes draaien in de ruimte terwijl een gewone sterveling rondjes gaat draaien op de kermis op de draaimolen en hopend om een 'flosch' te bemachtigen voor een gratis toertje.
Het 'geloof' heeft deze week de wereld beroerd. Niet alleen de Rooms Katholieken lieten zich 'en masse' horen, maar een nieuwe paus was zelfs voor de andersdenkenden en belijders van andere godsdiensten, wereldnieuws. De filosofiekalender heeft daar een mooi citaat, dat per toeval vandaag genoteerd werd: 'Is de wereld "zijn geloof verloren", zoals ze zeggen? Nee, het "Geloof" is de wereld verloren. Aldus Bruno Latour (1947-2022) een Frans socioloog en filosoof. Tot morgen
We worden echt wel rijkelijk vergoed voor de vele grijze dagen die we doorstaan hebben. De zon heeft de overhand van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Hier aan zee zijn de temperaturen altijd dragelijk en heeft men alleen af te rekenen met een zeebries die soms toch tot 5 beaufort kan gaan. Maar beschut zitten, dan is het hier een zalig plekje op aarde. Niet alleen ik weet dat, maar ook mijn miljoenen landgenoten die verfrissing willen zoeken. Met als gevolg: verkeersinfarcten, wildparkeren, ruzies. Men besluit nu, om bij dergelijk weer (vanaf 28°C binnenland) en als de toevloed té groot wordt, verschillende steden af te sluiten. Men heeft het moeten doen op 1 mei in Oostende. Kuststeden Blankenberge en Knokke zullen dat voorbeeld volgen, vooral Knokke is vragende partij waar op 1 mei, 40.000 auto's extra tot op het strand wilden rijden. Overal in Europa is men de toevloed van toeristen beu, ook de kalkliffen in Normandië waar men besloten heeft om het strand rond Êtretat af te sluiten om de kliffen te beschermen. Het is toch een eigenaardigheid, dat bij mooi weer, iedereen ergens anders wil zijn dan 'thuis'. Ik kan best begrijpen dat mensen op een appartement naar buiten willen en ergens anders willen genieten van het zonnig weer. Maar als men een tuin/tje of balkon heeft of dichtbij een park of een waterplas woont, is het toch niet altijd nodig om grote verplaatsingen met de wagen te doen. Natuurlijk heb ik gemakkelijk spreken als men aan de kust woont, maar nu is het strand echt geen aangename plaats meer om te vertoeven. Overvol, veel lawaai, veel afval. Nee, ik blijf op warme dagen en in het weekend liever op mijn bankje zitten met een parasol boven mijn hoofd. Ik kan genoeg genieten van zee, strand en zand op andere dagen en laat het vertier op die plaatsen over aan de bezoekers.
Stilaan is iedereen uitverteld over de nieuwe Paus die ons de morele codes van het leven wil laten naleven. Het zal allicht met andere woorden en andere accenten zijn dan de Jezuiet Franciscus, nu we een Augustijn, Leo XIV, aan het hoofd van de Rooms Katholieke Kerk krijgen. Een jezuiet is een pater met een hoge opleiding en met de gelofte om de paus te dienen en het onderwijs te bevorderen. Sinds 1534 bestaat deze priesterorde. De Augustijnen zijn nochtans een oudere pater/broederorde want opgericht in 1256. Het zijn bedelmonniken en leggen de nadruk op het gemeenschapsleven. Hun leven kenmerkt zich door leraar, priester en missionaris te zijn van de woorden van Jezus. Zij staan en ijveren voor 'vrede' op elk niveau van het menselijk bestaan. Augustinus scheidde de innerlijke vrede niet van de maatschappelijke 'vrede'. Zijn presentatie na de 'witte rook' begon dan ook met 'vrede aan iedereen'.
Zo, ik heb wat rozijnenboterhammekes gekregen en die ga ik nu rustig verorberen. Tot morgen
Verrassing alom dat er gisteren al een nieuwe Paus is verkozen. Een vrij jonge man van 69 jaar, die een aangenaam gezicht heeft om naar te kijken. Natuurlijk is dat geen vereiste om Paus te worden, maar we zullen deze man genoeg op tv zien en dan is een vriendelijk gezicht aangenamer dan een norse blik op de snoet. Net zoals Rik Torfs, moet iedereen de nieuwe Kerkvader een carte blanche geven en een eerlijke start zonder iemand te veroordelen en verketteren vooraleer de man aan zijn belangrijke taak begonnen is. Rik Devillé is er altijd als de kippen bij, om iemand die niet dezelfde mening en gedachtengoed verkondigt als hijzelf, bij voorbaat als een verkeerde keuze af te schilderen. Zijn preek was ferm en krachtig en niettegenstaande Mr President een gat in de lucht sprong van contentementen omwille van een Amerikaanse Paus, zal zijn blijdschap verdwenen zijn als sneeuw voor de zon als hij luisterde naar de eerste woorden van de man, vertegenwoordiger van 'het geweten van de mensheid': vrede. En als hij dan ook nog eens de betekenis van de naamkeuze gaat bekijken, is dat niet een verheerlijking van het kapitalisme. Integendeel, Leo XIII (1810-1902) kwam op vóór de menswaardige arbeidsvoorwaarden van de arbeiders tegen het establishment. Met zijn encycliek Rerum Novarum kwam er de tegenhanger van de 'socialistische 1 mei vieringen' en kregen én krijgen de katholieke arbeiders ook hún dag om hun rechten op te eisen. De 'katholieke vakbond' was geboren en maakt er op O.L.Heer Hemelvaart, hun feestdag van. Ik mag hopen en ik denk wel dat het een bewuste naamskeuze was, Leo XIV. De man die wil opkomen voor de minderen in de maatschappij, de arbeiders, de migranten. Een politiek onafhankelijke wereldkerk vertegenwoordigen. Ik hoop in ieder geval dat Leo XIV er in slaagt de 'vrede' in de wereld af te dingen en de ambities van de grote politieke ego's kan temperen, zodat die laatsten kijken naar wat hún land nodig heeft en niet een ander land willen inlijven en om voor die noden en behoeften te voldoen en er voor te zorgen. Tot morgen
Ik heb weer een spierwit en kortgeschoren hondje in huis. Waarschijnlijk zal ik hem toch een tijdje proper kunnen houden nu de regenwolken weer op voldoende afstand zijn van Belgenland. Alhoewel, een sappig regenbuitje zou voor de planten welkom zijn. In ieder geval ga ik nog geen zomerbloeiers aanschaffen zolang de droogt er is. Maar het is mooi zonnig en zacht weer en dat geeft toch een gelukkig gevoel. En nu lees ik in de filosofie kalender een citaat van Aristoteles (384vC-322vC), "Volmaakt geluk bestaat in een beschouwelijke activiteit" en dat zal ik seffens dan wel doen als ik al mijmerend op mijn pikkelken kan zitten en de hemel en aarde rondom mij rustig kan bekijken. Maar Aldous Huxley (1894-1963) zegt dan weer: "Niemand kan troost vinden bij religie of filosofie, tenzij hij er eerst mee geworsteld heeft." Dat kan men wel zeggen van de vele katholieken die bedenkingen hebben gekregen bij het leven als een christen. Door de hele kerkgeschiedenis eens levensecht voor onze ogen te demonstreren bij het begin en betekenis van het conclaaf, zien we toch weer veel jonge mensen met interesse naar het katholicisme kijken en de negatieviteit van de laatste jaren toe te schrijven aan individuen, bedienaars van de riten en niet aan de godsdienst op zich. Iedereen zit te wachten op de witte rook, die uit de schouw van de Sixtijnse Kapel zal komen, om te melden dat er een nieuwe leider, bijna unaniem, verkozen is door de rood geklede godsdienstige gezagsdragers. '8 mei' kan dan weer een belangrijke betekenis méér krijgen, verkiezing van een nieuwe Paus. Nu is het ook al een betekenisvolle dag: V-Day, Victory Day, VE-Day, Victory in Europe Day, overgave van de Nazi's en overwinning van de geallieerden in Europa. In andere delen van de weereld was de oorlog nog aan de gang en is in september eigenlijk de vrede in de wereld, na het verslaan van het Keizerlijke Japan, compleet. Nu kan men zeggen dat de landen die betrokken waren in WO II, min of meer, zonder grote conflicten, harmonieus kunnen samenleven en dat al voor 80 jaar. Voor mij is 8 mei vol met sweet memories. In 1955 deed ik op deze dag mijn Eerste Communie en in 1960 was er feest voor mijn Plechtige Communie. Telkens kreeg ik een 'missaal', in 1955 een klein dun boekje, in 1960 een dikkere met al de gebeden en belangrijkste 'missen' in beschreven en ook de gezangen. Het eerste boekje is in de tijd verdwenen, het dikkere exemplaar zit nog altijd in mijn bibliotheek met de bid-en herinneringsprentjes erin van mijn klasgenoten. Nog een belangrijk evenement vandaag: controle bij de dokter. Tot morgen
Het is al ruim na het middaguur op deze frisse woensdag. Gelukkig is de wind wat geluwd en voelt het niet meer zo guur aan als de laatste dagen. Mijn kleinkind is ook naar zijn eigen nest teruggegaan niet nadat we een heerlijke bicky hebben gegeten. Niet op een bank op de zeedijk, maar binnen de frituur. Hij heeft evengoed gesmaakt. Deze morgen was er dan een kapperbezoek vastgelegd voor mijn hond. Na een paar uur ben ik dan mijn wit geschoren schaap gaan halen. Hij heeft nu de juiste vacht om de warme zwoele dagen tegemoet te gaan. Hij is goed moe, niet alleen van de scheerbeurt maar evengoed van het bezoek van de voorbije dagen. Ik trouwens ook, want dat is toch altijd wat meer gedoe en geloop als er visite is. Ik heb nog twee drukke dagen in het verschiet, voor de rest van de dag zal ik het wel wat rustiger aan doen. Vandaag is er de grote start van het conclaaf. De kardinalen, allemaal getooid in rode capes en rode baretten, worden na de plechtige mis, opgesloten in de prachtige Sixtijnse Kapel. Het zal een modeshow zijn op kardinaalsniveau. Allemaal in hetzelfde rood, met kledingstukken gemaakt van de beste moiré-zijde of satijn, soms afgewerkt met hermelijn; Op hun hoofd dan een solideo of calottac of bolkap en misschien ook een rode bonnet met rode pluis. Ze hebben zo veel kleren aan met allemaal dure namen: soutane, sjerp, mozetta, stola, superplie, rochet. 133 eerbiedwaardige pastoors, die elkaar nog maar pas ontmoet hebben, moeten nu uitmaken naar wie ze het liefst zouden luisteren en gehoorzamen. Vanavond al de eerste rook uit de speciale schouw. Dat zal waarschijnlijk nog zwarte zijn. Zo zullen we toch weer een paar dagen nieuwsgierig uitkijken naar de rook uit een schouw. 't Is weer eens wat anders dan de voortdurende oorlogdreigingen in alle hoeken van de wereld. Hier en daar komt er een straaltje zon door de wolken piepen en krijgen we toch nog wat hemelse warmte. Tot morgen
Spannend, spannend, spannend..... vind ik mijn dagblad, gazet of krant in de brievenbus? Met andere woorden is er een 'Het Nieuwsblad' in de bus gestopt? En eindelijk, oef oef oef, ik heb weer lectuur bij mijn ontbijt. Dat is dan het eerste speciale nieuws te melden. Het tweede is dat mijn oudste kid, nog eens wat komt keuvelen bij zijn oma. Natuurlijk zijn er de bijhorende lekkere maaltijden die we gaan nuttigen in een van de vele brasseries die onze kust rijk is. Maar gisteren was het werkelijk tegen de wind optornen om op 'Den Dijk' te geraken, zodanig zelfs dat ik er vandaag stramme en stijve 'musules quadriceps femoris' met andere woorden, de 'vierhoofdige dijspieren', aan over gehouden heb. Straks nog een fameuze bicky burger eten, maar dat zal niet op een buitenbank zijn, wel ergens beschut binnen gaan zitten. Maar vandaag is het nog een speciale dag, eigenlijk de belangrijkste, want mijn beestje, mijn hondje, mijn Raziel, wordt 7 jaar. In mensenjaren omgerekend zou dat 47-49 jaar zijn. Hij heeft zijn jaren van verstand min of meer bereikt en dat voel ik ook wel een beetje aan zijn gedragingen. Het 'wilde' is wat getemperd, het ballenspringen herleid tot een tweetal behalve als hij publiek heeft, dan kan hij pas stoppen met demonstraties van zijn kunnen, als zijn tong over de grasmat sleept. Enfin, ik hoop van mijn 'compagnon de route' nog jarenlang plezier te hebben.
Vorige week was het profiteren van een zomers weertje, deze week is het herfstweer op zijn best, weliswaar zonder de bijhorende regen. Kurkdroog is het hier aan zee. Het is al lang geleden dat het hier 'echt' geregend heeft en dat is overal te zien. Het weerhoud me er ook van om zomerbloemen te gaan kopen om in mijn bloembakken te planten. Als het zo'n droge tijden zijn, wil ik mijn kostbaar kraantjewater niet zomaar verkwisten. Er zijn nu al genoeg planten, rododendrons, hortensia's en azalea's, die ik al meer dan een week moet besproeien. Dat omdat de bodem uitdroogd is en hun wortels droog staan omdat er geen hemelwater komt. Dat is mijn verhaaltje voor vandaag, ik ga nog wat genieten van de aanwezigheid van mijn oudste kleinzoon. Tot morgen
How do you do? Vragen en zingen Mouth & MacNeal in 1971. Ik antwoord: wisselvallig zoals het weer, want ik ben een beetje slecht gezind. Ter afwisseling van de dagelijkse sleur: geen krant. De bezorging loopt wel in het honderd in dit deel van het land. En weerom wordt mijn abonnement met een dag verlengd. Daar ben ik nu genen vetten mee en het is echt niet plezant meer. Ik lees niet graag digitaal en zie dus alleen maar de hoofdlijnen om min of meer op de hoogte te blijven. Ik vind wel de filosofische gedachte goed vandaag: "Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?" Een citaat van M Vasalis (1909-1998), dichteres en psychiater. Haar echte naam wil ik jullie niet onthouden want is ook een specialeke: Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans. Toch staan we aan het begin van een belangrijke week: de keuze van het geweten van de wereld. Het conclaaf start vandaag en de 133 kardinalen sluiten zichzelf op in de Sixtijnse Kapel tot er een nieuwe Paus gekozen is. Ik ben wel nieuwsgierig wanneer de 'witte rook' uit de pas geplaatste schouw zal komen en de zin "habemus papa" door de luidsprekers zal galmen. Dichter bij huis is er de start van de belangrijke Koningin Elisabethwedstrijd, dit jaar voor piano. Eigenlijk wel mijn favoriete instrument om de klassieke muziek te zien bespelen en te beluisteren. Twee Belgen zitten er in het geselecteerde groepje van 60 muzikanten, iemand uit Leuven en iemand uit Marche-en- Famenne. Hopelijk kan er eentje doorstoten naar de laatste 10 of zelfs eens de wedstrijd winnen, want dat is sinds de oprichting van het concours in 1937 nog nooit gebeurd. Nu zijn we toe aan de 21e editie voor de pianowedstrijd. In de Klara scheurkalender tref ik eindelijkeens een bekende zangeres en een bekend liedje aan: Miriam Makeba, Mama Africa (1932-2008) een Zuid Afrikaanse apartheidsactiviste die met haar song "Pata Pata" wereldberoemd werd. Tot morgen
Wellicht hebben jullie zich afgevraagd waarom de internet-pharmacie me al die, zonder voorschrift te verkrijgen middeltjes, thuis moest brengen. Wel om de heel eenvoudige redenen dat ik niks op voorschrift nodig had en dat het prijsverschil voor die vrij te kopen middelen, toch wel groot is. Bestellen is vrij gemakkelijk en de levering nog meer. Maar jullie moeten weten dat ik voor mijn blauwe plekken Hirudoid nodig heb, voor mijn wandelingen en bleinen is 'compeed' handig, 'reflexspray' gebruik ik als ik stijve of stramme spieren heb van de vele(!) arbeid die ik verricht met ongeoefende spieren, de 'Supradyn' gummies gebruik ik, omdat mijn gevarieerde voeding te wensen overlaat. Voor de hond heb ik dan zijn pipetjes nodig die hem behoeden voor teken en vlooien op zijn lijf te krijgen. Voor de rest ben ik gezond van lijf en leden en is een check-up eens 2x per jaar nodig. Heb ik dan iets van echte medicatie om een mankement te verhelpen of op te lossen nodig, is dat een voorschrift voor de apotheek op de hoek. En vandaag ja, zullen de toeristen wel in gestrekte slagorde richting binnenland rijden, want foetsjie de zonnige dagen. Het is hier koud en guur weer met een onaangename noordenwind. Ook af en toe een beetje motregen, maar die is onvoldoende om de grote droogte aan zee, op te lossen. In ieder geval hebben veel mensen kunnen genieten van de warme dagen die er deze week waren. Het is weer naar het 'gewone nieuws' kijken, luisteren en lezen, zoals gewoonte. Meteen wordt de ijdelheid en megalomanie van Trump op, door hemzelf nog eens dik in de verf gezet: een AI foto van hemzelf met de mijter van een Paus op zijn hoofd en gezeten op een troon. Hij ziet zichzelf als meester van de wereld, als leider, als enige slimme en bekwame bestuurder, die zijn invloed wil laten gelden op alle vlakken van het mensdom, dus ook op religieus vlak. Daarvij komt het nu goed uit dat er een conclaaf is in de Katholieke Kerk en pausverkiezingen zijn, bij andere grote religies gebeurt dat in stilte. Nu kan hij ook daar zijn pionnen naar voren schuiven. Nog een doorn in het oog van Mister Orange: ieder land heeft een militaire parade en viert zijn leider op één of andere manier behalve de USA van Trump. Daar moet dus verandering in komen en een militaire parade moet er niet komen op de 'Fourth of July' maar op 'mister best president of the world' verjaardag: op 14 juni. Voer genoeg voor cartoonisten. Tot morgen
Zelfs als je een goed omlijnd plan hebt om de eerste weekenddag door te brengen, kan 1 feitje alles in het honderd doen lopen. De dag begon goed met een zon die scheen en één van de vrienden die me een mok koffie bezorgde terwijl we op de krantenbezorger stonden te wachten. Aangezien de krantenman geen vroege vogel is en hij tijd heeft om tot 10u00 de krant in de bus te steken, was het geen verloren tijd, maar ons weekendpraatje. Tot het 10u werd en er weer geen krant te zien of te bespeuren was. Wederom een melding gemaakt van 'niet bezorgen'. Ik ben niet de enige in de buurt en iedereen stuurt dan telkens een mail naar my mediahuis. Mijn vrienden zijn dan met hun en mijn vaucher naar de krantenwinkel gestapt om onze lectuur op te halen. Ondertussen had ik ook een bericht van Bpost gekregen dat mijn zending (newpharma) vandaag vóór 12u geleverd zou worden. Ik dacht, nu kan ik evengoed buiten blijven zitten, krantje beginnen lezen en wachten tot de levering geleverd wordt. Om 11u45 nieuw bericht, dat de afgifte zou gedaan worden tussen 12u55 en 15u55. Ben dan maar naar binnen gegaan, koffie gezet, een spelleke gedaan en terug naar buiten. Uiteindelijk kwam mijn hirudoidzalf en gel, compeedpleisters, reflexspray, supradyngummies en antivlooien en antiteken pipetjes voor de hond, hier toe om 14u30. Ondertussen was de krantenbezorger, al fluitend rond 14u de kranten in de bussen aan het steken. Nu zat iedereen met een dubbel exemplaar. Gelukkig hebben de vrienden 'De Standaard' en hebben we onze 2e krant aan elkaar bezorgd zodat iedereen wat anders te lezen kreeg en het wachten niet slecht was afgelopen. Dan was het echt tijd om me binnen een beetje te gaan opwarmen want is toch weer terug frisjes geworden.
Er zijn twee Internationale Dagen die iets speciaals onder de aandacht brengen. Eerst is er de plezante 'Internationale Dag van Naakt Tuinieren'. Jammer genoeg is het nu echt té fris geworden om me daar aan te wagen. Ik ben de laatste jaren nogal een koukleum geworden. Ik heb wel een stevige speklaag gekregen maar mijn velleke eromheen is zoals een sigarettenblaadje, een vloeike of blaaike geworden, perkamentachtig en flinterdun. Dat maakt dat er gemakkelijk kwetsuren, kleine scheurtjes vast te stellen zijn, als ik tegen een takje loop. De tweede speciale dag is echt wel belangrijk: Internationale Dag van de Persvrijheid. Dat is echt wel nodig dat er voldoende nagekeken wordt of we nog nieuws krijgen dat correct is en niet gefilterd wordt door een president of overheidsinstantie. Door het afschaffen van allerlei controle instanties is het niet ondenkbeeldig dat er een dictator ontstaat die alles aan zijn laars lapt. Hitler is ook een gekozen leider geweest en zaaide dood en vernieling in de wereld door alle vrijheid aan banden te leggen. Journalisten, media moeten in alle onafhankelijkheid en ongestraft, verslag kunnen geven van de gebeurtenissen wereldwijd en niet geconfronteerd worden met censuur en verbod van publicatie of veplicht worden naar de mond te spreken van de baas. Tot morgen
Mijn blog kan dienen om gelukkige momenten te delen. Zoals vandaag, de verjaardag van mijn zoon, 51 lentes jong. Het is mooi weer en dat is altijd plezant op een feestmoment. Maar mijn blog kan ook soelaas bieden op triestiger momenten. En vandaag liggen blijdschap en verdriet weer eens dicht bij elkaar. Mijn, neef Eddy, leeftijdsgenoot, wordt vandaag begraven. Onze jeugd hebben we gedeeld, veel prachtige, plezante, leuke en fantastische momenten hebben we gekend. Ons 'bobonne' trok met haar 6 kleinkinderen tijdens iedere vakantie naar het 'Zilverstrand'(niet verwarren met het Zilvermeer) in Mol en later naar een natuur/chaletpark met zwemvijver in Schilde. Laat me stellen, dat zijn heengaan wel met verdriet gepaard gaat, maar zijn levenslijdenweg zou niemand willen meemaken. Nu is hij terug herenigd met de enige vrouw die voor hem van belang was, Greet.
Voor de rest is er vandaag weer eens gevloekt: geen krant!!!. Het is echt niet meer om er bij te lachen. Ik heb wel vauchers maar daar betaal ik niet voor en dan moet ik me verplaatsen. In die drukte heb ik er trouwens geen goesting, om naar de krantenwinkel af te zakken. Mijn abonnement is voor de verandering weer eens met een dag verlengd. Zo word ik weer eens verstoken van het sappige nieuws en beoordeling dat de verslaggevers schrijven, nadat er een nieuw programma vertoond werd, waar ik geen goesting voor heb om naar te kijken. Ook het sportnieuws mankeer ik weer met de uitleg van eenieder die verloren heeft, waarom dat zo maar kon: Brecel, Evenepoel en de voetbalploegen. Ik krijg natuurlijk wel een digitale krant, maar niet het geritsel van bladzijden omslaan en de spellekes met bic in te vullen. Ik zal me echt tevreden moeten stellen met buiten een boek te lezen om mijn leeshonger te stillen. En verder te wachten tot ik om 19u30 de puzzelbladzijde van het Nieuwsblad krijg toegestuurd. Tot morgen
Joepie, hoera, een congé payé dag, een feestdag, een vrije dag, een vakantiedag. Iedereen geniet ervan, alleen al omwille van het stralende zomerweer. Veel optochten en speeches van de socialistische bonzen om de arbeiders een hart onder de riem te steken en te blijven vechten voor hun rechten. En de meerderheid van het volk zal liefst een verlengd weekend nemen en verblijven aan één van de vele Provinciale plassen met accomodatie voor een stranddag of naar de 'Costa Belgica' trekken om te genieten van onze grijze Noordzee. Jammer genoeg zal ze hier wel nooit de kleur, hemelsblauw, van La Méditerranée krijgen, maar het is hier minstens zo plezant en mooi aan onze Belgische Kust en we zijn er thuis. Ik heb gisteren iets té veel buiten gezeten en heb het deze nacht moeten bekopen. De gulzigheid om zonnestralen op mij te laten schijnen kan al eens verkeerd uitdraaien, zelfs als men onder een halve parasol zit. Ik zal wel buiten zitten genieten van mijn boek, maar langs de schaduwkant van het huis, het is daar ook al 20°C. Ik denk dat mijn vit.D peil al goed is aangevuld. Het zal zo'n zalige 'nietsdoen' dag worden. 't Is tenslotte toch de 'dag van de arbeid' om niet te arbeiden en gewoonweg genieten van het leven, samen met mijn hondje. Tot morgen
Geloof het of niet, we zijn al aan dag 120 van 2025 beland!!. Gelukkig krijg ik als gepensioneerde tijd om te ademen omdat ik me voor veel dingen niet meer moet haasten. Maar de tijd gaat toch wel heel erg snel voorbij. Zeker als de zon schijnt van 's morgens tot 's avonds. Eerlijk en heerlijk, dit blijvend hoge drukgebied is een godsgeschenk te noemen. Na die lange grijze periode, eens eindeloos van de zon en de blauwe luchten kunnen genieten doet ontzettend deugd. Het is ook nog eens droog, zodat het onkruid met wortel en al, gemakkelijk te verwijderen is uit de gazon. Ik zal vandaag wel mijn parasol moeten klaarzetten, want zonder bescherming van mijn wit koppeke zijn de zonnestralen toch al een beetje hevig te noemen en een zonneslag wil ik echt niet hebben. Ik denk toch dat het al heel lang geleden is dat we van zo'n lange periode van droog weer hebben kunnen genieten. En of ik geniet van buiten mijn dag door te brengen!! Veel andere speciale bijzonderheden heb ik niet te melden. Naar de show van De Pauw ben ik niet gaan kijken en zal er dan ook niet voor naar Antwerpen sjezen. Natuurlijk is het laatste woord ook nog niet geschreven over het woordenspel tussen Ruben en Remco, twee grote ego's. Gisterenavond heb ik niet gekeken naar de docu "Leaving Neverland", maar wel opgenomen. Vanavond is er dan de uitzending over de gruwel van Vietnam vooraleer Noord en Zuid terug herenigd werden. Reeds een halve eeuw geleden is het, dat in Vietnam een gruwelijke oorlog werd gevoerd, voortvloeiend uit een 'Franse Oorlog' om de kolonisator te verdrijven (Frankrijk) en uiteindelijk gekenmerkt door een oorlog tussen het communisme van Mao en Stalin enerzijds en de vrije wereld onder aanvoering van de USA, anderzijds. Een 'Koude Oorlog' genoemd. Uiteindelijk zette Amerika, Agent Orange en napalm in, een ontbladeringsmiddel om de Vietcong uit zijn schuilplaatsen te krijgen. De oorlog woedde van 1/11/1955 tot 30/04/75. Nog altijd zijn er in Vietnam, een wondermooi land, de gevolgen van die chemische oorlogsvoering merkbaar, voelbaar en zichtbaar aan het volk en het land. Vanaf 1968 is het ook de periode die de grote protestsongs leverde, nog altijd gezongen maar de hedendaagse interpretators kennen dikwijls of nauwelijks nog de oorsprong van de songs. "Soldiers who want to be Heroes", Rob McKuen (1933-2015), "Give Peace a Chance" John Lennon (1940-1980), "Universal Soldier" Donovan, "Blowin' in the wind" Bob Dylan en het grote Nederlandstalige protestnummer "Wel te rusten, Mijnheer de President" van Boudewijn de Groot. Tot morgen
Twee filosofie-citaten die vandaag in mijn lodderige ogen springen. 1) geef de vrouw rechten en ze zal de deugden van de man overtreffen. Aldus de voorvechtster van de vrouwenrechten, filosofe, feministe Mary Wollstonecraft (1759-1797). Zij was de moeder van Mary Shelley (1797-1851), auteur van "Frankenstein". 2) "wie een vrouw begrijpt, is geen man". Aldus Wim Balijon (1925-2022) een Nederlandse Indië-veteraan. Mooie zinnen om deze zonnige dag te beginnen. Bij Klara is er niks naar mijn smaak en luister ik liever eens naar dat lang geleden opgenomen lied van Scott Fitzgerald en Yvonne Keeley: "If I had words". Af en toe eens een gouwe oude uit de muziekdoos halen is niet slecht. En gisteren begon er weer een nieuwe praatshow op één van de commerciële zenders. Ditmaal geen 'tafel' om van menig te verschillen maar aan een 'bar' op een barkruk. Natuurlijk heb ik uit pure nieuwsgierigheid weer gekeken maar even vlug weer naar mijn vertrouwde televisiestek overgeschakeld. Al die gespreksshows zijn geen meerwaarde in mijn leven. "Terzake", "De afspraak", het VRTnws en de krant volstaan om me op de hoogte te houden van het reilen en zeilen in mijn dorp, land en de wereld. Een té veel aan info is ook niet zaligmakend en overgeïnformeerd moet ik nu ook niet zijn. Ik heb nog altijd veel behoefte aan mijn eigen opinie en oordeel over al wat er gebeurt rondom mij en of de wereld om zeep is, zoals Urbanus in zijn bekende liedje zingt:" ...de wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen rondom mij, helemaal om zeep, het laatste oordeel kan niet ver meer zijn...".
Ik heb gisteren mijn kussens goedgekeurd. Ze zitten zacht en passen in mijn decor. Ik heb gisteren wel al wat planten moeten water geven, want de droogte blijft wel aanhouden en de planten in volle groei zijn ook dorstig. Het is een stuk warmer dan gisteren, ik kan dus volop van de schaduwplekjes in de tuin genieten. De parasol heb ik ook al klaargezet. Nu mijn middagmaal nuttigen en dan komt er mijn buitenleven er weer aan. Tot morgen
Op het heetste van de dag kom ik liever binnen zitten. Niet dat het al zo warm is, maar ik heb de keuze in de schaduw zitten of in de volle zon. In de schaduw zitten, daar is het nog net iets té fris voor. Maar straks ga ik zeker buiten zitten want ik heb, op algemene aanvraag van mijn bezoekers, wat kussens aangeschaft om op mijn zitbank te leggen, zodat de bips van mij en mijn visiteurs zachtjes kunnen genieten van de zon. Buiten verwachting was het in de winkels redelijk druk. Ik zeg wel 'winkels' want ik heb er een 3-tal gedaan. Voor mijn 'actie' van 'zitten en liggen' ben ik gaan neuzen in de gelijknamige winkel. Het waren wel niet echt de kussen van mijn goesting, maar eens dat je er op zit zie je toch de kleur niet meer of het dessin. Dan was er de Hollandse winkel waar ze goede kwaliteit ondergoed verkopen en vervolgens naar mijn voedingswinkel, zodat ik deze week weer niet van de honger zal omkomen. Mijn 'petekind' komt pas volgende week, in plaats van vandaag. En zo zijn we weeral een nieuwe week begonnen van het nieuwe jaar. Tot hiertoe hebben we van het weer nog niet té veel klagen gehad, veel blauwe luchten, wat windstil, en nog geen grote hitte. Veel nieuws is er voor de rest niet te melden. Tadej Pogacar overheerste de voorjaarsklassiekers, de Paus en zijn goede daden vorige week en weekend en vanaf 7 mei zal de verkiezing van een nieuwe Kerkvorst ook het nieuws beheersen. De iconische foto van Donald Trump met Volodymyr Oleksandrovyts Zelensky, elk op een gewoon stoeltje in de immense ruimte van Sint Pietersbasiliek tegenover elkaar, zal nog vele malen verschijnen op tv en in de nieuwsmagazines. Wonderbaarlijk vind ik wel het citaat van de Chinese wijsgeer, een man met een zéér vooruitziende blik want Zuhang Zi is geboren 369vC en leefde tot 386vC en schreef neer: "Wee de mens met een machinehart". Ik ga mijn e-reader nemen en mijn kussens uitproberen. Tot morgen
