Op 8 maart staat de 'vrouw' centraal, het immers "Internationale vrouwendag". Het thema dit jaar is, hoe kan het ook anders dan in het Engels: Insprire and inclusion = gelijkwaardigheid en volwaardig burgerschap, erbij horen op socio-cultureel-maatschappelijke domeinen. Met als ondertitel: één wereld, 1000 vrouwen. Verschillen en overeenkomsten vanuit verschillende culturen die elkaar kunnen inspireren en elkaar verstaan en overal erbij horen. Bijzondere thema's dit jaar zijn bv de verschillende tradities bij geboorte, huwelijk en dood. Ook strijdbaarheid en solidariteit zijn thema's die al meegaan sinds het begin van deze dag voor de vrouwen. Clara Zetkin ( 1857-1933) bepleitte, tijdens de socialistische conferencie in 1910, om de eerste staking van de vrouwen op 8 maart 1908, te blijven gedenken en de strijd voor gelijke burgerrechten en de strijd voor de emancipatie van de vrouw voort te zetten en in ere te houden. Sinds 1978 heeft de VN deze dag als officiële feestdag erkent. Voor alle vrouwen dit gedichtje: Als ik naar mijn verleden kijk, zie ik angst, verdriet en pijn. Als ik in de spiegel kijk, zie ik een sterke vrouw, die nooit opgeeft, lacht door haar tranen heen en vecht voor wat haar lief is!... Vergeet daarbij niet dat we op elk moment in ons leven, de mogelijkheid hebben om voor vrolijkheid te kiezen!!. Dat doe ik met het gedichtje van Connie Luijks: Het geluk van... Zilveren haren, Gouden tanden, Stenen in de nieren, Suiker in het bloed, Lood in de voeten, IJzer in de gewrichten en Natuurlijke gasbron.... wat een bron van rijkdom!. Maar ik heb ook vrolijke liedjes gevonden, waarschijnlijk niet meer beluisterd sedert jaren, van een Nederlandse conferencier, Wim Sonneveld (1917-1974). Ik heb hem eens vanonder her stof gehaald en toch even moeten glimlachen met "Catootje", "De kat van Ome Willem" "Tearoom Tango", wat ernstiger was "Het Dorp" maar hilarisch was toch eens terug te kijken en luisteren naar "Frater Venantius" met als mooie zin; Zeg maar ja tegen het leven van je amen en je gloria joechee, zeg maar ja tegen het leven, ja tegen het leven, anders zegt het leven nog nee... Tot morgen
Een nog altijd ietwat omfloerste zon probeert toch stilletjesaan de kilte van de nacht te verdrijven. Hier en daar zag ik een wit dak, wat wil zeggen dat het toch behoorlijk fris is geweest deze nacht. De krant heb ik nog niet gelezen maar aan de koppen te zien op de frontpagina, valt er weer weinig goed nieuws te lezen. Alles is zo een beetje zoals altijd de laatste tijd. Wat nieuws dat niet aan schieten, vechten, oorlog en verkiezingskoorts doet denken, zijn de hele grote roedel edelherten die plots gesignaleerd werden in Limburg. Dit met alle gevaren vandien voor weggebruikers, boeren, huizen. De dieren lopen gewoonweg hun baas achterna en die kent het verschil niet tussen 'mijn en dijn' noch hebben die enige kennis van het verkeersregelment. Mooie dieren met prachtige geweien maar een gevaar voor ieder die in hun weg loopt. Waar komen ze zo plots vandaan? Geen mens die er een idee van heeft. Hoe gaan ze dat oplossen? Geen mens die er een idee van heeft. Enfin, om het kort te zeggen, Limburg heeft er een attractie bij, naast de wolven, de vossen en de everzwijnen. Een ander diertje dat terug geroepen werd van weggeweest is 'mijnheer de Uil' uit de Fabeltjeskrant, een teevee-programma voor de kleuters uit de jaren '70. Mijnheer de Uil gaf toen aan alle kindertjes iedere dag een wijze raad vóór het slapengaan. De Fabeltjeskrant werd vanonder het stof gehaald in deze 'Internationale Darmkankermaand' omdat het voornamelijk die kinderen, nu allemaal vijftigers, die toen keken en luisterden naar dit figuurtje, een leeftijdsgroep is geworden fel geplaagd door darmkanker. Als deze vorm van kanker vroegtijdig kan opgespoord worden is die perfect geneesbaar. Maar weinigen doen de gratis test en daar en daarom roept dat meneertje de 'kindjes' van toen op om deze gratis toegestuurde test te doen, want slechts 1 op 2 is bereid aan dit onderzoek mee te werken. Ik ben té oud geworden om nog een test toegestuurd te krijgen, blijkbaar komt darmkanker niet meer voor bij +74 jarigen. Nog één raadgeving geef ik mee, ik probeer die toch zelf toe te passen: wees niet wat je niet bent. Het voordeel van de pensioengerechtigde leeftijd te hebben maakt zoiets mogelijk, geen eisen meer van een sociale omgeving, werkgever, maatschappij, enz. Eindelijk jezelf zijn, zoals je bent, zonder franjes. Tot morgen
Ik had wat moeite om een gepast item te vinden om wat te becommentariën. Natuurlijk kon ik weeral over de saga Biden-Trump schrijven maar dat zal de volgende maanden nog genoeg gebeuren. Twee oude rakkers die de baas willen zijn over een wereldgrootmacht, voeren een mondeling gevecht, bij manier van spreken, op leven en dood. Ik ben natuurlijk wel blij dat de bijna-tachtigjarigen zo'n belangrijke job kunnen ambiëren en krijgen, maar dat stelt me toch niet onverdeeld gerust en blij. Volgens mij kunnen die alleen maar denken aan zichzelf, hoe ze een dag nog gezond kunnen beginnen en doorkomen ipv goed te regeren en van alle gevaarlijke knoppen te blijven die een oorlog kunnen doen starten. Laat me hopen dat ze nog allebei nog 'mens sana in corpore sano' zijn. Maar ik botste op een belangrijk item voor mij en mijn nabestaanden: de garnaalkroket. Een gebrek aan grijze garnalen voor de Belgische kust, door de wijting die ze opeet en door overbevissing, doet de koks naar alternatieven en vervangingen grijpen die op z'n minst de illusie en de smaak van die lekkernij kunnen evenaren. Een probeersel met roze garnalen is al aan bod gekomen, gisteren werd er de Noordzeekroket voorgesteld op basis van Noordzeewier. Dat alles zou de smaak van de onze garnalen moeten doen vergeten. Nu worden er al veel van onze lekkernijen uit Holland en andere landen die aan de Noordzee liggen ingevoerd. Meteen dacht ik aan de gesprekken van mijn ouders en grootouders die over het gebruik van de 'ersatz' producten van tijdens de oorlog hadden en hoe blij ze waren terug koffie te kunnen drinken en geen chicorei meer moesten klaarmaken. Nog lange tijd werd de wortel van het witlof, fifty-fifty gebruikt met de echte koffiebonen tot die de laatste vijftig jaren bijna uit het winkelbeeld verdween. Hoe blij ze waren terug 'boereboter' te kunnen smeren en geen margarine meer moesten gebruiken. Surrogaatproducten kwamen in moeilijke en dure tijden veel aan bod en zo kan het ook verlopen met onze geliefde garnaalkroket. Grondstoffen uit de zee zullen de zilte smaak van de garnaal proberen evenaren en in een visbouillonneke ons nog meer op het verkeerde been zetten. Als de koks er dan ook nog één garnaal insteken is het 'van bedriegt de boer, compleet. De veggie people proberen al jarenlang allerlei smaken, die we gewoon zijn, te benaderen met planten en synthetische producten, zodat vlees geen vlees meer is, melk geen melk meer is, eieren geen ei meer is. Als gebruiker wordt het moeilijker en moeilijker het 'echte' van het 'nep' te onderscheiden omdat kruiden, smaakmakers, toevoegingen allerhande, onze smaakpapillen kunnen en zullen bedriegen. Nog even voor ik afsluit: wat te denken van een opdrachtgever voor een gebouw, die gevelstenen van een ander gebouw gebruikt om zo goedkoop mogelijk een appartementsblok neer te zetten? Het zal waarschijnlijk niet de enige aannemer zijn die op die manier veel profijt wil hebben. Tot morgen
Slecht weer, regen en maar 7°C, dan is het mijn amusement binnenshuis vinden. Ik moest niet lang zoeken waarmee ik dat kon doen. Als blogger is er altijd wel een reactie van den ene of den andere en in de mate van het mogelijke hou ik er dan rekening mee. En ik ontdekte dat een typefout daarom niet altijd een echte fout moet zijn. Waarschijnlijk heeft de attente lezer gedacht dat een 'blauwe duif' niet bestond en dat ik een echte misser in mijn tekst had. Wel mijn beste Marc, een blauwe duif bestaat wel degelijk, je moet maar eens luisteren naar "M'nen Blauwen Geschelpte " van de Strangers. De melodie is gestolen van de groep 'The Georges Baker Selection' van hun prachtige nummer "Una Paloma Blanca". Daarin is sprake van een 'witte duif'. Met toch wel een mooie lyric als laatste strofe, "una paloma blanca, I'm just a bird in the sky, una paloma blanca, over the mountains I fly, no one can take my freedom away". Maar ik geef wel toe dat het in mijn blog een misser was, want ik bedoelde wel degelijk 'blauwe druifjes'en geen 'blauwe duifjes'. De plant heet officieel 'muscari botryoides' familie van de asperges en vertoevend in de klasse van de 'spermatopsida' waar ik verder niet over zal uitweiden. Maar 'muscari' deed me denken aan de 'vitis vinifera muscat blue' de druif voor de zoete witte wijn, meestal een dessertwijn. Wijn drinken is de 'godendrank' die ik niet meer tot mij neem. Alleen een glas gegist druivensap binnenslaan is echt geen optie en door minder alcohol te verbruiken verdwijnt de goesting of de proeverij en ben ik rapper in de wind. Ik vind dat niet erg, er zijn genoeg alcoholvrije smakelijke dranken te vinden waarvan koffie en yoghurt het leeuwendeel voor hun rekening nemen. Ben ik daardoor een 'droogstoppel' geworden? Bijlange niet, voor fun in het leven heb ik niet bepaald biertjes en wijnen nodig met een alcoholpercentage van meer dan 0%. Dat was mijn reactie voor duifjes en druifjes. Was er vandaag nog iets anders speciaals te vermelden? De 'tijdrithelm' van de ploeg 'Visma-Lease a bike'. Ik ben eens curieus of die werkelijke zó veel tijdwinst zal opleveren in de tijdrit van Parijs-Nice. Ik moet dan ook nog de rit in de Tirreno-Adriatico in het oog houden. Dat is dan een programma op eurosport. Pijpestelen regenen? Geen probleem, ik hou het spannend binnenshuis want na de koers kijk ik naar mijn opgenomen detectieves en kookprogramma's. Bij manier van spreken heb ik dan weeral tijd te kort. Tot morgen
Week tien begint alvast veelbelovend, een zon en weinig wolken. Eens het een beetje meer opgewarmd is, zal ik in de tuin wat verzorgingswerk uitvoeren. Ik wil dat al de narcissen en struiken kunnen schitteren in een zo goed als mogelijk, onkruidvrije border en tuin. Eén jaar geen onkruid wieden kost zeven jaar werk om de meeste plagende plantjes te verwijderen, zoals springkruid, de gezonde pissebloem, de gele boterbloem...Het zijn allemaal wel mooie bloemekes maar de cultivars worden er door verdrongen en dat vind ik dan ook pijnlijk om te zien. Zo'n lentetuin is voor mij het summum, geel van de paasbloemen, blauw van de hyacinten en de blauwe duifjes, en hier en daar wat roze struiken er tussen. Alles ontwaakt buiten en ik moet ook terug wakker worden en weer wat vroeger opstaan, zodat mijn lentedagen ook weer langer duren. Het is een tijd om de lenteliederen te beluisteren zoals de "Vier Jaargetijden" van Vivaldi (1678- 1741). De priester-componist met het engelengezichtje zou vandaag 326 jaar worden en dat mag vermeld worden. Natuurlijk zal ook de Vivaldi-regering het lentelied wel zingen tot aan de verkiezingen in juni 2024. Of dat dàt nog harmonieus gaat klinken, is de grote vraag. Maar vandaag herdenk ik ook een echte zanger, die het repertoire van Vivaldi en aria's van vele anderen ten gehore bracht met zijn tenorstem, de Joodse Joseph Schmidt (1904-1942). Als je zijn sterfdatum ziet, moet ik er niet veel aan toevoegen. Ik heb 1 elpee van hem en dikwijls beluisterd als ik jong was in mijn ontdekkingstocht naar de klassieke muziek. De zwarte vinyl heb ik geërfd van mijn moeder: Joseph Schmidt XIV, in de reeks 'Unvergänglich, Unvergessen, folge 218'. Een opname van de jaren dertig van vorige eeuw, die, naar onze hedendaagse maatstaven, niet echt een goede opname is en nogal metaalachtig klinkt. Geen Vivaldi te vinden op deze elpee, wel van Puccini, Verdi, Donizetti... In zijn gloriejaren en toen hij nog mocht optreden, was hij zeer succesvol en zong hij aria's, opera's en trad op in films.
Ander nieuws was er gisteren op sportief vlak. De 'Belgian Tornedo's' die op de 'indoor wereldkampioenschappen, een gouden plak liepen. Een hele prestatie. Evenals die van Lotte die de 'Strade Bianchi' een Belgisch tintje gaf. Minder blij ben ik geworden van het nieuws dat de parketmagistraten ook al fraude plegen om een jobke te bemachtigen bij de rechtbank. Moeten we nog geloven dat het recht dat gesproken 'onpartijdig' en 'rechtvaardig' is? Ons kent ons, blijkt ook in alle regionen van de maatschappij zijn weerklank vinden en ziet het er naar uit, dat zowel nu als in het verleden, de besten niet altijd de besten te zijn voor een job. Tot morgen
Dag 63 van dit nieuwe jaar is een zondag, al is er weinig zon te bespeuren. Hoe zou dat zo maar kunnen gebeuren? Het zijn de regenwolken die maar blijven hangen en af en toe hun water verliezen zoals babies en bejaarden. De wolken zijn al oud, in weertermen uitgedrukt, al màààààààààànden blijven ze rond onze gewesten hangen en hebben niet de neiging om naar andere oorden te verkassen. Af en toe eens een droog dagje vooraleer de volgende depressie met regen en wind, haar plaats inneemt. Het zeepeil kan daardoor weer stijgen en dus gebeurt dat niet alleen door klimaatverandering, stijging van de temperatuur en smelten van het ijs op de polen. Geen nood, er is al een kustplan in de maak. 't Is te zeggen, er is een rondje info en bevraging bezig om de voorstellen voor verbreding van strand en het terugdringen van de zee, aan de bevolking voor te stellen. Als er een goedkeuring zou komen is het plan er tegen het jaar 2060. Dat ligt een beetje moeilijk voor mij om dan het resultaat te zien. Ik zou mijn fiat moeten geven aan werkzaamheden waarvan ik nooit het resultaat kan beoordelen of het echt effectief werkt of een zoveelste flop van de overheid is. Ik zal maar hopen dat mijn bejaarde kinderen en profijt van hebben. Feel good nieuws was er bij "De Droomfabriek" te vinden. Gelukkig is er op zaterdagavond zo'n programma. De unieke carpool-karaoke-versie van "Vergeet Barbara" met de 4 hoofdrolspelers James, Gert, Jonas en Jelle van de musical met dezelfde titel, bezorgde ditmaal Jacqueline geen hartinfarct maar een hartverwarmende kappersbeurt. De safari-reis naar de Beekse Bergen voor de uitbaters van een druk bezochte kinderboerderij. De familie had sinds 15 jaar geen gezamelijke vakantie gehad. Maaike en Bart, met veel hulp waarschijnlijk, vervingen hen tijdelijk op de boerderij zodat ouders en kinderen eens van een heerlijke 'gezinsvakantie' konden genieten. Maar de 'lift' van Greet zoals in "Dirty Dancing" op het lied "Time of my life" door een would-be Patrick Swayze (1952-2009), was ook niet te versmaden. Dan verder de oproep om 'curlingers' te vinden die in eerste instantie volgende week meedoen aan een Belgisch Kampioenschap en vervolgens in Italië tijdens de Olympische Winterspelen in 2026. En niet te vergeten de zangers van het koor "Koorniegoed". Ik ben nieuwsgierig naar hun optredens. Een goede gezellige avond na een emotionele dag kwam goed van pas.
Ik mag vandaag zeker niet vergeten de verjaardag van Yasmine/Hilde (1972-2009) te vermelden. In Japan vieren ze 'Hinamutsuri' een Japanse feestdag voor meisjes. En welk liedje past dan beter om te horen dan "Alle Meisjes aan de Macht". Maar op de 'Dag van de Muziekvrijheid' denk ik aan het speciale en ooit verboden song van Serge Gainsbourg(1928-1991) in duet met Brigitte Bardot/Jane Birkin, "Je t'aime, moi non plus". Een byzonder weetje hangt eraan vast. Serge kreeg de inspiratie toen hij een negatie hoorde van Salvador Dali (1904-1989) in een interview: "Picasso (1881-1973) was een schilder, ik ook. Picasso was Spaans, ik ook. Picasso was een communist, moi non plus.". Tot morgen
Eerst even rechtzetten dat ik gisteren de 'p' vergeten was bij 'opslorpte' en 'opslorpt'. Dat voor de goede gang van zaken en om niet té veel fouten aangewreven te krijgen.
Na een heel drukke week van op bezoek gaan, bezoek krijgen, telefoons en andere babbels, was deze morgen een tijd voor bezinning ingelast. Niet zomaar, maar een uitnodiging om een kerkdienst bij te wonen om afscheid te nemen van de bijna 100 jarige moeder van mijn vriendin. De tram zette me mooi af aan de Bernarduskerk in Nieuwpoort-Bad waar de rouwmis zou plaatsvinden. Het kerkje werd 3/4 gevuld door de nazaten van Denise. Zij had 4 kinderen, allen gehuwd en op hun beurt allemaal ouders geworden van 4 kinderen. De meeste van die kleinkinderen hadden ook al gezorgd voor een nageslacht, zodat er in dat kleine mooie, gezelige kerkje al bijna 70 leden van haar nageslacht zaten. Dan kwamen natuurlijk nog de aanverwanten van haar en haar man dus nog een hoop broers en schoonbroers, zussen en schoonzusters. De kerk was amper groot genoeg voor de familie alleen. Het was een viering van het overlijden van deze moeder die in het teken van 'de zee' stond. De laatste paar jaren woonde ze afwisselend dan bij de ene en dan bij een ander kind omdat alleen wonen in Nieuwpoort-Bad niet meer mogelijk was. Maar iedere avond wees ze met haar vinger het westen aan waar de zee lag, die ze ontzettend miste. Haar kinderen waren uitgezwermd naar Genk, Antwerpen, Leuven en Mechelen, maar haar afscheid, naar haar wens, moest plaatsvinden in het kerkje waar ze tientallen jaren naar de eucharistieviering op zondag ging en dat uitkijkt op de Noordzee. Heel toepasselijk was het intredelied: "Terug naar de kust" van Mama's Jasje. Alle liedjes hadden de woorden en de toon van de Noordzee, ook Marva kwam aan bod en nog een paar anderen. Niettegenstaande het een katholieke eredienst was, werden alle liederen een hymne aan zon, zee, strand en zand. Iedereen wist van haar heimwee en verlangen en hebben dat duidelijk gemaakt met kustliederen in de kerk te laten horen. De kinderen hebben haar liefde voor de zee, in de rouwmis gestopt en dat was zeer aangrijpend en ontroerend. Haar laatste reis was naar haar roots en hier zal ook haar laatste rustplaats zijn. Dan was het een beetje gelouterd en rustig, de tram opstappen richting mijn hondje. Tot morgen
Even meegeven dat ik niet ziek ben, maar dat bezoek mijn ganse dag opslorte en nog opslort. Tot zover mijn blog vandaag. Voor de goede orde, jullie hebben nog recht op het antwoord van de doordenker: de stilte. En daar zal ik dan straks ook van profiteren.Tot morgen
Schrikkeldag, niet om van te schrikken maar om het 24u stelsel van de dagen te kunnen handhaven. Een extra dag die niks extra te geven heeft. Zelfs geen extra zonnestraaltje geeft deze dag. Maar de vogeltjes die denken dat de lente er is en proberen elkaar de loef af te steken voor het beste plaatsje te zoeken om hun nestje te bouwen. Eksters, merels, kauwen, duiven, mussen en zelfs meeuwen, vliegen hier af en aan. Roepen en fladderen om vooral de kauwen weg te krijgen uit de bomen en de hagen. De vogels houden geen rekening met de data of hetgeen de meteorologen te zeggen hebben over het begin van de lente, die weten dat zo. De dagen lengen en dat is van belang, zowel voor de planten om hun bloei te hebben als begin van hun vruchten, als voor de vogels om hun ei te leggen. Verder zal er wel duchtig gefeest en gevierd worden vandaag, bij de 7200 Belgen die om de vier jaar eens een dagje verouderen. Misschien worden ze ook goed getracteerd op wat lekkers door allerhande vakmensen zoals bakkers en patissiers, die misschien toch wel gevolg geven aan de oproep van de 'droomfabriek' om deze mensen eens een extraatje te bezorgen en met zoetigheid wat te verwennen. Veel ander nieuws heb ik niet vandaag. Alleen nog de oplossing van het denkertje van gisteren: in een woordenboek. Nadenken vandaag over de volgende kwestie: wanneer je mijn naam luidop zegt ben ik verdwenen, wat ben ik? Tot morgen
Een schrikkeldag is in aantocht. Dus rijst de vraag bij mij: is het vandaag de laatste dag van de winter of is dat toch 29 februari? Of is het dit jaar morgen de 1e dag van de meteorologische lente en niet op 1 maart? Ik vind dat in ieder geval een vraag waard. Wat het ook is, de hond is vandaag een beetje ziekjes, landerig en hangerig. Zijn ochtendsnoepjes blijven liggen en hij wil op mijn schoot zitten of echt in mijn nabijheid zijn. Zelfs voor zijn balspelletje had hij geen interesse. Een beestje kan juist zoals zijn baasje al eens een mindere dag hebben. Hopelijk is de onpasselijkheid rap voorbij en moet ik me verder geen zorgen maken. Als single zijnde, heb ik graag 's avonds wat beeld en gesproken taal rondom mij. Ik was fan van de nieuwsprogramma's op VRT 1 en Canvas, maar sinds een jaar of 2, kijk ik eerst welke gasten er komen of uitgenodigd worden, vooraleer gewoontegetrouw zo maar naar die uitzendingen te kijken. Geweld, ziektes, oorlogen, verkiezingen in de USA, dictators enz, zijn iedere dag het recept van de uitzendingen met af en toe ertussenin gesmeten info over een boek of muziek of filmopname. Dus wat doe ik? 's Avonds kijken naar de opgenomen oude detectieves van in de namiddag, want tegenwoordig zijn de thriller-en misdaadreeksen uit Zweden, Noorwegen en Denemarken ook al onderhevig aan geweldadig geweld. En zo begin ik dan maar naar alle zenders te switchen, eventjes te bekijken en kom dan uit bij programma's die ik vroeger verafschuwde zoals blind getrouwd, my kitchen rules, masterchef hier, masterchef daar, big brother, ik vertrek, escape to the country... allemaal programma's met veel reklameblokken. En vaststellen dat elke showbizz-familie een soap maakt om hun goede en dure leven te bekostigen: Gooris, Pfaff's, Planckaerts, Verhulstjes en nu laatst ene Reggie die zijn huwelijk in Zuid-Afrika laat sponseren door een commerciële televisiezender. Ik kijk er niet naar maar zie het allemaal passeren tijdens het zappen. Echte info-programma's zonder geweld of miserie of ziektes zijn met een vergrootglas te zoeken. Soms lees ik 's avonds, maar ik ondervind dat ik het moeilijker heb om mijn concentratie te behouden na een vermoeiende dag. Er zijn ook wel heruitzendingen maar die zijn dan op een ontiegelijk uur voor mij en twee keer naar een droomfabriek kijken is nu ook weer niet zo plezant. Ik heb de keuze uit 100 televisiezenders en dan zit ik nog te reklameren dat er niks op tv is!!! Als men wil 'geamuseerd' worden zonder zelf een inspanning te doen, is men niet rap tevreden en is er veel gesteggel voor niks. Dermee heb ik alles gezegd veur vandaag. Nog een antwoord op het denkertje van gisteren: grote handen. Nu het denkertje: morgen komt na vandaag, waar is dat niet zo? Tot morgen
Met een zon die volop schijnt begin ik aan mijn dagelijkse dosis peptalk. Dat is een ander woord voor 'gezonde klap'. Veel 'pep' zal ik niet op mijn machine moeten typen om jullie goed, wel en blij te doen voelen. Daar zorgt vandaag een droge zonnige dag wel voor. Er is wel een zwak noordoosten windje dat de temperatuur niet zo hoog doet oplopen, maar beschut en beschermd zal het aangenaam buiten zitten zijn. Omdat waarschijnlijk de meeste lezers daarom pas in de namiddag vitamine D zullen opdoen, heb ik tijd zat om een klapke te doen in stilte. Ik heb gisteren genoeg luidop gesproken, mijn keel is genoeg gesmeerd om vandaag content te zijn met spreken met geschreven woorden. 'Kookkloof' is het nieuwe woord van de dag. Gisteren zijn de Michelinsterren uitgereikt aan de vele restaurants die ons land rijk is. Het zijn er bijna 150!! En toch zal ik in geen van die etablissementen zó goed eten hebben gekregen als bij mijn schoonzus: echte verse kippenragout (een vol-au-vent is als de kip in een bladerdeegmandje wordt geserveerd) met echte puree en echte winterworteltjes. Dat was om duimen en vingers af te likken. Ik geniet er nog van, want dergelijke maaltijden maak je als single nooit vers klaar. Het was genieten en nagenieten. Eigenlijk is de betekenis van het nieuwe woord: creatief zijn hoeft geen dure producten te hebben en geen ingewikkelde bereidingen. En daar is die 'vlucht-in-de-wind een goed voorbeeld van. Wat staat er nog wat het vermelden waard is in de krant? De zoveelste 'woke' farce. Deze keer is het over de Disneyfilm, "Mary Poppins". Een film voor kinderen, die ieder ouder aan zijn kinderen laat zien in de cinema of DVD of op tv, en dàt zonder er bij nadenken. Zet je kinderen voor het scherm en doe ondertussen je 'eigen' ding is verkeerd bij deze film. Ouders moeten erbij gaan zitten om uitleg te geven bij het woord 'hottentot'. Dat zou een rascistische verwijzing zijn naar de 'Khoikoi' de naam van de eerste bewoners uit Zuid-Afrika. Zeg nu eens!!!! hoelang blijft die onzin nog duren van de woke people, die ieder woord en gezegd uitspitten en naar dingen en betekenissen te zoeken die de makers nooit zo bedoelden. Ik ben het gaan opzoeken op wikipedia en het is inderdaad de oorspronkelijke bevolking van dat gebied die zo genoemd werden omwille van hun manier van spreken en het geluid van hun dansen. Waarom heb ik dat nooit zo ervaren? Ik denk bij 'hottentot' alleen aan het plezante liedje van Urbanus. Maar die was slim genoeg om er "Hittentit hier, hittentit daar" van te maken. Zo, dat was mijn 'talk of the day'. Nu het antwoord op mijn denkertje van gisteren: schildersezel. Doordenkertje vandaag: als je 3 appels en 4 appelsienen in de ene hand hebt en 4 appels en 3 appelsienen in de andere hand, wat heb je dan? Tot morgen
Het is al laat op de dag en toch wil 'pijltje' jullie niet langer laten wachten op wat nieuws van mijnentwege. Mijn kleine broertje lief (4jaar jonger) en zijn vrouwtje-lief (5jaar jonger) zijn verhuisd van 'echt op den buiten' naar een appartement net buiten een stadscentum. De tuin is nu een groot terras geworden, gemakkelijk in onderhoud: geen gras meer afrijen, geen onkruid meer wieden, haag niet meer snoeien en geen gras meer afrijden. Al heel lang over gepalaverd of ze haar geboortedorp zou verlaten maar de gezondheid gaf de doorslag. Mijn schoonzus is 2 jaar geleden van de ladder gevallen terwijl ze peren wilde trekken en zit met een ijzeren plaat in haar bil. Mijn broer zit met een hernia en een cyste op de ruggengraat en wordt volgende week onder het mes gelegd. Goede redenen om trappen te vermijden en 'plat' te gaan wonen. Dat moest ik toch wel even gaan controleren, nietwaar? Het was bijna 3jaar geleden dat ik nog een uitstap met de auto heb gedaan van méér dan 100 km. Daarbij, op de slechts mogelijke dag van de afgelopen dagen. Maar ja, afspraken zijn afspraken en meteen een controle of ik geen schrik had om de baan op te gaan in regenweer met al die camions onderweg. Het is goed gegaan en de hond was ook mee. Dan voel ik me rustiger en beter, en hij kent de familie goed. Enfin, nu maar duimen dat zijn ingreep goed lukt en dat hij dan weer kan springen en huppelen als de 'oude'. Zo is dat toch als er wat jaren op de teller staan, het hoofd zegt 'ik ben 18' de carrosserie laat de werkelijke leeftijd af en toe eens voelen. Zolang alles gerepareerd kan worden met een operatie of een pilleke hoeven we niet in paniek te schieten. Bon, ik ga mijn teevee eens aanzetten maar eerst hebben jullie nog de oplossing tegoed van het doordenkertje van gisteren: vangrails. Nieuw werk voor de hersens: welke ezel heeft 3 poten? Oplossing tomorrow, à demain. Tot morgen
