Ik werd wakker om 06.06, het was nog pikkedonker en stil, zelfs de meeuwen waren nog niet wakker. Ik heb mijn oogjes dan nog wat rust gegund en ze goed dichtgeknepen. Mezelf nog eens goed in de dekens gewikkeld vooraleer ik later luisterde naar 'Here comes the Night' van Bert Berns uit 1964 gezongen door Them, met frontman Van Morrison. Wat later was er 'Here comes the Sun' (1969) geschreven door Gearges Harrison en gezongen door The Beatles, bij een stralende zon aan de hemel. En nog een heel toepasselijk nummer was er met 'Suddenly last Summer' gebracht door The Motels. Maar de zomer is, zij het iets frisser, toch nog altijd bezig en ik spreek nog niet van 'last'. Dat laat ik aan de weermannen over. Bovenstaande zinnetjes laten vermoeden dat ik al aan het ontbijten was, met de radio aan. Ik had ook nog heel wat gazet te lezen, want ik doseer graag mijn lectuur in het weekend. Niet alleen zaterdag een krant maar zondag ook nog een katern of twee. Ik had echt de meest interessante artikels bewaard voor vandaag zonder het goed te beseffen. Ik was blij eens iets extra te lezen over 'de cel vermiste personen', 25 jaar nadat ze ophefmakende verdwijningen en onderzoeken tot een goed einde brachten (blog van 23/08). Eens speciaal in beeld gebracht, de mensen die zorgen dat verdwenen mensen niet langer verdwenen zijn. Ze werken de klok rond om jong en oud, die niet meer thuiskomen, te zoeken. Alain Remue is de bekendste, maar evenzeer Guido Van Rilaer en alle anderen die zich permanent inspannen om geliefden terug te vinden. Gelukkig voor iedereen, meer levenden terug gevonden dan dode slachtoffers. Die laatste zouden ze veel liever niet in het archief hebben of indien mogelijk uitgommen met de uitvinding van Edward Nairne (1726-1806), een Engelse opticien. In 1770, terwijl hij met een bolleke caoutchouc aan het spelen was, ontdekte hij de 'wis' mogelijkheden van deze grondstof. Hetgeen vroeger met een bolleke wit brood moest weggegomd worden kon dus ook met een product van de rubberboom. Maar helaas, het werk van deze politiecel is niet uit het geheugen te gommen van deze helden. Zij brengen tenminste nieuws aan de achtergebleven en bezorgde familie. Goed of slecht nieuws, het is altijd een biezondere taak om het te doen. Hoed af voor al deze mensen.
Omdat het zondag is, eindig ik met iets lekkers en verleidelijks. Iets dat iedereen kan zeggen als er ooit al eens kritiek zou komen bij het nuttigen van een reep chocola: in chocola zitten er weinig vitaminen, daarom moet je er veel van eten!
'Actuaprogramma' Vlaams woord van de dag. Het kon niet beter gekozen zijn, want eindelijk is er actueel weer muziek te horen. De slechte uitvoering van de 'Vier Jaargetijden' van Vivaldi begin dit jaar, krijgt een herkansing. Hopelijk klinkt 'de Herfst' heel goed deze keer en is er geen repetitie meer nodig (zie ook blog van 21/02). Ze kunnen beter de H. Censurinius aanroepen omdat hun programma niet meer gecensureerd zou worden. Ik mag gebruik maken van de heiligen want CD&V doet mee. Ook Moeder Theresa wordt gevierd vandaag, dat is niet slecht want die moest ook telkens opnieuw beginnen met haar programma. Haar volharding moet de inspiratie zijn voor de partijen die eindelijk een regering willen vormen na 400 en meer dagen.
Mijn grootvader en vader waren duivenmelkers (zie blog 11/2), d.w.z. zij kweekten en speelden met de duiven. Spelen in de duivensport wil zeggen: duiven op transport zetten naar exotische oorden, zonder eten en drinken. Eens in Frankrijk of Spanje, aangekomen worden ze uit de kooien bevrijd. De beestjes moeten dan om ter eerst, van al die duizenden weggevoerde duiven, terug bij hun duivineken op hun kot, terecht komen. Dan verdient de 'melker' geld, roem en eer. De duiven die niet de verwachtingen inlosten of aan de eisen voldeden, werden vakkundig de nek omgedraaid, gepluimd, gekuist en in de pot gedaan om er duivensoep van te maken. Het verwondert jullie dus niet dat ik daar een serieus trauma mee opgelopen heb. De stank die al handelingen teweegbrachten riek ik soms nog. Maar voor mij zijn kip of duif hetzelfde, mooie beestjes met pluimen, en eigenlijk huisdieren die ik ook een naam kan geven. Kip zal ik alleen maar eten in onbekende vorm, een filetke, dat is het uiterste. Maar de kippeneieren eet ik met smaak, daar hangen geen pluimen aan. Waarom over duiven vandaag? Omdat ik stilaan voorstander begin te worden van de postduif want de huidige post werkt niet meer. Op 19/06 postte ik het verjaardagskaartje voor mijn kleinzoon die jarig was op 24/06. Op 13 augustus is het kaartje terug bij de afzender, ik dus, toegekomen. Mijn vriendelijke postbode nam het terug mee voor verzending. Gisteren 04/09 is dus eindelijk het verjaardagskaartje terecht gekomen bij de bestemmeling, zijnde mijn kleinzoon, die ondertussen al vergeten was dat hij jarig was geweest. Mijn besluit; ik kom uit een familie van duivenmelkers, ik heb van kleinsaf met duiven leren omgaan en weet dat ik die ook alles kan leren, zeker als het op vliegen, bezorgen en terugkomen aan komt. In mijn omgeving zijn er heel veel houtduiven, ik zal ze goed verzorgen, ze extra graantjes geven (overschotjes van mijn muesli) zodat ze na verloop van tijd uit mijn hand beginnen eten. Dan kan ik ze vangen, 6 weken vastzetten, loslaten en gegarandeert dat die duifjes altijd terug komen. Daarna leer ik hen de kaart van België kennen, zodat ze weten waar al mijn kleinkinderen wonen. Alle kaartjes zullen dan wel op tijd aankomen, zelfs op de zelfde dag dat ik het vogeltje de brief in zijn bekje duw. Leve de goede oude tijd voor briefbezorging!
De maan stond nog in volle glorie mooi te blinken aan de hemel als woefie al klaar was om met de bal te spelen. De krant was nog niet toegekomen. Ik had dus een zee van tijd om hem te plezieren en zijn zin te geven. Na zijn nachtrust is er nood aan activiteit. Ik voel me dan al van 's morgens een dompteuse, weliswaar niet van wilde beesten maar van een kniehoog levendig hondje. Altijd bereidt om iets nieuws te leren en af en toe doe ik een specialeke met de bal zodat hij niet alleen moet jumpen, salto's maken of crossen, maar ook serieus moet zoeken in de struiken. En grote verrassing van de morgen: om 7u30 hebben ze het dak professioneel komen stutten zodat ik toch enigszins gerust ben dat het niet op mijn hoofd zal komen bij de volgende windvlaag. Dus oef! Nadat ik perfect gecoiffeerd was, verdiende ik wel een serieuze troost om de schrik uit mijn lijf en leden te krijgen. Wat is er dan beter dan richting warenhuis te rijden waar er een gigantisch aanbod van lekkernijen is. Ik mocht maar een halfuurtje binnen, maar ik heb niet op mijn uurwerk gekeken om mijn keuze te maken. Mijn oog viel op de diepvriesafdeling en mijn goesting bevond zich in de ijscremekoffers. Allee mars, zei ik tot mezelf, gelukkig was het niet de muziek maar het lekkers dat me deed bewegen. Bij het verlaten van de winkel, heb ik heel netjes de ene winkelwagen in de andere geschoven. Veel erotischer dan dat zal het vandaag niet worden! Ik ben niet alleen richting winkel op reis geweest, maar ik heb me ook richting Italië begeven (in mijn fantasie), meer bepaald de provincie Emilia Romagna. In San Leo, dichtbij Rimini, kwam ik Leo tegen. Niet ver daar vandaan, in het dwergstaatje San Marino, vertoefde Marinus, een man van de zee (de betekenis van zijn naam). Beiden waren kluizenaars (leefden rond 300 na Christus) en zijn mijn patroonheiligen geworden. Iedereen zegt toch dat ik stilaan een kluizenares word. Ik heb mijn eigen patroonheiligen gezocht en gevonden in een prachtige Italiaanse streek, bijna in de Apenijnen. Nu mag ik volgend jaar mijn patroonheiligen niet vergeten te herdenken en een kaarsje voor hen te branden. Ik zal het noteren in mijn agenda, dan staat er toch iets in.
De dag is weeral meer dan halfweg. Een beetje méér dan gewoon huishouden doen en de tijd vliegt zo voorbij. Het moment van uitrusten na gedane arbeid is al aangebroken. Den divan komt weeral van pas om me in neer te vleien. Samen met de hond zitten we dan in spanning te kijken naar de rit en den arrivee van een etappe in de Tour de France. Supporteren kan ik terug doen want er is altijd een Belg die meerijdt in de voorste linies. Altijd plezant als een landgenoot ons landje sportief en positief weer eens in the picture plaaatst. Het is ook weer uitkijken naar de krapatsen van Wout Van Aert, die na zijn tegenslag in 2019, al prachtige prestaties heeft neergezet. Een prachtig atleet, maar er zijn meer Belgen die meerijden die, die naam waardig zijn. De aankomst ligt op de top van een berg, dus allen die meerijden moeten hun beste beentje voorzetten om een goed resultaat te hebben en niet buiten tijd aan te komen. Genieten van sportieve prestaties vanuit mijn luie zetel!
Het professioneel stutten is nog altijd niet gebeurt. Ik hou mijn hart vast, en hoop dat alles op zijn plaats blijft, zelfs mijn amateuristische in elkaar gestoken steunen, want de wind steekt weer een tandje bij. Tot morgen
Het is soms wel plezant om te leven zonder vast omlijnd plan. Dat is één van de geschenken die als compensatie kunnen dienen voor een pensionering en het ouder worden. De kans en de kunst om er iedere dag iets anders van te maken. Wat buiten kijf staat is dat ik moet schrijven, ik moet immers iedere dag mijn klapke doen om de rest van de dag goed te laten verlopen. De radio aanzetten om wat kort nieuws te horen, het weerbericht van Frank om 7u30 en met wat geluk een goed muziekske uit de oude doos. Vandaag ook weer een hit uit lang vervlogen tijden. Het plezante aan die deuntjes is dat ik die plaatjes nooit zou uitkiezen en toch weer vrolijk ben als ik die eens hoor. Nochtans was het liedje van Bobby Solo uit 1964 niet bepaald vrolijk: 'Una lacrima sul viso' oftewel 'een traan op je gelaat'. Maar het is wel een mooie melodie en het Italiaans versta ik toch niet zo goed. Via translator begreep ik de titel. En waarachtig, ik heb bijna een traan op mijn gelaat. Vroeg opgestaan om met open armen de dakbewerker te verwelkomen, en het is nog altijd wachten geblazen op zijn komst. De schrik voor verder onheil met dak, afvoerpijpen en dakgoten zit er goed in en verlamd me een beetje om mijn normale werkzaamheden te doen. Ik heb me dan maar met vanalles op het internet onledig en bezig gehouden. Vooral om eens te kijken, liever opzoeken, van quotes, gezegden, spreuken en wijsheden die 'geduld' omschrijven als een goede eigenschap, een positief gegeven en zo mijn ergernis en boosheid wat kunnen onderdrukken. Want.... ik zou geduld moeten hebben en kan het nergens vinden! Dus...ik moet niet alleen de 3 d's in mijn leven hebben, dromen-durven-doen. Maar een Duits-Oostenrijks schrijver, journalist, historicus Otto von Leixner (1847-1907) zegt: Er zijn 3 mooie dingen aan 'g', geest, gezondheid en geduld. Het mooiste aan hen is dat ze niet kunnen gekocht worden met de 4e 'g', geld. Het is niet alleen die mens die ik ontdekt heb met toepasselijke spreekwoorden. Ook Hermann Hesse (1877-1962) Duits- Zwitser schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur in 1946: 'Schrijven is goed, denken is beter. Wijsheid is goed, geduld is beter'. Wat heb ik echt wel nodig volgens Franciscus van Sales (1567-1622), een mysticus: een 'beker' van kennis, een 'vat' vol liefde, maar een 'oceaan' van geduld. Dat komt dan wel even goed uit dat ik aan zee woon, wel niet zo groot als een oceaan, maar komt toch in de buurt!
Om nog even redelijk vaste rubrieken aan te snijden: vandaag zijn er 53 heiligen te vieren, waaronder natuurlijk een Maria, dit keer als bijnaam 'van Jezus'. Maar het lekkerste is het Vlaamse woord van de dag 'IJslam'. Een lammetje gevormd van ijskreem en als je het aansnijdt komt er grenadine uit gevloeid!! Menig kind heeft er een trauma aan over gehouden om tijdens een feest een lekker lam te laten bloeden en het dan op te eten.
Iedereen tevreden vandaag, jong, middeljong en oud. Het oude leven kan weer grotendeels zijn gangetje gaan voor de jongeren. Vrienden terug zien, lachen en plezier maken op de speelplaats, en tussenin wat lessen volgen om wat meer te kunnen weten, zodat de vraag: heb je Toulouse-Lautrec gezien, niet meer beantwoord wordt met, wie heeft gewonnen? Misschien met de nieuwe fiets mogen rijden, te voet of met een 'aveseerplankse'(step of trotinette) richting school mogen gaan. Het zal voor velen toch een feest zijn om weer met zijn allen naar juf of meester te luisteren. Spijtig dat er weer wat huiswerk zal zijn maar dat zullen ze er wel voor lief bijnemen. Ouders zullen dan weer blij zijn dat ze van veel taken ontlast zijn want de meesten zijn geen leerkrachten om hun kroost te helpen met huistaken. Met een laatste inspanning zijn de schriften en de boeken gekaft geraakt om een propere en ordelijke start te geven. Veel oma's en opa's staan ook weer te trappelen en klaar om de schoolpoorten te bevolken om als eersten het relaas van deze schooldag te krijgen. Ik kijk vanop afstand het gebeuren toe. Ik heb geen heimwee naar die tijd. Noch naar de schooltijd van mezelf of mijn kinderen. Ik vond dat een zeer slopende en zenuwachtige periode. Lessen leren, taken maken, examen voorbereiden en doen. Nu leer ik graag bij, doe graag mijn taalopgaven, lees graag allerhande boeken van geschiedenis, filosofie, levensverhalen, fictie en non-fictie, soms al eens een studie over een of ander onderwerp. Ook de wijsheden die kwistig op het internet gespuit worden en voor nadenk momentjes zorgen. Een kwartiertje nadenken bespaart dikwijls een dag werk.Toch zal voor de jeugd de belangrijkste dag van dit nieuwe schooljaar weer de eerste vrije dag zijn! En ons communicant-ministerke zal deze avond wel zijn zegje op tv moeten doen. Dé vraag van de dag is dus; onze minister van 'onder'wijs is die ook van 'boven' wijs?
Heb ik teveel zever geschreven zodat ge een zeverlap, bavet of slabbeke nodig had? Of heb je moeten geeuwen van verveling terwijl je aan het lezen was? Opletten, want de medische wetenschap heeft nog geen afdoend middel gevonden tegen de aanstekelijkheid van geeuwen!
Wat later van start gegaan op deze doodgewone laatste maandag van de zomervakantie. Tegen alle verwachtingen in hebben de extreme weertoestanden toch hun tol opgeëist. De laatste rukwind was er teveel aan en heeft het een en ander afgebroken. Daar moest ik deze morgen eerst reparatie voor gaan zoeken want de stutten die ik gezet heb voor mijn dakgoten en regenpijpen zijn weinig betrouwbaar en maar een lapje voor het bloeden. Ik kan met genoegen het Vlaams woord van de dag gebruiken: mijn dak, mijn huis zijn 'uitgeregend'. Maar met blij gemoed gaan we deze nieuwe week weer van start en tegemoet. Sommigen vragen wat is er zo leuk aan een blog? Wel, om de woorden van Louis Couperus (1863-1923), Nederlands schrijver, te gebruiken: in het leven en in de kunst moet men elke dag opnieuw beginnen. En een blog is iedere dag 'opnieuw', geen herhaling van de dagen of weken voordien. Iedere keer zorgt het leven voor iets nieuws om te melden, hoe onbenullig dat soms ook kan zijn. Deze maandag beginnen er ook weer een paar vertrouwde tv programma's op het scherm. Ik kijk vooral uit naar Jeroen Meus, die me 10 jaar geleden met zijn 'rode kool, gekookte patatten en worst' terug goesting gaf om te koken. Sindsdien blijft hij wel een van mijn favoriete programma's presenteren. 'Iedereen Beroemd' met zijn kleine items is ook een vaste waarde. 'De afspraak', op canvas beluister ik ook graag. Eigenlijk is dat zowat alles wat ik wil zien. Geen soaps of semi plezante komische reeksen met lachbanden, wel een detectieve of een film.
Angela Merkel met 'wir schaffen das' is ook weeral 5 jaar geleden. Eigenlijk verdient ze ook een heiligenstatuut om 1 milj vluchtelingen de kans te geven in Duitsland te blijven en een nieuw bestaan op te bouwen. Daarmee zou ze dan 'heilige' nr 27 zijn wier feestdag we vandaag vieren. De fantasie kan niet op bij hetgeen ik vandaag allemaal als heilige vind. Starten is met 'Maria gordel',toch wel een dubieuze feestdag en titel. Maria willen ze blijkbaar iedere dag vieren en geven haar dan allerlei verschillende attributen, precies of het dan iemand anders is. Met alle andere namen, toenamen en streken laat ik mijn fantasie de vrije loop. Dan komen we aan de 'driehonderdzesenzestig martelaren van Nicomedië precies de Nicodemus van Sinterklaas. De 'zeven maagd-martelaressen van Perge', doet me dan weer denken aan purgeren. Robuust met Robustianus van Milaan, een optater krijgt ge van Optatus van Anxerre, edelgist met Ebergisel van Meaux, vertoeven in het Walhalla met Wala van Corbië, amateur wezen met Amatus van Nusco, primus zijn met Primianus van Spaleto, genade of grenadine krijg ik van Gennadius I van Constantinopel, en God beware me dat ik nog een ovulatie zou krijgen door een bede voor de heilige Ovidius van Parijs. Deze lectuur van heiligen is me allemaal aangeboden door Agibod van Bobbio. Wie noemt nu een heiligenkalender saai? En dat zijn ze vandaag nog niet allemaal!
Al gemerkt dat ik iedere dag een andere voornaam gaf? Sommige gelukt, andere minder geslaagd. Maar vandaag 'boenk' erop. Dé verjaardag van mijn jongste zoon, die ook alweer niet zo jong meer blijkt te zijn als ik naar zijn leeftijd kijk. Na nr 1 en 2 kon nr 3 er nog bij. Fier en trots met de uitbreiding van ons gezin, dat onverwacht in moeilijke omstandigheden gebeurde. De twee opa's hebben kort na elkaar de geest gegeven, één kort vóór de geboorte en één enkele weken nadien. Ik wilde nog zeggen 'de pijp aan Maarten geven', maar dat klopt niet, ze rookten beide 'groene michel'. De vreugde moest getemperd worden, voor een kind dat blij was dat het geboren en dus 'hier' was. Zijn geboorte was dus echt wel zinvol, een 'geluk' in een moeilijke tijd. Zo ervaar ik dat ook als moeder. Drie kinderen, drie 'tefrente' kinderen. Plezant is het om in hetzelfde nest, met dezelfde woorden en gebruiken toch héél andere wezentjes in de omgeving te krijgen. Bij een echt belangrijke dag kijk ik altijd een paar zaken na, die belangrijk kunnen zijn om te weten. Spijtig genoeg is het vandaag niet zo warm als in 2015, 30,3°C, dat is zeker geen barbecue vandaag. De heilige van de dag, Saint Fiacre de Meaux (stadje gekend voor de lekkere kaas, Brie de Meaux), is er eentje die niet van belang is voor mijn zoon, aangezien het de patroonheilige van de hoveniers is en mijn zoon geen groene vingers heeft. Wel was er op deze dag in 1933 de oprichting van Air France en in 2001 de presentatie van de eurobiljetten. Het gezin van mijn zoon houdt van dansen. Wat is er dan leuker om een liedje te beluisteren van een zanger, op dezelfde dag jarig en waar je maar 1 tegel voor nodig hebt: 'Du' van Peter Maffay. The kids zullen het leuk vinden om mama en papa stevig omarmt en heupwiegend, een dansje te zien doen dat ze nooit verwachten. Verder zal er vandaag wel een 'matsjken' snooker zijn, waarbij je alleen maar mag fezelen om niemand uit concentratie te brengen. Een curieuzeneus is mijn zoon niet en een zageman ook niet. Dat zijn toch wel goede eigenschappen voor een man. Oef man, nog 365 dagen en het volgende feest komt eraan!
De Tour heeft zijn start en zijn reputatie niet gemist. Weeral veel slachtoffers die hun fiets mogen opbergen voor een paar weken. Vaststelling: de gladheid van de wegen komt dus niet alleen van ijzel, sneeuw of vriestemperaturen. Iedereen schoof onderuit op een wegdek met olie en water. Misschien zal het vandaag wat beter zijn. Het is hier weeral goed weer om de tv aan te zetten en naar de gesapige commentaren vanuit Brussel te luisteren en een etappe te bekijken.
Ik begin niet met een schater zoals de dag zou doen vermoeden maar eerder een beetje triest met de eindigheid van het leven: ik heb deze week vijf beelekes in mijn sjakos moeten steken! Ik probeer met een glimlach deze tristesse te omzeilen en voort te gaan met de bezigheid van de dag. Ik zie in de krant weer een oranje Mr President staan en vraag me af hoeveel wortels hij per dag moet eten om deze kleur te krijgen. Volgens mij gaat die ooit een caroteen vergiftiging krijgen! Maar dat is natuurlijk nieuws in de marge en niet zo belangrijk als het begin van de ultieme koers. De start van de Tour de France, zelfs in de stad van mijn jeugd, Nice. Ik zal weer eens uitkijken naar de Promenade des Anglais en het Negresco waar ik als 18 jarige flaneerde en droomde. Naar het hinterland van de Middelandse Zee, de rit op de Corniche Haute in Nice. Goed bekijken en me weer een tiener wanen die al die mooie en pittoreske dorpjes bezocht. Laat corona geen spelbreker zijn zodat alle ritten in La Douce France uitgereden worden zonder kleine of grote tragedies. Sowieso zullen die er toch wel het pad kruisen van dit grootse wielerevenement. Zelfs vandaag zullen Michel en José al een vette kluif hebben aan de vragen die het UCI stelde: wat haalde de ploegleider stiekem uit de achterbroekzak van de renner, terwijl die amper kon bewegen na een val in een ravijn? Ik zal in de namiddag weer aan mijn tv-toestel gekluisterd zitten, luisteren, kijken en af en toe een klein dutje. Een tas koffie en een snoepje horen daar ook bij. Hier wil ik wel de woorden van Nederlandse cabaretier Wim Sonnevelt (1917-1974) gebruiken: degene die de slogan heeft uitgevonden 'snoep verstandig, eet een appel',lijkt mij niet bijbelvast te zijn. De komende drie weken zien er weer veelbelovend uit! Ik zal nog een beetje wachten om een 'zwaaisteen' voor mijn huis te leggen, ik zal toch niet zien of er iemand naar mij staat te zwieren of te zwaaien. De steen met de zwaaiende handjes, die de passanten erop attent maakt dat ik 'in' ben voor een 'goede dag',is meer een winter bezigheid.
Ook de 1,5 m maatschappij die verdwijnt en krimpt naar één meter. We mogen weer wat dichter bij elkaar en dan kunnen we het kampvuurlied zingen: Kom vrienden zit neer in de ronde............Ziet de zomer is in het land gekomen, en we mogen allemaal samen dromen. Want de zomer gaat zo snel voorbij, schuif wat dichter dichter dichter bij!
Eerst en vooral is er een rechtzetting die ik moet doen. Gisteren was er een foutieve mededeling. Er zijn spijtig genoeg geen 46.000 studies over Covid 19 gedaan, maar slechts 44.000. dat scheelt toch een hele slok op de borrel, nietwaar? Verbazend genoeg is er een Nederlandse arts, met vele 'loog' in zijn specialismen (viro, pneumo, infectio...) die al die teksten, studies en artikelen gelezen heeft. Wat nog meer verbazend is, is dat ondanks al die lectuur, hij tot dezelfde bevinding komt als u en ik: een vaccinatie is het enige effectieve en probate middel tegen dit virus. Gelukkig heb ik geen tijd besteed om een begin te maken met het lezen van die teksten. Wat een tijdsbesparing is dat niet geweest!
De Belgische patattenboeren zullen wel tevreden zijn. Ondanks, misschien dankzij, hun jammerklachten is de Belg terug overgeschakeld op onze inlandse trots. Het exotische quinoa is op zijn retour. Aardappelbereidingen zijn weer 'in' en gezond. Het is van eigen bodem, wat een garantie is voor kwaliteit. Natuurlijk mogen de nationale bijproducten erbij niet ontbreken: mayonnaise of pickles of tartaar. Het is wat anders dan een hybride zuivelfabriek voor flexitariërs. Ze hebben waarschijnlijk ook proeven van onze veganistische vegetarische boer gelezen en willen hem voor zijn ( zie blog 07/03 en op 06/06). De fabriek die normaal alleen melkproducten behandelt, kan nu ook vegetarische drankjes produceren. Het is zoals een hybride auto, kan op naft en elentriek rijden. De plantaardige versie van 'actimel' zal gemaakt worden op basis van amandelen en haver. De eiwitten komen van de erwten. Onze kikkererwtenboer zal tevreden zijn met deze extra afzetmarkt. Tussendoor, om meer info te krijgen over deze Franse gigant, bekeek ik eens al de producten die ze fabriceren. Gelukkig zat ik stevig op mijn stoel toen ik las dat er een speciale yoghurt voor mannen is. Blijkt dat het sterke geslacht een iets steviger substantie willen nuttigen dan de kinderen en de vrouwen. Natuurlijk hoort daar een stevig zwarte verpakking bij!!!! Aangezien yoghurt deel uitmaakt van mijn dagelijkse voeding samen met muesli, brood en fruit, zal ik toch deze luxe bereiding eens proeven.
Mijn krant is belangrijk om de tv-programma's voor de avonduren te kennen. Ik heb geen boekskes die me dagen en weken op voorhand vertellen wat ik niet mag missen. Vanavond staat er een thriller geprogrammeerd van de suspense meester bij uitstek: The Birds, van Alfred Hitchcock. Ik ga er niet naar kijken aangezien ik zelf amper een aanval van meeuwen op het strand overleefde. Een wandeling met een lekkere koffiekoek aan zee draaide bijna uit op een drama, toen de vogels het op mijn eten gemunt hadden. Angstaanjagend is dat gefladder en gekrijs. Angstaanjagend zijn ook de exoten die hier alles verdrijven wat inheems is. Ik krijg schrik als ik die stierkikkers zie en die duizenden chinese wolhandskrabben. Ze zwerven over de zeven wereldzeeën en vernietigen planten en dieren die ze op hun weg tegenkomen. Het is goed dat ze die dieren een halt proberen toe te roepen.
Dat zou toch zo maar eventjes moeten kunnen. Wonderen geschieden zegt men, maar niet voor mijn kwaaltjes. Daar is maar één remedie voor: jong zijn. Laat dat nu het enige zijn dat nooit te koop zal zijn, noch te verkrijgen bij dokter, apotheker of welke goeroe dan ook. Ik kriep en klaag dus maar af en toe wat, vooral over mijn uiterlijke gebreken. Niks ergs maar wel ergerlijk. Maar wat zegde de Romeinse dichter Horatius (65vC-8vC) ook alweer in het Latijn en ik in het Vlaams: de berusting verlicht alle kwalen, die het ons niet gegeven is te genezen! Wel hoop van voorkoming, beterschap en genezing is er natuurlijk voor Covid 19. Net zoals men de pokken en polio de wereld uit gekregen heeft door massale inenting van de wereldbevolking is er hoop dat dit ook kan gebeuren met corona. Aan heel het gebeuren rond dit virus zijn er niet alleen doden en zieken te betreuren, maar zoals altijd, de keerzijde van de medaille, mensen die er geld aan verdienen. Denk maar aan de mondmaskerindustrie die uit de as is herrezen, de plastiek beschermers aan de tafeltjes in restaurants en aan balies, de geneesmiddelen industrie die naarstig naar een vaccin en medicatie op zoek is. Dan las ik vandaag dat er een ca 46.000 studies over dit virus al verschenen zijn. Hoe kan een leek, zoals u en ik nog uitmaken wat te geloven of wat geloofwaardig is. De website van de overheid, die ik uiterst betrouwbaar vind, Gezondheid en Wetenschap.be, geeft de volgende adviezen als je een degelijk artikel wil ontdekken en lezen. Is het verschenen in een vakblad? Geen kritische blik op een originele studie, geen artikel over de studie! Wanneer is het verschenen? Wie was de auteur? Waren er voldoende proefpersonen voor de studie? Al die studies door wetenschappers, onderzoekers en ook stiekemerds die op de flow meedrijven, verdienen dus hun kost aan dit ziektebeeld dat duizenden overlijdens kostte. Het beste is gewoon alle voorzorgen te nemen zoals maskers dragen in de winkels en als het even kan niet meer op de straat. Maar voor de jeugd hoop ik dat de maskers verleden tijd gaan worden. Hoe kan je nu flirten en experimenteren met een kus als er papier en elastiek tussen neus en lippen zit? Dan zullen ze het moeten doen met de ogen, spiegels van de ziel. En weet, als je verliefd wordt op de ogen van jongen of meisje, man of vrouw, de ware liefde dan zal blijven, want ogen veranderen niet, verouderen niet!!!
De weermannen hadden er weer een duivels plezier in om mij schrik aan te jagen. Zijn het de virologen niet die zorgen dat ik geen normaal buitenleven kan hebben, dan komen wel de weermannen mijn nachtrust vergallen met hun voorspellingen. Storm Francis zou ongekende windsnelheden met zich meebrengen en dus moest alles wat enigszins zou kunnen bewegen, vastgemaakt of binnenshuis gezet worden. Ik had daar een serieuze bezigheid mee. Natuurlijk was er veel lawaai deze nacht, al de bladjes hangen nog aan de bomen en maakten veel plezier door de wind in de takken te laten spelen. Geen druppel water is er gevallen en de wind is zich nu nog altijd aan het amuseren. Veel werk heb ik terug vandaag met alles weer op zijn gewone buitenplaats te zetten. So be it. Ergernis wekt bij mij ook altijd de unit 'contacttracing' op. Telkens ze de beelden van de zaal tonen waar deze ambtenaren aan het werk zouden moeten zijn, versta ik wel dat ze niemand vinden die een verwittiging zou moeten krijgen. Ook het diensthoofd blinkt alleen maar uit door blij te zijn een tv-ster te worden met veel nietszeggende woorden, beslissingen en besluiten. Waarom daar een dienst voor moest opgericht worden gaat mijn petje te boven. Dat is met het Vlaamse woord van gisteren te zeggen: een faussekeu, een misser, een miskleun een afschamper. En ook het weerbericht mag zich van dat woord bedienen. Nochtans zijn beiden geen 'klein bier'(woord van vandaag). Ze zijn geen van beiden onbelangrijk in onze samenleving van vandaag en toch slagen ze er niet in naar behoren te werken. Ik zal me vandaag maar niet druk maken over dingen waar ik geen invloed op heb, en morgen ook niet (het weer en corona)! Ik ben ook niet langer beschikbaar voor zaken die me ongelukkig maken (het weer en corona). Want geluk bestaat uit drie dingen: iets om van te houden (familie, vrienden en mijn hond), iets om te doen (mijn huis,tuin en hobby's), en iets om op te hopen (gezondheid).
Voor wie er mocht aan twijfelen, ik ben mijn eigen zelfhulpgroep. Ik weet welke medicatie me helpt: een serieuze portie zelfbeklag, een stevige huilbui, compassie en medelijden met mezelf en dat overgoten met een hoeveelheid zoetigheden zoals koekjes, taartjes of chocola in allerlei vormen. Gegarandeerd ben ik geholpen en genezen met deze behandeling. Tenslotte, als mijn eigen privé geneesheer ben ik de enige die de patiënt al zo lang kent, 72 jaar. Maar het is pas de laatste 50 jaar dat ik van mijn diensten en kennis gebruik moest maken. Eens terug op de been, helpt een stevige wandeling, gezonde zeelucht en een dartele en speelse hond die me doet lachen. Dit recept helpt weinig of niet bij griep, corona of een 'valling'. Ik ben toch weer eens nader dat woord gaan bekijken en kom weeral tot plezante en leerrijke vaststellingen. Men onderscheidt twee soorten 'vallingen'. 1) het vallen van koude of kwade vochten op een zeker gedeelte van het lichaam, inzonderheid op hoofd en borst. Dat geeft dan een kopvalling of een snotvalling of een borstvalling als een kop - snotvalling zakt. Er is ook een 'vastgeroeste valling' als geen van bovenstaande verkoudheden verdwijnt. Voorbeelden: ik heb een zwaar hoofd, zeker weer een kopvalling. Of, ik heb een snotvalling en een lopende neus en heb geen zakdoekjes bij. Of, ik heb de ganse dag moeten hoesten, ik denk dat ik een valling heb! 2) vrucht die vóór zijn tijd afvalt, een rapeling. 'Een appel, eene peer, of andere vrucht die van den boom afvalt eer zij haren wasdom heeft' Zo omschrijft L.L. De Bo (1826-1885) een 'valling'. Hij was een West Vlaams priester-leraar met als voornaamste werk: Het Westvlaamsch Idioticon. Hij was ook een voorvechter van het West-Vlaams taalparticularisme. Zij tegenhanger, L.W. Schuermans (1821-1891) een Brabander, ook priester-leraar met als voornaamste werk 'Het Algemeen Vlaams Idioticon', schreef over valling: de koster van Lembeke had veertien vallingen en bakte er een tate van!
Wel een heel rare heiligendag vandaag. De ene komt van Rome, de andere van Arles, beiden martelaar onder het bewind van keizer Diocletianus (244-311). In aanwezigheid van de keizer, op dezelfde dag en in hetzelfde jaar omgebracht omwille van hun kentering, doop en geloof in Jezus Christus. Ik moet dan ook niet verbaasd zijn dat deze keizer (284-305) geroemd werd om zijn byzondere organisatorische talenten. De Genesius van Rome is de patroonheilige van de toneelspelers, clowns, minestrelen, troubadours en dansleraren. Deze man was een toneelspeler en liet de humor in het alledaagse leven zien in zijn optredens en bekoorde de mensen met de schoonheid van zijn stem. De Genesius van Arles, was eerst een soldaat en studeerde nadien ijverig voor griffier. Zijn hand kon alles zo snel noteren als de vlotheid waarmee gesproken werd. Hij is dan ook de patroonheilige van al degene die met pen en papier en het woord omgaan, advokaten, notarissen, griffiers, secretarissen, drukkers. Hoe kan het ook anders dat die in Sint Genesius Roode aanbeden wordt, rijke gemeente met veel van bovengenoemde beroepen bij de bevolking. Vandaag aanroep ik deze Sint om even vlug te kunnen schrijven als ik denk!
Het vlot niet zoals het als gewoonlijk zou moeten vlotten. Ik heb het dagblad gelezen, ben al gaan wandelen om de muizenissen uit mijn hoofd te laten waaien, heb al een puzzeltje gemaakt. Kort gezegd, het is mijn dag niet. Dan maar verstrooiing, positiviteit en mogelijke activiteit op verschillende sites van het internet zoeken. Meestal lukt het wel om iets te vinden dat mijn hersens aan het werk zet: noppes. Alle wijsheden gelezen, plezante spreuken en gezegdes gelezen. De heiligenkalender uitgeplozen. Motivatiespreuken gelezen en yogawijsheden en Boeddha quotes. Het woord van de dag opgezocht, maar een frietketel en een baanwinkel zijn nu ook niet direct de woorden die een verhaal opleveren en mijn fantasie prikkelen. Het beste vond ik nog bij de vaststellingen van de dag: de zomers zouden een stuk prettiger zijn als Noach die twee muggen gewoon had doodgemept in plaats van ze mee te nemen in zijn ark! Omdat chocolade toch altijd een goed gevoel geeft maar ook caloriën en vetten ben ik info gaan zoeken zodat ik ongremd me aan die lekkernij tegoed kan doen. Ik vond genoeg om me te troosten en meteen aan een reep te beginnen. Chocolade lost geen problemen op, maar dat doet een appel ook niet. Tenslotte komt chocolade van cacao en dat is een plant, daarom telt chocolade als een slaatje dat ik nu eet. En een stuk chocolade is nog altijd goedkoper dan in therapie gaan! Chocolade is het antwoord, wat maakt het uit wat de vraag was!, Doei, bye bye, tot morgen, smakelijk.
Er zijn dagen die we nooit mogen vergeten. Ik heb het dan niet alleen over verjaardagen van kinderen, kids, vrienden of andere blijde of triestige gebeurtenissen in familieverband. Nee, nee, er zijn gebeurtenissen die zéér ingrijpend waren in ons land en die grote gevolgen hadden in onze maatschappij. Velen vergeten dat Child Focus, slachtofferhulp, politie- en justitiehervorming er gekomen zijn als nasleep van de grootste verdwijningszaken, gijzelingen, mishandelingen en moorden gepleegd door ene Marc Dutroux en companen. Vandaag, 25jaar is het geleden, dat de meisjes An en Eefje verdwenen in Westende. Door ouders die niet wilden dat het dossier van hun verdwenen dochters afgesloten werd, kwam er uiteindelijk een einde aan de onzekerheid. Een jaar later werden ze vermoord teruggevonden in Charleroi. We mogen de namen van de meisjes niet vergeten, ook hun leed niet: Julie en Melissa, An en Eefje. Levend teruggevonden zijn Laetitia en Sabine. Allen slachtoffer van Dutroux en allen gevonden in 1996. Door de moeder van Elisabeth Brichet, slachtoffer van een Franse crimineel, werd er in oktober 1996 een 'Witte Mars' georganisserd in Brussel. Met meer dan 300.000 deelnemers, één van de grootste manifestatie in ons land. Dé eis: betere werking van het gerecht, betere bescherming van de kinderen. Na de Mars is er begin gemaakt van 'Child Focus'. Een organisatie die zich sindsdien inzet voor uitgebuitte, verdwenen en vermiste kinderen. Het oproepnummer is overgenomen door alle Europese landen: 116 000. Na de Mars werd het 'Witte Kinderbos' aangeplant op de middenberm van de E 19 tussen Mechelen en Vilvoorde als 'levend monument' en ter nagedachtenis van gedode, verongelukte en vermiste kinderen. Evenveel bomen als deelnemers aan de mars telde het bos. Door de aanleg van een spoortracé is de aanplant gerecupereerd voor het 'Witte Kinderwandelbos' in Houttem, deelgemeente van Vilvoorde. Niemand wil meemaken wat deze ouders doorstaan hebben, hun verdriet en leed en zoektocht. Daarna hebben ze zich allen nog ingezet voor onze maatschappij om nooit meer te laten gebeuren wat hen overkomen is. Uitsluiten is niet mogelijk maar dank zij hen, zullen de overheden en politie luisteren als er een verdwijning gemeld is, zal er een zoektocht beginnen en is er een oproep op alle openbare nieuwsinstellingen. Child Focus zorgt voor de nodige omlijsting met affiches en publicaties. Vandaag een dag om eens te herinneren.
Hier zit ik nu weeral zonder krant. De vakantieperiode met de invallende krantenbezorgers is wel altijd een ramp voor mijn ogen: geen leesvoer! Digitaal de gazet lezen is niet hetzelfde en heeft voor mij weinig aantrekkingskracht. Ik hoor graag het geritsel van papier, het zorgvuldig omslaan van de pagina's. Op een p.c. gebeurt dat niet, enkel klik, klik. Ik lees dan ook alleen maar wat ik graag lees. Een dagblad is meer uitnodigend om alles te lezen, al is het alleen maar de intro tot een artikel. Hopelijk komt de leverancier van papier tot inkeer en brengt hij de alsnog overgebleven krant. Maar dat zal ijdele hoop zijn. Het is zaterdag, begin van een weekend. Hoe vlugger de ronde gedaan is hoe vlugger de vrije dag begint. Hoe ik zo zeker weet dat ik vandaag geen krant zal hebben? Ik zag hem met het postautootje mijn brievenbus voorbijrijden. Abonnement is weeral eens met een dag verlengd!
Uitgerekend vandaag is het Vlaamse woord van de dag 'zeemzoet'. Bij de bekendmaking van de democratische nominatie voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen, was mijn eerste gedachte: melocake. De softe, melige, clichématige, flauwe en dus zeemzoete speeches van al die democraten die nu eens op één lijn staan om een vijand te verslaan. Allemaal dikke vrienden die elkaar alle lof toezwaaien en de competenties voor het grote landsbestuur van de kandidaat, roemen. Geen inspirerende persoonlijkheid, geen gedreven spreker, maar een bedaarde oudere man met veel persoonlijke drama's in zijn leven. Ze zijn verplicht en gedwongen om aan één zeel te trekken want een tweede termijn van Mr President zou echt wel nefast voor het ganse Westen zijn. De schrik zit er toch in dat hij eens op de verkeerde knop wil drukken om het zo maar eens eventjes te proberen wat de reactie zou zijn! Gaat die 77 jarige Joe Robinette Biden, stand kunnen houden tegen een gewiekste zakenman van 74 jaar? Trump die voor niets terugdeinsd als het op persoonlijke glorie moet aankomen? Die hoopt het 'vijfde gezicht' in Mount Rushmore te zijn? Hij is al een steenhouwer aan het zoeken want zo groot is het ego wel van deze republikein. Eén iets is toch gerustellend: bij de nu zeventigers (waaronder ikzelf) zal er waarschijnlijk geen dementie meer optreden. De unief van Oxford heeft dat zo berekend en bestudeerd. Door onze kennis op gebied van voeding, beweging en ons beter opleidingsniveau, zouden we beter beschermd zijn om niet in vergetelheid te vallen of een ander bewust/onbewust leven te leiden. Goed nieuws natuurlijk om een weekend te beginnen.
Vandaag zal ik mijn blazoen moeten oppoetsen want 'moe' zijn is niet iets dat gewaardeerd werd. Dit is nochtans mijn dagboek. Een chronologische autobiografische tekst, waarin ik van dag tot dag opteken wat ik denk, voel, meemaak en vooral dat ik eens 'moe' uit mijn bed kan komen. Een fysieke en psychische beschrijving en weergave van mezelf op een bepaald tijdstip. Dat is iets anders dan een autobiografie die de gebeurtenissen achteraf beschrijft en meestal gekleurd door de tijd worden neergepend. Vaak is een dagboek iets intiems en persoonlijk en niet voor andermans ogen geschikt. Daarom spreek ik liever van een 'levenslogboek'. Door het zo te noemen kan ik inderdaad eens schrijven dat ik 'moe' ben, moet kuisen, in de tuin werken en de plaats waar ik al die woorden neerklop op mijn p.c. Iedereen kan het inkijken en eventuele info later nog eens terug opzoeken. Mijn dagboek/logboek is iets anders dan een biografie of memoires, Ik ben ook gecatalogiseerd bij 'bedenkingen'. Dat zijn mijn vaststellingen, mijn opmerkingen, mijn interpretatie, mijn beschouwingen en mijn mening van teksten, boeken, personen, gebeurtenissen, feiten al dan niet historische. In één tekstje staan zowel dagdagelijkse belevenissen als bedenkingen. Soms vallen die samen en vormen één geheel, soms hebben ze totaal niks met elkaar te maken en zijn er verschillende paragrafen. Vandaag een nieuwe dag, ik ben uitgeslapen, ben wakker genoeg. Ik ben al naar de kapper geweest om me een fris hoofd te laten aanmeten. Ik ben ook al naar de winkel geweest waar een 'col' in een 'ruit/ruyt' ligt te pronken. Het kan misschien aanmatigend klinken als ik over mijn 'bib' schrijf, maar ik koester mijn boeken. Die zullen veelvuldig blijven voorkomen in mijn blog. Want een kamer zonder boeken is als een lichaam zonder ziel, zei Cicero (106vC-43vC). En zoals Winston Churchill (1874-1965) zei: het eten van woorden heeft me nog nooit maagklachten opgeleverd. Maar eindigen doe ik met Thomas a Kempis (1380-1471): overal heb ik rust gezocht en ik heb ze slechts gevonden in een hoekje met een boekje.
Soms is opstaan alleen al een vermoeiende bezigheid. Denken dat je een marathon gelopen hebt of een hoge berg hebt beklommen. Niets van dat alles natuurlijk. Hier zijn geen bergen hoogstens wat heuveltjes van mezelf en de golvingen van mijn eigen landschap.Lopen heb ik ook niet gedaan want er is geen enkel plooitje in mijn laken te bespeuren. Ik heb zelfs bij nader inzien goed geslapen want de was op het andere bed is niet kasklaar gemaakt. Het zal met het plakkerige weer te maken hebben dat ervoor zorgt dat ik loom ben. Misschien ben ik ook al moe van het idee dat ik moet poetsen vandaag. Ik ben daar geen liefhebber van, maar toch moet het gebeuren. Er staan ook een heleboel karweitjes in de tuin op mij te wachten. Zeker als ik volgend jaar een fleurige tuin wil hebben. De stekjes van de geraniums, pelargoniums en fuchsia's nu nemen en laten wortelen nog voor de herfst in het land is. Maar ik zit immers te dromen in mijn kleine bib en kijk hoeveel boeken ik al verslonden heb. Mijn leeshonger staat hier geëtaleerd. Kunnen schrijven, lezen en rekenen zijn nochthans iets dat niet meer dan een eeuw ter beschikking van de gewone mens staat. Het is een rijkdom van onschatbare waarde die niet als dusdanig gedragen en erkend wordt door de massa. Maar de woordenschat op de voet volgen en alle nieuwe woorden die er tevoorschijn komen is toch een hele opgave. Ondanks dezelfde taal, het Nederlands, is er een hemelsbreed verschil in gebruik en bedoeling tussen Noord en Zuid. Vandaag nog maar eens gebleken bij de nieuwe woorden. In het Noorden spreekt men vanaf vandaag van 'het Gommerseffect' (een soort De Gucht of Van Ranst), een knevelbelasting (grote concerns die belastingvoordeel krijgen) en retrocensuur door de MeToo beweging en Zwarte Piet protesten. Ik hou me dus liever bij het Vlaamse woord van de dag: den Duits. Ik geef daar geen uitleg bij. Iedereen met familieverhalen uit W.O. I en II weet wat ermee is bedoeld.
Het is redelijk zonnig, ik ga nog wat tuinwerkzaamheden doen, goed voor de soeplesse van al mijn botten en het aanmaken van mijn vit.D. Bye bye
Ik begin alvast wat te surfen, niet op het water want mijn evenwicht is niet meer wat het geweest is. Maar in de virtuele wereld, op het internet. De krantenleverancier is ook in vakantiemodus en dus komt de gazet en gewone lectuur wat later, maar ze wordt, na reclamaties, toch weer geleverd. Mijn leeshonger is groter dan mijn huidhonger en mijn maag laat nog niet van zich horen. Vandaar dat ik al mijn getrouwe pagina's opzoek om iets nieuws te ontdekken. Dat gebeurt wel iedere keer als ik zo eens een woord intik in de zoekbalk. De gegevens worden bij manier van spreken door google uitgespuwd en in het bos is het zoeken naar de boom die ik wil hebben. Graag lees ik 'het woord van de dag' zowel in het Vlaams als datgene wat geldt voor het Nederlandstalig grondgebied. Het woord in Van Dale is te gebruiken in onze vaderlandse politiek: het ceauçescumoment. Het moment dat de politici niet beseffen dat hun beleid, gedrag, niet meer gedragen wordt door de bevolking. De protesten zijn hier nog niet zo erg als ze toen waren tegen de heersende tiran in Roemenië (1989) of nu tegen Loekasjenko in Wit-Rusland. De houding van 'de verkiezingswinnaars' is alles behalve goed te keuren. Ze verliezen hun geloofwaardigheid en kredietwaardigheid als kundige bestuurders van een maatschappij. Ik stel me hierbij de vraag: wat is slechter, falen of het nooit proberen? Het is teleurstellend! Ik ga maar gewoon verder want een antwoord geven deze heren toch niet aan een gewone burgeres. Het Vlaamse woord van de dag: wolfijzers en schietgeweren. In Nederland gebruiken ze: voetangels en klemmen. Dit om verborgen moeilijkheden of gevaren aan te duiden. Dat kan zo maar gebeuren als je Chris De Burgh kleineert of verkeerd aanspreekt, of zegt dat hij maar 1 hit had. Een man van 71 jaar die kan bogen op een 'one hit wonder': The Lady in Red uit 1986. Hij doet sinds die tijd niets liever dan rechtsgedingen aanspannen tegen elkeen die hem tegen de haren strijkt. Ik mag dus hopen dat hij geen Vlaams kent. Ik ben nochtans fan van zijn lied, want elke keer als ik een rood kledingstuk aantrek, zij het beha, slip of rood pulleke, zing ik zijn lied.
Vandaag heb ik drie dilemma's waar ik me ga mee bezig houden. Een eerste: hoe oud zou ik zijn als ik niet wist hoe oud ik ben? Dat is toch eens een vraag die diep nadenken vereist en waarschijnlijk vandaag geen antwoord zal krijgen. En een tweede: wanneer het allemaal gezegd en gedaan is, zal ik dan meer zeggen dan dat ik gedaan heb? Tot slot: wil ik liever een bezorgde genie of een vreugdevolle onnozele zijn? Tot zover mijn hersenspinsels vandaag woensdag.
Een big smile op snoet en toet vanmorgen. Een mirakel was geschied: de zwarte rubberen verloren gewaande bal, lag aan het poortje. Zijn speeltje weer binnen muilbereik en op zijn grondgebied! Een vriendelijke buurman zal hem gevonden hebben en heeft hem op deze manier aan de rechtmatige eigenaar terugbezorgd. Als ik van een hond kan zeggen dat hij blij kan zijn, awel, dan was dat nú het moment. Maar ook baasje beleefde een blij moment: de krant wederom in de brievenbus gevonden! Allebei tevreden met het verloren gewaande bezit, naar binnnen om te ontbijten. De woorden van Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) indachtig en vandaag toepassen: een mens moet zo nodig elke dag naar een liedje luisteren, een goed gedicht lezen, een mooi schilderij zien en een paar zinnige woorden uiten. Bij het luisteren naar het gedicht 'Banana Boat Song (1956) op toon gezet door Harry Belafonte (°1927), 'loopt' de koffie en sportiever zal het vandaag niet worden. Het schilderij vinden en aanschouwen is niet moeilijk, wat is er nu mooier dan de natuur? Ik kijk uit het raam en zie de lucht, de bloemen en de vogels. Natuur op zijn mooist. Nu nog een paar zinnige woorden vinden om het gezegde van von Goethe waar te maken. Dat is toch weer even zoeken in mijn brein om de gepaste woorden te vinden, want de krant brengt niet zo veel inspiratie als gehoopt om iets waardevols en onsterfelijks te schrijven. Het doet natuurlijk wel weer deugd wat lectuur te hebben over de grote en de kleine gebeurtenissen in dit universum. Maar ik versta iets anders bij 'zinnige' woorden. Eerder een etaleren van wijsheden. Ik begin dan maar met de vraag van de dag: waarom maken mensen de pizza's rond, steken ze die dan in een vierkante doos en eten het in driehoekjes? Iemand een antwoord bij deze wiskundige figuren? Bij degene die een kleinood terug bracht denk ik dan: de mensen zijn misschien als boeken, sommigen misleiden je door de omslag en anderen verrassen je door de inhoud. Dat is toch al zinvol nietwaar? En denk ook maar eens: vandaag is de dag die gisteren morgen was! Maar voor mij geld de uitdrukking evenzeer van Oscar Wilde (1854-1900): ik kan alles weerstaan behalve verleiding. Tot slot zeg ik als zinnigste zin: I can't make everyone happy, I am not coffee. Mijn laatste woorden van deze dinsdag.
