Het Kerstweekend is begonnen met een mager krantje, en daar moet ik het dan 3 dagen mee stellen. Gelukkig valt er in de buitenwereld weinig nieuws te rapen buiten ex-ministers die weeral eens negatief in de krant komen, nieuwe partijen, parlementsleden die hun kap aan de haag hangen, en spionnen van China. De wereld wacht op het mirakel van Bethlehem en het vredeskindje dat één dezer dagen zou moeten geboren worden. De echte kerstster heb ik nog niet zien verschijnen, mijn weg en het pad dat ik moet volgen is nog niet getoond. Maar als ik zo lees, zal die kerstster/komeet pas na 2400 verschijnen en moet ik het dezer dagen stellen met onze planeten en het ISS dat passeert en niet te volgen zijn. En als dan de komeet, binnen zovele honderen jaren terug te zien is, ben ik het misschien wel die tussen al die flikkerende lichtjes aan de hemel, de mensen hun pad naar de Verlossing zal tonen. Dat mag ik zo wel allemaal niet schrijven, maar het is zoals "Het Bakske vol met Stro" van Urbanus, een knipoog naar al onze riten en verhalen. Toch geloof ik als katholiek mens, de verhalen van het evangelie en de echte historie die er geweest is: de bevolkingstelling, Herodes, de Romeinse overheersing, Pontius Pilatus enz. Ieder jaar vier ik wel het feest, maar in mineur. En af en toe geschied hier ook wel het wonder van het bezoek op die dag, niet van de herders of de koningen maar van kinderen en kleinkinderen. Omdat mijn vrienden ook toegekomen zijn, laat ik het hierbij voor vandaag. Een gezellige babbel mag er deze tijd van het jaar ook niet ontbreken. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik weer met het 'laatste nieuws' en ik bedoel niet de 'gazet', maar mijn eigen verslagen van gebeurtenissen. Eerst en vooral ben ik heelhuids door de storm gekomen deze nacht. Het was een gehuil van jewelste en de takken van de bomen zwiepten tegen de rolluiken. Die kraakten bijna uit hun voegen en maakten een hels lawaai. Vorige nacht heb ik me een paar keer afgevraagd, moet ik die persiennen nu optrekken of niet? Ik heb ze beneden gelaten en heb wattekes in mijn oren gestoken om het lawaai niet te horen. Gisteren kreeg ik dan ook het bericht dat er 4 bezoekers zullen komen met Kerstmis. Ik heb niets besteld, wat met het vooruitzicht van de feesten wel nodig was geweest. Ik moest plots heel goed nadenken wat ik als Kerstmenu aan mijn gasten zou geven. Al de jaren dat ik Kerst vierde met heel de familie, serveerde ik 'gevulde kalkoen'. Geen bestelling gedaan en dus is het wat nadenken over 'eten' wat ik eigenlijk weeral wat verleerd ben. Het begin van het feest en het einde zijn gemakkelijk: een aperitief zonder alchol, wat chips en crackers en daarna een lekkere soep met ballekes. Iedereen is daar verzot op. Als desert is het ook niet moeilijk iets in een kommeke te toveren. Ze krijgen een keuze van ijscoupes, Dame Blanche of coupe brésilienne of met gemengd fruit uit blik en alles geserveerd met een hoeveelheid slagroom naar keuze en een lekker wafeltje erbij. Bij de koffie mogen ze kiezen uit verschillende koekjes. Maar dan......het hoofdgerecht!!! Na de kapper ben ik dan maar op zoek gegaan in een groot warenhuis wat ik kon klaarmaken en serveren, dat iedereen lust. Het zal een varkensgebraad zijn met jagersaus, en wortelpuree. Dat is allemaal niet zo moeilijk om klaar te maken. Voilà, ik ben gerust en kan nog 2 dagen op mijn lauweren rusten vooraleer ik uit mijn sloffen moet springen. Door al dat gedoe, moet ik nu nog mijn koffie klaarmaken, een boke eten en de krant lezen. Per abuis heb ik de voorgaande dag gezegd er al minuutjes daglicht bijkwamen. Dat was niet juist, dat begint pas vandaag. Ik liep een beetje vóór op de feiten want het is pas vandaag de 'kortste dag' van het jaar. Het winterseizoen begint, maar tegelijkertijd is er de winterwende. We stormen recht op de langere dagen af en het warmere weer. En van gemiddelden spreken de weermannen graag. Ze vergeten dat er door die statistieken ook zware ongelukken kunnen gebeuren. Zoals een 'staticus' die vol vertrouwen waadde door een rivier die 'gemiddeld' één meter diep was: hij verdronk. Het denkertje van de dag is dat. Maar het is ook weeral ettelijke jaren geleden dat Godfried Bomans (1913-1971) het tijdelijke met het eeuwige wisselde. De schrijver van "Erik of het kleine insectenboek", heeft ook een schat aan citaten nagelaten zoals, wat ik elke dag doe: schrijven is schrappen". Tot morgen
Is het nu op 21 of op 22 december dat de astronomische winter begint? Feit is dat dit seizoen zich met veel gedruis aankondigt. Dat heeft zowaar een naam gekregen: Pia. Men verwacht windsnelheden van rond de 100km/u voor deze avond en deze nacht en er is ook stormtij voorzien. Ik moet al mijn beste wensen voor de buren nog gaan ronddragen, misschien is het beter een dagje te wachten om dat te doen. Morgen komen er al twee minuutjes bij aan daglicht, eentje s'morgens en eentje 's avonds. Alhoewel, zo'n stormwind, hoe gevaarlijk ook, heeft zo'n aantrekkingskracht om er toch maar te gaan inlopen. Trotseren van de natuurkrachten en natuurelementen is plezant, volledig uitgewaaid worden en uitgeregend zijn. Alhoewel het hondenweer genoemd wordt, heeft mijn hondje dat liever niet. Hondje-lief loopt dan netjes achter of vóór mij afhankelijk van de windrichting, om zichzelf tegen al dat geweld te beschermen. En vandaag is het een drukte van jewelste op de verjaardagskalender. Jarigen zijn: Emmanuel Macron, Bart De Wever, Iljo Keisse, Kris Wouters en Rosa uit 'Thuis', Annick Segal. Maar ik ga een muziekje draaien van Gentenaar Walter De Buck (1934-2014), dat heel toepasselijk is vandaag, "'t Vliegerke". Tot morgen
Bijna was ik omver geblazen door de wind. Maar gelukkig is er wat meer windkracht dan 60 km/u nodig om me omver te krijgen. De hond had het iets moeilijker om op zijn vier poten te blijven staan, maar was in de wolken van al die geuren die met geweld kwamen toegewaaid. Met 8°C hoeven we niet te klagen van de temperatuur. Voor velen is er vandaag de viering van een wielerheld, de Keizer van Herentals, Rik Van Looy, die de kaap van 90 jaar gaat overschrijden in goede gezondheid. Rik II, genoemd om hem te onderscheiden van Grote Rik, Rik Van Steenbergen (1924-2003). Rik I heeft zo wat alles gewonnen wat er te winnen viel op wedstrijdvlak voor wielrennen. Hij blijft in mijn herinneringen hangen om 2 redenen. Toen we op bedevaart waren in Lourdes, was er een aankomst van de Tour de France in Pau. Mijn vader wilde perse de aankomst zien en daar was dan de mogelijkheid om een foto te nemen samen met deze wielerheld. Maar in mijn gedachten is er vooral de houding van deze wielergod toen hij het wereldkampioenschap op de weg in Ronse, verloor van Benoni Beheyt in 1963. Een grote polemiek ontstond er of de zege terecht was of niet, maar voor mij is dat nog altijd; wie er als eerste over de meet komt is de winnaar, favoriet of niet, samenspraak of niet, overeenkomsten of niet. Het is 60 jaar geleden gebeurd en nog speelt dat door mijn hoofd. Waarschijnlijk bij iedere wielergek van mijn generatie. Hij mag in ieder geval veel kaarsjes uitblazen en blaakt nog van gezondheid. Verder was er gisteren een opvallend sportfeit en werd als belangrijkste item gebruikt om de nieuwsuitzendingen op alle zenders te beginnen:Thibaut Courtois die niet gaat keeperen voor de 'Rode Duivels' op de Europese kampioenschappen. Dat omwille van moeilijk te genezen kwetsuren en de onmin met de trainer-coach. Dàt is wel de eyecatcher van de dag te noemen nietwaar? In mijn mailbox komt er iedere week het blad "Historiek". Dat staat vol met interessante weetjes en artikelen van onze en de Nederlandse geschiedenis en gebruiken. Zo staat er vandaag een schrijfsel in, over, zoals ik het noem en schrijf 'Fish her man's Friend'. Dat was een grapje tussen mij en een vriend van weleer, als we een keelpastille wilden hebben. Vandaar dat ik eens luister naar de plaat: "Dream Lover" van Bobby Darin (1936-1973). Maar terug naar muntjes. Per papieren zakje bevinden er zich 23 gezondheidssnoepjes in: het zijn pikante menthol snoepjes die een apotheker in 1865 ontwikkelde in Fleetwood, Lancashire, Engeland, en meegaf aan de vissers om hun keelpijnen te bestrijden tijdens hun gevaarlijke reizen. En dat het een gevaarlijk beroep is, werd bewezen met het net binnengelopen bericht; een dode en zwaargewonde visser tijdens de uitoefening van hun beroep op zee. Tot morgen
Mijn blog is een soort dagboek geworden dat ik iedere dag eens bekijk om vergeten herinneringen en feiten eens terug boven te halen. Zoals je allemaal al weten, beste lezers, doe ik iedere dag mijn taaloefeningetjes om domme schrijffouten te vermijden en nieuwe woorden te leren. Vandaag was er bij de Nederlandse oefeningen de keuze uit 3 mogelijkheden welk woord ik moest gebruiken als ik gezellig eens in de stad zou gaan winkelen. Is dat 'stadden' 'statten' of 'stadten'? Tegen de verwachting in is dat 'statten'. Merkwaardig, door mijn blog te lezen, zag ik dat er vorig jaar eenzelfde vraag gesteld werd en dat ik hetzelfde verkeerde antwoord gaf nl 'stadten'. De vraag aan mezelf is nu: hoe nuttig zijn die dagelijkse oefeningen, wat leer ik bij, en wat moet ik doen om van mijn fouten te leren? Het zal wel zo zijn dat ik moet blijven herhalen zodat het in mijn brein ingestampt is zoals vroeger, zodat ik alles kon onthouden wat essentieel was in het leven zoals rekenen, schrijven en lezen. Het beste is dus de echte schoolse manier: herhalen herhalen en herhalen. Ik blijf mijn testjes doen!!! Ik moet het nieuwste woord ook blijven herhalen en niet vergeten zoals het woord van 2022. Maar 'klimaatklever' is een tijdelijke protestactie geweest die kunstwerken beschadigde terwijl het nieuwe woord een langer leven zal beschoren zijn: graaiflatie = misbruik maken van de inflatie voor extra winsten. Dat voelen we allemaal in onze portemonnee en die woekerprijzen en dus grote winsten van de concerns, zullen niet dalen. Waarschijnlijk heeft Colruyt gelijk om over prijzen te onderhandelen om het laagste bod voor een product te krijgen. Het Vlaamse woord van de dag 'milderen' kan dan weer van toepassing zijn op de woorden van Paus Franciscus, die zegeningen van samenlevingsvormen van LGBTQ, toestaat. Een huwelijksinzegening blijft voorlopig voorbehouden voor 'man en vrouw' met het oog op het krijgen van een nageslacht. Er zullen toch heel wat gelovige mensen tevreden zijn met deze uitspraak. Gisteren heb ik dan ook geluisterd, eerst naar de start van de 'Warmste Week' in Brugge, vervolgens naar de gesprekken met Filippe. Ik denk dat het een integer man is, die zich echt voor ons land heeft geëngageerd en dat met liefde en veel inzet doet. Zijn filosofische woorden, 'word wie je bent' en 'aanvaard wie je bent' en 'als je eenmaal in harmonie bent met jezelf, ben je gelukkig', kan ik alleen maar beamen.
Maar vandaag heb ik één vraag: gaat 'den Eddy' fietsen of wandelen met dit mesnatte weer? Ik zal het wel lezen deze avond. Tot morgen
Ik kan het bijna niet geloven dat het jaar weeral bijna een 'oud' jaar is terwijl ik nog altijd denk dat ik aan 2023 moet beginnen. Langs de ene kant, blij dat de tijd vlug gaat vooral als het saaie dagen en weer is. Langs de andere kant is het spijtig dat de tijd zo vlug gaat want een dagje ouder worden zou ik het liefst van al uitstellen. Het spreekwoord zegt, 'de tijd gaat snel, gebruik hem wel' en dat is echt wel waar. Daarom heb ik deze morgen al de bevroren geraniums, wat ik in feite pelargoniums moet noemen, uit hun potten verwijderd. De roeste bladeren en bloemknoppen hadden geen zicht meer en dan liever lege potten met mooie omgewoelde aarde, die dan staan te wachten om terug gevuld te worden in de lente. Maar ik heb daar bollekes in gestoken van de vroege lentebloeiers en binnnenkort staat daar een krokusje in te bloemen. De vaste geraniums blijven een mooie groene toets houden in de tuin. Een grondbedekker voor alle seizoenen die daarenboven een mooi paars bloemeke geeft in de lente. "Et maintenant, que vait-je faire, de tout ce temps que sera ma vie...." zong Monsieur 100.000 Volt, Gilbert Bécaud (1927-2001). Dat is een Grote Vraag voor iedereen die gepensioneerd is. Eigenlijk, buiten het wegvallen van een job, doe ik hetzelfde als altijd in mijn leven: schrijven, lezen, luisteren, leren. Vroeger schreef ik op internaat brieven naar mijn ouders, dan naar pennenvrienden om een taal te leren, dan naar vriendjes en tenslotte naar mijn lief. Nu is het bloggen, e-mailen en kerstkaartjes. Lezen is van kindsaf aan een must geweest. Dat is een microbe die ik van mijn vader meekreeg. Niet omdat die boeken las, maar de krant verslond en dat was dezelfde krant die ik nu nog altijd lees, en "Duifke Lach" voor de moppen van de duivenmelkers. Leren, is nieuwsgierigheid bevredigen, willen kennen en weten behalve wiskunde en wetenschappen, daar zijn 'notie van hebben', voldoende. Luisteren, vooral naar muziek maar ook naar de mensen. Dat waren toen mijn bezigheden en zijn het nog altijd. Dat zijn mijn activiteiten binnenshuis en die zijn door de jaren heen niet verandert. Wel zijn de uitstappen naar culturele centra en reizen, al lang weggevallen. Dat zijn activiteiten die ik liefst met 2 of meerdere mensen deed, en die zijn er niet meer. Maar ik heb een voldaan gevoel daarover, ik vind dat ik gezien heb wat belangrijk was voor mij en wil eigenlijk geen valiezen meer maken. Ik heb dé bestemming van mijn leven bereikt en ben daar heel gelukkig mee. Tot morgen
Het is net of ik op deze zonovergoten dag in "de tuin van Eden" leef of beter gekend als het "Aards Paradijs". Niet omdat het nu het meest fleuruge seizoen is maar omdat het zo vredig buiten is. Natuurlijk sinds Eva in een vrucht beet van de boom van 'kennis van goed en kwaad', zijnde een appel, en Adam verleidde hetzelfde te doen, is er regelmatig slecht nieuws te horen en te zien. Hun straf was zwaar, ze voelden zich naakt en schaamden zich ervoor, ze moesten werken om voedsel te bemachtigen, de kinderen zouden met zware pijnen geboren worden. Samen met hun kroost werden ze van de 'tuin' verdreven omdat er ook de 'levensboom' met zijn vruchten stond. Daar mochten ze van God absoluut niet van eten omdat ze dan het 'eeuwige leven' zouden hebben. Dat moesten ze verdienen door hun voorbeeldig gedrag dat hen dan naar de hemel zou voeren. We zijn met zovele miljarden mensen op de aardbol dat er af en toe wel wat slechte dingen moeten en kunnen gebeuren. Kaïn en Abel, twee van de kids van Adam en Eva gaven, van bij het begin, al het slechte voorbeeld: hebzucht en moord. Van hun 3e kind weten we dat het 'Seth' noemde en de voorvader van Noach is met zijn beroemde Ark en zijn 2 muggen. De zondagmorgen sluit ik af met een liedje van Toon Hermans (1916-2000). "De appels op de tafelsprei". Eén van de refreintjes gaat zo: "vier maten winter, vier maten warm, vier maten rijk zijn, vier maten arm, vier maten mistig en vier maten blauw, dat is mijn liedje voor jou". Met dat liedje gedenk ik wat mensen die Toon en zijn repertoire enorm graag beluisterden, maar ook 'de appel' verdient een lied want 'an apple a day keeps the doctor away'. Tot morgen
Ik zit weeral aan mijn desk dat ik voor het venster geplaatst heb. Korte en grijzen dagen nopen mij ertoe zo te werken om een maximale lichtinval op mijn gezicht te krijgen. Ik zie dan ook nog een betje leven buiten. Het is niet veel meer, enkele vogeltjes die op zoek zijn naar wat eten. Geen mensen die op stap zijn, het is rustig buiten. Op een of andere manier vind ik dat rustgevend. Geen gejaagdheid rondom mij, en zoiets doet deugd. Er valt zonder dat al genoeg te horen en te beleven. De schandaaltjes en misstappen zijn niet meer te tellen de laatste maanden. De een na de andere bekendheid valt van zijn sokkel, vooral de politici, geestelijken en ander bekend volk. Geld, seks, zijn de belangrijkste drijfveren om buiten de lijnen te kleuren. Drugs en rock'n roll komen minder voor. De schandalen zijn ditmaal te vinden in de bovenste lagen van de maatschappij. Ik vraag mij altijd af waarom mensen zich laten verleiden om buiten de wet te treden. Is het geniepige en geheimdoenerij dat zo'n aantrekkingskracht heeft? Of gewoon iemand die er van uit gaat dat niets hem kan deren? Gelukkig zijn er klokkenluiders, al is het soms voor hun eigen eer en glorie, die alles naar buiten willen en kunnen brengen en bekend maken.
Gisteren heb ik naar "Elvis......" gekeken, eigenlijk meer geluisterd naar Herman Van Goethem, rector van de Universiteit van Antwerpen. Boeiende gesprekken met een interessante man die jurist en historicus is. Hij selecteerde boeiende en beklijvende filmfragmenten met verhalen en context errond verweven. Luisterend naar een man die vele drama's in zijn persoonlijke leven overwon. Gekluisterd aan mijn televisie om zeker geen woord te missen van het gesprek. Zelfs Thomas is niet dikwijls tussen gekomen en liet zijn gast het woord nemen en houden gedurende een 90 min. Een interssante avond gehad met een heel goede visie op bepaalde periodes van onze Vaderlandse Geschiedenis en Wereldgeschiedenis. Tot morgen
Alles is rustig binnen en buiten. Behalve in de grootwarenhuizen. Ik zie de mensen met lijstjes rondlopen, bic in de andere hand om te schrappen wat ze reeds gevonden hebben voor het kerstmenu. Ik moest op zoek naar een vervanger voor mijn rood bitter campari-achtig alcoholvrije aperitief. Het bekende merk is niet meer te krijgen. Waarschijnlijk, zoals ik las, omwille van nieuwe onderhandelingen en prijsbepalingen met de leveranciers. Een gedienstige medewerkster gaf me wat tekst en uitleg en toonde wat ik als vervanging kon proberen. Die waren dan juist in reklame. Nu maar uitmaken of ze evengoed smaken. Mijn buurvrouw zal wel als proefkonijn fungeren. Als hapje bij dat drankje zijn er dezer dagen mini-stollen te krijgen met marsepein ingebakken. En lekker dat dàt is. Ik heb een voorraadje meegebracht want met al die feestdagen in het vooruitzicht is dat kleine gebakje ook heerlijk en lekker bij de koffie. Wat ik met Kerstmis ga klaarmaken weet ik nog niet, dat hangt van de hoeveelheid bezoekers af. Binnenkort weet ik wel hoeveel gasten er komen. In ieder geval zal het iets zijn waar er niet veel kookkunsten voor nodig zijn en beginnen doen we toch met wat amuses-gueules en soep. Voor de rest zal het tateren tateren en tateren zijn. Alle belevenissen van het voorbije jaar eens de revue laten passeren.
Vandaag was er een bladzijde voorzien voor een politieker die niet meer actief is. Maar niet content met het luilekker leven dat hij en zijn vrouw al hadden door hun goed pensioen, en opgebouwde kapitaal. Hij ging scheep met enkele duistere figuren. Zij voorspelden hem waarschijnlijk rijstpap en kaviaar te eten met gouden lepeltjes. Het waren dubieuzere investeringen bij bitcoinfraudeurs. Zijn geld alleen was niet voldoende en hij ging lenen bij vrienden en familie om te eindigen met een schuldenberg van 3,2 milj €. Ik heb altijd geleerd, als iets te schoon is om waar te zijn, is het dikwijls ook niet waar. Zeker met geldzaken en met vooropgestelde buitensporige interesten. Voor de rest van zijn leven is het op de blaren zitten. Tot iedereen vergoed is, is het leven met budgetbegeliding. Verder een bladzijde over de 'bedienaars' van de Kerk. Naar aanleiding van het VRT programma "Godvergeten" en zeker nu het bericht kwam, dat de Paus, naar aanleiding van het bijna 600 jarig bestaan van onze "Alma Mater" in Leuven, België komt bezoeken. Maar er zijn een paar eikele kwesties waarover men de Kerkvorst wil aanspreken, zoals het ontnemen van het ambt van priester en bisschop van Roger van Gheluwe, zodat die niet meer betaald wordt door de centen van de belastingbetaler. In nasleep van dat programma zijn er blijkbaar ook al verschillende grafschendingen geweest van kindermisbruikers. De polemiek daarover tussen kerkjurist Rik Torfs en priester Rik Devillé gaat van beschuldiging van strafbare feiten tot pure verdraaiing van woorden. Niet fraai om te lezen en de discussie draagt nergens toe bij. Slachtoffers van pedofielen, hebben geen baat bij deze discussie en willen enkel dat ze openlijk gestrafd worden. Tot morgen
Twee volle bladzijden over de juwelen van ons koningshuis. Aanleiding is het nieuwe juweel dat onze vorstin rond haar nek had hangen bij haar verschijning op het staatsbanket. Dat het er niet veel zijn verbaasd me niet, als ik kijk naar royalty van de andere koningshuizen in Europa. Mathilleke draagt veelal dezelfde juwelen en ik dacht dat het was omdat ze niet echt gesteld was op uiterlijk vertoon, of niet graag opgesmukt werd met edelstenen. Belgenland bestaat nog niet zolang en een grote collectie kon nog niet opgebouwd worden. Gevolg: armoe troef bij onze hedendaagse koningin en moet er af en toe toch eens geld uitgegeven worden om wat anders te kunnen dragen. Ik las dat de meeste diamanten, parels, diademen en tiara's die er al waren, verdwenen zijn door geschenken aan minaressen, tweede echtgenote die ermee op de loop gegaan is, erfenissen allerhande, verkoop en onvrede met de dochters. En zoals onlangs, bij het overlijden van de kinderloze koningin, zijn de juwelen uitgedeeld aan nichtjes en neefjes wonende hier of in Spanje. Vorige week werd er nog een parure van haar aangeboden in een veilinghuis. In andere landen werden de 'kroonjuwelen' in een fonds gestoken zodat erfenisrechten omzeild konden worden en verkoop werd bemoeilijkt. Maar ik moet zeggen, eenvoud siert, zeker in deze tijden. De tijd dat de koninklijke dames er zoals een opgesmukte kerstboom erbij liepen, is voor mij toch een beetje verleden tijd. Het is wel zo dat alle vrouwen, van adel of niet, graag een juweeltje rond hun hals, in de oren of rond de polsen dragen en zelfs op hun kledij steken. Dus waarom niet de dames van stand in wat kostbaarder uitvoeringen? En eerlijk, de edelsmeedkunst mag ook niet verloren gaan. Die ambachtslui kunnen enkel door de gotha en andere rijken betaald worden, en een kunstig juweel oogt zeer mooi en is de kers op de taart als een vrouw pico bello voor de dag moet komen. Mijn juwelen komen niet meer uit de doos. Me echt opsmukken is ook verleden tijd en zeker als ik alleen moet poetsen, want mijn hulp zit met zieke kinderen thuis. Tot morgen
Is terugdenken aan 50 jaar en meer geleden, verkeerd? Dat denk ik niet. Zo af en toe mag dat eens gebeuren, zeker als er een gevoelig liedje op me af komt en wat weemoed naar mijn jeugd tevoorschijn tovert. Het is ook weeral vele jaren geleden dat een fantastische zanger overleed: Robert Long (1943-2006). Ik luisterde deze morgen naar zijn liedje "Kalverliefde". Het verwoorden van de gevoelens van een bakvis, de vreugde en verdrietjes en ingetogen gezongen!. Wat hebben we toch mooie songs in het Vlaams/Nederlands repertoire met ongelooflijke goede zangers/essen. Ik heb het dan niet over schlagers, smartlappen of de woud-be levensliederen. Maar de liederen met veel wijsheid en inhoud. En zoals dit lied, kan me dat terugbrengen naar een lang vervlogen tijd, dat jongens belangrijk begonnen worden en waar ik dan een straatje voor omliep (van Rudi Carell) om ze te zien. Met neergeslagen blikken natuurlijk hen voorbij stappen en heimelijk de hoop koesteren dat ze me toch zouden opmerken en eens aanspreken. Want natuurlijk bestond er nog geen gemengd onderwijs of gemengde jeugdverenigingen of uitgaansmogelijkheden om het andere geslacht te leren kennen. Wachten tot men 18 was om naar de 'bals', thé dansants, privé feestjes of dorpsamussement te gaan. Alles begon op een schappelijk uur, en iedereen was meteen present want stipt om middernacht was het uit met de pret. Jan Gerrit Bob Arend Leverman is begraven op de begraafplaats 'Sint Petrus Banden' in Den Haag. Op zijn zerk prijkt het beeldhouwwerk van George Minne (1866-1941) "De Geknielde Jongeling" met zijn zelf uitgekozen grafschrift: "Iemand, in elk geval één, heeft van hem gehouden". De moeite om te bezichtigen als men Den Haag gaat exploreren. Natuurlijk kan men een beetje slechtgezind worden door het regenweer en aan vroeger te denken toen we allemaal nog schoon en kwiek waren. De raad die ik deze morgen las in de kranten om van dat slechte gevoel af te geraken: minstens 10 minuten dagdromen!!!. Daardoor zouden we onze psyche herkabelen naar positiviteit! Ik heb het vandaag niet nodig maar zal het wel onthouden voor een dag die wat negatie is.
Een hele geruststelling is, dat er weer een bedelingsakkoord voor de kranten is gekomen. Daarmee kan ik op mijn beide oren slapen dat er iedere dag weer op hetzelfde uur een dagblad in mijn brievenbus zal vallen. Dat is een item dat niet mag ontbreken om mijn dag positief te beginnen. Want daarin is het belangrijke koninklijke nieuws te lezen zoals de verjaardag van de tweeling van Prins Laurent en zijn vrouw Claire, prins Aymeric van België (18) en prins Nicolas van België (18). Er was ook weer de kaart met de kerst-en nieuwjaarswensen van ons koningspaar en kroost te zien. Een mooie foto. Tot morgen
Ik leef samen met de 'woke' generatie, waarbij de jeugd op alles en nog wat commentaar heeft, zich telkens om een of andere reden benadeeld en tekort gedaan voelt door de leidinggevenden en de maatschappij. Ze zijn 'woke', verleden tijd van 'to wake', zijn wakker geworden, alert, voelen zich gediscrimineerd in alles, en klagen alle onrechten ter wereld aan. Voilà, denk ik dan, dé kans van jullie leven om dat allemaal recht te zetten, want de meest democratische verkiezingen ter wereld komen eraan. Zoveel partijen met een verscheidenheid aan programma's zodat iedere burger en al die malcontenten, wel iets van hun gedachtengoed kan vinden in die teksten. Het enige wat ze moeten doen, als jeugdig mens, is zich engageren om de vekiezingslijsten te bevolken, hun ideeën en het waarom van hun ontevredenheid te verdedigen ten opzicht van de miljoenen mensen in ons land en op die manier iets aan hun frustraties proberen te doen. Wie neemt het woord naar aanleiding van die belangrijke verkiezingen van 2024? Een tot leven gewekte politicus via AI, artificiële intelligentie, die al bijna 10 jaar vanuit de hemel toekijkt hoe we het er in Belgenland vanaf brengen. Wie komt er nog terug? Een bijna 69 jarige, een 72 jarige en twee 85 jarige grootvaders. Dat alles te zien bij de verschillende belangrijkste politieke partijen!!!. Waar blijft onze jeugd? Geen goesting om te besturen en verantwoordelijkheid te nemen maar wel om kritiek te geven? Dat weerspiegelt nu het leven die de social media ons bezorgen: kritisch zijn, alles vervloeken, commentaar geven vanchter een scherm en anoniem. Zodra er actie vereist wordt, zijn ze onzichtbaar en sturen hun kat. Men verwijt de senioren van alles en nog wat, maar de oude knarren zijn terug aan zet en worden op de manier de 'jeugdige knarren' met gevoel voor verantwoordelijkheid en beleid. Zoveel erkenning van onze leeftijd doet me het lied van Connie Francis zingen, "My Happiness" en "Stupid Cupid". En wat maakt me vandaag nog gelukkig? Mijn bloeduitslag!!! Zo gezond als een vis in het water!. Wel een beetje opletten voor de suikers, dat is natuurlijk mijn zwakke punt. Een beetje technische mankementen, zoals artrose, zijn niet vreemd voor mijn leeftijd en vereist alleen een beetje aanpassing van levensstijl. Al bij al kan ik van mezelf dan met enige fierheid zeggen dat ik ook een jeugdige 'knarrin' ben. Vandaag zal mijn e-reader weer mijn grootste vriend zijn want zegt Thomas von Bartholin (1616-1680): "zonder boeken zwijgt God, slaapt het recht, stokt de wetenschap, verlamt de filosofie, worden brieven sprakeloos, en raken alle dingen gewikkeld in duisternis". Tot morgen
Deze voormiddag waren er dreigende wolken, een dreigende zee en een wind die van jetje gaf. Een 6 maandelijkse check-up van lijf en leden en een bloedaftapping waar ik dan morgen de uitslag van krijg. Verder heel goede raad om terug wat actiever in het leven te staan. Als ik wakker en opgestaan ben, moet ik de discipline hebben om overdag niet meer te gaan liggen. Wel mag ik 's middags de ogen even sluiten al zittende, maar voor de rest van de dag is het ofwel rechtop zitten, staan, lopen, wandelen. Ik moet terug een boost krijgen en daar zorg ik best op die manier voor. Ik heb het al dikwijls vernoemd, alleen zijn is voor een deel een gemakkelijk leven hebben maar langs de andere kant is er niemand die me af en toe eens een schup onder mijn achterste geeft om vooruit te maken met werkzaamheden, met koken, met wandelen, bewegen tout court. Ik moet mezelf daartoe verplichtingen zonder smoeskes, om dat niet te doen, te verzinnen. Ik ga mijn leven beteren zonder dat ik een menselijke compagnon aan mijn zijde moet zoeken die dan zou suggereren; zouden we eens....Mijn leven beteren, dat was het medicijn van de dokter, en de hond moet mee. Na mijn blog geschreven te hebben zal ik er mee beginnen!. Deze morgen zag ik trouwens dat de gemeente overal kerstversieringen aan het aanbrengen was en mijn eerste uitstap zal zijn ze allemaal van dichtbij eens te gaan bekijken. Best zou natuurlijk zijn als ik dat bij valavond zou doen als al die kerstlichtjes branden en een magische sfeer creëren op de dijk met de zee als achtergrond. Voor de rest is er geen nieuws waar ik een en ander over te zeggen heb. Het is een 'kolen maandag', een dag met weinig nieuwswaarde. Tot morgen
De geschiedenis en het leven van de koningskinderen van ons land, sinds zijn ontstaan 1830-31, is er een van glitter, glamour en geluk naar buitenuit. Binnenin de familie is het van een schrijnende tristesse met veel maitresses en verwaarlozing van de echte vrouw en kroost. Voorzien is dat het slippertje van Albert, met verstrekkende gevolgen, toch wel het laatste kan genoemd worden in de koninklijke setting. Van ver kon ik ruiken dat zijn buitenechtelijke dochter, zijn erkenning niet alleen wilde om een officiële vader en familienaam te hebben, maar vooral te kunnen delen in zijn erfenis. De vetpotten van haar stiefvader, een rijke industrieel, was met de scheiding van haar moeder van deze Belg, voor haar gesloten en vervlogen. Het koekoekskind werd uit het testament geschrapt en mocht alleen nog eventjes zijn naam dragen om het kind niet te zéér te traumatiseren. Opgevoed in rijkdom, maar zonder enige voorziening op rijkdom die zo broodnodig is in die kringen, was de optie: onomstotelijk bewijzen dat ze de dochter van een koning was. Uitdrukkelijk werd door haarzelf en haar entourage gezegd dat 'geld' niet de reden was, wel dat ze erkenning wilde krijgen voor haar bestaan. Maar de kunstenares-prinses heeft het geldelijke geluk niet aan haar zijde. Wegens een onbekend verleden en gebrek aan een job, is man-lief haar manager voor zowel de verkoop als de tentoonstelling van haar creaties. Brengt dat veel op? Geen enkel idee. Wel laat ze in een recente brief aan de regering weten, dat ze gediscrimineerd wordt ten opzichte van de andere kinderen van de ex-vorst: ze krijgt weinig uitnodigingen voor officiële gelegenheden in tegenstelling tot haar halfzus- en broer, en krijgt geen enkele functie. Het is haar niet te doen om een dotatie in de wacht te slepen!!. Waarschijnlijk heeft ze nog geen enkele documentaire gezien of teksten gelezen van de machtswissel in 1993. Toen bedong haar koninklijke vader bij de regering een inkomen voor de kroonprins en zijn 2 andere kinderen. In ruil voor werken die het welzijn van het land konden bevorderen kregen ze geld, met voorlegging van de kostenstaat en uitgaven. Nu is er een andere koning en die heeft zelf genoeg kinderen om hem te vertegenwoordigen, inhuldigingen te doen, bezoeken af te leggen. De kunstenares is overbodig. De DNA-test zorgt niet voor een verhoopt inkomen en zijn erfenis zal ook wel al in strikte intimiteit geregeld zijn. Dat puurde ik als opvallendste bericht op een zondagmorgen. Nu is het tijd om mijn croissantjes te bakken. Altijd lekker op zondag, zeker de geur van het bakken. Tot morgen
Goede morgen, pijltje is speaking again!. Ik moet meedoen met de tijd en af en toe er eens een Engels begrip tussen lappen. Vooral als er niet veel te vertellen en te zeggen valt. Ik weet niet hoe je deze winterse tijd kan noemen. In de zomer is dat komkomertijd. Zo genoemd door een té veel aan die groenten, en de eentonigheid van die komkommers als troef. Een omschrijving van een tijd met weinig nieuwswaarde op het nationale en internationale vlak. Naar analogie van die vakantiemaanden zou ik deze tijd van het jaar, de 'kolentijd' noemen. Dat is niet zo'n eentonige groentenbenaming als die zomerse vrucht, en geeft toch een beetje nuance, ondanks het gebrek aan iets anders. Je hebt ze in alle geuren, kleuren, vormen en smaken, zoals bloemkool, rode-groene-witte kool en zelfs met een Italiaans naampje 'broccoli'. Zelfs de dikke weekendkrant heeft geen nieuw nieuws te melden en herkauwt alle gebeurtenissen van de laatste weken en dagen met een ander gezichtspunt of een nieuwe analyse van de feiten. Het is voor mij ook een stille tijd. Het enige wat er is, zijn de intermezzo's van het weer, blauwe- en grijze luchten wisselen elkaar af, droogte en nattigheid ook. Maar de eerste tekenen van nieuw leven begint zich ook al aan te kondigen, de sneeuwklokjes zijn al met hun groen kopke zichtbaar. Maar met de regenvlagen en een wind die weeral vlot de 80 km/u bereikt, zal er buiten niet veel gedaan worden. Wel een paar keer met de hond een toerken doen en tussenin is het amusement binnenshuis. Me misschien nog eens verdiepen in het boek "Windows 10 voor senioren (voor dummies)", altijd een aanrader als ik iets niet vind en mijn vrienden niet ter beschikking staan. Ik kan natuurlijk ook een puzzelke op de PC maken, een boek lezen of wat TV kijken. Mogelijkheden genoeg om deze natte winderige dag door te komen. Tot morgen
Ondanks dat ik met een fris gekruld hoofdje aan mijn dagelijkse oefeningen begon, heb ik er niet veel van terecht gebracht. Dat gebeurt af en toe wel eens, zelfs bij de besten. En soit, ik kan niet alle dagen even slim zijn. Maar ik ben wel altijd wakker en present op mijn afspraken, wat niet van de leden van het parlement kan gezegd worden. Waarschijnlijk geen vervoer voorhanden door de staking van de vervoersmaatschappij. En ja, stel dat ze allemaal met de auto waren geweest, waar moest dan hun automobiel gestationneerd worden? Dus, een lege kamer van volksvertegenwoordging en dus kon er niet gestemd worden. Ik zal dan met een belangrijker item voor de dag komen. Het kleurinstituut Pantone, heeft de kleur voor 2024 bekend gemaakt: Peach Fuzz, een mengeling van zalmkleur met perzik en oranje tinten. Een lichtere kleur dan het 'magenta' van 2023, een paarsroodachtige kleur, eentje waarvan er geen enkel deeltje voorkomt in de regenboog. Cyclaam en fuchsia zijn kleurnuances van magenta. Een andere nieuwigheid is er op culinairgebied, meer bepaald in de afdeling brood en lekkere aanverwanten. Dit is werkelijk 'zoete broodjes' bakken. Bestaat al sinds 1495 bij de bakkers in Milaan toen Toni voor de Milanese hertog een broodje bakte en de rest van Italië volgde. Stilaan verdringt ook hier de 'Panettone' de 'kerststollen' uit de etalages. Blijkbaar is de 'Pane di Tone' of het brood van Toni, een tijdrovende en moeilijke bereiding. Zonder gist, maar met desem, moet het 2 maal rijzen en rusten. De eerste keer is de duurtijd 12uur en de tweede 7uur. Het is bijna een cake door de aanwezigheid van boter en eigeel. Zit ook verpakt in een kartonneke en blijven net zoals de 'stollen' enkele weken goed eetbaar. De panettone is lekker gemaakt met citrusfruit en rozijnen, de stollen met rozijnen en marsepein. Ik zal eens op zoek gaan naar de 'panettone' en ze qua prijs en smaak eens vergelijken met de stollen, waar ik deze tijd van het jaar zo verlekkerd op ben. Ondertussen laat ik weer eens een gouwe ouwe uit de boxen knallen, weliswaar een lied met een wrange ondertoon: "Fly Away Little Paraquayos" van de George Baker Selection. Blijft een aangrijpend lied zelfs na 50 jaar. Tot morgen
Eerst wat schrijven vooraleer mijn middagmaal te verorberen. Het is niets meer of minder, dan een ijzige dag zonder dat het vriest(4°C). Een gure wind slaat om de oren, en doen me vlug binnengaan. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik blij ben dat ik voor mijn 'werk' me niet moet verplaatsen. Niet alleen omdat het koud is buiten maar ook doordat, tegenwoordig, met het openbaar vervoer nergens meer is te komen. Op korte tijd laat de NMBS de forenzen een paar keer in de kou staan. Met als gevolg weer lange files op de weg, ongelukken en ongmakken. Sinds corona is er gelukkig geïnvesteerd in thuiswerkjobs, maar dat geldt alleen voor de administratief bedienden, ambtenaren en niet voor de technici en arbeiders die niet vanachter een bureau al het werk en handenarbeid kunnen doen. Een toepasselijk citaat van een 'vroege' socialist, marxist, stalinist, Maxim Gorki (1868-1936): "Als werken aangenaam is, is leven vreugdevol. Als werken een plicht is, is het leven, slavernij". Blijkbaar is dat een parool voor de spoorbeambten, ze zijn nooit tevreden en de werkwilligen zijn er altijd de dupe van. Ik moet eerlijk toegeven dat ik echt niet weet waarrond het conflict draait bij de spoorwegwerkers. Ik heb me er nog nooit in verdiept, omdat vroeger en nu voor mijn werkzaamheden nooit afhankelijk ben geweest van trein, tram of bus. Zou er een oplossing gevonden worden moest, zoals in de video van CD&V, 'the beast' terug aan het roer staan van een regering? Of is dat een reklamestunt met AI en wishful thinking? Geen idee, maar Jean-Luc was in ieder geval een bekwaam regeringsleider, waar iedereen toch wel rekening mee hield en dokterde de meest onwaarschijnlijke oplossingen uit voor gelijk welke onenigheid, confrontatie, tweespalt of wrijving. De laatste zin vandaag geef ik aan de titel van een lied van Louis Prima (1910-1978): "Buona Sera". Tot morgen
Natuurlijk heb ik ieder jaar al geschreven over de Goed Heilig Man, natuurlijk heb ik gisteren mijn sloefje klaargezet aan de schouw en natuurlijk heb ik er zelf marsepein en speculoos moeten inleggen. Het is het feest van de kinderen en de gelovigen van de sprookjes die op deze dag, Sinterklaas, Roetpiet en Slecht Weer Vandaag verwelkomen. Ik hoor daar eerlijk gezegd ook nog een stukje bij. Ik wil graag mijn kinderhart nog wat houden en in sprookjes en legendes geloven. En deze man is het oerbeeld van legendes en verhalen. Zelfs zijn leven is omgeven met wonderbaarlijke gebeurtenissen. Geboren in Patara, Lycië, aan de Zuid-kust van het huidige Turkije ca 280 nC, overleden in Myra, het huidige Demre, Turkije ca 350 nC. Zo zou hij de dag na zijn geboorte al rechtop in zijn badje hebben gestaan. Als baby dronk hij elke dag moedermelk op vaste tijden behalve op woensdag en op vrijdag, dan dronk hij enkel 's avonds. Hij heeft dit systeem heel zijn leven volgehouden maar of dat ook al die jaren met moedermelk geschiedde, staat niet in zijn biografie. Ontelbaar zijn de verhalen en legendes waarom hij de patroonheilige is van de kinderen, schippers en kooplui. Legende van: 1) de 3 meisjes 2) stilt de storm 3) wordt bisschop 4) Spiridon van Kos 5) koren 6) redt de zeelui 7) verdrijft duivels en boze geesten 8) redt 3 ter dood veroordeelden en 3 gevangenen 9) Nicolaas en Cossianus 10) bedrogen Joodse geldschieter 11) de rijke Jood 12) 3 studenten. Het is de moeite om ze eens stuk voor stuk te lezen. Dan ben je niet verbaasd dat hij al eeuwen (sinds de 4eE) gekend en erkend is als kindervriend. Natuurlijk heeft hij de laatste jaren wat concurentie gekregen van Sint Maarten. Zeker van Santa Claus, een verbastering van zijn naam in Amerika. Gevierd op de vooravond van Kerstmis dank zij de reklame campagne van de frisdranken gigant Coca Cola en hun kamions en paardensleeën. Hier is het dan simpelweg de Kerstman geworden. Natuurlijk zijn er verschillende liedjes die de kinderen aanleren ter gelegenheid van deze grootse geschenkendag. Maar satire programma's mogen er ook eens zijn over deze "Oude Man met grijze baard". Het beste in dat genre is opgevoerd tijdens het programma "Magesien" op TV1, in de seizoenen 1968-1970. Toen stond ook iedereen al op zijn strepen en mocht er met sommige heilige huisjes niet gelachen worden en werden maar één keer uitgezonden, zoals het Sint Niklaaslied dat gezongen werd door Eddy Wally, met de koorleden Leo Rozenstraten, Walter Capiau en Johny Voners en geïnterviewd door Jan Van Rompaey (te vinden op internet). Hilarisch is dat je ziet aan het gezicht en hoort aan de uitspraak van Eddy, dat hij niet bergrijpt wat hij ten gehore brengt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik een ernstig persoon ben maar satire kan appreciëren. Spijtig dat er buiten de IDW op canvas, niet dikwijls aandacht gegeven wordt aan dergelijk genre van humor. Ik ga nu wat marespeinen patatjes eten dat heb ik zelf gekocht en in mijn sloefje gelegd. Tot morgen
Sinds corona ben ik toch meer op de kleintjes aan het letten, voor voeding en andere verbruiksgoederen. Sedert vorig jaar is er ook de schrik voor electriciteit- en gasrekeningen bij gekomen. Er is ons ook weer ingepompt dat ons gemak van verwarming en verlichting niet zo maar vanzelfsprekend is en dat daar een prijs tegenover staat. De oorlog in Oekraïne is niet alleen slecht voor de toevoer van granen maar ook voor het gas dat via pijpleidingen uit hun ondergrond naar hier wordt getransporteerd. Dus geen verbruik bv van lampen als dat niet nodig, zo weinig mogelijk stand-by zetten van allerlei apparatuur, de thermostaat een graadje lager zetten. Langs de andere kant word ik wel verplicht meer energie te verbruiken door allerlei officiële instanties om alles electronisch te verrichten: bankzaken, betalingen, briefwisseling met overheid, briefwisseling tout court, communicatie enz. Zonder meer en meer electriciteitsverbruik in ons land redden we het niet meer. Gevolg: zoveel mogelijk bezuiningen door geen onnodig licht te laten branden of aan te steken, weer zoals vroeger 'op de tast' lopen, leren blindelings te bewegen in mijn huis door alles ordentelijk te houden en onnodige attributen zoals matten, te verwijderen. Sfeer moet er in deze donkere tijd van het jaar wel zijn, de lampadairs hebben allemaal ledlampjes gekregen met aangepaste sterkte naargelaang ze voor het lezen of gewoon voor de gezelligheid moeten dienen. Omdat ik nooit de rolluiken laat zakken op mijn slaapkamer, hebik het geluk licht te hebben van de straatlantaarns en mijn e-reader geeft verlichte tekst. Ik kan met mijn hand op mijn zieltje beweren dat ik spaarzaam ben met het gebruik van electriciteit. Gisterennacht was dat tot in het absurde, met veel verbruik van elentriek achteraf. Na wat woelen in bed, dacht ik: begot, ik ben vergeten de nagels van mijn tenen te knippen en die irriteren mij. Zonder te verlichten ga ik naar de badkamer, waar ik alles op de tast kan vinden wat ik nodig heb en begin mijn pedicure op de rand van mijn bed met de straatlantaarns als licht. Halfslapend deed ik dit hygiënische werkje en knipte een stuk van mijn teen mee! Ik moest wel mijn licht aandoen omdat ik pijn kreeg en bloedde als een kalf!!!. Het heeft me 2u verlichting gekost vooraleer het bloed gestelpt was en pleisters rond mijn teentje had gedaan. Moraal van het verhaal, niet alles is te doen in het halfduister en volgende keer, mijn teentjes verzorgen vooraleer in bed te kruipen. En dan denk ik vandaag, moet ik daar nu zo oud voor geworden zijn om bijna mijn teen te amputeren omdat ik te zuinig op de verlichting was?
Vandaag zijn ook de 10 kanshebbers als 'nieuw woord van het jaar 2023' voorgesteld: bullebakbaas, X'en, pyjamatoerist, hittefit, nepobaby, donutfusie, graaiflatie, tiktokjustitie, schermapneu, vreugdebier. Stemmen kan tot 18 december via de website Van Dale. Gebruiken we nog de woorden van 2022 'klimaatklevers', 2021 'knaldrang' of van 2020 'knuffelcontact'? Ik denk het niet. Tot morgen
Ik heb gisteren het feestgedruis van de familie gemist, vandaag doe ik dat op kleine schaal eens over in mijn huis. Een gezellige babbel met de buurvrouw, een lekkere koffie en koekje erbij en een alcoholvrije aperitief om de tongen los te maken. Onze tongen waren bijna bevrozen door het winterse weer, die moeten we terug even losmaken. En de spreuk van vandaag op de feestdag van de patrones van de brandweerlui, begrafenisondernemers en mijnwerkers luidt: als Sinte Barbara wil, staat de vriezeman stil. En zo gebeurt het. De enige nieuwigheid die ik in de nieuwsgaring vind, is dat ik de kleren die ik eventueel zou kopen en waar er een label 'made in China' genaaid is, eerst moet wassen vooraleer te dragen. Er zijn of zouden kankerverwekkende stoffen in verwerkt zijn. Er staat niet bij waarom: is het de draad, de bewerking, de kleurstoffen, die deel uitmaken van het kledingstuk of de verpakking waarin het zich bevindt? Verdere gegevens ontbreken. Buiten de klimaatmars in Brussel, die ik niet echt een groot succes noem, is er weinig gebeurt dit weekend. Ik denk dat het iets te koud was om door de straten van de hoofdstad te lopen ofwel gingen de mensen liever eens de sneeuw in de Ardennnen opzoeken om de latten onder de schoenen te doen en wat winter-en sneeuwpret te ervaren. Natuurlijk is er het voortdurend oorlogsgewoel in Oekraïne en Midden-Oosten. Dat telt iedere dag meer en meer slachtoffers, verdriet en hopeloosheid van de bewoners. Prachtige landen, streken, die gewoonweg kapotgeschoten worden, zonder rekening te houden met de gewone burgers die enkel in vrede naast elkaar willen leven. Hier zeuren en klagen we over elkaar, de Walen, Vlamingen en Brusselaars. Maar we gebruiken woorden en komen tot compromissen om vreedzaam naast elkaar te leven. Zo zou het overal moeten zijn ipv elkaar met munitie, kanonnen en raketten te bestoken. Het water tussen de mensen kan toch nooit zo diep zijn dat een gesprek onmogelijk is. Om wat rust te brengen in mijn brein, luister ik even naar een topduo, dat in zijn liedjes zich dezelfde vragen stelt, Miek en Roel, met "De grote Revolutie", "Koop een geweer". Maar ook "Bang om oud te zijn", met vooral het zinnetje 'ik heb nog nooit de tijd gevreesd, die rimpels in mijn huid zal maken'. Tot morgen
