Dag van de panlatten slaan! Niet de magere mensen,'panlat' genaamd, een pandoering geven, wel de panlatten die de pannen moeten dragen, op de kepers kloppen. Het is een dag, die velen in hun hart dragen. Dat leid ik af, aan het aantal verenigingen dat hun werk in het zonnetje wil zetten op deze eerste dag van maart. Spijtig dat die zon het nog even laat afweten. Er zit teveel vocht in de lucht en het is een beetje nevelig en fris. Het is de 'Dag van de ééndagsvlieg', hopelijk kan ze er voor de volle 100% van genieten anders is dat toch maar brute pech als je juist op je 'ene' dag, een slechte dag hebt. 'Wereld RSI-dag', dag van de repetitive strain injuries, klachten, symptomen, syndromen die ontstaan door altijd dezelfde handeling te doen, door langdurig dezelfde houding aan te nemen, typen, met de duimen werken op het schermpje of ermee draaien enz. Het is wel eens nodig om voor die kwalen ook eens aandacht te hebben. 'Internationale dag tegen Discriminatie', dat geldt voor alle vormen, leeftijd, ras, sekse, kleur, handicap en noem maar op. In de kalender die ik volg is dat vandaag, anderen geven de voorkeur aan 21/03. Het zal een beetje afhangen van welke dag je aanziet als begin van de lente. Eigenlijk voer voor de 'woke people'. Zij zijn alert voor maatschappleijke mistoestanden, kijken naar tendenzen en evolutie, wat er in de maatschappij speelt en verkeerd gaat. Soms gaan ze er echt ver in . Zoals gisteren in de Zevende Dag op TV1. Dat brengt me recht naar de volgende 'Internationale Dag van Vrouwen van Kleur'. De organisatie die ermee startte bestaat niet meer maar de datum en dag is blijven bestaan. Een uitgeverij had aan een Booker Prize winnares gevraagd om een vertaling te maken van het gedicht van Amanda Gorman, geschreven voor de inauguratie van President Biden. Protest van the black woke people der lage landen, aanwezig rond de debattafel: hoe kan een witte, blanke vrouw, die niet afstamde van uit de slavernij verlostte zwarte Amerikaan een ziel leggen in het gedicht? Heel die heisa daarrond verbaasde me in hoge mate temeer omdat ik al een vertaling las een paar dagen na het remarkabele optreden van de Amerikaanse dichteres. Vertaler-tolk, Katelijne De Vuyst, leverde als 'redacteur vertalingen' bij de 'Poëziekrant', reeds een fraaie vertaling van het gedicht, waarvan ik gretig gebruik maakte in mijn blog van 28/01/2021 'dag van de poëzie' en het begin van de 'week van de poëzie'. Ik luister nu even naar een Frans Eurovisie Songfestivallied uit 1990, dat ik nog regelmatig eens beluister: "White and Black Blues" gezongen door de juiste kleur van de zangeres, Joëlle Ursull. Lyrics zijn van een blanke beruchte zanger/schrijver/en omstreden figuur, Serge Gainsbourg. Black and White zijn echt in het lied aanwezig! Morgen zal daar meer over gezegd en geschreven worden. Geniet van het liedje, zoals ook van het gedicht in het Engels of de Nederlandse vertaling.
Een vrolijk humeurtje, een vriendelijke lach is't levensdeuntje van iedere dag! De heiligen van gisteren waren geen succes. Die zagen liever een zuiderling winnen en op het hoogste schavotje staan. Een balletdanser zelfs, Ballerini, in het Italiaans. Enfin, zijn ploegbazen zijn Belgisch, toch één troost. Die zijn altijd 'zelfzeker', soms een beetje té assertief, op het nippertje van arrogantie. Met de benen van hun renners claimen ze winst alsof ze zelf gepedaleerd hebben en zich in het zweet hebben gefietst. Vandaag krijgen onze renners een herkansing, Kuurne-Brussel-Kuurne. Voor een Belgische zege, anderen en beteren aanroepen, Nicoforus, Diodorus, Romanus en bovenal Hilarius. Het weer is hen in ieder geval goedgezind, al de zoveelste zonovergoten dag in de rij. Het spreekwoord, dat februari minstens 5 zomerse dagen telt, klopt dus. Zoals altijd zijn de gezegdes gestoeld op jarenlange, zoniet eeuwenlange observaties van de natuur.
Blauw is de hemel en blauw is het meer. Schoon is je hemdje, maar 's zaterdags niet meer. Dit maar om dat er dit weekend aandacht besteed werd aan electrische huishoudhulpen. Volgens de schrijver is de vaatwasser een onmisbare machine voor de moderne huishoudens. Ik kijk daar toch anders tegenaan. Voor mij zijn een stofzuiger en een wasmachine de belangrijkste uitvindingen als hulp. Een hemdje wassen was al een grote bedoening. Gietijzeren tobbes die op het vuur moesten geplaatst worden, roeren met een stok, armen in het warme water steken om de was eruit te halen, spoelen, uitwringen. En als je dan het geluk had om op den buiten te wonen, laten drogen op de draad in de lochting. Nu is wassen geen corvee meer. Hetzelfde met de stofzuiger. Wat een opluchting om met een duw op een knopje alle slechte en vuile stofdeeltjes uit huis te krijgen. De bezem van de heks is achterhaald. Meer impact op onze levens als geheel, komt van Napoleon (1769-1821). Amper 51 jaar geworden maar een leven dat Europa onderste boven deed daveren. Tot op vandaag dragen we nog de beslissingen en wetten die hij toen nam: code Napoleon of wetboek, burgerlijke stand, kadaster, nationale bank, zijn denkbeelden over een staatsstructuur. Hij drukte ook zijn stempel op architectuur, interieur, mode en kunst, beter gekend als de 'empirestijl'. De Damse Vaart (Damme-Brugge-Sluis), het Willem- en Bonapartedok (Antwerpen), Fort Napoleon (Oostende) zijn ook nog zichtbare verwezenlijkingen van deze kleine -grote Corsicaan. Oorlog voeren om oppermachtig te worden, veel vazalstaten te hebben was zijn liefhebberij en ambitie. Met 57 veldslagen verslaat hij al zijn roemruchte voorgangers van vechtjassen. Hij telde 42 overwinningen, 11 nederlagen en 4 bleven er onbeslist. Beroemd zijn de namen Trafalgar, Austerlitz, gevechten aan de piramide van Gizeh. Gevangen genomen in april 1814 en verbannen. Maar op 26 februari 1815, kon hij ontsnappen van Elba. Nog 100 dagen was hij l'Empéreur, maar dan kwam Waterloo. Zijn grootste nederlaag en de deportatie naar Sint Helena. Het was een roemloos einde en de held stierf aan maagkanker. Nu eens naar "Waterloo" (1974)van ABBA luisteren. Hun "Waterloo" was geen vernedering maar het grootste Eurovisie Songfestival lied aller tijden.
Gelukkig en eindelijk eens een andere kop in de gazet: de koers is weer thuis! Vandaag op deze zonovergoten zaterdag, de eerste wielerwedstrijd op Belgische bodem, de Omloop Het Nieuwsblad. De beentjes moeten al geoefend zijn voor deze klassieker over 200 km. Start in Gent en aankomst in Ninove, een afstand van ongeveer 40km in realiteit. Om de spanning er in te houden is het niet zomaar in 5 rondjes te doen. Nee, via allerlei bochten, omwegen, heuveltjes en kasseistroken probeert men er op deze manier toch een interessante wedstrijd van te maken. Er mag geen publiek langs de kant van de weg staan, maar dat deert me niet. Fysiek ben ik nooit aanwezig bij een wedstrijd. Ik bekijk dat liever in alle comfort en rust thuis in mijn zetel zonder de jingel jangel van Rodania. Natuurlijk horen de renners van divers pluimages en verschillende nationaliteiten het niet als ik hen dan aanmoedig. Mijn remedie: hulp inroepen van alle heiligen van de dag zoals er zijn, Besas, Gelasius, Nesius en Basilius en 25 meer sinten om aub één van de aanwezige Belgen uitzonderlijke benen te geven om als eerste over de finish te komen. Voor vandaag heb ik geen voorkeur voor beste coureur van eigen bodem, dat de beste mag winnen. Door de renners zal ik kunnen vergeten dat er geen versoepelingen gebeuren in het dagelijkse leven. Deze morgen was er de premier met het slechte nieuws nog eens te horen en nadien lieten de snoodaards van de radio "Set me Free"(1965) van The Kinks horen. Een beetje later vonden ze nog een betere song. Het was de vraag van dat bolleke met de trompetten: "Don't you want me baby"(1981) by The Human League. Volmondig zeg ik "nee, nee, nee", ik wil terug naar 03/2020.
Ik kwam tijdens mijn lectuur Rudolf Steiner (1861-1925) tegen. Omdat de Steinerscholen toch erkend en bekend zijn wilde ik wat meer van deze man te weten komen. Ik heb het opgegeven na het lezen wàt hij allemaal was: esotericus, schrijver, architect, filosoof, antroposoof, heilpedagoog. Ook bekend om zijn antroposofische geneeswijzen, de sociaal driegeledingen en de biologisch-dynamische landbouw. Ik zou teveel werk gehad hebben om alleen al de betekenis van al die beroepen uit te zoeken en te begrijpen wat ze inhielden. Ik geloof dus zomaar dat die scholen goed werk leveren voor de kinderen die er lessen volgen.
Vandaag was er weer ochtendmist en veel nevel, net zoals 25 jaar geleden. Toen was er de gigantische botsing in Deinze bij dit weerverschijnsel. Meer dan 200 auto's tot schroot herleid, erger waren de 10 doden en talrijke gewonden te betreuren.
Het is zonnig weer, dus ik spoei me naar buiten om een klein beetje opkuis te doen van de gevallen brokstukken van mijn dak en een oplading van mijn vit.D te krijgen.
Sinds 1298, spreekt men voor februari in het Middelnederlands over 'sporkelmaent' in de betekenis van 'springen'. Dit omdat de maand om de 4 jaar een dag verspringt. Echter sinds 1357, heeft ze de betekenis van 'takken bijeenzamelen' of 'sprocken'. Sprokkelen heeft een paar betekenissen zoals; losliggend hout verzamelen om het vuur gaande te houden of kleine beetjes verzamelen en soms ook voor valspelen vooral dan op sportief vlak bv bij tijdsopmetingen om seconden te sprokkelen de bochten afsnijden. Sprokken kan ook een afgeleide zijn van het Latijnse 'spurcalia', de heidense winterfeesten die door de kerk als smerig en zedeloos (spurcus) werden beschouwd. In ieder geval is het nu 'februari' geworden. Ik vernoem die ouderwetse naam, omdat er een woord opduikt dat me aan de oude naam van maand nr 2 deed denken: datasprokkel. Het nieuwste woord om het voortdurend verzamelen van kleine beetjes info op het internet, die gebruikers achterlaten bij het websurfen. Het oude woord kan op een hedendaagse invulling terug in de mond genomen worden, en dat is geen slechte zaak. Toch beter gevonden dan 'virolocratie'. Deze term om aan te duiden dat, het sociaal-economische beleid en adviezen voor bestuur van een samenleving, in handen van virologen ligt. Dan hoor ik toch liever het Vlaamse woord van de dag: barema. De loonschaal, salarisschaal voor werknemers maar voornamelijk gebruikt voor de ambtenaren. Als gepensioneerde mag ik me dus vergenoegen een ambtenares genoemd te worden want mijn loon is uitbetaald door de staat. En wonder boven wonder, ik ben vastbenoemd en zit reeds 7 jaar in dat stelsel. Nadeel; geen opslag voor de dienstjaren of een verlofdag méér, ook niet in een hogere loonklasse kunnen komen door aanpassing van een titel of functie, alleen nog een index-aanpassing. Dat is dan het spijtige van in die loonschaal en deze vaste benoeming te zitten. Niet getreurd daarom, ik kan me nog altijd een boterham met zelfgemaakte confituur of een omeletje met tomaat permitteren en de hond geniet af en toe van een extra knauwbeentje.
De dakwerken zijn nog altijd bezig. Tijd te over om amusement te zoeken op het internet. Ik kwam de site tegen die zegde waardoor ik gelukkig kan worden. Ik rijg alles aaneen in een mooie paragraaf en dan zoeken jullie zelf maar de dingen uit die mij en misschien ook jullie gelukkig maken. De werktijd op kantoor zit er eventjes op en dus ga ik buiten in de zon genieten. Kijken naar de vogeltjes in de lucht en de naam raden. Mijn hond ook een nieuw trucje leren en dan genieten om hem te horen dromen. Als ik dan goesting heb of een klein hongertje, maakt ik mijn lieve schat terug wakker. Dan wandelen we samen naar de frituur en op een bankje, genietend van de zon en de zee, verorber ik dan mijn bicky burger of frietje. Meer is er niet nodig om gelukkig te zijn. Ik las ook dat de hond 'humor' heeft. Eens uitzoeken wat dat wel kan zijn en of ik er ook om moet lachen!
Ik moet lijdzaam toezien hoe een stukje geschiedenis van mijn huis verdwijnt. De ouderdom van sommige dakpannen en hun gebinte dateert van het begin van de 20e eeuw. Ze hebben hun diensten bewezen en zijn echt aan vernieuwing toe. Een hele geschiedenis hebben ze meegemaakt; twee oorlogen, de levens van toch een hoop mensen en alle weertypes die men in België en aan de kust kan bedenken. Nu een nieuw hoofdstuk voor mijn huis. Het betekent dat ik de stormen met een gerust hart kan afwachten, geen schrik meer moet hebben van loskomende en vallende dakpannen of regenpijpen die afknappen en met oorverdovend gedruis naar beneden komen. Die mannen werken met een ongeloofelijke snelheid om alles in orde te krijgen vooraleer er één druppeltje uit de lucht zou vallen. Vandaag moeten de hond en ik wel binnen leven met een beetje veel lawaai en muziek. Dus...stop ik mijn joggingsbroek in de wasmachine dan heeft die toch wat beweging gehad.
Regelmatig verschijnt er eens een artikel over mensen die vroeger onaantastbaar werden geacht vanwege hun afkomst, rijkdom, positie. Nu bekijkt men ze met een kritische bril en plaatst men hen in een waarheidsgetrouw perspectief. Het gaat meestal over rijkelui, edellieden, tyconen, magnaten, zakenlui, die ongenaakbaar willen zijn en boven de gemiddelde mens willen tronen. Wat blijkt, dat velen onder hen ook gewoon opportunisten zijn en van het beste walletje willen eten. Een prins-gemaal wordt nog eens in de 'anjer' gezet. De happy family is niet altijd happy, zo lees ik ook weer eens, maar alles voor de mooie schijn. Hyacinth Bucket is nooit ver weg bij royalty. Vroeger toch, toen er moet via huwelijken geld of land moest gewonnen worden. Een uiteenzetting vandaag over een van de laatste de Mohikanen, Bernard van Lippe-Biesterfeld (1911-2004). Geboren als doodgewone graaf, later prins gedoopt en uiteindelijk het geschopt tot prins-gemaal van de Nederlandse prinses Juliana, die na 7 jaar zoeken nog altijd geen geschikte vent vond. Ze was dan ook niet de schoonheid van de eeuw maar had veel geld en er stond haar een royaal inkomen te wachten. Bij het huwelijk kreeg hij uit dankbaarheid al een som geld om het ouderlijk kasteel van de ondergang te redden, hypotheekschulden te vereffenen, kreeg een eigen inkomen, een dure auto. Na de echtelijke plichten en de oorlog, kon de man zijn gangetje gaan. De dure levensstijl die hij erop na hield noopten hem om andere inkomsten aan te boren en werd genoemd in een paar corruptieschandalen. Weg schone naam. Hij was ook niet vies van buitenechtelijke escapades met dochters erbij als toegift. Juliana en de rest hebben dat niet in dank afgenomen. De familale behandeling zal volgens hem onheus geweest zijn en door zijn privé testament heeft hij een zoete wraak genomen. Zijn persoonlijke prullaria en sommige toelagen, gaan grotendeels naar vrienden, chauffeurs, secretaresse, minnaressen en hun kinderen. Een blamage voor de wettelijke kroost!
Het "werkwoordenwiel", ontworpen door Yannick Vercauteren ga ik me wel aanschaffen: 4,95€ om zonder fouten te schrijven, vooral d-dt, is niet teveel geld.
Zo mag er ook af en toe wel eens een zijn. Want ik ben de onrust zelve. Morgen beginnen de dakwerken en het boezemt me toch wel wat schrik in. Mannen die van 's morgens tot 's avonds lawaai maken, over en weer lopen, afbraakwerken, brokstukken, een onrustige hond. Vandaag doe ik dan maar mijn 'geliefde boodschappen' want mondvoorraad zal ik wel in huis moeten halen. Eens de werklui bezig zijn is het moeilijk weg te lopen. Ik moet vandaag uit mijn 'kot' komen. Misschien niet slecht dat ik af en toe gedwongen word om mijn domein te verlaten, want ik ben echt wel een huismus. Zeker als er van overheidswege de slogan 'blijf in uw kot' bovenop komt. De dag begon wel goed toen ik een van die onsterfelijke liederen hoorde op de radio: "De Pastorale" uit 1968. Het magistrale duet van Ramses Shaffy (1933-2009) en Liesbeth List (1941-2020). Beiden met een turbulente jeugd en leven, beiden (samen of apart) met een prachtige erfenis aan wondermooie Nederlandstalige liederen. Men probeert ze dikwijls te copiëren of te coveren, maar nooit kunnen ze geëvenaard worden. Er zijn nu eenmaal uitvoeringen en liederen, waar men niet aan mag raken met welke goede bedoelingen ook. Het lentegevoel hangt in de lucht, nochtans is het nog altijd putje winter. De tuin vertoont echt wel een grote ravage, want ik had niets van mijn planten binnen gezet tijdens de vorstperiode. Het tintelt en kriebelt om naar een tuincentrum te gaan om wat bloemekes aan te schaffen, wat primulakes bijvoorbeeld, want alleen de sneeuwklokjes zijn present met hun fragiel bloempje. Mijn paasbloemen steken wel hun stengels omhoog maar de bloemknoppen hebben geen zin om open te gaan. Het is dan ook nog verre van Pasen, nog 33 dagen om precies te zijn. En een bloemeke is niet stom, ze zullen maar bloeien op den dag die ze in hun naam dragen. Bon, me mooi maken om op stap te gaan en zien wat voor lekkers me vandaag kan verleiden om meegenomen te worden. Voor alle zekerheid ga ik eerst mijn inwendige mens versterken om geen miskopen te doen door alleen maar koeken en snoep mee te brengen en een té veel aan andere voeding. Met honger zijn mijn ogen altijd groter dan mijn maag.
Een lied van 1952 dat Bobbejaan Schoepen bekendheid bracht. Een lied gezongen door vele Vlaamse zangers zoals Wannes Van De Velde, Louis Neefs en nog vele anderen hebben het op hun repertoire staan: Zie ik de lichtjes van de Schelde. Maar deze morgen hoorde ik een wondermooie versie van 'Daan'. Dat nadat ik al "Hijo de la Luna" (zoon van de maan) van de Spaanse groep 'Mecano' had gehoord. Op deuntjesvlak heb ik twee schone liedjes beluisterd, vooraleer weer alles stil te maken in huis. Het is een luxe dat schrijven niet meer met potlood, bic of pen gebeurd, maar met een aanslagvriendelijk toetsenbord van de pc. Wat een verschil met de middeleeuwen toen er geen fouten mochten gemaakt worden op het perkament, beschreven met een ganzenveer, of toen ik nog klein was met lei en griffel die altijd brak als ik te hard duwde. Ik ben dus een verwend schepsel, product van mijn tijd. Ik schrijf dat omdat mijn ogen nog in slaapmodus zijn en mijn handen ook. Het is te zeggen, een lui linkerhand want ik ben nog één van die zeldzame exemplaren linkshandigen. Een erfenis van de tak van mijn vader. Maar die erfelijke trekjes is toch wel speciaal. Bij ieder nieuw wezentje kijkt men uit wiens kleur van haar en ogen ze hebben, de nageltjes zijn het grote of kleine nagelbedjes, ja dan nee een putje in de kin. Nog duizend en één andere dingen waar men naar uitkijkt, wat de erfenis is van vader, moeder of een verre voorouder. Wat later komt de nieuwsgierigheid of het wezentje slim of gewoon is, mooi of wat anders, groot of klein blijft. Zo komt dan ook het moment dat men vaststelt of ze links- dan rechtshandig zijn. Mijn drie kinderen zijn links, de 9 kleinkinderen allemaal rechtshandig. Simpel gezegd, rechtshandig is dominant in mijn erfelijkheidsleer. Mijn kinderen hadden allemaal blauwe ogen en nu heeft de helft bruine ogen. Asblond haar is ook op de retour, het is nu meestal donkerbruin en zeer blond. Ik heb een 'vel' dat de zon moet mijden en nu is de helft met een huid dat de zon welwillend is. Ik heb een grote familie, 15 stuks, met veel gemeenschappelijke trekjes en toch is ieder exemplaar op zich, uniek. Zo moet het ook, diversiteit in de mensen, geen klonen.
De uitslag van de 'hoopjes' telling van dit weekend. Een 4646 mensen hebben gereageerd en samen hebben ze 50.250 molshopen geteld. De meeste, dat hoeft niemand te verbazen, in de provincie Antwerpen, de minste in Limburg. Heel speciaal vond ik de vermelding, precies met een zekere verbazing genoteerd, waar die molshopen te vinden zijn: in weilanden, tuinen, boomgaarden, bossen. Volgens mij hebben die beestjes nooit ergens anders geleefd dan op die plaatsen. Ik heb ze nog nooit in mijn huis gevonden om de cement van mijn huis om te woelen, laat staan de vloer. Gelukkig maar. Enfin, iedereen kan nog altijd laten weten waar 'de mol' zich bevindt op 'waarnemingen.be'.
De hond ligt nog op apegapen na een zeer vermoeiend weekend. Althans voor hem. Ineens had hij speelmakkers genoeg om hem bezig te houden, het liefst met de bal, natuurlijk. Onvermoeibaar als hij is, vraagt hij de aandacht van de kids om balspelletjes te doen. Dat gebeurt dan ook tot iedereen huiswaarts keert. Twee dagen lopen, springen en salto's maken, om zijn kunsten te laten zien aan alleman. Het was een zoet weekend, niet alleen door de lekkernijen, cake en bodding, maar ook om 2/3 van de familie eens rondom mij te hebben. De vooruitzichten zijn goed, nog eventjes geduld en we kunnen ook weer binnen iedereen verwelkomen. Geduld heb ik ook met mijn dak moeten hebben, na 3 jaar zal er eindelijk deze week werk van gemaakt worden. Oef!
Werelddenkdag, World Thinking Day, sinds 1926 georganiseerd door de World Association of Girl Guides and Girl Scouts. De 'gidsen' scoutinnen, buigen zich vandaag hier en wereldwijd over mondiale problemen. Ze worden aangemoedigd om samen, in vergelijkbare groepen, en in vriendschap na te denken en het bewustzijn te vergroten over een wereldwijde problematiek. Zich ook uit te spreken over problemen waar jonge vrouwen en meisjes mee geconfronteerd worden. Dit jaar is het thema 'vrede'. Samen vrede te brengen, samen vrede te vragen, samen vrede te creëren, Stand Strong, Stand Up, Stand Together. Vragen die een antwoord willen hebben en antwoorden willen vinden; welke kwestie hebben tot conflicten geleid, wat heeft tot vrede geleid. Vragen als leidraad in de denkoefeningen wereldwijd. Het is geen lukraak gekozen datum maar de geboortedag van Robert Baden-Powell (1857-1941), grondlegger van de scouting. Hij was een militair in het Britse leger, een verkenner 'een scout'. Sinds zijn jeugd trok hij, met boers en zussen, op trektochten, kanovaren, buitensporten en buitenleven. Die ervaringen waren zijn basis en ook de ervaringen in het leger met de soldaten. Dat noteerde hij in zijn boekje: Scouting for Boys. Zelf probeerde hij dat eerst eens uit in een jeugdkamp in 1907 en zag dat het goed was en werkte. Sindsdien hebben er miljoenen jongens zijn boekje gelezen en zijn ideeën gevolgd. In 1912 huwde hij Olave St Clair Soames, meteen ook de aanleiding om dit ook voor meisjes te organiseren: de gidsen. Een tweede boekje verscheen "Aids to Scouting" waar zijn gedachtengoed, methodes en een nieuw opleidingssysteem (ook voor soldaten) genoteerd staan en meteen ook de grondregels voor de padvinderij tot op vandaag: 1) zijn onderwijsmethodes, zijn groepsleren en zelf leren zoals in het schoolsysteem van freinet, montessori.. 2) sociaal en christelijke opvattingen zijn niet tegenstrijdig. 3) hij was een voorstander van de vrouwenemancipatie. 4) voorstander van seksuele voorlichting. Vandaag zijn er meer dan 60 miljoen leden wereldwijd, verdeeld over 223 landen.
Vandaag dacht ik ook aan de avonturen die Baron von Münchhausen (1720-1797) neerpende en aandikte toen hij terugkwam van gevechten in Turkije: de kanonskogel, met eenden in de lucht, de bevroren urinestraal en nog zoveel meer sagen, volkslegendes en verhalen, al dan niet zelf beleefd. Spijtig genoeg is zijn naam nu verbonden aan een ziektebeeld: syndroom van Münchhausen.
Dag van de moedertaal. Er werd voor 21/02 gekozen omdat in 1952, mensen in Bangladesh betoogden om de officiële erkenning van hun moedertaal, het Bangla. Tijdens deze demonstratie werden verschillende mensen doodgeschoten. In feite martelaren voor hun taal. Tijdens een conventie van de VN in het jaar 2000, werd beslist om ieder jaar op deze dag het belang van de moedertaal te onderstrepen en ook te vieren. De moedertaal is de basis van alle leerprocessen. Een taallabo kan dan een nuttig instrument zijn om een taal beter te leren spreken en de klanken te horen. Maar ik kan ondanks alle moeite mijn dialect- accent niet afleren of wegsteken. Ik denk van mezelf dat ik mooi ABN spreek, tot ik mezelf eens hoor praten, dan val ik achterover van mijn tongval. Niet getreurd, zeg ik maar, zolang de mensen verstaan wat ik zeg is het goed.
Het is dag 2 van het mooie weer en stormenderhand wordt de kust weer ingenomen door de dagjesmensen, die water willen zien, zand willen voelen en in de wind hun haren laten wapperen. Maar Knokke torst een groot verdriet. Dat uitvergrootte dorp aan zee, een enclave in West-Vlaanderen heeft zijn hoofdman verloren. Geen keizer, koning of prins, maar een graaf die handelde of hij die titels allemaal had. Tot zijn groot spijt moest die edelman luisteren naar en handelen volgens de Belgische wetten. Wat een affront was dat voor de burgervader die wel Vlaams spreekt maar zoals het hoort, met Franse tongval ! Wat een deuk in zijn adellijk bestaan. Baas over een dorp dat zo exclusief als Monaco wil zijn, een dorp dat ons rijken kent ons rijken wil zijn, een dorp dat nauw toekijkt of er geen gewone mensen, die van arbeid hun bestaan maken, hun zon-zand-zee komen wegnemen. Al de mensen in hun prachtige witte villa's met oranje dakpannen, al die bewoners of tweede verblijvers van de luxueuze appartementen moeten het nu stellen zonder hun stijlicoon dat het uniform van de Knokkenaar lanceerde: gekleed in millet of ander donsvestje, pull achteloos over de schouders gegooid, oranje- gele -groene- rode broek, modieuze pet of klak en kousloze moccasins aan de voeten. Ook de introduceerder van het golfkarretje ter vervanging van de benen en de fiets. Hoe moet de Cie Het Zoute overleven nu er geen important lid van hun bestuur het voor het zeggen heeft op plattelandsniveau? Misschien leren de dorpelingen te leven zoals alle West-Vlamingen/Belgen? Ik ben alleen nieuwsgierig wanneer de invasie van de zo gevreesde frigobox toerist zal beginnen en welke slagzin het chique volk zal hanteren om dat te beletten. Maatschappelijk en sociaal was deze burgemeester, met de naam van weldoorvoede 'lippen' vooral dienstig voor een kleine minderheid van zijn bevolking. Enfin, tot zover commentaar over het openbare leven van deze aflijvige. De naaste familie zal wel verdriet hebben zoals bij elkeen die een familielid moet missen. Ik bied hun dan ook mijn gemeende en innige deelneming aan. En nu naar buiten.
Vóór de krant in de brievenbus werd gestoken was ik al op post om alles te zien wakker worden. De zee natuurlijk niet, die gaat dag en nacht door met leven. Dat is goed te horen als alle levende wezens nog in slaapmodus zijn. Behalve ik en mijn hond, naturlijk. Ik ben best tevreden met het vroege ontwaken. Observeren hoe anderen wakker worden is toch ietwat speciaal. Hier en daar zie je dan een lichtje aangaan. Ik heb geen uurwerk meer nodig wanneer ik een auto hoor vertrekken, een rolluik dat omhoog gaat, een tram die passeert... voor elke handeling is er een uur, en die ken ik ondertussen wel. Natuurlijk zijn de vogeltjes het eerste op post met hun gezang, als er een streepje licht in het oosten verschijnt. De vroege wandelaars zijn de hondenbezitters en zolang ze niet in de nabijheid van mijn huis komen laat mijn krullebol het maar voor wat het is: een hond die na een nachtrust zijn behoefte moet doen! "Natuurpunt" wil dat we de mollen in de tuin tellen. Men wil de verspreiding van dit diertje kennen, en behalve op het strand, zal dat wel overal te vinden zijn, is mijn idee. Iedereen is mollen liever kwijt dan rijk. Maar hobbytuiniers en telers opgelet, als je de gegevens toch wil noteren. Er zijn 'hopen' en 'hopen', alleen de hoop van de mol opschrijven en niet die van de 'woelrat' of de bult van de 'weidemier'. Maar iedere organisatie moet zijn bestaan rechtvaardigen met allerlei onmisbaar onderzoek naar de onmogelijkste of meest evidente dingen. Dank zij het 'recuperatiemateriaal' zoals ik liefelijk een vondst van mammoettanden wil noemen, zijn er al ettleijke onderzoeken gebeurt naar leeftijd, grootte, verspreiding, uitzicht en verdwijning van het dier. Voor dat laatste zou ik zeggen, het heeft de boot van Noach gemist. Maar de gevonden tand van dat beest, dat 1,2 miljoen jaar geleden verdween, heeft nog DNA in zijn holle tand zitten. Dat is door onderzoekers in het Centrum van Paleogenetica in Stockholm verder onderzocht met de nieuwste technieken. Wat blijkt, de Amerikaanse soort is een hybride van een nieuwe soort met de wolharige mammoet. Ik word er wel niet slimmer van, de olifant ook niet, maar ik ga nu wel beter slapen nu dat uit de doeken is gedaan. En voor 'hybride' denk ik nooit aan een beest maar aan planten en een auto.
Vandaag vermeld ik een speciale heilige voor mijn oudste vriend: feestdag van Jacinta de Jesus Marto (1910-1920). Een mystica genoemd, al was ze nog maar een kind. Was één van de drie kinderen die de verschijning van de Maagd Maria in Fàtima hebben meegemaakt op 13/05/1917
Nooit is de schrikkelmaand zo fel of ze geeft haar 5 zomerse dagen wel! Vandaag dag 1
Met een positieve ingesteldheid begin ik vandaag de dag. Er worden lentetemperaturen in het vooruitzicht gesteld voor vele dagen. Misschien beginnen ze dan aan het dak en heb ik eindelijk uitzicht op een normale woning zonder ijzeren harnas. Ik heb wel iedere dag oefeningen moeten doen om mijn huis binnen of buiten te gaan, en voor de hond was het simpelweg een springparcours. Ooit zal alles weer zijn zoals het was. Zelfs mijn haar heeft weer een grote beurt gekregen en ziet eruit zoals het moet ogen: gezonde witte blinkende haartjes. Een telefonntje van kids heb ik ook gekregen. Eén voor één komen ze me dit weekend met hun kroost bezoeken. Na de kapper ben ik dan maar recht naar de snoepwimkel gegaan om al die lekkere versnaperingen in huis te halen. Lekkerbekken zijn het allemaal wel. Voor een keer mag dat wel. Dat smaakt, zeker als dat suikergoed eten weer een tijdje geleden is. Een soort comfortfood.
Links en rechts hoor en lees ik van de geslaagde 'touchdown'. Een term uit het Amerikaanse en Canadese voetbal. Het is een manier van scoren die ermee bedoeld wordt. Maar daar ging het vandaag niet over. Wel over de geslaagde landing van 'Perseverance', de marslander. Aangekomen op de grond van de Rode Planeet na 203 dagen, 472 milj km en een snelheid van om en bij de 20.000 km/u. Dit is toch weer een sterk staaltje van menselijk kunnen. Uitgerekend vandaag is de geboortedag van Nicolaas Copernicus (1473-1543) die andere inzichten bracht in de astronomie. Vóór hem was er een 'geocentrisch wereldbeeld' met de aarde als middelpunt en centrum van het heelal. Copernicus bracht de 'heliocentrische theorie': de zon als middelpunt van het zonnestelsel en de planeten die rondom haar heen draaien.
Vandaag stop ik met het lied dat ik deze morgen hoorde: Wuthering Heights, uit 1978, gezongen door Kate Bush. Ze heeft een zeer aparte zangtechniek en ook wel een beetje een experimentele stijl. De song is gebaseerd op het gelijknamige boek van Emily Brontë (1818-1848), schrijfster, samen met haar zussen Charlotte en Anne. Ik herinner me vooral de videoclip van haar toen ze dit lied op tv te horen was: loshangende haren, wijd kleed en een radslag dat die vestimentaire uitrusting benadrukte. Dat was mooi.
Soms denk ik dat de Nederlanders hun gewone spreektaal beu zijn. De behoefte om bijna dagelijks nieuwe woorden te laten optekenen is gigantisch. Samensmelting van woorden, onmogelijke combinaties, hoe meer klinkers en medeklinkers, hoe beter. Het zijn ook geen woorden die een lang leven zullen beschoren zijn, alleen al omwille van hun verband met een tijdelijke situatie. Het zijn woorden maken als bezigheidstherapie en 'zie eens wat ik nu weer bedacht heb'. Gisteren was er het 'ongelijkheidsvirus'. Een virus dat bepaalde groepen meer miserie bezorgt dan anderen, voor covid-19 bv ouderen. Vandaag weer zo'n uitzinnig lang woord: turbospoedappel. Ze zetten zelfs geen accent op de 'e' zodat ik eerst dacht dat het om een nieuw soort fruit ging, een 'appel'. Niets van aan. Het is appèl. Een spoedvereisende zaak in het gerechshof, van appèl naar cassatie.! De brontaal van 'appel'is Frans, zonder accent grave. En de taal van Molière is hun spreekwoordelijke god en moet ten allen tijde en voor alles gebruikt worden. Alle woorden die tegenwoordig uit de Hollandse pen of Amsterdamse koker komen moeten een elitair karakter hebben. Alleen gestudeerde mensen kunnen ze nog lezen en ontleden en zo de juiste betekenis achterhalen. Nee, ik ben niet zo slim, ik heb tijd nodig gehad om de woorden te kunnen lezen en begrijpen. Vandaar dat het namiddag is eer ik aan mijn blog kon beginnen. Ik ben favoriet van onze eigenste taal. Die woorden zeggen waar het op staat. Vandaag 'verdapperen'. Het kan gaan om 'dapper worden' 'versnellen', 'rapper lopen', 'sneller rijden', vandaag betekent het 'beter mijn best doen'. Vooral op een kuisdag, eens verdapperen. Er is nog een woord dat mij onder ogen kwam en waarvan ik zeker weet dat het vroeger tot mijn woordenschat behoorde, weliswaar met zwaar accent: perseverance of doortastenheid, standvastigheid, doorzettingsvermogen. Nu is het de naam die de Nasa gaf aan de 'Marslander'. De 'Perseverance' werd gelanceerd op 30/07/2020 met een Atlas V Raket vanop Cape Canaveral. Bang afwachten voor alle intelligentia op aarde, vooral Amerikanen of het machien op de goede plaats op de planeet Mars zal terechtkomen. Stel je nu even voor dat het eerste wat vóór de lens zou verschijnen een 'marsmanneke' is. Verbijstering! Voordeel is wel dat er 3 van de vier experimenten direct een antwoord hebben: is er leven op Mars? zijn er biosignaturen? kan er een voorbereiding op mensen plaatsvinden? De 4e vraag moet de terugkerende Marsrover meebrengen : stalen van de planeet en de Jezero Crater, waar de landing vandaag is voorzien. De Marsrover noemt kortweg 'Percy' of 'volharding' en de helicopter aan boord, 'Ingenuity' of 'vindingrijkheid' zal verkenningsvluchtjes doen. Vanavond eens de beelden bekijken.
Een groot danser, acteur, zanger, producer, is jarig: John Travolta, 67 lentes. Na het zien van de films Saturday Night Fever(1977) en Grease (1978) wilde ik wel eens in zijn armen over de dansvloer zweven. Helaas was Lady Di (1961-1997) me voor tijdens haar bezoek aan de U.S.A. Een klein weetje: de zwarte avondjurk die ze toen droeg, heeft 300.000€ opgebracht op een veiling vorig jaar.
Gisterenavond heb ik naar twee programma's op tv gekeken, die me het gevoel van voyeurisme gaven. Allemaal wilden ze dat wel zelf want anders was er geen programma over gemaakt. Bij gebrek aan wat beters ben ik blijven kijken naar de natuur in het 'Hoge Noorden' en 'Terug naar een sportkamp in de jeugd'. Onbevredigend zijn zo'n programma's voor mij, ze brengen niks bij aan een verbetering van de kwaliteit van mijn leven. Ik heb ook niet de behoefte om de gedachten van mijn medemens van naaldje tot draadje te willen weten en kennen. Aangezien het toch 'Mardi Gras' was heb ik dan maar wat troost gezocht in zoetigheden. Uitspattingen, vraatzucht bijna, vooraleer ik aan de vasten moet beginnen. De tiramisu's gingen vlot naar binnen en vanaf vandaag kan ik aan de verleidingen weerstaan aangezien ik bijna alle lekkernijen al naar binnen gewerkt heb. De kasten zijn, op enkele droge koeken na, bijna leeg. Vette Dinsdag is het sluitstuk van de week, dat alle wintervoorraad, vroeger en nu soms nog, werd opgebruikt. De kuur van 40 dagen eens een matig leven te leiden zijn al eeuwenoud en beschreven in het Oude Testament. Ook in het Nieuwe Testament, met de beschrijving van het 40 daagse verblijf van Jezus in de woestijn, daarmee de nood aantonend, om eens per jaar, een sobere periode in te lassen. Dat is al eens gunstig voor het inwendige van de mens. De katholieken laten iedereen zelf uitmaken wat 'hun' vasten of versterving is vb minder alcohol verbruiken, de sociale media minderen. Alleen op vrijdag, sterfdag van Jezus, een beetje veggie doen, bv vlees te laten of iets minder eten. Bij de moslims zijn er in de ramadan, de na te leven voorschriften.Tot vandaag zijn er feesten te vinden die het einde van het katholieke liturgische jaar afsluiten. Tot Pasen, de Verrijzenis van Jezus, een nieuwe lente, een jaar aankondigd met verse oogst en heerlijkheden. Vandaag begint/ begon de vasten met een 'assekruisje' op het voorhoofd en de woorden: "gedenk mens, dat je stof bent en tot stof zult weerkeren". Onze hoogmoed als mens laten varen, ons laten beseffen dat onze tijd op deze planeet gelimiteerd is. Al zo dikwijls is de foto van 'The Pale Blue Dot' een troost. De miljarden en miljarden stofjes, te zien in het oneindige heelal, zijn al de mensen die hier al geweest zijn en nu op verkenning in het eindeloze heelal zweven en zwerven. Het zien van de nietigheid van de 'stip' waarop we nú leven, is telkens een moment van bezinning. Carl Sagan (1934-1996) heeft daar een mooi boek over geschreven en ik heb dat al vele malen genoemd. Op deze "dag van de vriendelijkheid", eens extra aardig zijn voor de medemens, alles dooen met een goede bedoeling, wil ik een citaat van een andere Sagan gebruiken. Françoise Sagan (1934-2004) schrijfster en regisseuse, met haar echte naam Quoirez: Liefhebben is niet alleen graag mogen. Het is vooral een kwestie van begrijpen.
Citaat van de dag: "Wanneer je oud wordt, duurt het langer om uit te rusten dan om moe te worden". Dat schreef cartoonist Morri Brickman (1917-1994). Ik kan dat beamen. Na een goede slaap, terug met open venster, moest ik zachtjes wakker worden. Dat deed de fluwelen stem van country-zanger Jim Reeves (1923-1964) met zijn lied "He'll have to go" uit 1960. Ik hoorde als tiener ook graag zijn songs, want ik heb nog een vinyltje van hem. Van Brickman is ook het volgende gezegde: "We zijn allemaal voor vooruitgang, mits, die geen veranderingen meebrengt". Dat was ook zo een beetje de teneur van het gesprek van de huisfilosofen in Iedereen Beroemd, gisterenavond. Ze bespraken het 'nieuwe normaal'. Alles zal anders zijn dan vóór maart 2020. Kort gezegd hun besluit: al wat voor de coronacrisis was moet men als 'abnormaal' beschouwen anders kan men nu niet spreken van een nieuw normaal!. Ze leverden vrij goede inzichten en niet al te ver gezocht. Soms zetten ze het met z'n beiden en met woorden wel eens op een loopje.
Weinig nieuws vandaag. Ik zou nochtans veel tijd hebben om uitgebreid te schrijven want hondje is met de 'hondensit' op wandel. Alleen opvallende verjaardagen van drie haantjes. Een oudere haan, heeft wel al van zijn pluimen verloren want is nu een zeer goede verslaggever geworden van de tenniswedstrijden. John McEnroe, verbaasde de wereld en tennisminnend publiek met zijn woorden, vrijpostigheid en nooit gezien agressief gedrag op de tenniscourt in zijn grootse speelperiode van 1981-1984. Men noemde hem 'Big Mac'. Ook weeral goed voor 62 kaarsjes. Vandaag ook jarig de voormalige 'collega's' bij voetbalclub Anderlecht, Wouter Vandenhaute (1962) en Hein Vanhaezenbrouck (1964). Ik gok erop dat ze niet samen zullen vieren. Ze kunnen zelfs niet door dezelfde deur passeren. Tot morgen, ik ga buiten zitten, genieten van de vroege lentezon en wachten op mijn schatje!
Ik kan er niet veel over schrijven. Alleen aandacht vragen voor al de kinderen die zouden moeten leren en spelen maar in de onmogelijkheid verkeren dat te doen.
De financiële berichten op diverse domeinen geven een trieste start van de week. De sport. Ik kan alleen maar de wenkbrouwen fronsen als ik lees dat 'amper 500.000€ 'nodig is als investering voor. een veldverwarming. Sorry voetballiefhebbers, voor dat bedrag zouden er heel veel gezinnen tijdens de winter, hun verwarming in huis kunnen betalen!!! Een tweede verbazing bij de rijkdom van de politieke partijen. De Belgische belastigbetaler investeert en geeft, voor de Vlaamse kant van het politieke spectrum, 60 miljoen € werkingskosten aan de politieke partijen. De helft van dat bedrag gaat naar een partij die het niet ziet zitten om mee het beleid te voeren, de andere helft is verdeeld over 4 andere partijen die hun verantwoordelijkheid hebben opgenomen. Bedragen zonder vergoedingen van maaltijden, verplaatsing, lectuur, gsm, internet... en lonen van parlementsleden van 9 parlementen.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel in de wereld. Plezant is de aandacht voor een minuscuul bloempje dat door de sneeuw, de vrieskou en nu de regen zijn kopje blijft opsteken: het sneeuwklokje of galanthus. Ik ben al jaren fan van die knolletjes die in de winter vechten om een bloeiend bloemeke te geven. Verzamelaars, galantofielen van de verschillende soorten, waar veel geld voor sommige knollen betaald wordt en men soms tot stelen overgaat om ze te bezitten. Het is een eenvoudig mooi plantje dat symbool staat voor de overgang van winter naar lente. Een kantelpunt van vriestemperaturen naar een vroeg lentegevoel. Plezant is de aandacht voor Johan Hendrik van Dale (1828-1872), die vandaag 192 kaarsjes zou uitblazen. Bijna dagelijks gebruik ik zijn boek waar hij als schoolmeester de aanzet voor gaf: een 'alphabetische lijst' maken van 'alle Nederlandsche woorden'. Hij overleed aan de pokken, vóór de eerste uitgave in 1873. Hij had wel een voorbericht bij de eerste druk "Het schrijven van een Woordenboek is een ondankbaar en verdrietig werk. Is er veel dat men heeft opgenomen, er is nog veel meer dat men vergeten heeft, dat de aandacht ontsnapt, en alzoo onverbeterd is gebleven.". Jan Manhave (1850-1927) zijn leerling en lexicograaf, voltooide zijn werk. En iedereen weet sindsdien wie of wat "den dikke" is. Plezant vandaag is ook de dag van de "Betaalde Liefde". In de liefde gunt men iedereen zijn speciaal moment. Op 13/2 dag van de minaressen, op 14/2 dag van de echte liefde, op 15/2 de dag van de spielerei in de Rosse Buurt of op de Chaussée d'Amour. Het oudste beroep ter wereld en de betaalde liefde is overal te vinden: bars, bordelen, raamprostitutie, trippelprostitutie, thuisprostitutie, erotische massagesalons, tempelprostitutie. Het maakt al eeuwenlang deel uit van de maatschappij. Spijtig genoeg is er in de prostitutie sprake van mensenhandel, geweld, uitbuiting, ontvoering. Een organisatie zoals Payoke (sinds 1987) is dan ook onontbeerlijk voor iedereen die in de seksindustrie werkzaam is. De brave oerfilms in dat verband is de "Angélique-reeks" (1964-1968) met Michèle Mercier.Toen alleen geschikt voor een volwassen publiek en nu oubollig, antiek en acherhaald.
Op deze bijzondere dag, schrijf ik een gedicht. Een gedicht dat speciaal voor jou zal zijn. Want jij zit voor altijd en eeuwig in mijn hart. Dus daarom ben jij, mijn enige echt valentijn.
Ik moest wel iets speciaals brengen op deze dag en dat gedichtje vond ik op de gedichtensite. Ik draag het op aan alle jarigen vandaag, aan alle geliefden, en allen die een geheime liefde koesteren en geen kaartje of bloemetje kunnen sturen. Het is een dag genoemd naar de Heilige Valentinus van Rome, Terni, Rhetië of van Tongeren. Allemaal, of is het 1 persoon, rond 269 nC als martelaar gestorven. Bij de kerstening van onze contreien hebben de legendes van onze heiligen het overgenomen van de mythes en bijhorende feesten, van onze Keltische en Germaanse voorouders alsook van de Griekse en Romeinse mythologie. Op deze dag was er al een 'vruchtbaarheidsfeest'. Op 14 februari nam men aan dat de vogeltjes voor het eerst weer paarden en aan de vooravond van die dag werden er lootjes getrokken door jongens en meisjes die dan een jaar samenbleven als het rietje paste. De sterfdag van deze heilige gaf zijn naam aan dit gebruik en ritueel. Symbolischer kon het niet want deze man verloor letterlijk zijn hoofd, wat bij verliefden natuurlijk figuurlijk is.
Het vervolg in de reeks van grote verleiders. Ik zou dat nu niet direct een grote verleider noemen maar eerder een gewiekste zakenman die een gat in de blootmarkt vond: Hugh Hefner (1926-2017). Hij kocht voor 500$, een naaktfoto van Marilyn Monroe (1926-1962) waarvoor zij, voor de pose, 50$ had gekregen. Hij plaatste die, uitvergroot op de middenpagina van zijn eerste exemplaar, dat hij "Playboy" noemde, en de eerste 'Playmate' was geboren. Playboy was een erotisch getint luxueus tijdschrift met vele blote vrouwen, vele beroemde playmates, interviews met bekende mensen en ook politieke of culturele analyses van hemzelf. Menige vrouw, moeder heeft het onder de matras van echtgenoot of zoon gevonden. Het magazine heeft bestaan van 1953 tot het internet het overbodig maakte in 2013. Vele vrouwen lieten zich graag puur natuur in het blad van Hefner bewonderen. Zijn Mansion was nog beroemder en sprak nog meer tot de verbeelding van vele starlets om in de aandacht te komen van de grote baas met de zijden pyjama's en kimono's. Zijn succes bij vrouwen stoelde eigenlijk op zijn geld en zijn macht, niet op zijn verleidingskunsten. Romantisch is wel zijn einde: Hij heeft Marilyn Monroe nooit ontmoet, maar op de dodenakker in L.A. had hij een stukje grond gekocht om voor eeuwig haar buur te blijven. Erkentelijk tot in de dood.
Een beetje weerbericht: in 1929 werd de koudste dag in Oostende genoteerd, -19,3°C. In 1961 was er in Ukkel de warmste dag op 14 februari, 17,8°C. Dus om af te sluiten 2 spreekwoorden, 1) Zonneschijn op St Valentijn, geeft goede wijn. 2) Is de aarde met St Valentijn in het wit gehuld, dan zijn de weide en akkers met vreugde vervuld.
Dertien februari is "Wereldradiodag" en ook "Dag van het Jeugdpastoraat". Maar veel dames en heren zullen deze 'Dag van de Minnaars/ Minnaressen niet willen missen om hun relatie eens stilletjes en verdoken te vieren. De dag valt eigenlijk slecht, in een weekend! Ik hoor jullie allemaal 'wel, wel, wel' zeggen en het spreekwoord "van twee walletjes eten*" gebruiken. Maar het zijn dikwijls jarenlange verbondenheden die niet weggeveegd kunnen worden en minstens zo belangrijk kunnen zijn als de legitieme. De beroemdste escapade van de laatste decennia is het liefdesverhaal van Charles en Camilla. Eerst stiekem en afgekeurd door vriend en vijand omdat ze niet maagd genoeg en rijk genoeg was. Dan maar de prinselijke maîtresse gebleven. In dit geval overwint liefde alles. Président François Mitterand liet iedereen met rode kaakjes en verstomming achter toen hij, door journalisten geïnterpelleerd over zijn buitenechtelijke dochter 'of dat wel kon als staatsman', antwoordde: et alors?. Met de perikelen rond Delphine heeft men hier ook de smeuïgheid van het koninklijk leven, van nabij leren kennen. Er zijn verstandshuwelijken en de liefde staat ernaast, een tweesporentrajetct voor sommige mensen. Het is voor gewone mensen, voor prinsen en koningen, al eeuwenlang zo. Soms zijn er huishoudens, onbekend voor elkaar maar met een gemeenschappelijke partner. Boeken over ware verhalen zijn erover verschenen. Als iemand goesting heeft om meer roddels over sommige levens te weten zijn er volgende boeken: "Koninklijke Minnaars en Minnaressen" uit 1984 van Lars Elgklou. Astrid Joosten schreef in 2002 "Verboden Liefdes" en een up date in 2010 "Onmogelijke Liefdes". Marc Gevaert schreef een boek " Liefde Buiten de Lijnen". Natuurlijk zijn er ook een overvloed aan fictie verhalen over dit onderwerp te vinden in 'De Bouquet' reeks of andere grote romans die dit onderwerp behandelen, zoals "Anna Karenina" van Leo Tolstoj (1828-1910) of "Dr Zhivago" van Boris Pasternak (1890-1960). Van beide romans zijn ook prachtige films gemaakt met prachtige filmmuziek.
Het is belangrijk mijn woordenschat op peil te houden. Daarom bekijk ik regelmatig de nieuwe woorden bij Van Dale, die meestal lichtjes Hollands gericht zijn. De journalisten van de Nederlandse week- en dagbladen ijveren om echt origineel uit de hoek te komen met nieuwe samenstellingen en/of afkortingen. Liefst met een Engelse inslag. Meertalig willen onze Noorderburen zijn maar ze hebben geen kaas gegeten van Frans, Duits of Spaans. Een glimlach heb ik wel, niet alleen met de nieuwe woorden maar soms nog meer met de omschrijving, zoals bv voor het nieuwe "afhaalshoppen": de coronacrisis heeft heel wat Engelse woorden en uitdrukkingen een "opkontje" gegeven! Door de zoomgesprekken en online groepsoverleg wil men tegenover anderen niet die lange woorden gebruiken en zegt men gewoon tegenover iemand die je wil storen: ssst, ik zit in een call,!
* Dat is een zegswijze ontstaan door het beeld van een koe die in een greppel stond of ging staan en daarom zowel links als rechts het malse gras kon eten. Nu is het zoiets: waar heb je het meeste profijt van' en is dikwijls niet zò positief bedoeld.
Het weerbericht op radio 1 (7u30 of 8u30) beluister ik altijd. Ook op teevee is dat mijn favoriete programma. Kort en bondig en het zegt wat ik wil weten. Het toont mooie foto's en lijnen met isobaren. Maar de weerman...waarom kan die nu nooit eens blij zijn met een blauwe hemel en mooie zon zoals iedereen? Mooi weer? Ik moet niet denken dat het gezond is daarin mijn 10.000 stappen te doen. Het is slechte luchtkwaliteit uit het Oosten, waar zware vervuilende industrie de boventoon voert. Als ik al verzuip van de regen, wil Frank niet weten van een verzadigende bodem, want het grondwater is nog niet op peil. Is het warm? Dat is dan de verandering van klimaat. Ik moet stilaan mijn levenswandel aanpassen, geen verwarming, niet met de auto of ander vehikel om me te verplaatsen. Enkel de benenwagen kan de uitstoot verminderen. De koude trotseer ik maar, want daar zijn ook weer zijn aanmerkingen over. Ik moet er van profiteren want het zal nog lang duren eer ik nog eens mag genieten van een smeltende man! Dat is dan letterlijk gesproken, figuurlijk is dat ook een waarheid als een koe. Ik heb ook geluisterd naar Aretha Franklin (1942-2018) met haar "Spanish Harlem". De Belgische muziekweek werd vertegenwoordigd door het duet van 'de zingende melkboer' Paul Michiels en de 'filosoof' Jan Leyers. Samen zijn ze 'Soulsister' en gaven "The way to your hart" ten gehore als voorbereiding op Valentijn. Dat was het verslag van mijn vroege ochtendgebeuren. Ondertussen heb ik al de helft van mijn geplande woorden opgebruikt en ik moet nog aan Darwin beginnen. Op de geboortedag van Charles, vandaag in het jaar 1809, wil men deze man herdenken, die overleed in 1882, Eens aandacht wijden aan de belangrijkheid van zijn bijdrage aan wetenschap en de wetenschap in het algemeen. Met het schip "Beagle", zwierf hij over de 7 wereldzeeën. Die brachten hem naar Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Australië en niet te vergeten de Galapagos-eilanden. Die laatste plek inspireerde hem als kenner van natuurlijke historie, botanicus, geoloog, tot de theorie en het boek "Origin of Species by means of Natural Selection". Kort gezegd de evolutietheorie en the struggle of the fittest. Er zijn genoeg populaire werken te vinden over dit onderwerp, zodat ik er niet moet over uitwijden. Plezant om weten is dat zijn nazaten (hij had 10 kinderen) nog altijd naam maken en geïntersseerd zijn in dezelfde onderwerpen als Charles: planten, dieren, geologie, mensen. Samen met de erfelijkheidsleer van Gregor Mendel (1822-1884) legden deze mannen, uit de 19e eeuw, de grondslag voor de 'levenswetenschappen'.
Vandaag valt een geliefde zanger een beetje van zijnen piëdestal. Door alkohol en rijden, een roekeloos gedrag vertonend, beboet voor dronkenschap mocht het spotje van Bruce Springsteen in een chique car gezeten en zingend van Philadelphia, niet uitgezonden worden tijdens de rust van de 'Super Bowl'. Foetsjie veel geld van deze reklameopdracht, maar ook van goede naam. Het liedje volstaat nu.
Poetsdag, nu niet bepaald een bezigheid op de 'Internationale Dag van de Vrouw in de Wetenschap'. Maar kuisen is in deze eeuw ook weer een stuk gesofisticeerder geworden. Met veel meer inzichten, het waarom, het hoe, de noodzaak. Niet dat de job plezant is om doen, maar nood breekt wet. De gezondheid van mezelf, de hond en al wie mijn huisje betreedt, een goede en een hygiënische plaats te garanderen. Vele ziekten en ongemakken zijn op die manier, toch in het Westen, bijna onbestaande geworden. De wetenschapsters die vandaag in het zonneke gezet worden hebben niet het warme water of de bruine zeep ontdekt. Men wil er vooral de aandacht op vestigen dat een wetenschappelijke richting kiezen niet enkel voor macho's of stoere jongens zijn. In alle domeinen zijn er wetenschapsters te vinden, gaande van wiskundigen, sterrenkundigen, geneeskunde, scheikunde, filosofie, IT, enz. Tal van vrouwen, dikwijls onderschat, niet erkend, of in de schaduw van echtgenoot of minnaar, hebben baanbrekend werk gedaan en geleverd. Marie Curie is wel bekend, een radium (nr 88) en polinium ( nr 84)heeft ze op de kaart of liever op de Tabel van Mendeljev, gezet. Ik heb vandaag ook nieuwe namen leren kennen op domeinen waar ik het niet verwachtte. De Britse chemica, Rosalind Franklin (1920-1958). bekende scheikundige vanwege haar bijdrage aan de ontdekking van de structuur van het DNA, met behulp van röntgendiffractie. Haar 3 collega's kregen daarvoor in 1962 de Nobelprijs. Een interessante vrouw is Ada Byron King, Lady Lovelace (1815-1852) , een Brits wiskundige. Na de scheiding van haar ouders, verdween de dichter uit haar leven. Haar moeder liet haar wiskunde en onderzoek studeren om niet in de valkuilen van de poëzie te trappen. Ze hoorde over de 'analytische machine' en hielp deze verder ontwikkelen en ontwerpen. Ze beschreef hoe deze machine met de 'algoritme Bernoulli-getallen' kon gebruikt worden om muziek te componeren, afbeeldingen te maken en aan wetenschap te doen. Dit door haar uitgeschreven plan wordt nu als het '1e computerprogramma' bezien. Ze voorzag toen de potentie van de 'machine'. Er is een programmeertaal 'Ada'in de U.S.A. Jaarlijks wordt er een 'Lovelacemedaille' uitgereikt aan personen die zorgen voor vooruitgang in de informatica. Er is ook een musical over haar leven. Kankerexperte Tessa Kerre, voorzitster van het Fonds Prinses Delphine UZ Gent, leerde me de Britse literatuurwetenschapster, Jane Davis, kennen. Zij is de stichtster van 'The Reader Organisation'. Een therapie gebaseerd op ' samen lezen' of 'voorlezen'. Aan de hand van de tekst, gesprekken voeren over gevoelens, emoties. Kracht geven door lectuur, ontsnappen aan de soms grauwe werkelijkheid van ziekte of het leven. Samen lezen kan ook het geheugen prikkelen van beginnend dementerenden. Het 'lezerscollectief' liet zich door haar organisatie inspireren. Dit zijn maar een paar vrouwen die in de wetenschap een betekenis kregen voor het uitzonderlijke wetenschappelijke werk dat ze verricht hebben en hopelijk is er een hele grote groep meisjes die verliefd zijn, niet alleen op vriend of vriendin maar ook op kennis, kunde en wetenschap. Ik hoop dat ik er alvast over zal horen.
De tijd om elegant voor de dag komen is nu niet aan de orde. Niet dat ik er anders heel elegant bijloop, maar er is toch een verschil. Nu is het induffelen, een woord dat waarschijnlijk zijn oorsprong vindt in de gemeente Duffel (prov Antwerpen). Want warm doffelen vereist een 'duffeljas' en die is gemaakt van Duffelse kwaliteit lakenstof. Kenmerkend daarvoor is, de dikke wollen stof met lang haardek waar nog de vette lanoline van de schapenkrulletjes opzit. Dat zorgt voor bescherming, zoals voor de schaapjes op de wei: warm, winddicht en vochtwerend. Het zijn de boeren geweest die de houtje-touwtjes sluiting maakten om zelfs met verkleunde handen, de jas 'aan en uit' en dicht te doen. Er zat ook geen 'snit' in. Vereisten waren enkel, redelijk confortabel, buiten kunnen werken in weer en wind. Tijdens W.O. I, kwam de stof en model in Engeland terecht. Het losse silhouet, de gemakkelijke en goedkope sluiting was ideaal voor de soldaten. Het is nu onderdeel van de standaarduitrusting bij de marine, elkeen krijgt bij monstering, een exemplaar. Het Engelse werd eraan gegeven door 'veldmaarschalk Montgomery' die het als zijn favoriete uitrusting droeg. De 'duffelcoat' werd toen een 'montycoat' maar is nu terug genoemd naar de gemeente waar hij vandaan komt. Ideaal voor dit seizoen is deze jas.
Mijn bedenkingen vandaag zijn over de lichte dingen van het leven. Ik heb het geluk gehad niet de hype van K3 te moeten meemaken. Toen was 'Tita Tovenaar', de 'Smurfen' van Vader Abraham, de Flinstones en De Simpsons 'hét van hét'. Ze begonnen als deelnemers voor Eurosong, en werden afgekeurd door de jury. Ze schakelden met groot succes over op kinderamusement. Na 10 jaar viel er een 'K' weg. Ondertussen was het geen groepje meer maar een hele commerciële onderneming geworden en keek men richting Nederland. Zelfde taal en veel kindjes die nog te verleiden waren met dekbedden, schooltassen, films, cd's en alle andere noodzakelijke attributen die een kinderhart kunnen blij maken. Toen kwam 'J', voor een 5 tal jaren. Door ouderdom van de andere 'K's' en geen goesting meer van 'J' moesten er 'een rosse, blonde, zwarte' gevonden worden en was er in 'K3' maar 1 'K' meer te horen. Na 5 jaar zegde die gisteren ook vaarwel aan de Vlaamse groep. Ik denk dat de Hollandse mentaliteit moeilijk te assimileren is met het Vlaamse karakter. Na meer dan 20 jaar 'merk K3', ziet Studio 100 er nog genoeg brood in om een nieuwe zoektocht/show op poten te zetten. Misschien nu met een Koen, Karel of Kris. De wereld van amusement heeft geen compassie met niets of niemand, opstaan is plaats vergaan, want 'the show must go on' en anderen en beter. Die bedenking maakte ik me toen ik deze morgen, Soeur Sourire, "Dominique-nique-nique" hoorde zingen. Jeanne Deckers (1933-1985) verliet het klooster en de royalties van de 'Zingende Non' bleven daar ook. Totaal berooid, pleegden zij en haar vriendin zelfmoord. Een mooi grafmonument voor beiden in Waver, met een tekst van Luc Dominique, haar wereldse pseudoniem: j' ai vu voler son âme à travers les nuages.
