Gisteren was er een prachtig einde aan een zonovergoten dag. Iedereen kan met me meezingen: ik heb de zon zien zakken in de zee, ik heb de zon zien zakken in de zee, ik heb de zon zien zakken, de zon zien zakken, de zon zien zakken in de zee!!!. En daarna nog de passage van het ISS gezien. Sommige dagen eindigen grandioos. De 6 puntjes van mijn opschrift zijn niet moeilijk in te vullen. Maar weten jullie ook nog waar dàt en volgende gezegdes vandaan komen? "Alles went behalve een vent", "Zij houdt van hem, hij ook", "Kan ik hem nog ruilen?", "Het zit op de bank en het zapt", "De Mannenfluisteraar", "Alle mannen willen maar één ding", "Meneer als ik u zie, heb ik zin in ruzie", "Mannenwerk", "Was hij in de aanbieding?". Allemaal titels van boeken van Yvonne Kroonenbergs. Een psychotherapeute, feministe en schrijfster van boeken en columns in tijdschriften en magazines. Sinds 1981 zijn dat zinnetjes die gemakkelijk gezegd worden in elke vrouwenbabbel, en zijn we de oorsprong vergeten. Dàt omdat de meisjes vinden dat de titels 'to the point zijn'. Ze is een goede ambassadrice voor onze Nederlandse taal, die vandaag, samen met de andere 23 officiële talen van Europa, in de picture staan. Sinds 2001 is er deze 'Europese Dag van de Talen', want Europa is 'talen kennen'. Daarnaast zijn er nog 38 regionale talen die zich uitstrekken over verschillende lidstaten zoals het Limburgs (België, Nederland, Duitsland). Er zijn twee talen die niet met een regio geaccocieerd worden: Jiddisch en Romani. Dan zijn er de minderheidstalen die in een minderheid van een lidstaat gesproken worden maar toch geen officiële taal van de EU zijn, zoals het Iers. Tenslotte zijn er de voorstellen om talen toe te voegen, zoals het Esperanto, Baskisch, Catalaans enTurks. Bij dat alles en om babylonische spraakverwarringen te vermijden, is het ontzettend belangrijk dat er in alle geledingen van de EU, goede vertalers en tolken aanwezig zijn. Eigenlijk is 'tolk' of 'vertaler' een ondergewaardeerd beroep. Niet alleen in ons land en in de politiek maar ook voor alle schrijvers die hun boeken vertaald willen zien om het op de verste plaatsen van de wereld verkocht te krijgen. De woorden kennen die in 'de geest' van de schrijver alles moeten weergeven. Het succes van de "Zeven Zussen" van Lucinda Riley (1966-2021) zou in de Lage Landen niet zo'n hype geweest zijn bij een slechte vertaling. Goede vertalingen zijn er ook van de, weinig gekende, auteur van een 15 tal spannende boeken, Minette Walters. Verschillende van haar boeken zijn door de BBC verfilmd en hier al vertoond: Het IJshuis en De Beeldhouwster. Een aanrader voor al wie van thrillers houdt. Al die goede schrijfsters die ik opgenoemd heb, zijn grote en geduchte tegenstanders voor mijn schrijfsels. Daarom noteer ik maar de spreuk nr 25: 'de ene bedelaar ziet de andere niet graag voor de deur staan'. Ik heb schrik van de concurrentie! Tot morgen
Ik ben altijd blij als k mijn blog met een lied kan beginnen. Mijn leven hangt niet aaneen van de miserie en toch krijg ik kippenvel als ik het duet van Zucchero en Pavarotti (1935-2007) beluister: Miserere. Een wonderwel gelukte samenzang van een klassieke stem in combinatie met een hese en doorleefde rockstem. Niet alleen de samenzang is indrukwekkend maar zeer zeker de opname met groot orkest in de Royal Alberthall in London. Ik hou van duetten zoals van Miek en Roel, Sanne en Erik, Tina Turner en David Bowie en hoe kan het ook anders, Freddie en Montserrat Caballé. Ik hou van het spel met de verschillende timbres, die bij mij altijd een scala aan emoties tevoorschijn halen, me doen dromen. Ik zal op deze 'Wereld Droomdag' het afgrijselijke lied van Marco Borsato, 'Dromen zijn bedrog' niet beluisteren. Het is toch al een zanger die in de onderste lade van mijn grote schuifkast ligt. Ik droom van alles en nog wat, zoals een grote carrière als schrijfster, als blogster, want dat kent geen ouderdom, geen sekse. Ik durf nog groter te dromen dan mijn kleine bubbel. Dat de ongelijkheid van burgers niet meer bestaat. Dan kan het spreekwoord nr 24 na al die eeuwen verdwijnen: de een scheert schapen, de andere varkens = het is in deze wereld ongelijk verdeeld.
Ik was al vroeg op stap. Op mijn teensletsen richting strand en zee. Mijn zeesluffers zijn daarvoor ideaal. Zulke slippers zorgen ervoor dat het zand niet aan mijn voeten blijft kleven en tussen mijn tenen blijft zitten. Ik moest bijtijds op den dijk zijn vóór er de grote toeloop aan honden zou zijn. Het was immers 'hondenmarkt' waar alle nieuwigheden voor de viervoeters te zien waren. De demonstraties, de kunstjes, de wedstrijdjes, heb ik niet gezien. Dat is pas deze namiddag en er was bij de opening om 10 u al zo veel volk en honden, dat ik het na een uur al voor bezien hield. Tenandere, het enige dat mijn hond interessseert zijn ballenspelletjes en de rest kan hem allemaal gestolen worden.
Waarschijnlijk zijn de mensen uit Drongen zich niet bewust van de grote heilige, een jongeling eigenlijk, die in hun parochiekerkje is afgebeeld op de glasramen en ook zijn plaasteren beeltenis met zwaard, is er te bewonderen. Daarenboven heeft hij nog een prachtige naam: Gerulf van Drongen, overleden in 748 . Zijn ouders hebben ook al een naam die tot de verbeelding kan spreken: Leutgold, heer van Merendree en Ratguera. De tiener, blij en vol levenslust had juist zijn vormsel ontvangen in de abdijkerk in Gent en was vergezeld van zijn peetom. Dat was een ouder man, enigszins somber, misschien een beetje jaloers of na een woordenwisseling, vermoordde hij zijn petekind in Drongen. Hij werd in Merendree begraven. Zijn graf werd een bedevaartsoord en volgens een laatste wilsbeschikking van de familie werden zijn relieken naar de kerk van Drongen overgebracht in 915. Hij is de patroonheilige van de jeugd waartoe ik mezelf ook reken. Tot morgen
Weerom een aangename dag met een stralende zon en een echt hemelsblauwe lucht. Daar kikkert een mens toch wel van op. Het is niet zoals vorig jaar met storm, regen en veel wind en schade aan het dak!. Als ik het getal 23 zie staan denk ik altijd aan mijn moeder, geboren in '23 op de 23e dag van januari. Eigenaardig hoe soms onbeduidende woorden of cijfers belangrijk zijn voor iemand. Maar het is vandaag al de 24e van de negende maand. Als ik dat schrijf kan ik het bijna zelf niet geloven dat september weeral zijn laatste week in gaat. En dat is geen roddel. Want het spreekwoord vandaag: de ene rok kent wat de andere spint = voor lasterpraat en roddelen zijn er twee nodig. Het typische aan roddelen is de fluistertoon, het fezelen, zachtjes praten. Dat doe ik niet, ik roddel niet maar ik observeer, analyseer, en concludeer. Er bestaan nog gezegdes over roddelaars waarvan de gemeenste is: roddelaars zijn sletten want ze houden van lullen!!. Maar sommige roddels zijn te mooi zegt men, om er geen realiteit van te maken, maar zo ken ik er momenteel geen. Of nog: als je niet weet waar de klepel hangt, moet je de klok niet luiden. En verder, als je wat wilt weten over mij: dan ben ik de beste persoon aan wie je het kan vragen. Maar aan de schrijfster Françoise Sagan (1935-2004) is niets meer te vragen. Ze nam een pseudoniem aan omdat haar vader, een rijke grootgrondbezitter, niks van doen wilde hebben met haar stationromannetje "Bonjour Tristesse" dat ze publiceerde toen ze 18 jaar was. Ze zette de familienaam 'Quoirez' opzij en nam de naam van een personage uit de roman "A la recherche du temps perdu" van Marcel Proust (1871-1922) aan. Van haar werd heel veel verteld, waar en onwaar over haar liederlijk leven van sex, drugs, drank, gokken. Ze was ook schrijfster in het populaire blad "Elle" waar ze bekend werd door een artikelenreeks die ze over Italië schreef en telkens met de titel "Bonjour..... (naam van een stad)" begon. Ze was ook een geapprecieerde filmregisseuse van de 'nouvelle vague' stroming. Uiteindelijk kompleet financieel aan de grond geraakt door gokschulden en de schulden aan de fiscus die hun gelden kwamen innen. "Bonjour Tristesse" is een prachtig boek dat ze geschreven heeft als tiener en de moeite om te lezen. Tot morgen
"De duivel op het kussen binden" = met elke man raad weten. Over mannen spreken is nu echt niet mijnen dada en toch zal ik het maar proberen. Heel eigenaardig heb ik een hoop gezegdes, citaten, zinnen, teksten, mopjes, practical jokes enz. gevonden over het mannelijke schepsel van de schepping en hoe er mee om te gaan. Als het ware, praktische richtlijnen, inzichten in karakters, info en tips voor vrouwen over mannen, en dan met elke man weten wat te doen!!!. Kan ook wel handig zijn voor mannen om iets meer over zichzelf te weten te komen. De meest serieuze komen eerst aan bod. De eerste opmerking: God schiep de man eerst, je hebt een ruwe schets nodig vóór je je kunstwerk kunt maken. Tot mijn verbazing hebben alle belangrijke mannelijke schrijvers over de eeuwen heen wel een citaat of zin gewijd aan Adam. Aristoteles: de zwartgalligste mannen zijn de geestigsten. Homerus: mannen die hun tranen de vrije loop laten, hebben een nobel karakter. Frederich Nietzsche: het geluk van de man is 'ik wil', het geluk van een vrouw is 'hij wil'. Albert Einstein: tracht niet een man van succes te zijn, maar probeer liever een man van waarde te zijn. En Molière: alle mannen gebruiken dezelfde woorden, het zijn de daden die hen onderscheiden. En op deze dag ter nagedachtenis aan Sigmund Freud (1856-1939) kan ik niet anders dan schrijven over het 'Oedipuscomplex' dat deze psycholoog-psychiater beschreef. Zijn vaststelling geldt zowel voor mannen als voor vrouwen. Een instinctieve erotische binding ontwikkelen met een ouder van het tegenovergestelde geslacht, meestal bij jongens vastgesteld. Zij verafgoden hun moeder en zien de andere ouder als stevige concurrent. Daar gaan dan ook de meeste platte moppen over en daar wil ik mijn 500 woorden niet aan verspillen. Maar ik kan het niet laten er enkele te schrijven. Omdat de herfst en de ziekteperiode in aantocht is en ik de vrouwen wil waarschuwen: als je een mooie man tegenkomt met glinsterende ogen, mooie vochtige lippen, een mooi heet lijf, a f b l ij v e n, die heeft waarschijnlijk de griep. Zeg dan maar zoals Margriet Hermans in haar liedje "Alle mooie mannen zijn zo lelijk als ik je zie........'té mooi om waar te zijn'. Nog eentje: mannen zijn net als wijn, sommigen worden zuur, maar de meesten worden beter naarmate ze ouder worden. Nog eentje: mannen zijn net als meloenen, sappig en vol zaden. Wie heeft er nog een platenspeler en elpees? Wel, de mannen zijn zoals de langspeelplaten, alles draait om het gaatje! Nu de allerlaatste vraag: de leukste mannen? Zij die kunnen luisteren!!. Ik sluit af met de vermelding dat mijn favoriete zanger jarig is, Bruce Springsteen is ook al 72 geworden en kan zijn eigen verjaardagssong zingen: Surprise, Surprise. Nog vele jaren en voor de anderen tot morgen.
Hello my fellow citizens, weer een glorieuze dag vandaag, plein soleil. De shorts mogen weer aangedaan worden. Kwestie dat mijn stevig onderstel ook nog wat kleur, licht en lucht kunnen krijgen vooraleer ik weer alles moet bedekken van de kou. Ik heb nog wat plantjes gaan halen voor in de resterende potten te zetten, zodat de herfst niet alleen mooie bladeren geeft maar ook wat bloemen. Geen kerkhofbloemen of chrysanten, daar hou ik niet van. Die geven een beetje teveel heimwee naar de dierbaren die er niet meer zijn. Ik heb wat erica of is het calluna of is het zomerheide of winterheide meegebracht. Ik zal ze goed verzorgen zodat ik er lang bloemetjes kan op zien openbloeien. Liefst nog 100 dagen, want dan is het 2022. Ga ik deze dag vieren zoals de studenten doen als ze nog maar 100 dagen in het vooruitzicht hebben om op die schoolbanken te moeten zitten? Eens over nadenken want ik moet elke gelegenheid te baat nemen om van mijn leven een feest te maken. En feest is muziek en de liedjes die ik wil horen vandaag heb ik al vastgelegd. Luisteren naar en meezingen met Ann Christy (1945-1984) Wat een prachtige stem had deze zangeres en wat een présence. Er is al dikwijls geprobeerd haar te evenaren en soms te imiteren, maar niemand kon de liedjes, 'Gelukkig Zijn', 'Er is zoveel verdriet in de Wereld', 'Windekind', 'Ik leef voor jou', 'Ik neem vandaag de trein', 'De Roos'.....brengen zoals zij.
Nr 21 is weer ontstaan door een handeling van mensen naar wie men opkeek in die tijd: de cappe op den thuyn hangen = het voor gezien houden. Ontstaan doordat de monniken, die een kapmantel droegen, deze achterlieten en voor een ander leven kozen dan voor het kloosterleven. Sindsdien zijn er enorm veel varianten ontstaan en zo heeft elk beroep wel zijn uitdrukking gekregen als iemand het over een andere boeg wilde gooien. Het is best mogelijk dat Brueghel het spreekwoord vond bij de Franse Antwerpenaar Christoffel Plantijn (1520-1589): pendre la chappe a la haye. Mogelijks ook bij de Antwerpse Anna Bijns (1493-1575): wy willen de cappe opten tuyn gaen hanghen. Adriaan Poirters (1605-1674) gaf al een variant mee: de wiel (sluier) op den tuyn hanghen. Niet moeilijk te raden dat het voor een jezuiet over de 'non' ging. Ontelbare spreuken zijn er voor alle ambachtslieden die iets anders wilden doen in het leven; het penseel in het spek steken, voor een schilder. Vissers zegden: het roer in de heg steken of het anker achter de kat (paal op de kade) werpen. Een boer sprak van: de ploeg aan de wand hangen. De schoenmaker die niet bij z'n leest bleef: de 'nal' (naald) in het spek steken. De advokaat of rechter hing dan weer zijn toga aan de kapstok. Nu gebruikt men meestal: er de brui aan geven wat zoveel wil zeggen als; ergens mee stoppen omdat er geen verlangen is om er mee door te gaan. Tot morgen
Goede morgen dames en heren, boeren en boerinnen, ik ben uitgeslapen!. Zo hoort het ook om deze laatste zomerdag van 2021 door te brengen. Volop genieten van de uren zomerzon, vooraleer janneke maan weer de nacht aankondigt en de passage van het ISS te volgen is. We hebben niet te klagen, goede temperaturen, veel zon, blauwe luchten, en iedereen vrolijk. Ook de studenten die eindelijk terug kunnen genieten van het studentenleven en niet uren voor hun scherm moeten zitten turen om iets nieuws te leren. Dat heb ik wel al gedaan deze morgen. Maar voor mij is dat vrijblijvend en omdat ik veel te curieus ben. En geloof me of niet, van zodra ik mijn wifi aanzet en daarna mijn laptop, begint er weer een reis door alles wat ik nog wil oppikken om op mijn harde schijf zetten. Het is vandaag 'Wereld Alzheimerdag' en hopelijk zal meneer Alzheimer steeds mijn deur voorbij gaan. Want ik leer soms wonderlijke dingen bij. Neem nu spreuk nr 20: de bok slepen = zich uitsloven voor niets. Dat kan letterlijk zijn bv het is hard labeur om vensters te kuisen en dat doen vóór een regenbui. Figuurlijk kan men zich ook uitsloven om een gunstiger indruk na te laten dan de werkelijkheid is, dat gebeurt dikwijls bij sollicitaties. Dat korte zinnetje, als uitleg bij de spreuk, noopt dus om op onderzoek te gaan. Ik ga nooit meer zeggen (dat zal ik onthouden van de middag tot de noen) dat we een tekort aan woorden hebben in het Vlaams om omschrijvingen te geven. Ik tel meer dan 20 woorden die allen de letterlijke of de figuurlijke betekenis van 'uitsloven' kunnen betekenen. Natuurlijk staat er een wondermooi 'vergeten' woord bij: schwadronneren. Een woord opgenomen in het verklarend woordenboek van 1858. Een woord ontleent aan het 'schermen'; met de sabel of het zwaard 'heen en weer' zwaai(j)en en hakken. Met veel omhaal, lucht verplaatsen dat niets opbrengt, moeite doen voor niets, veel en snoevend spreken, pralen, zwetsen en zwatelen. Zo staat het er allemaal vermeld.
Het is vandaag ook "Wereldvrededag". De UN vraagt op deze dag dat alle oorlogvoerende naties en volkeren tenminste eens 1 dag 'staakt het vuren' respecteren. Waarschijnlijk in onze wereld, spijtig genoeg, een utopie en dat al sinds Kaïn en Abel. Het is ook "Wereld-Dankbaarheidsdag", ook een utopie denk ik, sinds Adem en Eva. Niemand zegt dank-u-wel voor de gaven van onze aarde. In Nederland is het dan weer Prinsjesdag. De koning leest dan de beleidsverklaring voor van de regering, die sinds een paar maanden de lopende zaken oplost. Maar niemand die een moer geeft om de ritselende papieren en de mannen in pitteleer. De voornaamste bezigheid is kijken naar de modeshow van de koningin, naar de hoed, juwelen en schoenen. Ik zal vanavond ook wel eens kijken welke couturier haar goedkeuring had om haar in te pakken.
Ik heb gedacht aan mijn lessen algebra, het 'ezelsbrugske', het vierkant of het kwadraat van een getal. Hoe kon het ook anders met de H. Quadratus van Athene!!
Het is de "Week van het Hart" met aandacht dit jaar voor de preventie, herkenning van symptomenen en eerste hulp bij 'beroertes'. Meer gegevens en info zijn te vinden op de website van de Belgische Cardiologische Liga. Dat wilde ik toch als eerste woorden zeggen in deze nieuwe week.
Verdorie! Mijn buis van Eustachius is verstopt! Mijn middenoor laat het eventjes afweten en daardoor ben ik vandaag doof voor de gebeurtenissen in de buitenwereld!. Grapje grapje, ik kon het niet laten de sint van de dag in een poets te betrekken. De heilige Eustachius van Rome (ca 118) heeft zijn naamdag vandaag en wordt aanroepen als hulp bij 'triestige familiegebeurtenisen', liefdesperikelen en bovenal ter bezwering bij een zwerm schadelijke insecten. De heilige heeft niks met die buis te maken. De naam komt doordat een Middeleeuwse aartslelijke arts, de Italiaan Bartholomeus Eustachius ( ca 1500-1574) hetzelfde deed als de Brusselaar Andries van Wesele oftewel Vesalius (1514-1564), dissectie van lijken. Men heeft de 'tuba auditiva' die hij vond, dan maar zijn naam gegeven. Mijn bovengenoemde buizen mankeren niets. Ik moest toch laten horen dat ik weet welke namen aan al mijn lichaamsdelen zijn gegeven. Ziezo, dat is ook weeral meegedeeld. Dus ik hoor alles wat reilt en zeilt in mijn huis, straat, dorp, land en wereld. En 'mijn wereld' staat niet 'op z'n kop' zoals het schilderij van Brueghel noemt en alwaar ik al aan spreuk 19 ben beland. Dat is een dubieus geval te noemen, want nergens ben ik de juiste bewoordingen tegen gekomen. "De bijl naar de steel werpen" of is het "de steel naar de bijl werpen" of "het bijltje erbij neergooien"? In ieder geval is de betekenis: de moed geheel opgeven. Dat doe ik nooit en hopelijk doet geen enkele van mijn lezers dat. Want ik schrijf omdat jullie, evenals ik, plezier zouden hebben en beleven aan de verzinsels en waarheden die mijn blog te bieden heeft. Daarom moet ik vandaag wel een man vernoemen die samen met zijn broer de kampioenen van de vertelsels en sprookjes zijn: Jacob Grimm (1785-1863) en zijn broer Wlhelm (1786-1859). Als juristen en taalkundigen schreven zij boeken over de rechtsgeschiedenis en de Duitse grammatica. Maar bovenal waren zij luisteraars van de volksverhalen en kinderlegendes die ze noteerden tussen 1812-1815 en publiceerden in hun boek: Kinder-und Hausmärchen (KHM). Zo staan er in het boek 200 sprookjes genummerd (KHM 1-200) en de kinderlegenden (201-210). Bijvoorbeeld KHM 1= De Kikkerkoning, KHM 11= Assepoester, KHM 15= Hans en Grietje, KHM 26= Roodkapje (oei oei oei, een wolf in het verhaal, zo zijn er veel alsook over de vos), en als laatste KHM 200= De Gouden Sleutel. Kinderlegende 201 = De Heilige Jozef in het bos. De hekkensluiter van sprookjes,verhalen en legendes is nr 210: De Hazelaar. Enkele sprookjes zijn om wat voor reden dan ook niet opgenomen in hun volgende publicaties zoals "Die drei Scwestern". Geen zorg, ze hebben genoeg lectuur nagelaten die we met plezier aan onze kinderen voorlezen. Tot morgen
Een lekkere, zelf gebakken, verse croissant (weliswaar van vooraf klaargemaakt deeg) is het begin van mijn zondag. Nog eens goed bestrijken met boereboter en de tweede en volgende ook met een confituurke van sinaasappel er bovenop! Sommige geneugten zijn met niets vergelijkbaars, alleen zijn ze te omschrijven als 'hemels', wat dus past op een zondag. Daarna ben ik weer klaar om van start te gaan op deze zonnige zevende dag van de week. Mijn werkzaamheden in de tuin zijn goed gevorderd. Alleen nog wat potten verzetten en een definitieve plaats zoeken. Nog eventjes blijf ik binnen om mijn blog af te werken want natuurlijk moet spreuk 18 aan bod komen vóór de avond valt. Het is een interessant spreekwoord dat in feite niet meer zo nuttig kan lijken voor een gepensioneerde, en toch..."de bezem uitsteken" = doen en laten wat je wil, als de baas er niet is!. Dat zet me natuurlijk zwaar en diep aan het denken. Ik ben baas van mezelf en tegelijkertijd ondergeschikte van mezelf. Mijn hoofd bedenkt de werkzaamheden dat mijn lijf en leden moeten verrichten. Mijn baas is bij wijze van spreken nooit weg, altijd present en commandeert voortdurend, zonder een rustpauze in te lassen. Mijn brein is echt wel dominant aanwezig in mijn leven. Alleen tijdens de slaap ben ik even verlost van dat 'zeggen' wat ik 'moet doen', maar dan liggen mijn lijf en leden ook zo plat als een vijg. Sommige dagen leef ik om excuses uit te vinden om niet te moeten doen wat door mijn hoofd gaat. Vaste tegensparteling om geen klusjes te moeten doen: ik ben moe, stram, stijf en ik moet boodschappen doen, al weet 'mijn baas' begot dat daar niets van aan is. Om te denken, te peinzen, te dromen, te lezen, te kijken, heb ik nog nooit smoezen hoeven te bedenken. Ik zal mezelf deze namiddag wel eens bezighouden of ik dat dilemma, chef en werknemer, kan oplossen. Ondertussen ben ik beland bij de 'today specials'. De diëtisten worden vandaag in de bloemetjes gezet, de landbouw en de boeren ook en hou je vast aan de takken van de bomen, het is vandaag de "Praat als een Piraatdag". Eén bekende zin: arr an' avast! Natuurlijk was mijn nieuwsgierigheid direct gewekt. De "Pirates of the Caribbean" zijn filmsgewijs de bekendste met als voornaamste piraat Johnny Depp. Ook de speeltenues voor een kindpiraat zijn niet onbekend, zwaard, ooglap, hoofddoek, hoed met doodshoofd, een haak, een stelt.... Maar er bestaat ook een 'code voor de piraten'. Bij overmeestering of overgave werd het codeboek, dat de piraten tekenden en over moesten zwijgen, overboord gegooid. Er is echter 1 exemplaar blijven bestaan van piraat Bartholomew Roberts (1682-1722). Elf regels worden erin vernoemd zoals: iedere man heeft een stem in de gang van zaken, verboden te spreken over opgeven van piratenleven vooraleer elke man 1000 pond heeft verdiend, geen jongeman of een vrouw toegelaten voor piratenleven op straffe van dood......maar de muzikanten krijgen rust op de dag van de sabbat. Tot morgen
Een mens mag zich al eens amuseren nietwaar? Dat gebeurt 's morgens met de woordspelletjes in de krant: filippine-mix, legpuzzel, kruiswoord en woordzoeker. De cijferspelletjes zijn voor morgen. Mijn avondamusement bestaat uit 5 min, 5 dagen per week, als ik naar "Iedereen Beroemd" kijk en dan zeker naar de spelletjes om 'Homo Universalis' te worden. Ik ken geen enkel ander programma dat er in slaagt om zowel oud en jong, slim en dom, groot en klein, dik of dun, evenveel kans op succes te garanderen als dit ludieke avond-intermezzo zonder uitlach tv te maken!. Ik neem mijn hoed af voor de bedenkers van de opdrachten en natuurlijk vergeet ik ook niet de begrafenisstem met cynische inslag van Mr Speaker. Echt viijf minuten om naar uit te kijken en een glimlach op het einde van de dag te krijgen. De krant is opzij gelegd, de hond heeft zijn balspel gehad en meteen ook vuile poten, maar dan begint mijn schrijfritueel. Zoekwerk, leeswerk, hersens aan het werk zetten, vingeroefeningen om de vingers soepel te krijgen na een nacht niks doen. Veel zal er vandaag niet geschreven worden. Het is een mooie dag en er moet nog veel in de tuin gebeuren. Meteen maar ter zake. Ik heb de laatste tijd niet veel liedjes gehoord die ik kon vernoemen en dus moet ik zelf maar voor de pinnen komen met een liedje dat een oorworm dreigt te worden. Ik kan niet zoals de politieker roepen: 'zet die ploat af'. Ik weet niet hoe ik mijn brein moet doen stoppen zonder dood te vallen. Ik zit dus maar te zingen: "ik zag twee beren, broodjes smeren, o dat was een wonder, 't was een wonder boven wonder dat die beren smeren konden, hi hi hi ha ha ha, ik stond erbij en keek ernaar". Een leugenlied, waarin het gaat om dieren die onmogelijk iets kunnen doen. Rond 1850 heeft men de tekst van dit volksliedje met mondelinge overlevering, genoteerd. Een oud liedje met een oude spreuk want nr 17 gaat daar toch wel niet over zeker? "De beren zien dansen". Wat zoveel wil zeggen als: erge honger hebben. En dat heb ik inderdaad. Want ik volg een dieet van 16u/8u, ttz, ik drink alleen koffie, water of een fruitsapje gedurende 16u en dan mag ik 8u mijn buikje volproppen met vast voedsel. Er moeten wat coronakilo's af en dit schema leek een haalbare kaart. Ik ben hier alleen en niemand zaagt over dit uurrooster. Tussen 10 en 11 komen mijn boterhammen eraan en tussen 18 en 19u stop ik met eten. Dus ja, ik zie momenteel de 'beren dansen' en de 'beren die broodjes smeren', want ik heb grote honger en goesting op sjoklat. Tot morgen met ander nieuws
Met nr 16 begin ik vandaag: dat hangt als een schijthuis boven de gracht. Betekenis : dat is overduidelijk. Nu spreekt men van : een waarheid als een koe of als een paal boven water. Natuurlijk is dat nu niet meer letterlijk te gebruiken. Vroeger was er werkelijk een openbare plek aangeduid waar men zijn behoefte kon doen, meestal ter hoogte van een beek of gracht zodat alles meteen ook weggespoeld kon worden. Darmen en blaas ledigen gebeurde sowieso buitenshuis. Het woord 'latrine' was de naam. Nu nog gebruikt bij de legerkampplaatsen waar men dan een gat-gleuf in de grond graaft om alles wat een mens nodig kwijt wil en moet, ook kwijt kan. Op scoutskamp spreekt men nu van de 'hudo'. Men graaft er een grote put, legt er een plank met ronde uitsnijding op en maakt er een huisje rondom om wat privacy te garanderen. Men vertaalt dat als: Houdt Uw Darmen Open of HUrk DOos of Hier Uw Dagelijkse Ontlasting. Nochtans zou 'hudo' een verbastering van een Pakistaans woord zijn. Een gezegde en een woord dat verdwijnt uit onze taal, zoals ook de bijnamen van de mensen. Nu noemt men ieder bij zijn echte naam. Vroeger was een bijnaam gebruikelijk omdat in iedere familie er wel een Maria en een Petrus was. En zeker in een dorp, met dezelfde achternamen. Bijnamen waren noodzakelijk maar de meeste zijn vervlogen in de tijd. Evenwel was ik daardoor nieuwsgierig geworden naar de bijnamen van onze heersers, want die blijven ten alle tijde in de geschiedenisboekjes staan. Men duidde wel met I, II....XX aan, maar uiteindelijk vergat men het cijfer en was er enkel nog de omschrijving. Ik moet zeggen, men had geen schroom om de menselijke tekorten van prins, koning of keizer te benoemen. Constantijn Strontnaam, Ivaljo de Radijs, Alfons de Kwijler, Hendrik de Impotente. Van Lodewijk een hele resem: Doeniets, De Jongere, de Woelzieke, de Voorzichtige, de Rechtvaardige, de Welbeminde en natuurlijk de Zonnekonig. Bij Karel: de Behekste, de Dikke, de Eenvoudige, de Lange, de Schone, de Wijze, de Dwaze. En bij Filips: de Stoute en de Schone.
Rustig tikt mijn klok verder terwijl ik het aandachtspunt van de dag weergeef. Wetenschappers van UGent, Natuurpunt en Arabel (Belgische Arachnologische Vereniging) wil dat we onze angst voor spinnen opzij zetten en de kruisspinnen zowel bij dag als nacht gaan tellen gedurende één maand. Deze mensen willen weten hoe deze dieren zich aanpassen aan de stad. Ik moet zeggen, het is eens een andere opgave dan vlinders, mussen, merels en eksters tellen. Ze willen weten hoe de achtpotige met een groot kruis op hun rug, die fantastische webben kan haken om al onze muggen en vliegen vangen, zich in de stad aanpast. Niettegenstaande ze expliciet de telling vragen voor de stadsspin doe ik mee al woon ik op 'den buiten' aan zee. Dat kadert in het SpinCity Project en kan doorgegeven worden via spinnenspotters app. Geen schrik hebben maar kijken en tellen!!
Mijn huis is nu écht mijn 'thuis' geworden. Onverwachts kwam er gisteren een groot geschenk mijn richting uit: een klok!!!. Niet die van Rome, die komt op andere momenten van het jaar, hangt in de kerktoren, brengt het uur voor iedereen en snoep. Nee, een mooie klok, in een grote houten kast verpakt, met uurwerkschijf met spreuk 'Tempus Fugit = times flies =tijd vliegt', slinger met lens, katrollen met gewichten. Het zacht tikken van de klok, het zien van een slinger waar ik 'zen' van word, dat alles ontlokt me telkens een glimlach als ik mijn living binnenstap. De plaats was nog vrij voor dit tijdsmeubel. Nu is het spreekwoord 'zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens', waar!. Ik was mijn klok kwijtgespeeld tijdens het verhuizen. Zo zijn er wel meer dingen die een andere onbekende bestemming hebben gevonden. Ik kan nu weer alles over de klok beginnen leren zoals het slagpatroon, of er een wekkering is, welke melodie ze laat horen (bim-bam, Weense slag, Westminster, het fluitje van de koekoeksklok). Vandaag laat ik ze een tijdje nog het kwartier aanduiden, maar dat zal wel veranderen. Sommige dagen heb ik mijn siësta nodig en dat gaat moeilijk met een slag om de vijftien minuten. Maar over 'tijd' gesproken, beste jagger, gepensioneerde, senior, kwam ik een mooi citaat tegen: U bent op een leeftijd gekomen, waarop alles wat moeder natuur u gegeven heeft, u door vadertje tijd wordt afgenomen. Nu is het tijd voor wat anders. Alle Internationale Dagen op een rijtje, en er zijn er heel wat die vandaag onze aandacht opeisen, zoals de 'Revalidatiezorg', ' Behoud van de Ozonlaag', 'De Leid(st)er, Gastouder of Pedagogische Medewerker'. Daarnaast op deze 'Nationale Plasdag' aandacht voor de 'overactieve blaas' en meteen ook de eis om meer openbare toiletten, liefst om de 500m. Hopelijke zullen ze op deze 'Dag van het Luisteren' het ook horen. Maar de meest in het oog springende dag die me mijn wenkbrauwen doet fronsen is: Internationale Dag van het Vrouwencondoom. Het moet meer gepromoot worden want het is een goed anticonceptiemiddel, bevat geen hormonen zoals de 'pil' en kan SOA's voorkomen. Vrij te kopen en bijsluiter lezen vóór gebruik. Ik geef hier niet meer uitleg over, ik denk niet dat we nog de doelgroep zijn die in aanmerking komen voor gebruik. Ik denk eerder dat ze voor onze generatie spreuk nr 15 zullen gebruiken: daar zijn de daken met vlaaien bedekt! Ze noemen ons nu de generatie van de 'overvloed', al zullen er massa's gepensioneerden zijn die het moeilijker hebben dan de jeugd die het zegt, zich kan voorstellen. Tot morgen
Ik moet de venster sluiten want het is een aan-en afvliegen van vliegtuigen. Bij manier van spreken, de gaande en de terugkomende toerist. Al zullen er vandaag ook wel supporters van Lionel Messi en PSG, de vlieger nemen om hun geliefde voetballer en ploeg te zien spelen tegen een Belgische ploeg in het Jan Breydelstadion te Sint Andries bij Brugge. Moge de beste winnen al zal niet moeilijk te raden zijn wie er als winnaar uit dit treffen zal komen. Voetbal interessert me maar matig en van verre. Ik moet er zelf niet veel moeite voor doen om er iets over te vernemen, op alle zenders en alle golven en alle uren is er wel een item over voetbal te horen. Ieder zijn plezierke vandaag en het mijne zal pootje baden zijn met de hond. Het strand is weer volop ter beschikking van de kustbewoners en hun viervoeters. Hoera of liever, hoezee. Ik kan dan eens uitkijken of ik een 'haring' kan spotten. Jazeker, het spreekwoord nr 14 gaat over een Noordzee bewoner: daar steekt meer in dan een enkele panharing of zoals ze dat in het dialect zeggen: dèèr stik meer in as'n pan'ééring. Betekenis: daar steekt meer achter. Natuurlijk steekt er meer achter een haring. Ik heb het verhaal over deze lekkere bakharing, haringfilet, pekelharing, kipper, bokking en rolmops eens gelezen. Ik heb weer wat bijgeleerd en dan voel ik me soms met mijn 73 jaar dom dat ik die eenvoudige weetjes niet weet. Een haring kan 22 jaar worden, leeft meestal op een diepte van 200m, heeft een grijs- of blauwgroene rug en leeft meestal in de Noordelijke zeeën. Over de Hollandse Nieuwe: dat zijn haringen gevangen in mei-juni want dan zijn ze op hun vetst. In april zijn ze niet vet genoeg en in juli beginnen ze hom of kuit te vormen. De naam 'maatjes' komt waarschijnlijk van 'maagdenharing' dwz vooraleer sperma of eieren zich ontwikkeld hebben. Dat is al één weetje. Verder leerde ik wat 'kaken' of 'haringkaken' is. Bij vers gevangen haring wordt op de boot, de kieuwen en een deel van de ingewanden behalve de alvleesklier verwijderd vooraleer te pekelen als bewaarmiddel. De alvleesklier geeft tijdens dat bewaringsproces en rijpingsproces enzymen die de haring zijn typerende smaak geeft en minder bitter doet smaken. Deze methode zou in de 13-14e eeuw ontwikkelt zijn door Willem Beukelszoon, een visser uit Biervliet. Toen was dat nog Vlaanderen, nu Zeeuws Vlaanderen. Een bakharing of panharing, is dan een 'niet gekaakte of gepekelde haring'. Omdat men begin 1900 een parasiet ontdekte, de haringworm, wordt de vis eerst ingevroren vooraleer ter consumptie aangeboden. Daarom zal deze groene haring altijd zeer snel klaargemaakt en gegeten worden. Ze worden meestal gefileerd en met hun 'vel' bereid. Het is een vette vis en bevat veel Omega 3 vetzuren. Men kan dus zeggen: haring in het land, dokter aan de kant! Smakelijk en tot morgen
nr 13: daar staan de klompen. Dat wil zoveel zeggen als; tevergeefs wachten. Op het schilderij is dat het enige spreekwoord dat Brueghel over 'klompen' schilderde. Zoals jullie in de blog van 04/09/2021 konden lezen zijn 'klompen' belangrijk geweest in mijn familiale geschiedenis. Het beroep is ontstaan uit de bezigheid van de boeren die tijdens de winter tijd hadden om hun klompen te maken. Daar is een hele industrie uit ontstaan, die voornamelijk voorkwam in het Waasland. Daar liggen trouwens mijn roots. Ook de Kempen waren gekend voor hun klompenmakerijen en zijn nu nog altijd de leveranciers van de kleurrijke klompen voor de Gilles de Binche. Deze ambacht vond men voornamelijk in de streken waar wilgen en canadapopulieren weelderig tierden. Het vermoeden bestaat dat ze verbetering zijn van de 'patijn', een soort houten zool die de schoenen moest beschermen tegen de modderige en drassige straten in de Middeleeuwen. Deze 'trip' was een andere soort sandaal dan degene die de Romeinen en Grieken droegen. Meester Jan van Eyck (ca 1390-1441) schilderde een exemplaar op het portret van een echtpaar. Eigenaardig is wel dat klompen een Europees fenomeen waren vnl in België, Nederland en Frankrijk. Daarbuiten zijn ze eigenlijk alleen populair bij de shinto-priesters in Japan. Het was een werkschoen avant la lettre die zijn hoogtijdagen had medio 19e tot na de W.O.II. Vanaf 1950 toen er weer gewone schoenen beschikbaar waren, werd de klomp een symbool van armoede. In Nederland maakt de beschilderde klomp nog deel uit van de plaatselijke klederdracht en zeker bij het klompendansen op polkamuziek. De aanschaf van een gekleurd klompje is een geliefd attribuut om mee naar huis te nemen na een toeristische uitstap bij de Noorderburen. Nu zijn er de speciale werkbottinen om de voeten te beschermen bij de fysieke beroepen of de tuinlaarzen of de gekleurde croc's die onze voetjes sieren in caoutchouc. Het aantal spreekwoorden en gezegdes dat ik vond, wijst volgens mij op de ontzettende belangrijkheid van dit schoeisel. Méér dan 10. 'Hij-staan-op-zijn-woord-als-een-boer-op-zijn-klompen'. Werkelijk waar, de koppeltekens horen bij dit spreekwoord: eens iets gezegd wijzigt men zijn woorden niet meer, is men moeilijk van zijn standpunt af te brengen.'Nu breekt mijn klomp': van verbazing niet weten wat te zeggen. 'Dat heb ik nog nooit op een klomp horen spelen': dat is al te gek. 'Een boer op klompen': een lomperik. 'Dat zal mijn klomp niet roesten': ik maak me er niet druk om, het kan me niet schelen!. En weet ge wat: nu ga ik me optutten met mijn 'perlefinnekes', een Chanelleke nr 5 spuiten, mijn tweed jasje met tresjes aantrekken, en proberen of ik nog op mijn tweekleurige pumps kan staan!. Dan ga ik me in een tuin vol camelia's zetten en stap zo in de caroussel van Chanel. Ik heb nu al haar attributen opgenoemd die deze dame ooit voorzag voor alle vrouwen. Gabriëlle Bonheur Coco Chanel (1883-1971) was een fenomeen en heeft de vrouwen van de corsetten bevrijd. Een kwaliteitsparel was het Vlaamse woord van de dag. Dat moest ik in mijn blog eens gebruiken.
De zee blijft me telkens verbazen. Ze is een beetje zoals een vrouw die om de haverklap een nieuw kleedje aantrekt en van afwisseling houdt. Vandaag is de modetint 'bruin'. Soms donker, dan weer lichtbruin en waar de zon opvalt is ze bijna wit te noemen. Enfin de kleuren die chocolade soms kan aannemen, gaande van donker over lichtbruin en wit. Op deze 'Internationale Dag van de Chocolade' ben ik op weg om mijn voorraad van dat heerlijke voedingsmiddel aan te vullen dat ik terugvind in alle mogelijke vormen en bereidingen. Want er zitten gezonde vitaminen, mineralen en nog veel meer in de cacaoboon, weliswaar in minieme hoeveelheden zodat je er veel van moet nuttigen om de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid binnen te krijgen. Het zal weer een hartverscheurende keuze worden tussen al dat lekkere chocoladegerief. Chocoladetaarten, chocolade-ijs, chocoladepudding, chocolademelk, pralines, koekjes, er zijn al chocolade-sinterklazen gesignaleerd!!. Ik hou het gewoon bij mijn chocolade-repen, niet de 'koetjesrepen' die mijn kinderen in de brooddoos vonden, maar de 'witte' repen gevuld met praliné. Dat eet ik samen met mijn bokes bij het ontbijt. Volgens ingewijden is deze chocolade-dag ingesteld op de geboortedag van de stichter van de Hershey chocoladerepen (sinds 1894) in de USA, nl Milton S Hershey. Een van de grootste chocladefabrikanten in Amerika naast 'Mars'. In Europa zijn deze repen amper gekend. Toevallig is het vandaag ook een dag om Roald Dahl (13 september 1916-1990) te herdenken, die dat zeker verdient. Hij is de schrijver van 'Sjakie en de chocoladefabriek' en schreef het scenario voor de film "Willy Wonka and the Chocolate Factory" (1971). Maar hij heeft ontzettend veel boeken voor volwassen en jeugd gepubliceerd. Fictie, non fictie, verhalen, romans, rijmboeken, filmscripts. "Matilda" als boek en film kent iedereen en misschien, buiten Willy Wonka , ook de film "Chitty, Chitty, Bang, Bang" uit 1968. Een leuk weetje over Roald Dahl: hij heeft al zijn boeken met potlood geschreven! Ik weet niet of mijn volgende schrijver dat ook deed, maar de kans zit er dik in dat het gebeurde gezien de 'tijd' waarin hij leefde. Nicolaas Beets (1814-1903) Mijn generatiegenoten zullen zijn "Camera Obscura" ook hebben gelezen. Dàt werk schreef deze schrijvende, dichtende dominee onder het pseudoniem Hildebrand. Zijn rijmgedichten zijn prachtig om te lezen. Een laatste strofe uit een gekend gedicht:" .. De morgen die me wekte, begroette ik blij. Ik had zo zacht geslapen. En Gij, mijn Schild en Wapen, Waart nog nabij". Hij werd veel geparodieerd door andere schrijvers van zijn tijd, zoals door 'Cornelis Paradijs, een oud-makelaar in granen' pseudoniem van Frederik Van Eeden (1860-1932) toen hij "Grassprietjes" schreef, een parodie op al de huiselijke, vaderlandslievende en vrome proza van die tijd "...maar van allen toch de baas, is de groote Nicolaas. Wat heeft hij niet saâmgedicht. Hoeveel harten niet gesticht." Veel hartjes heeft deze dominee wel verwekt en meegewerkt aan de groei van de Nederlandse bevolking met 15 exemplaren.
Nr 12: daar hangt het mes uit! Een uitdaging durven aangaan. Dat heb ik gedaan met een blog te beginnen en onlangs met alle spreekwoorden te vermelden.
Dag 255 van het gezegende jaar onzes Heeren 2021. Ik zie hoe vlug het jaar weer voorbij gaat terwijl ik nog steeds het gevoel heb in de herfst van 2020 te verkeren. Dat komt omdat er te weinig winter is geweest, te weinig lente en te weinig zomer en vooral te weinig licht. Wel een paar warme dagen met soms zomerse luchten, maar vooral veel grijs en vocht. De enige die tevreden met dit alles is geweest zal 'de bodem' zijn. Misschien dat Frank eindelijke eens zal zeggen dat het grondwater zijn noodzakelijke peil heeft teruggehaald en we zonder schroom onze bloemekes en planten mogen water geven. Het zou leuk zijn hem eens positief uit de hoek te horen komen. Het is vandaag de 'Internationale Dag van de Migraine'. Deze kwaal kan niet genoeg onder de aandacht gebracht worden want ontelbaren hebben dagelijks met de kwelling van migraine, clusterhoofdpijnen, hoofdpijn, te maken. Voorlopig is er nog altijd maar één remedie gevonden: bij een aanval, pijnstillers en alleen maar dàt. Niets wijst erop dat er vlug een oorzaak zal gevonden worden en dus behandeling zal komen. Bij mij is dat een familiekwaal, een gen geërfd langs vaderskant. Bijna alle vrouwelijke leden van die kant van de stamboom zijn gezegend met die vreselijke aanvallen, die spijtig genoeg niet verdwijnen bij het ouder worden.
De heilige Guido van Anderlecht.Toen ik dat zag staan dacht ik dat die trotse ploeg maar eens een kaarsje moest gaan branden in hun kapittelkerk om hooguit één punt te verdienen bij de voetbal. Die trotse 'derdeweireldploegske' van een miljardair, neemt het vandaag op, tegen de grootste Mechelse ploeg, KV Mechelen. Oftewel Malinwa met zijn supporters en fans 'de kakkers'. Meteen wilde ik weten of die Brusselse ploeg ook een bijnaam had. Kliks en kliks en kliks en het enige wat ik vond was dat ze zichzelf 'paarswit- les mauves' noemen. Wat ik wel tegenkwam was de extra naam voor de leider/ trainer van die sjottende miljonairs: man from Ukkel, Vince the Prince & generaal Kompany. Er is meer dan voetbal in die grote gemeente. Er is een groot slachthuis, den abattoir. Dat gebouw, met zijn nog altijd originele functie, bestaat al meer dan een eeuw. In het weekend is er een grote voedingsmarkt. Het gebouw zelf is een voorbeeld van industriële architectuur, met twee reusachtige bronzen stieren aan de toegangspoort. Maar de Sint Pieter -en- Sint Guidokerk met zijn crypte is ook de moeite. Daar ligt Guido (ca 950-1012) begraven de patroonheilige is van Anderlecht, kosters, koetsiers, kooplui en veehandelaars. Hij wordt aanroepen als hulp bij 'dysenterie' een ziekte waar hij zichzelf niet van kon genezen.
Spreuken, spreekwoorden 10 en 11 zijn volgens mij niet echt gangbaar meer en dus vermeld ik ze gewoon. Het blijft wel de moeite om ze op het schilderij te zoeken en te bekijken. Nr 10: daar hangt de po uit = het is niet zoals het zou moeten zijn. Nr 11: daar hangt de schaar uit = daar wordt je bedrogen, men is niet te vertrouwen. Tot morgen
Vroeger werd gewoon elf september gezegd, dat zal wel nooit meer terugkomen, denk ik. Toch niet in mijn leven. Nu is het 'nine eleven' geworden en zijn alle vroegere gebeurtenissen van die dag blijkbaar naar de papiermand verdwenen. Op die dag was mijn huwelijk in 1971, in 1973 was er de coup in Chili die de dood werd van president Allende en Pinochet in het zadel hielp met behulp van de CIA. Zelfs het ontstaan van een belangrijke Olympische discipline is in het vergeethoekje geraakt. Effectief op deze dag, in 490 vC, versloegen de Grieken de Perzen in Marathon, in een van de meest beslissende veldslagen in de geschiedenis van de wereld. Een ijlbode rende de run van zijn leven om deze boodschap over te brengen aan de heersers in Athene en met zijn laatste ademsnik kon hij het nog zeggen vooraleer hij dood neerstuikte. Om deze man te eren, die de 35 km in een ruk overbrugde, werd de 'marathon' als Olympische discipline toegevoegd als sluitstuk van al de wedstrijden. De afstand, Marathon→ Athene bedroeg 35 km. Nu is die afstand 42,195 km geworden. Maar vandaag stelt iedereen aan iedereen de vraag: wat deed je op die verdoemde dag? Op 11/09/2001? Ik was samen met de hobby-leraressen onze hobby-lessen aan het plannen. De startdag van een nieuw hobby-jaar moet ook duidelijk zijn met alle data en onderwerpen en handigheidjes die er gedurende het hobby-jaar zouden passeren. Bij een Belg moet zoiets van start gaan met een etentje. Niet vergeten, voorafgaand een goede aperitief. Als volleerde cafégangers hingen we aan de toog van het kleinste café in Mechelen. Aan de toog komen de beste gesprekken en de meeste ideeën tot ontwikkeling. Samen met wat geestverrijkend vocht lukt alles binnen de kortste keren te organiseren, te omschrijven, en een plan van uitvoering te maken. Toen hoorden we die onheilspellende berichten uit New York en de andere steden waar er bommen waren gedropt. Eigenlijk was de pret van die dag toen onderbroken en is er nog een klein hapje gevolgd en veel gepalaver over de toestand en eventuele gevolgen. De planning is wel gemaakt maar een stuk van het plezier was verdwenen.
Nr 9. Brueghel schilderde "bij iemand in het krijt staan". Dat is slechter dan bij 'niemand ' in het krijt te staan. Ik wil 'niemand' iets verschuldigd zijn, noch emotioneel, noch practisch, noch financieel. Dat geeft gewetensrust. Het getuigt toch van een enorme verbeeldingskracht en kennis van zijn taal dat deze schilder het allemaal kon uitbeelden. Alleen al de hoeveelheid spreekwoorden die hij schilderde en men vermoed dat er nog op staan die nu niet meer gekend of gebruikt worden.
Eindigen doe ik met het liedje van Louis Neefs (1937-1980) "Als ik 5 minuten tijd heb". Ik dacht eraan toen ik bij de 'Druivelaar" het volgende las: Een ambtenaar staat voor het venster van zijn kantoor naar een paar tuiniers te kijken. Een collega komt naast hem staan. Zegt de eerste: die kerels zijn nu zeker al een uur niks aan het doen! Tot morgen
Nr 8: bij de duivel te biechten gaan. Dat wil zoveel vertellen als: ik ga jullie een geheim verklappen. Dat doe ik ook vandaag met het citaat van de dag, dat kunstschilder Georges Braque (1882-1963) optekende: de waarheid bestaat, de leugen wordt uitgevonden. Ik heb stilgestaan bij een paar echte feiten. Er was in 1933 de opening van 'De Sint Annatunnel'. De tunnel, 572m lang, 4,30m breed en 31,57 m onder de grond, was en is nog altijd voorzien voor voetgangers en fietsers. Er zijn nog vele originele elementen aanwezig zoals de toegangsgebouwen en de roltrapppen. Voor gemotoriseerd verkeer was er de vorstelijke opening van 'De Konijnenpijp of Waaslandtunnel', ook in 1933. Deze tunnel is 2,111m lang, 8,70m breed en 37,65m diep. Beiden zorgden toen, voor een luxueuze verbinding van de oevers van 't Schel, die anders met de Sint Annekensboot gebeurde en met de 'Land Van Waes' of de treinboot. Eigenaardig genoeg zijn zovele jaren later die oude verbindingen terug in ere hersteld om vlotter van links naar rechts te komen en vice versa. Er zijn bijgekomen: de Kennedytunnel, Brabotunnel (pre-metro), Liefkenshoektunnel, Antigoontunnel (spoorweg) en binnen decennia(?) de Oosterweelverbinding. Ondertussen is Antwerpen een bijna onbereikbare stad geworden vol met bouwwerven en omleidingen.
Mijn ogen flikkeren en blinken als ik de naam 'Sissi' tegenkom. Elisabeth Amalie Eugenie (1837-1898), hertogin in Beieren, prinses van Beieren, keizerin van Oostenrijk en koningin van Hongarije. Ik heb dat mens nooit gekend en toch ben ik heel fel geïnteresseerd in haar geschiedenis, levensverhaal, karakter. Zij was een mooie vrouw met prachtig haar, die het hart van een keizer sneller deed slaan en daardoor een verbond sloot met de tragiek van haar leven. Een stuk bepaald door de genetische erfenis van het Huis van Wittelsbach waar depressies en waanzin aanwezig waren, het huwelijk van neef en nicht, een schoonmoeder uit de duizend en een hardvochtig Spaans hofceremonieel. Zij was liberaal, vrij en zonder veel tantelafaire grootgebracht. Maar eens het vogeltje gevangen in de gouden kooi begon haar leven een dramatische wending te krijgen. De Queen-mum die haar de kinderen ontnam, het militaristische in de opvoeding van haar zoon, en uiteindelijk haar eigen rusteloosheid. Ze werd geobsedeerd door haar uiterlijke en haar figuur. Gevolg: talrijke dieëten, aanvallen van anorexia, extreme sporten zoals bergbeklimmen en lichaamlijke oefeningen. Eens de 30 voorbij verborg ze ook haar gezicht achter een sluier of een waaier. Haar verklaring: ik verberg mijn gezicht achter een waaier zodat de dood ongestoord zijn werk kan doen!. Door de vele reizen en de risico's die ze daarmee nam, verdenkt men haar van suïcidale neigingen. Uiteindelijk werd ze op een van die reizen neergestoken door een Italiaanse anarchist in Genève. De catastrofe in haar leven werd omgezet in een romantisch drama van twee mooie prinsenkinderen in de films "Sissi".
Nu ga ik nog eens luisteren naar Paul Van Vliet, cabaretier, verteller, onemanshows, theater, schrijver: Pappa is blijven hangen in de sixties, Veilig achterop bij vader op de fiets, Een meisje van dertien, Vlaanderen....
Het citaat van de dag past wonderwel met de spreuk van de dag. Het citaat komt van Calvin Coolidge (1872-1933) de 30e president van de U.S.A.: je kan niet 'alles' onmiddellijk doen, maar je kan 'iets' onmiddellijk doen. En Brueghel schilderde: als het kalf verdronken is dempt men de put. Wat zoveel wil zeggen als: als het kwaad is geschied, wordt er iets ondernomen, terwijl men als er 'iets' was gedaan er geen kalf verdronken was. Ik doe eer aan de schilder die vandaag welgeteld 452 jaar geleden overleed en drie 'bloeikes' van kinderen naliet, Pieter, Maria, Jan. Door het vroege overlijden van hun vader kregen ze schildersinstructies en opleiding van hun bomma langs moederszijde Mayken Verhulst alias Mevr Pieter Coecke van Aelst, de vroegere leermeester van Den Oude Brueghel. Tot zover mijn inleiding, die vandaag de meeste woorden zal tellen. Het was kuisdag, daarna bezoekdag en allebei hebben ze voorrang op mijn schrijfsels. En nu volgt er enkel nog een korte vaststelling. Het prachtige zomerweer is even aan de kant gezet. Wat regendruppels, ik heb er tien geteld, en wat wolken hebben er voor gezorgd dat ik vandaag geen 'bain de soleil' ga aandoen. Een zomers kleedje met spaghettiebandjes of pertils in't schoon Vlaams, blijft op mijn kledingstoel liggen tot de volgende 28° in de schaduw. Tot morgen
Blanco? Iedere dag moet ik mijn blog voorzien van een titel vooraleer ik hem kan posten. Zo evident is dat niet om mijn opstel in één woord samen te vatten. Vandaag had ik op dat vlak geen inspiratie en schrijf ik gewoon 'wit'. Zoals de witte producten in de supermarkten: het kan goed zijn maar het kan evengoed tegenvallen. Maar jullie moeten dan, juist zoals bij de aankoop van een huismerk, tevreden zijn met het resultaat. Voordeel: het is profijtiger dan een echt artikel dat in een tijdschrift, krant of boekske verschijnt, daar moeten al ettelijke eurocenten voor neergeteld worden. Mijn essay kan dus over alles gaan vandaag. Dan begin ik met de 'zee' van gisteren, want vandaag heb ik ze nog niet gezien. De zee is helemaal akkoord met dit zomerse weer en de zomerse temperaturen. Geen rimpeltje of golfje was er gisteren te bespeuren. Ze lag er plat, sereen en tevreden bij. Wel met een staalgrijze kleur die te vergelijken was met de grote grijze plavuizen die kenmerkend zijn voor een markt. Moest ik niet beter weten ik had kunnen denken dat ik te voet naar het andere eind van dat grote plein kon stappen, samen met mijn viervoeter. Nr 6 kan hier van toepassing zijn: als de ene blinde de andere leidt vallen beiden in de gracht. Hier dan wel letterlijk een 'diepe' put.Ter info: ik kies niet lukraak die spreuken. Ik volg een lijst waar al de spreekwoorden van het schilderij "De verkeerde wereld" van Pieter Brueghel vermeld zijn. Maar het is voor de opsteller van de lijst toch wel een ongeloofelijke zoektocht geweest om die allemaal te detecteren, te weten welk spreekwoord er uitgebeeld is. Als je het kunstwerk echt wil zien ga dan naar de "Gemäldegalerie" in Berlijn.
In 1831 kwam het nieuwe parlement van het niewe land 'België' voor de eerste maal bijeen. Ik keek mijn ogen uit mijn kop op deze 'Internationale Dag van de Alfabetisering' of ik wel goed gelezen had wat er stond: 102 volksvertegenwoordigers en 51 senatoren en een handvol ministers. Het is bijna absurd te noemen dat de Belgen nu moeten bestuurd worden door 56 ministers, 68 ministerpposten. Er is een federale regering en een nationaal parlement met 150 leden en 60 senatoren. Daarbij komen nog eens 6 parlementen en evenveel regeringen (vandaar de hoeveelheid ministers en ministerposten en ministeries). Het Vlaamse Parlement telt 124 parlementariërs verrijkt met 6 Brusselse leden, het Brusselse Parlement telt 89 leden, het Waalse 75, en het Duitse moet het stellen met 25 leden. Meteen weet iedereen waar de belastingen voor een deel naar toe gaan: lonen en wedden van vele burgers die ons moeten controleren en zelf bepalen hoeveel we aan hen moeten geven om ons te controleren. Want bij deze grote groep burgers moeten we ook de provinciebestuurders rekenen, de plaatselijke notabelen...... rekenen om de Belgen in het gelid te laten lopen. Hierbij past het nummmer van Zjef Vanuytsel (1945-2015) "High Society": ......'t is de high society, het kruim van het volk, de elite van de massa het volk......
Ik heb gisteren mijn portie derde leeftijd gehad. Nadat ik de hond bij de kapster had gedaan ben ik naar de boekenwinkel gestapt. Ik had het idee om wat lectuur aan te schaffen en te neuzen maar ik ben vliegensvlug terug naar buiten gelopen vooraleer mijn hersenen een brij werden onder hun pan. Het was snikheet in de winkel en het was voor mij onmogelijk om ook maar één boek ter hand te nemen en te bekijken. Van lieverlede ben ik daan maar op een bank op de dijk gaan zitten om het menselijk ras te bestuderen. De senioren liepen daar 'en masse'; alleen, met nieuwe partner (gemakkelijk te herkennen want hand in hand), met de partner van jàààààren (een beetje vaneen), met wandelstok, kruk, karretje mèt of zonder hond erin, alle soorten fietsen met (levensgevaarlijk voor wandelaar) of zonder moteur. Dan alle soorten en rassen van handen: grote, kleine, keffers, tamme en onrustige beesten. Alles gezien behalve 'la jeunesse'. Het grote voordeel van zo een bestudering van de mensen op een bank op de dijk bij mooi zomerweer is, dat ik op slag al mijn frustraties over mijn lijf en zijn michelinbandjes, kwijt ben. Ik kon de schepping van de mens in al zijn vormen weer aanschouwen, want de zon laat alle overtollige kledij thuis liggen en de mens toont zich bijna puur natuur. Na een paar uur ben ik huiswaarts gekeerd met een beetje meer kleur op mijn armen en mijn gezicht en met een prachtig gekapt wit hondje. Het waren leerzame uren. Mag ik hier of moet ik hier spreekwoord nr 5 al vermelden? "Achter het net vissen". Dat betekent 'wat pech hebben' of 'een gelegenheid laten liggen' of 'een kans missen'. Ik kan ze als zin in mijn verhaal van de gemiste boeken alle 3 gebruiken, maar dat is niet de betekenis die er werkelijk toe doen bij dat spreekwoord. Het is meer 'iets' belangrijks dat je weg kruist links laten liggen, geen aandacht geven aan iets dat een voordeel kan inhouden voor jezelf, of iets veronachtzamen dat later belangrijk bleek te zijn.
Een foto van Elisabeth I ( 7 september 1533-1603) van Engeland. De Queen die loodwit aan haar gezicht smeerde om een jeugdige blanke en gladde huid te hebben en zichzelf daarmee een loodvergiftiging cadeau deed. Als ik naar de kledij kijk van deze Virgin Queen begrijp je waarom het beroep van 'kamenier' in het leven werd geroepen. Op zijn minst een paar 100 kledingstukken en juwelen moesten iedere dag aan Good Queen Bess gehangen worden vooraleer ze voor haar edelen en onderdanen kon verschijnen. 's Avonds het omgekeerd ritueel om de koninklijke tabard aan te doen. Ze was ijdel en besliste welk portret mocht vrijgegeven worden. The Maiden Queen was zò trots dat ze weigerde te gaan liggen tijdens haar laatste uren. Er wordt verteld dat ze 'rechtstaand 'gestorven is in groot ornaat.
Hezký veÄer, schreef Flora 173, ik las het als 'hie zennek vanair'. Pools of een of ander Vlaams dialect?
