Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
22-12-2011
DOORDENKEN OP DONDERDAG
De
os en de ezel
Ossen
en ezels klinkt in het Hebreeuws als sjorrimachorim
schorriemorrie, zeg maar het kleine,
simpele volk
De os is het
beeld van hen die dienen, die stil en
verborgen de grond klaarmaken voor het zaad De os draagt het
juk en werkt samen, trekt in een
tweespan of driespan. Zon trekkers
zijn er nodig in elke groep. Mensen die
bereid zijn samen te werken. Die in ploeg kunnen werken en mét de ploeg aan de slag willen gaan ...
De ezel is
vanouds het lastdier van de armen.
Een ezel is een
dier, dat één en al oor is
om heel veel te
kunnen luisteren,
het verhaal van
mensen te aanhoren
en ermee op stap
te gaan,
een dier dat
geweldig veel kan dragen,
verdragen en vér
dragen.
En alles wat die
os en die ezel te doen hebben,
daar in de
kerststal:
dat is terzijde
staan,
heel bescheiden,
en wat warmte
geven,
een beetje adem,
wat levenskansen
Want zij weten:
alles wat van
waarde is, is weerloos en kwetsbaar.
Ik ben mijn zonde moe...
Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw,
ik ben mijzelve moede en ik ben
het zoeken moe naar God, die ik niet ken,
en die ik toch zo gaarne kennen zou.
Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,
mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
maar bovenal het zoeken naar mijn God! -
Ik ben het zoeken moede - maar God niet.
Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft
ze zeventig maal zeven maal en meer.
Hij wil niet, dat mijn ziele sterft maar leeft.
O, wonderbare goedheid van de Heer,
die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt,
die alle dingen en ook mij verdraagt.
In deze eucharistie staat de persoon van Maria, in al haar
bescheidenheid, op de voorgrond. Daarom bidden wij dat wij in ons leven elke
dag meer op haar mogen gelijken:
dat ons hart mag blijven als dat van een kind,
een eenvoudig hart, dat vol verwachting is en hoopvol uitziet,
een edelmoedig hart, dat zich blij kan geven,
een teder hart, dat meeleeft met andermans leed,
en vooral een hart dat nederig en zachtmoedig is,
dat gaarne blij maakt en geen verdriet aandoet.
Toen Elisabeth zes maanden
zwanger was werd de engel Gabriel van Godswege gezonden naar een stad
in Galilea, Nazareth, tot een maagd die verloofd was met een man die Jozef
heette, uit het huis van David;
de naam van de maagd was Maria.
Hij trad bij haar binnen en
sprak: Verheug u, de Heer is met u. Zij schrok van dat
woord en vroeg zich af wat die groet wel kon betekenen.
Maar de engel zei tot
haar: Vrees niet, Maria, want gij hebt genade gevonden bij God. Zie,
gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen en gij moet Hem de
naam Jezus geven. Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Heer zal Hem de troon
van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over
het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.
Maria echter sprak tot de
engel: Hoe zal dit geschieden daar ik geen man beken? Hierop gaf de
engel haar ten antwoord: De heilige Geest zal over u komen en de
kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom ook zal het kind heilig
genoemd worden, Zoon van God. Weet dat zelfs Elisabeth, uw
bloedverwante, in haar ouderdom een zoon heeft ontvangen en, ofschoon
zij onvruchtbaar heette, is zij nu in haar zesde maand; want voor God is niets onmogelijk.
Nu zei Maria: Zie de
dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord.
En de engel ging van haar
heen.
Lucas 1,26-38
Wees
gegroet, Maria!
Verheug u, de Heer is met
u,Mij geschiede naar uw Woord, het
zijn woorden uit het evangelie van vandaag, mooie woorden ook. Mochten zij ook ons
leven tekenen, die ingetogen verwachting en die nederige bereidheid.
Mochten wij toch inzien,
dat het belangrijkste in ons leven niet is datgene wat we zelf kennen of kunnen
of presteren; maar wel datgene wat ons wordt geschonken. Denken we weer aan die
psalm: Je kunt het geluk niet maken, de Heer geeft het zijn vrienden, zomaar,
in hun slaap . Daartoe moeten we opnieuw stil kunnen worden, biddend in ons
hart, bedacht op waar het echt om gaat: de aanwezigheid van Jezus in ons
midden.
Dan is er niet zoveel nodig om gelukkig
te zijn, en licht in de ogen te dragen:wat luttele materiële dingen, enkele mensen die van ons houden, en wat
vriendschap, hoop in ons hart en geen wanhoop, woorden van troost, indien
nodig, en woorden van trouw en vertrouwen. En warmte voor koude dagen.
Zo
kunnen wij onze dagelijkse weg gaan van lief en leed. Zo kunnen wij Jezus komst bij ons stil en biddend verwachten. Zo worden
wij ook zelf bereid om Jezus voor andere mensen tot leven te brengen, zodat ook
andere mensen Hem kunnen zien in ons, door ons.
Laten wij daarom bidden:
God van Liefde,
U hebt verwachting en hoop in ons hart gelegd
en ons uw vrede beloofd.
Maak ons ontvankelijk voor uw Woord,
zoals uw eigen Moeder, Maria.
Geef ons een liefdevol hart en een ruime geest
om uw verlangen van vrede te verstaan
en ernaar toe te leven.
Amen
Kom, Heer Jezus, kom Mogen die woorden van de advent elke dag ook
meer onze woorden worden, stil en biddend, ontvankelijk, open en bereid.
Kom, Heer Jezus, kom
Gelukkig
dat er mensen zijn die altijd weer
Gods droom ook nog zelf durven dromen.
Die weten dat deze wereld
niet zo hoeft te zijn.
Niet mag zijn zoals hij nu is.
Die geloven dat hij anders kan worden:
Beter, gerechtiger, gelukkiger voor allen
Méér de wereld van God!
Gelukkig
dat er mensen zijn
die dromen zoals God ,
die 'ja' durven zeggen,
en die zijn wegen gaan.
Die levensweg waarvoor God hen proficiat
wenst; die weg die Jezus ons is voorgegaan,
'De
weg van ons leven' De weg van ons leven gaat
vaak door de nacht
woestijn en donk're dagen.
Wij mensen verliezen dikwijls de kracht
en durven de reis niet te wagen.
Zo wijd als de wereld zo
oud is de droom
dat God aan 't licht zou komen;
zo ver als de tijd zo lang leeft de hoop,
profeten vertelden hun dromen.
Zij werden gezonden, een
stem in woestijn
om dwars door alle tijden
de mensen te vragen anders te zijn
en zo Hem de weg te bereiden.
Als wij ons bekeren, die
oproep verstaan
het donker nu verdrijven
wordt Hij weer geboren, vindt het bestaan
Hij zal onder ons hier verblijven.
Zo is Hij een spoor, een
vuur als een licht
dat ons de weg kan wijzen;
wij vinden een God met naam en gezicht
die ons door het duister wil leiden. Cees Remmers
De derde zondag van de advent werd voeger gaudete genoemd: verheug u!
Het is de zondag van de getemperde, ingetogen vreugde omdat wij halfweg zijn in
deze advent: Kerstmis is al meer in zicht: het Licht voor en over de wereld
komt dichtbij.
Van dat komende Licht legt Johannes de Doper vandaag getuigenis af.
Er trad een mens op, een
gezondene van God; zijn naam was Johannes. Deze kwam tot getuigenis,
om te getuigen van het Licht opdat allen door hem tot geloof zouden
komen. Niet hij was het Licht, maar hij moest getuigen van het
Licht.
Dit dan is het getuigenis van
Johannes, toen de Joden uit Jeruzalem priesters en levieten naar hem
toezonden om hem te vragen: Wie zijt gij?
Daarop verklaarde hij zonder enig voorbehoud en met grote
stelligheid: Ik ben de Messias niet. Zij vroegen hem: Wat
dan? Zijt gij Elia? Hij zei: Dat ben ik niet. Zijt gij
de profeet? Hij antwoordde: Neen.
Toen zeiden zij hem: Wie zijt gij dan? Wij moeten toch een antwoord
geven aan degenen die ons gestuurd hebben. Wat zegt gij over uzelf?
Hij sprak: Ik ben, zoals
de profeet Jesaja het uitdrukt, de stem van iemand die roept in de
woestijn: Maakt de weg recht voor de Heer!
De afgezanten waren uit de
kring van de Farizeeën. Zij vroegen hem: Wat doopt gij dan, als
gij de Messias niet zijt, noch Elia, noch de profeet?
Johannes antwoordde hun: Ik
doop met water, maar onder u staat Hij die gij niet kent, Hij die na
mij komt; ik ben niet waardig de riem van zijn sandalen los te maken.
Dit gebeurde in
Betanië, aan de overkant van de Jordaan, waar Johannes aan het dopen
was.
Johannes 1,6-8.19-28
Een gezondene van God
Er trad een mens op, een
gezondene van God , zo begint het evangelie uit Johannes vandaag. Die mens,
die gezondene van God, dat is die andere Johannes: de Doper, de Wegbereider
voor de Heer, die niet met water zal dopen, maar met de Heilige Geest.
Het beantwoordt aan wat
Jesaja gezegd had: De Geest van de Heer rust op mij. Jesaja bleef immers aan
zijn tijdgenoten Gods belofte van een Messias herhalen. Er zal een Redder, een
Toekomstmens komen en door Hem zal God het leed van zijn volk ter harte nemen;
door Hem zal Hij dat leed ook wegnemen, want: Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om
aan verslagen harten hoop te bieden, om gevangenen hun vrijlating bekend te
maken en een genadejaar van de HEER uit te roepen.
Eeuwen later zal Jezus zichzelf als die
beloofde Messias bekend maken met dezelfde woorden. Vanuit de gevangenis vraagt
de Doper aan Jezus: Zijt gij diegene, die komen zou, of moeten wij een ander
verwachten? Het antwoord van Jezus spreekt boekdelen: Zeg aan Johannes wat ge meemaakt: blinden zien
en doven horen, lammen lopen en melaatsen worden rein, doden staan op en aan
armen wordt de goede boodschap verkondigd.Historisch
verwijzen de woorden van Jesaja dus naar Jezus. Maar er is een maar!
Zijn ook wij geen gezondenen van God? Rust
de Geest van God ook niet op ons? Dragen wij niet die zelfde roeping van Jezus,
zo klein als we zijn?
Maar kunnen wij, in onze kleinheid, wel meer betekenen dan een druppel
op een hete plaat? Het kan een bekoring zijn, of zelfs een smoesje, om niets te
doen. Als deze bekoring ons kwelt Wat kunnen wij doen? Welke hoop kunnen wij
bieden? laten wij ons dan leiden door een wijsheid uit het oude China: Het
is met de hoop als met de wegen op aarde: eerst waren er geen wegen, maar zij
ontstonden omdat vele mensen in dezelfde richting gingen. Onze mooiste dromen worden tot echte hoop en kunnen waarheid worden, als
wij met velen in dezelfde richting dromen, in dezelfde richting lopen, in
dezelfde richting hopen.
Daarom nog eens: Kom, Heer Jezus kom wees aanwezig
bij ons, door mensen op wie uw Geest rust.
Zijn leven lijkt nogal op
het leven van Jezus. Ook zijn geboorte werd aangekondigd door een engel, toen zijn
vader Zacharias dienst deed in de tempel.
Zijn dood hij werd onthoofd uit wraak omdat hij aan Herodes
zijn zonden verweet doet denken aan de kruisdood van Jezus, die ook vermoord
werd uit wraak, door machthebbers, die hij huichelaars en witgekalkte graven
noemde.
Troost, troost toch mijn
volk, een profetisch woord van Jesaja, is hier dus echt op zijn plaats.
Begin van de Blijde Boodschap
van Jezus Christus, de Zoon van God.
Zoals er geschreven staat bij
de profeet Jesaja: Zie, Ik zend mijn bode voor u uit die voor u de
weg zal banen; een stem van iemand die roept in de woestijn: Bereidt de weg van de
Heer, maakt zijn paden recht.
Zo trad Johannes op in de
woestijn en doopte; hij preekte een doopsel van bekering tot
vergiffenis van de zonden.
Heel de landstreek Judea en
alle inwoners van Jeruzalem trokken naar hem uit, en lieten zich door
hem dopen in de rivier de Jordaan, terwijl zij hun zonden beleden.
Johannes ging gekleed in
kameelhaar met een leren gordel om zijn lendenen; hij at sprinkhanen
en wilde honing.
Hij predikte: Na mij
komt die sterker is dan ik,
en ik ben niet waardig mij te bukken en de riem van zijn sandalen los te
maken. Ik heb u gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met de
heilige Geest.
(Marcus 1,1 8)
'TroOST, TROOST TOCH MIJN VOLK'
BAAN EEN WEG VOOR DE HEER
Als je verloren bent in een bos weet je pas goed wat een weg betekent.
Zonder weg geraak je er niet. Altijd al hebben mensen wegen aangelegd: van heirbanentot, snelwegen. En er zijn wegwijzers nodig.
Ook in ons leven kunnen wij wegwijzers zijn. Ouders wijzende weg voor hun kinderen. Er zijn baanbrekers voor een betere wereld. En
mensen, die troost brengen. Zo wordt de weg geëffend: door moeders,
die hun kinderen over Jezus vertellen, of door christenen, die Gods liefde laten
schijnen.
Ook Johannes effende de weg voor de Heer. Hij sprak van bekering en
doopte en zei aan het volk dat zij zich moesten klaar maken voor iemand, die na
hem komen zou, en die veel groter zou zijn.
In de advent banen wij de weg voor Jezus. Niet door vrome dromen of
zoete gepeinzen, maar concreet en metterdaad. Wij kunnen tochtgenoten worden
van wie verlaten zijn of de hand reiken aan wie angstig is. Wij kunnen hoop bieden
aan mensen zonder hoop of vreugde aan bedroefden. Het volstaat de blik niet af
te wenden of rond de gekwetste mens heen te lopen. Wij kunnen in ons leven
tonen: Wees getroost, mijn vriend, God is nabij. Die boodschap is hard nodig,
als we maar willen inzien hoeveel mensen treuren binnenin. Zovelen die geen
troost vinden zinken weg in verbittering en moedeloosheid.
Voor die mensen kunnen wij de weg van de Heer banen; voor hen kunnen wij
dienaren van de vreugde worden. En tonen: troost u, wij leven niet in een
godverlaten wereld, we zijn in goede handen. God laat de mensen niet aan hun
lot over. Hij komt zelf als Redder.
Hij komt zelf als Redder! Maar Hij komt door ons, door hoofd, en hart en
handen. Langs de paden die wij banen.
Leven op het ritme van de nacht,
zich laten wiegen
op de deining van de lange leugen,
zich voortbewegen in metaal,
niet verder kijken
dan de lichtreclame van vandaag...
Dit is de geestelijke Sahel:
geruisloze uithongering van de geest.
Daarachter, niets dan leegte.
Trek weg uit dat land
met de simpele kracht van de waarheid.
Ga!
Weg van de draaikolk
die roes is en begoocheling.
Ga, het is Advent.
Het is de tijd voor de tocht naar binnen.
Straks wordt het licht.
Dan gaan we leven op het ritme van de dag,
zoeken naar het licht
en naar de laatste einder.
Zoeken naar God,
in zijn land van overvloed.
Van oudsher staat de 1ste zondag van de
advent in het teken van de waakzaamheid: wees waakzaam! word wakker!
Wij kunnen inderdaad ingedommeld zijn, alleen nog uit
routine handelen, zonder enige bezieling, of onbewust meedrijven op de golven
van de heersende opvattingen.
Daarom dat telkenjare deze oproep weerkeert: Ontwaak,
wees waakzaam, word wakker, laat je niet in slaap wiegen in de dagelijkse
sleur!
In die tijd zei Jezus tot zijn
leerlingen:
Weest op uw hoede, weest waakzaam; want gij weet niet wanneer het
ogenblik daar is.
Het is ermee als met een man
die in het buitenland vertoeft. Bij het verlaten van zijn huis heeft
hij aan zijn dienaars het beheer overgedragen, aan ieder zijn taak
aangewezen en de deurwachter bevolen waakzaam te zijn.
Weest dus waakzaam, want ge weet niet wanneer de heer des huizes
komt, s avonds laat of midden in de nacht, bij het hanengekraai of
s morgens vroeg. Als hij onverwachts komt laat hij u dan niet
slapend vinden.
En wat Ik tot u zeg, zeg Ik
tot allen: weest waakzaam!
(Marcus 13,33-37)
Wees waakzaam
Openheid, ontvankelijkheid, verwachting en
waakzaamheid, zijn de deugden van de advent. Ze zijn zeldzaam in onze tijd van activisme
en dadendrang met efficiëntie, prestige en prestatie.
Het belangrijkste is niet datgene wat we zelf doen,
maar wel datgene wat ons dagelijks wordt geschonken: ons leven met zijn vele kansen,
de goedheid en de liefde, die wij ontvangen, de vreugde in het gezin en bij
vrienden, het geduld en de moed bij ziekte, de vrede in ons hart. Je kunt het geluk
niet maken, de Heer geeft het zijn vrienden, zomaar, in hun slaap.
zegt de psalm.
Deze vorm van ontvankelijkheid vraagt dat we opnieuw
stil kunnen worden, wachtend, wakend en biddend, attent voor datgene waar het
echt op aan komt: de aanwezigheid van Jezus in ons midden. De woorden van de
advent Wees waakzaam zijn niet dreigend. Ze zijn in de eerste plaats
bemoedigend: let erop dat je Zijn aanwezigheid wel opmerkt!
Zijn komst in ons midden wakend en biddend verwachten,
wil niet zeggen dat wij ons afkeren van de wereld. Het betekent wel dat we Hem ontdekken
in die wereld, dat we de tijd nemen om Hem te zoeken en te zien. Hij kan tot
ons komen in de stilte van een kerk of de rust van de natuur; Hij kan bij ons
zijn in het gelaat van een mens in nood of van een mens, die goed is. Het betekent
ook dat wij bereid zijn om Jezus voor andere mensen tot leven te brengen, zodat
zij Hem kunnen zien in ons, door ons.
Kom, Heer Jezus, kom met deze woorden eindigt de Apocalyps of de
Openbaring van Johannes. Mogen die woorden in deze advent wat meer ook onze
woorden worden, wakend, stil en biddend.
Kom, Heer Jezus, kom
Iemand stelde eens
deze vraag:
Kan je me zeggen,
advent, wat is dat nu eigenlijk?
En de andere, die
niet eens zo geleerd was, antwoordde:
wacht tot het heel
donker is, vanavond;
open dan de deur
van je huis,
kijk een tijdje in
de koude, donkere nacht,
en ga dan op weg
naar de zon,
met een groot
geloof
dat licht en warmte
toch zullen komen.
Zo is de advent ,
zei hij.
Vol vertrouwen
verlangen
naar de komst van
Jezus op aarde,
als licht en warmte
voor ons leven en onze wereld,
en met veel geduld
daarop blijven hopen.
Het is zelfs een
beetje durven dromen,
zoals in een simpel
lied voor de advent gezongen wordt:
Advent is dromen
dat Jezus zal komen,
dromen van vrede
voor mensen van heden.
Altijd weer geloven
dat het toch mogelijk is,
die verandering van
ons leven en van onze wereld,
die begonnen is met
de geboorte van een Kind
in een stal.
Altijd weer geloven
dat er mensen zijn en zullen zijn,
Wees
dankbaar dat je niet reeds alles hebt wat je wenst mocht dit zo zijn naar wat
zou je uitkijken?
Wees
dankbaar als je iets niet weet ... het
geeft je de kans om te leren.
Wees
dankbaar voor de moeilijke tijden ... tijdens
die momenten kan je groeien.
Wees
dankbaar voor je beperkingen ... zij
geven je kansen voor verbetering.
Wees
dankbaar voor elke nieuwe uitdaging die
zal je karakter sterken.
Wees
dankbaar voor je fouten ... ze
leren je waardevolle lessen.
Wees
dankbaar wanneer je moe en afgemat bent ... het
betekent dat je het beste van jezelf hebt gegeven.
Het
is gemakkelijk om dankbaar te zijn voor de goede dingen ...
doch
een leven van vervulling komt toe aan
degenen die dankbaar kunnen zijn voor tegenslagen.
Dankbaarheid
kan iets negatiefs in
iets positiefs veranderen.
Vind
een manier om dankbaar te zijn voor je problemen en
ze kunnen je zegeningen worden.
Met opgetrokken
schouders, toegeknepen ogen, haast dravend en
vaak hakend in de mat, lelijk en
onbeholpen aan zusters arm gebogen, gaat elke week
de idioot naar t bad.
De damp, die van
het warme water slaat maakt hem
geruster: witte stoom En bij elk
kledingstuk, dat van hem afgaat, bevangt hem meer
en meer een oud vertrouwde droom.
De zuster laat
hem in het water glijden, hij vouwt zijn
dunne armen op zijn borst, hij zucht, als
bij het lessen van zijn eerste dorst en om zijn mond
gloort langzaamaan een groot verblijden.
Zijn zorgelijk
gezicht is leeg en mooi geworden, zijn dunne
voeten staan rechtop als bleke bloemen, zijn lange,
bleke benen, die reeds licht verdorden komen als
berkenstammen door het groen opdoemen.
Hij is in dit
groen water nog als ongeboren, hij weet nog
niet dat sommige vruchten nimmer rijpen hij heeft de
wijsheid van het lichaam niet verloren en hoeft de
dingen van de geest niet te begrijpen.
En elke keer,
dat hij uit t bad gehaald wordt, en stevig met
een handdoek drooggewreven
Maar Hij draagt geen kroon, die fonkelt van duizend diamanten, en ook geen
gewaad van rood fluweel en hermelijn.
Hij zit niet op een gouden troon en zwaait niet met een
scepter. Zijn koningschap is heel anders:
Hij is een hartelijke koning, die ook herder is, en die,
wie gewond is, in de armen neemt en verzorgt.
Als Hij over ZIJN koningschap spreekt keren mensen zich
meestal af. De goegemeente valt meer voor show en glans en glitter.
In
die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen:
Wanneer de Mensenzoon komt in zijn heerlijkheid en vergezeld van alle
engelen, dan zal Hij plaats nemen op zijn troon van glorie.
Alle
volken zullen voor Hem bijeengebracht worden en Hij zal ze in twee groepen
scheiden, zoals de herder een scheiding maakt tussen schapen en
bokken. De schapen zal Hij plaatsen aan zijn rechterhand, maar de
bokken aan zijn linker.
Dan
zal de Koning tot die aan zijn rechterhand zeggen: Komt, gezegenden van
mijn Vader, en ontvangt het Rijk dat voor u gereed is vanaf de
grondvesting der wereld.
Want Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven,
Ik
had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven,
Ik
was vreemdeling en gij hebt Mij opgenomen.
Ik
was naakt en gij hebt Mij gekleed,
Ik
was ziek en gij hebt Mij bezocht,
Ik
was in de gevangenis en gij zijt Mij komen bezoeken.
Dan
zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden en zeggen:
Heer, wanneer hebben wij U hongerig gezien en U te eten gegeven, of
dorstig en U te drinken gegeven? En wanneer zagen wij U als
vreemdeling en hebben U opgenomen, of naakt en hebben U
gekleed? En wanneer zagen wij U ziek of in de gevangenis en zijn wij
U komen bezoeken?
De
Koning zal hun ten antwoord geven:
Voorwaar,
Ik zeg u:
al
wat gij gedaan hebt voor een dezer geringsten van mijn broeders,
hebt
gij voor Mij gedaan.
En
tot die aan zijn linkerhand zal Hij dan zeggen:
Gaat weg van Mij, vervloekten, in het eeuwig vuur dat bereid is voor de
duivel en zijn trawanten.
Want Ik had honger en gij hebt Mij niet te eten gegeven.
Ik
had dorst en gij hebt Mij niet te drinken gegeven.
Ik
was een vreemdeling, en gij hebt Mij niet opgenomen,
naakt
en gij hebt Mij niet gekleed.
Ik
was ziek en in de gevangenis en gij zijt Mij niet komen bezoeken.
Dan
zullen ook zij antwoorden en zeggen:
Heer,
wanneer hebben wij U hongerig gezien of dorstig of als vreemdeling of
naakt of ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor U
gezorgd?
Daarop
zal Hij hun antwoorden:
Voorwaar,
Ik zeg u:
al
wat gij niet voor een van deze geringsten hebt gedaan,
hebt
gij ook voor Mij niet gedaan.
En
dezen zullen heengaan naar de eeuwige straf, maar de rechtvaardigen naar
het eeuwig leven.
(Matteüs 25,31-46)
Christus: Herder, Rechter EN KONING
Dit evangelie is geen verslag van het laatste oordeel,
maar geeft een beeld van Gods verlangen over ons leven en onze wereld. Zo wil
God ons leven nu. Zo hoopt Hij dat onze wereld eens mag zijn. Daarom toont
Hij zich vandaag als Herder en Rechter en zó is Hij onze Koning.
God is onze Herder. Onze echte bestemming ligt bij God,
zoals alle schapen, ook de verdwaalde, ook de gewonde, uiteindelijk
bijeengebracht worden in de veilige geborgenheid bij de herder. Ons einddoel
ligt niet hier maar we zijn op weg naar God, die als een herder zorg draagt voor
elk van ons. Die belofte, die hoop is ons toegezegd. Onaf als we zijn, zijn we
mensen onderweg gaandeweg op weg naar een volkomenheid, die hier en nu nog
heel veraf kan lijken. Langs de weg die de Herder wijst. Langs de weg die de
Herder zelf is.
God is ook onze Rechter. Geen boekhouder, die alles
noteert om te straffen, maar de Rechter die ooit recht doet aan het goede.
We kennen de bekoring: zal het kwaad het niet halen, want de machten van de
Kwade zijn zo sterk? Onnoemelijk sterk bijwijlen, om er moedeloos bij te
worden. Ons vertrouwen in God als Rechter zegt ons dan dat God radicaal aan de
kant staat van het goede en van hen die het goede betrachten. En dat Hij bij
machte is om het kwade te verdelgen, en alleen het goede te laten overleven. Nu
bestaan ze naast elkaar, kwaad en goed, en soms kan de twijfel ons echt
overvallen. Maar de verrezen Jezus, hoewel gemarteld en gekruisigd en weerloos
slachtoffer van alle kwaad en alle kwaden, verzekert ons dat er een Leven komt,
dat echt goddelijk is, verheven boven alle onrecht. En elke dag nodigt deze
Rechter ons uit om nu reeds te kiezen voor het goede, om waarlijk mens te zijn.
Geen onmens, die het leven tot een hel maakt!
En God is onze Koning, maar zo anders. Hij is geen koning
die thuis is in de salons met pluchen zetels, maar de Koning die ervan droomt
dat ooit recht zal geschieden, en dat de groten niet langer zullen platwalsen
en verdrukken, maar zelf verdelgd worden, zoals de eerste lezing zo hard zegde:
Ik zal
naar verdwaalde dieren op zoek gaan,
verjaagde
dieren terughalen,
gewonde
dieren verbinden,
zieke
dieren gezond maken
maar de vette en sterke dieren verdelgen.
Ik zal
ze weiden zoals het moet.
(Ezechiël
34,16)
Voor ons bestaat er maar één weg om deze Koning te
dienen: niet leven voor het oog der mensen, die alleen de groten eren, maar
leven voor diegenen, die groot zijn in het oog van God, en hier zo vaak
vertrapt worden, in Kongo of Afghanistan, in Irak of in Vlaanderen.
Heer Jezus
Heer Jezus heeft een hofken, maar nog nooit
hoorde ik zijn trompetten en claretten,
die veelkens al zo wel: stil en berooid
moest ik in dor gewas mijn wonden betten
en luisteren naar de sombere motetten
van al mijn schulden, soms door de wind verstrooid,
Ik wou dat ik groot genoeg was om eerlijk al mijn tekortkomingen toe te geven; briljant genoeg om lofbetuigingen te accepteren zonder dat het me arrogant maakt; groot genoeg om uit te torenen boven bedrog; sterk genoeg om kritiek te aanvaarden; meevoelendgenoeg om menselijke zwakheden te begrijpen; wijs genoeg om mijn fouten te erkennen; nederig genoeg om grootheid te waarderen; betrouwbaar genoeg om mijn vrienden te steunen; mens genoeg om attent te zijn voor mijn buurman en rechtvaardig genoeg om toegewijd te zijn aan de Liefde van God. Bron onbekend
Natuur
is voor tevredenen of legen
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant.
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.
Geef mij de grauwe, stedelijke wegen.
De in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen langs de lucht bewegen. Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat. Dit heb
ik bij mijzelve overdacht,
Verregend, op een miezerige morgen,
Domweg gelukkig in de Dapperstraat.
Gij zijt kinderen van het licht
en van de dag, schrijft
Paulus aan de christenen van Tessalonica.
Vele woorden geven aan dat Jezus die mensen aanspreekt
die openstaan voor alles wat goed en edel, waar en schoon is. Zijn stem klinkt
anders dan die vele stemmen, die enkel een goedkoop en vluchtig genot kunnen schenken.
De Liefde, die hij predikt, verschilt van wat de
wereld voorhoudt: jezelf verliezen en vergeten om mensen tot leven te brengen.
Het Leven, dat hij belooft, biedt een vreugde, die
elders niet gevonden wordt.
En zijn Licht is geen dwaallicht, naar een spoor dat
dood loopt: Hij is in de wereld gekomen als het ware Licht, dat elke mens
verlicht.
Uit de brief van Paulus aan de
christenen van Tessalonica
Zusters en broeders,
over tijd en uur, wanneer dit
alles zal gebeuren, hoeven wij u niet te schrijven. U weet zelf heel goed dat
de dag van de Heer komt als een dief in de nacht.
Als de mensen zeggen dat er
vrede en veiligheid is, worden ze plotseling getroffen door de ondergang, zoals
een zwangere vrouw door barensweeën. Vluchten is dan onmogelijk.
Maar u, zusters en broeders, u
leeft niet in de duisternis, zodat de dag van de Heer u zou kunnen overvallen
als een dief, want u bent allen kinderen van het licht en van de dag.
Wij behoren niet toe aan de
nacht en de duisternis, dus laten we niet slapen, zoals anderen, maar waken en
op onze hoede zijn.
(1
Tessalonicenzen 5,1-6)
KINDEREN VAN HET LICHT
Vele eeuwen al voor de geboorte van Jezus spreken
profeten over een Licht, dat ooit zal opgaan, over een toekomst die alleen maar
lichtend zal zijn. Denk maar aan die zeer oude verzen van Jesaja, die we met
Kerstmis lezen: Het volk dat in
het donker ronddwaalt, zal een stralend licht aanschouwen. Zij die in het
duister wonen, worden door een helder licht beschenen. Jesaja schrijft dit in
een trieste tijd van alweer oorlog, alweer een nederlaag en alweer een
bezetting. De onmiddellijke context is dus zeer concreet, meer dan 700 jaar
voor Christus. Maar ook dit profetische woord heeft een tijdloze draagwijdte.
Na zijn verrijzenis is bij Jezus vrienden het geloof en het inzicht
gegroeid dat in Hem alle beloften over een Messias tot vervulling zijn gekomen.
Die Jezus, die met hen rondging, zieken genas en duivels uitdreef, maar die
geen blad voor de mond nam, en daarom gefolterd en gekruisigd werd, die Jezus
ook, die ten Leven werd opgewekt, en zijn Geest zond, als Trooster en Helper:
Hij is dat lang beloofde Licht voor de wereld. Dat is de boodschap die zij
willen uitdragen. En daarover kunnen zij niet zwijgen.
Johannes begint zijn evangelie trouwens op die zelfde manier. Hij noemt
Jezus het Woord van God. En dat Woord is het Licht voor de mensen. Het schijnt
in een wereld vol duisternis, maar die wereld nam dat Licht niet aan. In
zelfvergeten Liefde kwam Jezus tot de zijnen, maar de zijnen hebben Hem niet
aanvaard. Ze waren niet ontvankelijk en stonden niet open voor Hem. Zij hielden
hun hart gesloten en hebben Hem met kwaad bejegend, maar de machten van het
kwaad konden Hem niet overweldigen.
De boodschap is zo klaar als een klontje. Die Jezus, die wij zo goed
leerden kennen, is de Zoon van God. Hij is God zelf. In Hem is God zelf aan het
licht getreden. Alleen bij Hem is Licht en Leven, alleen bij Hem is toekomst en
uitzicht. Als alles donker wordt en we alleen maar dreiging zien, biedt Jezus
nieuwe hoop, die duisternis verdrijven kan.
Bidden wij dan dat ons geloof in Hem mag groeien, en dat wij dit Licht,
dat Jezus is, zichtbaar mogen maken aan mensen, die misschien dicht bij ons in
diepe duisternis gevangen zitten.
Wat heeft er ons
op die morgen toch wel mogen doen lopen langs
de Regentesselaan, waar ons de
blaren om de oren vlogen? Waar kwamen we
in hemelsnaam vandaan?
Hoe dan ook, er
kwam een mannetje aan waardoor je blik
opeens werd aangezogen, een en al zwarte
hoed en zwarte ogen, voorzichtig
schuifelend, - en jij bleef staan.
Kloos, zei je,
toen hij bij het hoekje kwam, een hoopje mens,
maar toch een zo geachte, dat je,
eerbiedig, op een afstand wachtte en, ongezien
door hem, je hoed afnam. Daar ging een
god in het diepst van zijn gedachten naar P. Van
Haastrecht voor een half ons ham.
Zoveel meningen en ideeën komen op ons af. Soms heel
dichtbij, in onze eigen familie, maar zeker in de media en de boekskes. En
ook wel in de woorden van Jan Modaal, de man in de straat.
De mooie, eerste lezing spreekt van de ware wijsheid, die
tot ons kan komen, misschien in alle stilte, tussen het vele lawaai dat ons overdondert.
Een woord van Sigmund Freud kan bemoedigen hierbij: De stem van de waarheid klinkt zacht, maar
zij houdt niet op te spreken tot zij gehoord wordt.
Eerste Lezing uit het boek
Wijsheid
Schitterend en onvergankelijk
is de Wijsheid. Ze laat zich gemakkelijk zien aan wie haar liefheeft, ze laat
zich vinden door wie haar zoekt; wie naar haar verlangt leert haar dadelijk
kennen.
Wie voor zonsopgang opstaat om
haar te zoeken, wordt niet moe: hij vindt haar pal voor zijn deur.
Een mens kan zijn verstand
niet beter gebruiken dan door aan haar te denken. Wie om haar wakker ligt zal
spoedig vrij van zorgen zijn.
De wijsheid is op zoek naar
mensen die haar waard zijn, ze treedt hun welwillend tegemoet en vertoont zich
aan hen in elke gedachte.
(Wijsheid 6,12-16)
De wijsheid is op zoek naar
mensen
Kennis, wetenschap, techniek. En wijsheid. Een oud grapje kan ons wat
leren. In Afrika wandelde een blanke eens langs de grote meren. Aan het strand
lag een zwarte te niksen. Dat irriteerde de westerling. Goede man, zei hij:
je kan je tijd toch beter gebruiken. Koop een vislijn en ga vissen. Nadien kan
je met vier, vijf lijnen werken. Later ga je knechten hebben, winst maken,
boten kopen, een fabriek bouwen en rijk zijn. Je hebt gelijk, zei de zwarte,
en wat kan ik dan doen met al dat geld, als ik zo rijk ben. Toch simpel,
zei de blanke: je kan zeker een maand vakantie nemen, naar Afrika komen, en
een hele maand luieren. Weer heb je gelijk, zei de zwarte. En hij ging
lekker verder niksen aan het meer.
Van in de vroegste tijden is de mens op zoek naar kennis. De laatste
eeuwen brachten een stroomversnelling, en na WO II is het allemaal nog vlugger
gegaan. Toch wijzen vele studies erop dat de mens zich vandaag minder gelukkig
voelt. Onze kennis heeft meer welvaart gebracht. Maar de wijsheid en de
vreugde lijken in de verdrukking. We voelen de nood aan een betere wereld,
aan andere mensen, die ware wijsheid tonen.
Hier ligt een grote taak voor de godsdienst. Die wijze mensen zullen
mensen zijn die God aanwezig stellen, zoals Hij zichtbaar werd in Jezus,
gegeven en gebroken. Zij zullen bezield zijn door een nieuwe Geest van Liefde.
Er zijn mensen nodig, die leven vanuit een diep ontzag voor God. Mensen
die recht doen aan de minsten en niet zwijgen voor kwaad en onrecht. Mensen die
onkreukbaar zijn, doodeerlijk en ingoed. Mensen die een wijsheid tonen die
geneest en vreugde brengt.
Dat zijn alleen maar mooie dromen, zullen velen zeggen. Laten wij dan
eens denken aan een spreuk van Bond zonder Naam: Wees eens anders, er zijn
al zoveel dezelfden.
Heer, ik bezit in overvloed alles
wat ik voor mijn leven nodig heb.
Ik denk aan allen die in ellende leven.
Ik heb geen gebrek aan kleding.
Ik denk aan allen die het koud hebben
en allen die niet voldoende kleding en dekking hebben.
