Hoelang iemand ook afwezig is in mijn leven, zelfs al is het 42j, het blijft een gemis dat hij er niet meer is. Het is een dag dat ik wat verloren loop, wat zenuwachtig ben. Je houdt het niet voor mogelijk maar de heilige Reparata, zal alles weer herstellen, zoals haar naam doet vermoeden. Voor alles wat een mensenleven nodig heeft, bestaat er een sint of heilige die men eens kan aanroepen. En die zegt dan: er is maar één remedie; slippers aan en richting strand en zee. Ik vond een uiterst kalme en rustige Noordzee. Zoals gewoonlijk, was die weeral eens blij, mij en mijn hond te zien. Het was laag water en dan kan ik op de golfbrekers staan en me midden in zee voelen, al heb ik nog stevige vaste grond onder de voeten. Uitkijken naar de weidsheid en rust vinden. Op het strand waren en veel kwallen en schelpen allerhande, aangespoeld. Het strandwater had een ideale temperatuur om met de blote voeten in zee te lopen en samen met de hond over de kleine baartjes te springen. Ik heb niet meer nodig dan genieten van deze omgeving om troost te vinden. Ik kijk dan ook nog eens naar de foto van de 'the pale blue dot', onze blauwe planeet, omgeven met miljarden stofdeeltjes waarvan ik hoop dat mijn geliefden er tussen zweven. Ik mag niet in het verleden blijven toeven want ik leef, bij de 'gratie Gods' om het zo te zeggen, in goede gezondheid in het heden. Want zoals nr 37 zegt: de reis is nog niet teneinde als men kerk en toren herkent = je hebt je doel pas bereikt als alles gedaan is. Mijn werk is op dit 'tranendal' nog niet gedaan en ik doe rustig voort met mijn bezigheden. Natuurlijk zijn die, gepensioneerd als ik ben, daaraan aangepast. Geen grootse dingen, maar gewoon, zoals vandaag, genieten van het goede weer op een bank in de tuin. Af en toe passeert er dan eens een buur of een wandelaar en een klapke is dan nooit ver weg. En dan vanavond zal er, na de redelijk vettige maaltijd van gisteren, op deze Internationale Dag van het Ei, eerder een sober diner zijn. Natuurlijk mag dat eitje eens in de belangstelling staan want het heeft een resem, hele smakelijke en eenvoudige bereidingen; een omelet, een gekookt eitje, een paardenoog, een roerei, wentelteefjes en nog 100.000 bereidingen die een ei kunnen gebruiken. Een gezonde, lichtverteerbare maaltijd met ei vanavond. Met een toost, op de kip te die het legde! De reden voor een light menu leg ik uit met het nieuwe woord van Van Dale: mijn 'gasflatie' was aanzienlijk door de aanwezigheid van 'ui' in stoofvlees en tomaten. Van Dale bedoelde natuurlijk: de inflatie door de stijgende gasprijzen! Eindigen doe ik met een citaat dat me verraste van een schrijver die de zee diep in zijn hart droeg, Karel Jonckheere (1906-1993): Ook de Grieken waren dom. Ze wisten niet eens dat ze tot de Oudheid behoorden!. Tot morgen
Een kort verhaal vandaag. Geen inspiratie en er is niks voorgevallen dat het bespreken waard is. Direct met de deur in huis vallen. Het spreekwoord nr 36: de ooievaar nakijken = zijn tijd verdoen. Eigenaardig genoeg bestaan daar héééél véééél woorden voor. Duimdraaien, luieren, verslampampen, verteuten, verlummelen, dat alles als je de uitdrukking in verband met 'tijd' brengt. Maar met 'geld' is het meer, spenderen, opdoen, verteren, uitgeven en meestal in de zin van 'teveel'. Deze namiddag, na mijn poetsuren in de voormiddag, ga ik mijn tijd spenderen aan de opgenomen afleveringen van 'Exit'. Het is een zo spannende serie dat ik ze onmogelijk 's avonds kan bekijken. Ik heb daglicht nodig om er nuchter bij te blijven. Een reeks die de 'pandora' papers uit de doeken doet vooraleer er sprake van was. Waarschijnlijk inspiratie gevonden bij de 'Panamapapers'. Meteen ook alle excessen van the rich and famous die iedereen, die gewoon zijn brood verdient, een neus zetten en uitbuiten. Van Dale heeft wel direct een nieuw woord in zijn papers opgenomen; verstopparadijs. Ook direct er twee betekenissen aan gegeven zodat het lang kan meegaan. Voor de kindjes, groot en klein, is het een speeltuin waar je goed verstoppertje kan spelen. Natuurlijk is de tweede betekenis, een belastinparadijs. Dat staat dezer dagen weer eens in de belangstelling voor de zoveelste keer. Het zijn altijd dezelfde namen die de zogenaamde onderzoeksjournalisten op hun lijstjes weergeven met af en toe eens een nieuwe naam. Kwestie van zelf eens in de belangstelling te staan. Ze willen tonen dat ze echt wel hun beroep van 'reporter', 'speurneus', alles achterhalen ten dienste van de gemeenschap en de fiscus, waardig zijn. Ik zou zeggen, het land en zijn financiën willen helpen maar vooral zichelf en hun naam.
Tijd om mijn 'hoofdpla' klaar te maken: verse frietjes, stoofvlees en een gesneën tomat met ajun. Ma goe, ma goe dat me da zal smaken, der eide geen gedacht van! Tot morgen
Ik denk dat het lichtjes stormt! Zo niet, dan is het toch een weerfenomeen dat mijn hond en mij omver blaast. Het maakt verschrikkkelijk veel lawaai. Dat zal wel komen door het gekreun van de bomen die nog al hun blaadjes en dorre takken hebben, en geteisterd worden door het natuurgeweld. Gelukkig heeft de krantenman zich toch met zijn klein autootje op de weg gewaagd en heb ik een gazet vandaag. Pagina's vol met de nieuwsgaring van gisteren en elk woord zal gelezen worden. Het weer zorgt ervoor dat ik, zelfs al is het maar met het topje van mijn neus, me buiten vertoon, gezandstraald terug binnen kom. Een voordeel is dan wel, dat op de drempel van mijn huis alle muizenissen zomaar verdwijnen en dat ik niet naar strand en zee moet lopen om uit te waaien. De hond loopt in de tuin met zijn neus naar omhoog om alle geuren die de wind met zich meebreng, op te snuiven. Die staat werkelijk te genieten van dit uitzonderlijke aanbod aan aroma's, zonder dat hij er een poot moet voor verzetten. Gisteren is dan weer een zogenaamde culinaire hoogmis gevierd. Al wat bekend en berucht is op vlak van 'kookkunst' kwam bijeen in de stad van de sinjoor om te genieten van de 'amuse gueles'. Anders kan ik de bordjes eten niet noemen. Een hapje dat je goesting moet doen krijgen naar een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert. Maar nee, zo zit deze resto wereld niet in elkaar. Het gerechtje, dat een groot bord nodig heeft, wordt gedresseerd met een pincet. Een takje van hier, een bloemetje van ginder, 'un peu de poivre, un peu de sel' (zou Tonia zingen) er aan toevoegen en met veel show en geste vóór de gast z'n neus, op een prachtige rustieke artistiek verzorgde tafel, neergezet. Typisch is ook de grote uitleg die het gedresseerde bord nodig heeft vooraleer je kan beginnen ervan te proeven. Wel twintig bereidingen zij er nodig geweest vooraleer dat 'kunstwerk' op de schotel terecht kwam. Dergelijke eethuizen zijn er niet om de hongerigen te spijzen. Ze geven me een onaangenaam gevoel, een uiting van decadentie, die voeding tot een kunstwerk willen maken ipv mensen eten te geven. Dat is het spreekwoord vandaag, nr 35 = de wereld op z'n kop = niets is zoals het zou moeten zijn. Hier dient 'eten' niet om de mens te spijzen maar voor de 'show'. Men noemt het 'exquise' maaltijden of gerechten. Voeding heeft er niks mee te maken. Want weet wel, ofwel stap je voordien een frituur binnen om je honger te temperen oftewel sprint je na het bezoek, richting eerstvolgende frietkot voor een pakske met een klot mayonnaise: het leven is soms bitter, het leven is soms zuur, maar alles smaakt beter uit de frituur. Geef mij dus maar de 'dagelijkse kost' uit de pot op een bord geschept met een lepel, lekker veel, lekker herkenbare ingrediënten, betaalbaar en met minder pretentie maar hartelijk voor je klaargemaakt en neergezet. tot morgen
Slecht weer? Geen goesting in de dag? Ik maak geen 'reklam' voor een tv-zender. Het is een grijze dag, ja, maar dat wil daarom niet persé zeggen dat het triestige dag moet zijn. Maak een woordzoeker die je goesting doet krijgen. Thema vandaag was: mmm, lekker!. Zie ik daar voor mijn ogen verschijnen: rondo, koffiekoek, toffee, turks fruit, lange vinger, stroopwafel, snoep, schuimgebak, en nog veel ander lekkers. Dus vooraleer dat ik me door weer en wind naar de bakker spoei, moet ik eerst nog eens wat uitleg opzoeken over 'confiserie'. Een heel aantrekkelijk woord in ons taalgebied. Maar zoals zo dikwijls gebeurt, komen de lekkere woorden uit het Franse taalgebied zelfs voor onze bloedeigen snoepjes. Het komt van het woord 'confire' wat bewaren betekent, een manier om fruit en groenten lange tijd in voorraad te kunnen hebben. In de confiserie maakt de confiseur niet alleen confituur maar tal van andere lekkernijen. Ik heb eens diep in mijn geheugen gezocht, waar ik als kind graag in de snoepwinkel mijn centjes aan gaf. In elke regio is er wel iets speciaals te vinden. Ik herinner me vooral de 'lekstokken', de Arabierkes (caramella mokatine), Napoleons, cuberdons, guimauves beter bekend als de O L Vrouwbeeldjes in zachte kleuren of de bruine met Arabische gom erbij, zure hosties, Gentse sneeuwballen (enkel in herfst en winter), tutters, zwarte ratten, muntblokskes, gekleurde muizen, groene briketten, zwarte belga's, colafleskes,kalissenjab, curix = piekerkes = dzjipkes. Dat alles doet me ook weer denken aan 'een skuun lieke van den Urbain, "Gigippeke van Meulenbeek". Met die kennis op zak ga ik eens uitkijken wat de pralinewinkel in de etalage liggen heeft. En weet ge wat: ik ga een prachtige namiddag tegemoet, vol beweging van mijn zetel naar mijn stoel, met een keuze van lekkernijen in mijn nabijheid, met een fleeceke rondom mij en de hond, een opgenomen programma zoeken en het grijs is uit mijn ogen verdwenen. Zo doen we dat op een herfstdag; er zelf een lekkere dag van maken en maar smikkelen en genieten van die oudere snoepjes.
Nr 34 dan: de kruik gaat zolang te water tot ze barst = de onvoorzichtige die niet naar goede raad wil luisteren, ondervindt daarvan vroeg of laat de gevolgen. Iemand die iets blijft doen waar risico's aan kleven; het gaat misschien talloze keren goed, maar op een dag loopt het fout. De oorsprong van de spreuk is te vinden in een praktische bezigheid: het water halen uit de stenen putten, waar vroeg of laat de kruik eens hard tegen de gemetste stenen wand sloeg en dan barstte of brak. Het werd in de Middeleeuwen ook reeds als beeldspraak gebruikt. Want bij "Van den vos Reynaert" lezen we al: so lange gaet te water die cruuc, dat si breect ende valt in sticken. Dat wordt een 'episch dierendicht' genoemd en is geschreven tussen 1255- 1271. Tot morgen
Het is enorm druk op mijn verjaardagskalender. Vandaag verjaart mijn geliefkoosde neef. Natuurlijk verjaart hij niet graag meer, maar geen gezeur, het zijn 'maar' 74 jaartjes die al gepasseerd zijn. Ik ben weer op achtervolgen aangewezen. Ik heb zo eens gekeken wat deze dag in 1947 belangrijk maakt, buiten zijn geboorte natuurlijk. Er was het overlijden van Max Planck (1858-1947), een gelauwerd fysicus, nobelprijswinnar, naar wie vele onderzoeksinstituten genoemd zijn. Ik vond een voetballer, ooit geroemd bij Standard Luik, Christian Piot. Belangrijker is dat ik een zanger vond die op deze dag jarig is: Julien Clerc. Zelfs met hitnoteringen voor zijn liedjes zoals "Hélène" (je suis pas Verlaine, mais j't'écris quand-même....), "This Melody". Maar eens beluisteren, het zijn prachtige leuke melodietjes en meezingers. Natuurlijk denk ik dan ook aan de avonturen, uitstappen, fietstochten van lang geleden. Vooral dan, in al onze onnozelheid, onze dorst gaan lessen in een bordeel. We werden niet bediend en moesten nog enige kilometers verder pedaleren vooraleer er een cafébaas ons het nodige vocht wilde schenken. Iedereen weet nu wel hoe een 'huis van ontucht' er uitziet, maar wij waren echt wel naïeve onnozele schapen van 18 jaar. We zijn lichtjes geëvolueerd met de jaren naar verstandige en wereldse mensen. Tot daar een belangrijke zijsprong op deze "Werelddierendag". Franciscus herdachten we gisteren maar het is toch in de nasleep van zijn overlijden op 03/10/1226, dat deze dag is ingesteld. Hij was een heilige die eerbied en respect had voor al de levende wezens en meer in het biezonder, de dieren. Naar verluid kon hij met de dieren communiceren, sprak hun taal en verstond hen. Zover heb ik het nog niet gebracht in mijn debatten met mijn hond. Ik spreek zijn taal nog altijd niet voldoende om er een deftig gesprek mee te kunnen aangaan. Ik doe mijn best om, al is het maar met één beestje, zijn wensen goed te kunnen verstaan!!. Voor de andere dieren lees ik wel wat ik moet doen om hen vreugdevol te stemmen. Zoals zaadjes in mijn tuin strooien voor alle zingende en gevederde vrienden.
Vandaag is er de heilige Crispus van Korinte. Niet slecht want ik voel me vandaag een beetje gecrispeerd, ontstemd, geïrriteerd zelfs. Een aantal journalisten uit verschillende landen "binden de kat de bel aan"(nr 33). Hoe dikwijls zijn er al 'Pandora' lijstjes verschenen van de onderzoeksjournalisten à la Woodward en Bernstein (Watergate) ? Is daar al ooit iets zinnigs mee gebeurd? Hebben de schuldigen van deze belastingontduikingen en OffShore netwerken al ooit een geldelijke straf of een gevangenisstraf opgelegd gekregen? Hoeveel jaren weet iedereen al dat de rijken en machtigen hun fortuinen niet met anderen willen delen. Erger nog, de voordelen van alle publieke instellingen willen ze ook hebben (sociale zekerheid, gezondheidszorg, pensioenen, onderwijs...) zonder er ooit een frank of een euro toe bij te dragen? Niks nieuws onder de zon, zegt men dan. Gelukkig schijnt ze vandaag en dat kost niks. Tot morgen
Een verjaardag mag nooit vergeten worden. Zeker als het om mijn oudste kleinkind gaat dat de kaap van de '20' heeft bereikt. Een mooie leeftijd die nog alles in petto heeft voor een gelukkig en tevreden leven te hebben zolang men leeft. Want, het maakt niet uit waar je bent of wat je doet, het gaat erom wie je bent. Ik hou van wie je bent!. Om het niet al te melig te maken, lieve schat, nog het volgende: een speciale dag voor iemand die knap is, atletisch, grappig, perfect, sterk en....die zo op mij lijkt.
Het was vroeg dag op deze zondag die niet echt een 'zon'dag zal worden. Een pluspuntje is wel dat er bijna geen wind is maar dat de regen recht naar beneden valt. De lange druppels deden me een beetje denken aan mijn vroegere pijpenkrollen. De oudere meisjes onder mijn publiek weten nog wat een helse marteling het die nacht was met die ijzeren spelden in het haar, proberen te slapen. En daarbovenop, 's morgens bij het uitdraaien van die spelden, vaststellen dat de krullen steil naar beneden vielen. Voor de 'jongetjes' onder mijn lezers, die niet weten wat ik bedoel kunnen eens naar het portret kijken: "Het meisje met de pijpenkrullen" van de Nederlandse schilderes Thérèse Schwartze (1851-1918). Of eens een uitstap doen naar (schier) eiland Marken in Noord Holland, waar die haardracht hoort bij de traditionele klederdracht. Dat als inleiding op het feit waarom ik mijn hond zijn jaarlijkse uitstap met rasgenoten ontzeg. Hoe graag hij ook zijn familie wil terugzien, ik ga voor zijn pleziertje niet door zand en duin ploeteren in de regen om een woordje tegen al die baasjes te zeggen. En dan met een kloddernatte met zand gevulde krullende hond, thuis te komen. Een geluk dat hij geen weet heeft van die bijeenkomst, ik heb het hem niet medegedeeld. Eigenlijk ontzeg ik hem twee pleziertjes: een tramrit en een wandeling. Spijtig, het zal voor het volgende jaar zijn. Nr 32 gaat trouwens over een hond: de hond in de pot vinden = de laatste zijn en dus niets meer krijgen. Te laat zijn voor het eten en zien dat de hond al de potten aan het uitlikken is. Ook: de hont is in de scapraden = de hond zit in de schapraai of de provisiekast. Toch wel mooi om al die spreuken eens te bekijken en zien wat er in onze 21e eeuw van rest. Af en toe heb ik wel eens een lumineus idee en dat grijp ik dan met beide handen vast.
Welk liedje willen jullie vandaag eens horen? Mijn suggestie: "Helena" van Hugo Raspoet (1940-2018). Soms kon die kleinkunstenaar nogal eens controversieel uit de hoek komen zoals met "Evviva il Papa" een kritiek op de Paus en op Vaticaan. Genoeg van luisterliedjes en nood aan beweging? Dan dit alternatief om niet buiten te lopen, te wandelen of te fietsen: "Let's twist again" of/en " The Limbo Rock" van Chubby Checker. Tot morgen
First things first: een feest in het huishouden van vijf. Laat me zeggen, de belangrijkste persoon voor man en 3 spruiten, is jarig. Er zal wel gefeest worden, want een verjaardag is een belangrijke dag. Ik dacht dat die wel aan het zwembad zou gevierd worden maar het weer is iets te nat om in het water te spelen. Dan maar gaan supporteren voor de sportievelingen van de familie, basketters en misschien ook voor de voetballers. Nadien, op deze Internationale Hoela Hoep Dag, is de heupen bewegen geen slecht alternatief. Kan zelfs leuk en plezant zijn als iedereen eens de uitdaging aangaat: 'om ter langst' de hoela aan het bekken houden. Het is een heus fitness instrument dat het teveel aan suikers, die vandaag genuttigd worden, kan opgebruiken. Prettige verjaardag voor jou en prettige beweging met z'n allen!
Nr 31 = hennentaster. Als uitleg stond erbij: iemand die zich druk maakt om gelegde eieren!. Eerlijk waar, ik dacht dat is werkelijk een uitgestorven beroep van de 16e eeuw. Tot ik zo wat begon rond te neuzen en toch wat interessants vond om op dat spreekwoord in te pikken. In het scheldwoordenboek noemen ze dit 'een kippige beeldspraak'. Want wat in de 16e eeuw echt een 'kunde' was is nu onbestaande. Eer dat de kuikentjes eieren leggen duurt dat zo'n 4 à 5 maand. Om vast te stellen of ze klaar waren om eieren te produceren was er een 'taster' die aan de buik van het jonge hennetje voelde of er al een eitje klaar zat om gelegd te worden. Er waren toen geen kippenfokkerijen waar alles automatisch gecontroleerd wordt en waar kuikentjes, kippetjes, hennen en hanen gescheiden van elkaar leven en waar een ei al eens mag verloren gaan wat in de 16e eeuw een zonde was. Vrij vlug werd dit een scheldnaam voor een 'geile kerel' of 'wellusteling'. Er was nog geen sprake van '# Me Too'. Heeft Brueghel zijn inspiratie daarvoor gehaald bij Pieter Aertsen (1508-1575) en zijn schilderij "De Hennentaster"? Misschien gemakkelijker te bezichtigen dan Brueghel zijn "Verkeerde Wereld". Dit schilderij is te bekijken in het KMSK in Antwerpen. Maar goed, het was een naam geworden voor iemand die wat hanig gedrag vertoonde. Soms gebruikte men het voor een onhebbelijke man of een bedilzuchtige man die zich uit gierigheid met de kleinigheden van het huishouden bemoeide. In de 18e eeuw evolueerde het spreekwoord naar een man die onder invloed stond van zijn bazige vrouw en werd dan al eens een 'hanenveer'of een 'slome duikelaar' genoemd. Ook 'jan hen' werd gebruikt om een sullig, saai en goedzakkig persoon aan te duiden. Nu houdt men het meer op een pantoffelheld, dat was een schoeisel dat nog niet voorradig was in de 16-18e eeuw.
Wat is er nog meer op deze eerste zaterdag van oktober? Het noemt vandaag de 'Zuinige Plezierdag'. dat wil zeggen iets leuks doen of kopen dat niet meer dan 5€ mag kosten. Misschieen dat ik dan toekom om 2 pateekes aan te schaffen voor bij de koffie. Tot morgen
Er is niet zo iets dat me onrecht heeft aangedaan maar ik heb vandaag moeite om vrolijk door het leven van de dag te stappen. Ik zal het maar op de natuurelementen steken, het heeft er toch mee te maken. Een onderhemdje uit de kast, een pull erbij halen, sokken uit de schuif nemen, nog net geen muts nodig om buiten met de hond te gaan. De temperatuur geeft direct een paar graden minder en de chauffage moet ook aangestoken worden. Ja, de frissere periode heeft zijn intrede gedaan en de herfst zal zich volop doen gevoelen als ik Bram en co mag geloven. Eens kijken wat de spreuken zeggen over deze 10e maand van het jaar: is oktober warm en fijn, het zal een scherpe winter zijn; maar is hij nat en koel, 't is van een zachte winter het voorgevoel. Ziezo. Wat brengt deze eerste dag van de nieuwe maand? Voor de heilige verwijs ik naar de blog van 2020. De hint die ik erbij geef is het mooie liedje van troubadour Miel Cools (1935-2013), "Boer Bavo" Maar de maand wordt ook de wijnmaand genoemd. Daar weet ik niks over te vertellen. Ze noemt ook de 'rozenkransmaand'. Daar weet ik nog wat van en dat heeft weer alles met mijn godsdienstig verleden in het pensionaat te maken. Er was ook een 'mode', vooral voor de missaals en paternosters. De bidparels waren te vinden in kristallen, houten bolletjes, amber, paarlemoer...De ketting waaraan ze geregen waren kon gewoon een koord zijn maar ook van goud, ijzer, zilver, enfin je kon op een religieuze en steelse manier laten zien hoeveel je godsdienstige insteek voor je waard was!. De 'rozenkrans' was een hulpmiddel bij het bidden van 'Onze Vaders'(6 grote kralen) en 'Weesgegroetjes'(53 kleine). Een 'rozenhoedje' bidden, is eenmaal alle bolletjes gebruiken. Dat was belangrijk na een 'biecht', want als penitentie moest je dikwijls een 'tientje' lezen of bij erge zonden een 'hele paternoster'om vergeving te krijgen. Dan heb je nog de 'rozenkrans' bidden en dat is driemaal alle bollen door je vingers laten passeren oftewel 15 'Onze Vaders' en 150 'Weesgegroetjes' prevelen.
Zeven Internationale dagen, waarvan er toch een paar belangrijke zijn. 1) Europese Dag voor de Stichtingen van Donoren, sinds 2013. 2) Dag van de Echoscopie, belangrijk in de geboortezorg. 3) Dag van Escaperoom, de nieuwste hype en spel. 4) Wereldvegetarismedag, ieder zijn meug in voedsel tot zich nemen. Nu komen de belangrijke. 5) Sinds 1975, Internationale Muziekdag. Is er gekomen op initiatief van violist Yehudi Menuhin (1916-1999). De VN wil op die manier alle muziekstijlen promoten en onder de aandacht brengen. 6) Vanaf 1990 wil de VN ook het belang aantonen voor de ouderen in de samenleving. Een eerbetoon aan alle 65+ op deze "Internationale Dag van de Ouderen". 7) Wereldkoffiedag. Niemand weet nog de origine van deze gouden godendrank. In sommige landen zal koffie met parades gevierd worden en bij mij gedronken worden. Het 'bakje troost' op deze regenachtige, stormachtige dag.
Nr 30: de haan en de vos hebben elkaar te gast = 2 bedriegers zijn steeds op hun eigen voordeel uit.
In de familie is er vandaag weeral eens feest: de verjaardag van 'mijnen schone zoon'. Ook weeral 51 jaartjes tellende jongeman. Verbonden met mijn dochter en vader van 2 kids, die zijn naam zullen verder zetten tot der eeuwigheid. Ik zeg dus; gelukkige verjaardag en have fun today. Luister eens naar Udo Jürgens (1934-2014): Merci Chéri(e). "Cherie" van Eddy Wally (1932-2016) kan ook natuurlijk.
Nr 29: de grote vissen eten de kleine = de machtigen verrijken zich ten koste van de armen. Dat was toen al zo, dat is nu nog een waarheid en dat zal wel altijd zo blijven. Communisme heeft geprobeerd om iedereen evenveel te geven, evenveel zeggenschap, evenveel rijkdommen, de mens zonder uitbuiting een echt goed leven te geven. We hebben allemaal het fiasco ervan meegemaakt, de tirannen die eruit voortvloeiden, de strafkampen, de goelacharchipels, de verbanningen, de mensen die elkaar verklikten als ze er een andere mening op nahielden, de beperking van bewegingsvrijheid. De Stasi,de KGB, en de vele andere groeperingen, die met terreur de bevolking monddood en straatarm maakten. Is het nu beter met de nieuwe heersers of de andere despoten met de slogans zoals : liberté, égalité, fraternité? Nog al te veel zijn gewone burgers slachtoffer van de machtigen. Heel eigenaardig hoe ik daar bij terechtkom. Dank zij royalty nieuws; een groothertog uit de Romanov dynastie treedt in het huwelijk en claimt nog altijd de troon van de tsaar als rechtmatige erfgenaam. Dat is onmogelijk nu er een tsaar van een andere generatie op de troon zit die ook van geen wijken wil weten. Nochtans is het grote land een democratie met vrije(?)verkiezingen voor wie de macht kan/mag uitoefenen. Brueghel kende de mens en de wereld goed, de kleine visjes blijven klein.
Een plezant dialectwoord dat terug in de belangstelling staat door het dragen van de 'sneakers': schoenveter. Kort gezegd, nen nestel. In West-Vlaanderen, afhankelijk van de regio, spreekt men van: een rijgkoord, schoenstrik, schoeband, schoelint, rijgkoord. In Oost-Vlaanderen: rijgkoord, nesteling, rijg en schoensnoer. In Antwerpen: rijg, schoennestel, nestel. In Limburg: rijg en staartel. Toch weeral heel veel verschillen voor een eenvoudig geweven lint of koord om niet naast z'n schoenen te moeten lopen.
Op 26/09 vermeldde ik nog het belang van een 'tolk' en vandaag krijgen ze hun speciale dag. Alle aandacht voor de mensen die vooral in de Verenigde Naties een gigantische taak hebben. In de wereld zijn er ongeveer een 6400 talen. Aangezien de meeste landen een vertegenwoordiging hebben in de VN, is er voor de vertalers een grote taak. Iedereen mag en moet in zijn erkende taal de vertegenwoordigers kunnen toespreken. Velen kennen ook alleen maar hun eigen spreektaal. Hoe bekend het Engels ook is, velen hebben er geen brood van gegeten. Een tolk moet het Swahili (Oost Afrika) kunnen omzetten naar Navajo (Amerikaanse Indianen). Google Translate kan wel helpen op papier maar niet vlug voor het gesprokene. Alle vertegenwoordigers moeten met elkaar kunnen communiceren, zowel de bewoners van Tuvalu (10.000 inw), Micronesië (500.000 inw) Spaanssprekenden (400 miljoen inw) als de 2 miljard Chinezen. Dus is het goed dat de vertaler/tolk eens in de belangstelling staat. Tot morgen
Deze namiddag zal er een uitgebreide siësta genomen worden. Veel te vroeg wakker door het lawaai van de regen. Ik slaap met open venster en dat was dezen nacht geen goed idee. Ik was dan wel vroeg genoeg wakker om te voorkomen dat ik met een vodje van een krant zat. Ik kon de gazet bijtijds in ontvangst nemen want de krantenman is er om 6u. Het dialectwoord dat ik oplicht heeft gelukkig vandaag ook nieuwswaarde: de kikker. Als bedreigde soort is er voor de 'vroedmeesterpadden', een broedprogramma opgesteld. Gisteren werden de larven en padden uitgezet in de steengroeven in Limburg. Ze hebben hun biezondere naam te danken aan het feit dat de mannetjes de broedzorg op zich nemen voor de eitjes. Daarmee kan ik ook zeggen dat er in Limburg van kwakkers, kwakvors of kikvors gesproken wordt. Dit terwijl die padden 'fluiten' ipv 'kwaken'. In West- en Oost Vlaanderen is het een 'puit' met een speciaal naamke op de grens tussen beide: aaktepui. In het Antwerpse is het dan weer een 'vors'.
Nr 28: de gekken krijgen de beste kaarten = het geluk helpt de dommen = onverstandige mensen krijgen hun gelijk of ze dat hebben of niet. Dan moest ik zo denken aan "Don Quichotte de la Mancha" een fictief personage beschreven door Miguel de Cervantes (1547-1616), een generatiegenoot van onze Brueghel. Een stereotype van een held, een dwaze held, die zich met goede bedoelingen soms belachelijk maakt. Hij mat zichzelf het imago van de 'dolende ridder' aan op zijn oude boerenknol Rocinant, die hij ophemelt tot een raspaard. Bijgestaan door Sancho Panza, beleven ze vele avonturen. De lachers hebben ze daarmee op hun hand want ze zien de wereld als 'één groot schouwtoneel'. In zijn voorwoord geeft Cervantes veel tips hoe ik moet schrijven om mijn lezers te plezieren: een eenvoudig betoog geven, treffende, fatsoenlijke welgekozen woorden gebruiken, in welluidende en geestige zinnen. De bedoelingen goed schetsen en de ideeën uiteenzetten zonder ze ingewikkeld te maken. Hopelijk vinden jullie dat ik zijn raadgevingen goed toepas op mijn blog.
Dag van de Aartsengel. Dan volgt nu een snelcursus aartsengel, die ik deze morgen ook gevolgd heb. In de 'angelologie' wordt getracht hun natuur en betekenis weer te geven. Er zijn niet alleen engelen in 'de zorg', maar spiritueel zijn er ook engelen nodig. Al sinds mensenheugenis. Er zijn 15 aartsengelen. Bij 13 eindigt de naam op 'ël', een verwijzing dat ze een biezondere boodschapper van God zijn. Sandalfon en Metatron hebben een leven op aarde gehad. Iedere engel heeft zijn liefde en liefdevolle energie, zijn kleur en de heling waarvoor ze staan.Zowel in het jodendom, het christendom en de islam zijn ze allemaal aanwezig. Michaël, Rafaël, Azraël, Ariël, Uriël, Haniël, Camiël, Gabriël, Zatkiël, Raguël, Jofiël, Jeremiël. Nummer 15 is een speciale, Raziël. Een liefdevolle engel, kent de geheimen van het universum en draagt alle kleuren van de regenboog. Het is de naam van mijn hond. Tot morgen
Als er openbare werken aan de gang zijn, doe ik zoals alle gepensioneerden: regelmatig polshoogte nemen van de vordering der werken. Als opzichters kunnen we zeggen of ze goed bezig zijn, of de architect wel juist getekend heeft en de noden van de bevolking wel goed kent en bovenal, werken de arbeiders wel rap genoeg en zingen ze niet het liedje, "als ik vijf minuten tijd heb". Ik heb dus geconstateerd dat alles voorspoedig verloopt en dat de termijn van uitvoering der werken zal gerespecteerd worden. Oef.
Het is wel een belangrijke dag vandaag: Internationale Dag van de Hondsdolheid. Rabiës, een dodelijke virusziekte die nog in vele landen te vrezen is en waar inentingen voor gegeven worden bij reizen naar Afrika en Azië. Een likje van een besmette hond, aap of vleermuis kan dodelijk zijn. Louis Pasteur (1822-1895) heeft het vaccin tegen dit virus gevonden en op zijn sterfdag, wil men ieder jaar deze besmetting nog eens onder de aandacht brengen. Tevens was hij ook de uitvinder van de 'pasteurisatie' techniek: dat is door kortstondige verhitting van bederfbare verse voedingswaren de schadelijke microben vernietigen, zoals bij melk.
Nr 27, 'de galg beschijten', nergens bang voor zijn en vandaag zegt men dan, "van geen kleintje vervaard zijn". Dat kan men wel zeggen van een andere jarige vandaag: BB, Brigitte Bardot. Fotomodel, actrice, zangeres. Omschrijving: een stoeipoes, een frivole pin-upgirl en hét sekssymbool van de jaren vijftig. Berucht geworden met de film "Et Dieu...créa la femme" en met zwoele liedjes als "Bonnie and Clyde", "Harley Davidson" en "Je t'aime, moi non plus". Werd daarna een bekende dierenrechtenactiviste vanuit haar bolwerk "La Madrague" in Saint-Trop(ez).
Twee bladzijden in de krant over mijn geliefde woordenschat: dialecten. Iedere dag probeer ik een woord uit een van onze contreien te zoeken en te gebruiken, en nu geeft de gazet ze me op een presenteerblaadje. Zuinig als mijn natuur is, pik ik er vandaag maar eentje uit en de rest spaar ik voor de volgende blogs. Ik heb boodschappen gedaan en heb mijn kar ten dele volgeladen met zoete lekkere dingen zonder voedingswaarde zijnde 'snoep'. In elke provincie, stad of dorp heeft dat lekkers wel een andere naam. In het Westen van het land is het dan 'snoefelen' en een beetje noordelijker spreekt men van 'spekken eten'. In het binnenland van West Vlaanderen zegt de snoeperaar dan weer: sneukelen of snoeben. In Oost Vlaanderen spreekt de zoetekauw van 'snoeperen, snuisteren, smokkelen'. In het Antwerpse is er sneuken, snoeben. De Limburgers houden het bij 'sneuken en slokken'. Een standaardtaal is aangewezen maar is moeilijk kleurrijk te noemen. Ze is wel nodig om mekaar in alle uithoeken van het land te verstaan. Ondertussen steek ik wat lekkers in mijn mondje, een koffietje erbij. Ik zing dan maar blijgemutst met Helen Shapiro mee: "Walkin'back to happiness" en daarna "I am a queen for tonight...", en dan stel ik me de vraag "...but will I have a king tomorrow? en de namiddag kan niet meer stuk. Bye ..
Een Fransman is voor de tweede opeenvolgende keer, kampioen geworden. En terecht, hij was de onbetwiste leider en de sterkste van het peloton. Niemand die hem zijn zege misgunde. Dat is toch een beetje anders dan het W.K. in 1963. De hetze en controverse rond de winnaar, Benoni Beheyt, was een sportland onwaardig. Maar de held die toen had moeten winnen, Rik Van Looy, delfde grandioos het onderspit in de spurt tegen een outsider. Dat werd door Rik, zijn entourage en zijn vele fans, niet in dank afgenomen. Nu riep men wel over gans het parcours naar Wout, maar eens Alaphilippe over de streep was, erkende heel Belgenland zijn suprematie in de wedstrijd. Zo hoort het ook. Dus een welgemeende proficiat aan de 29 jarige Julian.
De tijd van de Duitse schlagers ligt al heel ver achter ons. Af en toe herinner ik me wel een paar liedjes die me als snotneus bekoorden. Ik luisterde graag naar liedjes in vreemde talen. De pick-up op ralenti om de woorden te kunnen noteren van die songs en dan vertalen. Mijn manier om Frans, Duits en Engels te leren. Veel van die deuntjes kan ik nog altijd meezingen al is er soms al eens een woord dat ik niet meer weet. Zo verjaart vandaag een oude Duitse glorie: Freddy Quinn. De schone man van toen mag vandaag al 90 kaarsjes uitblazen. Grote hits van hem waren; Heimwee, Junge komm bald wieder, la Paloma. De liedjes waren een tikkeltje melancholisch, gingen over komen en gaan, afscheid nemen en reizen naar verre landen. Bovenal traag en duidelijk geproken Duits zodat ik de teksten goed kon noteren. Voor mijn Frans was Gilbert Becaud (1927-2001) mijn favoriet met "Et maintenant". En Elvis Presley (1935-1977) met "Love me tender" en Cliff Richard met "Living Doll", voor het Engels. Die moest ik dan dikwijls laten draaien om de woorden te verstaan, want Engels werd pas gegeven in het 2e middelbaar. Ik leerde graag andere talen en had dan ook verschillende pennenvrienden, zoals dat toen heette. Een Duitser en een Maleisiër waren de voornaamste. Brieven schrijven deed ik toen ook al graag. Muziek en woorden, horen en lezen: voor mij niks nieuws onder de zon. Voor sommigen kan heel dat gedoe over luisteren en noteren nutteloos lijken. Dan zou men spreuk nr 26 kunnen zeggen: de ene pijl na de andere zenden = misplaatste standvastigheid, een dwaze of niet ter zake doende daad herhalen. Maar dat zijn mijn kleine pleziertjes, verstaan wat een ander zegt of het nu een gezongen of een gesproken woord is. Zelfs het West Vlaams probeer ik me eigen te maken en dat is de moeilijkste taal van allemaal.
Tot slot wil ik jullie de beste quote om slordigheid te vergoelijken niet onthouden: wie van orde houdt is gewoonweg te lui om te zoeken. Tot morgen
Gisteren was er een prachtig einde aan een zonovergoten dag. Iedereen kan met me meezingen: ik heb de zon zien zakken in de zee, ik heb de zon zien zakken in de zee, ik heb de zon zien zakken, de zon zien zakken, de zon zien zakken in de zee!!!. En daarna nog de passage van het ISS gezien. Sommige dagen eindigen grandioos. De 6 puntjes van mijn opschrift zijn niet moeilijk in te vullen. Maar weten jullie ook nog waar dàt en volgende gezegdes vandaan komen? "Alles went behalve een vent", "Zij houdt van hem, hij ook", "Kan ik hem nog ruilen?", "Het zit op de bank en het zapt", "De Mannenfluisteraar", "Alle mannen willen maar één ding", "Meneer als ik u zie, heb ik zin in ruzie", "Mannenwerk", "Was hij in de aanbieding?". Allemaal titels van boeken van Yvonne Kroonenbergs. Een psychotherapeute, feministe en schrijfster van boeken en columns in tijdschriften en magazines. Sinds 1981 zijn dat zinnetjes die gemakkelijk gezegd worden in elke vrouwenbabbel, en zijn we de oorsprong vergeten. Dàt omdat de meisjes vinden dat de titels 'to the point zijn'. Ze is een goede ambassadrice voor onze Nederlandse taal, die vandaag, samen met de andere 23 officiële talen van Europa, in de picture staan. Sinds 2001 is er deze 'Europese Dag van de Talen', want Europa is 'talen kennen'. Daarnaast zijn er nog 38 regionale talen die zich uitstrekken over verschillende lidstaten zoals het Limburgs (België, Nederland, Duitsland). Er zijn twee talen die niet met een regio geaccocieerd worden: Jiddisch en Romani. Dan zijn er de minderheidstalen die in een minderheid van een lidstaat gesproken worden maar toch geen officiële taal van de EU zijn, zoals het Iers. Tenslotte zijn er de voorstellen om talen toe te voegen, zoals het Esperanto, Baskisch, Catalaans enTurks. Bij dat alles en om babylonische spraakverwarringen te vermijden, is het ontzettend belangrijk dat er in alle geledingen van de EU, goede vertalers en tolken aanwezig zijn. Eigenlijk is 'tolk' of 'vertaler' een ondergewaardeerd beroep. Niet alleen in ons land en in de politiek maar ook voor alle schrijvers die hun boeken vertaald willen zien om het op de verste plaatsen van de wereld verkocht te krijgen. De woorden kennen die in 'de geest' van de schrijver alles moeten weergeven. Het succes van de "Zeven Zussen" van Lucinda Riley (1966-2021) zou in de Lage Landen niet zo'n hype geweest zijn bij een slechte vertaling. Goede vertalingen zijn er ook van de, weinig gekende, auteur van een 15 tal spannende boeken, Minette Walters. Verschillende van haar boeken zijn door de BBC verfilmd en hier al vertoond: Het IJshuis en De Beeldhouwster. Een aanrader voor al wie van thrillers houdt. Al die goede schrijfsters die ik opgenoemd heb, zijn grote en geduchte tegenstanders voor mijn schrijfsels. Daarom noteer ik maar de spreuk nr 25: 'de ene bedelaar ziet de andere niet graag voor de deur staan'. Ik heb schrik van de concurrentie! Tot morgen
Ik ben altijd blij als k mijn blog met een lied kan beginnen. Mijn leven hangt niet aaneen van de miserie en toch krijg ik kippenvel als ik het duet van Zucchero en Pavarotti (1935-2007) beluister: Miserere. Een wonderwel gelukte samenzang van een klassieke stem in combinatie met een hese en doorleefde rockstem. Niet alleen de samenzang is indrukwekkend maar zeer zeker de opname met groot orkest in de Royal Alberthall in London. Ik hou van duetten zoals van Miek en Roel, Sanne en Erik, Tina Turner en David Bowie en hoe kan het ook anders, Freddie en Montserrat Caballé. Ik hou van het spel met de verschillende timbres, die bij mij altijd een scala aan emoties tevoorschijn halen, me doen dromen. Ik zal op deze 'Wereld Droomdag' het afgrijselijke lied van Marco Borsato, 'Dromen zijn bedrog' niet beluisteren. Het is toch al een zanger die in de onderste lade van mijn grote schuifkast ligt. Ik droom van alles en nog wat, zoals een grote carrière als schrijfster, als blogster, want dat kent geen ouderdom, geen sekse. Ik durf nog groter te dromen dan mijn kleine bubbel. Dat de ongelijkheid van burgers niet meer bestaat. Dan kan het spreekwoord nr 24 na al die eeuwen verdwijnen: de een scheert schapen, de andere varkens = het is in deze wereld ongelijk verdeeld.
Ik was al vroeg op stap. Op mijn teensletsen richting strand en zee. Mijn zeesluffers zijn daarvoor ideaal. Zulke slippers zorgen ervoor dat het zand niet aan mijn voeten blijft kleven en tussen mijn tenen blijft zitten. Ik moest bijtijds op den dijk zijn vóór er de grote toeloop aan honden zou zijn. Het was immers 'hondenmarkt' waar alle nieuwigheden voor de viervoeters te zien waren. De demonstraties, de kunstjes, de wedstrijdjes, heb ik niet gezien. Dat is pas deze namiddag en er was bij de opening om 10 u al zo veel volk en honden, dat ik het na een uur al voor bezien hield. Tenandere, het enige dat mijn hond interessseert zijn ballenspelletjes en de rest kan hem allemaal gestolen worden.
Waarschijnlijk zijn de mensen uit Drongen zich niet bewust van de grote heilige, een jongeling eigenlijk, die in hun parochiekerkje is afgebeeld op de glasramen en ook zijn plaasteren beeltenis met zwaard, is er te bewonderen. Daarenboven heeft hij nog een prachtige naam: Gerulf van Drongen, overleden in 748 . Zijn ouders hebben ook al een naam die tot de verbeelding kan spreken: Leutgold, heer van Merendree en Ratguera. De tiener, blij en vol levenslust had juist zijn vormsel ontvangen in de abdijkerk in Gent en was vergezeld van zijn peetom. Dat was een ouder man, enigszins somber, misschien een beetje jaloers of na een woordenwisseling, vermoordde hij zijn petekind in Drongen. Hij werd in Merendree begraven. Zijn graf werd een bedevaartsoord en volgens een laatste wilsbeschikking van de familie werden zijn relieken naar de kerk van Drongen overgebracht in 915. Hij is de patroonheilige van de jeugd waartoe ik mezelf ook reken. Tot morgen
Weerom een aangename dag met een stralende zon en een echt hemelsblauwe lucht. Daar kikkert een mens toch wel van op. Het is niet zoals vorig jaar met storm, regen en veel wind en schade aan het dak!. Als ik het getal 23 zie staan denk ik altijd aan mijn moeder, geboren in '23 op de 23e dag van januari. Eigenaardig hoe soms onbeduidende woorden of cijfers belangrijk zijn voor iemand. Maar het is vandaag al de 24e van de negende maand. Als ik dat schrijf kan ik het bijna zelf niet geloven dat september weeral zijn laatste week in gaat. En dat is geen roddel. Want het spreekwoord vandaag: de ene rok kent wat de andere spint = voor lasterpraat en roddelen zijn er twee nodig. Het typische aan roddelen is de fluistertoon, het fezelen, zachtjes praten. Dat doe ik niet, ik roddel niet maar ik observeer, analyseer, en concludeer. Er bestaan nog gezegdes over roddelaars waarvan de gemeenste is: roddelaars zijn sletten want ze houden van lullen!!. Maar sommige roddels zijn te mooi zegt men, om er geen realiteit van te maken, maar zo ken ik er momenteel geen. Of nog: als je niet weet waar de klepel hangt, moet je de klok niet luiden. En verder, als je wat wilt weten over mij: dan ben ik de beste persoon aan wie je het kan vragen. Maar aan de schrijfster Françoise Sagan (1935-2004) is niets meer te vragen. Ze nam een pseudoniem aan omdat haar vader, een rijke grootgrondbezitter, niks van doen wilde hebben met haar stationromannetje "Bonjour Tristesse" dat ze publiceerde toen ze 18 jaar was. Ze zette de familienaam 'Quoirez' opzij en nam de naam van een personage uit de roman "A la recherche du temps perdu" van Marcel Proust (1871-1922) aan. Van haar werd heel veel verteld, waar en onwaar over haar liederlijk leven van sex, drugs, drank, gokken. Ze was ook schrijfster in het populaire blad "Elle" waar ze bekend werd door een artikelenreeks die ze over Italië schreef en telkens met de titel "Bonjour..... (naam van een stad)" begon. Ze was ook een geapprecieerde filmregisseuse van de 'nouvelle vague' stroming. Uiteindelijk kompleet financieel aan de grond geraakt door gokschulden en de schulden aan de fiscus die hun gelden kwamen innen. "Bonjour Tristesse" is een prachtig boek dat ze geschreven heeft als tiener en de moeite om te lezen. Tot morgen
"De duivel op het kussen binden" = met elke man raad weten. Over mannen spreken is nu echt niet mijnen dada en toch zal ik het maar proberen. Heel eigenaardig heb ik een hoop gezegdes, citaten, zinnen, teksten, mopjes, practical jokes enz. gevonden over het mannelijke schepsel van de schepping en hoe er mee om te gaan. Als het ware, praktische richtlijnen, inzichten in karakters, info en tips voor vrouwen over mannen, en dan met elke man weten wat te doen!!!. Kan ook wel handig zijn voor mannen om iets meer over zichzelf te weten te komen. De meest serieuze komen eerst aan bod. De eerste opmerking: God schiep de man eerst, je hebt een ruwe schets nodig vóór je je kunstwerk kunt maken. Tot mijn verbazing hebben alle belangrijke mannelijke schrijvers over de eeuwen heen wel een citaat of zin gewijd aan Adam. Aristoteles: de zwartgalligste mannen zijn de geestigsten. Homerus: mannen die hun tranen de vrije loop laten, hebben een nobel karakter. Frederich Nietzsche: het geluk van de man is 'ik wil', het geluk van een vrouw is 'hij wil'. Albert Einstein: tracht niet een man van succes te zijn, maar probeer liever een man van waarde te zijn. En Molière: alle mannen gebruiken dezelfde woorden, het zijn de daden die hen onderscheiden. En op deze dag ter nagedachtenis aan Sigmund Freud (1856-1939) kan ik niet anders dan schrijven over het 'Oedipuscomplex' dat deze psycholoog-psychiater beschreef. Zijn vaststelling geldt zowel voor mannen als voor vrouwen. Een instinctieve erotische binding ontwikkelen met een ouder van het tegenovergestelde geslacht, meestal bij jongens vastgesteld. Zij verafgoden hun moeder en zien de andere ouder als stevige concurrent. Daar gaan dan ook de meeste platte moppen over en daar wil ik mijn 500 woorden niet aan verspillen. Maar ik kan het niet laten er enkele te schrijven. Omdat de herfst en de ziekteperiode in aantocht is en ik de vrouwen wil waarschuwen: als je een mooie man tegenkomt met glinsterende ogen, mooie vochtige lippen, een mooi heet lijf, a f b l ij v e n, die heeft waarschijnlijk de griep. Zeg dan maar zoals Margriet Hermans in haar liedje "Alle mooie mannen zijn zo lelijk als ik je zie........'té mooi om waar te zijn'. Nog eentje: mannen zijn net als wijn, sommigen worden zuur, maar de meesten worden beter naarmate ze ouder worden. Nog eentje: mannen zijn net als meloenen, sappig en vol zaden. Wie heeft er nog een platenspeler en elpees? Wel, de mannen zijn zoals de langspeelplaten, alles draait om het gaatje! Nu de allerlaatste vraag: de leukste mannen? Zij die kunnen luisteren!!. Ik sluit af met de vermelding dat mijn favoriete zanger jarig is, Bruce Springsteen is ook al 72 geworden en kan zijn eigen verjaardagssong zingen: Surprise, Surprise. Nog vele jaren en voor de anderen tot morgen.
Hello my fellow citizens, weer een glorieuze dag vandaag, plein soleil. De shorts mogen weer aangedaan worden. Kwestie dat mijn stevig onderstel ook nog wat kleur, licht en lucht kunnen krijgen vooraleer ik weer alles moet bedekken van de kou. Ik heb nog wat plantjes gaan halen voor in de resterende potten te zetten, zodat de herfst niet alleen mooie bladeren geeft maar ook wat bloemen. Geen kerkhofbloemen of chrysanten, daar hou ik niet van. Die geven een beetje teveel heimwee naar de dierbaren die er niet meer zijn. Ik heb wat erica of is het calluna of is het zomerheide of winterheide meegebracht. Ik zal ze goed verzorgen zodat ik er lang bloemetjes kan op zien openbloeien. Liefst nog 100 dagen, want dan is het 2022. Ga ik deze dag vieren zoals de studenten doen als ze nog maar 100 dagen in het vooruitzicht hebben om op die schoolbanken te moeten zitten? Eens over nadenken want ik moet elke gelegenheid te baat nemen om van mijn leven een feest te maken. En feest is muziek en de liedjes die ik wil horen vandaag heb ik al vastgelegd. Luisteren naar en meezingen met Ann Christy (1945-1984) Wat een prachtige stem had deze zangeres en wat een présence. Er is al dikwijls geprobeerd haar te evenaren en soms te imiteren, maar niemand kon de liedjes, 'Gelukkig Zijn', 'Er is zoveel verdriet in de Wereld', 'Windekind', 'Ik leef voor jou', 'Ik neem vandaag de trein', 'De Roos'.....brengen zoals zij.
Nr 21 is weer ontstaan door een handeling van mensen naar wie men opkeek in die tijd: de cappe op den thuyn hangen = het voor gezien houden. Ontstaan doordat de monniken, die een kapmantel droegen, deze achterlieten en voor een ander leven kozen dan voor het kloosterleven. Sindsdien zijn er enorm veel varianten ontstaan en zo heeft elk beroep wel zijn uitdrukking gekregen als iemand het over een andere boeg wilde gooien. Het is best mogelijk dat Brueghel het spreekwoord vond bij de Franse Antwerpenaar Christoffel Plantijn (1520-1589): pendre la chappe a la haye. Mogelijks ook bij de Antwerpse Anna Bijns (1493-1575): wy willen de cappe opten tuyn gaen hanghen. Adriaan Poirters (1605-1674) gaf al een variant mee: de wiel (sluier) op den tuyn hanghen. Niet moeilijk te raden dat het voor een jezuiet over de 'non' ging. Ontelbare spreuken zijn er voor alle ambachtslieden die iets anders wilden doen in het leven; het penseel in het spek steken, voor een schilder. Vissers zegden: het roer in de heg steken of het anker achter de kat (paal op de kade) werpen. Een boer sprak van: de ploeg aan de wand hangen. De schoenmaker die niet bij z'n leest bleef: de 'nal' (naald) in het spek steken. De advokaat of rechter hing dan weer zijn toga aan de kapstok. Nu gebruikt men meestal: er de brui aan geven wat zoveel wil zeggen als; ergens mee stoppen omdat er geen verlangen is om er mee door te gaan. Tot morgen
Goede morgen dames en heren, boeren en boerinnen, ik ben uitgeslapen!. Zo hoort het ook om deze laatste zomerdag van 2021 door te brengen. Volop genieten van de uren zomerzon, vooraleer janneke maan weer de nacht aankondigt en de passage van het ISS te volgen is. We hebben niet te klagen, goede temperaturen, veel zon, blauwe luchten, en iedereen vrolijk. Ook de studenten die eindelijk terug kunnen genieten van het studentenleven en niet uren voor hun scherm moeten zitten turen om iets nieuws te leren. Dat heb ik wel al gedaan deze morgen. Maar voor mij is dat vrijblijvend en omdat ik veel te curieus ben. En geloof me of niet, van zodra ik mijn wifi aanzet en daarna mijn laptop, begint er weer een reis door alles wat ik nog wil oppikken om op mijn harde schijf zetten. Het is vandaag 'Wereld Alzheimerdag' en hopelijk zal meneer Alzheimer steeds mijn deur voorbij gaan. Want ik leer soms wonderlijke dingen bij. Neem nu spreuk nr 20: de bok slepen = zich uitsloven voor niets. Dat kan letterlijk zijn bv het is hard labeur om vensters te kuisen en dat doen vóór een regenbui. Figuurlijk kan men zich ook uitsloven om een gunstiger indruk na te laten dan de werkelijkheid is, dat gebeurt dikwijls bij sollicitaties. Dat korte zinnetje, als uitleg bij de spreuk, noopt dus om op onderzoek te gaan. Ik ga nooit meer zeggen (dat zal ik onthouden van de middag tot de noen) dat we een tekort aan woorden hebben in het Vlaams om omschrijvingen te geven. Ik tel meer dan 20 woorden die allen de letterlijke of de figuurlijke betekenis van 'uitsloven' kunnen betekenen. Natuurlijk staat er een wondermooi 'vergeten' woord bij: schwadronneren. Een woord opgenomen in het verklarend woordenboek van 1858. Een woord ontleent aan het 'schermen'; met de sabel of het zwaard 'heen en weer' zwaai(j)en en hakken. Met veel omhaal, lucht verplaatsen dat niets opbrengt, moeite doen voor niets, veel en snoevend spreken, pralen, zwetsen en zwatelen. Zo staat het er allemaal vermeld.
Het is vandaag ook "Wereldvrededag". De UN vraagt op deze dag dat alle oorlogvoerende naties en volkeren tenminste eens 1 dag 'staakt het vuren' respecteren. Waarschijnlijk in onze wereld, spijtig genoeg, een utopie en dat al sinds Kaïn en Abel. Het is ook "Wereld-Dankbaarheidsdag", ook een utopie denk ik, sinds Adem en Eva. Niemand zegt dank-u-wel voor de gaven van onze aarde. In Nederland is het dan weer Prinsjesdag. De koning leest dan de beleidsverklaring voor van de regering, die sinds een paar maanden de lopende zaken oplost. Maar niemand die een moer geeft om de ritselende papieren en de mannen in pitteleer. De voornaamste bezigheid is kijken naar de modeshow van de koningin, naar de hoed, juwelen en schoenen. Ik zal vanavond ook wel eens kijken welke couturier haar goedkeuring had om haar in te pakken.
Ik heb gedacht aan mijn lessen algebra, het 'ezelsbrugske', het vierkant of het kwadraat van een getal. Hoe kon het ook anders met de H. Quadratus van Athene!!
Het is de "Week van het Hart" met aandacht dit jaar voor de preventie, herkenning van symptomenen en eerste hulp bij 'beroertes'. Meer gegevens en info zijn te vinden op de website van de Belgische Cardiologische Liga. Dat wilde ik toch als eerste woorden zeggen in deze nieuwe week.
Verdorie! Mijn buis van Eustachius is verstopt! Mijn middenoor laat het eventjes afweten en daardoor ben ik vandaag doof voor de gebeurtenissen in de buitenwereld!. Grapje grapje, ik kon het niet laten de sint van de dag in een poets te betrekken. De heilige Eustachius van Rome (ca 118) heeft zijn naamdag vandaag en wordt aanroepen als hulp bij 'triestige familiegebeurtenisen', liefdesperikelen en bovenal ter bezwering bij een zwerm schadelijke insecten. De heilige heeft niks met die buis te maken. De naam komt doordat een Middeleeuwse aartslelijke arts, de Italiaan Bartholomeus Eustachius ( ca 1500-1574) hetzelfde deed als de Brusselaar Andries van Wesele oftewel Vesalius (1514-1564), dissectie van lijken. Men heeft de 'tuba auditiva' die hij vond, dan maar zijn naam gegeven. Mijn bovengenoemde buizen mankeren niets. Ik moest toch laten horen dat ik weet welke namen aan al mijn lichaamsdelen zijn gegeven. Ziezo, dat is ook weeral meegedeeld. Dus ik hoor alles wat reilt en zeilt in mijn huis, straat, dorp, land en wereld. En 'mijn wereld' staat niet 'op z'n kop' zoals het schilderij van Brueghel noemt en alwaar ik al aan spreuk 19 ben beland. Dat is een dubieus geval te noemen, want nergens ben ik de juiste bewoordingen tegen gekomen. "De bijl naar de steel werpen" of is het "de steel naar de bijl werpen" of "het bijltje erbij neergooien"? In ieder geval is de betekenis: de moed geheel opgeven. Dat doe ik nooit en hopelijk doet geen enkele van mijn lezers dat. Want ik schrijf omdat jullie, evenals ik, plezier zouden hebben en beleven aan de verzinsels en waarheden die mijn blog te bieden heeft. Daarom moet ik vandaag wel een man vernoemen die samen met zijn broer de kampioenen van de vertelsels en sprookjes zijn: Jacob Grimm (1785-1863) en zijn broer Wlhelm (1786-1859). Als juristen en taalkundigen schreven zij boeken over de rechtsgeschiedenis en de Duitse grammatica. Maar bovenal waren zij luisteraars van de volksverhalen en kinderlegendes die ze noteerden tussen 1812-1815 en publiceerden in hun boek: Kinder-und Hausmärchen (KHM). Zo staan er in het boek 200 sprookjes genummerd (KHM 1-200) en de kinderlegenden (201-210). Bijvoorbeeld KHM 1= De Kikkerkoning, KHM 11= Assepoester, KHM 15= Hans en Grietje, KHM 26= Roodkapje (oei oei oei, een wolf in het verhaal, zo zijn er veel alsook over de vos), en als laatste KHM 200= De Gouden Sleutel. Kinderlegende 201 = De Heilige Jozef in het bos. De hekkensluiter van sprookjes,verhalen en legendes is nr 210: De Hazelaar. Enkele sprookjes zijn om wat voor reden dan ook niet opgenomen in hun volgende publicaties zoals "Die drei Scwestern". Geen zorg, ze hebben genoeg lectuur nagelaten die we met plezier aan onze kinderen voorlezen. Tot morgen
Een lekkere, zelf gebakken, verse croissant (weliswaar van vooraf klaargemaakt deeg) is het begin van mijn zondag. Nog eens goed bestrijken met boereboter en de tweede en volgende ook met een confituurke van sinaasappel er bovenop! Sommige geneugten zijn met niets vergelijkbaars, alleen zijn ze te omschrijven als 'hemels', wat dus past op een zondag. Daarna ben ik weer klaar om van start te gaan op deze zonnige zevende dag van de week. Mijn werkzaamheden in de tuin zijn goed gevorderd. Alleen nog wat potten verzetten en een definitieve plaats zoeken. Nog eventjes blijf ik binnen om mijn blog af te werken want natuurlijk moet spreuk 18 aan bod komen vóór de avond valt. Het is een interessant spreekwoord dat in feite niet meer zo nuttig kan lijken voor een gepensioneerde, en toch..."de bezem uitsteken" = doen en laten wat je wil, als de baas er niet is!. Dat zet me natuurlijk zwaar en diep aan het denken. Ik ben baas van mezelf en tegelijkertijd ondergeschikte van mezelf. Mijn hoofd bedenkt de werkzaamheden dat mijn lijf en leden moeten verrichten. Mijn baas is bij wijze van spreken nooit weg, altijd present en commandeert voortdurend, zonder een rustpauze in te lassen. Mijn brein is echt wel dominant aanwezig in mijn leven. Alleen tijdens de slaap ben ik even verlost van dat 'zeggen' wat ik 'moet doen', maar dan liggen mijn lijf en leden ook zo plat als een vijg. Sommige dagen leef ik om excuses uit te vinden om niet te moeten doen wat door mijn hoofd gaat. Vaste tegensparteling om geen klusjes te moeten doen: ik ben moe, stram, stijf en ik moet boodschappen doen, al weet 'mijn baas' begot dat daar niets van aan is. Om te denken, te peinzen, te dromen, te lezen, te kijken, heb ik nog nooit smoezen hoeven te bedenken. Ik zal mezelf deze namiddag wel eens bezighouden of ik dat dilemma, chef en werknemer, kan oplossen. Ondertussen ben ik beland bij de 'today specials'. De diëtisten worden vandaag in de bloemetjes gezet, de landbouw en de boeren ook en hou je vast aan de takken van de bomen, het is vandaag de "Praat als een Piraatdag". Eén bekende zin: arr an' avast! Natuurlijk was mijn nieuwsgierigheid direct gewekt. De "Pirates of the Caribbean" zijn filmsgewijs de bekendste met als voornaamste piraat Johnny Depp. Ook de speeltenues voor een kindpiraat zijn niet onbekend, zwaard, ooglap, hoofddoek, hoed met doodshoofd, een haak, een stelt.... Maar er bestaat ook een 'code voor de piraten'. Bij overmeestering of overgave werd het codeboek, dat de piraten tekenden en over moesten zwijgen, overboord gegooid. Er is echter 1 exemplaar blijven bestaan van piraat Bartholomew Roberts (1682-1722). Elf regels worden erin vernoemd zoals: iedere man heeft een stem in de gang van zaken, verboden te spreken over opgeven van piratenleven vooraleer elke man 1000 pond heeft verdiend, geen jongeman of een vrouw toegelaten voor piratenleven op straffe van dood......maar de muzikanten krijgen rust op de dag van de sabbat. Tot morgen
