Half Oogst en moederdag in de Provincie Antwerpen. Alle Antwerpse moederkes worden in de bloemekes gezet en krijgen een klein cadeautje. In de 9 andere provincies viert men zijn moeder in de Maria-maand, de 2e zondag van de maand mei. Antwerpen is op vele vlakken een buitenbeentje dus ook in de viering van Moeder Maria, op de Dag van Onze Lieve Vrouw Hemelvaart. Ze is sinds 1124 uitgeroepen tot patrones van de stad Antwerpen en sinds 1399 is er op de vooravond (14/08) van haar feestdag, een rondgang met haar beeld, dat dan met speciaal voor haar gemaakte kleden naar buiten wordt gedragen. Afhankelijk van het aantal vrijwilligers om dat zware beeld te torsen (200 kg) kiest men voor een grote ommegang in de naburige straten of enkel rond de kathedraal. Minimaal heeft men een 20 tal dragers nodig als men rond de Onze Lieve Vrouw Kerk, een wandeling maakt. Ik ben ook niet zo'n voorstander van die speciale feestdagen, zoals moederkensdag bevoorbeeld. Bij de geboorte van het eerste kind is men tenslotte moeder, iedere dag voor de rest van zijn leven. Er is maar één dag op een jaar dat ik niet vergeten wil worden en dat men aan mij denkt, dat is mijn verjaardag. Meer heb ik over dat onderwerp niet te vertellen. En weet je niet wat te doen op deze prachtige warme dagen? Volg dan het advies van Lucius Annaeus Seneca (± 4vC- 65nC), een Romeins schrijver en stoïcijns filosoof ten tijd van de wrede Nero: "gefilosofeerd moet er worden". Dat is altijd leuk en tijdverdrijvend. Tot morgen
Eén van mijn beste vrienden is jarig. Nog piepjong want nog niet gepensioneerd. Een goede babbelaar, een goed verteller van allerlei weetjes en op de hoogte van alle tentoonstellingen hier en overal te lande. Voor mij een bron van kunstzinnige informatie. Daarbij is het de enige die ik ken die, buiten de Afrikanen, op zijn blote voeten op het asfalt kan lopen. Gelukkige verjaardag, beste maat.
Hier is het rustig en gewoon zomers warm met 20°C en een flinke bries. Echt aangenaam zomers weer. De meteorologen voorspellen de verderzetting van de hittegolf in het binnenland, zodat er vandaag en de volgende dagen weer een volksverhuizing van het binnenland richting kust zal plaatsvinden, met alle gevolgen vandien. Parking tekort, volzette hotels en B&B's, campings die ook vol zitten en onenigheden en ruzie's om toch ergens een plaatsje te krijgen om de auto te stallen of een bed te vinden. Soms werd er al eens een strandcabine gehuurd om daarin te overnachten. Of zoiets nu nog mogelijk is, weet ik niet. In ieder geval zullen de redders weer hun handen vol hebben om iedereen binnen de afgebakende zones te houden en ogen té kort komen om alle zwemmers en baders in het oog te houden. Met aandrang vragen ze dan ook aan de ouders om polsbandjes, met noodzakelijke gegevens zoals naam en gsm-nr aan de polsen van de kindjes te doen, en ze zelf ook in het oog te houden. In de populaire badplaatsen zal het weer over de koppen lopen zijn en zullen irritaties gauw hun weg vinden als ze door de gemeentewachters of politie, aangesproken worden over onbetamelijk gedrag en kledij. Voor mij is het, zelfs 's avonds, onbegonnen werk om nog een wandeling te doen. Zelfs rond 22u is er op den Dijk nog een bedrijvigheid van jewelste, alle banken volzet, kinderen die voetballen en een massa mensen met hun honden op avondwandeling. De volgende dagen zal mijn beweging beperkt blijven tot 'een rondje'tuin. Nog eventjes geduld en de zee iis weer voor de kustbewoners.
Vandaag is er een prachtige spreuk in de filosofiekalender: "Blijf denken! Verkeerd denken is altijd beter dan niet denken." Aldus Hypatia (°350/370-415), een Grieks wiskundige, filosofe, astronome. Dat was de wijsheid voor een donderdag. Tot morgen
Gelukkig is het hier niet zo warm als in Zuid Europa. Daar vliegen en swingen de temperaturen de pan uit. Zelfs zo erg dat de eieren al gekookt zijn vooraleer de kip ze legt. Men kan dus zeggen dat door de hitte, de eieren klaar voor consumptie zonder dat men er iets extra voor heeft moeten doen. Vandaag is het een beetje een grijze dag, de zon is nog niet tevoorschijn gekomen, maar het is wel een aangename warmte. Vandaar dat de tuinman al geweest is, nù werken is nog geen slavenarbeid en kost nog niet té veel zweet. Meteen heb ik ook gevraagd of hij me een veelzijdig turntoestel kan meebrengen en placeren: een gedroomde schommel. Dus binnen dit en een paar weken kan ik op een aangename manier mijn conditie op peil brengen. Vooral dan al die spieren die een beetje vergeten worden zoals rug- en buikspieren, been- en armspieren en niet te vergeten het plezier van het schommelen. Nu moet ik alleen de hond nog diets maken dat zoiets ook plezant voor dieren kan zijn, maar dat hij dan wel op mijn schoot moet zitten. Ik heb een heel prettig vooruitzicht voor de herfstmaanden en om alle volgende maanden, door te komen. Ik kan zo'n beetje het citaat uit de filosofiekalender gebruiken:"wat voor gevoel, kennis, wil, een mens heeft, berust uiteindelijk op wat voor fantasie hij heeft". Aldus Søren Kierkegaard (1813-1855). Ik moet zeggen de filosofiekalender heeft zijn nut en aanschaf al bewezen. De Klara-kalender heeft me nog niet veel plezier en wetenswaardigheden over zangers, componisten enz, gegeven. Het meest frappante over de muziek kom ik nog altijd bij toeval zelf tegen, zoals het liedje "Swentibold" van Clouseau. Die man was een koning van Lotharingen, en noemde toen Zwentibold (870-900). Ik wist niet dat de jongens van de groep zó diep in de geschiedenisboeken waren gekropen om een naam en een titel van 'hit' te vinden. Ik zou zeggen, geschiedenis is voor alles bruikbaar. Tot morgen
Iemand wenst me een gelukkige dinsdag toe en met dat mmoie weer kan het niet anders dan dat ik van deze dag zal genieten. Natuurlijk op mijn wijze en niveau, want vanaf deze morgen voel ik het hoge luchtdrukgebied op mijn schouders wegen. Geen zware lichaamlijke inspanningen vandaag, zelfs de hond ligt liever neer dan op zijn vier poten te staan. Deze avond krijgt hij, juist zoals mijn planten, een verfrissend waterbad. Worden er weerrecords gebroken? Waarschijnlijk wel en zeker en vast in het binnenland, want hier zal er deze namiddag wel een verfrissende zeebries op steken. Het zou spijtig zijn moest ik smelten van de hitte.
Ligt het aan mijn hersens die afzwakken of aan woorden die ik niet ken? Feit is, dat bij mijn weten het de eerste maal is dat ik het dagelijkse kruiswoordraadsel niet heb kunnen oplossen en dat frustreert me ten zeerste. Dat ik één woord eens niet ken, tot daar aan toe, maar dat ik 90% niet kan invullen noem ik een beetje vernederend. Straks zal ik nog eens proberen of ik geen verlichte ideeën krijg en alsnog alle vakjes kan invullen. Natuurlijk is dat geen ramp van wereldorde, maar die eenvoudige dingen wil ik wel blijven kunnen. Ik kan natuurlijk ook die andere bladzijde met de vakantiepuzzels invullen, maar dat is geen sport voor mij: onderaan de blz staan de oplossingen. Bij 'iets' niet weten dwaalt mijn blik naar de onderste regels en zonder moeite lees ik dan de oplossingen, want ik lees achterste voren en onderste boven ook de woorden en cijfers. Meer heb ik niet te vertellen vandaag, want het wereldnieuws vertelt aktijd maar schrijnende verhalen en toestanden. Tot morgen
"Twee zaken raken het menselijk hart: schoonheid en pijn." Een citaat van Simone Weil (1909-1943). Pijn heb ik niet maar schoonheid heeft me wel beroerd deze morgen: de Noordzee. Een idyllisch beeld was het deze morgen: scheepjes met witte masten op een blauwe zee. Niet het blauw van de Middellandse Zee, maar het blauw dat de weerspiegeling is van het hemelruim en een prachtige dag aankondigt. Zo vredig en kalm, lag ze erbij, echt een schoonheid. Dat zag ik terwijl in naar de winkel reed om boodschappen te doen. En ik zeg het nu al, het zal een ijsjesdag worden. Ik heb bresiliennehoorntjes meegebracht, vanille- en mokka-ijs en bananasplit. Wat het voor de gezonde hap zal worden vandaag, is nog een vraagteken. In ieder geval zal het iets goedkoops moeten zijn want onze burgervader heeft zijn dorpsgenoten zomaar eventjes met een schuld van 4.500€ opgezadeld. Niet dat zijn inwoners gevraagd hebben om al die nieuwbouw maar gewoon omdat Mr Dedecker overal graag zijn naam in plakaten ziet vereeuwigd staan van 'eerste steenlegging' 'openingen' en dergelijke. De hernieuwing van de Dijk was al vastgelegd maar meneer ging met de pluimen strijken, het nieuwe casino gebouw heeft nog een kaartje van dwangbetalingen (vernietiging van de vorige aanbesteding) en de hoge kostprijs van het 'Zilt', nieuw zwembad, nieuw gemeentehuis....Maar volgens de burgemeester zijn dat geen schulden, integendeel, we zijn rijke inwoners want dat negatieve bedrag is een boekhoudkundig gegeven. !!?? Voor alle zekerheid heeft hij toch maar het Kadastraal Inkomen voor de eigenaars verhoogd. Niet zo min, voor mij 200€.
Deze week is het nog een kalme week in mijn huis, maar overal elders zie ik een drukte van jewelste met de aankondiging van het tropische weer. De hittegolf zal hier aan zee wel niet zo hard toeslaan als in het binnenland, laat staan in het zuiden van Europa, maar het is hier toch ook al 26°. Bijna alle rolluiken zijn half af gelaten om de zon wat buiten te houden. Volledig omlaag doe ik ze niet, ik wil nog daglicht hebben in mijn huis ook. Deze namiddag is er gelukkig veel schaduw in de tuin en daar zal ik van profiteren om verder over "Napoleon" te lezen, geschreven door Bart van Loo en op mijn e-reader te lezen. Voilà, mijn nieuwe week is met deze blog begonnen. Tot morgen
Hier zit dus een fiere mama/oma aan de schrijftafel. The Kids hebben het geweldig gedaan, 18 jarige Fleur heeft 75 km gewandeld en 16 jarige Noah geraakte aan 55 km. Maar mijn zoon heeft het klaargespeeld de volle 100 km uit te stappen in 21u22. Terecht een vermeldenswaardige prestatie. De app van de Dodentocht was een prachtig hulpmiddel om hun exploten te volgen. Veel, maar minder sportief volk was er waar te nemen op The Antwerp Pride Parade, zo'n 100.000 mensen. Ook voor Ed Sheeran kwam er veel volk luisteren naar zijn repertoire. 2x 50.000 fans kwamen hem aanmoedigen op Antwerpen Linkeroever. Dat zorgde dan wel voor gigantische files, maar niemand klaagde daarover. Ze hadden hun 'ster' en 'idool' gehoord en gezien. Vandaag is het weer een gewone zondagse zondag, zonovergoten met zéér aangename temperatuur van 20°C en een licht zeebriesje. Straks zal ik wel mijn parasol opendoen om daar te kunnen zitten vooraleer het echt té warm wordt. Ik hou van de warmte en de zon, mits ik in de schaduw kan zitten. Dat is ook het recept voor de hond. Misschien zal ik hem deze avond nog eens extra laten springen naar de watersstraal als ik de bloemekes nat maak en drinken geef. Ook op politiek vlak is het wat te warm om te overleggen. Alleen de allerhoogste hoge omes gaan dan maar Alaska aandoen voor wat frisse lucht te krijgen en veilig te zijn voor de grootse natuurbranden overal ter wereld. Het is wel niet correct dat 2 man gaan beslissen welk stuk land ze nu aan elkaar zullen schenken zonder de leiders van die landen erbij te betrekken. Ze zijn het beu om wapens te verschaffen, bombardementen uit te voeren en niet het beoogde resultaat te bekomen (land, olie, ertsen,...). Ze noemen zichzelf 'the rulers of the world' en eigenen zich het recht toe , vooral in het Westen, te heersen en te verdelen. Wat gaat er nog gebeuren in de wereld als die 2 potentaten, die legaal verkozen zijn, nog langer aan het roer blijven staan? Voor vandaag zijn dat mijn bedenkingen en ga ik nu van de gezonde en warme zeelucht genieten. Tot morgen
Eigenlijk is er voor mij maar één belangrijk item vandaag: overleven mijn zoon, kleindochter en kleinzoon de "Dodentocht"? Aan Thomas twijfel ik niet echt, die heeft 3/4 van het traject afgelegd. De laatste 25 km zal het sowieso wel lukken. Meer twijfels heb ik over het uithoudingsvermogen van Fleur (18j) en Noah (16j). De jongsten zitten nu om 12u aan 60 afgelegde kilometers, wat op zich voor deze jongeren toch al een hele prestatie is. Gaan ze al stappend terug in Bornem geraken? Of moet mama hen aan een checkpoint komen oppikken. Hoe het ook uitdraait, ik ben echt wel fier op mijn familieleden die een gezamelijke sportieve onderneming tot het uiterste willen volhouden. Mijn kleindochter en kleinzoon zullen de stappers van morgen zijn!!!. Voor de rest kan ik me niet concentreren op iets anders. Het zal bij deze 140 woordjes blijven. Tot morgen
Na de garnaalkroketten zijn mijn logés naar het binnenland teruggekeerd. Het is weer stilletjes in huis en de hond heeft er ook last van. Aandacht van mij alleen is niet hetzelfde als van 3 personen extra die dan ook nog eens met hem een balspelletje willen spelen en een wandeling doen. Ik mis dan weer de geprekken bij het ontbijt en de lunch. Eens van gedachten kunnen wisselen over de huidige wereldsituatie vooral dan Oekraïne, maar meer nog het drama in de Gazastreek. Weer eens is het de gewone man van de straat die de dupe is van dit conflict dat eigenlijk al eeuwen aan de gang is. De kanten die normaal Israël steunen en nu luidkeels roepen voor een boycot, hoort men genoeg. Met of zonder voorstellen voor sancties. De Leiders van Gaza, Hamas, zijn stom of doof want reageren nooit op de verdwijning van de voedseltransporten die landen zoals bv België, droppen boven het geteisterde gebied. Gisteren lekte er dan ook nog eens uit via de BBC dat Hamas over miljoenen euro's beschikken om het maandloon van zijn personeel uit te betalen. Dat ziet men natuurlijk niet op de beelden van de hongerige kinderen en vrouwen, die onder een bobardementenregen leven. Krijgen die mensen dan geen hulp van hun moslimbroeders om te overleven? Of is de Gazastrook economisch voor niemand van belang, tenzij voor bewoning? Talrijke pogingen zijn er ondernomen, overeenkomsten, pacten en verdragen zijn er al veel gesloten en telkens flakkert het conflict in alle hevigheid weer los, nadat weer één van de onderhandelaars zijn leven liet in een vuurgevecht. Om een God zijn er al vele oorlogen gestreden!!!
Vanavond moet ik toch zó lang mogelijk wakker blijven om mijn jongste zoon, mijn kleindochter en kleinzoon te volgen via de trackinglist van de "Dodentocht" in Bornem. Een etmaal rondlopen met de walkingshoes, zonder ongelukken, val, verstuikingen, bleinen enz is een hele prestaties. Er zijn 14 checkpoints waar hun deelnemersnummer wordt gescand en dan kan ik en de rest van de familie, hen volgen. Zijn ze nog bij de wandelaars of hebben ze tussenin toch de handdoek in de ring moeten werpen? De vorige keer was mijn zoon, 5 minuten vóór sluitingstijd binnen gewandeld. Hij had dan 23u 55min gewandeld. Nu is er ook Fleur bij, 18j en Noah, 16 jaar. Ik ben nieuwsgierig naar hun prestaties. Maar ik ben zó al fier genoeg dat ze die uitdaging aandurven om samen met hun vader en 13.000 andere stappers de 100km aan te vangen en rond te maken. Tot morgen
De hemel zit vol met schaapjes. Eigenlijk is dat best mooi om te zien. Is dat een voorbode voor regen? Misschien een spatje hier en daar. Het is eigenlijk triest om te zien dat ik mijn hortensia's niet van voldoende water kan voorzien. Welk ook het uur van begieting is, alles verdwijnt bliksemsnel en veelal door de wind. Het grondwater staat zo laag dat de wortels van deze plant moeite hebben om erbij te geraken en ik mijn kostbaar drinkwater niet alleen aan hen kan besteden. Ondanks wat iedereen beweert, is het hier een vrij droge en winderige zomer geweest met matige warmte. Natuurlijk is dat best oké voor alle buitenevenementen die er deze zomer aan de kust georganiseerd worden. Niet in het minst 'Theater aan Zee' dat met verschillende voorstellingen per dag uitpakt, zowel binnenshuis als in de duinen en het strand. De voorstellingen buiten krijgen regelmatig bezoek van opdringerige meeuwen, die op het podium neerstrijken en een glimlach ontlokken aan veel toeschouwers maar ook irritaties geven aan de spelers. Tja, de meeuwen zijn van geen kleintje vervaard en bij de toeristen op het strand zijn ze ook niet welkom. Dus ze kunnen niet aan hun eten dat aangespoeld komt met de getijden, en zoeken dan maar de mensen op die misschien een kruimeltje of wat meer in het rond strooien. Maar mijn kinderen geven hun ogen goed de kost en zien bij de verschillende voorstellingen 'Bekende Vlamingen' verschijnen. Het is voor hen plezant dat VIPS dezelfde voorliefde hebben voor het spel en evengoed voor een uur of 2 op een houten bankje willen zitten om het schouwspel te volgen. Meteen rees zo eens de vraag bij mij; met welke BV, ik eens graag kennis zou maken en een gesprekje voeren. Eigenlijk heb ik zo geen naam voor ogen waar ik eens een paar uur zou willen mee kletsen over van alles en nog wat. In ieder geval zou het al iemand moeten zijn die ik met zijn gewone naam kan aanspreken: geen sire, minister, professor, of welke titel dan ook dat die mensen willen gehoord hebben als je met hen een gesprek zou voeren. Zangers, tv-persoonlijkheden, filmsterren stellen zich dikwijls zo hautain op, dat ze in een gouden kooi zitten en met het plebs niets meer van doen willen hebben. Meestal zijn hun interesses ook maar mager te noemen als het niet over een 'rol' of een 'liedje' gaat. Uiteindelijk besloot ik dat ik nog de beste, gezelligste en meest interessantste gesprekken heb met mijn familieleden, vrienden en buren. Nog een dagje genieten van mijn kroost en deze avond afsluiten met een 'garnalenkroket' met versiering en frietjes. Lekkere vettige Vlaamse kost. Tot morgen
Het zal een prachtige woensdag worden. De zon is al volop aanwezig, de wind is gaan liggen en de temperaturen zijn aangenaam te noemen. Straks vertrekken mijn volwassen kinderen weer richting theaterfestival in Oostende en komt een kleinkind den hoop vergroten. De gaanden en de komende man, zoals ze dat noemen en dat vind ik wel plezant aan de vakantiemaanden. Mijn vriend heeft ook fantastisch nieuws gehad en heeft zijn zware behandeling met vrucht afgesloten. Nu is het tijd voor rust en herstel en daar zal de zee en het goede weer veel aan doen. Natuurlijk ook mijn fijne babbels en tof gezelschap!!.
Bij het nieuws dat de NASA een kernreactor wil plaatsen op de maan, moet ik toch wel eventjes de wenkbrauwen fronsen. Het lijkt er op dat ze een permanente basis willen installeren op ons Janneke en geleidelijk aan het ISS afbouwen. Het probleem voor dergelijke bewoning is dat er té weinig natuurlijk zonnelicht is, te weinig zonne-energie, want de nacht duurt op ons Manneke Maan ongeveer 2 weken. Geen zonne-energie zoals nu op het ISS, geen leven. Dan moet alles maar via een andere bron aangeboord worden. Een kleine kernreactor zou een ideaal instrument zijn, aldus de wetenschappers. De reactoren zouden zelfs veel kleiner zijn dan die van Doel, om aan de behoeften van bewoning op de maan te voldoen. Ik stel mij daarbij toch heel veel vragen. Wat als die reactor ontploft zoals in Tsjernobil of in Fukushima na een aardbeving? Stel dat op die manier de maan zou beschadigd worden of ontploffen? Einde van de romantische nachten met rozengeur en manenschijn!!! Ocharme onze toekomstige geliefden die die wondermooie setting voor liefdesbetuigingen zouden kwijtspelen. De ambities van de mensen en vooral dan de onderzoekers en wetenschappers lijken torenhoog te zijn, alles kan, alles mag, alles moet kunnen zonder betwisting. Men vergeet soms dat, zoals W.F. Hermans (1921-1995) zegt "De mens is een chemisch proces als een ander" en dat er veel onbekende invloeden zijn die daar een effect kunnen op hebben, vooral in een donkere omgeving in de ruimte leven, met enkel maar kunstmatig opgewekt onnatuurlijk licht en leefomgeving. Hoe gaat de gemoedstoestand van de ruimtemens evolueren, zijn brein, zijn uithoudingsvermogen. Volgens mij allemaal onbekende factoren want de mens is en blijft een moeilijk te voorspellen wezen. Ik hou toch mijn hart vast voor veel experimenten die wetenschappers willen uitvoeren, met alleen een theoretische uitslag in het achterhoofd. tot morgen
Kortste dag van het jaar, en dat is nu eens niet in de winter maar in volle zomertijd. De aarde draait vandaag sneller om haar as, om wat voor reden dan ook en dat levert een verlies van 1,25 milliseconde 'dag' op. Waarschijnlijk zal ik dat niet voelen, want eerlijk gezegd heeft 'tijd' niet veel vat meer op mij. Ik sta op, ik leef en ga terug slapen, wat maakt die 'milliseconde' in mijn leven uit? Natuurlijk is dat voor de wetenschap een belangrijk gegeven en ook nog voor andere onderzoeken, maar voor een doorsnee mens maakt dat niet zo heel veel uit. Ga ik dat merken aan mijn tijdsweergave op de PC? Geen idee. Het hoeft voor mij ook allemaal niet meer zo stipt te zijn tenzij ik een taart bak of eten bereid. Maar vandaag maakt ik gerechten warm, en dat kan bijna à la minute: aardappelpuree en ballekes in tomatensaus. Mijn gasten gaan terug naar Oostende voor de namiddag- en avondvoorstellingen, en hun inwendige mens moet zeker en vast versterkt worden om de verplaatsing van hier naar de theaterpodia te doen. Ze doen dat per fiets en in het er naar toe rijden zijn ze er vliegensvlug omdat ze wind mee hebben. 's Nachts terugkeren is andere koek. Wind tegen! Gelukkig kunnen ze gebruik maken van hun electrische ondersteuning op de fiets. De temperaturen zijn nog altijd aan de karige kant, 17°C, maar het is de wind die het weerbeeld bepaald. De wolken waaien hier weg met een snelheid van meer dan 60 km/u richting binnenland en bezorgen ons wel de mooie blauwe luchten, maar ook het optornen tegen de windvlagen als men op wandel is en het opstuivende zand brengt soms veel ongemak. Maar voor de rest brengt de westnoordwestenwind, veel gezonde zeelucht aan. Het loopt hier allemaal gesmeerd met mijn dochter en schone zoon. Het is gezellig aan tafel. Alleen is er de verdeling en oplossen van de puzzels in de krant dat ik moet afbakenen. Gelukkig zijn er 2 extra blz puzzels en woordspelletjes die ik mijn logés laat oplossen. Die zijn aan mij niet besteed omdat de oplossingen onderaan de pagina's staan en ik dan altijd de neiging heb te kijken naar de oplossingen in plaats van zelf eens een beetje te zoeken. Voor de rest heb ik niet veel te melden, het is nog altijd komkommertijd behalve in Gaza en Oekraïne. De oplossingen zijn nog niet in zicht, dat is toch een smet op de mensheid, zoals ook onze Vorst op 21/07 te kennen gaf. Tot morgen
Als je naar het weeknummer kijkt, zie je hoe rap de tijd vliegt, zeker als men weet dat de er af en toe een milliseconde minder dag is. Maar dat is eigenlijk nieuws voor morgen. Vandaag draai ik mijn lesjes, oefeningen eens om en doe dat straks na de middag. Seffens komen mijn logés toe, die van zon, zee, strand komen genieten maar vooral voor het TAZ, Theater Aan Zee, in Oostende. Hoe hun agenda en het aantal voorstellingen dat ze gaan bekijken eruit ziet, zal ik straks wel horen. Eerst zal ik wel horen hoe hun uitstap naar Wenen geweest is, vooral of ze evenzeer bekoord zijn door het "Sissi-verhaal" als ik. Natuurlijk was haar leven geen roman zoals de Sissi-filmtrilogie met Romy Schneider (1938-1982), wiens leven ook niet over rozen verlopen is. Maar door die romantische films heb ik wel goede zinnetjes en woorden geleerd om toch vlot de Duitse taal te begrijpen en soms te spreken. Het is al tijd om de boterhammentafel te dekken want ze zijn hier bijna. Tot morgen
Een beetje bezinning daarvoor kan een zondagochtend ook al eens dienen. Gisteren zou César 16 jaar geworden zijn, maar het heeft niet mogen zijn. Niettegenstaande het 3jaar geleden is dat de zoon van de tuinman Carl, plots overleed, blijft het verdriet en gemis intens. Ook de vraag 'waar ben je' blijven de ouders eens regelmatig stellen of de zin 'waar je ook bent'. Waar zijn stoffelijke resten zijn, weet iedereen. Maar César was méér dan lichaam alleen en waar kan men dat vinden? Zo is het voor elkeen die een dierbare uit zijn omgeving ziet verdwijnen. Jaren geleden heb ik voor mezelf een antwoord gevonden en dat geef ik dan ook soms door. Sommige tv-programma's hebben gasten die iets extra's geven aan datgene waarvoor ze uitgenodigd zijn, bv Michael Van Peel in het tv-programma van Thomas Vanderveecken in "Alleen Elvis blijft bestaan". Ik denk dat het stand-upcomedian, cabaretier Michael Van Peel was, die danig onder de indruk was van een foto in de ruimte genomen. Carl Sagan (1934-1996), met 5 specialiteiten in de ruimtevaart, was verbonden aan het Voyager 1 programma. Na 6 miljard km in de ruimte en op het punt om ons zonnestelsel te verlaten, had Carl het lumineuze idee de cameralens van de ruimtesonde eens te draaien naar de aarde. Op 14 februari 1990 werd alzo de enige en unieke foto van onze planeet gefotografeerd tussen al de miljarden en miljarden stofjes en de grote donkere uitgestrektheid en oneindigheid van het heelal. We zien een 'blauwe stip' tevoorschijn komen: onze thuisbasis moeder aarde, The Pale Blue Dot. Even later hoorde ik iemand vertellen, dat al die stofjes die in het donkere hemelruim zweven, de zieltjes van onze overledenen zijn. Ik geloofde dat meteen en vind dat een geruststellende gedachte dat niet alles van een persoon teloor is gegaan maar dat zijn geest, wijsheid, ziel, blijft bestaan in het oneindige. Maar er is ook het gezegde, men is nooit 'dood zolang er iemand je denkt, vernoemt, citeert'. Ik heb tenandere al dikwijls over onze 'blauwe aarde' verteld. Omdat nu eenmaal het 'onvermijdelijke' er voor iedereen op aarde is en niemand zomaar van deze aardbol zo maar weg wil en in het ongewisse verdwijnen. In ieder geval hoop ik hier nog lang rond te lopen vooraleer ik een stofje in het heelal zal worden. Tot morgen
Het is toch een beetje moeilijk te geloven dat het klimaat en seizoenen aan verandering toe zijn en dat de aarde opwarmt, als je in België woont. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik een typisch Belgische zomer meemaak. Af en toe eens met een hittegolf, af en toe eens met gewoon zomerweer en zoals vandaag een echte herfstdag met regen en wind. Ik hoor zelfs de zee wenen tot hier, zo triestig vindt ze het zelf dat er maar 17°C is om haar een beetje warmte te geven. Beloven doen de weermannen weer veel, zoals gewoonlijk. Ik zeg dan maar 'wait and see'. Bij zo'n weer wordt er gemakkelijk 'troostvoeding' gegeten. Was dat vroeger worsten, puree, appelmoes of rode kool afhankelijk van het seizoen, dan staan we nu aan te schuiven aan de fastfoodketens om een bicky burger, een zakje frieten met een of andere saus, bouletbal of frikandel erbij te nemen. En dat weten dus ook al die fastfoodgiganten. Er zou in België nog plaats zijn om 250 van die aanschuifeethuizen te plaatsen!!!. Het lijkt erop of ze ons allemaal zo bol en rond willen krijgen als de Yankees. Wij waren de uitvinders van een frietkot op wielen, waar men een zakje friet klein of groot met een kwak mayonnaise of tartare kon aanschaffen. Maar die stoorden het straatbeeld en moesten in vaste gebouwen komen met alle gevolgen vandien. Al dat vroegere straateten van bij ons werd binnen de kortste keren vervangen door kebabzaken waarvan je nooit weet wanneer die draaiende spies met vlees vervangen werd, hamburgerketens allerhande, pizzeria's, den afhaal chinees, allemaal eten voor het vuistje om onze frietcultuur te doen vergeten. En de nog overblijvende frietzaken worden bemand door Chinezen, Vietnamezen, Koreanen, Enfin, al de mensen die naar hier gevlucht zijn om een onderkomen en inkomen te hebben. Niks mis mee natuurlijk, maar het 'echte' Vlaanderen verdwijnt uit het straatbeeld. Natuurlijk komen de kilo's eraan als er iedere dag naar een gemakkelijkheidsoplossing voor eten wordt gezocht. De farmaceutische firma's zijn daar blij mee. De verkoop van Ozempic en aanverwanten gaan pijlsnel omhoog. Ook de chirurgen zijn niet echt boos om deze ontwikkeling. Maagverkleiningen of gastric bypass worden regelmatig uitgevoerd in de ziekenhuizen. We moeten maar naar onze BV's kijken. Natuurlijk lust ik ook een pakske friet of een bicky burger, maar dat is geen voedsel of voeding voor iedere dag. Net zo min als de crème glace, de melocakes en de andere lekkernijen. Maar smaken doen ze alleszins als men een dipje heeft. Zó, ik zie het wolkendek wat openbreken, maar warm is het nog niet te noemen. Tot morgen
Een nieuwe maand en die vier ik met de verjaardag van mijn 5e kleinkind dat de leeftijd van 18 jaar bereikt. Daarbij heeft ze nog een bloemige naam: Fleur. Ze is ook echt een bloemeke van een meisje en de oudste van de 4 kinderen in de familie klepkens. Nog een maand blijft deze 'gids' thuis en dan begint voor haar het studentenleven in de grootstad Gent. Ik wens deze vrolijke meid, een goed leven toe.
Deze nacht waren er veel bliksemschichten, weinig gedonder en af en toe een goede scheut water. Als ik deze morgen buiten ging, waren de planten stofvrij gemaakt en zag ik goed de verscheidenheid aan groen terwijl ik weeral met plezier de gezonde zeelucht inademde. Ik blijf als het droog is 's morgens zo'n halfuur buiten zitten om alles eens te overschouwen terwijl de hond zijn poten aan het strekken is. Op allerlei manieren heb ik geleerd de tijd af te lezen zonder uurwerk bij de hand te hebben. Natuurlijk moet ik beginnen met de klok naast mijn bed te bekijken want dat is het beginpunt dat ik nodig heb voor mijn verdere tijdsberekening. Ik leef al jaar en dag zonder polshorloge en kan nu echt wel een schatting maken hoe laat het is. Te beginnen met de zonnestand als ze schijnt. Als ik dan buiten ga zitten weet ik bv hoelang ik daar zit. Verdere info is er omdat om het kwartier er een tram passeert naar De Panne en een paar minuten later zoeft er de tram richting Oostende/Knokke. Ik wacht tot er 2 in elke richting gepasseerd zijn om naar binnen te gaan en te ontbijten. De krant lees ik binnen, als het buiten te winderig of regenachtig is. Rond 10 u ga ik weer buiten een toerke doen en daarna richting mijn bureauke voor mails te lezen, oefeningen te doen, te schrijven. Ook zet ik de venster open om inspiratie te laten binnenwaaien en uitzicht te hebben op de werkzaamheden bij de buurvrouw. Gevelsschilderwerken zijn ze daar aan het doen met een zeer attractieve schilder. Gisteren was hij deftig gekleed, nu staat hij op de hoogtewerker in bloot bovenlijf en de short juist tot aan de bilspleet omlaag getrokken. De voorkant kant ik natuurlijk niet zien, maar wel dat den elastiek van zijn broek tot onder zijn 6 maand zwangere buik is getrokken. Er is wat bewolking gekomen en dan trekt hij zijn wit t'shirt aan om niet van koude om te vallen. Voor de rest is het allemaal iedere dag hetzelfde triestige nieuws en daar wens ik weinig over te zeggen aangezien ze zelfs in de regering daar een spoedoverleg gaan hebben binnen de 14 dagen. Als gewone mens kan men zich alleen maar ergeren over dergelijke gang van zaken en de spoed waarmee de hoge omes beslissingen nemen als het niet voor zichzelf is. Tot morgen
Terwijl ik gisteren over Napoleon aan het lezen was, passeerde er een piepklein muisje aan mijn voeten. Ik zie niet graag muizen in mijn omgeving en al zeker niet dicht bij mijn huis. Ik was naar het grootwarenhuis geweest en had nog niet alles naar boven gebracht uit de garage, ik was dus lichtjes in paniek dat er nog eten of verpakkingen stonden waar ze aan konden knabbelen. Van de weerga naar de kelder om alle voedingswaren sito presto op zijn plaats te leggen in de keuken. Ik heb nog nooit iets in de kelder waargenomen dat er extra bewoners in mijn huis zijn, maar je weet dus maar nooit dat er iets aan mijn aandacht ontsnapt. Eventjes google geraadpleegt wat er tegen muizen zoal gebruikt kan worden en blijkbaar bracht laurier en lavendel een geur waar ze voor op de vlucht slaan. Lavendel staat er genoeg in de tuin en laurierblaadjes vond ik in de keuken. Op strategische plaatsen heb ik dan wat gelegd, zodat de geur hen verdrijft. Ik wil niet persé een muizenval zetten want ik heb schrik om dode dieren aan te raken en/of ze te verwijderen.
Er zou straks wat regen passeren en dat is nu toch wel eens een godsgeschenk. Het is hier echt stuifzand geworden en de minste beweging van de hond op het 'hooi,' zie je zo dat zand opstuiven. Natuurlijk ben ik blij met die droge periode, het is veel aangenamer om de tijd buiten door te brengen dan binnen. Maar de planten zien werkelijk af en ik kan niet genoeg water voorzien voor alle planten enkel voor de potplanten. Zo mooi wit als mijn beestje was na de kapbeurt, zo grijs is hij nu geworden van het opstuivend zand. Daarbij heeft hijzelf voor zijn grijze kop gezorgd door een knook, die ik meebracht voor hem, te begraven in dat mulle zand. Twee uur nadien had hij er al spijt van en ging het terug opgraven. Dat beestje verveeld zich ook nooit, juist zoals zijn baasje, altijd een bezigheid vinden.
Ik heb de krant nog niet gelezen. Dat ga ik nu doen. Tot morgen
Wat zal de dag weer brengen? Na dit schrijfsel is het boodschappen doen om de mondvoorraad aan te vullen. Aangezien ik gisteren gedaan heb wat ik me voorgenomen had te doen, snoeien van de kleine haagjes, zit ik nu met 2 stijve en pijnlijke armen. Ik ben ook niet veel meer gewoon en al zeker geen zware arbeid met een mechanisch machien in mijn armen. Vandaag zal ik verder lezen in de turf van Bart Van Loo, "Napoleon". Dat is een boek dat ik gisteren begonnen ben. Bart is een schrijver die nooit verveeld om te lezen, goede zinsconstructies, goede woorden, met een humoristische inslag, goede verhalen en op waarheid gestoelde vertellingen. Een ideaal boek om op een e-reader te hebben, want in papier wegen zijn boeken nogal zwaar. Ik kan gerust buiten zitten, er is geen wind, een fletse zon, veel grijs, maar geen regen. De gaura's en de geraniums zal ik deze avond weer water moeten geven of ze komen van dorst om. Een plant die sterft van honger en dorst is niet zo erg als de hongersnood in de Gazastreek, waar kinderen en ouderen het slachtoffer zijn van de wanbedeling en het laten rotten van het voedsel. Misschien komt er een einde aan dat zinloze geweld als de 'Staat Palestina' wordt erkend. Dat had in 1948 moeten gebeuren en is nog altijd niet gelukt. Eens de Palestijnse Staat door iedereen erkend is kan de binnenlandse oorlog beginnen tussen de 11 politieke partijen, waarvan Hamas en de PLO/Fatah, de biezonderste zijn. Want wie zal president worden in deze nieuwe staat? Zou er eindelijk eens rust kunnen komen in die landen van het Midden Oosten, waar melk en honing volop aanwezig zijn? Ik heb verder niet veel te vertellen . Tot morgen
Goede morgen, allemaal. Het is wat frisser dan gewoonlijk, 18°C en westenwind, dat maakt dat het niet zo warm is. Mijn armen zijn daar het eerste slachtoffer van en dus heb ik al een giletke met lange mouwen aangedaan. Voor de rest ziet er alles best wel goed uit in de tuin, vooral omdat ik water met de tuinslang aan de planten geef. Ondanks alle bewolking is het hier werkelijk 'droog' te noemen. Vooral de wind zorgt er nog eens bijkomend voor, dat de planten echt wel grote dorst hebben en de grond uitdroogt. De hortensia's lijden geweldig onder de droogte, alsook het gras, maar dat laat ik rossig liggen. En aan de planten water geven met de tuinslang is een feest voor Raziel. Met zijn muil open probeert hij de druppeltjes water te vangen die voor de bloemekes bedoeld zijn. Hij geniet ervan en ik ook om hem zo te zien springen om een douche te krijgen. Dat heb ik gisterenavond gedaan en de planten kunnen weer een paar dagen profiteren van het water dat ik hen gaf. Deze namiddag ga ik de kleine haagjes wat bijscheren want die groeien weer als kool. De echte grote snoeipartij is voor de tuinman, want dat is zwaar werk. De Tour is gedaan en dan zit ik weer veel buiten. Het enige wat ik nooit zal doen, is buiten 'eten'. Geen van de 3 maaltijden zal ik in open lucht nuttigen. Dat is een bezigheid voor 'binnen'. Omdat ik dan veel buiten zit, en de tuin in relatieve goede staat al is, en ik geen echte sport beoefen en omdat het kind in mij nog altijd niet 'dood'is , denk ik na over welk kinderspeelgoed ik in de tuin voor mijn gezondheid en fitheid zou kunnen plaatsen en waar ik ook de ruimte voor. Het moet natuurlijk iets zijn dat voor 1 persoon doenbaar is en al zeker geen 'wip'. Eerst dacht ik eens aan een hangmat, maar ik heb geen bomen die daar geschikt voor zijn en ook moet men daar een zekere souplesse en lenigheid voor hebben om er in en uit te geraken. Uitgesloten. Een glijbaan, vergt niet veel inspanning en trappen voor erop te klimmen, heb ik al genoeg in huis. Ik denk dus na om een 'schommel' te bekijken zodat ik kan 'biezebeizen' in de tuin. Dat is een goede oefening voor de kuiten, de buikspieren en de armen. Een allround bewegingstoestel, dat men omzeggens een gans jaar kan gebruiken als turnoefeningen, geen uitstappen vergt, geen electriciteit en door jong en oud kan gebruikt worden. Natuurlijk zal ik advies inwinnen van mijn kroost en vrienden of dat geen leuk en gezonde idee zou zijn. Maar dat ga ik eerst eens oefenen in de speeltuin recht over mijn deur, als de kinderen terug naar school zijn en ik ongezien eens kan oefenen zonder uitgelachen te worden en horen schallen 'zie dat oude mens er eens over en weer gaan, precies een klein kind. Of dement?. Niet dus. Tot morgen
Ik moest mijn 'dagelijks'brood gaan halen en maakte van de gelegenheid gebruik om eens op een gestreepte bank van de gemeente te zitten en alles eens in ogenschouw te nemen waar de toerist zijn tijd mee verdoet. Naast mij kwam een oudere dame (ik schat +70) zitten in het gezelschap van een jonge vrouw. Het deed pijn aan mijn oren om te horen wat die dame allemaal kon en vertelde!. Voornamelijk het aantal talen dat ze sprak en de bespreking van de talen. Zoals 'le flamand' is niet hetzelfde als het Nederlands of het Hollands, dat is een dialect dat alleen in het kleine gebied van La Flandre wordt gesproken, zoals hier in de kustregio. Alles werd in het Frans verteld met een zwaar Vlaams accent, wat dan weer een andere taal was. Nadat ik genoeg onzin gehoord had over Spaans, Italiaans en Pools en vóór ze voluit over haar moeilijke studie van het Chinees en Russisch begon, pakte ik mijn biezen en trok ik terug naar mijn kleine paradijs. Niet naar de 'Tuin van Eden' of het 'Aards Paradijs', dat zou zich bevonden hebben in Irak of Iran. Daar blijf ik ver van weg want daar wordt de banvloek en de straffen van het 'appels' eten nog altijd toegepast en vooral op de vrouwen. Nee ik ging naar mijn eigen 'paradijsje' waar geen appelboom staat en waar de verleiding van ongehoorde dingen dus afwezig is. Geen slang zal me bekoren om stoute dingen te doen, door me een rijpe appel te presenteren. Tot daar mijn vakantie-uitstap.
Het orgelpunt van de 112e Tour de France was schitterend. Een herboren Wout, die groot en klein, jong en oud plezierde met een grandioze solo ritzege in het prachtige Parijs. De trappen van de basiliek Sacré-Cœur dienden niet om naar een eredienst op zondag te luisteren, maar als tribune voor de duizenden supporters. Een massa volk die hem op de 'La Butte de Montmartre' los scandeerde van de verdiende 'Gele Trui' drager Pogacar en wat verder dansten de iconische danseressen van Le Moulin Rouge hun French Can Can voor de helden van de koers. Waarlijk een mooie afsluiter van deze Tour, die Wout weer het geloof in zijn wielertoekomst moet geven. Zeker nadat hij als soloman over de streep op de Champs-Elysées toekwam. En de mecaniciens kunnen hun 'rustinnekes' om de fitten in de fietsbanden te dichten, opbergen. Iedereen kan wat rust gebruiken na deze succesvolle Tour en iedereen kijkt dan weer uit naar de volgende ronde: De Vuelta, vanaf 23 augustus. Tot morgen
Here we go again, want de schrijfdrift kent geen rustdag. Ook het nieuws niet, hetzelfde nieuws maar op andere plaatsen: steekpartijen, bommen plaatsen, ontploffingen, in het hoge noorden temperaturen tot +30°C, in het zuidoosten van Europa temperaturen tot +50°C, natuurbosbranden door de hitte en hier krijg ik een mailtje van 'Stormschade Vlaanderen' met de weerswaarschuwing voor fel onweer. Het goede nieuws is dat ik eindelijk de merel in mijn tuin zie die zo'n mooi deuntje fluit en me vrolijk maakt. Het liedje dat Bea Van der Maat (1960-2023) bij de groep 'Won Ton Ton' zong met de niet zo'n mooie titel "I lie and I cheat" was eigenlijk ook een leuk liedje dat ik graag meezong al ben ik geen leugenaarster of bedriegster. Vandaag is het dan de laatste rit in de Tour de France, via een omweg langs Montmartre eindigend zoals gewoonlijk op de Champs-Élysées. Zonder een tegenslag van formaat, wint de 26 jarige Sloveen, Pogacar, zijn 4e Tour. Een goeie Tour met iedere avond een leuke aflevering van Vive Le Vélo. De Tour Femme, zal ik met matige belangstelling volgen, als wielerliefhebster moet ik ook de 'wielrensters' volgen. De voetbalcompetitie gaat nu beginnen, maar dat is met een afstandelijke belangstelling dat ik sommige matchen volg. Er zit wel wat voetbalbloed in mijn aderen, meegekregen van mijn vader (speelde links back in Sint Pauwels) en doorgegeven op mijn zonen en kleinzonen.
Ik heb nog een mooi citaat van Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944): "De taal is de bron van alle misverstand". Hij was de schrijver van "Terre des Hommes" maar werd het bekendst van het boekje "Le petit Prince". Tijdens de W.O.II werd hij waarschijnlijk neergeschoten door vijandelijke troepen, toen hij met zijn vliegtuigje ter hoogte van Marseille, boven de Middellandse Zee vloog. In 2004 werden er brokstukken van zijn vliegtuigje gevonden in dat deel van de Méditerranée. Enkele jaren eerder vond een visser al een schakelarmband, met zijn naam en die van zijn vrouw, in zijn netten. Voilà, dat was mijn babbel voor deze zondag, voor de rest zal ik alleen een klapke met Raziel doen. Tot morgen
