Ik heb me weer plechtig neergevleid op mijn schrijfstoel aan de tafel met uitzicht op gans de buurt. Ik moet tenslotte zicht hebben op alles wat reilt en zeilt in de straat. Als er dan ongure elementen passeren stuur ik de hond buiten en die alarmeert al de buren dat er ongewone types in ons hoekje aanwezig zijn. Iedereen kent tegenwoordig al zijn soorten blafjes; eentje dat hij de buur herkent, eentje voor een extra sirene als de 100 passeert en dus ook een fel geluid voor onbekenden die hier voorbijgaan en niet gewenst zijn. Dat is dan één taak die ik vandaag vervul samen met m'n metgezel, spionage en zo heimelijk inlichtingen verzamelen. Ik weet hoe dat in z'n werk moet gaan want ik lees enorm veel detectieveverhalen en kijk naar alle thrillers op de buis. Ik ben dan een vrouwelijke Poirot of Sherlock Holmes die samen met Hastings, Miss Lemon of Watson alles noteert. Ik zou me beter Miss Marple noemen, wat ouder en gezetter, maar die deed alles op eigen houtje en dat klopt dan niet helemaal. Deze namiddag zal ik dan ook weer geboeid kijken naar "Les petits meurtres d'Agatha Christie". Niet echt een biezondere reeks maar onschuldig vermaak. Als mijn ogen dan dichtvallen kan ik direct volgen als ik ze open doe, zelfs als ik een halfuur uitzending gemist heb. Beter dan naar al die dierenprogramma's te kijken. Wat aan dierenleed, experimenten er zoal gebeuren onder het mom van 'we zorgen voor het voortbestaan' vind ik niet kunnen. Dieren die van de ene zoo naar de andere gezonden worden, duizenden kilometers verder, in een ander klimaat, bij onbekende rasgenoten om aan een 'gezond kweekprogramma' verplicht deel te nemen. Ik heb nog nooit een aap weten zelfstandig een vliegtuig pakken om op zoek te gaan naar een apin die in België zou wonen of in Australië te vinden is en waarmee hij uit eigen wil eens goed van jetje kan geven. Een zoo-bezoekster krijgt verbod om bij een 'aap' goedendag te zeggen. De andere apen zouden daarvoor het dier uit de groep stoten. Het dier zou ook 'vermenselijkt' worden op die manier.Trouwens alle dieren in de zoo hebben een mensennaam gekregen, weliswaar met verwijzingen naar hun roots. Ze zitten opgesloten achter tralies waar de bezoekers dan allerhande voedsel of ander materiaal naar kan gooien. Of men stelt ze tentoon achter grote ramen waar iedere passant hen kan enerveren en plagen. De dieren in de dierentuin zijn aangewezen op de goedertierendheid van verzorgers en bezoekers. Als dan al eens een bezoeker herkent wordt door een dier zou dat een pluspunt moeten zijn. Een dier herkent vriendelijkheid. Zeker de dieren die in gevangenschap leven en nooit 'vrijheid' zullen kennen. Ze hebben elke dag te maken met de luimen van de mens en zijn voor hun voeding, gezondheid en welzijn aangewezen op verzorgers van de zoo. De beesten zullen zich soms 'een aap schrikken' voor al wat ze te zien krijgen. Dit is geen 'broodje aap' of verzonnen verhaal.
Niets liet deze morgen vermoeden dat het een dag vol weemoed bracht. Niet slecht bedoeld maar een dag die herinneringen bracht van meer dan 25 jaar geleden. Blijde herinneringen, verliefde herinneringen, wondermooie herinneringen. Alles zag er gewoontjes uit, lang geslapen, wat drinken, met de hond gespeeld en naar de kapper voor mijn luchtig en weergaloos kapsel. De zee eens bekijken of ze er nog altijd gezond en goed bij ligt en dan terug naar mijn hondje. Op deze Wereld Muggen Dag, bracht het Tropisch Instituut van Antwerpen het nieuws dat er een exotische steekmug, een tongbreker van een naam 'de Culiseta Longiareolata', naar West Europa aan het verhuizen is. Reden: de stijgende temperaturen en warmere winters. Niet zonder reden is de aankondiging op deze dag. Op 20/08/1897 ontdekt de legerarts Ronald Ross (1857-1932) dat de tropische steekmuggen overbrengers zijn van de malariaparasiet. Maar dat nieuws deed me natuurlijk niet in een romantische bui belanden. Wel twee namen die ik weer eens tegenkwam op deze 20e augustus. Waarschijnlijk bij de meesten niet zo bekend maar daarom zeker het vermelden waard en voor jullie eens te bekijken en te beluisteren ook. Want een zanger kon natuurlijk niet ontbreken. Eerst was er Bernardus van Clairvaux (1090-1153) een hervormer van de cisterciënzersorde. Zijn ouders hadden een gezin met 6 jongens en 1 meisje. Stel je voor, allen zijn kloosterling geworden en heilige. Zelfs de vader zegde de geneugten van de wereld vaarwel. Maar dat is natuurlijk niet de reden waarom ik het speciaal vind, wel dat ze veel abdijen hebben opgericht waaronder die van Villers-la-Ville in Waals Brabant. Wat er van overblijft zijn wondermooie ruines die ik samen met een zeer dierbaar persoon bezocht heb. Onder een stralend blauwe hemel was er niets dat deze romantische setting kon bederven. Een mooie wandeling in de overblijfselen van de abdij en in het goed onderhouden park. De stilte is soms verstoord door een trein die passeert. Ook, in normale zomers, de locatie van opera's, muziekavonden, theatervoorstellingen. Ook de adij van Bornem, werd in die jaren opgericht. De huidige Bernardusabdij produceerde ooit de cider Bernardine en is na vele verwikkelingen ook terug een cisterciënzerabdij. De zanger die met de titel van zijn liedjes mijn verhaal vertelt is zelden nog te horen. De country zanger, met de typische Nashville sound en warme stem, Jim Reeves (1923-1964). Eerlijk waar, stuk voor stuk zijn het mooie gevoelige liedjes die iedereen kunnen beroeren. Hier volgt een deel van mijn verhaal in zijn titels: I love you because, I can't stop loving you, When you are gone, It hurt so much to see you go, Blue side of lonesome, Trying to forget, I won't forget, Precious memories. Voilà, tot morgen
Het jongste lid van mijn zestien-koppige familie is jarig vandaag. Een echte leeuw, symbool Zoals zijn horoscoop zegt; die zich niet laat dwingen om dingen te doen waar hij geen zin in heeft. Al 8 zomers vermaakt hij ons met zijn grappen en grollen. Vandaar dat ik hem wat mopjes en raadseltjes cadeau doe. 1) wat zit vol gaten en toch vol water? een spons!!! 2) welk huis heeft geen dak, geen deur en geen ramen? een klokhuis!!! 3) vraagt de juf in de klas: hoeveel dagen zijn er in de week? Antwoord van leo: vijf juf! Hoezo vraagt juf. Antwoord leo: vandaag, gisteren, eergisteren, morgen en overmorgen!!!!.
Vandaag kan ik weer een voorbeeld geven van hoe moeilijk het is voor anderstaligen ons Vlaams te leren. Het gekozen woord vandaag is 'bot'. Afhankelijk tegen wie je dat woord gebruikt in een zin, kan het echt wel een andere betekenis hebben. Tegen de tuinman of de tuinvrienden kan je spreken over een 'bot' dat al aan een boom te zien is, ontkiemende takken en bloemen. Als ik op stap ga in de regen of naar zee, trek ik mijn rubberen schoenen, een 'bot', aan. Spreek je een anatoom-patholoog dan zal een 'bot' over de beenderen van een lichaam gaan. Aan mijn hond geef ik ook een 'bot' om op te knabbelen. Mijn mes en beitel zijn 'bot', zijn onscherp en niet meer mee te werken vooraleer geslepen te zijn. Soms kom je, op openbare plaatsen ook al eens een 'bot' onvriendelijk, nors en onbeleefd persoon tegen. De 'bot' kan een vis zijn verwant aan de schol, een soort platvis. Maar bovenal kan 'bot' een computerprogramma zijn die menselijke taken overneemt. 'Bot' kan ook een computergestuurde tegenstander zijn in een computerspel, waar de jarige gebruik kan van maken om een compagnon te hebben bij het gamen. Drie letters van het alfabet met een gamma aan invullingen en betekenissen.
Hoe ziet het vervolg van mijn dag uit, na het poetsen wassen, eten en schrijven? Wel het mag dan wel auguustus, maar van dit weer krijg ik gewoon zin om met een dekentje op de sofa te liggen en naar de Vuelta te kijken!. Tot morgen
Emmenez-moi au bout de la terre, emmenez-moi au pays des merveilles....zingt Charles Aznavour (1924-2018). Een liedje dat door mijn hoofd blijft gaan sinds de gebeurtenissen op de luchthaven van Kabul. Mensen die naar een ander leven willen vliegen, mensen die niet de godsdienst als belangrijkste richtlijn in hun leven willen hebben, mensen die gewoon vrij willen zijn in denken en doen. Ik schrijf niet graag over gebeurtenissen, instellingen, levenswijzen, politiek, beslissingen, vetes, enz. gewoon omdat ik er te weinig van afweet. Zowel het land, zijn bewoners, zijn leiders, zijn etniciteit, ken ik alleen maar van de media, uit de boeken, van debatten en besprekingen. Wat ik wel weet is dat het land een overheersing kende van de Russen, Chinezen en Amerikanen die dan samen met het leger en leiders van een bepaalde bevolkingsgroep het land wilden vrijwaren van de Taliban. Deze groepering ontstond in 1994 in Pakistan en Afghanistan. Deze islamitische beweging wensen, soms via een guerillaoorlog, een bevolking die leeft volgens de strenge wetten van de Sharia, "wet van God". Het is een fundamentalistische beweging van de Islam. Zij trachten 'nu' in hun land een regering te installeren met een religieuze plichtenleer, geen geschreven wetten maar een vrije interpretatie van de Koran steunend op vroegere rechterlijke beslissingen. Sommige praktijken die ze handhaven kunnen wijzen en omschreven worden als schendingen van de mensenrechten, soms zijn het gewoonweg oorlogsmisdaden, soms ook misdaden tegen de menselijkheid. Afghanistan is een uitgestrekt land met een zeer divers landschap, een steppe-woestijn-landklimaat. Het heeft vele vruchtbare valleien en vlaktes voor akkerbouw en veeteelt. Vandaag is het hun Nationale Feestdag. Hoe gaan de Afghanen dat vieren? Er is een bevolking van 37 miljoen mensen. Willen die allemaal hun land ontvluchten? Hoe zal de nieuwe regering in dat land zijn bevolking willen leiden? Met of zonder geschreven rechterlijke macht? Hoeveel steun krijgen de nieuwe leiders van de bevolking? Welke internationale instellingen gaan de nieuwe leiders steunen? Gaan ze meer rechten of, op zijn minst, gelijke rechten voor de vrouwen geven? Vele vele vragen voor ons Westerlingen, die niet gewoon zijn om zonder geschreven wetboeken, zonder grondwet, te leven. Daarin staat, zwart op wit geschreven, zonder discussie dat iedereen gelijk is voor de wet, zowel man als vrouw.
Regelmatig komt het getal Pi = π = 3,14 in de actualiteit. Dat gebeurt dan meer om de mogelijkheden van een moderne computer te testen dan voor iets nieuws toe te voegen aan de 2 cijfers na de komma. Pi is een uitdaging voor de wiskundigen omdat het getal nooit lijkt te stoppen. Vandaag heeft een groep excentriekelingen van een Zwitserse universiteit, een getal kunnen berekenen tot 62,8 biljoen cijfers na de komma. Een biljoen is 12 nullen, dus na de komma van 3, komen nog 62,8 maal twaalf cijfers te beginnen met 14. Hopelijk is mijn redenering juist want ik ben geen rekenknobbel. Tot morgen
Soms komen de onderwerpen waarover ik kan schrijven zo maar aangewaaid. Eigenlijk is dat niet onmogelijk bij dit winderige en natte zomerweer. De wind brengt van alles mee, waarom dus geen 'onderwerpen'? Jullie hebben het allemaal mis als jullie denken dat ik over de zoveelste heilige ga schrijven. Het is niet omdat er 'sint' staat dat zoiets het geval zou zijn. Als jullie goed kijken zien jullie geen hoofdletters en wel een streepje tussen de twee woorden. Dat is heel correct volgens Van Dale, aangezien het geen eigennaam is en meer een uitdrukking. Het betekent zoveel als 'iets dat niet of nooit zal gebeuren'. Dat werd reeds vermeld in de Kroniek van Roermond in 1577,'het sol hun comen op St Judtmisse'. Ook reeds terug te vinden in de cinquième édition'Dictionaire françois-hollandois of fransch en nederduitsch Woordenboek' van Pieter Marin (1667-1718). Carolus Tuinman (1659-1728) Neerlandicus, etymoloog, Spinoza (1632-1677) bestrijder en Voetiaans* dominee, schrijver van "Fakkel der Nederduitsche taale" en ook "Oorsprong en uytlegging van de dagelyks gebruikte Nederduitsche Spreekwoorden" heeft volgende verklaring gegeven: De legende vertelt dat het te maken heeft met pausin Johanna (niet met zekerheid bestaan). Zij zou als bijnaam 'Jut' hebben gekregen, maar nooit een eigen naamdag. Het is een spottende benaming geworden voor een feestdag die nooit zou komen. Andere uitleg: ontstaan door verbastering van 'jodenmis', want joden hebben geen mis en het is dus eindeloos wachten op die godsdienstige viering. Zoals in de literatuur: 'Wachten op Godot' van Samuel Beckett (1906-1989). Er zijn alternatieve uitdrukkingen genoeg voor sint-juttemis, wiens beeldje trouwens in Breda te bewonderen valt. Hier volgt een opsomming van uitdrukkingen en gezegdes die weergeven dat er ergens tevergeefs op 'iets' of 'iemand' gewacht wordt: als de klaver uit 't veld is, als de kiekens tanden krijgen, als de paus geus wordt, als Pasen en Pinksteren op dezelfde dag vallen, en de mooiste: als de politie weer per varken komt!. De Nederlandse taalkundige, Frederik August Stoett (1863-1936) auteur van boeken over Nederlandse spreekwoorden, gezegdes en spreekwijzen, voegt aan mijn lijstje nog twee mooie zinnen toe: 'als daer twee sondagen in een week comen' en ook 'als de catte ganzen eyer leggen'. Pieter Marin, gekend toendertijd als taalmeester, schreef ook: Nouvelle Methode pour aprendre les Principes & l'Usage des langues Françoise et Hollandoise, Nieuwe Fransche en Nederduitse Spraakwyze. Deze titels kon ik jullie niet weerhouden. Daarmee heb ik alles over sint-juttemis verteld. En zoals jullie allemaal wel kunnen veronderstellen heb ik heel veel moeten 'afkijken' om dit blog te schrijven. Daarmee heb ik het Vlaamse woord van de dag ook eens in de kijker gezet. 'Afkijken' wordt dus niet alleen door de jeugd in de examens gedaan ook de senioren maken gretig gebruik van dat werkwoord. Tot morgen
*Gisbertius Voetius, Gysbert Voet (1589-1676), Nederlands theoloog, gereformeerde predikant.
Door vuurwerk af te schieten werd 15 augustus afgesloten. Dat kondigde voor de familie en vrienden meteen het einde van hun vakantie aan. Vandaag nog een dagje respijt om alle uitspattingen van het verlof weg te werken vooraleer weer aan de slag te gaan en te verlangen naar het volgende. Spijtig heeft het weer geen zomers gevoel gegeven, eerder een herfst van 2020 die bleef duren en soms eens een zomerse dag leverde. Daarom is er vandaag de 'Internationale "vertel een mop" dag'. Iedereen toch eens een lach ontlokken of een goed gevoel geven. Hebben jullie ooit al eens de sites van de moppen opgezocht? Wel, daar staat niet veel bij om echt te schateren. Ik heb mijn tijd verspild om een paar goeie mopkes te vinden. Dom blondje, Belgenmoppen, pis-en kakmoppen, Sint Petrus en de poorten van de hemel, zatte moppen, schoonmoeder verhaaltjes en de laatste maanden 'corona' moppen bij de vleet. Omdat het moppendag is voel ik me toch verplicht er een paar te vermelden en de beste moppen komen uit de kindermonden. 1) Waarom kon Einstein geen muur bouwen? Hij had maar ein stein! 2) Welk dier bestaat er voor driekwart uit wol? Een wolf. 3) Gek, Niets en Niemand zitten in een boom. Niemand valt er opeens uit! Niets zegt tegen Gek: bel jij even het ziekenhuis? Gek draait het nummer van het hospitaal en zegt: hallo, ik ben Gek en ik bel voor Niets om even te zeggen dat Niemand uit de boom is gevallen! Nog een laatste als afsluiter 4)Wat is klein en loopt snel door het bos? Paulus, de crosskabouter!. Genoeg gelachen voor vandaag.
Op dinsdag 16 augustus 1977 overleed Elvis Presley ook genoemd Elvis the Pelvis omwille van zijn heupwiegende bewegingen waar men in de jaren vijftig en zestig schande van sprak en aanstoot aan nam. Daarom mocht hij bij de televisieopnames maar tot aan zijn lenden in beeld gebracht worden. Maar hij was een van de eerste zangers die ik graag hoorde. Nog altijd trouwens, want hij heeft een verscheidenheid aan muziek nagelaten. Hij is natuurlijk gekend om zijn Rock'n Roll-liedjes, maar had ook rockabilly songs, jazz, country, blues, klassieke ballads en ook gospelliederen waar hij verschillende Awards voor kreeg. Behalve klassieke muziek kon hij werkelijk alle genres aan. Natuurlijk was hij fysiek, tijdens de laatste jaren van zijn leven, nog een schim van de eens zo aantrekkelijke jongeman. Peppillen, vermageringspillen en drugs bezorgden hem waarschijnlijk het fatale hartinfarct. Vandaag zal ik zijn plaatjes en cd's eens opzetten en luisteren naar: Wooden Heart, It' now or never, G.I. Blues, Devil in Disquise, Suspicious Minds, In the Getto, Jail House Rock, Guitar Man, Viva Las Vegas.......Peace in the Valley. Leren omgaan met roem en geld is voor velen een zeer moeilijke evenwichtsoefening en voor velen een weg naar zelfdestructie.
Een veelgevraagde spreker/schrijfster gaf het geheim van zijn/haar succes prijs: ophouden met praten/ schrijven vlak voor het publiek ophoudt met luisteren/lezen. Dixit K.N. Elno. Bij deze stop ik dus.
Oogst is de vroegere naam van augustus en halfoogst is dus halverwege de maand oftewel 15 augustus. Dit jaar is er wel extra aandacht voor hetgeen er 25 jaar geleden gebeurde: het levend vinden van de meisjes in de gruwelkelder van een gevaarlijke psychopaat. De euforie was van korte duur toen de lichamen van 4 anderen gevonden werden die in het netwerk van dat onmens geraakt waren. De zoektocht van de 6 ouderparen naar hun verdwenen dochters, kwam op die manier tot een einde. Sommigen met een zucht van opluchting dat ze levend gevonden waren en anderen die aan hun rouwproces konden beginnen. Nog altijd zijn er mama's en papa's die niet weten waar hun kinderen zijn en die blijven hopen en blijven zoeken. Iedere ouder en vele anderen hebben de pijn van die mensen gevoeld en meegestapt in de 'Witte Mars". Met witte ballonnen en duizenden stappers vroegen de mensen niets meer of minder dan een beter werkend gerecht, een betere bescherming van de kinderen en de jeugd. Deze vreedzame optocht resulteerde o.a. in de oprichting van 'Child Focus', oprichting van een 'cel vermiste personen', meer rechten voor de slachtoffers, een betere samenwerking tussen de federale en lokale politiediensten.
Wie van 't Stad is en gans die provincie met dezelfde naam als 't Stad, viert vandaag zijn 'moeder'. Niet op de 2e zondag van mei. Dat is een valse naamdag en enkel commercieel gericht, beweren de Sinjoren. Ik heb vandaag wel al berichtjes gekregen, dat ze blij zijn met hun moeder! Ze kunnen trouwens niks anders zeggen want ze zouden er niet geweest zijn zonder mij. Daarvoor alleen al verdien ik een merci en dankbaarheid, want ze zijn allemaal even graag op deze Pale Blue Dot. Nu is het minder en minder maar augustus was een feestmaand. Met processies in de voormiddag ter ere van Maria Tenhemelopneming, en in de namiddag voor de oogstfeesten met de oogstliederen of de 'vinata'. Ook gedichten zijn er in overvloed en eentje ga ik hier noteren:
Sikkels klinken, Sikkels blinken, Ruischend valt het graan Zie de bindster gaaren! Zie, in lange schaaren Garf hij garven staan! 't Heeter branden, Op de landen Meldt den middagtijd; 't Windje, moe van 't zweven, Heeft zich schuil begeven: En nog zwoegt de Vlijt! Blijde Maaiers, Nijvre Zaaiers, Die uw loon ontvingt, Zit nu rustig neder Galm'het mastbosch weder Als gij juichend zingt Slaat uwe oogen, Naar den hoogen; Alles kwam vandaar! Zachte regen daalde, Vriendelijk zonlicht straalde, Mild op halm en aar.
Een gedichtje als eerbetoon aan de landbouwers die er toch maar steeds voor zorgen dat er eten op mijn plank komt. Nog veel meer liederen, anekdotes en wetenswaardigheden zijn er te vinden en te lezen in het boek: "Nederlandse Jaarfeesten en hun Liederen door de eeuwen heen" van Marita Kruijswijk. De moeite van het bekijken waard. Tot morgen
Harry Nilsson (1941-1994) schreef het liedje "Down by the Sea" maar ik hoorde deze morgen dat andere bekende nummer "Down by the River" van The Boss, alias Bruce Springsteen. Beide zijn mooie en betekenisvolle songs. Dat moet wel want ze hebben allebei met water te maken en ik wil ze opdragen aan een van mijn vrienden, die vandaag jarig is. Eens zalige songs om naar te luisteren op deze dag en eens een ander geluid dan dat van Freddie. Hij verdient ook een lekkere praline want zonder zoetigheid kan je een verjaardag niet doorkomen. Maar hij verdient ook veel 'woorden' als woordliefhebber. Vandaar dat deze blog voor hem geschreven is. Wat kan hem vandaag nog zoal gelukkig maken? Ontwaken op een zonnige dag, een eerste tas koffie vooraleer een leuke bestemming op te zoeken of ter plaatse blijven hangen met vrienden om zich heen, eens uitwaaien op het strand, kijken naar de zon op het water, een duik nemen in de zee, en later op de avond genieten van een prachtige zonsondergang en tot slot misschien enkele vallende sterren in de nacht zien. Dat kondigt dan meteen het einde aan van die prachtige verjaardag die hij samen met 9 miljoen andere mensen op deze dag zal gevierd hebben. Ik heb natuurlijk ook eens gekeken of er andere belangrijke figuren venoemd worden vandaag. Liefst een schrijver, want de jarige schrijft en leest graag. Ik vond warempel eentje uit de oude doos, de vader van de historische romans, Walter Scott (1771-1832). Niet alleen de jarige zal zijn werken kennen, zoals "The Bride of Lammeroor", maar menige lezer zal ook het boek "Ivanhoe" wel kennen en deze avonturenroman gelezen hebben. Misschien daarbij ook eens terugdenken aan de legendarische tv-serie "Ivanhoe". Met een knappe en piepjonge Roger Moore (1927-2017) in de hoofdrol vooraleer hij 'The Saint' en 'James Bond' werd. Ik vond nog een bekende schrijver, voornamelijk doordat zijn boeken voor tv en film als scenario dienden: John Galsworthy (1867-1933). Wie kent niet "The Forsyth Saga" en "The Fugitive"?. Hoe zal zo'n heugelijke dag verder verlopen? De foerier van het huishouden zal wel een lekker maaltje klaarzetten om deze dag extra te laten smaken.Verder heb ik voor de jarige niet veel te vermelden. Misschien een 'klein weetje' nog: de tong is de sterkste spier van het lichaam. Eigenaardig is wel dat die spier nooit stijf en moe wordt zoals de andere spieren van ons lijf bij forse arbeid, en babbelen is wel werken. Tot morgen
Ik sta graag naar mijn tuin te kijken à la manière d'une paysanne regardant un paysage magnifique. Vrije vertaling, ik sta als een hartelijke en vriendelijke boerin te kijken naar mijn patattenveld weliswaar een hobbelig, woest en blijkbaar verwaarloosd terrein zonder patatten. Het is te zeggen, ik overschouw mijn tuin dat een liefelijk grasperk moest zijn en nu een oefenveld voor de hond geworden is. Met mijn handen op de rug, bekijk ik hoe ik al die putten moet wegkrijgen. Vroeger zou ik gezegd hebben: ik doe zoals God die zijn schepping bekeek en zag dat het goed was. Nu is het telkens met een zucht dat ik mijn akker bekijk. Mijn troostende woorden zijn telkens: hij kan er maar plezier in hebben en de pelouse dient tot nader order voor iets anders dan te flaneren en te zonnen. Hij heeft mijn gewestplan een andere invulling gegeven: geen landbouwzone, geen woongebied maar een recreatiedomein en een speelplaats voor één diertje en één volwassene die met hem wil spelen. Een ding moet ik doggy wel nageven, hij heeft eerbied voor het klaproosje in de tuin. Hij loopt en springt er omheen waarschijnlijk onbewust, want 'rood' betekent gevaar!.
Vandaag is het mijn feestdag en ook van mijn kinderen. Sinds 1976 krijgen de linkshandigen op 13 augustus eens de aandacht die ze verdienen. We moeten leven in een wereld vol rechtshandigen en alle apparatuur is enkel op hun handelen afgesteld. Soms vind ik eens een schaar voor linkshandigen maar meer is er niet op de markt gebracht als hulpmiddel. Het is veel sakkeren en vloeken. En van dat laatste moet ik zeggen, heb ik veel bijgeleerd. Jong en oud heeft tijdens het laatste bezoek zich eens gebogen over 'vloeken'. Dat is goed om frustraties weg te werken of stommiteiten in de spellekes te minimaliseren. Het is natuurlijk iets helemaal anders dan 'schelden'. Dat zijn woorden die iemand kunnen kwetsen. Maar over vloeken valt er heel wat te zeggen. Dat blijkt al uit het feit dan er een "Groot Nederlands Vloekboek" is en ook "Godverdomme, bond voor het vloeken". Daar is ook, "Bond voor het Vloeken, een vloek of zegen", auteurs Marten van der Meulen ( NL) en Fieke Van der Gucht (B). Zij vinden dat 'vloeken lekker gezond en een stimulans voor creatief taalgebruik is, dat aan iedereen eens de vrijheid geeft om geen blad voor de mond te nemen en bovendien is het een hilarisch boek om wat andere woorden te leren om te vloeken. Een vloek is dikwijls ontleend uit het godsdienstige domein waarbij een klankverandering dikwijls alles verzacht vb godverdomme → potverdomme. Vandaar dat er ook een "Bond tegen Vloeken, vóór respect en eerbied" is ontstaan. Fieke Van der Gucht is ook auteur van "De Kommaneuker"; iemand die zich overmatig druk maakt over pietluttigheden, een vitter, een muggenzifter, een pezewever, een scherpslijper kortweg een criticaster. Nog even kort over 'vloeken'. Ook de Unesco buigt zich over dat onderwerp. Het zoveel gebruikte "krijg de tering" bij onze Noorderburen is, werelderfgoed geworden!.
Nog een opsteker: het weder op Sint Cassiaan, houdt meerdere dagen aan.
De kinderen en kids zijn weg en er is de stilte gekomen die ik gewoon ben. Geen radio, geen tv, geen gebabbel, geen conversaties. Alleen de franke meeuwen en duiven zijn te horen met hun, soms, oorverdovend lawaai. Zolang er in de omgevende straten vuilniszakken te bespeuren zijn geven ze van jetje en zwijgen geen seconde. Blijkbaar worden die nooit moe om voor heibel te zorgen en de mensen te ambeteren. Vroeger waren het de mussen en de merels waar de mensen voor beducht waren, nu domineren andere vogels het straatbeeld. Ik raadpleeg iedere dag nogal veel sites. Ik ben dan ook al vroeg wakker en maak dankbaar gebruik van al de info die het internet me gratis bezorgd vooraleer de krant er is. Een mooie heilige, die onze premier zou moeten vieren, want zo komt men er niet veel tegen: Alexander de Kolenbrander (± 270 nC). Ook wel Carbonarius genoemd en niet te verwarren met de saus 'carbonara' die povere en goedkope elementen bevat (eieren, pancetta, guanciale, pecorino) en meestal rijkelijk over spaghetti (wat zelf ook al een goedkope pasta is) gegoten wordt. Deze Alexander werd bisschop van Comana op een heel byzondere wijze. Vroeger moest men geen geestelijke zijn om bisschop te worden. Ieder die door de gemeente verkozen werd als beste van de gegadigden, kon die titel krijgen. Toen er geen enkele valabele kandidaat was, stelde men al lachend de kolenmarchant van de gemeente voor. Eerst moest die toch op bekwaamheid ondervraagd worden. De burgers vielen van de ene verbazing in de andere. Bleek dat hij een Grieks filosoof was, die de wereldse wijsheid had vaarwel gezegd toen hij met het evangelie kennismaakte. Hij had toen besloten anoniem en in het verborgene God te dienen met een eenvoudig beroep uit te oefenen ten dienste van de gemeenschap. Men verkoos hem tot bisschop, nadat de voltallige vergadering hem ondervraagd had en de intelligentie, geleerdheid, ratio, competentie van zijn antwoorden iedereen met verstomming sloeg. Hij wist eenieder te overtuigen dat hij de nieuwe kerkvoogd moest zijn. Men wastte de man en trok hem mooie kleren aan en werd zo episcopus van een gemeente in Cappadocië, Turkije. Voilà. Ik kwam ook te weten dat Nederlands, Vlaams een echt levende taal is. Voortdurend spijkert men aan de woorden, vervoegingen, zinsconstructies. Ik controleer dan ook iedere dag Van Dale en Het Vlaamse Woordenboek. Moest dat niet het geval zijn, zou ik, zoals de volgende zin, zeggen en schrijven, hoeveel ik van mijn taal hou: Nederlands is mijn goedste vak, dat had ge niet gedenkt hé? Ik hep alles opgezoekt en in mijn schrift geschrijft!. Tot morgen
Waarom groeien er op de maan geen bomen ?...... Wel, er is geen aarde!. Vaststelling van de dag. Maar vanaf vandaag zullen de perseïden te zien zijn. Weliswaar 's nachts, maar het is goed weer en een zomers schouwspel aan de hemel waarnemen, is niet te versmaden. Als het vandaag niet lukt, op vrijdag de 13e om 2u is de meteorenzwerm maximaal te zien. De vallende sterren zijn dan zeer helder. Dat is goed om bij elke waargenomen vallende ster, een wens te doen. Ik hoop voor iedereen en ook voor mezelf dat er veel wensen zullen uitkomen nadien. Dus iedereen vannacht naar buiten, want het zal een heldere sterrenhemel zijn.
Gisteren was niet mijn beste exposé. Maar eens geschreven kan ik er niks meer aan veranderen en eigenlijk wil ik dat ook niet. Het is telkens geschreven met de geestesgesteldheid van de dag. Gisteren was dat licht chaotisch en dat blijkt dan ook uit de verkeerde woordkeuze en de slecht geconstrueerde zinnen. Een nieuwe dag en hopelijk ben ik na mijn blog tevreden met wat ik getypt heb. Het bezoek is terug richting binnenland vertrokken en nu is het weer wachten op de volgende gasten. Zo gaat dat nu eenmaal als men wat verder uit elkaar woont, men komt telkens voor een paar dagen. De contacten zijn dan intenser zowel met de kinderen als met de kids. De gesprekken zijn beter en men neemt er zijn tijd voor. Er zijn dan ook weer de verschillende gezamelijke maaltijden . Ik hou van de babbels tijdens het ontbijt, lunch, bij het bereiden en koken van de maaltijden en dan samen de afwas doen. Het is weer een paar dagjes samenwonen en genieten van het samenzijn en van elkaar. En nu is de rust weer gekeerd en kan de opruim, de was en de plas beginnen terwijl de hond 'strijk' ligt van de extra spelletjes die hij gedaan heeft.
Toch is het een week dat ik een paar Franse termen geleerd heb. Eerder heb ik al geschreven over 'nom de guerre' en 'nom de plume' vandaag leerde ik per toeval weer twee nieuwe woorden. 'Titre de courtoisie'. Een hoffelijkheidstitel, die een niet adellijke vrouw kan voeren indien ze met een adellijke man huwt. Bijvoorbeeld Claire Coombs, is prinses Claire omwille van de adellijke titel van haar man. Wat heb ik nog geleerd vandaag? Windturbines, windmolens op zee, zijn 'éolienne en mer'. Offshore kunnen ze 'posé' ou 'flottand' zijn. Ik heb dan natuurlijk eens verder gekeken want die windturbines zijn soms heel goed te zien en bevinden zich nochtans op een 30-50 km buiten onze kust. Er zijn dagexcursies om een van de 3 windmolenparken op zee, met een totaal van 182 molens, te bezoeken. Niet voor mensen die gemakkelijk zeeziek worden. Spijtig dus, zo'n uitstap is niet voor mij weggelegd.
Aspirine, acitylsalisylzuur, een product dat bij iedereen gekend is en waarschijnlijk hebben velen het al met een glas water naar binnen gewerkt. Voor een pijntje, om de koorts te lijf te gaan, als ontstekingremmer. Naar binnen gewerkt omdat het goed is tegen bloedklonters, om een hartinfarct te voorkomen en misschien nog honderden andere reden. Ik wil hiermee zeggen, het is een geneesmiddel dat iedereen kent en in ieders huisapotheek te vinden is. Niemand staat er nog stil bij dat dit pilletje ooit is uitgevonden en op de markt gebracht. Al eeuwen zijn er pijnstillers nodig voor de mensen en zochten ook onze voorouders naar middeltjes om de pijn te bestrijden. In de 4e eeuw v C, beschreef Hippocrates al dat de wilgenbast, salix, goed was om niks meer te voelen. De Middeleeuwers ontdekten dat de moerasspirea of de spirea ulceria, ook een verdovend effect kon hebben. Maar alle middeltjes vertoonden gebreken en brachten andere lasten mee vnl onverteerbaarheid. Ik maak geen reklame als ik zeg dat er in het Duitse bedrijf, Bayer, een doorbraak kwam door de acetylisering van salicylzuur. Ontdekt door een werknemer, een assistent-apotheker, Felix Hoffmann (1868-1946). Hij was naarstig op zoek naar een pijnstiller voor zijn reumatische vader. Men schrijft 1897 als datum voor de ontdekking van het pilletje. In 1999 stootte Walter Sneader op een brief van Arthur Eichengrün (1867-1949) die de ontdekking claimde. Hij was werknemer tot 1908 van het bedrijf vooraleer zijn eigen bedrijf op te richten. Hij was de chemicus en apotheker, die voor Bayer het patent van acitylsalicylzuur leverde. Tijdens de Nazi-periode moest deze Jood doodgezwegen worden en onder druk van het regime veranderde, de fabrikant van het pilletje, de naam van de ontdekker. Tevens werd er een fabeltje van de reumatische vader als reden van de zoektocht van Felix Hoffmann, aan toegevoegd. Met de bewijzen voor ogen weigert, nu nog, Bayer een rechtzetting te doen en de naam officieel te veranderen.
Nationale-Lui dag, dat kent men enkel in Nederland. 'Lui zijn' is hier onbestaande, ik ben een hardwerkende Vlaming. Daarvoor ben ik toch gekend. En feest zou ik ook moeten vieren omwille van de Internationale Dag van de Leeuw. Dat beest ligt me toch heel nauw aan het hart, zeker als symbool. Maar als ik al die filmpjes over dieren bekijkt zie ik toch altijd een leeuw op zijn lauweren rusten. Moe van wat? Een 'leeuw' om op andere wilde dieren te jagen en de 'leeuwin' om welpen te werpen? Als ik, zoals internationaal het geval is, de dag van de leeuw vier, dan doe ik dat maar zoals in Nederland en vier ik ook de 'luidag'. Mijn gasten zullen dat waarschijnlijk niet zo prettig vinden. Ik los dat op door veel zelf gekochte klaargemaake hapjes op de tafel zetten zoals daar zijn: bitterballen, brokjes kaas, gezoute chips en als dessert wat koekjes en melocakes. Njam, njam,njam, hopelijk treurt niemand op deze lui-dag van de gastvrouw.
En Wally blijft maar naar het Noorden zwemmen. Zijn rust en slaap onderweg neemt hij op het dek van kleine verlaten schuitjes waar hij met zijn log gewicht nog gemakkelijk kan opkruipen. Alleen is maar alleen, zegt onze puber-walrus en gaat terug zijn kudde opzoeken. Een expeditie naar het Zuiden is niet je dàt gebleken. Misschien hoopte hij op een blind date in het zonnige warme water van Spanje. Rechtsomkeer maken en zijn gading zoeken binnen zijn eigen troepen in de frissere zeeën, zal nog het meest lucratieve zijn. Niet alleen de tot 'Wally' gedoopte walrus keert huiswaarts, ook de kudde Aziatische olifanten zijn op hun stappen teruggekeerd. Tot grote opluchting van vele dorpsbewoners in het Zuid-Westen van het Chinese binnenland, die deze kolossen met argusogen gedurende een jaar volgden. Ik weet dat allemaal omdat de bellemannen tijdens het Belgisch kampioenschap in Veurne dat verkondigden. Het was weliswaar geen nieuws uit eigen streek dat ze riepen, maar de internationale weetjes rondbazuinen is ook een deel van de job. Niet alleen de beste 'roeper' werd verkozen, ook de 'escorte'. Dat is nu niet hetgeen iedereen denkt, maar gewoon de best geklede dame van de mededingende stadsomroepers. Geen idee wie het geworden is. Dat nieuws werd nog niet luidkeels geroepen. Waarschijnlijk morgen in de gazet te lezen. Er was nog een kampioenschap te volgen. Een sport die overgewaaid is vanuit het Nederlandse Hoge Noorden, namelijk vanuit Friesland. Het 'fierljeppen' kan hier nu ook gebeuren. Alleen moeten nog alle slootjes gevonden worden waar men met een stok kan overspringen. Voorlopig alleen te beoefenen in het Land Van Waas, daar liggen voldoende beekjes om te kunnen overspringen. Daar was dan ook de wedstrijd georganiseerd.
TV: ik heb geen week- of maandblad waarin ik de programma's voor de kijkbuis al dagen op voorhand kan lezen. Ik ben afhankelijk van de krant om te weten wat er zoal te zien is. Mijn selectie is heel eenvoudig. Ik ben allergisch aan reklame. Met als gevolg dat de keuze van zenders heel beperkt. Simpelweg gezegd, ik kijk veel naar de nationale zenders, zoals VRT en Canvas. Als er toch inkomsten uit rekame moet zijn, is het meestal in kleine blokjes tussen de programma's. Omdat ik het Franse enthousiasme niet altijd kan smaken en de Britse humor niet altijd kan pruimen en het Duits niet zo goed ken en het Spaans niet versta, zijn het vooral de nationale zenders van de Noorderburen, die ik eens bekijk buiten onze eigen omroep. Zo zag ik zondag in "Firma Erfgoed" het belang van de komst van de 60.000 Franse hugenoten. Niet alleen in Amsterdam, zoals ik deze week beschreef, maar in Den Haag. Vooral aandacht en betekenis van de emigrant architect, Daniël Marot (1661-1752). Ik leerde in een ander item, dat "jatten" niet alleen stelen, achterhouden of ontvreemden is, maar het 'aanwijsstokje', dat gebruikt wordt bij het lezen van de Thora. Dat om de bladzijden niet te bezoedelen!.
Nu ga ik koken voor mijn hoge gasten. Te weten kinderen en kids.
Ik ben geen Franskiljon die de Franse cultuur en taal doet primeren op mijn Vlaamse taal, Vlaamse cultuur en Vlaanderen. Maar af en toe moet ik toch kunnen bekennen dat een omschrijving iets mooiers kan klinken als men het zegt in de taal van Molière (1622-1673). Als ik iets in volledige anonimiteit wil doen, ondergedoken dus, met een alias wil leven, is 'nom de guerre' toch ernstiger te nemen. Ik onderteken mijn berichtjes met 'pijltje'. Dat is mijn 'nom de plume'. Dat klinkt toch veel serieuzer, ernstiger en chiquer als schrijfster dan een 'pseudoniem' of zelfs eleganter dan te zeggen wat het eigenlijk is: schrijversnaam. Ik ben niet ongevoelig voor enige vorm van snobisme, al moet ik daarvoor een andere taal gebruiken. Waarschijnlijk bij velen onbekend maar daarom wel het leren kennen waard omwille van de meer dan 140 citaten, quotes en gezegdes die ze noteerde. Comtesse Diane, nom de plume van Marie Joséphine de Suin, comtesse de Beausacq (1829-1899). Omdat er ook mag gelachen worden vertaal ik maar even haar naam: Gravin van de Schone Zak. Zeg nu eerlijk mensen, in het Frans klinkt dat adellijk en in het Vlaams, belachelijk. Volgend citaat is van haar hand: Muziek brengt geen verandering in de gesteldheid van onze ziel, ze doet ons voelen wat we denken. Deze adellijke écrivaine heeft verschillende literaire werken gepubliceerd en oogstte veel succes in de Parijse salons waar ze resideerde en beroemde gasten van haar tijd ontving. Een mooi gezegde van haar is ook te onthouden: het hart zegt tik-tak, niet tactiek.
Gisteren was ik tweemaal abuis in mijn blog. Ik vermelde de herdenking van den Ferre een dag te vroeg. Maar ik vergiste me ook, als wielerliefhebster, een week in de start van de Vuelta. Dat is pas volgende zaterdag. Bij deze zijn de vergissingen rechtgezet. Vandaag is het wel juist als ik aan Louis Neefs denk. Geboren in 1937 en veel te vroeg overleden in 1980. Hij liet ons een overvloed aan liederen na die ik koester, nog veel beluister en nog altijd geniet van zijn stem en woorden. Van zijn eerste plaatje in het Duits, "Ein kleines Kompliment" over zijn "Sixteen Tons" naar de natuur met "Laat ons een bloem" naar het gevoelige lied "Omdat ik van je hou" en mijn lievelingslied, al een paar jaren "Aan het strand van Oostende". Ik zou nu ook kunnen zingen "Als ik vijf minuten tijd had" maar ik ga dat niet doen om de hardwerkende mensen niet te schofferen. La comtesse zegde ook: "voor een werkzame en ontwikkelde geest is 'vrije' tijd niets anders dan de vrijheid om zijn bezigheid te kiezen". Keuze te over om de tijd te doen vliegen met mijn bezigheden: schrijven, lezen, luisteren, kijken, wandelen. Nog een laatste nadenkertje van Diane, omdat ik het mooi vind: de ouderdom ziet het verleden, zoals de jeugd de toekomst. Tot morgen, adieu, ajuus
Een tel van onachtzaamheid en mijn boterham, rijkelijk besmeerd met boter om samen met een chocolaatje te nuttigen, was riebedebie. Niet gaan vliegen maar gestolen door mijn hond en in zijn muil terecht gekomen. Lekker smullen was dat voor hem en voor mij wederom eens nondeju zeggen om mijn eigen slordig en weinig vooruitziend gedrag. Hij heeft zijn eigen hondeneten en ik mijn menseneten, dat zijn hier de gedragsregels. Hij ziet het kleinste moment van 'geen aandacht' van mijn kant. Dan is hij er als een bliksemschicht bij om mijn fout klaar en duidelijk af te straffen. Zo gaat dat eraan toe in een mens/hond menage.
Wel wel wel, dacht ik bij het horen van "Ring Ring , I've got to sing" van Ferre Grignard (1939-1982), ze hebben nog eens een gouwe ouwe protestsong boven gehaald op de radio. Eventjes gekeken of er soms aanleiding was om dat te doen. Meestal hangt het op de draaitafel leggen van een wat ouder lied, samen met een gebeurtenis of is het toepasselijk voor een persoon of gaat het om de zanger/es. Dan halen die liedjes nog eens de nationale zender om gedraaid te worden. En ja hoor. Ik moest niet lang zoeken. Ik ben nu natuurlijk een dag te vroeg met over hem te spreken want morgen, 08/08, zou zijn herdenking van overlijden zijn. De jaren zestig van de vorige eeuw, was de tijd van de protestsong en protestbeweging tegen Vietnamoorlog, Civil Rights Mouvement, The Black Panthers of the Black Lives Matters avant la lettre. Ferre etaleerde een hippie-achtige imago, een nozemstijl, slordig gekleed, sluik lang haar, leefde wild en nonchalant zoals zijn aanzien eistte. Zijn liedjes zijn een vervolg op de Dylanstijl. Men dichtte hem een bluesstijl toe omdat zijn stem klonk als blank-zwart. Ook de instrumenten die hij bespeelde en met zijn muzikanten gebruikte: gitaar, mondharmonica, skifflestijl met wasbord en al, hoorde thuis bij het protestlied. Ik heb zijn singles, op vinyl natuurlijk. Ik heb hem een paar keer, als prille tiener, gezien toen hij optrad in een zing-danscafé in mijn straat waar de oudere café-baas piano speelde en hem dan ook begeleidde.Twee straten verder woonde immers zijn liefje, later zijn vrouw en nog wat later zijn ex. Ik heb altijd van zijn liedjes gehouden, nu nog. Ik koester de plaatjes van "Ring Ring, I've got to sing", "Drunken Sailor", "My Cricified Jesus".
Wat de zomer mij al overvloedig gegeven heeft, buiten wind en regen, is sport. Ik zit bijna aan mijn verzadigingspunt van het zien van hyperfitte, slanke, lenige en sportieve mensen. Vandaag start ook nog eens de Vuelta, de Ronde van Spanje. Die wielerwedstrijden bekijken vind ik niet zo erg. Gewoonlijk is er veel sightseeing en info over de monumenten, steden en gebouwen die ze voorbijflitsen. Met de eentonige stemmen van ons tweetal, Waldorf en Statler (zie the Muppets met de bijna gepensioneerde zeurende oude mannetjes), staat me ook een zalige siësta te wachten met stil geroezemoes van beiden, op de achtergrond. Tot morgen
De eerste werkweek van augustus zit er weeral bijna op. Om jullie goedgemutst te stemmen volgende spreuk: begint augustus met regenvlagen, in de laatste dagen zal regen ons weer plagen!. Dat voorspelt tenminste een paar warme, zonnige en droge dagen. Augustus is de oogstmaand. De 8e maand in de gregoriaanse kalender. Deze maand telt 31 dagen en is genoemd naar, hoe kan het ook anders, een Romeinse keizer. Zichzelf en zijn naam aldus verzekerend van eeuwigheid en onsterfelijkheid: 'princeps' Gaius Julius Caesar Octavianus, kortweg Augustus genaamd. Een leuk weetje en je mag gerust zijn, ik heb het gecontroleerd op waarheid: In een schrikkeljaar begint augustus op dezelfde dag van de week als februari. In de andere jaren begint augustus steeds op een andere dag dan de elf andere maanden!. Tot daar het weetje van de week. Een ander juiste observatie: grootouders kunnen vaak goed met kleinkinderen opschieten, omdat ze een gemeenschappelijke vijand hebben. Dat moeten jullie ook maar eens nakijken en uitmaken op de juistheid ervan. Soms komt men rake en juiste observaties tegen. Ander nieuws op deze vrijdag. In tegenstelling tot vorig jaar, zat ik nu bij de kapper in de etalage, toendertijd in een brasserie. Iedereen van enige naam en faam in mijn zeedorp heeft me zien zitten, met ongekamde en wilde haren. Ik heb van de nood een deugd gemaakt en de voorbijgangers vorstelijk gegroet. Eventjes stijlvol zwaaien met het polleke om goedendag te zeggen. Dat hebben we dan ook weer meegemaakt. Maar de mis-en-plisbeurt heeft niet veel uitgehaald. Windkracht 6 bracht de krullen weer naar nowhere en ik had weer sluik rechtendoor haar, weliswaar goed gewassen met de juiste shampoo en gedroogd op de juiste temperatuur. Ik kan zeggen; niet de coiffeur heeft mijn haar 'gestyled' maar de natuur.
Ik heb eventjes stil gestaan bij de ontdekker van de penicilline: Alexander Fleming (1981-1955). Een andere Fleming (1908-1955) dan de auteur van de James Bondboeken, met voornamen Ian Lancaster. Men zegt dat slimme voorbereide mensen, beter in staat zijn om daadwerkelijke ontdekkingen te doen aan de hand van het toeval. Dat is hier wel het geval. Als oorlogsarts gebruikte hij de ontsmettingsmiddelen die voorhanden waren om de gewonden te verzorgen. Hij zag dat ze niet echt efficiënt waren en soms meer kwaad dan goed deden. Hij zocht naarstig naar een ander middel en bij toeval zag hij dat in zijn labo. Op een schaal voor bacteriekweek, kwam er door de aanwezigheid van een schimmel, een plaats op de plaat waar geen boosdoeners groeiden. Daar waar de schimmel een stof uitscheidde die hij penicilline noemde. De rest is geschiedenis en was enorm waardevol voor de mensheid. Hij kreeg dan ook de Nobelprijs Geneeskunde in 1945. Onze gezondheid ligt soms in een klein hoekje.
Heden ten dage kan men niet zo maar den aap uithangen. Niet alleen zou men er den aap mee kunnen beledigen, want dat is tegenwoordig rapper gebeurd dan gedacht. Ze zijn slim die beesten en voor men het weet zouden ze aanhangers vinden die hen willen verdedigen als men hen wil na-apen. Met petities zullen ze rondgaan, om iedereen achter zich te scharen om de eer van het beest, dat men wil kleineren door zijn onhandige houding en bewegingen na te doen, te helpen zijn naam en faam te redden. Van imiteren van apen mag geen sprake meer zijn. Men moet zeggen ' de clown' uithangen al kan dat beroep zich dan ook weer geaffronteerd voelen als men dat in een negatief daglicht wil stellen of uitlachen. Alles is zo moeilijk geworden en iedereen moet op zijn woorden letten of op de toppen van zijn tenen lopen om niemand voor het hoofd te stoten, en al zeker zorgen dat niemand, mens of dier in het belachelijke geportretteerd wordt. Het is een moeilijke maatschappij geworden. Enfin, dat allemaal zijdelings van eigenlijk iets helemaal anders waar ik het over wilde hebben. Ik ga de 'lichte' toer op. De reden is dat ik vandaag zo vele namen tegenkwam die allemaal aliassen zijn. Hun echte naam is bij bijna niemand gekend, wat intriest te noemen is, om niet met trots je naam te dragen die je bij de geboorte gegeven is. Om verschillende redenen kan dat natuurlijk zijn. Omdat je het zelf geen mooie naam vindt, omdat hij niet goed klinkt, omdat het voor een ander het niet commercieel genoeg is, om familie te beschermen, om een streek te noemen die in een negatief daglicht staat enz. Ik zou van velen kunnen zeggen 'wereldberoemd' maar door niemand gekend met de echte naam: Marilyn Monroe oftewel Norma Jeane Mortenson (1926-1962). Interessanter waren de namen uit de Lage Landen die ik tegenkwam en die voor mij een hele streek in de picture zette die ik alleen van het 'levenslied' met de typische Belcanto sound, vooral de vibrato, ken. Tante Leen, Johnny Jordaan, Zangeres Zonder Naam. Tante Leen/ Helena-Kok Polder (1912-1992), Johnny/Johannes Hendricus Musscher (11924-1989) en Mary Servaes/ had geen alias gevonden (1919-1998). Koning en koninginnen van de Jordaan. Dus niet de rivier in het Midden Oosten maar een wijk in Amsterdam, begrensd door de Prinsen-, Brouwers-, Lijnbaans- en Leidsegracht. Zelf bevatte de wijk nog 11 grachten, allemaal met bloemennamen maar grotendeels gedempt om er straten van te maken. In 2017 waren er nog 17 hofjes omgeven door panden of forten. Sommige namen klinken mooi: Sint Andrieshofje in 1614 aangelegd, Huiszittenweduwenhofje (1650), Hofje der Zeven Keurvorsten (1645). De naam Jordaan komt niet van de bovengenoemde rivier, maar waarschijnlijk een afgeleide van 'Jardin' toen de arme wijk bevolkt werd door emigranten zijnde de Franse Hugenoten. Zij waren op de vlucht naar een calvinistisch land, na de gewelddaden gepleegd op de protestanten in Frankrijk. Te beluisteren voorbeelden van levensliederen: "Diep in mijn hart" Tante Leen, "Bij ons in de Jordaan" Johnny Jordaan, "Ach vaderlief, toe drink niet meer" ZZN.
Potvolkoffie, de milde kindervloek van stripfiguur Jommeke. Ik wil een vloek plaatsen om mijn verbazing uit te drukken. Meestal zeg ik dan 'asjemenou', woord dat ik leen van 'Loeki de leeuw' van de 'sterreklame' op de Nederlandse tv. Maar eens een nieuwe vloek van verbazing plaatsen is ook meegenomen. Mijn blog van gisteren kan als een blauwdruk van vandaag gezien worden. Ik was aan de voorlaatste pagina van de gazet gekomen, de tv-bladzijde. Ik kijk 's morgens met wat ik mijn avond kan vullen. Zie ik dat op 'Canvas' en film geprogrammeerd staat die ik gisteren vernoemde: Una giornata particulare. Ik zeg nu, allen kijken of opnemen. Jullie mogen op het oordeel van het 'meisje in blauw' afgaan dat deze film het bekijken waard is. Met momenten heel beklijvend en twee topacteurs die er voor zorgen. Ook de radio gaf een herhaling. Ditmaal van de zintuigen, gisteren beschreven, maar nu in het Frans gezongen. Altijd goed om de talen eens bij te spijkeren. "Aïsha, Aïsha, écoute-moi, t'en vas pas, regarde-moi, réponds-moi....etc" gezongen door Khaled. Gevolgd door nog een mooi Frans lied dat vandaag wel niet van toepassing. Maar de zanger, zijn repertoire en zijn lied van deze morgen, zijn te goed om het niet te vernoemen: Si tu t'appelles Mélancholie" van Joe Dassin (1938-1980). Meteen zoek ik dan andere hitnummers van hem op om te beluisteren: L' été Indien, Les Champs-Elysées, Le Moustique,.
Aan Dom Pierre Pérignon (1639-1715), een benediktijner monnik, schrijft men de uitvinding toe om een belletjesdrank te bekomen. Toch was het een Engelsman, Christopher Merrett (1614/15-1695) die er een aantal jaren voordien al een vermelding van maakte, om suiker toe te voegen om een mousserende wijn te krijgen. Uiteindelijk was het de monnik die het beste resultaat vond. De dikbuikige en dikwandige fles, nodig voor de bewaring van de belletjes, moest er ook komen om geen ontploffingen bij de tweede gisting te krijgen. Men schrijft dan ook een uitroep toe aan de monnik: "Kom gauw, ik proef de sterren". Hij moest wel origineel blijven bij dergelijke uitvinding en kon dan ook de uitroep van Archimedes "Eureka, ik heb het gevonden", niet gebruiken. Iedereen die iets ontdekt, wil origineel uit de hoek komen met gevleugelde zinnen en woorden. Nochtans was de champagne niet direct een groot succes. Na de Franse Revolutie werd hij in Parijs geintroduceerd via de bars en de bordelen. En toen begon zijn opmars naar bekendheid. Een fles 'Dom Pérignon' is nu het paradepaardje van het wijnhuis Moët et Chandon en bijna onbetaalbaar voor de gewone sterveling. Ik heb vandaag, spijtig genoeg, geen reden om een flesje champieter te kraken. Maar de dag is nog jong en misschien komt er nog een verrassing aanwaaien dat ik een flesje wil openen. Ik zal maar een flesje cava op mijn boodschappenlijstje zetten.
Ik heb de radio uitgezet nadat ik het wondermooie lied van Nick Cave had gehoord: Into my arms, oh Lord. Ik had dan toch al een uitgebreid nieuws van 7u gehoord, veel olympische en andere randinfo en het korte nieuws om 7u30 met een hartverwarmend weerbericht van Frank: het gaat wat minder regenen en het blijft droog aan zee. Meer moet ik 's morgens op mijn nuchtere maag niet horen. Ik zet me, na mijn krant gelezen te hebben en raadseltjes te hebben opgelost, direct aan het schrijven om bezig te zijn met interessante onderwerpen en niet te denken en voelen dat ik honger heb. Men vraagt mij toch dikwijls waar mijn 500 woorden vandaan komen, hoe lang ik schrijf aan zoveel woorden en waar ik de samenhang van al die woorden haal. Een verhaaltje vertellen begint altijd bij "wat ik hoor, zie, ruik en wat ik lees". Mijn zintuigen die wakker worden en in gang schieten, zeg maar. Soms moet ik veel opzoeken om een correcte weergave te geven en zit ik een paar uur te lezen en van de ene klik naar de andere te gaan. Bij andere onderwerpen kan ik mijn fantasie alle kansen geven en bij nog andere items kan ik er gewoon met mijn klak naar slaan. Vandaar dat ik mijn hoofdbescherming af en toe kwijt ben om me tegen de felle zonnestralen te beschermen. Dan is de zonnebril een welgekomen attribuut. Liefst zo'n groot mogelijk exemplaar met grote mooie blauwe glazen, die dan lijken op mijn mooie blauwe ogen. Dat ontlokte gisteren de vrienden de woorden: je gelijkt op Sofia Loren. Die heeft al jaren zo'n gigantische montuur op haar neus staan. Ik heb dat direct moeten rechtzetten want zij is 14 jaar ouder dan ik. Misschien haar jongere zus, probeerden ze het een beetje recht te trekken. Dat moest opgezocht worden natuurlijk. Ik voel me er nog niet goed bij want die is ook al 10 jaar langer op de bol, dan ik. Soit, ik zal geen rekening houden met een jaartal want beiden, Sofia en Maria, zijn goed geconserveerd dank zij de verschillende noodzakelijke ingrepen om die conservering te bekomen. Maar zo'n slecht compliment is het dus niet. Sofia is nog altijd een mooie statige vrouw en een fantastische actrice. Ik heb veel van haar films gezien maar de meeste indruk heeft ze op mij gemaakt in de film uit 1977 met de knappe Marcello Mastroianni (1924-1996): Una giornata particulare. Naast haar leven als actrice heeft ze ook verschillende kookboeken gepubliceerd. Haar belangrijkste culinaire boek met meer dan 200 klassieke Italiaanse gerechten en bijhorende verhalen, is ook vertaald: Koken, con amore. Ik ga nu mijn 'occhiali da sole' opzetten en een balleke naar de hond gooien en dan genieten van mijn welverdiend ontbijt. Tot morgen
Het was gisteren stille zondag. Buiten een klapke met mezelf en enkele woorden tegen de hond, was het zeer rustig in mijn huis. Ik wilde de concentratie, die Nina Derwael nodig had voor haar oefening op de brug met ongelijke leggers, niet verstoren. Dat heeft geholpen want ze kreeg meer dan 15,200 punten en een verdiende gouden plak. Zo'n prestatie maakt een ganse natie fier en tevreden. Maar ik heb hier mijn eigen gouden olympiër. Mijn hond maakt ongeloofelijke en indrukwekkende salto's, du jamais vu op de Spelen. Dat alleen maar om mijn goedkeuring te hebben en een bal te pakken in zijn muil. Vanmorgen was er toch nog iets anders dat me blij maakte. Ik zag voor de eerste keer sinds ik hier woon, en dat is toch al meer dan 12 jaar, een klaproos in mijn tuin. Een papaver, al eeuwenlang en in vele culturen een symbool voor 'slaap', 'vrede' en 'dood'. Nu is de klaproos geassocieerd met de Eerste Wereldoorlog. Vooral door het oorlogsgedicht, "In Flanders Fields" geschreven op 3/05/1915 door soldaat-dokter John McCrae (1872-1918). De zo bezongen poppies uit de Eerste Wereldoorlog, die bij herdenkingen kwistig in de Menenpoort naar beneden dwarrelen, zijn dit jaar overvloedig aanwezig in de velden en bermen. Een mooie wilde bloem, met een warme kleur en nu te bewonderen in mijn tuin. Ik doe ze niet weg, ze mag zich vermenigvuldigen tussen de grassprieten, zodat ik volgend jaar meer dan één rode klaproos in mijn tuin vind.
Ik ben gisteren geen roddeltante geweest, een commère zoals ze zeggen. Als je niks zegt kan je dat ook niet zijn natuurlijk. Maar een goeie roddel, al dan niet over corona waar het vandaan komt of de goede en slechte vaccins, of de heropflakkering van de pandemie, de hitte, de neerslag, de branden, een mens heeft tegenwoordig genoeg items om er een boom over te kunnen opzetten. Waarheid of nep nieuws, we kunnen ons gedacht kwijt en mogen zelfs luidop kritiek geven op alles en iedereen. Dat is toch wel een beetje anders dan de Wit-Russische gymnaste die politiek asiel moest vragen omwille van luidop geuitte kritiek op het beleid van de coach tijdens de O.S. in Tokio. Het is toch wel erg dat een jonge vrouw, die een onrecht aankaart, gestraft wordt. Ver weg moet blijven van haar familie en vaderland. Dat zijn dictaturen die we hier gelukkig niet meemaken en hopelijk nooit daarmee in contact moeten komen. Viva de gossip, de bavarde, het viswijf, de gazette, het parochieblad, de kletskous. Aan het einde van dergelijke babbel volgt meestal de zin: en......het was gezellig om eens bij te praten, niet?
Zoals zijn horoscoop zegt; die zich niet laat dwingen om dingen te doen waar hij geen zin in heeft. Al 8 zomers vermaakt hij ons met zijn grappen en grollen. Vandaar dat ik hem wat mopjes en raadseltjes cadeau doe. 1) wat zit vol gaten en toch vol water? een spons!!! 2) welk huis heeft geen dak, geen deur en geen ramen? een klokhuis!!! 3) vraagt de juf in de klas: hoeveel dagen zijn er in de week? Antwoord van leo: vijf juf! Hoezo vraagt juf. Antwoord leo: vandaag, gisteren, eergisteren, morgen en overmorgen!!!!. 
