Ik kan het ook niet helpen die afkorting boven mijn artikel die ook nog eens een afgekort vloekwoord lijkt te hebben.
Laat ik meteen duidelijk zijn. Het staat voor Wandelorganisatie Jeugd en gezinsvierdaagse. Een commité dat met vrijwilligers de organisatie vandaag op zich neemt. Ik verlaat mijn woning in een stralende zon , heldere hemel, wat het vandaag dan ook blijft. Het hemelwater lijkt op rantsoen gezet te zijn, na deze uitzonderlijk natte wintermaanden. Zonnebril en kleppet gaan derhalve mee in de ransel. In de gazons in mijn buurt zijn deze met duizenden gele narcissen , door de zuiderbuur ook Paasbloemen genoemd getooid. Een van de lentebodes vandaag, welke ik in al haar veelheid zal aantreffen. Ik tref een Helmondse jongedame op het busstation met dezelfde bestemming, wat haar uitrusting ook verraad. Twee lijnbussen tegelijk, maar we kunnen kiezen voor de snelbus. Wat een luxe {!}. De planning pakt met de overstap in Veghel ook nog eens gunstig uit in reistijd. Vreemd vind ik het dat de bus wat lang stopt voor het beoogde busstation. Wanneer de bus zich weer in beweging zet blijkt deze rechtstreeks op Uden aan te gaan, maar het busstation dan? Ras ga ik naar voren om de chauffeur te informeren, en wat blijkt? We hebben gestopt op het nieuwe busstation in tegenstelling de plek die ik jaren al gewend was, wat op het oog geen echt busstation leek te zijn. We worden aan de volgende halte uitgelaten en mogen overstappen in de bus tegenovergestelde richting terug dus. Daar zien we tot onze teleurstelling de andere bus juist vertrekken. Ons lot is een uur wachten. We staan op een totaal verlaten busstation, met soms vrijwel lege bussen van naar bestemmingen. Door de kou krijg ik last van hoog water, een aangrenzend tamelijk groot politieburo blijkt 'szondags geloten, en dit voor zulk grote stad? Kennelijk kent de gemeente geen misdaad , ongevallen en hulpvragen voor de Hermandad. Een vredige gemeente maar niet heus. Na het uur wachten komt dan de volgende bus, precies op tijd. Aan het kasteel van Heeswijk mogen we er dan weer uit, met nog een aanloop naar de startgelegenheid van een kleine 20 minuten, zeg maar twee kilometer gaans. Gaan rand bos in , lopen hoog boven twee openluchttheaters langs en geraken aan de kantine ervan. Het driemanschap inschrijfpersoneel wrijft zich in de handen, want nu al gaat het deelnemersaantal van vorig jaar ver overtreffen. Na een kop koffie ga ik de benen in. De poort van het theater uit meteen de beschutting van een dicht bos in wat tevens beschermt tegen de koude noord-oosten wind. Winterjack en sjaal zijn niet overbodig derhalve. Meteen al laten de route-uitzetters ons slingeren door het bos. Her en der uitgedund, maar genietbaar. Vanwege een uur te laat zijn besluit ik mijn tochtafstand aan te passen. Onder de wolkenloze hemel. Komen een paar dames ruiters tegen. Nu en dan open landschap in zicht over boerenlanderijen, om toch weer de bossen in te mogen. De boswerkers vergasten ons op modderige sterk omwoelde paden van de bosmachines, wat een hink-stap-sprong, vanwege de modder met zich meebrengt. Ik kom aan een splitsing van routes en verman me op het laatste moment een middelgrote afstand te nemen. Kort na die splitsing wordt geduid dat er een route-omlegging plaatsvind, mogelijk vanwege onbegaanbaarheid. I rest my case. Er klopt inderdaad niks meer van de beschrijving op papier voorlopig en volg behoedzaam de pijlen. Krijg een asfaltwegje te gaan door open landschappen, met kale bomen nog. Ik wandel in eenzaamheid. Vang routetwijfelaars op, die eenzaam als ikzelf even de weg kwijt lijken en volgen verder. Een poos verder komen zij me tegemoet weer, afslag gemist, geen pijlen meer zeggen ze. We slaan een kasseiwegje in, en vervolgen toch weer bospaden, de routenummering conform papier ontbreken. Volgen gedwee de pijling maar. Plots een pad in wat het eigenlijk niet is door oud lover op de bodem. Een fietspad met hagen rododenrons en laurier langsheen. Passeren verhoogde bospercelen en komen aan een bosrand met uitzicht in de verte op de abdij van Heeswijk, maar dalen weer af over slangenpaadjes gaand. Belanden weer in de openheid van landschap, huisje her en der. Rivier De Leygraaf over met brug en een knotwilgenweg. Komen aan meer bewoning, en bij een huis mogen we een grasgang achterom langs heggen om een sloot over te steken en geraak ik door een poort op terrein van de abdij. In een der ruimten is hier de rustpost voorzien,goede en vlotte bediening, en voor ieders mond wat. Wandel na korte pauze het terrein af door een poort en wordt vanuit een cafédeur luidkeels begroet door bekenden, maar ik laat die kelk aan me voorbij gaan en zet door. Het gaat nu wat straten, steegjes , achterommetjes door, langs een plaatselijk gedenkteken van oorlogs slachtoffers de bebouwing uit, weer een brug over van de stroom de Aa, om af te draaien op een slingerasfaltwegje wat plots verderop in een nattig pad overgaat door ruigtegebieden weerszijds, dan even vlak open gebied welke me aan de boorden van de Aa geleid. Aldoor tussen de Zuid-Willemsvaart-kanaal en de rivier. Een jonge beukenlaan of weg beter. Mag een brug over deze stroom met waterval onder me, ga een oude poort door wat behoort bij een omringend gebied en tuinen van het roemruchte werkelijk schitterend kasteel Heeswijk. Gigantische gebouwen, met byzondere oude bomen eromheen, er vinden rondleidingen met gidsen plaats, en de parkeerplaatsen zijn goed bezet. Ik mag de route om het kasteel volgen, van alle kanten bewonderen, werkelijk fotogeniek. Op de wegen en paden omheen lijkt de tijd stil gestaan te hebben, oude hobbelige wegen en padenwerk, van eeuwen her, ik droom weg in de tijden van toen moeiteloos. De huisjes eromheen hebben groengele luiken aan ramen en deuren als een must. Geraak de tuinen langzaam weer uit via asfaltpaadjes en modderpaden, om aan een doorgaande weg te geraken. Ik twijfel hier op bepijling. Een groepje bekenden komt achterop lopen, en gezamelijk trekken we op, naar de finish. Het wordt asfaltwegjes lopen door den boer zijn land weer, met de achtergrond van een bosrand. Dat bos gaan we weer in, en stevenen op de finish af van het openlucht theater. Een mooie afsluiting, dat wel. Na afmelding in de kantine laat een drankje me wel bekomen. Kletsen we met de groep even na, om met een blik op de klok, te moeten zeggen, helaas het wordt een lange gang naar de bushalte, welke in the middle of nowhere is gesitueerd. Dus op tijd moet ik weg zijn, om weer geen uur op de bus te moeten wachten, een halfuursdienst was me beter uitgekomen. Vastgesteld mag worden, een mooie route, met qua natuur vanalles wat. Met dank aan het commité en haar helpers, wat zich inspande om ons een mooie wandeldag te bezorgen. En de zon hielp daarbij. Beste lezers: Tot volgend keer weer. Ik groet u met: Houdoe, het ga u goed.
