Klokvast verschijnt er licht van de auto in de duisternis, in de straat, en komt Noud in beeld. Vanaf hier gaat het richting broer Wim's woonstede, om hem op te halen voor de trip naar Oisterwijk. Genaamd De Parel van Brabant. Helemaal niet ten onrechte overigens. Het dorp is een gewild oord voor toeristen en kampeerders, en campings zijn er dan ook in overvloed. Oisterwijk is gewild ook onder dagjesmensen, vanwege haar uitgestrekte heide, bossen, en vooral zijn vennen. Dat belooft dus voor de wandelaar. Het startburo is voorzien in een grote horecagelegenheid aan de zuidkant van het dorp niet ver van zijn bebouwing, eigenlijk temidden van haar veelgeprezen natuur. Het is even zoeken voor ons, de vele wegwijzers naar etablissementen en toeristische trekpleisters, zijn wat klein en onleesbaar bijna vanuit de auto. We geraken er dan toch. De enorme parkeerplaatsen zijn op dit vroege uur nog nauwelijks bezet, en toch, er zijn al 60 en 50 tot 40 k.m. r -gangers onderweg, in de ochtendlijke schemering. Wij zullen het op minder afstand gaan doen. Noud installeert zijn dia-apparatuur, en we wachten gedwee vervolgens op onze starttijd limiet. In de zaal lopen de kilometervreters meest in sportieve uitrusting af en aan. Dan mogen wij op weg in het inmiddels verschenen ochtendlicht. Gaan over een brug van een stroom langs een smal zandpad die stroom tijdelijk volgen, langs volkstuinen, en nog te ontginnen landerijen, op verre afstand de bebouwing. Tot aan bord Oisterwijkse bossen, en hier begint het natuurfeest waarvoor we kwamen, gaan langs het eerste ven, horen en zien wilde ganzen, die het vroege wandelvolk trachten te ontvluchten. Ik was erop bedacht het voetpad in de gaten te houden vanwege gemeen opstekende boomwortels, en toch. Ik schop tegen een boomwortel aan en verlies controle over mijn lichaam en zijg ter aarde, languit voorover op mijn borst. mogelijk heeft de winterkleding erger als breuken voorkomen, sta wat moeizaam op, en bemerk geen nadelige gevolgen. De natuur biedt me afleiding om alles te vergeten. Zandpaden , asfalt en klinkerwegjes wisselen af. Ruiterpaden, sterk en snel wisselend bos als berken eveneens. Het wemelt van de toeristisch aangeduide wandelroutes voor elk wat wils. We hadden de treinen op afstand al gehoord, en geraken ook al rap aan de spoorweg, we worden extra gewaarschuwd voorzichtig over een smal ijzeren pad de spoorbaan over te steken, dit pad zou bijna afgesloten zijn, maar een nabijwonende baron, wonende in naburig kasteel, heeft dit voorkomen. Gaan langs een rivier en steken een brug over met waterval van anderhalve meter diep. Vervolgen zandwegje door natuurgebied behorend bij kasteel Nemelaer genaamd, en tegenover de oude kasteelpoort, de openlucht is de rustpost voorzien. Laten ons de koffie met brood goed smaken, en zetten voort door boslanen. Raak dan even in wat open landschap maar voor even want mogen een spoorwegovergang nemen, terug in de omslotenheid van moeder natuur. Riviertje Rosep over, een fietspad op, de onvolprezen Kampina heide en bossen in. Fietspad, dus niet brommen, duidt een verkeersbord, welnu ons hoor je niet brommen, wij genieten met volle teugen. Eindeloos dolen we door de rust in de natuur die sterk en snel wisselt in aller soorten bos, zandwegjes en talloze vennen groot en klein. Zandheuvels, grindpaden gaat het door en langs. Het wandelpapier is geduldig in haar omschrijving waar en wat te gaan. Vergezichten over geschakelde waters, lees vennen. watervogels alom in geluid en soort, het is een regelrecht paradijs. We ontmoeten veel z.g. dagjes mensen in wandeloutfit, die hun eigen routes hebben. Een nieuwe wagenrust zoals het genoemd wordt zijnde eigenlijk een marktkraam met vouwbare bankjes dient zich aan. Een naburig verzetsmonument trekt onze aandacht, met beschrijvingen van de gebeurens eertijds en de schuilplaats van onderduikers. Na dit intermezzo even een doorgaande asfaltweg wat al gauw ons een graspad instuurt met begroeiing weerszijds om opnieuw de bossen in te gaan na wei en akkerlanden. De zon breekt in volle glorie door, een zonnebril weerhoudt het felle licht. Zandbergsven en Kromven dienen zich aan in een schitterende weidsheid Vennen temidden van heide en een stapel zwerfstenen als in de vorm van een Drentse hunebed, ter nagedachtenis van natuurvorser Jhr. Mr. van Tienhoven zo het opschrift luidt. Opnieuw voelen we ons klein in de wijdse natuur, het is genieten met een grote G. Een onderdeel van het Groene woud-gebied. Echt Brabants glorie hier. Dan een veerooster overgaand, gaat het verder over boslaantjes, en landerijen tot aan de derde rustpost. In tegenstelling tot andere tochten vandaag geen horecarust. Wat ons niet deert, zo kan men een natuurroute uitzetten met het summum van genot. Laten ons de koffie soep en broodjes goed smaken, en vervolgen na enige tijd. Het bos gaat van opener naar velden en langs riviertje de Rosep wat wel erg vochtige oevers heeft, over half zand en hoog graspadenwerk inmiddels platgetrapt en verraderlijk modderig, door de voorgangers ga ik behoedzaam voort. Dan dwars door weiland, een fietspad langs asfaltweg over en langs en verderop gaan we een stuk campingterrein in. Een deels afgebrande kantine stinkt nog na van de brand. Een hoog ooievaarsnest langsheen nog niet bewoond, nog te vroeg, beland ik in meest open landgoed genaamd Het Lot. Verspreid nieuwe aanplant bomen aller soort in vroeger weidegebied, het riekt er naar mest, en flink, dat wel. Aan randje bos weer via een oude dikke palenbrug een beek overstekende opnieuw het bos in. Na paden toch weer verhard fietspad wat ons bij uitspanning Venkraai afzet. Weer tijdelijk boswerk te gaan, en dan brug over een stroom, De Reusel genaamd. Twee draaipoorten doorgaan. Wandelknooppuntpalen te over, voor de toerist, als ook onderweg alom. Tref een natuurgids van gidsorganisatie IVN die een groep volgers heeft en de gids pakt zomaar uit het oude bruine lover op de grond een pad op, ik kijk even mee, en zet na uitleg het beestje weer in het blad waar het fluks beschutting zoekt. De paddentrek is vroeg op gang gekomen, door uitzonderlijk zachte maar natte winter, wat hier en daar onderweg ook te zien is aan afzettingen langs wegen om de beestjes voor een wisse dood door autoverkeer, moet behoeden. De trits boswegjes en paden blijven vervolgen, totdat we plots aan de deur van de zaal van onze finish staan. Harde bezems aan de ingangsdeur noden ons de modder van onze schoenen te vegen, aan voetzolen en zijkant schoenen, handig en goed gezien, en betreden de zaal om ons af te melden. Hier is het nog lang en gezellig navertoeven, met aldoor binnenkomende wandelaars, bekenden en nieuwkomers. Als de binnenkomst afneemt beslist Noud zijn dia spullen op te ruimen, en aanvaarden we de thuisreis. We vonden het een schitterende dag, een paradijslijk natuurschoon, in inderdaad De Parel van Brabant, terecht genaamd. Onderweg via een andere route naar huis via binnenwegjes, botst helaas een automobilist achter op de auto waar we inzitten. We lossen dit administratief op, met eigenlijk minimale schade, gelukkig, en geen lichamelijke klachten. Noud heeft deze dag weer vastgelegd met zijn spiedende camera. Om dat te kunnen zien gaat U naar de site OLAT.NL en vervolgens fotoalbum. Mij wacht komend Paasweekend een tocht vanuit Dommelen -Valkenswaard. Zeker ook een omgeving, niet te versmaden. Tot dan beste volgers van mij. Zeg U, Vrolijk Paasfeest. Houdoe. een volgend keer. Van:
