Zuth: "Zonder uitvallers thuis" . Mooi bedacht toch die naam. De vroege snelbus brengt me ondanks nog een onverwachte wegomleiding rap op tijd in Gemert. Door de buitenstaander plagerig Gémèr genoemd, als in het frans dus de fonetische transcriptie. Waarom is nooit geweten. Het eigen clublokaal is als immer prima voorzien en accomodatie. Na het taske koffie als opwarmertje, ga ik er tussenuit. Wat straten als inleiding om via een tussendoor wringend hekwerk om fietsen en ander wielwerk, buiten een park te houden , waar ik in moet. Hoor het carillion in het nog stille dorp, nou ja uit de kluiten gewassen toch; het oude brabantse volkslied van hertog Jan spelen. Het grindpad knispert onder mijn zolen voorlopig. Vijver wordt zowat volledig gerond. Met eenden met handpalm groot kroost, waterhoentjes, meerkoeten, zwarte zwanen, en al wat zich meer bij en in water thuis voelt. Oevergewassen als vooral rietpluimen en waterplanten, het is al een mooi begin van de tocht. Een houten boogbrug over waterversmalling, om wat verderop het park achter me te laten. Ik koester me in de weldadige ochtendzon al komen al snel stapelwolken opzetten wat later. Het blijft na dit park groenstroken en parkjes aansluitend lopen rand bebouwing. Goed gevonden die aaneenschakeling van parkoersman. Het is genieten van vijvertjes , sloten, bruggen, Een weelde en variatie van veldbloemen en planten , grassen, larderen het wandelpad. Even lijkt de tocht een herhaling van vorige editie, maar ziet, parkoersman heeft toch wat anders in petto. Houtduiven vliegen vanaf pad net voor mijn voeten op. Er volgt een geluidswal tegenaan de wijk met een gloed van vooral korenbloemen en klaprozen , en andere flora. Tegelpaden , grindpaden en fietspaden geleiden me verder, draai eindelijk van de bebouwing af , steek een rotonde over, de open wereld in van agrarisch allooi. Bewolking neemt toe almaar, en soms dreiging van regen. De wind brengt iets als regenkou. Zie plots zwaluwen laag over de landerijen scheren op jacht naar laagvliegende insecten en dit betekent volgens weerkenners regen op komst. Houd m'n regenjack paraat dan, want schuilen is niet mogelijk. Het wordt donkerder. Velden opkomende maïs, en ander groenten als aardbeien en aardappelen vooral. Aardbeien groeien vlak aan de grond, hoeft men niet van de ladder te vallen tijdens het plukken.... Velden , akkers , weiden glijden de stapper voorbij, rustiek platteland. De wind steekt op en voel wat gedruppel, denk aan de zwaluwen..... Kom voorbij een blaadjeshaag die helemaal als in vitrage-gordijnen lijkt ingepakt. Grijze webben. Werk van de spinselmot. Gek op jonge blaadjes en groen , net als ouwe bokken dus, netwerk zal vanzelf verdwijnen later en de natuur herhaalt zijn bladgroei. Beekje Peelse loop steek ik over. Asfaltweggetje geleidt me langs oude boerenhoven. Het gedruppel houdt op, gelukkig, elders valt kennelijk meer. Asfalt gaat wat later over in zandweg en ga natuurgebieden Cleefswit en De Sijp in. Een variabos waar vooral sparren staan. Ga over naar natuurgebied De Krim. Langs bos en zandbaan rechttoe een huis waar we bij een familie thuis in hun schuur de rustplaats voorzien is na 10.3 k.m. Niet ongewoon tijdens brabantse tochten. Na deze rustpost , lange zandweg links bos , rechterkant heidevelden. Vervolgens een paar draaihekken, pad vervolgende. Smal bospad meldt zich de Grensweg, mogelijk van gemeenten{?}. Slagbomen, langs lanen groene beuk en paarse beuk eiken en verrassende doorkijken. Malse grasvelden , en altoos waterkanonnen en regeninstallaties, want de droogte houdt aan. Graspaden door een bos. Veldvogels en vogelengezang in bossen en velden. Bos weer uit, een fietspad beton langs gewestweg. De wegnaam doet vermoeden in de buurt van Oploo, en Rips, en vrij plotseling duikt de plaats Rips uit het groen, zijnde een echt Peeldorp met een paar straten. Rododendronsstruiken bloeien welig in de voortuinen, opvallend in trek hier lijkt het. Dorpke uit via rotonde en fietspaden , gaat het vrij direct de bospaden van De Slenk, en Beestenveld door, een prachtig variabel bosgebied van De Stippelberg, een populair verblijfsgebied. Zo innemend mooi. Even is het onduidelijk , er zijn twee gele paaltjes routes en een wordt vernoemd op papier. Een kabbelend beekje dient genomen, een wandelaar op een bank ziet mijn twijfel en brengt me op het juiste { gras}-pad terug tijdig. De weelde aan natuur leidt me almaar af. Kris-kras gaat het door de bossen van Stippelberg. Haal wat wandelaars ook van andere afstanden in, die bij me op de route zijn gekomen intussen. Praatje hier en daar, en een korte groet soms. Volgen bos en andere fietspaden elkaar op. Terug in landelijkheid, en afgescheiden weiden en velden , akkers met groenstroken. Komen later opnieuw aan een ruime binnenplaats van een boerenbedrijf, en mogen in een welvoorziene schuur met buffet en lange tafels met stoelen pauzeren. Opnieuw voorziet de club vandaag tegen erg democratische prijzen tegen laving , frisse en warme dranken en eetbaars. Ga na deze post even asfalt op, draai veldzandweg in vrij direct. Eikenlaan. Weer tussen natuur ergens in de omgeving van Bakel en Mortel. Herken delen van de Olat-winterserie-tocht vanuit naburig Bakel. Steek gewestweg over, en dan wordt menigeen op het verkeerde pad of been gezet doordat, bij een verbouwing van een grote boeren productieschuur, de verbouwers, hun pallets en lading, zowat midden op de doorgaande bosweg geplaatst hebben, waardoor sommigen denken, geen toegang. Het papier duidt juist anders. Ik gehoorzaam en gaan de bossen en heide van De Grotel in. Wat bospadwerk en boskruisingen en grindwegskes door , tot een vork-vormige beek met rotsblokkenrijen voor vallen ons tegenhoudt , en opnieuw door hekwerk stuurt, om een wijds weideveld in te gaan. . Heerlijk kabbelend water zodoende te horen en zien. Volg dwars over veld een graspad waar eigenlijk grazers zouden moeten zijn. Wel eens gezien voorbije wintertocht van toen uit andere richting komende { Olat } , nu zijn ze nergens te bespeuren. Snelle loop heet die beek. Moet gebied uit waar corpulenten via hek erg veel moeite mee zullen krijgen. Ik wip er met m'n muggekontje en grotere buik wat makkelijker door met enig draaiwerk dan...... Vervolg enige tijd asfalt-landweg. Kom op plek waar ons ook de 20 k.m. ons vervoegt. Komt Huub uit Weert in zicht uit de splitsing. Hoekig en slingerend vervolgen we zand en graspaden en karresporen, door open natuur en cultuurgebied met groenstroken en hoge en lage bomenrijen en bospartijtjes, met op afstand dorp De Mortel. Gaan weer wat oude boerderijen langsheen met kleine weiden en allerlei vee. Boomgaarden en tuinen. Steek baan Mortel-Gemert over en vervolgen fietspad, en natuurlijk de almaar populairder wordende rotonde over, {?} ... Gemert in. Stevenen dan rechttoe op het finish-clublokaal af, waar het nog even goed toeven is. Hoef hierna niet lang meer op de snelbus naar Eindhoven te wachten, die me de naam aandoende snel in de stad aflevert. Kijk terug op een fijne tocht met nieuwe ontdekkingen. Vooral midden de tocht wat lange wegen en paden , maar afleiding genoeg als bermflora die ondanks de lange droogte welig tiert, en redelijk rijk beschaduwd en uit de wind meest toch gaande. Parkoersman had weer heel wat nieuwe routes ontdekt, en het was genieten. Zeker om terug te komen . Deze club bestaat al vanaf september 1958...... Ik zal u vast ook wel eens ergens ontmoeten. Ik blijf doorwandelen. U ook? wandelen is een medicijn. Kwamen meer mensen voldoende in beweging; hadden m.n. artsen therapeuten, en psychiaters het minder druk. Wandelen; de meest natuurlijke manier van voorbewegen van de mens. De benen gebruiken waarvoor ze bedoelt zijn.
Tot ziens wie weet waar tijdens een der wandelingen. Houdoe! ::: Peter Heesakkers
