Het is een jaarlijks terugkerende traditie geworden, dat clubs aan weerzijden van de Internationale grenslijn, om beurten een tocht per week organiseren. In de Kempenstreek. Voor Valkenswaard neemt V.W.C.Voetje voor Voetje, dit voor haar rekening. De startlokatie is geheel nieuw, n.l. vanuit de kantine in het sportpark van een eertijds roemruchte prof-voetbalclub nu hoofdklasse amateurs; De Valk. Aan rand van bebouwing van het stadje. Mijn loop naar de lokatie valt aanmerkelijk korter uit dan vooraf voorzien. Valt ook meteen in de smaak qua ligging en inrichting. Zonder meer tof. Als enige club in deze zomerserie heeft VWC er naast een 17 k.m. afstand een 21,5 toegevoegd. Spek voor het bekkie van deze jongeman. De aanmelding /inschrijving gaat vlot, maak nog even m'n rondje door de zaal met korte gesprekjes en ontmoetingen met bekenden, en stap naar buiten. Ga eerst een tegelpad op langs een hoge coniferenheg van waarachter snerpend ratelend geluid klinkt. Men blijkt een nieuwe grasmat aan te leggen, voor begin seizoen in September. Volg de pijlen langsheen diverse voetbalvelden, waar trouwens geen pad loopt, om buiten de poort, een veld in te gaan. Na een boerderij een zandwegje in welke samenloopt met een verbindingsweg tussen twee gemeenten. Sla even linksaf, kort nadien een slagboom voorbij een bospaadje in, het in de streek fameuze Valkenhorst in. Een hindernis dient aan, er ligt een boomstam over het pad, welke noch overheen noch onderdoor niet zonder gemak te nemen is, ik kruip er maar onderdoor. Een breed pad stuurt me naar een hekwerk waarlangs ik een maisveld in mag nou ja aan het randje ervan dan. Bereik even bebouwing terug weer om langs enerzijds huizenrijen anderzijds een breed plantsoen te gaan, steek dit verderop over om in een villawijkje te belanden. Een groenrijke wijk doorheen. Lijk hier de bebouwing te verlaten. Na een drie en halve k.m. dient zich de rustpost aan, wat vroeg voor me, neem een controlestempel, en vervolg. Het wordt een wandelpark even door gaan, en een trits vennen, visvijvers, en voorlopig het ziet er gelikt uit dit parkoers. Papier, de routeomschrijving is hier vandaag geduldig, en stuurt me eindeloos paadjes door links-rechts-rechtdoor. Het is rustig, geen dagjesmensen, nota bene vakantietijd toch, en toch een flinke woonplaats nabij. Passeer afzettingen van een groot golfterrein. Heel vaak een slingerbeek te zien vandaag, een zijtak van de Dommelrivier die we weerszijden nogal een te gaan krijgen. De Tongelreep genaamd. Een rododendronsbos doorheen tot een harde weg bij een brug. Ga weg op om verderop een afslag te nemen voor de grotere afstand als voorgenomen op splitsing afstanden. Het wordt plots stil om me heen. Ga zandweg langs weiden met vee en trekpaarden van het kolossale soort, weiden gescheiden door houtwallen op weg naar een bosperceel welke privégebied blijkt te zijn en de routemensen hebben voor elkaar gekregen van de eigenaar dat we dit mogen doorkruisen. Het is een beauty, zonder meer een schitterende lus. Diverse brugjes overgaande met kippengaas bespannen tegen gladheid waarvoor de borden waarschuwden, maar toch met gemak te nemen, rijk in boomsoorten, els, berk, den, spar , linde, beuk, hulst, eik, met een rijke ondergrond van bijna manshoge varens en braambesstruiken en andere planten, her en der een houten bouwsel, hutten eigenlijk, en schuren. Kom na een erg grote lus weer op de route van voorheen terug en moet een fietspad volgen door afwisselende landschappen, een bospercelen. Ga door gronden met opkomende bosbesstruiken, maar langs de paden hebben zo te zien ook veel everzwijnen huisgehouden en de gronden danig omgewoeld, ik ben er tegelijk alert op om ze ook te zien, maar lijken van de aardbodem verdwenen. Blijkt dat ik na een lang tweesporig zandpad vanzelf weer op andere afstandenroutes beland. Het ommetje extra van drie en halve k.m. blijkt achter mij. Een mij bekende wandelaar neemt z'n gemak op een slagboom, en verorbert zijn broodjes met smaak. Voor mij even een korte stop voor een onderhoud met 'm. Steek na wat bospaden een verharde toegangsweg over naar de golfcourse en geraak aan een monumentale bank, in vroeger tijden geschonken door mevr. Philips De Jong de echtgenote van een groot-industriëel. Zo opschrift duidt. Vanaf de bank heeft men een riant uitzicht over een groot ven maar helaas deze staat door deze droge tijden flink droog, maar niet te min het zicht noodt toch wel. Recreanten hebben wel een rommel na aangenaam verpozen achtergelaten helaas. Draai dicht om dit ven met de route door braambesstruiken, gelukkig lange broek aan. En opnieuw ontvouwd zich een interessant bosparkoers, de bepijling is zonder meer perfect, af , duidelijk, en in veelvoud vandaag hier. Ga een voetgangerssluis over stukje villawijk weer in rijk aan oud groen. Volg ventwegjes een hoge haag langs, toucheren een drukke rijksweg even maar draaien er van af., om na weer een haag en park aan een kinderboerderij te geraken, en daar is de rustpost voor ons voorzien. Het is er zo gezellig dat ik er wel erg lang verwijl. We hadden al de hele tocht gesloten en dreigende luchten, maar het bleef goddank droog en ook wat drukkend weer. De parkoersmensen sturen ons op meesterlijke wijze noord om Valkenswaard, heen met bospad en boswegjes langs vennen en vijvers visvijvers ook, met rijke rietkragen voorzien. Een weidegebied langs zonder vee....? Mals groen. Een dijk op en langs een uitkijkhut, waar we dijk af gaan middels graspaden. Krijgen tegemoetkomende wandelaars van korte afstand die nog beginnen en even verder een zijpad ingaan en uit zicht verdwijnen. Laten een schitterend natuurgebied achter ons. De weergoden tracteren ons op een enorme korte hoosbui of douche zo u wil. Mijn plu doet dienst, en ik blijf redelijk droog toch. Lopen nu tegendraads van bij de start vanmorgen de route terug naar sportpark, en de kantine. Na afmelding schuif ik aan bij bekenden in de zaal. We zijn het roerend eens. Het was zonder meer een natuurtocht in optima forma. Hebben enorm genoten. Buiten tref ik de route-uitzetters die me informeren hoe het was vandaag. Mijn duim gaat de lucht in en blijft lang op staan. Complimenteer ze uitvoerig met het geweldige succes vandaag, een byzonder mooie natuurtocht. Ze glunderen. Ik onderneem mijn voettocht op weg naar de dichtsbijzijnde bushalte, zo'n twee a drie k.m. gaans nog. Thuis kan ik uitgelaten verhalen over deze tocht. Klasse jongens! Het was tevens een warmhoudertje voor volgende week. Dan reis ik af voor de tocht der tochten een wereld die er wandelt een internationale wandelreceptie van 46.000 voorinschrijvers/ deelnemers. De jaarlijkse Vierdaagse van Nijmegen. Hét feest voor wandelaar en toeschouwers. Volgend jaar is daar de honderdste editie en mogen er 50.000 liefhebbers uit rond 70 landen, meedoen. Nederland heeft nu eenmaal een lange wandeltraditie. Daar wil,ik zeker ook bij zijn. Ik houd u op de hoogte van die ervaring. Dat zal flink typen worden voor deze vingers. In alle geval de koorts loopt op voor deze feestelijke tocht bij deze jongen. Tot dan. Gegroet: Houdoe! Tot volgende week. :: Peter Heesakkers
