Ik hoor een zacht getik op mijn voorraam. Maatje Noud meldt zich, en rap sta ik buiten en zijn we in de auto op weg naar Oirschot/ Spoordonk. Aan de startzaal staan honderdtallen auto's die het toch ruime parkeerveld en plaats bezetten. Wij zullen in de wegberm moeten parkeren zoals al heel wat meer anderen al gedaan hebben. In de zaal verwacht je een geweldige drukte, maar nee, het is er erg rustig. De grote meute lijkt allang op weg. De registratie geschiedt vlot. Ik twijfel nog welke afstand, hoor om me heen desalniettemin nog lange afstanders, maar ik ga met twijfel op weg. We gaan achterom de zaal uit de landerijen in, nou ja , eerst door en langs een golfterrein, waar een minstens grote mans hoge golfbal in het landschap ligt. Langs poelen en sloten gaan we de akkers in, smal pad, het terrein af. Ik kom aan de autoweg Eindhoven-Tilburg A58 en daaraan paralel wandel ik door een groensingel. Krijgen een talud te beklimmen, effe lekker steil, om vervolgens een viaduct over de autoweg te gaan en verderop weer naar beneé, de talud afdalend volgen er een reeks paden door alweer groensingels langs landerijen en bosperceeltjes. Toch al meteen een goed gevoel voor de rest van deze tocht vooraf. Een overbuur wenst met een bord in de tuin , nieuwe geburen een "Welkom in de buurt". Vervolgens koersen wij door een groot bosperceel met kruiswegstaties. Zijn in de buurt van bedevaartskapel de H.Eik in de wijde omtrek bekend. Kom er langs een asverstooiïngsveld van overledenen, met ook bloemstukken her en der gelegd. Gaat langs een grot en kapelletje en kapelkerkje, over telkens een bruggetje waaronder de Beerze aldoor kronkelt en kabbelt. Heel wisselend enerverend gebied, het dagtoerisme en bedevaartgangers is hier tot nu toe gering. Stijg de dijk op naar het Wilhelmina-kanaal even erlangs naar en over een ophaalbrug. De eerste veldrustpost dient zich dan aan. Een eindweegs verderop. Er komen massaal lopers me tegemoet gelopen, even verwarring, maar die blijken van andere afstanden, na die post te zijn. Op die post, beslis ik voor het grotere werk te gaan in afstand vandaag. Ga een stuw over en daar is de post. Als immer gezellig druk en korte gesprekjes volgen met deze en gene on of bekende. Na verpozing ga ik van de meute af en wandel het bos en natuurgebied De Baest in. Eerst een graspad langs een afwateringskanaaltje die mee eindweegs verder over een brug stuurt. Ik zie voor noch achter me wandelaars, ben in volstrekte stilte aanbeland, en hoor talloze vogels om me heen zingen en piepen. Lente!.... Het zal een lange rechte weg en pad worden door dit gebied. Het bladgroen komt traag uit en op de gronden zijn talloze bloemen en plantensoorten, de lente aan het aankondigen. Ga door een schitterend gebied de Baest door, in alle eenzaamheid. Heel ver weg hoor ik vele claxons , toeters van mogelijk vrachtauto's die mogelijk een z.g. truckrun voor gehandicapten organiseren. Blijkt later als ik de bossen uitkom in het dorp of omgeving Middelbeers plaats te vinden. Even twijfel ik door de bepijling, mis een splitsings aanduiding route, en Noud, achteropkomend, weet me op het rechte pad te brengen. Ga dan langs een smalle vaart smal pad akker langs, dus de velden in. Ga even links en weer links een sluisje met valwater, over en vervolg velden. Wat stuwen over, en duikers, aan sloten en omleidingskanaal langs en overheen. Een asfaltwegje volgt, lijkt aanvankelijk op Middelbeers aan te gaan maar draait Oostelbeers binnen. Na wat straten en de Kerkstraat komt de zaalrustpost in zicht. Gezellig gekakel met overig rustend wandelvolk, al en nog niet bekend. Het dorpje zijn we rap weer uit en voorlopig landelijk gaand over een berkenwegje, gaat het verderop weer de bossen in. De 40 k.m. heeft zich weer bijgevoegd en zal na hun lus vanaf hier onze route ook volgen. Het gaat kortweg bospaadje in en uit , slingeren door het immens lijkend bosgebied. Horen een zwerm bijen zo lijkt het. Zo uit het niets komen even later een tiental motorcrossers ons voorbij gestoven, zoek gauw de kanten op , en vermijden met de zakdoek voor de mond dat onze longen verstoffen. Ze verdwijnen in een immense stofwolk achter zich. De stilte keert terug, hoewel we horen nog steeds gezoem in de verte. Het blijft boswegen en paden lopen, en stevenen recht op een motorencross of happening af. Weerszijden het brede pad nu staan motorhomes , campers, tenten auto's veler nationaliteiten , en een dreinend motorgeronk verscheurt de stilte. Moeten zelfs rakelings langs een crosscircuit, en zien de crossers over de hoogten dansen in ware doodsverachting. Klimmen we een talud naar boven en volgt een weg met onbekende bestemmingen/ verbindingen. Viaduct autoweg over, duikelen verderop talud weer af en het motorengeronk verstomd langzaam . Gaan via een z.g. baileybrug kanaal over volgen een breed tweezijdig fietspad en draaien wat later weer het landschap in. Ergens ver links van ons moet nu Oirschot liggen. De 20 k.m. gangers bevolken nu ook onze wandelwegen. Heb het nog niet in de gaten, maar de rust is voorzien aan de weg ergens halfweg Oirschot - Best. Ik moet ver in mijn wandelgeschiedenis teruggaan wanneer ik het pas ontdek waar ik ben en nu zit. . Na deze rustplaats gaat het de boer op, open landerijen , gehuchtjes, huizen, veel oude langgevelboerderijen. Een kapel op een brink. Geniet van bermschoon en slootwallen met speenkruit, gele bloempjes, meizoentjes, nog spaarzame paasbloemen, narcissen, paarse dovenetel , paardebloemen Tulpenbomen ook wel magnolia's, her en der forsytias' gouden regen en wat al meer in bloei. Gloren op gronden en in tuinen, volop lente! Grasplanten en ander grondgroen komt uit. Hoor duiven koeren. Gaan natuurgebied De Mortelen in. dat is de verzekering weer van een mooin uniek gebied. Bosperceeltjes onderbroken met landerijen en weiden, met al vee erin. Diverse draaipoortjes sturen ons dwars over weidelanden met platgetrapte grassporen van de voorgangers van ook kortere afstanden hier al bij ons gevoegd. Genieten met de grote G. Komen langs vennetjes en poelen waar we al kikkergeluiden horen. Weer een draaipoort door brengt me langs een diepliggende sloot tot aan asfaltweggetje, wat me brengt aan een of andere doorgaande weg, fietspad op links lopend kom ik aan de de Olat-veldpost waar brood, koffie en de soep wacht. Recht onder een hoogspanningsleiding, waar ik over grapte dat de stoeltjes uit de kabelbanen gemist werden.... De nadelige straling die deze bedrading zou afgeven is geregeld in het nieuws, maar ach voor dat even....Vanaf hier nog een dikke 5 k.m. te gaan. Gaat het weer bospercelen doorheen , graspaden, weilanddecors. Groensingels, privé na duiker over akkers. Een waakzame liggende grote hond midden op het weggetje die we ontwijken mogen. Bosweggetjes wisselen snel af met smalle asfaltwegjes, langs prachtige schilderachtige langgevelboerderijtjes. Weer even bosweg en veldwegje door beland ik aan asfaltwegje. Een paardrijdster jaagt me nog de stuipen op het lijf achterop komend, te laat opgemerkt. Paardje draaft voorbij. Op afstand zien we indianententen -wigwams , van die piekachtige tenten dus, bij elkaar staan. Mogelijk toeristische verblijf of slaapplaatsen achter een huis of boerderij. Gaan voorbij een veldje met lieve alpaca's en lama's en wat later langs albino-kangeroes, en duiken een buurtschap binnen waarvan we vermoeden, dat de finish nu nabij moet zijn. En dat blijkt ook. We dat zijn good-old Jaap en zijn gade Tilly. Waarmee ik delen van deze tocht mee liep. In de verte zien we heel wat auto's staan wat duidt op de finishplaats. Ik verlaat het parkoers van een wondermooie , erg afwisselende tocht vandaag. "Echt Olat", zoals hun slogan luidt, weer eer aandoend. Een prachtige route uitgezet op de rand van Meyerij en Kempen. In de zaal na afmelding nog even verpozen, en wat naklets met diverse bekenden en leden der organisatie en hun voorzitter over wandelbond-wetenswaardigheden, waaronder oude getrouwen waarmee ik onderweg ook vaak een stuk mee meeliep. Ver over de 900 deelnemers, men was best tevreden hiermee gezien gister en vandaag een overladen landelijk wandelprogramma, waaronder een mid- Nederlandse tocht met 25.000 deelnemers. {!} Een overladen wandelprogramma deze maand alleen al, en dit weekeinde, op Nederlandse bodem. Noud bergt zij camera weer op. Die heeft vandaag voor Olat.nl weer zich uitgeleefd met kiekjes maken onderweg, heeft met zijn terreinfiets de routes afgetrapt, om de sfeer die Olat zo kenmerkt vast te leggen.
Op de site van Olat.nl , gaat u naar het wandel-foto-album.
We gaan na wat gesprekken her en der in de zaal op weg naar de auto. Noud demonteert zijn stalen ros, en legt hem via de achterklep in de auto. We zijn rap weer op de grote baan naar huis op aan. Nagenietend van een mooie wandeldag. Ik ga er even over dubben wat de volgende tocht zal worden voor mij. De jubileumtocht van de nat. wandelbond NWB vanuit Valkenswaard op 5 Mei is daar zeker bij. Bondsleden van een erkende wandelbond kunnen hier gratis inschrijven. De omgeving kennende verwacht ik hier zeker veel van. Tot volgend keer weer. Houdoe!
