Vanaf het station in Roermond is het nog een tippel van bijna drie k.m. naar de start, café zaal "Aad", {Oud] Leeuwen. Vermoed vlak voor me een jonge dame in wandeluitrusting ook op weg te zijn. Dat was ze ook , maar dan naar haar werkplek voor de dag. Dus onze wegen scheidden al vrij gauw. De straatnaam bebording was niet altijd aanwezig en duidelijk, en zo gaf het soms problemen op de looproute naar de zaal. Een plein volgens beschrijving overgaand , dat bijna niet de naam verdient, en vervolgens mis ik de Venloseweg zonder straatnaambord, ja verscholen op een huis en oudmodisch en versleten, maar niet op de straathoeken als op palen. Ik beland op een groot buitenstads outlet-winkelcentrum, en keer op mijn schreden terug. Venloseweg gaat omhoog en weer mis ik naam Paralelweg bord. Vanaf het hoge talud bij brug over het spoor kan ik steil omlaag de betontrap nemen nog. Een afgelegen buitenwijk. Moest tot tweemaal op mijn schreden terug. Soms wat industrieterrein door en enorme bergen geperste balen oud papieropslagen, kom ik juist gestarte wandelaars tegen. Het doet dorps aan deze wijk. Bij de inschrijving ontvang ik een boekwerkje van aaneen geniete A4 bladen in kleurendruk , uitgebreid met V.V.V. info over de route wat te zien , en geschiedenis van de streek en stad. Erg informatief toch. Een volle toeringcar komt binnen van de club Anjertrippers uit het Belgische Hechtel-Eksel. Na een kopje koffie ga ik op weg. Merkwaardig routebegin, rijtjeshuizen, even verderop bungalows tussen industrieterreinen, { wat een contrast}- waar je deze bewoning normaliter in groengebieden verwacht. De beloofde route-afstanden wijken enigzins af. Ik daal af naar het Maas en Swalmdal, ga dan de wijk uit, een ruwe grindweg op, onder ruisende populieren. Ben meteen aan de Willem Alexanderhaven, waar talloze vissers genesteld zijn. Ik lijk op een schiereiland tussen Maas en binnenwateren beland te zijn. Ga over wildrooster, wat me in dit gebied verwondert, en links van me is verruigd gebied waar koeien blijken te grazen. Enorme koeienvlaaien in plaats van de welbefaamde limburgse vlaaien liggen rijkelijk op de wandelweg, en ik loop tussen de enorme kudde van achtersten door. Wanneer nodig maken ze rap plaats voor ons. Vandaar dat rooster dus. De lome blikken verraden weinig opwelling , voor het voorbijlopend wandelvolk. Men beziet ons belangstellend dat wel. Voor me wat torenflats en de zend radio-t.v. toren met piek-antenne, en de toren van de kathedraal van de bisschopsstad aan de overzijde, torenflats als een Amerikaanse binnenstad, van het water van de W.A. haven. Een storend luid muziekgeluid aan de overkant bij industrieën van oosterse komaf en cultuur. Gezangen van biddende immams of zo. De klokken van de grote stadskerk vallen in. Een middelgrote stad met grootstedelijke allures en kern. Ik bevind me in de z.g. ,stadswei', een ruw natuur en flaneergebied. Vergezichten over de wijde omgeving van de Swalm en Maas en zijn baggerhavens. Gezien de dijken en uiterwaarden, is het tevens een overstromingsgebied. Ver weg voor me de spoorbrug naar Eindhoven en Weert, en de Buggenumse elektriciteits centrale. Witte en zwarte zwanen vlakbij me in het water en jong familiegeluk met jonge grijze zwaantjes. Enorme spanwijdten van de vleugels als ze vliegen nu en dan. Doet denken aan de sterreklames destijds op t.v. over de KLM. Trekganzen verzamelen voor de grote trek naar het warmere zuiden. Diverse andere watervogels zijn er te zien. Draai de contouren van Roermond achter me en de lange grindweg ruilt voor asfalt, onder spoorbrugje door. Een gedenkplaats van een 19 jarige jongeling die hier wat jaren terug verongelukte. Draai een erg smal asfaltpad in door ruige natuur en heggelanden, en bosjes, met moerassen. Dan breder tussen erg oude berkenbomenlaan. Weer een asfalter. Volgt na een bult de rustpost op 7 k.m. , wat vroeg voor me. Stempel op de post halen en ik ga door. Ben nu in klein maasdorpje Asselt en volg langs de oevers, een vrijliggend paadje. Veel watertoerisme, vooral de oosterburen blijken het hier naar de zin te hebben gezien de vlaggen op boten in de jachthavens en de nummerborden op auto's. Het oude kerkje spuwt zijn kerkgangers uit, en even laveer ik daartussen. Veel tourfietsclubs duitsers en limburgers zo te horen en ook al veel auto's al of niet met botentrailers komen me voorbij in gezapige gang gelukkig. Langs een jachthaven waar duits de voertaal lijkt. { Als ze maar weer niet vier jaar blijven}. Langs het water veel vogelaars met veldkijkers en kijkkanonnen. Ook hier veel gevogelte te zien en op een weide-eiland lijken ook hier hele kolonies vooral ganzen zich te verzamelen voor een reis naar de zon. Voor overwinteringsreis, vast een chartervlucht besproken. Na wat lang gaans over bitumenwegjes, lommerrijk gaan we op een routesplitsing rechttoe en smaller en rustiger veldwegen in, waar een beekje hoogstaand water door het lichtgolvend landschap kronkelt, haastig, blijkt de Swalm. Velden door met groensingels wijde blik kerktorens van dorpjes aan de einders. Vochtige zand en grindwegjes tussen veld en akkers en bomenrijen ruisend in de hardere wind. Een kikker blijft voor me observerend naar die wandelaar kijken, en verdwijnt met een reuzensprong in de berm , in ommekeer. Het was een best groot exemplaar. Ook regenwormen zijn redelijk talrijk. Ga over een krakkemikkig plankenbrugje de Swalm weer over, waar het water nog juist onderdoor stroomt, door een dalletje en dan klim ik naar een boerderij, waar de rustpost is. Kan zitten zowel op de koer als binnen. Limburg is gekend door haar boerenhoeven met omsloten binnenplaatsen, of 'koeren' , en kruisbeelden en kapelletjes langs de wegen en paden. Zo ook vandaag tref ik er tallozen. De pauze op 12 k.m. mag nu wel. Na deze post via verharde oprijlaan, overwelft beboomd, kom ik aan doorgaande weg naar Beesel, even fietspad om dan over te steken, een man met rode baret, met vleugelspeldjes, tref ik er zoekend aan, op een routesplitsing, en loop even met 'm mee te keuvelen. Oud-paracommando, veteraan ? Raad ik er op los, nee hoor zomaar gekregen {?.....}. Naar een wisselend bos, weide en ruigtegebied gaat het nu, ergens tussen Beesel en Swalmen. Koeien, stieren, kalveren en stierkalveren , schapen, paarden , veulens, pony's bevolken de weiden tussen groenboorden. Mooie bomenwegjes en in het Beesels broek en bossen. Ga nu recht op de A73 aan en enkelspoorbaans lijntje waar nu en dan een pendeltrein passeert. Ga langsheen snelweg en spoorlijn, na landelijk , station dorp Swalmen achterdoor. Laten dit dorp nog juist liggen. Een binnenwegje klinker brengt me langs rozenkwekerijen, en wat vrijstaande huizen. Een tuin met een albino kangeroe, eenzaam tussen andere beesten. Duik een dalletje in waar sporen van stromend regenwater zich in de helling aftekenen. Broekbosgebied in. Een schelp en zonnestraalteken met opschrift alsdat deze route onderdeel is van het pelgrimspad naar Santiago d. C. , staat aan de brugleining. Ga brugske over de Swalm en kom langs een oude ruïnetoren erg dikke muren van eertijds kasteel uit ergens 12 a 1300. De muren brokkelen af van alle eeuwen weerstand tegen de nukken van weersuitersten. Naast de toren een jaren geleden afgeknapte oude boom, mogelijk door storm of blikseminslag. De onderstam vol elfenbanken. Ga dan beekdal weer uit omhoog langs hoeven en kom aan verbindingsweg naar {?}. Heb ik weer de lus volbracht naar de zorgboerderij in Asselt van vanmorgen eerder. Op een heuvel gelegen, waar de rustpost is. Iedereen zit buiten, heel even druppelt het dan , en een deel vlucht onderdak. En tussen de hooibalen. Echter het is hemelwater , dus gewijd water, en er kan alzo niks mis gaan. Het lijkt erop dat de priester van het naburige kerkje voor de hoogmis aanving, met de wijwaterkwast zo kwistig tijdens het "Asperges mé ", gezwaaid moet hebben, dat de druppels ervan nu neerkomen. En omdat ik niet van papier ben en vertrouw op de allerhoogste , blijf ik zitten. Ook wandelend brabant is hier ter plaatse goed tegenwoordig. Tine, met Luna de onafscheidelijke hond, wat oost-brabanders, Jaap en Tilly uit het Gelderse, en nog velen maken hun opwachting hier. Toch blijft limburgs de 'voertaal'. Nadat ik met het duo J.& T. aanstap , komen we langs dassenburchten, en de borden waarschuwen ervoor langzamer te rijden, voor deze beschermde diersoort. Ze blijken in een wal te huizen die tevens als waterkering schijnt te dienen bij hoge waterstand van de maas. De A73 ligt op afstand zichtbaar toch, en tunnels afritten overgaand. Route gaat tussen landerigheid en licht golvend gebied. Ga over enkelspoors lijn van Veolia Roermond- Nijmegen v.v. Vervolg langs tuinen privé, tuinderijen, en weiden met allerlei vee. Aangebrande koeien, { wit met zwarte vlekken} , {maar ook de bruingevlekte, die dus deels de zomer gemist moeten hebben....}. Een sportpark langsheen , en na een draai over dubbellijns spoorweg, is daar plots Leeuwen dorp annex gem. Roermond en dus ook de finish in zicht. Meld me af en bezie nog het binnenkomend wandelvolk , waarvan je naast vaak namen veel gezichten herkent, uit limburg en brabant en zowaar nog gelderlanders. Rien uit de buurt van Nijmegen schuift ook nog even aan voor een praatje en analyse van de tocht. En terugblik en vooruitblik op het wandelen. Het waterige tafereel vandaag, maas en maasarmen, binnenwateren en swalm, deed meer aan echt Hollands welvaren denken dan het limburgse. Toch weer eens een heel ander landschap dan in het brabantse, waar heide bos en ven prevaleert. Als de zaal leger wordt besluit ik ook maar de terugwandeling naar het station in te zetten. Nu kan ik de route dromen toch. Kom goed op tijd op het station aan, niet lang wachten en omdat de rails er al klaar lagen , zal de trein ook rap wel komen, tenzij de dwarsliggers onder de rails dit nog beletten. Ze behoren erbij zo legt een spoorbeambte me uit. Ben juist in de trein als donkere wolken toch nog hun last laten vallen. Prijs me gelukkig een eindelijk droge dag vandaag gelopen te hebben. Nu komende zondag staat Nijnsel bij St. Oedenrode op program. Misschien tref ik u daar ook. Mits we blijven doorwandelen dus, en u daar ook bent. Houdoe!
