Ik zit op het perron te wachten op de trein die mij naar Deurne zal brengen. Rap verschijnt er veiligheidspersoneel op dit perron. Heb eigenlijk nog niets in de gaten, dan komt de trein binnenrollen, en zie ik deze propvol mogelijk rockfestival of concertgangers , en aldus meest gekleed. In no-time vult zich dit perron met slaperige vermoeide gezichten, het stinkt naar drank en mogelijk drugsgebruik. Ik stel me bescheiden afstandnemend op. De meute verspreid zich naar verdere bestemmingen overstappend , eigen vervoer of mogelijk de div. busrichtingen. Stap in een toch rustige trein ramen nog volop open en ik kan tegen allerlei onbestemde luchten leunen zowat. Boemel binnen een na ander station onderweg. In Deurne staat als telefonisch aanbod op verzoek , medewerker Tonny, om me naar de Deurnese buitenwereld te brengen. Het startterrein van een Hippisch opleidings centrum met aangelanden als paardenrenbaan met andere kunsten-objecten en bijbehoren als o.a. stallen en hippodrome. Ik vertrek, en ga over dit terrein langs springopdrachten en voorwerpen, barricades en springobjecten allerlei, de bossen van het Zandbos genaamd in. Naald , den oude en jonge , sparren, het ligt er knap overhoop gerooide bomen en stammen om de zon de grondgroei te laten bevorderen, en zo het bos minder eentonig of eenzijdig te doen zijn, zo willen de boswerkersverhalen doorgaans, maar ook hier vind ik de kap vrij rigoreus toch. Het bos hier loopt vol van allerlei aangeduide toeristische wandelroutepaden van enig naam en lengte, en het lijkt erop dat hoofd-parkoersen Jan Vogelsangs zich weer eens uitgeleeft heeft als vanouds kenner van zijn streek. Dan weet ik op voorhand , dat het goed is. mag na enig gepadder zowat helemaal rondom het grote Buntven wandelen, vlak aan de waterlijn zelfs, dus nu en dan glad en modder. Als ik de rondgang bijna voltooid heb zie ik de plas vol kringen van regendruppels en toch voel ik ze niet.... Zal niet lang duren als ik de lucht bezie. Ga klappoort door veldweg in en steek op plek waar aangegeven en het hoort, de gewestweg Deurne-Helmond over, z.g. 80 k.m. weg maar de meesten zouden de vouwen in je boks rijden. Kom er heelhuis over, ga dan even betonfietspad om even verder de Vlierdense bossen in te gaan. Erg mooi , dat wel maar ons pad wordt zowat gebarricadeerd met stammen, van opnieuw bos-uitdunners. Boomschors , zaagsel en houtsnippers taken en twijgen , liggen als afdekmiddel op de paden, maar de beentjes en knieën moeten nogal eens geheven worden, of om heengegaan. Ook in dit bos is me een ravage aangericht ! Kom aan hek van een grote verzorgings-inrichting, vervolgens oude bomen voormalige rijksweg nu in ruste, om poort van het terrein op te gaan. Daar gaan we met een lus om nog over erg ongelijk asfaltpad over de gedichtenroute die her en der op borden staan. Ik lees er maar een, maar allen is ondoenlijk, immers wetende dat ik in de achtervolging zit van al erg veel voorgangers zoals mij de parkeerplaatsen aan de start al vertelden. Neem in Rijtven kantine van deze stichting toch maar even pauze al is het wat vroeg, en ga rap weer de achterste hoeven in. Poort , route wegens wegwerken vermijdende, een donker sparrenbos in, wat later over gaat in meer jong eiken aanplant en ander tussendoor geplante soorten van bomen , opnieuw routepaaltjes en markeringen volgend van andere wandelwegen. Bospad slingert aldoor langsheen boerenlanderijen, tot ik een stel inloop met prille wandelervaring. Kruis spoorlijn. Het is vochtig warm , benauwd weer, en het zweet breekt me al uit, wat moet dat worden en ook nog dreigende lucht. Wetende dat de grote langere afstandmeute me al ver vooruit moet zijn , twijfelde ik of ik vandaag voor de volle mep zal gaan, had ik al op het startburo gezegd. Bij de routesplitsing kies ik op laatste moment voor langere variant toch. Niet te missen bleek al gauw, schitterend! Kom terug in route met de z.g. korteren, en lopen even samen op. Dan zie ik een veldje met decor van een jeneverbesstruiken en bomen. Ga even op een bankje dit bewonderen. Zie aanduiding "Bosgolf start" "De Bikkels" . Bosgolf?... Zie alleen maar een golvend parkoers om me heen. En ziet: ! Er komt een Fred Flintstone achtig golfcourtwagentje aanrijden , stopt, twee mannen springen eruit halen golfsticks voor de dag en een wat grote bal, en gaan golvend door het bos tussen de stammen door. Gejuich en verkneukeling, het jolijt kent geen grenzen, maar ik snap er nog geen snars van!... Alleen te begrijpen voor insiders. Ga hierna door jeneverbesbomenbos middels padwerk en nog vaak rul zand om de gewrichten te smeren, gebied de Bikkels door. Verharde weg , was even twijfel , want verd....me , hier en daar was toch door enig onverlaat aan de pijlen gescheurd. Dankzij uitvoerige routeomschrijving op het A4 tje met tussenmeters exact vermeld, komt alles toch goed. Asfalt op, zijn we wat later bos uit en koers ik op Vlierden aan in de verte ziend. Tussen wat huisjes en veld , akker en weidewerk over zand /grindpad. Ga rand dorp achter tuinen van rijtjeshuizen door, en ben zo klein als dorp is al ras aan de rustpauze. Had ik vlak hiervoor nog mijn twijfels over k.m. -afstand vandaag in die vervelende regen, en stap ik de rustige café in; zie ik tot verrassing vroegere jaren terug wandelmakker met vrouw, en samen slaken we de herkenningskreet. Wat lopen jullie? Ik was meteen om, toch langer vandaag dus. Tja; wandelen zit toch vol verrassende ontmoetingen. Gaan de extra lus doen en verdorie het miezert vervelend , dus plu op maar de benauwdheid laat ik geen plastiek of nylon om mijn schouders. Jan had zich weer uitgesloofd om ons het padennet der streek te laten bewandelen. Met een kennerstalent laat hij ons rondslingeren tot e.o.a. gewestweg , voor de rotonde oversteken en weer de bossen in . We belanden weer op dezelfde café-rust in Vlierden. Niet lang toch want Jaap en Tilly; en ik wou ook wel , lichten al snel de hakken weer. Twee straten door staan we alweer in de velden met blik op Deurne , en kijken we over een rivierdal. Nieuwe aanplant bomenlaan volgend, verhard, naar gras, en dan een poos langs een brede sloot of was het toch een beek?... Niet gemakkelijk want erg drassig en modderig en met veel springen en omhaal om de broekspijpen en onderdanen nog enigzins van de drek te redden, vlak rand beek en akkers, waar niet over te gaan was, ondergaan we de plagerijen van Jan gedwee. Soms liggen er ter verlichting tegels of stenen in modder en plas, om er door te geraken. Draaien verhard om vakantie-bungelowpark De Bikkels heen. De Hees opaan en door. Esdonk, even verhard om toch weer padwerk in te mogen vochtig dat wel, en het miezert maar door. Op afstand razen onze spoorwegen telkens voorbij. Grasveld doorgaand , komen we gedrieën in nieuw industrieterrein, hier kan het even niet anders. Spoorweg over en tot rotonde, links oude prov. weg Helmond -Deurne in , verscholen tussen de bossen. Raken weer op terrein ORO Rijtven van vanmorgen, lus voltooid. De drie tot vier k.m. gaans nog overwegen we deze rustpauze te laten en stiefelen door. De zegen van boven hebben we. Gaan van terrein instelling af om rand industrie heen, door woonwijk in aanbouw, volgt pad en dan randweg dorp. Volgt weer rotonde en oversteek weg Helmond Deurne. Als voetgangerslicht aangeeft dat nu de groene wandelaars erdoor mogen , steken we de weg over en gaan even zijdelings liggende weg langs , maar aan rand bos, jawel weer dat Zandbos van vanmorgen, weten we de finale in zicht. Compassie van boven; het stopt met regenen. Jan gebruikt in zijn padenplanning dit bos grotendeels op, en het gaat op en af oude zandverstuivingen duinen in . Duikelen finaal naar beneden voor de laatste afdaling en speeltuigen voorbij. Zien terrein opleidingen paardrijden en springen opduiken tussen het geboomte, wat plots doorzichtiger wordt. Met paviljoen in het vizier toch nog ruim om renbaan en onder tunnel paardenparkoers door en langs stallen en ander gebouwwerk toebehorend, dachten we eerst de trappen te beklimmen, maar nemen dan toch de helling naar de aankomstzaal, waar nog enige wandelfanaten nablijven, wat groepjes laatkomers ook. De vluggerikken van de langste afstanden. Wordt het nog even gezellig nababbelen met streekbekenden en getrouwen, en ja ook de ouwe getrouwen nog. Het druppelt binnen. Mariet V. ja van Jan dus, bevrouwde vandaag met haar vriendinnen medewerksters clubleden de aan/afmeldburo's. Ze kennen me hier ook al jaren, en dat schept sowieso een band met lange verhalen. Jaap Tilly Stefan , Willy en ik dreigen de sleutel tot sluiten van de zaal over te moeten nemen. De veger gaat al rond en de bar onderhand dicht. Aanvankelijk zouden we een lift naar het station met twee personen nemen, maar een dame draalde en zeurde zo lang , over haar verloren thermokan die ze beslist linksom of rechtsom mee terug naar huis wilde nemen, die ze onderweg ergens vergeten was, lang overleg en telefoontjes volgden, ik werd er ongeduldig van. Jan en Tonny overlegden weer , en zo kon ik alvast op weg middels Jan's aanbod en vervoer naar het spoorweg-station. Ik kijk weer terug op een zeer geslaagde natuur-wandeldag, dank zij de inspanningen van de vrijwilligers der club. Uitstekend bepijld en uitgebreid op mijn routepapier. Klasse mensen van LGD! Tot ziens. En wie weet lezers treffen we elkaar zomaar eens ergens langs de wandelwegen of paden. Blijven lopen dus. Houdoe op z'n brabants. Tot ziens hou je goed. Peter Heesakkers
Het gaat vandaag hard dooien, in de zuid-oost hoek van Brabant wordt zelfs 25 graden verwacht. De eerste zomerse dag van dit jaar. Echter.... Bij het openen piept mijn achtertuindeur en onderweg hoor ik de duiven druk koeren, betekent doorgaans regen. Dus op het laatst toch maar een regenjack nylon in mijn rugzak bijgestopt. Hoop vandaag Patrick Vanderstukken na wat weken weer eens te ontmoeten. Weet dat hij per bus vanuit de tegenovergestelde richting zal komen. Had 'm nog laten weten waar uit te stappen, maar tot mijn schrik klopte dit verhaal niet omdat de busroute omgelegd was vanwege wegwerken op die route.....Onze chauffeur weet bij instappen al waar we moeten zijn , meldt de omleiding , en belooft ons voor de vertrekzaal uit te laten stappen. Service van de bovenste plank! De route omgeleid , blijkt zelfs zo voordelig uit te vallen , dat deze vlak voor de zaal langs komt. Kan het nog beter? Blijk ik toch een bus te vroeg genomen te hebben. Ben rijkelijk vroeg voor mijn afspraak-tijd. Het is levendig druk in en om het straatje , waar de startplaats is voorzien. Hadden de parkeerseiners evenmin verwacht. Het zou morgen regenachtig worden, en mogelijk deed dit velen beslissen om een dag eerder hierheen te gaan. Het was derhalve krap-aan met de parkeerruimte, en hoewel aan randje dorp , moest men zijn parkeerheil ver in het platteland zoeken. Auto en omgeleide bus moesten zelfs tweezijdig over een smal asfaltwegje, landwegje, manoeuvreren, dus dat gaf wat grijze haren bij drie partijen, t.w. wandelaars , busdienst en parkeerseiners. Ik spreek Arie van de organiserende club,- de eminence grise-, af dat ik Patrick ook verwacht die nog onwetende is van de omleiding, om zich in verkeers-reflexievest voor de aankomende bus te posteren als deze in het open landschap verschijnt. Zo geschiedt, en ik zie 'm al staan naast de chauffeur. Als bereisd mens en kenner van deze lijn had Patrick al opgemerkt dat de route anders liep en was al in zijn hoeven gekomen. Ook hij wordt keurig voor de deur afgezet. Bijna koninklijk. Na ons bakkie koffie en voorbereidselen gaan we onder stralende zon op weg. Rand dorp een graswegje op langs sloot. Eerst langs oneindig lijkend parkeerblik. Wegje overgaande , dijkje op en wat verdergaand balancerend op gemeentegrens er weer trapsgewijs hier van af. Zandpad in en tussen ijzeren palen ruig gebied door van de uiterwaarden Drongelens afwaterkanaal. Kronkel door dit gebied om wat bord aangaf, baardwijkse overlaat in te gaan een mooi ven langsheen , dijk kanaal weer op en aldoor langs met gras/zandpad. Gaan langs overbrug. Paralel kanaal en lopen warempel in schaduw van bomen.. {!} Van dijk af , langs sloot bereiken we de rustpost te velde. Zie sinds erg lang Will v. Coenen een blinde jongeman , en merkwaardig , na een gesprekje wenst hij me tot ziens...{?} Terwijl ik juist zulk een uitspraak uit respect , terughoudendheid vermijd. Pat en ik zien Drunen op afstand voorbijschuiven. Volgen rand velden/bos diverse andere wandelroute-markeringen. Gaan brug kanaal over , en zie een pad kruipt voor ons op het pad , overstekend om elders wat te gaan doen aan zijn voortplanting. Lijken net mensen toch. We zijn in nationaal park Loonse en Drunense duinen belandt, en gaan slingerend langs heide en veldjes en stukken bos vaak flink uitgedund. Citroenvlinders en koolwitjes dansen soms voor ons langs, en het vogelgepiep en gezang geleid ons door uitbottend lentegroen. We bereiken na een enerverend bosparkoers, de rustpost Fellenoord , idyllisch gelegen in een oase van rust, een gebouwtje , maar verkiezen in den buiten ons neer te zetten in de zon te koesteren , waar we wandelend nederland voorbij en aan zien komen wat snelle gesprekjes oplevert. Na een groepje boerderijen en huizen met rieten daken , een draai het betonfietspad op en kort hierna stuurt Rinus ons weer de rijkdom van natuur en bossen in en hobbelen we paadjes oneindig door. Stappen over hele bosmierenkolonies, die al ijverig bezig zijn, en langs heideplekken en bosstukken opnieuw betonfietspad terug op en eindelijk zien we echte duinen voor ons opdoemen. Prijzen ons gelukkig dat we niet door en over de open duinen en zandvlakten hoeven gaan , met dit warme zomerse weer, wat woestijnachtige gevoelens oproept, want reken maar ; zand schroeit met zulk weer. Boven ons horen we de wind door de boomtoppen gaan , maar wij lopen beschut hiertegen, en de zweetdruppels blijven niet uit, en er moet al eens gedronken worden. Noodrantsoen heb ook ik altijd bij me. Het duingezicht wisselt al gauw voor camping Roestelberg die we kennen en smal pad volgt langs weiden en bos en bosranden gelardeerd met bomenlanen aller groei, soort en ouderdom. Klaphekken doorgaand en doorgaand ge-pad, klimmen we een dijk in het bos nog toch, van paar meter hoog op om even te volgen, al pratende met groepje Grenslopers en Voetje voor voetje, over natuurlijk wat kwam , ging en bleef ,plannen over wandelen, geraken we in parkachtige sferen , en ziet; daar staat de veldrustpost der club op een erg grote maar ook erg rustige pakeerplaats, voortaan genaamd naar een actief overleden wandelclublid. Met naambord geëerd. Maar ook op ons routepapier. Patrick en ik gaan na deze rust door dit stadspark Waalwijk toebehorend, brug water of vijver over langs jeudboerderij en dierentuin als lama's, schapen , bokken , geiten en wat al meer . Draaien aldoor houten het volgende omheen , toucheren even bebouwing Waalwijk om wegje door park te volgen langs meren. Bepijling is even zoeken en niet altijd evidend , maar zonder problemen geraken we weer terug in het groen en langs een crossbaan waar o.a. een quadrijder ons met rust laat en een andere route kiest, duim omhoog van ons. De verwachte route wordt ons toch onthouden en we gaan een poos, langere verbindingsweg paralel. Even vermoed ik dat we ergens een pijl gemist moeten hebben. Waalwijk -oost in. Langs schoolgemeenschappen een nieuw overdekt zwembad, en Rinus stuurt ons ook nog langs het stadion van de plaatselijke tweede klasser prof RKC. Zien na argwaan niks gemist{?} ; dan toch een pijl en maken we haakse draai het voormalige oude spoorlijn door de z.g. Langstraat-gebied nu fietspad, Halve zolen-lijntje op te gaan . De oude spoorlijn, genaamd , naar de eertijdse schoenen en lederwarenindustrie, omzoomd met bomen aller soort , het aanwezige riet krijgt ook een pluimpje, jong en oud de natuur mag hier zelf beslissen, sloten en waterplanten en struikgewas allerlei geleid ons over die dijk, een wat ongemakkelijke planken brug overspant nu het afwateringskanaal, de verbinding tussen Dommel bij Den Bosch , en Maas. De oever weer bereikt trekken asperge en preivelden, weidelanden en bouwlanden onze afleiding, pad al delend met fietstoerisme. Zien in de verte een veel rustige wandeltocht-parkeerdersbeeld, de veruit meesten al naar huis zijnd. Nog een molen te zien na de erg lange brug en dan gaat het naar benée, dijk af , draai onder brug, op de finishplaats af. Nestelen ons na afmelden nog op het terras, in de zon, tussen dorstige lopers, en helaas ; na een poos ; Patrick heeft nog een paar uren hele weg te gaan, naar huis, volgt een hartelijk afscheid aan de dorpsstraat, waar beider bus snel verschijnen zal, reizend in verschillende bestemming en dus richting. We hebben weer eens wat bij kunnen kletsen. Kijken zeker terug op fijne wandeling, met natuurrijke route, met toch ook nog onbekende stukken erin. Een warme dag , en de sluierwolken komen al opzetten die verdonkeren gaande de namiddag en vroeg-avond. Zouden mijn achterdeur en die duiven toch gelijk gaan krijgen? Jazeker! In de avond later , en vannacht vooral! Ik bereid me voor op de tocht van morgen. In De Peel; te weten Deurne, nee niet die bij Antwerpen maar oostelijk van Eindhoven en Helmond richting Venlo. Is dit nou Deurne een of Deurne twee Patrick? Verwarrend toch die vele dezelfde plaatsnamen.
Ik groet u weer: Houdoe! Tot wie weet ergens langs s'heren wegen of paden. Peter Heesakkers
