Het is alweer heel wat jaren geleden dat de wandelsport floreerde in het Eindhovense. Eindhoven had tot de begin zestiger jaren vorige eeuw 13 wandelverenigingen. Zelf ben ik ooit tot een 23 tal geteld. Ze zijn allemaal ter ziele. Onvoorstelbaar toch.... Mijn gang gaat deze morgen op afspraak richting N.S. station eerst. Om Patrick en Linda uit het Belgische te begroeten, en te begeleiden naar de een kleine 2 k.m. verderop gelegen startplaats vanuit de atletiekbaan, met schitterend sportpaviljoen. Bovendien omringt met nog andere sportvelden. De teleurstelling is wat groot. Linda laat het in de vroege morgen afweten de reis naar Eindhoven te aanvaarden. Buiten het station gaan we de kortste weg naar de startgelegenheid, steken over het grote universiteitsterrein met parkachtige aanleg tussen mastodonten van gebouwen via een fietspad. En geraken na een kleine 20 tal minuten op de plek des gebeurens. Patrick had het op zijn weg hierheen al gezien , op diverse plaatsen lag een laagje sneeuw. Ook van andere wandelaars verneem ik meldingen van sneeuwtoestanden overal te lande. Heel plaatselijk dus. De eerste sneeuwvlok in het Eindhovense moet nog waargenomen worden deze winter tot nu toe, waarmee gezegd is dat weersomstandigheden in eender welk landsdeel erg kan verschillen. De zon klimt al snel boven de horizon, en ik mis mijn zonnebril. Die lamp hangt dezer maanden wel erg laag overdag. We gaan op stap vanaf de rand bebouwing van de stad al meteen over drassige paden de natuur in. Bereiken de in de streek fameuze Karpendonkse Plas met monumentale oude hoeve-restaurant. Draaien een stuk om de plas heen waar het wemelt van de watervogels diverse soort. Gaan voorbij een openlucht zwembad dan de diepten in van een z.g. Berenkuilrotonde, waar autoverkeer keurig gescheiden is van voetgangers en fietsverkeer, alwaar we op de muren prachtige kunstschilderwerken krijgen te bewonderen. Geen grafiti. Weer bovengekomen uit de kuil een zigeunerkamp langs gaat het de bossen in, om aan de spoorlijn naar Venlo uit te komen, steken deze over en volgen de lijn een poosje paralel, om een pad in te gaan welke ons geleid langs de omheining van een enorm electriciteits verdeelstation, om na wat veldwerk de eerste tent-rustpost van de club te bereiken, wat vroeg, dat wel. En als immer treffen we hier in alle gezelligheid natuurlijk weer diverse bekende gezichten, van vaste wandelaars en bezoekers. Terzijde van ons een watermolen, ooit geschilderd door Vincent van Gogh. Ook aan de gemeentegrens met Nuenen. We gaan verder, en het moet een bekend pad langs de Kleine Dommel worden. We kennen dit pad als summum van schoonheid uit o.a. de Kempische Wandeldagen, echter. We belanden in een geweldig modderballet, en even verderop hebben de parkoers-uitzetters helaas een parkoersverandering wegens onbegaanbaarheid in moeten stellen. De teleurstelling is groot, maar begrijpelijk ook. Moeten door een klaphek de velden in, en een fietspad op welke ons geleid naar het Eindhovens kanaal. Gaan de brug over, naar benee en trekken weer de natuur , opnieuw de modder in. Belanden aan de Kleine Dommel, gaan via asfaltwegjes tot aan de sporthal in Geldrop. Hier was een rust voorzien , maar we zijn het eens, het is wat vroeg. De hal is welbekend van de aloude Kempische Wandeldagen van OLAT. We bewaren hier fijne herinneringen aan. We slaan de plek over en gaan via een plantsoen, en vervolgens ruigtegebied in, door het kasteelpark en wat oude en recente bebouwing, langs een beek de kom van Geldrop uit blijven uit de buurt van de E34/ Á67 om kris-kras door bossen te struinen. Krijgen enige klaphekken door te gaan, waar het veronderstelde vee en wildgedierte ontbreekt, en de veertig k.m. gangers ons vervoegen. Plots is daar de verzorgingsstand weer verborgen in het oneindig lijkend groen. Op deze plek treffen we weer veel bekende wandelaars, waarvan ook 40ers. Ook aan deze post ligt een enorm rotsblok, waarin de wapens van de gemeenten Geldrop en Mierlo samen op prijken ter herinnering dat hier tot 2004 de gemeentegrens liep, in dat jaar zijn die gemeenten gefuseerd. Volgens opschrift. Gaan na rust door een droge sloot een doorgaande weg oversteken, opnieuw het groen in en moeten even verderop tussen afscheidingen van particuliere bewoning, een fameus vakantiepark en camping langs, is even een wat langer pad of bosweg. Gaan weer de bossen in om eindweegs verderop de kanaalbrug over te gaan , weer het omsloten groen door. Mogen dan via smalle paden een schitterend bosgebied met oude sparren, dennen en ander groot groen door en laten vervolgen een enorme heuvelrug rechts van ons. Gecreëerd uit een eertijdse vuilnisbelt betrokken uit de verre omgeving en tot heuvelpark gemaakt. Na nog wat bosgeslinger steken we een spoorweg over, om een voornamelijk oud dennenbos in te gaan, om na enige tijd de derde tent-rustpost te bereiken, met weer ontmoetingen met bekenden en nieuwkomers. Verder gaat het weer, een groot natuurlijk ven langsheen en een openluchtzwembad ter ruste nu natuurlijk, hierna onder autosnelweg door en een lokale verbindingsweg, een tunnelbak in om haaks af te draaien en bosperceel in welke ons een talud doet volgen in de buurt van autoweg. Draaien een landerig wegje in, een gehucht door waar ons opvalt dat over de noklengte van een dak van een oude boerderij, over de ganse lengte een plantenbak is gecreëerd, byzonder om te zien. Belanden in gehucht Opwetten, alwaar we een tweede watermolen eveneens door Vincent van Gogh geschilderde plek mogen aanschouwen, met dubbel waterschoepenraden. We gaan aan weg richting Eindhoven even op aan om dan een veldwegje in te gaan, welke ons geleid naar bos en natuurgebied De Bochten. Het pad erheen, is droger een meest vrij van water gelukkig, want de landbouwer-eigenaar heeft goten gespit, om het water af te doen vloeien naar sloten, en gaan we droogvoets over het pad. Gaan dan De Bochten in, en helaas, opnieuw is de route omgelegd vanwege onbegaanbaarheid, vanwege de natte moesson voorbije weken. Ook laten we een moerasgebied aan ons voorbijgaan. De derde parkoersomlegging vandaag. Een smal slootje overspringen en deels belegd met takken en smalle stammetjes laat ons zowat droogvoets passeren. We hebben deze tocht diverse moeilijk begaanbare paden en stroompjes en slootjes moeten laten welbevallen toch, waar we vaak een schoendiep in weg zakten. Helaas ook dit gebied moeten we alternatieve routes volgen. Jammer, ik ken het nog van mijn jeudjaren. Een enorm waterzuiveringsbedrijf langs, waar rioolwater en het water van de Dommel gezuiverd wordt, brengt ons weer verharde weg. Gaan dit bos uit, en we worden langs een schutterij gestuurd, waar lange geweren op hoge masten worden gericht door een schuttersgilde. Een hoekje door natuurgebied , steken we een doorgaande weg over. Vermoeden nog in de eindsprint andersom de Karpendonkseplas te worden geleid, niks van dit al. we gaan weer een zompig natuurgebied in rondom de Dommelrivier. Moet voorzichtig geleid worden, per hand van medewandelaars, over weer een stroompje, met takken als oversteek gelegd, een modderbad door, en bereiken dan plots in het zicht van grootstedelijke contouren, de achterzijde van de finishzaal van het sport en atletiekpark. Juist bij de ingang van het paviljoen staan harde bezems om onze bemodderde schoenen af te borstelen, en mogen we binnentreden. Het was weer "Echt OLAT" zoals hun slogan luidt. Qua route, qua sfeer en gezelligheid en puike organisatie. Bij het nablijven in de kantine is het dan nog gezellig onder elkaar napraten en plannen maken. Good old Frans Staal welke wandelaar kent hem niet {?} was ook present. We zijn zowat de laatsten uit de zaal, en met stadgenoot Theo in het kielzog, gaan Patrick en ik weer onderweg naar de trein, over de terreinen van de universiteit. Aan het station volgt een hartelijk afscheid. Theo eigenlijk dichtbij huis en Patrick vangt zijn lange reis naar het Belgenland aan. We waren het zonder meer eens; ondanks de soms modderige toestanden tijdens de wandelingen, een prachtige enerverende wandeltocht weer. Noud heeft als wandelfotograaf, { "hoffotograaf " } van de wandelclub, met Frans v.d. Boom, en natuurlijk Patrick, de dag weer per camera vastgelegd voor de site der club: WWW.OLAT.NL. Daar kunt u op het Picasa- foto-album , de belevenissen terugzien een dezer dagen. Eens zien waar mijn schoenen me eventueel volgende week weer naar toe zullen brengen. Ik groet u weer wandelaar-lezer dezes, op z'n Brabants met Houdoe. Tot lezens volgend keer. ::: Van: Peter Heesakkers.
