Wat zuid-nederland aangaat , laat het wandelprogramma zich als gewoonlijk , van de magere kant zien. Vertrekzalen en accomodaties zijn aan Carnavalsclubs en aanverwante feestvierders verhuurd.. Veel wandelclubs hebben door dit feest te weinig of geen medewerkers-vrijwilligers, en -of durf niet om te organiseren, bang als ze zijn voor tegenvallende inschrijvingen. De club van Waalwijk'82 , steekt de draak met dit gegeven, en doet al jaren voort, juist op carnavalszondag, en dat is geweten boven de grote riolen of sloten , waar dit jaarlijkse volksfeest veel minder ingang vindt.
Bezuiden de grote rivieren staat het dagelijkse leven op z'n kop, en als gewoonlijk komen veel "westerlingen" dan op Waalwijk af. De start vanuit het buurtactiviteitencafé annex ontmoetingsruimte, voormalig wijkschoolgebouw, is het beredruk al vroeg in de morgen. Ruim 500 lopers melden zich. Op het Eindhovense station tref ik mede- benelux-inzender - medewerker Roland Wijers, gaan gezamelijk bijkletsend op weg van Lampegat-Geinhoven , naar Oeteldonk, want dezer dagen hebben gemeenten carnavaleske namen. Een Oetel is een kikker, vraag me niet hoezo. In Eindhoven is het opmerkelijk stil deze morgen . In het station zelf melden zich slaperige gezichten in allerlei costuums uitgedost, op weg naar of van de kroeg. In Den Bosch komt Nicole ook erbij en zo gaan we via Dwergonië, en Kwastenlaand, naar Schoenlapperslaand, zoals komborden ons vertellen in plaats van de gewone komborden. De streek van Den Bosch westgaande tot de Biesbosch is Langstraat genaamd , met een trits dorpen op rij. In meest lintbebouwing. We gaan de oude jaren 20 vorige eeuw wijk uit. Om de veel nieuwere z.g. componistenwijk door te gaan, steken een bedrijventerrein dwars door. Tuinstraat in toch weer een stuk wijk dus, om de stad uit te gaan . Fietstunnel onder vierbaansweg naar Efteling door volgen het z.g. halve zolen-fietspad. In de vetere het wijdse polderlandschap de witte stoompluimen van de Brabantse energieopwekker. Naam slaat op de eertijds leder en schoenindustrie in de Langstraat. Halve zool heet in nederland een niet normale...... Stad uit meteen een wijds zicht op de polders. Parkoersman Rinus, doet wat we al vermoeden. Een geheel nieuwe route, nu door de Langstraat-streek. We gaan nog door een nieuwbouwwijk in de laatste fase. Mooi , dat wel maar verlang toch naar de vrije natuur. Rinus vertelde me van zijn nieuwe plannen en wil graag ook van andere lopers weten , hoe het nieuwtje bevalt. Volg een uitvalsweg op asfaltfietspad wijk uit rechttoe door vlak land , naar Sprang Capelle, waar de zondagserust uitstraalt , vanwege streng protestants gereformeerd dorp, maar ook de streek, overheerst de stilte op straat. We zien een ijslaag in de sloot , ja , hoewel helder stralend weer danst de temperatuur rond het nulpunt. We komen aan de buitenrust der club, genoemd naar overleden verenigingslid , om haar te eren. Na deze rustplek aan jeugdcentrum dat gesloten is vanwege zondag.....Gaat het door bebouwing Sprang vrij recent met grachten en gemeentetuinen gelardeerd door de bebouwing kris kras en hoekige straten en bruggen, dan wat villa's en oude ex-boerderijen, nu puur voor woongenot, plots een zand-grasweg in met groene boorden , wil zeggen struikgewas en boompjes , wilgenkatjes, riet, anderszins tot weer een weg op draaien. . Toch weer een veldweg in, door kale akkers en weideland. Verspreide bewoning langsheen, met ver weg de koeltorens en witte stoompluimen van de electriciteitscentrale voor de provincie. Polderig hier. Een lange weg brengt ons in dorp Capelle van Sprang. De zaalrust voorzien met uitbundig carnavaleske versiering, geen hoempamuziek , maar de wandelaar overheerst het te verwachten carnavalsvolk. Na rust een woonstraat het dorp uit. En waar zojuist de langere afstanden aftakten komen ze honderden meters verderop weer bij ons op parkoers. Een fietspad op dijk aan , behorende bij halve -zolenspoorlijn van toen, nu een enkele tientallen k.mrs fietspad dwars door de onder-maas- streek. De lijn is ergens begin zestiger jaren vorige eeuw opgeheven. We draaien vandaag nogal eens dit pad op en af..... Gaan op spoordijk achter ruime tuinen en volkstuinen voor aller teelt door , brede sloten weerhouden ons ervan mede door gebrek aan brug of loopplanken om hier vanaf te gaanen zullen we gedurig op de dijk blijven. Ruigte , wilderig , slotenrijk en nat gebied voorbijgaand. Glastuinbouwkassen alom in het benedenland. Mijmer ik over de warmtevangers welke mogelijk een bijdrage middels buizenstelsels, aan de verwarming van huizen kunnen geven. Over energiezuinig en besparen gesproken. Wat actueel is dezer tijden van stijgende brandstofprijzen en vaste lasten thuis. Dan mogen we de dijk af het wenkende groengebied in. En eigenlijk wordt het nu pas interessant , wat opwindender. Het gaat door broekgebied , broekbossen, visvijvers en sloten en plankenbruggen zijn alom aanwezig. Een vogel-uitkijkhut. Welig riet en rietboorden , canadabomenbossen en wilgenstruiken en bomen, onderbroken met weiden en akkers. Hekwerk in en uit. Beemden doorheen, hier leeft Rinus zich uit. We ontkomen weer niet later het ex-spoor-fietspad te belopen. Achter de lintbebouwing van de Langstraat,-- staat het om bekend-- door, met hun diepe tuinen en eigen teeltveldjes. Langs heggelanderijen, met weideveldjes zien we plots moe schaap, ooi dus, met haar eerste borelingen zowat 20 a 25 c.m. hoge lammeren wankelend staan. Moe is bezig voedsel voor het grut te vergaren , graast onverstoorbaar door. We zijn duidelijk net te laat voor de geboorte. Pa lijkt ertussenuit, geschrokken van die drie dreumels. Moe moet het weer in haar eentje zien te redden. Schitterend gezicht en ik roep naar moe nog proficiat, ge het schôn jong. Moe kijkt trots achterom naar die wandelaars, zo van heb ik dannie goe gedaon? Zo hoort het ook , trots zijn. Komt wel goed met die kleine rakkers en de schapenfamilie. Mooi lente tafereel!... Gaan weer achter huizen aller vorm in een bouwstijl de Langstraat eigen, en om bekend als vooral klokgevels. Wild bos langsheen , krijgen we de "Tonny Goedhart" herdenkings -openlucht pleisterplaats opnieuw in het vizier. Een kop tomaten of andere soep al naar gelang de voorraad , gratis te bekomen met soepbon inlevering. Gratis peperkoek , en de verzorgingsgroep laat het aan niks ontbreken. Altijd vriendelijk , gastvrij opgewekt. Ik hoor aan de tafels en op de banken veelal de echte Hollandse westerse tongval en accent aanwezig. De zuiderling is nog niet boven water, carnaval dus hè... We gaan hierna opnieuw terug west het spoorpad op , om met een draai noord en dan naar oost de beemden en moerassigheid in te gaan. graspaden. Hek door en verder door beemd met rechte sloten er doorheen Dan langsheen een kanaal het dras en vochtig gebied uit de winterdijk op. Recht voor ons de autoweg A59 oost -west onder de Maas doorgaande daarachter zakelijke uitstulping Waalwijk met als achtergronddecor de metalen windmolens die onversaagd doordraaien. Anderen draaien nu door met het gerstenat, de molens zullen ons energie bezorgen. De nieuwe alternatieve tijd. Want; de fosiele brandstof raakt snel op. Een z.g. 60 k.m. wegje is nog even opletten met haastig verkeer, toch nog , ondanks wegdrempels , zonder deuren spot ik wel eens.... Een bermmonument van jong persoon die hier het leven liet in het verkeer. Het gaat onder de vierbaansweg naar de Efteling door die hier vlakbij van de A59 aftakt. Rotonde dwarsend , weer zakelijk terrein langs. Kies gazon als grasweg langs heggenrijen, dan wat nieuwbouw in, overgaand in 50er jarenbouw. Park langs en speel plein over , plaatselijk ziekenhuis voorbij, zoekt Rinus toch weer achteroms bij welgestelden en vindt hij een verdoken liggend park met vijvers en brug , waar lentepiepjes zich aandienen. Ik piepte vanochtend vroeg ook, niet vanwege de lente op komst , maar met een stevige kuch waren mijn luchtpijpen weer opengesteld. We horen het gebonk en lawaai van een door de stad trekkende carnavalsoptocht, fanfare's kapellen en kunstmatige en electrische muziek, die gaande is, en alom ligt er confetti en slingers op straten en boorden. Soms passeren we verklede mensen. Het hertog jan-park laten we achter ons. Ooit hertog heerser of regent van brabant. Wat straten weer , voor een cafè staat een groep vierders buiten ons te begroeten al of niet al flink in de jajem of bier. Kleine kinderen staan er ook bij , daar heb ik zo mijn opvoedengedachte bij.... Het gele nat vloeit rijkelijk en we worden nagejuicht en gelald, en aangemoedigd ook. Draai bij deze zaak opnieuw even dat constante fietspad weer op wat telkens vandaag opdook. Gaan even verderop parkje door met standbeeld van een non die tot de weldoenden hier blijkbaar toch hebben gediend, en waar weleer klooster met school gestaan zou hebben volgens bord uitleg. De Nonnekesbrug over zo dit genaamd is, wijk in, waar oud en nieuwbouw vermengd. Kom dan in de oude bouw terug de St.Crispijnstraat in , waar de finish wenkt. Ik had gelezen op mijn papier waar het nieuwe parkoers vandaag naar leiden zou. Bij de eerste rustpost , herzag ik mijn lange afstandplan al. Ben verder met al legende op wandelgebied schrijvende Jaap met vrouw Tilly gebleven. Onze keus bleek later de juiste. Rinus: Je hebt zonder meer je best gedaan en op kleine gedeelten lukte het je ook , enkel, je hebt het gebied hier niet mee gehad vandaag. Maar vast en zeker lukt het je ons als zelfwandelaar en kenner, om ons wat anders voor te schotelen. Vandaag vond ik de vergezichten soms wat saai. Maar voor de rest ; jullie inzet als de verzorgers, en parkoersbeheer , is zonder meer tof! Het is zoals altijd hier , weer een oergezellig nazitten in de huiskamer van de wijk, met een vleug carnavalsfeer. In de bus onderweg terug stappen de carnavalisten met hele troepen alweer in op we naar lavenis elders. In Oeteldonk. Ik ga m'n kuiten weer smeren voor de volgende tochten, anderen smeren de kelen.
Wie weet; tref ik U ook wel eens langs de wandelwegen. Blijven wandelen dus. Houdoe! Peter Heesakkers
