Gele seringen in diverse voortuinen zijn te zien op mijn weg naar de bus. Noemt men dit geen gouden regen. In Duizel vergis ik me bijna bij de juiste halte uit te stappen. Een kleine twee kilometer gaans wandel ik de poorten van een zorginstelling binnen, een groot terrein met verspreid paviljoens. Op dit terrein blijkt ook een laat ik het noemen rommelmarkt in voorbereiding. Kan tussen de vele kramen door de ingang van het ontspanningspaviljoen betreden. Ik stap na de inschrijfprocedure meteen aan. Uit overweging van tijd. Neem tevens een route mee voor de 30 k.m. Je weet maar nooit als je je bedenkt. Buiten de poort van de instelling, moet ik al meteen de berm invluchten voor een razende flinke groep toerfietsers, en ook aan de overkant toert een damesgroep me voorbij. Om de hoek verderop staat de groep stil voor de korte pauze met broodjes. Het is even asfaltlopen. Duik dan een fietstunnel in en kom op een bescheiden industrieterrein in aanbouw. Mag dan al ras een nieuw aangelegd natuurgebied in wat ik me herinner van enige jaren terug toen nog in ontwikkeling, en nu al ver doorgroeid met plassen, sloten, rietkragen jonge aanplant bomen divers. Het ziet er al aardig uit met de begroeiìng. Klim kunstmatige heuveltjes op en af met smalle graspaden. De ecozone genoemd. Voorwaar een verbetering met enkele jaren terug toen we over asfaltwegen naar natuurgebied De Pan op aan moesten. Nu een schitterend intermezzo. Raken even de bebouwing van dorp Hapert aan, en gaan smalle paadjes langs allerlei watertjes, en ruigtegebieden. Het park na een poos weer uit een helling op naar viaduct over de autosnelweg naar Antwerpen, de afdaling weer in, en met een haakse bocht een asfaltwegje in wat met stuurt langs verspreide bewoning, waar twee flinke honden huis en terrein bewaken, maar zich voor mij veilig achter een afrastering bevinden. In de bermen vallen vele soorten distels op die opkomen. Naast andere bloemen en planten. Eindweegs verder gaat het dan De Pan in , een modderig pad, nu en dan bedekt met oude bladeren, maar het is glad en opletten. Opvallend vaak jachthutten in de bomen, onbemand gelukkig. Verderop moet ik door een hek en ga ik door overwegend heideveld. Modderig en graspad veranderen in planken voetpad over overwegend moerassig gebied. Het geluid van duizenden krijsende meeuwen komt me van verre tegemoet. Een enorme meeuwenkolonie, het ziet letterlijk wit van de meeuwen die zich op een grote waterplas bevinden. Een herrie van jewelste, dat is voorstelbaar. Ook ganzen vliegen laag over me heen. Moet een dijkje op met begroeiìng weerszijds, moeilijk te begaan vanwege lastige boomwortels, is het omzichtig lopen. beide zijden water en waterplanten en grassen welke overgaat ene kant water en andere kant heideveld. Kom aan brede heidebaan die me leidt naar een tent rustpost van de organiserende 55 plus club. Het is er goed toeven, en tref nog diverse bekenden, en dan zit je al gauw langer dan gepland vooraf. Heb vanaf hier nog een flinke lus te gaan voor de boeg. De beschrijving laat aan duidelijkheid te wensen over nu laat ik zeggen ook te summier, en de pijlen zijn niet logisch geplaatst, en moet ze nogal eens zoeken, een z.g. T splitsing , wordt niet vermeld, of soms kruising genoemd. Niet te min, het wordt een mooie ommegang, en ik ben zo lijkt het alleen op de wereld. Ga legio paden op laantjes in, en almaar bos in al haar soort aanplanting. Steek weg naar Mol Postel over en ga opnieuw de stilte in. Het is een verademing, dat wel. Tref enige struiken bloeiende brem en divers groeisel. Blad aan de boom laat nog op zich wachten. Moet even zoeken weer want beschreven is een T splitsing, maar blijkt een kruising van paden. Beland aan de bosrand met akkers en velden, en zie op verre afstand klein Kempendorp genaamd Weebosch, behorend bij Luyksgestel. Mag na uitzicht op, weer de bossen in, een laaghangende boom verspert mijn weg, en moet alternatief een route opzoeken, maar geraak toch op de juiste route. Mag een heideveld wijds gezicht omheen lopen. De route op papier is nu zeer beperkt aangegeven, maar ik volg braaf de aangegeven routebepijling. Bepijling is erg spaarzaam maar ik verlaat me op de z.g. gele toeristen routemarkeringen. Kom weer aan weg naar Eersel Mol Postel welke ik oversteek. Brede bosweg ingaand kom ik na de lus weer op de rustpost uit. Was een prachtige ommegang. Na rustplaats ga ik weer de opener heide op, via een betonpad, dan tweesporig zandpad in die me eindweegs verder weer de bossen inleidt. Alleen op de wereld brengt me weer meer dagjestoeristen. Dool weer veel paden in of door, en bereik plotseling een punt waar vanaf het snelwegviaduct mijn ronde door De Pan begon. Ik moet terug het viaduct van weg naar Antwerpen over, en onderaan talud draai ik weer paden in langs een enorm transportbedrijf gaande, zie vele tientallen trucks. Nou ja meer dan tientallen, een duidelijk goed florerend bedrijf. Motorgeronk wordt mijn deel, en ik zal een crosscircuit omheen moeten gaan langs parkeerplaatsen. Niet prettig om aan te horen, in groot verschil met de stilte der natuur welke ik achter me laat. De route leidt me zelfs vlak langs het crossparkoers, en we zien de motorcrossers over de kunstmatige heuvels springen. Verderop zal een dicht bos het geluid isoleren. Wel krijg ik een bosweg te gaan welke totaal vernield is door boswerk machines, en een modderige bende. Later wordt het pad verhard met vermalen puinsteen. Het wordt toch nog een aangenaam eind van de route. Gaan de boswerken voorbij met uitgedund bos en percelen kale vlakten van de bomenrooi. Kom aan een slagboom welke duidelijk crossverkeer moet mijden maar ziet men vond een zelf gevonden en gecreèerd pad om toch in de bossen te komen. Dan herken ik de weg aan het begin van de route welke me tegen de richting naar naar de finish brengt, en draai de ingang in het terrein op. De markt op de binnenplaats is in volle gang. Ik ga de kantine in me afmelden. Hoor plots een bekende stem achter me ter begroeting. Kijk om, en tref Willie uit Arendonk, hij finishte vlak achter me. We drinken er samen nog een op en hebben nog een geanimeerd gesprek over koetjes en kalfjes. Willie geeft me nog een lift naar de dichtstbijzijnde bushalte, en draait de weg naar het Vlaamse land op weg naar thuis, onder dankzegging. Deze dag was zonder meer een goede gok. Het was gister nog gissen en een keuze uit drie- vier andere tochten. Het was vandaag absoluut een prachtige tocht, door het natuur en vooral bosrijke Kempenland. Andere organisatoren dan gewend hier, maar ze zijn cum laude geslaagd, in overname en opzet. Ik mocht ook onderweg de routemensen die de pijlen gingen ophalen nog uitvoerig bedanken voor een voor mij zeer geslaagde wandeldag. Deze week woensdag wacht mij een tocht vanuit Leende, en komende zondag de tocht van OLAT vanuit Vessem. Ik kijk naar beide erg uit. Natuurschoon en rust verzekerd. Tot dan geachte lezers. Een wandelgroet. Houdoe, tot volgend keer. Peter Heesakkers.
