Dit vraagt enige uitleg vooraf. Er zijn in de regio Eindhoven vele wandelroutes uitgezet door medewerking van het SRE het samenwerkingsverband van de regio Eindhoven, met nummerpalen volgens routenr. welke men naar believen kan uitbreiden , of splitsen, en van waaruit men van nummer-route naar nummer-routepaal kan lopen, welke tussen deze nummers door met ook weer drie- hoekige pijlen die de looproute aangeven, rechtdoor, linksaf, rechtsaf, naargelang de driehoekspunt staat. Een simpele manier van route uitzetten door en voor de organiserende wandelclub. Deze pijlen en palen staan jarenlang op hetzelfde punt dus, en zijn even zovele jarenlang te combineren. Je creëert het summum van een mooi natuurparkoers, zónder dat de club al te veel pijlen zelf behoeft uit te zetten. Ik verwacht er zonder meer veel van. Zo dacht ook Gonny , { ja van Jos }, de mede-inzendster van foto-albums op Beneluxwandelen er ook over. En zo was de afspraak om per bus te gaan gauw gemaakt. Het is enorm druk op het busstation, werkpendelaars en scholieren vooral, maar toch weet ik haar te ontdekken. Gezamelijk zetten we onze reis in naar Valkenswaard. Bij aanmelding krijgen we een routebeschrijving mee, waaruit blijkt, dat we de routes kunnen combineren , naar elf afstanden.... Besluiten eerst de route van 6,2 k.m. te gaan, lus dus. De startgelegenheid ligt aan de autoweg naar Eindhoven, maar we gaan achterom al meteen de rust, en ruimte in. Meteen al te midden van de bossen. Het eerste ven dient zich al aan met het waarschuwingsbord "Blauwalg". Aan ons niet besteed, zullen niks met het water zelf van doen krijgen. Hebben al meteen mooie bospaden te gaan en zien de eerste vennen, hierna een droge sloten gebied, over de dijken , randje noord dorp, gaan randweg over, villawijk rijkelijk groen binnen , om op een veldweg te geraken rand bebouwing. Dame met vervaarlijke hond, passeren we toch veilig. Een doorgaande weg naar Leende komt in zicht , gaan onderlangs talud , even twijfel omdat er twee pijlen een richting aangeven. We gokken op links aanhouden, weg af naar een graswegje tussen weilanden door en weer een ven, in de verte zien we zwanen. Het is hier ruim zicht , en fantastisch mooi, met diverse watervogels, schitterend omboord met de natuur.
Wandelen over een dijk naar een vlakke smalle brug , die ons met een omslag naar een klauterpartij en een uitkijktoren brengen, over die wijdse ruimte. Gaan dan weer het bos in, achter een afrastering van een grote golfbaan, en slingeren op de startplek aan. Hebben al meteen een goed gevoel wat het worden zal vandaag. Gaan nu door voor de 7 k.m. ommegang. Deze geeft wel de route aan met pijlen van de club. Dwalen paden en boslanen in en door, breed, smal, kruisingen, splitsingen , het is een prachtig , boeiend geheel. Blijven een poos langs een riviertje mee kronkelen, de Tongelreep, een zijtak van de Dommel. Gaan nog een massa rododendronstruiken door, door een greppel, en komen aan akkerbouwland en weiden uit, waar we vlak tegen het beekje de tent-rustpost der club neerzijgen aan de tafels. Als immer gezelligheid troef hier, vele bekenden, en bij vrijwel alle clubleden, al bekend als de bonte hond, herkenning en korte gesprekjes en begroetingen. We gaan hierna een bruggetje over, en de land en tuinbouw een veeteelt ruimte in, langs wat huisjes en een boerderijvilla in aanbouw. Wat divers weidevee, gaat het opnieuw de bossen in, even enerzijds akkers en weiden , maar dan toch. Volgen weer allerlei knooppuntpalen en nrs. tot aan autoweg A2 de weg naar Maastricht, tot horecarust, wat vroeg weer, en slaan we over. Moeten teruglopen even en treffen daar in de bosrust een tweetal beschonken lieden met blikken bier aan de mond en met dubbele tong sprekende, naast hun fietsen. Even kort een praatje, voor zover het kan in hun omstandigheid, maar veel zinnigs komt er niet uit. Beantwoorde wat vragen van ze, omtrent onze wandelonderneming. Niet hun ding vinden ze; Tsja..... We vervolgen maar. Draaien zowat helemaal om opnieuw een prachtig ven heen en struinen allerlei bospaadjes door, om weer de ruimte van het landschap in te gaan, later. De Achtereindsestraat loodst ons door landerijen allerlei naar de tentrust terug via wegjes die we nu even tegengestelde richting moeten gaan, maar toch een ander beeld weer. Wil nog een buiten de draad geraakte kip achterna om te vangen en over te zetten, maar geef het al gauw op. Het beest rent een wereldrecord hardlopen tijd, en daar ben ik niet tegen opgewassen, de andere kippen en hanen roepen me hilarisch toe bij deze mislukte onderneming. Er loopt ook nog ander klein vee en pluimvee rond op het erf. Ze hebben duidelijk plezier in mijn actie. Na de rustpost in het weiland aan de oevers van de beek, en de gesprekjes vervolgen we. Krijgen eerst nog wat landwegjes onder de voeten, om opnieuw de bescherming van het bossenwerk op te zoeken. Weer bochtig en soms klimmend en dalend over oude vroegere zandverstuivingen nu. Moeten tussen verkeerwerende paaltjes door, en langsheen opgeworpen aarden wal, en opnieuw langs een ven, en langs en door ruigten en rietkragen paden. Padwerk stuurt ons door bosgebieden, met afwisselend wat verder wegkijken mogelijkheid, om almaar weer opnieuw opgeslokt te worden door bush-achtige paden netwerken. Komen weer achter het golfterrein uit en men laat ons nog eens klimmen en dalen door het bos over oude duinen. Gaan even asfaltweg over om verderop weer de bush in te moeten gaan. Geraken zo in een boswandelpark aan een vooroorlogse stenen bank, waarvan een ingebouwde steen ons vertelt, dat deze bank geschonken is door Anton en zijn vrouw Philips, een beroemd voormalig industrieel, en dit bosgebied omdoopte tot het Philips De Jong- wandelpark, gelegen aan de door hen ook aangelegd golfterrein. De bank heeft de tand destijds ruimschoots goed doorstaan. Gaan door langs opdrogende vennen, ook een gevolg van de tijd , dat we almaar meer aan waterhuishouding doen. Dan komt plots de finish tussen het groen in zicht en horen we ook het aldoor daverend verkeer aan de voorzijde van deze uitspanning. Daar zijn we deze tocht prima van verschoond gebleven toch. Einde van een práchtige natuurtocht van begin tot eind, letterlijk. Die paaltjesroutes, zijn het summum van natuurgenot en rust . En een gemak van uitzetten en volgen. Wel was het aldoor goed lezen om tijdig de splitsingen te zien, en te volgen, maar het kostte de route-uitzetter{s} , weinig bepijling uitzetten. Een goed experiment. Een natuurtocht van de bovenste plank, om in te lijsten. Jammer dat het deelnemers aantal het nogal af liet weten op de normale werkdag overigens. Was deze tocht in het weekeinde, waren het er vast meer geweest. Er waren nog al wat vlaamse deelnemers, en zelfs een man uit Bonn{!} Duitsland.... Een pluim of oorkonde voor de uitzetters der route. Gonny en ik waren het ook eens , dat dit een prachtige dag was. Gonny had er anderhalf uur bussen opzitten, en voor over, om hier te geraken, en nu dus terug. Wát een liefde voor een hobby! Een wandelaarster in hart en nieren die het met haar man over heeft om wekelijks ons van ook hun tochten te laten genieten op de wandelsite. Beneluxwandelen. We trachten het spitsverkeer ook op het busstation voor te blijven , wat ons maar ten dele lukt. Gonny en Jos hebben voor morgen de Voerstreek in petto. We kijken terug op een schitterende en gezellig koutende wandeldag, over vooral wandelzaken.
