Ik heb mij sinds jaren voorgenomen het wandelen in het derde weekend van Juni te laten voor wat ze is en te kiezen voor een voettocht in processie van Valkenswaard naar Handel welke plaats gesitueerd halfweg is tussen Gemert en Boekel, en neerkomt op een tocht van dik 40 km. per dag, hoewel de terugtocht van de tweede dag beslist langer uitvalt om verkeerstechnische redenen. Komt bij nog dat even voor Nuenen de route omgelegd was vanwege intensieve wegwerken, en de route desondanks niet ten nadele uitviel. Ik besluit van thuis uit de eerste kilometers ter compensatie qua afstand de stoet tegemoet te lopen, tot hun eerste stop aan de rand van Eindhoven. Ik was kennelijk niet de enige die zo handelde. Vernam o.a. dat iemand uit Best zelfs een deels eigen route ondernam om zo bij de wandelstoet aan te sluiten. Ik sta ruim op tijd in Eindhoven aan de wacht op de komst van een zeker 2000 lopers. Daar even wat warms tot me genomen en daar klinkt na een klein half uur de trompet, van een grote harmonie op vertreksein. Ze zijn stipt in hun schema, tijden van doortochten, en zo nodig wordt het tempo aangepast. Welgemoed gaat het legioen weer op stap, onder de tonen van een erg groot looporkest, samengesteld uit diverse streekfanfares en harmonieën, en muziekliefhebbers als ook orkesten. Dat geeft een flink geluid dus. We gaan een grijs Eindhoven uit en gaan via zuidelijk deel van de stad, naar het oostelijk deel ervan, door nog vroege uren en goeddeels verlaten straten. Omdat de rijen waarin we lopen wat breed uitdijen en maar een weghelft mag innemen grijpen begeleiders in, dat we in rijen van vier hooguit vijf personen naast elkaar mogen gaan. Niets mis mee. Een lange aaneengesloten stoet gaat spelend en zingend op Nuenen aan, bekend als verblijfplaats van de roemruchte schilder Vincent van Gogh, en daarin laat het dorp zich toeristisch niet onbetuigd. De bevolking daar wacht ons enthousiast op, maar we verblijven er maar een half uurtje waarbinnen ieder zijn ding doet als drinken en fourage. De trompet waarschuwt de menigte, dat we weer opstappen, en zet de lange wandelstoet zich weer in beweging. Het dorp stroomt weer leeg en het leven herneemt weer zijn dagelijkse gang. Langs allerlei v.Gogh herinneringen en monumenten gaat het al zingend Nuenen uit. Een landweg naar Gerwen en een mooie bosweg op Lieshout aan over een erg breed fietspad weliswaar. Lieshout als bekend brouwerijdorp, daar is een uur pauze gepland. Heeft er o.a. mee te maken om een hele stoet paarden die huifkarren voorttrekken achteraan de wandelstoet, dat wel, om die beesten te fourageren. Paarden prachtig in tuig als koperen belletjeshamen op hun koppen en lijf. Fotografen onderweg zijn verzot op zulke plaatjes van een eigenlijk vergane glorie van vroeger tijden. Na Lieshout waar verbroedering op straat pleinen floreert onder lopers en bevolking alsook in de verscheidene etablissementen, gaat het via landwegjes op Beek en Donk aan, en daar de verkeersweg op naar Gemert. De weg wordt voor ons afgezet , verkeer moet geduld hebben of andere wegen zoeken. We zagen het al Lieshout uitgaande, een zeer zware lucht komt opzetten, en daar in de verlatenheid van het open landschap, krijgen we de volle laag regen, maar we lopen stug door. Alles in plastic gehuld. Pas wanneer we Gemert binnengaan stopt de regen en zoekt men droge wegdelen op tussen plassen water alom. In Gemert worden we weer enthousiast door de bevolking begroet met een hartelijk welkom. Ook na een half uur zet de stoet zich weer op een groot plein in beweging voor de laatste kilometers, door dichte rijen mensen langs de straten. Ik word voorzichtig toch, mijn knie protesteert, en voorzichtigheidshalve stop ik en neem de bus terug naar mijn woonplaats. De volgende ochtend, kan nu wat langer uitslapen en herstellen, reis ik weer af naar Gemert, en omdat Handel niet meer tijdig bereikbaar is voor me, besluit ik me daar na de pauze in de stoet aan te sluiten voor de terugtocht naar Valkenswaard, doe ze die drie a vier k.m. kado. Sta nog even vragende pers te woord, die klaarstaan met apparatuur, en geef hun info omtrent verloop en route van de tocht, en andere info. De tocht gaat via slingerstraatjes het dorp weer uit op weg naar Beek en Donk, de autoweg op. Gaan over kanaalbrug en steken laatstgenoemd dorp dwars doorheen onder klokgelui, elke doortochtplaats luidt haar klokken, gezang en muziek van looporkest en tussen mensen die ons belangstellend al opwachten. Maken buiten dorp een haakse bocht door het landschap en zien zo de lengte van de stoet wandelaars voor en achter ons, en daarachter de huifkarren. Een fenomenale blik. We gaan op het bierbrouwersdorp Lieshout aan. Informeer daar bij ouderen op een bankje of de eertijds fameuze wielrenner, uit Lieshout, Piet Damen, eind vijftiger begin zestiger jaren vorige eeuw ook nog bestaat. Jawel een hoge ouderdom heeft ie maar nog springlevend, blijkt. En nog altijd trots op hem en gewaardeerd. Na een uur pauze zet de stoet zich weer in beweging. Dorpsvolk doet ons warm uitgeleide. Zien buiten dorp de amechtig lange loopstoet de kanaalbrug opklimmen, en weg vervolgen dalletje in op weg naar Gerwen, c.a. Nuenen, ook in die dorpen wordt onze aantocht en doortocht met klokgelui, begroet, via weer die mooie bosweg. In Nuenen wordt ik per auto door een neef opgewacht en bij hem thuis genoodt . Wim wenst me per auto weer naar de route terug te brengen, na verwijlen, en zijn we net op tijd want de stoet komt er alweer aan. Een hartelijke groet er afscheid en ik voeg me weer in de onmetelijke rijen, door gehucht Opwetten langs de watermolen die Vincent van Gogh nog geschilderd heeft, de gemeentegrens gevormd door een zijrivier van de Dommel, gaat het op Eindhoven aan. Een vierbaans verkeersweg wordt voor ons afgeblokt tijdelijk. Stappen oostzijde de stad weer in, een oud raadhuis laat een schril oud klokje luiden tijdens passage en even verderop een oude grote dorpskerk, uit de tijd voor de annexatie door de stad. We gaan over een der langste straten van de stad, kruisen twee overwegen, en houden een stop van half uurtje bij een grote sporthal. Volgen daarna de weg naar dichtbij het stadscentrum om af te draaien op zuidelijk deel der stad aan, de weg die ons stad uit zal voeren. Er wordt wat afgebebbeld in de gelederen, over allerlei onderwerpen onderweg nu en dan onderbroken door het orkest, wordt volle borst meegezongen. Gaan de zuidwaartse weg af, buiten de bebouwing, om via een groenige weg, veel schaduw , nu en dan broeierig achter grote sportcomplexen doorgaand door de Genneper parken, viaduct onder E34-A67 doorgaand de bebouwing Aalst, gemeente Waalre te bereiken, waar een warme belangstelling ons begroet. Hebben hier voor het laatst pauze in een enorme evenementenhal, waar warme en andere hapjes en dranken genuttigd kunnen worden. De beheerders van de etablissementen onderweg verdienen goud geld in korte tijd, van trouwens wel hard werken. De stoet zet zich nu in beweging onder opgewekte geluiden, want nu nog maar 5 k.m. te gaan. Rijen mensen staan ter begroeting van ons langs de route tot ver het dorp uit, onder muziek en weer klokgebeier. De belangstelling onderweg geeft een warm gevoel. Een oneindige rijen fietsers spoeden zich langs ons op een fietspad richting Valkenswaard , om ons daar bij aankomst welkom te heten. Het welkom slaat alles daar in die gemeente. Rijen dik staat het volk, in bewondering voor de ruim 80 k.m. wandelaars of pelgrims te begroeten, ieder zingt, klapt mee, en de muziek is veroordeeld tot een lang optreden van stadsgrens tot later in de kerk in het dorpscentrum, aan een stuk. De binnenkomst in de stad voelt warm, mens uit het publiek omhelzen deelnemende bekenden en mogelijk vrienden en familieleden, en begroeten hen hartelijk. Het is indrukwekkend zonder meer. Hier en daar ontdek ik huilers langs de route en in onze gelederen. Wij mogen als deelnemers het eerst de kerk in waar we als haringen in een ton geraken, er wordt gezongen en ritmisch geklapt tot het orkest de kerk binnentreedt. Het dak gaat er af, zij krijgen ook een warm ontvangst, vendeliers trekken door het middenpad, het priesterkoor raakt mudvol, de kerk dreunt en trilt op haar grondvesten, door gezang en muziek. Het is allemaal zeer indrukwekkend. Pelgrims huilen her en der van dankbaarheid de tocht volbracht te hebben, en emotie, waarvan de meesten veruit geen wandelaars als de gangbaren zo genoemd, zijn. Volgen wat korte toespraken en welkomstbegroetingen, worden hulpdiensten, organisatoren, en zo meer extra genoemd en bedankt onder klaterend applaus en gejuich. Wordt nog kort gebeden, een laatste muziek/apotheose, en de kerk stroomt weer leeg. Men wil naar huis. Vaderdag vandaag. Het is dat ik deze tocht en de saamhorigheid en behulpzaamheid onderweg en de sfeer onderling als met het publiek, geweldig waardeer, en er ook telkens naar uit kijk om dit mee te mogen kunnen maken en te beleven. Een belevenis is het. Een zijstap in de reguliere wandelwereld, maar toch het trekt elk jaar velen uit de wandelwereld als die wij ervaren ook aan. Het warme gevoel dat het wandelen als eenheid smeedt, het bij elkaar zijn, gezamenlijk optrekken. Dat gevoel van een zijn en samen op weg, dat trekt me. Het is dat gevoel dat ik op de reguliere wandeltochten wel eens mis. Men heeft altijd haast, is teruggetrokken, snel op weg, liefst alleen. En het gezellig nablijven schiet er bij velen tekort. Alhoewel ik niet bepaald een pelgrim ben, of geloofsbelever. Dit evenement brengt mensen samen en op weg. Beste lezers. Ik ga me vanaf nu stilaan voorbereiden op een groot honderdjarig wandelfeest de derde week van aankomend Juli. De Nijmeegse Vierdaagse . Zie www.4daagse.nl. Ik groet jullie weer van ganser harte. Houdoe! Tot volgend keer. Van Peter Heesakkers.
