Het is erg laat geworden gisteravond met een verrassingsparty en een tegelijk grote familie-reunie, en ja om alle neven en nichten terug te zien , is oergezellig natuurlijk. Betekent meteen ook dat mijn aanvankelijke planning omgegooid wordt. En evengoed toch weer vroeg uit de veren. In de bus dus, geen bekenden te bespeuren. Ik laat het landschap aan me voorbij glijden, met alle nattige toestanden van dezer dagen. Akkers , weiden en velden staan onder water, en de sloten en beken hebben hard labeur om de waterstand weer op normaal peil te krijgen. Ik mag zo onderweg naar Gemert een weinig droog parkoers verwachten zo lijkt het. We zullen wel zien. De inschrijving in het clublokaal gaat soepel vlot. Ga meteen oud-Gemert centrum door langs rustende horecazaken . De stilte na de stapavond is weer gekeerd. Draai van doorgaande dorpstraat een smalle steeg in , met huisjes ,en heggen van beuk , meidoorn liguster buxus en conifeerhagen , tussen kleine tuinen en dokkeren over smalle kasseiwegjes daartussen. Bedenk dat hulpdiensten in geval vàn , een bereikbaarheidsprobleem kunnen hebben. Zo smal dus dat er amper een wagen past….Steegje in en uit gaat het , met duidelijk verhalen uit de eeuwige geschiedenis van dit dorp. Antieke lantaarnpalen , oude halfhoge erfafscheidings muren. Droom weg naar de tijd van toen. Stuiten op oude kloostermuren van zeker honderden jaren oud , toen de monniken nog hun eigen voedselteelt voorzagen, en natuurlijk het kloostergebouw imposant aanwezig. De velden en tuinen nog daar. Kom aan de kasteelgracht met twee parallelle lanen , een van oude beuken en de andere oude knoestige eiken. Met respectievelijk asfalt , maar ook oude kuilige klinker zeg maar kasseienweg. “Kinderkopjes”. Draai langs kasteel heenweg via akkervelden en andere teelt , een jonger beukenlaantje in , fijn grintig nu op de ringweg om dorp in buitengebied aan. Dit over , en dan zijn we echt in het buitengebied. Even wat oplopen met een Boekelnaar van vlakbij wonend , kuieren we door landerigheid met opmerkelijk veel wilgen en knotwilgen rijen bomen. Rietkragen en gesnoeide bermen over asfalt nog langs leuke huisjes en boerderijen oud of jonger gedateerd . Sloten dikwijls tot de rand vol water, soms stilstaand , soms wild stromend. Veel watervallen en openstaande sluizen in die sloten en velden half of geheel blank staand. Draaien dan echt de velden in door karrenspoor wat ook het padnaambord heette. Zompig , drassig , modderig en dus mijn oppasradar vanzelf installeerd. Langs wildgroei boorden riet vooral en opmerkelijk veel snoeiwerk in de bermen van toch erg jonge bomen en struiken. Jammer toch ; van de houtwallen. Wat het landschap toch siert. De reden ontgaat me totaal. Noch het nut ervan. Het is ver wegkijken hier , open landschap en zelfs de kerktoren van Gemert is nog te zien en ook te horen. Zal door de wind gedragen worden. Klokgelui. Want wind staat er erg veel. Vaak hoor ik ‘m door de bomen donderen zeg maar. Door allerlei akkers en maisstoppelvelden gaat het , bijna geen vee in de wei. En vogels zijn ook bijna niet te horen of te zien op een vlucht ganzen na dan. De natuur rust uit. En toch…. Ik zie een hazelaar bloeien! {Wat vroeg}? Die mogelijkheid is er lees ik ‘s avonds. Het is de vroegste bloeier zo leest het. Nu volgen lange wegen asfalt, en ik denk later onderweg dat parkoersman geschrokken is van de nukken van de winter voorbije weken en nu alert is op ondergelopen gebied, en een voorschot genomen heeft en de route drastisch aangepast. Het gaat langs boerenhoven en bedrijven aangaand. Langs wijde blik akkervelden en weiden en sloten vol water en snelstromende beken. Een hele rij smalle boomstammen tot zowat drie meter tot boven de grond afgezaagd trekt de aandacht. Peppels vast en het waarom zò… Ontgaat me het nut ervan. Rustiek boerenland glijdt de wandelaar voorbij met ver wegliggend bos en de torens van Erp en Boekel zichtbaar aan de einders. Bij een openstaande koeienstal wordt ik luid loeiend begroet. Preivelden zo ver het oog reikt, meest met wit dekzeilen. Staat de winterkost. Het asfalt vol scheuren en brokkels. Zou dit een aardbeving zijn geweest?... Kapel van Esdonk een buurtschap voorbij , en begrip in de streek als bezinningsoord. Ben ik Boekelnaar kwijt.
Het open landschap raak ik eindelijk kwijt, gehuchtje door met groepsverblijf en resto. Gaat het weg naar Erp over rivier de Aa , gemeentegronden van Veghel op. En eindelijk draai ik een bospad in rand bos dan. Zand dus onder de zolen. Raak aan de klets met Hans uit Deurne { bij Helmond}. Opmerking van weer en parkoersen bindt ons de rest van de dagtocht. Draaien bosweg af door groenigheid op een bosnatuurhut af , en dit herken ik als eerdere rustpauzes uit andere tochten. Het oogt van binnen als een klein natuurmuseum met foto’s , uitleg, en opgezette dieren o.a. Het is er flink druk , en een deel zoekt zijn/haar heil buiten in de tuin bij 13 graden toch. Het is een gezellig geroezemoes en dat noodt tot langer verblijf. Zal een half uur geweest zijn, maar dan toch in de hoeven gegaan. Hans mee. Wat bos door. Fietspaden volgen links en rechts gaand, houtwallen en toch ook weer drastisch , te, gesnoeid. Vredig weidevee vooral schapen , bokken , geiten pony’s paarden voorbij, komt dorpje Boerdonk ; “Kern met pit” beweert bebouwde kombord. Er staat een enorme schildersezel langsheen , kennelijk had er een bord op moeten staan , maar…. Gaan dorpje dwarsheen door. Houtkachel {stoof} rookgeur verspreidt hier. Energiezuinig dus ook op het platteland. Buiten dorp gaan weer einde kombord met opnieuw een drie a vier meter hoge schildersezel nu met carnavalesk bord. “Zandhazenrijk”.
Laten Boerdonk achter ons weer landweggetjes door, langs aldoor nattig landschap. En volle sloten smal of breder. Watervallen door hoogteverschillen die het oog nauwelijks bevatten toch. Servèe en Marianne spurten ongemerkt naar me in , komen langszij en met Hans gaan we gevieren door al bepratende van vandaag , het parkoers , en wat kwam wat ging wat bleef binnen wandelland. Toren van Beek& Donk , deze van Donk nu gefuseerd met Laarbeek. Ver weg nog zichtbaar. Struinend door opnieuw open landelijk . Bomenwegjes van beuk , linde en wat al. We zijn het gevieren gauw eens dat het vandaag anders dan anders is hier. Aangepast parkoers denken we. De zon begeleidt ons richting Gemert terug langzaam inmiddels. Weer huisjes en hoeven langs en bijhorende akkers en tuinen. Rondom Gemert-weg over langs stallen vee , en weer kasteellaan in met oude buurthuizen van mogelijk medewerkers broederabdij hier ooit. Moeder Maria met kindje Jezus op de arm aan een der huizen in en nis uit wind regen en ander weer beschermd , gaat het weer tegendraads kasteel tuinen en muren langs, de laan af met beuken en eiken knoesten rijen de kasteelpoort uit dorpsstraat Binderseind in zowat recht op het clubhuis af. Daar is het na afmelding nog goed toeven en napraten en de laatste nieuwtjes over wel en wee van ons of wie ook en herinneringen ophalen gevieren. De onderdanen verrieden dat er gisteravond wat anders te doen viel. De kleine uurtjes hadden hun tol geëist. Terugkijkend op deze tocht: Toch heel anders gewend hier, zal dus wel het weer en de herziening van bange parkoersman zijn geweest die te elfder ure z,n plan moest trekken. Vooruit ; het zij ‘m vergeven. Het weer heeft kennelijk ook de wandeltochten qua parkoers en deelnemersaantal in de houtgreep gehad alom. Nu zondag kijk ik uit naar Bakel ; {Olat} , daarna staan Deurne en Someren op de rol, en dàn {?} Komt tijd komt raad. Blijven lopen; dan zien wij elkaar vast ook wel eens langs ‘sheren wegen en paden dwalen. Afspraken zijn alweer gemaakt. M.n. Hans heeft de wandelsmaak te pakken , het wandelvirus ja-ja… En onze Boekelnaar blijkbaar ook. De samenstelling van wandelbekenden breidt weer uit , en dat verandert ook elke paar jaar of decennia. Het leven gaat door….. Houdoe!
