De afkorting van deze zeer actieve club betekent , Groot Veldhovense Atletiekclub. Veldhoven , is gesitueerd even ten zuid-westen van grote stad Eindhoven, en desalniettemin toch verbonden met de stadsdienstbus. Gemakkelijk bereikbaar voor de niet autobezitter dus. Een wandelaar blijkbaar ergens uit het verre westen des lands, blijkt dezelfde bestemming te hebben, en na vraag aan de buschauffeur, kan ik hem geleiden naar de startplaats en waar uit te stappen. Aan de uitstaphalte gekomen zet deze er een spurt in echter, waar ik nog op stoom moet komen. Na een tiental minuten gaans laat ik me geleiden door een luidsprekergeluid, die duidelijk wedstrijdelementen verkondigt. De atletiekclub houdt tevens activiteiten als waar deze oorspronkelijk voor bedoeld is, op deze vroege zondagmorgen. Ik betreed een schitterende accomodatie met eigen cafézaal, waar het goed toeven blijkt, en de prijsvoering zonder meer populair genoemd mag worden. Het is daarbinnen een levendige bedoening. De inschrijving gaat vlot en ik trek nog even mijn dunne jack uit want vandaag is een recordwarmte voorspeld al is het in de vroegte nog enigzins frisjes als ik de reis hiernaartoe aanvang. Mijn zonnebril en kleppet op ga ik in zomers tenue op weg. Langs de atletiekbaan van hun goedvoorziene sportpark, schrik ik me de weet ik wat, bij een startschot en stormt een groepje atletiekers weg. Het is er overigens levendig druk daar aan het veld en zijn banen. Ik doe het toch maar rustiger aan, en laat het terrein marcherend achter me. Ben meteen in den buiten van schoolterreinen en een recente grote woonwijk, temidden van de natuur. Krijg anschluss met een fitte zestiger, die meteen ook kond doet van zijn voorbije zorgelijke tijd en nu zijn ontspanning heeft gevonden in activiteiten als wandelen. Wandelen reinigt de geest, en zet je zorgen aan de kant. We gaan door open enigzins golvend terrein, velden met verwaarloosd groen en akkers, groepen bomen her en der, en in de verte aldoor opstijgende witte vogels van een naburig vliegveld. We zijn er gauw aan gewend. Ons routepapier vermeld geduldig en exact alle wandelpaden, die we te gaan hebben, onder een stralende en dus zonnige hemelzwerk. De omschrijving zeer nauwkeurig, houd ik bij de hand, en vink de regels aan welke ik betreed. De pijlen zijn conform papier genummerd, en zelfs de meters tien tot honderdtallen staan erop vermeld. Met de route is duidelijk een kenner bezig geweest. Gelukkig is veel schaduw onderweg voorzien, door bossen en wegjes met bomen, maar zand en graspaden overheersen toch deze route door een schitterend Kempenland, her en der een akkerveld, tuinbouwgewassen, ruig begroeide velden het parkoers schakeert voortdurend. Ik ben helemaal in mijn element met dit parkoers. Alom rust ook, enkel verre kerkklokken zijn hoorbaar. Moet naast paden ook een droge sloot door onder oude beuken en sparrebossen. Bossen rijk geschakeerd met diverse boomsoorten en percelen, nu en dan onderbroken, met veldjes. Ik passeer enkele grafheuvels uit de merovingische tijd en préhistorie, hier opgravingen van urnen en wat dies meer zij uit die tijden. Overledenen werden onder koepels begraven, en kregen nog vanalles mee, voor op weg naar het hiernamaals. De parkoersen zijn in lengten ruim bemeten, maar daardoor ook byzonder mooi, mooier dan een afgepaste afstand, maar als ik op de open veldrustpost mijn kansen bereken op langere afstanden besluit ik toch maar voor een goede middenafstand welke trouwens ook langer uit zal vallen. Het is gezellig en druk op de veldpost, ik bemerk wel dat de grote meerderheid voor nog kortere afstanden lijken te kiezen gezien de warmte bijna 27 graden. De warmste dag sinds begin van de metingen in 1901 op deze datum zo verneem ik bij thuiskomst. Ik ga weer in de hoeven en ik krijg een zonder meer schitterend parkoers voorgeschoteld. Een dubbele boskruising zet me even op verkeerde benen, en als ik dat bemerk maak ik rechtsomkeer. De bepijling is niet altijd logisch, en vergt soms wat zoekwerk om deze toch te ontdekken, maar soit. Een mooi ven krijgen we ook erbij en verder trippel ik allerlei boswegjes en paadjes door, T-splitsingen kruisingen Y-splitsingen, spokkelhoutpaadjes, graspaadjes zijn wandelaars deel, door een rustieke omgeving, en snuif boslucht op. Geniet met een grote G. Passeer weer grafheuvels aan onderste randen met palen omringd, min of meer ronde bulten zijn het. Kom door gehucht Half Mijl genaamd. Na een kruising door bouwland even in de volle zon, en trek mijn pet lager over m'n voorhoofd. Lille noemt een bord, aan een wegje. Een sportpark achterlangs dat zonder meer bij het dorp Vessem hoort. Na weer een poos boswerk beland ik in een ruimte met lage groeisels, die blijken ontstaan uit het vroegere Groot Vessems Ven, ook wel "meer" genoemd, die door de groeiende waterwinning, droger kwam te staan, en wandel nu over de bodem waar eertijds water stond. Ik krijg een kunstmatige heuvel te beklimmen door middel van een natuurlijke trap, welke me een schitterende uitkijk geeft, over het restant van het toen nog grote meer. Vanaf een afgevlakte top. Het water is diep blauw. Daal aan de andere kant heuvel weer af en ruil open ruimte weer in voor bossen. Een ven nog en oud donker sparrenbos door. Mijn blad put uit door almaar bospaden te benoemen, en na wat k.m.rs doemt er een breed bospad op met asfaltfietspad erlangs, en uiteraard fietsverkeer, welke ik de ruimte geef door op de brede paralelle zandweg te blijven. Beland weer op de eerder vandaag voorziene veldpost, dus de grote lus. Kan hier gratis mijn schoenen laten verzorgen en of poetsen. Ga na rust langs monument Toterfout, waar ergens vijftiger jaren vorige eeuw veel opgravingen waren welke nu met stenen uitlegpanelen verteld wordt wat men waar en hoeveel gevonden heeft. Bereik weer bewoning wat dorpje Zand-Oerle blijkt te zijn met prachtige brink en wat horeca omheen, op het midden een oud kanon destijds door bewoners ergens uit de velden hierheen gesleept, uit de tweede wereldoorlog, ga niet dorp in maar een boswegje stuurt me ongeveer richting dorp Oerle welke behoort bij Veldhoven en dan coniferen heggenwegjes, prima onderhouden gladgeschoren. Ontdek twee bananenbomen in een dicht begroeide achtertuin, merkwaardig in ons klimaat! Nu komt er een veldenparkoers , langs een pas gehooid veld waar de geoogste hooi in rijen, nog ligt, wijdse blik hier met de contouren van Oerle op de achtergrond, een ander kerkdorp. Loop nu volop in de felle zon, over zanderige wegjes door akkerlandschappen, best zwaar lopen vaak, zo los het zand is. De droogte en de zeer warme tijd van voorbije weken laat bruine { gras} velden zien. Zo ook de bermen. Een grote moderne veldschuur langsheen, zie ik Veldhovense gebouwen aan de einders opdoemen. De lucht betrekt plotsklaps. Kom dan aan de finishplaats aan waar het nog even goed toeven is na afmelding, het is wel rustiger dan vanmorgen omdat het sportprogramma zijn einde heeft gevonden intussen. Neem afscheid van de aanwezigen, en bedank leden en bestuur in het byzonder met alle lof voor een schitterende dag, parkoers en organisatie. Zonder meer voor herhaling vatbaar. Krijg nog allerlei promomateriaal in handen gedrukt met o.a. hun tocht de tweede zondag van November, vanaf Het Witven in Veldhoven. Zie site GVAC.Nl . Een gelegenheid die zonder meer borg staat voor opnieuw een mooie tocht. Op mijn gang naar het dorp begint de lucht voorspelbaar te betrekken, wat overigens in mijn woonplaats beperkt zal blijven tot een niets betekenend buitje. Beste lezers. Ik groet jullie met: "Houdoe" { houd je goed} . Tot een volgend keer weer. Van: Peter Heesakkers.
