Onder een wolkloze hemel, zon, dus stralend weer ga ik van start vanuit de bekende locatie Jagerslust. De zonnebril kan wie weet voor het laatst op de neus. Ik aanhoor het klokgebeier van de monumentale koepelkerk in het kleine dorp. De eerste weg is al opletten vanwege natte bladeren, die een wat gladde aanblik hebben, maar ook voelen. Ik ben gewaarschuwd. Om me heen hoor ik de eikels uit de bomen kletteren. Het voelt nog wat killig aan een echte herfsttocht. Verbazingwekkend is dat de natuur weliswaar verkleurt, enige boomsoorten er al kaal bij staan, maar anderen als de eik koppig hun bladeren vasthouden. Ik verlaat het kleine dorp snel, een zandwegje in, de velden door. Een schoorsteen op een oud huis verspreid een houtlucht vanwege de stook. De toeristische routemarkering vermeldt een poos de Onderduikersroute. Het pad biedt enige tijd rul zand. Even blijft het landerig met kleurende herfstig ogende vergezichten. Akkers met geoogste maïs en stoppels, en keurig geharkte zanderige velden. Een motorrijder passeert me in eerbiedig respectvolle snelheid, en zet er eenmaal me voorbij een snelle spurt in. Ga weer even bos uit pad langsheen bosrand en velden wijde blik tot aan een asfaltwegje, wat ik na een honderdtal meters weer ga verlaten. Een peloton mountainbikers, daar ga ik voor aan de kant, want afremmen en bellen {fietsbellen } , bezitten zij doorgaans niet. Zij spoeden voort. Ik kom aan een splitsing waar het even raden is. Pal of scherp naar links klopt niet met de omschrijving een blauw wit lint in de bomen geeft de route aan i.p.v. bepijling. Rechtdoor pijlen kent men vandaag kennelijk niet, en vergt soms zoekwerk. Wat later moet ik inderdaad scherp links in vanaf even een asfaltpaadje een graspad in. Ik ben nu in de Lieropse heide en bossen aanbeland, zoals de boswachterijborden aangeven. De parkoersman leeft zich hier uit en laat ons reeksen van paden en boskruisingen al of niet in of afslaand, gaan. Het is het summum van rust en genot, en hooguit de wind ruist door de boomtoppen. Een kruising op papier vermeldt, is bij mij herkenbaar als een T-splitsing, en zo geeft de bepijling ook aan. Kom nu op een grindig zandpad wat behoort tot een fietsroute, en de blik verruimt over vlakten heivelden, met nu en dan in de zon als zilver glinsterende vennen. Er heeft hier kaalslag plaatsgevonden van bossen , om heideveld terug te winnen. Ga enige malen over z.g. wildroosters en vervolg in een decor van heidevelden, bos-achtergronden en aldoor glinsterende vennen groot en klein. In de al lage zonnestand. En aan het Bontven zijn al jonge boompjes divers in soort aangeplant. Paddestoelen zie ik merkwaardig weinig. Maar later dienen zij zich toch in alle grootten en kleuren en soorten aan. De herfstsfeer in al haar facetten. Aan de Starvenweg, bij een slagboom sla ik af en tref er zoekende wandelaars van kortere afstanden die de weg kwijt zijn, en waarmee ik even overleg. Zij voegen zich aan mijn route, zo blijkt. Steken een asfaltweggetje over, verkeersarm en gaan langs hooivelden en weiden en dan tevens bosrand, waar opnieuw vragen rijzen, waarheen en vinden een strik of lint in de bomen en vervolgen dat pad. Gaan een invaliden vakantieoord/bungalow voorbij en langs een grote camping waar het asfaltwegje afbuigt , maar wij moeten vervolgen over rechtdoor graswegje, pijl ontbreekt hier... . Over sloot, en gaan bos uit een rustig asfaltwegje op. Passeren de Hoijserstraat en Hoijser hoeve een restaurant/ uitspanning en volgen een poos wat open landerige weg die me afzet aan de rustpost bij een farm-equipment/ bedrijf. Het is er gezellig druk en opmerkelijk veel Limburgse tongvallen verneem ik. Ik kies voor erwtensoep, en moet gezegd een meesterlijk bakkie, met goedgevulde ingrediënten, en dit voor een spotprijs. Ik laat het me goed smaken. Na deze post even asfaltwegje vervolgen, ga ik een veldwegje in eerst flink modderig, mede door sporen van landbouwmachines. Het pad verbetert gelukkig een eind verderop weer in gras. Even volgen nu asfaltwegjes door herfstig landschap en landerijen. Populierenbomen omzomen de weg, en dan geraak ik aan wat blijkt de weg van Lierop naar Someren. Splitsing afstanden gaan een kortere weg terug links ik moet hier rechtsaf. Hier ga ik een breed fietspad op richting laatstgenoemd dorp. Dat duurt even maar dan moet ik vlak voor een rotonde links een wegje in met huizen groot , groter, soms pompeus het worden nu voorlopig wegjes verhard met eiken en andere boomsoorten omzoomd. Landerijen , en ook een groot glad grasveld, als gras voor speelveldenaanleg, kort gehouden dus. Met bos is het naar het lijkt voorgoed afgelopen. Tref nog een kapelachtig monument welke vermeldt , alsdat op deze plek op 25 mei 1944 een viermotorige Lancaster bommenwerper neerkwam , terug van een missie in Duitsland, en alle inzittenden waren vermeld, omgekomen. De wind speelt door m'n haren, het waait echt harder dan voorspeld eerder door de weerdiensten. Heeft in de opener vlakten ook vrij spel. Het overwegend agrarische landschap overheerst almaar en in de verte weet ik dat het verkeer zich spoedt langs kanaal de Zuid-Willemsvaart. Met vooral eiken omzoomde wegjes, gaat mijn te gane route voort. Vlak voor een doorgaande verkeersweg met silo's op afstand en de kerktoren van Asten boven de kale bomen uitpiekend gaat het wegje voort met huisjes her en der en boerenhoven. Afwisselend verhard en tweesporige zandwegjes draai ik van de vaart en kanaal weg, langs meest kale akkers. Nog her en der doorgeschoten aspergevelden. Akkers omgeploegd of klaar voor de naderende wintertijd. Er is nog veel vee in de weiden onderweg alom. Ga over beek genaamd Kleine Aa, vast een zijtak dan van de grotere Aa. Ik mis ergens een kleine afslag, en dat ervaar ik als ik plots uit een zijweg medewandelaars tref. Moet niet ver om zijn geweest, maar daarom niet getreurd. Rijpaarden staren me eensgezind na vanuit hun weide. Alsook koeien, volgen me met belangstelling. Op afstand zie ik bebouwing dat enkel Lierop kan zijn. Volg een villawegje een poos en vervolgens een weg naar de bebouwing dorp Lierop in. Wanneer ik de kerk passeer speelt het carillion, op mooie wijze: "Down by the riverside". Toch geen godsdienstig lied?.... Slinger het kerkplein over de straat in die recht op mijn finishpost uitkomt. Hier pauzeren ook veel dagjesmensen, fietsers, zo maar wandelaars, en die even uit de auto zijn gestapt voor een kort verblijf. Het is een fameus rustpunt voor hen alsook de wandelaar, die de organisatie betreft. Resumerend: Het was een absoluut mooie route, en heel anders dan anders waar ik weer verwacht had. Rechtdoor pijlen is gezien de reacties onderweg toch wel gewenst eventueel met de plastic linten. De eerste helft veel bos en hei, vennen, na de rustpost, meer agrarisch. Dit weekend kenmerkte zich door zeer abnormale hoge temperaturen, een record zeggen de weerkundigen. De een zei een eeuwrecord, de anderen sinds 70 jaren. Gisteren al, en vandaag konden we nog een dagje meebeleven. Ronduit zomers! Na de helft van de tocht nam toch snel de bewolking toe, maar de regen wachtte toch tot in de late avond. Als eerder gezegd, een mooie wandeldag. Wandelaar/lezers, ik groet U. Tot volgend keer weer. Houdoe! : Peter Heesakkers.
