Met het uitlopen van mijn straat zie ik in een voortuin een paardenbloem en een zaadbol die zaden produceert voor de voornoemde bloem. Bij mijn weten is het toch een echte lentebloem. Bloemen in tuinen trotseren de late herfst temperaturen, die dicht bij het vriespunt zouden moeten liggen. Toch mag ik vandaag enigzins lente-achtige temperaturen en een dag vol zon verwachten. De bus is er op tijd, maar de chauffeur vermaakt zich met s.m.s.-en. De aanlooproute naar het clubhuis doe ik a.h.w. blindelings. Het gaat een andere kant dan gewoonlijk het dorp uit, eerst wat oude huizen, dan een wijk met kleine villa's door, welke rap overgaat in een buurtschap oude stijl, met her en der een huisje, of boerderij-achtig iets, tuinen ertussen groot en klein en elkeen zijn eigen teelt/verbouwing. Ik haal een groep Venlonaren in die het even niet meer weten, de straatjes veranderen in voetpaden langs o.a. een oude kloostermuur van honderden jaren her, en bestrating lijkt haast insgelijks. Waar de tijd bleef stillestaan... Steken dan de kasteellaan over, met hoge muren erom heen. Erachter schuilt een groot middeleeuws kasteel met park en tuinen, annex klooster, dat inmiddels ook vergane glorie is, en leegstaat.
Bewonderen het kleurend beukenblad van oude reuzenbomen. Krijgen aan het eind van de laan toch weer zeer oude bestrating te gaan, steken een ringweg over en vervolgen een jonge beukenweg. In de blauwe lucht boven mij en aan de horizonten tekenen talloze condens vliegtuigstrepen af. Het landschap verwijdt zich een poos nu. Gaan aan een schaapsweide een zandweg in en passeren ook een wei met flinke trekpaarden, de weg omzoomd met pas geknipte jonge knotwilgen, en onder een paar torens van de bijhorende hoogspanningsleidingen door. Gaan langs winterklare akkers en velden met toch nog vee in de weiden. En dan volgt een lange weg naar dorpje Boerdonk opaan. Behorende tot gemeente Veghel. Aan de kerk en bij de ingang van het dorpje pauzeert een peloton tourfietsers die een meegebrachte boterham verorberen. Ga door de kleine kern, langs het kerkje, wat beuken en eiken boorden de weg, dan toch eindelijk op de bossen aan. Het blijkt een schitterend oud overwegend sparrenbos te zijn, en het is meteen genieten. Het is slingeren van pad naar pad en ik ontdek ook diverse paddenstoelensoorten en groepen. Steken asfaltweggetje over verder het bos in. Moeten de z.g. blauwe toeristische route met kleurkop palen volgen, en krijgen ook nog een ommegang van een ven en gaan dit ven met moerassige omgeving per lange slingerbrug volgen. Een breed bospad dan erna, en nog wat bospaden en wegen, houdt de bospret op, steek een voorrangsweg over, fietspad vrijliggend op en volg deze een poos. In de stilte hoor ik almaar in de verten sirenes, kijk goed rond en tot waar het oog reikt, nee rookpluimen zie ik niet, en bedenk als het een ambulance is hij wel erg lang onderweg naar enig gebeuren is. Na een bocht in de weg, zie ik aan de overkant wat politie-auto's en een ambulance staan, wat personenauto's maar geen toeschouwers. Ik zie dan naderbij komend de hulpwagens wegrijden. 'sAvonds vind ik uit via media, alsdat er een dode man in een sloot met flink water lag. Vlak aan de plek des gebeurens is het even zoeken waar de rustpost is, en loop ik verkeerd. Als ik besluit om door te lopen komt een jonge vrouw aanlopen en weet me te vertellen hoe ik aan de post kom. Loop een ruime zaal binnen, vol wandelvolk, en laat me de erwtensoep goed smaken. Lekker, en kundig gemaakt. Vervolg m'n weg, nu door een echt Peel-landschap lange asfaltwegen langs sloten met gerooid riet aan de kanten en opgeschoonde sloten, het en der struikgewas en andere bosjes, die de weiden en akkers scheiden. Het asfalt is her en der afgeschaafd door slijpmachines omdat boomwortels de weg omhoog gewerkt hebben. Krijg intussen weggetjes met eik , berk of beuk omzoomd te gaan. En aldoor velden allerlei gewas voorheen , geploegd vaak en winterklaar geoogst. Bietenhopen voorbij. Steek de weg naar Boekel over en vervolgen even vlak landschap, wijde blik. Eindelijk een zandwegje in vlak bij plaatsje Handel, eerst randje bos en wijdse velden anderzijds, en dan toch dit bos mogen we ingaan. Mis een pijl, anderen zagen die wel, en wordt naar het juiste pad geroepen. Ik blijf de omgeving in me op nemen, en dan mis je wel eens wat. De paden vergrinden, en na een haakse bocht gaat het de plomp in tussen rietboorden ligt een betonnen plaat als brugovergang een persoon breed, dus in ganzenpas te nemen. Het is vast de Aa-rivier, die we al een paar keer te zien en over te gaan kregen. Moet nu smalle graspaadjes blijven gaan langsheen dit riviertje, en verderop langs weilanden met vee, als koeien, schapen hier en daar een paard of paarden. Tekent zich de nieuwe noordelijke wijk van Gemert af, de Doonheide. Volgen nog even wildpaadjes en moet dan een klaphek door en ga randje wijk over een grindpad, dan een straat door en sla op een fietspad doorgaande weg langsheen, en verkies veiligheidshalve later bij gelegenheid een stoep op te gaan. Ik hoor geluiden van een harmonie als lijkt dat sinterklaas ergens zijn intocht doet. Het kiezelpad eindigt. Gaan wat straten door met mooie onderhouden voortuinen en duik van jonge wijken uit zestiger zeventiger jaren door, naar oude straatjes. Haal daar een krasse jong/ oude dame in waarvan ik vorige week mijn bedenkingen had bij Olat, met de modderfinale daar en zij met wandelstok en twee kunstheupen, haarzelf knie diep door de modder moest worstelen, natuurlijk was ik nieuwsgierig, en informeerde ik. Ja was erg pittig vond zij, maar had zich er toch doorgeworsteld. Ik val bijna van mijn geloof af, van verbazing en respect, ja val helemaal stil. Ga wat steegjes door, tref nog woonflats recent, een smal beekje kronkelt door een natuurpakje, brug over en zie dan de straatnaam waar de finish is voorzien. In de zaal gezellig druk, achter de aan-afmeldtafel wordt geglunderd. Een puik deelnemeraantal, maar het mag gezegd, dat het wandelprogramma in den lande erg pover was vandaag, en ja de echte die-hards willen wandelen en gaan toch. Vandaar de tongvallen uit diverse hoeken van het land. Ik schuif aan tafel met bestuursleden, en ander nog binnenkomend wandelvolk, en vanachter een paar tassen koffie wordt de tocht van vandaag en wandelwetenswaardigheden geëvolueerd. Tot het maar uurdienst openbaar vervoer me in de benen zet. Ik heb een prachtige wandeldag met lente-achtig weer ervaren. Aan de zuidwestelijke hemel komt sluierbewolking opzetten en ik bewonder het natuurverschijnsel bekend als "bij-zon". Dit is een concentratie ijscristallen, die zich als een regenboogvlek aan de hemel aftekent, als deze aangeschenen wordt door de laaghangende zon. Heel mooi, byzonder en lang te zien dit keer. Het is tevens het voorteken van naderend regenweer, en dat werd het later op de avond ook. Met de route vandaag werd al enigzins rekening gehouden kennelijk, met eventueel vroeg winterweer, gezien het vele verhard en asfalt vandaag. Maar de routeuitzetter -{s}, had -{den} toch aan een erg wisselend parkoers gedacht. Zuth betekent, Zonder uitvallers Thuis. Een echte wandelsportnaam alzo. Aan u beste lezers, alle goeds, gegroet en tot volgend schrijven. In Brabant zeggen we als afscheidsgroet: Houdoe,
