Lang hoef ik hier niet bij na te denken . Club en organisatie plus de omgeving staan garant voor een geslaagde wandeltocht. Halte en startburo zijn voor mij blindelings te vinden. Rondom de startlokatie vallen mij vooral de rood-witte nummerborden van onze zuiderburen op die zo te zien in grote getalen aanwezig zijn. Limburg en Antwerpen vooral maar zelfs van veel verder zo vertellen me de dealerstrips onder deze nummerplaten. Overigens Luyksgestel behorende tot Bergeyk ligt luttele k.m. rs van de grens en boven Lommel. Nestor oprichter Joop is natuurlijk vaste medewerker aan het startburo en slooft zich uit in het bijhalen en vooraf nummerstempelen van de inschrijfkaarten. Immers de opkomst overvalt de inrichtende club. Ik waarschuw Joop nog voor het evtl. krijgen van het "stempelitis ". Ik kom hier maar niet weg , want dorp en streek en bekende gezichten , komen aldoor binnen vallen. Onder een opklarende hemel , ga ik de hoeven in. Neem een sluipweg via pad van een plantsoen met het beeld van de Koperteut , steek Dorpsstraat over langs pleintje met muziekkiosk , nog wat huizen weerszijden en meteen geraak ik in het buitengebied. Asfaltweg op tussen akkers en weiden . Niet veel verder volgt een afslag brede veldweg op omzoomd met eik en berk , en struikgewas , vooral braamstruiken , en begroet de kudde koeien en bezie de wijdsheid rondom. Wat verderop komt me een rijtuigje tegemoet en de koeienkudde davert mee de span paarden achterna tot de weideafzetting ze afremt. En vervolgens weer terugwandelend met de passanten op apostelvoeten . Leuk toch zoveel bezoek aan de wei vandaag. Einde voorstelling voor ze en hebben het nakijken. Gelukkig geen stof opwaaiend , want gister schijnt het 'savonds nog wat geregend te hebben , broodnodig , dat wel. Krijg een smalle doorsteek en raak de weg naar Lommel aan en steek deze over. Een jongetje aan een hoekhuis daar had de voorhoede van lopers opgemerkt en had vervolgens een tafel met kannen en bekers geposteerd , om spontaan water aan te bieden , en ja hoor de dorstigen storten zich op het natuurlijke nat. Het kind gelukkig als barmhartige samaritaan. De dorstigen laven. Een van de zeven werken van barmhartigheid. Een smalle boomgaard appelen verbergt nog de velden achterliggend . We gaan een bosweg in pal richting Lommel met landelijkheid links bos rechts en voorbij een drooggevallen ven een smal donker bos-graspad in . De routeomschrijving is vandaag wars van waar kan straatvermelding , en het woord pad , overheerst volop.
Vermeldt zowat elke regel . Dit spreekt. Zandweg , bospad , paadje enz. hoeveelste afslag is vermeld. Bospercelen met spar , fijnspar , oude en jonge den en divers loofwerk gaan aan mijn voeten voorbij , enkelsporig en dubbel of karresporig zijn lopers deel plus de perfecte bepijling en splitsings vermeldingen. Luyksgestel staat voor natuur en schaduw en het is genieten volop. Hoor achter me gezwoeg en stevig gestap met poles , als ik al dacht even alleen op de wereld te zijn en daar komt Marlies van de organiserende club me achteraan. "Och ; bende gij da "?! Zou ik er vanachter veranderd zijn sinds…..? Tot op post een na acht k.m. loopt ze met me op en we wisselen wandelverhalen uit , vergaderen op weg dus. We lopen recht op een grenspaal kegelvorm af om precies op buurmans lijn nog op Ned. territorium een eindweegs paralel te lopen enige tientallen meters. De bepijler blijkt een pijl rechtop de top van een termietenhoop geplaatst te hebben. Het gepadder vervolgt aldoor , een fietspad nog , even wijde blik met vooral bietenveld en niet lang hierna is de rustpost. Wandelen is ook ontmoeten zeg ik vaker en zo gebeurt het dat ik zelfs oude basisschoolmakkers {!} tegen het lijf loop en van die tijd ook heb ik een fotografisch geheugen in naam en of gezichten onthouden. Plus nog een oud-collega die de stoute wandelschoenen als 'buurtbewoner ' , met eega aangetrokken had. Gesprekstof genoeg dus weer en de bekende oude koeien uit de sloot halen . Marlies blijft hier om nog wat parkoersoverleg te doen met medewerkers , en heeft voor korter gekozen , waar voor mij de lus wacht.
MESA-maten Wim , Ton , en Martien tekenen ook present , en zo kom ik nauwelijks nog weg hier en worden rustrecords verbroken . We gaan gevieren verder. Ik ben extra op mijn hoede na de zware val hier vorig jaar kort na post en verdorie de plek waar het gebeurde dient zich weer aan. Landpaden omzoomd met tuinbouwgewassen vooral worteltjes in overvloed zijn ons deel , weer bos in met oude den en een machine zien we aan het werk met hele stammen uit de grond te trekken ! Om meer daglicht aan de grond te krijgen. De harslucht komt de neuzen in. We doorkruisen een duinengebied en gerooid bos later , en smalle slingerpaden pijnigen de gewrichten . Stevensbergen heet het hier. Want aldoor gaat het als op een crossparkoers snel achtereen op en af en zien we nieuwe grondgroei ontstaan , daar waar eens overwegend dennenbos stond. Wat schelpenzandpadwerk ik raak even achter en het drietal raakt uit zicht en prompt sla ik een verkeerd pad in. Weer wat open land door met een welkome bries die de benauwdheid even verdrijft. Over graswegjes en immense aardappelvelden. En bieten. Wolkenhemel verandert telkens en geeft het geheel extra decor. Veldwerk , akkers en vooral maïs wisselen snel af. Zandweg zus en zo en zoveelste pad af daar en daar meldt papier geduldig. De typist van de route moet pijn in de vingertoppen gekregen hebben. . De lus is gerond en we zijn weer op dezelfde post aanbeland . Die lus was superbe . Opnieuw een lust van ontmoetingen hier ter plekke in een sfeer van natuur rondom als in de middle of nowhere. Ik maak er vandaag een dag uit van , en waarom ook niet , wandelen moet ontspannen zijn. Ik verleng mijn rusttijd. Jeanneke uit Herentals roept me al van verre en is ook nog steeds bij de doorzetters van leeftijd met haar groepke. Sappig vlaams Antwaarps , komt over haar tong. En zoals altijd op wandelingen zijn de doorsnee ontmoetingen vluchtig en informatief. Jeanneke kijkt al vooruit naar haar vakantie "verlof " : naar Italië. Haar lievelingsland toch. Na de gezelligheid op post raak ik Wim ., Ton en Martien uit het oog na alle aanhoudingen van bekenden , en gesprekken . Het restant der tocht wacht. Halfdroog ven naast of voorbij post volgt via een smal paadje en gras en ander padwerk volgt. Ik herken bewoning gehucht Boscheind uit het bos en aan de bosrand komende, van o.a. de Grenzeloze Olat/ Milieu 2000 tocht kort na Kerst. Ga waterwinnig en zuiverings station langs en krijgen een sluippad achter gehucht door te lopen. Maïs vooral en worteltjes genoeg en ander veldgroeiwerk en tuinbouwgewassen. Honger zal er niet zijn. Dacht ik nog naar een bekend fietspad op Luyksgestel gestuurd te worden als finale, dacht parkoersman er anders over en steven ik recht op dorp aan waar een van de twee oude windmolens me al van ver toezwaait met haar wieken . Langs kapel/kerkje met altaar in wijds grasveld voor openluchtmissen , en aangrenzend kerkhof loop ik recht het dorp in nog even de bak en rooklucht van de bakoven aan de molen opsnuivend. Kom ik weer C.R. De Eykholt binnen , nou ja eerst buiten dan want opnieuw wordt ik opgehouden door oude en andere bekenden, op het geïmproviseerd terras. Het was vandaag echt een dag van ontspanning en ontmoetingen . Door een schitterende natuur waar Luyksgestel altijd garant voor staat. Ik kijk ook terug op een heerlijke fantastische dag, en een prima organisatie en inzet van de leden der club. En ja ook onze Belgenburen wisten dit al want de bekende trom gaat daar ook rond zo blijkt, en zo is de opkomst van daar uit overweldigend . Nu komend weekeinde zal ik Geldrop , { bijna een thuismatch } bezoeken de Kempische wandeldriedaagse van Olat , en het weekeinde daarna ook dicht bij huis Veldhoven/ Oerle , en daarna Roermond.
Wie weet treffen we elkaar daar ook want wandelen en wandelaars zitten vol met toevalligheden . Blijven wandelen dus. Houdoe ; tot ziens .
