Ik hoor nog laat in de nacht de regen kletteren. Heb er een hard hoofd in wat de dag hieraan volgend brengen zal. Als de wekker zoemt, sta ik ras naast mijn legerstede, en kijk hoopvol door het raam. Het ziet er vochtig uit maar de regen lijkt gestopt, de lucht is wel grijs, zwaar en erg donker. Ik overleg wat te doen. Zal maar niet de hele etappe van Eindhoven naar Luyksgestel gaan doen. Besluit met de lijnbus naar Waalre af te reizen en daar op de route te gaan, neem extra regenkleding mee, in de rugzak, en de paraplu. Meestal valt het dan met de regen mee of blijft het zelfs nog al eens weg, maar ik riskeer het maar niet, gezien de situatie van nu. In Waalre stap ik dus de bus uit en weet dan dat ik nog een dikke drie k.m. te gaan heb naar het verkorte deel van de etappe. Je kan deze route n.l. tot ook in Riethoven instappen. Ik kom aan café De Volmolen aan , daar bij een van de vele watermolens die de Dommelrivier in deze provincieregio waar deze doorstroomt , rijk is. Het is er erg rustig, maar auto's erom heen geparkeerd vertellen me dat er al onderweg zijn. Toch zal het weer zijn stempel gaan drukken op de opkomst zo blijkt. Ik laat de route dus vanaf Eindhoven voor wat ze is, en stap hier in de verdergaande route. Ik ga na inschrijving naar buiten en draai achterom de bijhorende camping op. Het is er erg stil, nog uitslapers, of toch thuisgebleven gasten. Ik ga langs de campinglaantjes, met caravans, en dan volgt een hekje waardoor we ons moeten slingeren, meteen tegenstrooms de rivier Dommel, en ook meteen beland ik op een drassig smal paadje, die slingert door een uitgebreid broekgebied. Her en der liggen planken om een drogere doortocht te verzekeren. Wordt er wel direct verwelkomt door allerlei vogelengezang en gepiep, zo mooi. Heel spaarzaam komen nog lopers achter me aan. Het is her en der oppassen met de drassigheid, maar moet tegelijk zeggen, absoluut mooie opening van deze tocht. Ik tref ook diverse lange afstands routemarkeringen allerlei afstanden en naam en aard. Het is duidelijk een zeer gewild gebied hier. En dat blijkt mij ook. Het blijven modderige graspaadjes en ik hoor ook de koekoeken roepen, naast ander gevolgelte, ga voorbij diverse hagen en maisveldjes tussen de bossages in. Draai achter een groensingel door en zie door de takken een weide met een zee van boterbloemen. De toon van de tocht vandaag is zonder meer gezet. Voel me helemaal in mijn element meteen al. Steek een asfaltweggetje over om tijdlang tussen wijdse velden en maisakkers te gaan omzoomd met eikenlanen. De koeien volop in de weiden. Voel nu wel de kille wind en rijg mijn dunne regenjack even dicht. Passeer al gehooide landen , en wijdse akkers bieten en mais vooral. Mijn parkoers-omschrijving is erg gedetailleerd, en stuurt me nu talloze bospaden door en de hele route vandaag zal telkens onderbroken gaan worden met akkers velden en weiden tussen de immense bospartijen. Absolutely, faboulous mooi! Zelfs zonder de uitgebreide parkoersomschrijving vind ik moeiteloos mijn weg door de bush, feilloos uitgepijld is ie. De vogels zetten hun lenteconcert door. Het klinkt fantastisch mooi, verder puur stilte om me heen zij het dat er sporadisch toch een wandelaar me inhaalt, en we even wat woordjes wisselen. Elke loper is het eens, het is prachtig de route , en uitgekiend. De wind ruist door de bomen, maar we lopen meest beschut er tegen , omzeilen voortdurend plassen op de paden, maar het blijft boeien. De bikers blijven goeddeels weg vandaag op de paden. Gaan een sparrenbos door en bewonder wat verderop muren van bloeiende en dichte hoge rododendrons. adembenemend mooi. Er is wat bewoning gekomen tussen de bomen te zien, bungalows en villa's. Gaan de onmetelijk lijkende bossen weer uit door velden met opnieuw opkomend mais, en zien de contouren van het dorp Riethoven opdoemen. Passeren dorpsgrens bebouwing en wordt gestuurd door geminimaliserde beukenheggen rijen, weerszijden de paden waarachter de tuinen van woningen hun achterom . Ondanks bewoning is het er zo stil dat het lijkt op een uitgaansverbod. Gaan dan naar de dorpskern en in tegenstelling tot vorige van deze tochten mogen we pauzeren, aan de eigen club z'n wagenrust. Goed voorzien , en tegen een paar euro's extra inschrijfgeld, mogen we ons gratis zogezegd voorzien van allerlei eet en drinkgerei. Een verzorging waar je niets tekort hoeft te komen, in een woord geweldig! Flesjes drank om mee te nemen en flesjes bronwater, vraagt men dan wel een kleine bijdrage. Aan zitjes en afdak van tentzeil is gedacht, zonder meer áf. Noodt tot lang zitten maar de rest der tocht wacht. Voort gaat het weer klein dorp uit langs een drooggevallen waterstroom met anders als een glasplaat helder water van een waterzuiveringsstation. Even klinkerweggetje wat overgaat in asfalt en dan mogen we weer afslaan de mooie Kempense natuur in. Kunnen opnieuw een modderbad omzeilen. De grond verwerkt alom onderweg nog het water dat gevallen is voorbije nacht. Midden op een brede zandweg worden we het bos als alternatieve route gestuurd waar het pad of zandweg ondergedompeld is met regenwater. Enkele tientallen meters maar. Gaan dan langs een bomen en plantenkwekerij, met ook coniferenboompjes en buxus. Gerst en zowaar korenvelden die al naar mijn gevoel hoog staan. Gaan door bossen met rijk varens voorzien, Aardappelvelden . Gehooide grasvelden, blokken een veld hoog gras driekwart rond. Nu en dan zijn de bospercelen open met velden afgewisseld, om de boer zijn werk te laten doen. Bloeiende moerbeibomen en bremstruiken het is allemaal te bewonderen. De eerst wijfelende lente lijkt door te zetten in al zijn glorie. We komen aan een smalle asfaltweg waar het wemelt plots van wielerfanaten in sportieve kledij, en snelle fietsen, de streekkrant, die dit organiseert, heeft er zijn route door dit gebied lopen. Gaan verderop een halve slag rotonde om van een drukkere doorgaande verbindingsweg, en blijven aan een betonpaadje fietsers ons tegemoet zien komen, kiezen ervoor daarom om langs dit pad te gaan waar het best lopen is. Loop dan een toch duidelijke pijl voorbij en ik niet alleen, moet voorgangers luid terugroepen. We zijn meteen de fietsers kwijt. Weer talloze bospaden, aarden wallen gaand , opnieuw diverse keren onderbroken met prachtige bospercelen de ene groter dan de andere wisselen af. Daarmee ook de aldoor velden voor de boer zijn voorzienigheid en heide en grasvelden, met soms vee. Het parkoers blijft boeien zonder uitzondering. Bij een camping moeten we een drukke weg oversteken. En vort gaat het weer de onafzienbare bossen in. De volgende rustpost is voorzien aan de noordrand van Bergeyk, weer een post goed voorzien met alles erop en eraan, en vrij verkrijgbaar, de verzorging is zonder meer uitstekend. En veelzijdig voorzien. Na deze post gaat het even de rand van de wijk door maar wordt alras het bos weer ingestuurd een smal vochtig pad in en rijk omsloten door moeder natuur, zien nog even een kastanje boom in bloei met rose kaarsjes en ruilen een visgraat klinkerwegje voor het vrije groen in. Gaan pas veel later het bos weer uit en zijn we in een klein dorpke aanbeland een vrij nieuw wijkje door zig-zag om een brede zandweg met langs liggend asfaltpaadje te gaan. Ik kies voor zand. Kom aan hoofdweg Luyksgestel - Bergeyk en volgen een poos een fietspad daarlangs om wat verder een grasweg de wijdse velden in te stappen, op afstand zien we een klein bosperceel waar het wemelt van de kraaien, een kraaien kolonie dus, en de herrie is dan ook navenant. Met in de verte de oude kerktoren van het einddoel van deze tocht. De contouren van het einddorp tekenen zich steeds meer af. Gaan aan einde van voornoemde graspad een asfaltweg op en wandelaars om me heen draven nu door. Het paard ruikt het hooi en de stal zullen we maar zeggen. Komen nog langs een wegafzetting met enorm veel geparkeerd blik tot in de verre omgeving , maar wat er zich nu echt afspeelt krijg ik geen hoogte van. Lopen dan het dorp in, en in rechte lijn stevenen we op de dorpskern af. Ik weet nu waar de finish zijn zal. Had je gedacht ja. Op die plek die we al jaren kennen en waar altijd de finish was bij een cultureel centrum verrijst nu in aanbouw dus een erg groot complex met opnieuw een centrum en activiteiten gebouw met lagere scholen en wat dies meer zij. Heb de pijlen genegeerd, maar we blijken nu een eindweegs de dorpsstraat af te moeten gaan om geheel verscholen een tijdelijk onderkomen binnen te gaan. Resumerend, en daar was elkeen het eens met elkaar; een fenomenaal prachtige natuurtocht, dwars door het Kempenland gaand, met uitnemende verzorgingsposten onderweg. Absoluut voor herhaling vatbaar, een zonder meer parkoers om van te smullen. Die er niet waren of door weersomstandigheden afzagen te komen, hebben een sublieme natuurtocht gemist. Helemaal echt Brabant in al haar schoonheid. En die paraplu? Die had ik thuis kunnen laten!.... Wel had naar later informatie het oostelijk van onze route, in Limburg, nog uren 'sochtends nageregend, en kennelijk velen doen besluiten , thuis te blijven. Zij hadden fenomenaal misgegokt. Veel deelnemers moesten met de bus terug naar Eindhoven , omdat ze daar hun auto geparkeerd hadden, { anderen hadden hun auto hier in het dorp geparkeerd en waren 'sochtends met een touringcar naar Eindhoven gegaan , om van daar uit terug te lopen } , dus de busmij. had er ook weer een goeie aan. Ik en zeker ook de anderen, kijken terug op een fantastische wandeling, waar elke rechtgeaarde natuurliefhebber van kan smullen. Het was genieten met de dikke hoofdletter G. Gegroet, tot volgend keer. Op z'n Brabants; Houdoe! Peter Heesakkers.
De naam Hermode is ontleent aan de Griekse oudheid, en betekent,"Snelle bode". Ik had er even een hard hoofd in omtrent de vooral tijdige bereikbaarheid, want zopas kwam ik bij het uitzoeken op mijn peceke, van mijn reisweg erachter dat de bus een heel eind om moest rijden vanwege wegwerken tussen Someren en Lierop. Maar achteraf bezien, kon het niet mooier, de bus kwam exact langs de startplaats, net na de omlegging, en de chauffeur dropte me bereidwillig vlak aan de ingang van de oprijlaan van de blokhut, waar de startplaats voorzien was. Qua weer bofte ik niet, het was na opstaan vanmorgen al een getreuzel wat doe ik aan, want het moet gezegd, volgens het weerkundig instituut is het tot nu de koudste lente sinds veertig jaar. De voorspelde regenbuien in ons deel van het land, dus vooraf de buienradar geraadpleegd, en vervolgens de regenkledij en plu maar bijgestoken. Met de hoop op weg gaand, dat het wel mee zal vallen. En m'n verkoudheid wil ook van geen wijken weten, en zo dus besliste ik op het allerlaatste moment aan de inschrijftafel maar een 20 k.m. route te doen. Of ik had in de achtervolging moeten gaan na de laatste starters op een langere afstand, in voorlopige eenzaamheid. En daar voelde ik niets voor. Rina, ervaren wandelaarster, gepokt en gemazeld in de wandelwereld zal tijdelijk me vergezellen. Ze hersteld nog van knieproblemen, en kiest voor korter vandaag. We stiefelen de oprijlaan terug af naar de uitgang, steken de rotonde over om even een fietspad te volgen richting Lierop. Mogen vervolgens een zijweggetje in met vooral rijkbegroeide fluitekruid in de bermen, en we worden vergast op allerlei vogelgeluiden. Blaffende erfbewakers, maar ach blaffende honden bijten niet, zolang ze blijven blaffen tenminste.... Later in een bocht splitsing afstanden, moet ik beslissen korter te gaan dan eerder voornemens, { geen 30 k.m.}, en wordt een eindweegs verder de asfaltweg een brede zandweg, langs nog kale akkers en struikgroei in de bermen, waaronder ontluikend her en der al brem. De mais komt al aarzelend uit de akkergrond gepiept. We passeren een hout-stammen boomstapel welke heerlijk geurt. Gaan na wat geslinger door nog open landschap en steken de doorgaande provinciale weg over, welke even een klinkerwegje wordt. Hier heb ik het genoegen een ruim 80 jarige kranige medevoetganger te treffen, Sjef, die er een behoorlijk gangetje met zijn vrouwelijke metgezel Marianne, voortstapt. Ik groet 'm nederig en met respect. Even een praatje met deze actieveling over koetjes en kalfjes, maar op d'n duur laat hij me toch zijn hakken zien. Knap hoor. Het klinkerwegje gaat over in brede zand/grindweg. We passeren een gloedje nieuw paviljoen welke behoort bij een enorm golfterrein in aanleg. Gaan over weer naar een asfaltwegje welke ons stuurt door landschappen. In een bocht bij een nieuwe geheel hout opgetrokken villa in Amerikaanse stijl gaan het even hierna over in een zandweg of pad en vervolgt de route tussen enerzijds landerijen en akkers en weiden anderzijds bos. En hier waren we ook voor gekomen. De naam van deze tocht "Bossentocht" dwalen we en poos. Even nog vraagtekens bij zowel omschrijving als bepijling, die even in gebreke blijft, of heeft hier iemand aan de bepijling gezeten? We zullen het niet meer weten , maar na enig ronddolen en gezoek, ontdek ik , dat het weer goed komt als ik weer een genummerde pijl ontwaar. Geraak aan rand heide en bos even de open ruimte in, waar een dagjesman me vraagt vanwaar de tocht uit gaat , wat ik loop enz. Bij de naam Hermode, staat hij op verkeerd been en denkt dat het van een Somerense modezaak uit georganiseerd wordt. Hi-hi. Mijn lachspieren komen in beweging. Rina is ondertussen al op korter afgegaan van mijn route, en ik vervolg met Sjef en Marianne. We dolen door een schitterend allerlei kleuren jong groen bodembedekt groen tussen oudere bomen meest den. Stappen over wildroosters en bruggetjes. Gaan nog langs een ven met uitkijkhut om dan een stuk gemarkeerde route Zomerven te volgen. Al maar rechtdoorgaand komt plots een imkersverblijf in zicht, waar voor de wandelaar een terras onder afdak voorzien is, en een rijk voorzien buffet met warms en koud, broodjes , soep en alzo meer. Diverse drankjes zijn gratis zelfs. Het wordt weer een plek vol ontmoetingen met ook bekenden. Hier komen de langere afstanden ook en zelfs tweemaal voorbij. Na wat langer verpozen stap ik weer tussen uit terug even en dan wegje asfalt op met veel dagjesmensen, en streekrecreanten. Het was gaan druppelen en dit zag ik 'sochtends voor vertrek thuis al, het zou een gevecht op het randje van een regengebied worden die rakelings over de streek trok en Ned. Limburg en België urenlang zou bevloeien. Liep een eindweegs verder dan ook onder randje van de bui uit, en kon mijn regenscherm al gauw in vouwen. Langsheen de bosrand gaat het een stuk LAW-route volgend de markeringen. Dan een tweezijdig fietspad en dito weg oversteken Heeze-Someren om dan de Strabrechtse hei in te gaan, met klaphekken en graspaden. Een eindweegs verder na wat paadjes volgt een lange knuppelbrug over moerasachtig gebied met aan weerszijden een uitdrogend merengebied. Mooie vergezichten ook. Verruil het aan einde houten pad, voor meer open dennenbos waarover ik over de paden slinger in volstrekte eenzaamheid en rust, alleen de vogeltjes allerlei begeleiden mijn tred, met hun gepiep en gezang, absoluut prachtig om te horen. Stap enige malen door poortjes of hekwerken en over wildroosters, almaar slingerend door bos in allerlei samenstelingen geboomte. Volg nu de markeringen van de Bontvenroute een hele poos. Kom door een open heideveldje met jeneverbesbomen en struiken. Naar de wijdse open heide op aan en daarlangs flaneer ik dan weer een hele poos. Stilte alom. Enorme vennen tot aan de einders. Een en al rust. Dan toch weer de bossen ingaan. Krijg een poosje een mountain-bike pad te gaan. Geen bikers tegenkomende trouwens. Na opnieuw een rooster langsheen een hekwerk van een paar draden boven elkaar, geraak ik aan een verzorgingspost in het bos. Daar kan ik me laten zakken op een heerlijke terras of tuinstoel, en geraak ik weer aan de klets met deze en gene al of niet bekende. Opnieuw veel keus aan het buffet aan natjes en droogjes, gratis verkrijgbaar andere drankjes te betalen. Je komt hier vandaag voor erg weinig geld inschrijf totaal niets tekort. Het is absoluut toppie vandaag. De club heeft nog feloranje pilonen op het asfaltweggetje in de bocht ervan geplaatst, als aanduiding dat zij er staan met hun kraam en wij er zitten. Niettemin presteert het een voorbij komende auto om tegen een gelukkig plastic pilon aan te rijden. Toch van honderden meters ver goed zichtbaar {!!}. Waar blijft de rijvaardigheid bij sommigen, en de oplettendheid? Na de rustpost steek ik het wegje over de bossen weer in , over een zacht paadje groenigheid en de weiden mooi verscholen tussen alle groenigheid van grassen en boomgroepen, een bosperceel, prachtig gebied zonder twijfel. Kies verderop voor paralel een onder de dennen en sparrenbomen pad te gaan, i.p.v. asfaltweggetje, ik grap dat ik liever in de schaduw loop, die er vandaag overigens niet is. Langsheen het hekwerk van een onmetelijk grote camping, die overigens karig bezet blijkt in dit lange weekend. Wat een topweekend had moeten zijn. Zou de crisis de schuld zijn? Blijven maar gaan langs brede diepliggende sloten of vaarten in dit bos. Geraken dan eindelijk de bossen definitief uit zo blijkt en wisselen in voor een weggetje met verspreide boerderijtjes en huiskes. Akkervelden en weiden onder de bomen die de wegjes omzomen. Prachtig landelijk. Kom dan aan de doorgaande weg Lierop-Someren uit een fietspad opgaand. Die weg is rustig nu vanwege wegwerken, enkel nu en dan een fietser passeert. Steven recht op de rotonde aan nu in de weg die verderop kruist te weten Asten Someren Heeze. Passeer nog wat rustige gaande lopers die de pijp op lijken te hebben. Steek de rotonde veilig en opmerkelijk rustig omtrent verkeer, over, om na enige tientallen meters weer de toegangsweg in te draaien langsheen volkstuinderij naar de finish in de blokhut. Het is nu een stuk rustiger in tegenstelling tot vanmorgen toen het hier ramvol stond met auto's van deelnemers. In de zaal is het na afmelding nog goed verpozen, met echte streekvaste wandelaars en oude getrouwen. Nakeuvelen over een dijk van een mooie echte "bossentocht" . Globaal te wandelen tussen Heeze Someren, Lierop. Aan de inschrijftafel blijken de Limburgse deelnemers, wat even verderop zijn grenzen heeft, in deze streek ver in de minderheid te zijn. Wat kilometers verderop was het zowat de hele dag blijven regenen, terwijl wij meest toch droog gewandeld hebben {!}. Zij werden wakker 'sochtends vroeg met regen en zijn maar niet van huis gegaan , kennelijk. Toch was de organisatie dik tevreden met de opkomst. Een zowel op papier {route-omschrijving} als uitstekend gepijlde routes. En door werkelijk schitterende natuur. Daar hebben dorp en club hun ligging mee. Tine V. uit Helmond meld zich ook af, en van haar krijg ik later een lift naar en tot op verzoek, Lierop. Hier is de bus me net ontglipt en daar deze een uurs dienst rijd, { op zondagen}, ben ik een tijd veroordeeld tot mijn paraplu in de zachtjes neerdruppelende regen. De stad verderop , was vandaag zo goed als droog gebleven {!}. Zo vertelde mijn Annemie me. Ik kijk terug op een werkelijk schitterende natuurrijke wandeldag. Tot volgend keer. Houdoe.
