Wandelclub DLS; ofwel De Lichtstadstappers uit Eindhoven, houdt haar 14e Papegaaienwandeltocht, bijna een derde lustrum dus. Mijn plan was aan de vooravond vast. Ik zou vroeger op weg gaan , want helft middag volgende dag zou het weer omslaan naar regen en onweer. Zou ik vast een heel deel van de tocht nog droog weer hebben. Het zou ook vrijwel windstil en tegen of rondom de 30 graden zijn. Vroeg opstaan was het parool. En omdat het een dik drie kwartier zou zijn met de fiets. Echter; met het opstaan en tijdens m'n ontbijt, vulde de lucht buiten zich met donkere tot zwarte schaapkudde-wolken. Het werd alras donkerder, en ik besluit de buienradar te raadplegen. Ik zie daar boven de Antwerpse kempen dikke grijze , blauwe en rode vlekken vormen die activeren. Zware regen en onweer dus..... Ik had inmiddels al onderweg moeten zijn na twijfels. Het rommelt in de richting inderdaad, van de buurman, het flitst , en ik besluit maar af te wachten, en om niet temidden van onweer en evtle. stortbuien, op weg te gaan. Zie met lede ogen de regen met bakken, loodrecht omlaag vallen en prijs me gelukkig nu niet buiten te zijn. Uuuhm: Wat nu; ga ik nog, kies ik voor later, korter? Oriënteer me op het alternatief. De bus dus. Vertrektijd, waar uitstappen, hoe ver gaans. Ik kies voor de bus. Huubke uit Weert, en een Rotterdammer, hadden hetzelfde idee zo blijkt. We stappen uit aan eindpunt, en dan weten we , dat het nog zowat drie k.m. gaans is naar de startlokatie, een vogel/ dieren/ en huisdieren opvangcentrum, erg veel papegaaien. Voorheen campingplaats. Vandaar de naam nu. Het is inmiddels droger geworden, en komen over de toegangsweg steeds meer auto's aanrijden, die blijkbaar het weer ook afwachtten. Ook bij hen sloeg kennelijk de twijfel toe, en dan heb je doorgaans als organisatie het nakijken, omdat rond juist de tijd van het gebeuren, je de beslissers krijgt. We zetten vanaf de eindhalte stevig de pas erin, moeten nog door dorpje Oerle doorheen, om dan een slingerweg landerig op te gaan naar de startlokatie. Schrijven in en gaan op weg. Voor de grootste afstand is het te laat en zal voor korter moeten kiezen, die inschrijftafel heeft een lange rij , dus blijkbaar zijn de meesten voor kort {er}, vandaag.... Meteen na de poort wat grind, slinger veld door middels smal asfalt, langs oud uitziende molen, knap nagebouwd, anno 1987, behorend bij een bakkerij, met weiden paarden divers ras, en wat ezels, verspreide woningen, om dan een veld-zandweg in te slaan. De grond erg vochtig, moet het rijke nat nog duidelijk verwerken. het zal nu en dan ook modderen worden vandaag. Stapelwolken geven het landschap een prachtig decor. Precies een schilderij, maar dan rondom als een koepel. Mussen badderen zich in de plassen. Twee paarden helpen elkaar van de jeuk af. Een groep witte ganzen de nekken strak omhoog, roepen me na, waakzaam als ze zijn, echte waakvogels. De zandweg gaat voort , langs kleine en grotere bospercelen, afgewisseld met maisvelden en akkerland ertussen. In de verte piekt dorpskerk Wintelré boven de bomen uit. Een voorbesproken graf, met geboortedatum en naam vermeld ligt te wachten op de wens van de gereserveerde. Zomaar langs het pad in een bosperceeltje. Hij is nu in alle geval al erg bejaard. Zandweg gaat naar asfalt en stevent op het Vessems bos aan. Grond is nog steeds erg vochtig tot meest nat van de recente stortregens. De lucht van nat zand en groen doet weldadig aan. Alom nog nieuwe twijgen aan struiken, bosjes jonge en oude [re] bomen, nieuw blad, het natuurlijke parfum kietelt mijn neusgaten. Plots; ik dacht alleen op de wereld te zijn, een gehijg vlak achter me... Huh!? Een hijger?! Nee hond mag van baasje aan me komen snuffelen zonder leidsel. Kijk tegen een machtig grote kop aan naast me, met enorme rimpels. Een facelift zou voor het beest best mogen of niet misstaan {.....}. Baas roept niet en het beest laat me gelukkig met rust. { Zucht....}. Ben nu in de bossen van Half Mijl en Toterfout. De groenlucht na de regen is overheerlijk en de wilde planten en bloemen overdadig. De zon schijnt volop , en de bossen dampen, en nevelsluiers waren er doorheen. Verdamping dus en het voelt klam , benauwd aan. Echte zonnestralen tussen de bomen. Bospadbekledingen als takjes en rotte dennennaalden en ander boomafval bedekken de grond. Antislip. Volgen poos paden zo kuilig, wat duidt op motorcrossgebruik. Lastig en omzichtig laverend lopen een hele tijd. In die kuilen plassen water vaak kniediep. Omgevallen bomen moeten gepasseerd worden. Er volgen boslaantjes, tussen percelen door, met rijen beuken, eiken, essen en sparren. Een open plek met hoge kunstmatige zandbergen, { grondverzet} -- dampen na in de zon, en met een beetje fantasie kan een truc-fotograaf er op doen lijken dat er wolken tussen de bergen hangen. Kom ik aan het "Grote meer", een reusachtig ven dat nu kunstmatig water ergens van aangevoerd krijgt, omdat het jaren achtereen zijn water verloor en vrijwel droog stond, door de toegenomen waterhuishouding. Het komt weer helemaal goed zo te zien. Berkenbomen spelen aan de oevers de hoofdrol. Nieuwe aangroei. Het bos na een poos weer in vallen het geluid vallende takjes en eikels het plofgeluid me op , in de verdere stilte. Ben beducht dat exemplaren mijn hoofd zullen zoeken of aandoen, zou ik m'n pet opzetten? Ook het gedruppel van de loofbomen, waar de regendruppels zich blad na blad laten vallen is in de stilte goed hoorbaar. . Veel en vroege eikelval brengen strenge winters , is me ooit verteld. Het bosparkoers zet voort, loof en naald. Een donker sparrenbos enerzijds, meest blad anderzijds. Ik geraak plots bos even uit wat landelijk ertussen, en kom aan de clubrustpost. Een particuliere woning met landbouwschuur, en het is er druk beklant en bezet. Een vijftal medewerkers heeft de handen vol. Het is erbuiten goed toeven in de felle zon. Vochtig warm , dat wel. Vervolg na deze rust, een lommerrijk wegje, om na een plantage met meest jonge coniferen, en wat maisvelden een bos weer in te gaan. Den overheerst naast sparren. Volgen een drietal paalkrans-grafheuvels uit de middenbronstijd zo'n 1000-1600 v. christus. Vervolg bos poos om ineens aan wijdse tuin en akkerbouwvelden en weiland te komen . Blijf een tijd langs bosrand en deze gaan , met groensingel van elkaar gescheiden en verderop blokken hooi in de velden die narieken van het nat vanmorgen. Weer wat verder een recentelijk gehooid veld, waar de hooi nog op ligt, mag eveneens mijn neusgaten in komen. Even landigheid, asfaltwegje met fietspad erlangs af. Om weer veld in te gaan rand bos en een omweggetje door bosperceel om daar ook grafheuvels te zien met uitleg van opgravingen in brons. Boven mij stijgen frequent grote zilvermetalen vogels op vanaf Eindhoven Airport. Ga wegje over akkerlanden in, met mais, boomkwekerijen, en een verwilderd aardappelveld, waar het onkruid het ruim wint van het aardappelbladgroen. In zucht wind voelt weldadig aan in de velden. Kom aan een rotsblok, met opschrift, alsdat er voordat dit bos hier was, er een graanmolen stond. Om "economische redenen" gesloopt begin jaren 1900..... Op papier een grapje van de route-uitzetter, met het verzoek die enorme kei, niet mee te nemen.... Zo'n joekel ván , zie ik niet gebeuren. Een oude grensmarkering waar oude gemeentegrenzen elkaar raakten. Volg verder door bos tot aan weg Zandoerle Knegsel- Steensel. Waar de rust voorzien is in en om paviljoen van een camping. Hier tref ik diverse bekenden en ook oude getrouwen uit de tijd van weleer. Die groep dunt snel uit. Jaap en Tilly gaan met me mee de tocht afmaken. Gaan na de pauze terug naar de voornoemde weg, maar draaien dan richting gehucht Zandoerle. Er blijkt een ralley aan de gang van oude snelle cabrioletautootjes. Komen over de ydillische dorpsbrink, driehoekig van vorm haast, met oude eiken omzoomd, en een drukbezocht mariakapelletje, met geschiedenis-info. Midden op die brink een veldkanon uit wereldoorlog twee, daar ooit door snaken van toen als buit erheen gesleept, ergens vanuit de buurt. Draai driewegs om de brink heen, zodat ik weer terug op doorgaande dorpsweg kom om buiten dit gehucht een draai het boerenland weer in te gaan. Een rustig asfaltwegje met wat verspreide woningen, en later verkrotte kooien en veldschuren, wat lommerrijk gaande. Vier reusachtige stenen leeuwen bewaken een particuliere ingang en gronden. En na landerigheid een vervolg langs de afrastering van het park dieren en vogels laatste vooral waar we deze morgen vanuit startten. Een reebokje volgt ons langs de hekken zolang het kan. Zie je niet gauw, doorgaans zijn ze erg schichtig. Een draai brengt ons naar de poort en ingang dierentuin-park. Waar het nog even buiten gezellig nazitten is met overwegend streek wandelvolk. Harold, een der motoren achter deze tocht, en voorzitter van DLS heeft het plan deze tocht te schrappen, bij gebrek aan medewerkers en leden zo zegt hij. Heb er anders genoeg gezien, als op de posten. Dit is een der prachtige streektochten, en het zou enorm jammer zijn als deze ter ziele ging. Van heinde en verre, en naar ik op de parkings zag de zuiderbuur, komt men er op af.... Over twee jaren stoppen , zou een ernstige vergissing zijn. Wel ga ik met 'm nog een hartig woordje erover spreken. Deze tocht mag niet ter ziele gaan. Alles steekt prima in elkaar , en de omgeving biedt eindeloos veel.
Echter; meer andere parkoersen en stukken veranderen, en andere richtingen uitgaan is zeker wenselijk. Misschien is een andere startplaats of vanuit andere hoek van de gemeente, zeker te overwegen. Na het terras vandaag, wordt de tocht terug naar de dichtstbijzijnde busverbinding weer ingezet. De bus verloop ik juist... Het is een halfuursdienst, {gelukkig} {?} .. Het weeralarm voor midden-middag blijkt ingetrokken, al betrekt de lucht wel, niet verontrustend echter. Het moet vast zijn stempel op de deelname gedrukt hebben. Die pech heb je dan als tocht-organisator. Nu zondag lonkt Roermond. Lang geleden , dat ik daar al eens was. Maak m'n plan op hoe er te kunnen komen. Misschien treffen we elkaar hier ook eens of elders langs 's-heren wegen en paden. Blijven wandelen dus. Houdoe! En tot volgend keer. Peter Heesakkers
