Wanneer ik mijn straat uitloop wordt ik verrast met een prachtige herfstige aanblik. De grond is bedekt met goudgeel blad. Hoewel voor mijn deur in de straat de oude lindebomen er nog groen bijstaan, en dat na een maandenlange tamelijk droge periode. Mijn wijk uitgaande wordt ik geconfronteerd met een rat op de stoep, die rap weer onder lage bossages van het plantsoen verdwijnt. Ik weet dat op die plek overdag ouderen op een bank bij elkaar komen waaronder er zijn die duiven met name voederen, en hier hun vermaak in hebben. Het is stralend helder en dus zonnig weer, en dit zal de gehele dag zo blijven. De lijnbus heeft wat moeite zich uit het stadse spitsverkeer te ontworstelen. In Valkenswaard kan ik meteen op een 8 persoons lijnbusje vervoegen richting Hamont /Achel, doch na een paar k.m. al kan ik recht tegenover uitstappen. Ideale verbinding dus. In het café waar de startplaats is voorzien en waar ik al eerder was, valt me op de dat het treintje dat boven constant onder het plafond langs de muren snelde er niet meer is. Nu zijn de boorden volzet met allerlei kunstmateriaal. Bij de start hoor ik buiten eikels regenen bij elke windvlaag, en constant het gebonk op daken en motorkappen van geparkeerde auto´s van deelnemers. Niet plezant voor de autobezitters, kan sommige parkeerders nog verwittigen. We mogen al meteen de natuur intrekken. Er hangt een grondnevel en zonnestralen bundelen in de mist feeëriek tussen de bomen en wordt ik al meteen met een groep grote paddenstoelen verrast waar gretig fotoliefhebbers zich op het tafereel storten. Passeer onderweg vandaag nogal veel eikenbomen die zo te horen hun vruchten nogal hard laat vallen en ik ben beducht het risico te lopen er op mijn hoofd te krijgen en gaat mijn kleppet op. De grond ligt bezaaid ermee, en z.g. natuurkenners beweren dat veel en vroege eikels een zware winter aankondigen. We zullen zien. Het is dus al meteen bos wat de klok slaat, met de eerste herfstige kleurenpracht, hoewel groen nog opvallend veel de overhand heeft. Mijn route gaat duidelijk Neerpelt op aan met een zuidelijke bocht, die terugkeert met een bocht naar noord. Ga langs een wei met donkerbruine koeien met toch vervaarlijke grote horens, het ras ontgaat mij. Geen Schotse Hooglanders in alle geval. Zij liggen tam in de wei te zonnen. Volgt een kasseiwegje duidelijk met Vlaamse inslag, zeker honderd jaar of ouder nog, langs wat verscholen huisjes en boerderijen. Hoor nog opvallend veel vogelgeluiden in de natuur. Zie langs de weg talloze spinnen hun websites onderhouden waar de ochtenddauw overheen ligt, mooi tafereel.... Kassei wordt asfalt en later zand-grindweg. Prachtig die zonnestralen tussen de in nevel gehulde bomen. Kom langs de Dommel die haar oorsprong heeft bij Peer in B. Er omheen bruine en toch ook groene varens. Raak in bebouwing van Borkel met een lieflijk kerkpleintje met horeca en muziekkiosk en kerk maar ga ras op natuurgebied De Malpie op aan. Weideland enerzijds anderzijds bos op de eerste wagenrustplaats aan. Altijd gezellig toeven en druk met wandelaars. Kantinewagen doet goede zaken. Ga op weg voor de luswandeling, even bos, klappoort door, dan een graspad tussen de rustende koeien door, Kijk uit voor koeienvlaaien waarschuwt m´n routepapier, wat vochtige grond, flink omwoeld door everzwijnen die in het gebied talrijk zouden zijn, brugje over rivier en ga dan door open landbouw- veeteelt gebied in volle zon. Meeste akkers liggen winterklaar al. Los zand banjeren viert vandaag de boventoon, na de droogte deze zomer. Steek weg Hamont/Achel/ Valkenswaard over na even fietspad gevolgd te hebben, tref hier nog een zestal oude solex bromfietsrijders, fiets met hulpmotor dus, en ga een groensteegje in tussen open landerijen. Brengt me in de bossen van de Brugse heide , na wat geslinger in paden even oude spoorbaan naar voorheen of vroeger Achel en Neerpelt volgen, passeer ik de enorme eigendomsterreinen van een internationaal bekende springruiter, Jan Tops, de stallen en heus modern stadion wat voor een voetbalprof niet onder doet, waar springwedstrijden plaats vinden. Zeer imposant. Geraak aan de Abdijweg een fietspad langs voornoemd terrein. Een oude "sjees", auto van het jaar rond 1900 komt me tegemoet gereden, gesputter en getuf, valt in het oog natuurlijk en we groeten elkaar enthousiast. Hij met een schor toetertje. Schitterend! Hij een leren muts of helm op. Deze weg leidt naar de befaamde Achelse kluis gelegen op de grens van Nederland en België. Ga rotonde weg naar Achel oversteken en bevind me nog steeds in de terreinen van de springruiter en zie wat drafpaarden in de weiden. Knuffel even de beesten en ga dan groenstrook in langs weer gebouwen die bij het ruiterbedrijf toebehoren. Een klinkerwegje stuurt me randje dorp Schaft en verder landerijen door en over een tapijt van kastanje bolsters, en natuurlijk kastanje bollen. Zwerf door velden op natuurgebied Malpie aan door rul zand en kom weer aan riviertje met brug tegen richting vanmorgen , langs rustende koeien en omwoelsels van zwijnenkuddes, sporen , langs ruisende populieren, bos in naar de rustpost, een buiten dus. Ik besluit het rondje Malpie te gaan doen na tijd opname, en in overleg met route en toezicht personeel der club, zit er best nog in verneem ik. Welnu het is de kers op de taart van en door de club. Ga langs weliswaar ver opgedroogde vennen, { droogte}, heidevlakten en bospartijen en zowaar nog duinenklimpartijen achtereen. De grond bezaaid met dennenappels "mastentoppen" genaamd door de zuiderbuur. Tref ook diverse hout uit- kervingen van dieren door een of andere kunstenaar prachtig gemaakt. Uit deels omgezaagde bomen resten. Houtsculpturen dus. Klaphek doorgaand volgt een lange z.g. knuppelbrug over moerasgronden. Mis een pijl , maar mijn route-omschrijving is duidelijk, en die volg ik. Een z.g. ruiterroute en ook een mountainbike pad volgend en langer zandpad door bos, bereik ik de kantinedienstwagen met terras van deze club weer, waar het nu veel rustiger is. Men is al met de opruiming begonnen. Het was een fenomenaal mooi ommetje toch. Even verloop ik me na de pauze. Komen andere lopers, Vlamingen me tegemoet gelopen, die de routepijlen al misten, lopen we terug en ons papier is geduldig en duidelijk, niet goed opgelet dus, en de pijl hangt er wel degelijk. Gaan weer kris-kras door bosgebieden veel in herfstkleur zonder meer schitterend, langs velden, en lege akkers. Geraak aan asfaltwegje en wordt klinkerwegje, achter weg naar dorp Borkel door, beland ik aan de nu ook rustiger finishplaats. Moet het nog uitgelegd? Een werkelijk schitterende natuurtocht, zeer uitvoerig beschreven op routepapier in zelfs meterlengte van elke route apart. Ben enorm voldaan, geweest in een der mooiste delen van het edele en mooie Kempenland, dicht in de buurt van Vlaanderen ook. Busje komt zo. Ik kan aan de deur weer instappen zo geduid. Een fantastische wandeldag ervaren. U beste lezers groet ik weer met een Brabants "Houdoe" ! Tot mijn volgend schrijven weer. Van: Peter Heesakkers
