Vincent is de voornaam van een der beroemde schilders die Nederland voort heeft gebracht, t.w. Vincent van Gogh. Deze heeft enige jaren van zijn leven doorgebracht in Nuenen, en dit steekt men daar niet onder stoelen of banken. Alom in het dorp staan standbeelden, monumenten, huizen, die in zijn tijd een bijzondere rol of betekenis hadden, kerkje van zijn vader die er diensten hield en predikte, de toerist kan er een hele dag aan wijden om o.a. een museum te bezoeken alsmede in en om het dorp, en nog bestaande objecten die hij gedurende zijn verblijf schilderde. De vereniging vandaag heeft ook een wandelroute langs die objecten gepland, voor de liefhebbers met uitleg op papier. Ik zal voor de natuurtocht kiezen. Voorwaar tref ik enige wandelaars per bus op weg naar Nuenen. De startlokatie is voorzien in het dorpje Gerwen dit keer c.a. Nuenen dus. Vlak naast het voetbalterrein van de lokale club, wij mogen het tennispaviljoen van een plaatselijke club gebruiken met groot buitenterras. Prima bereikbaar voor degene die geen auto bezit, en dat zijn nog best veel wandelaars. Een knus binnencafé. Na een kop koffie ga ik op weg, en direct al gaat het landelijke wegjes door, akkers, weilanden, en veldgewassen als een uitgeschoten aspergeveld, en opmerkelijk veel paarden van diverse ras, sommigen ervan met een dekzeil of zo men wil jas over de lijven. Bruine maïsvelden door de droogte deze lente en zomer. Gaat het even later een groenstrookje in welke me brengt naar de Stiphoutse en Nuenense bossen. Er is of zijn goede kenners in dit gebied verantwoordelijk voor de route uitzetting, we belanden in een schitterend samengesteld bos van vele struik en boomsoorten door elkaar en we lopen in de schaduw van een al warme najaarszon en een heldere hemel. Even ga ik een verkeerd pad in en ontdek het tijdig. Ik tref veel toerfietsers of beter crossfietsers met vrijwel nooit een bel op hun vehikel, wel plots geschreeuw achter je, en je gaat eerbiedig aan de kant, dat wel. Zij hebben hun routes deels op het wandelparkoers gepland met hun bepijlingen. Opvallend zijn de bruine sparren welke duidelijk een watertekort hebben. Verder een pracht bosgebied zo tussen Lieshout, Stiphout, en Gerwen, veel merktekens van andere toeristische wandel, maar ook fietsroutes. Het is hier fantastisch, en uiteraard schaduwrijk. Parkoersman laat ons dwalen door een onmetelijk schijnend groot bos, met paden die deze naam soms nauwelijks of niet verdienen , het is oppassen voor gemeen verscholen liggende boomwortels. Droge kleine heideveldjes verraden een drooggevallen ven, nu en dan omdat bordjes een vennennaam aangeven. Droge heideveldjes ook. De parkoersbrief omschrijft elk paadje te gaan en welke merktekens we tegenkomen uitvoerig, een gigantisch werk dat spreekt. Passeer en plek wat me doet vermoeden dat het een bomkrater is, waar de Duitse vijand destijds van hun wapens af probeerden te komen met de geallieerden op hun hielen in 1944, dit deed men n.l. eertijds op meer plekken in de Brabantse natuur. Van de bossen uit langs weer een voormalig ven nu een uitgestrekt heidegebied met boompjes her en der verspreid, toch een verademing na alle gebos. Toch weer het bos in later, kom ik langs talloze reuze bomen, die door eerdere stormen het loodje legden, en dit vergt wat klimpartijen. Omdat we diverse wandelafstanden kruisen veranderen de pijlen van kleur. Maar de nummering ervan kloppen als een zwerende vinger. Later zet een fietspad me af bij verborgen liggende villa’s en bungalows van mensen in kennelijk goede doen aan de Spechtlaan. Verspreide bewoning in de natuur verscholen. Kom aan doorgaande autoweg tussen Lieshout en Gerwen en volg even erlangs een breed fietspad dat me opnieuw een bewoond bos in stuurt bij een vennetje behorend tot een bewoner met prieeltje in de tuin. Een lange grintweg stuurt me naar de bosrustpost van de club van vandaag. Na deze post beland ik in wat opener gebied met akkers boerderijtjes en een gehucht genaamd Olen, weidevlakten en veldgewassen alsmede onmetelijke maísvelden sturen me richting Lieshout , echter voor het kanaal zijne het Wilhelmina kanaal gaan we een rustig wegje in. Enerzijds kanaal een open ruimte ver weg kijken dus anderzijds ruigten en wilde bospartijtjes. Aan de kanaalbrug overleg ikzelf of ik de brug over zal gaan, en er voldoende tijd blijft voor het ommetje en ziet,meerdere wandelaars hebben blijkbaar dezelfde twijfels. Besluit na ampele overweging de brug niet over te gaan en een eindweegs verder duik ik door een ruigtepad een kanaaldijk af, van een andere afstand volgende, een achterop naderende dame had dezelfde overweging gedaan. Het ruigtepad gaat over in landelijk gebied met bomenrijen langs de paden, opnieuw velden met dorre mais en andere veldgewassen, in alle open ruimten. Geraak toch weer in schaduwrijk gebied bos dus. Komt een groepje crossfietsers me tegemoet rijden met de taak om hun pijlen op te halen. Banjer ik door het losse zand, welke even later een berkenboompaadje oplevert en het bos weer bereik. Wegje gaat over in asfalt, in agrarisch gebied, koeien, landerijen, gewassen. We gaan door moerassig gebied enorm veel groene varens. Bosanemoon en blijkbaar vroeger een bijna ondoordringbaar gebied. Bosweidjes een reservaat loofhoutbos, een rijk allerlei vogelsoortengebied. De wind die even opsteekt maakt dat er eikels uit de bomen vallen waarvan er enkele, juist in mijn nek vallen i.p.v. op mijn hoofd, de grond ligt er bezaaid mee al. Voort gaat het door het landelijke met decorachtige landschappen langs her en der bewoning in de vrije wereld. Hoor plotseling voetstappen achter me en een mannenstem die me zegt niet bij te kunnen benen, hij is geen deelnemer maar onderweg naar zijn woning. Oefening baart kunst vertel ik hem, maar ach zo hard loop ik toch niet. We gaan dwars de dorpskom van Gerwen , achter de monumentale kerk door, toch een erg klein dorp wat bij Nuenen hoort, Een landelijk wegje spaarzaam bewoond gaat het richting de finishplaats even buiten het dorp. Na afmelding zet ik me aan tafel bij leden van de club waaronder de secretaris zo blijkt later, zijn hulppersoneel zit klaar om de route na te controleren op achterblijvers en mede de pijlen op te halen. Ik kan hen bijzonder complimenteren met de route vandaag duidelijk met veel zorg en variatie uitgezet, als ook de bereikbaarheid van de startlokatie. Ik heb een geweldig fijne en mooie wandeldag gehad. Na het drankje heb ik naar buiten gaande even belangstelling voor de plaatselijke voetbalclub die naast het gebouwtje zijn wedstrijd vol vuur speelt, en in korte tijd twee stevige blessures oploopt, waar de speler tussen de grassprieten belandt. In het nabije bushokje, waar ik aankom zit een andere loper te wachten op de bus, hij waarschuwt me via zijn app dat de bus wat later komen zal. We zijn beiden dik tevreden met de wandeldag vandaag. Zeker al in mijn agenda volgend jaar vermeld. Genoten met dubbel oo . U beste lezers groet ik weer van harte met een Brabants “Houdoe”. Tot volgend schrijven. Van: Peter Heesakkers
