05.06.2016 Buurtvereniging De Vijver te Beek & Donk
Het belooft eindelijk een mooie dag, na dagen van zware regen en onweersbuien hier in de streek met alom wateroverlast. Eigenlijk verwacht ik een enorme modderpartij onderweg. De weg vanaf de bushalte is aanmerkelijk korter naar de startlokatie, dan eerdere edities, ook een mooiere ligging. Arriveer er wat laat en naar het zich laat aanzien, zijn er al velen onderweg. De inschrijving derhalve verloopt vlot, zie geen bekenden, enkel nieuwkomers naar mijn gevoel. Voor de rest ziet het er rustig uit. Ik begin maar ook meteen met mijn tocht. De Vijver slaat op de naam van natuurlijk een grote vijver , temidden de woonwijk, een zeer actieve buurtvereniging. Aan de rand van een park en nabij het moderne gemeentehuis. Steek aan de start meteen over een park in , langsaf een overdekt zwembad, waar al veel reuring is. Het gaat een grindlaantje in , omsloten door bomenrijen en rijkelijk groen. Een brugje over , een klim, de kanaaldijk op, even langsheen dit kanaal, de ophaalbrug over. Juist op die brug klinkt een signaal, en gaan de slagbomen al rap omlaag. Raak ingesloten, en kan met moeite met rugzak op , onder de slagbomen doorkruipen, alvorens de brug omhoog gaat. Terug langs dit kanaal het fietspad volgen waar fietstourclubjes de ruimte opeisen. Mag verderop een groenig laantje ingaan, via de Aa/rivierbrug, de oprijlaan naar een kasteelpoort. Vlak voor de kasteelpoort moet ik al afdraaien, langsaf de kronkelende Aa, langsheen mekkerende schapen en geiten, in een weide. Door ruigten en ander rijkelijk groen gaat het via een waterval, alweer snel op een doorgaande weg aan. Die steek ik over en opnieuw een brug, ga door boerenland met rijkelijk aardappelvelden en natuurlijk maìs, bieten en andere gewassen. In de schaduw van bomenrijen, me beschermend tegen de al warme en felle ochtendzon. Een echte lees lange Peelweg volgend , een viaduct van doorgaande autoweg overheen. Linksin een wegje in welke later zogenoemd dood loopt bij een eigen erf, en krijg een lang driesporig graspad te gaan met blik over wijdse velden met allerlei verbouw of teelt. De aardbeien worden steeds meer ruim een meter boven de grond in bloembakrijen geteeld, mogelijk omdat er met het plukken nogal eens plukkers van de ladder afvielen...... Men heeft er geen idee van hoeveel ideeèn men heeft. Geraak aan verharde weg Galgenveld genoemd, vast uit de geschiedenis ontleent, moet even breed fietspad volgen , een afdraai, en zie al een wit tentdak boven heggen opdoemen, wat zegt dat de rustpost zich aandient. Na aangenaam verpozen, weer in de hoeven, even tegen de aanlooproute in , autoweg oversteken een een rijkelijk overdekte groene steeg in, een grindwegje overgaand in zand, en dan is daar de aanduiding van routeomlegging wegens beweerde onbegaanbaarheid. Routeman denkt voortdurend aan overdekt parkoers onder bomenrijen , en asfaltwegjes door de wijde Peel. Toch niet onaardige verandering als alternatief, en kom verderop op de eigenlijke route welke ik op tijd verlaat want achter me doemt zwaar motorgeronk op, ik heb ze niet geteld, maar zeker enige honderden zware motorenkolonne passeert me, en blijf ademloos in de berm staan. Moet gezegd ze passeren in rustige gang twee naast elkaar, en de laatsten geven duidelijk het einde van de gigantische kolonne aan. Middels een trike met hesjes en vlag. Ik mag weer de velden in langs een kabbelende slingerbeek, smal pad door hoog gras en andere wildgroei, duik later de bossen in met almaar het landschap overheersende communicatietoren welke in de streek de naam Wortel van de Mortel kent. Watervallen en afsluitpoorten volgen op. Mooie doorkijkjes volgen dicht aan randen van bos, over landerijen, waar de groei der gewassen ingezet heeft. Bermen rijkelijk met klaprozen, ze klappen toch niet als we voorbijlopen, en hoor ook niks klapperen. Vingerhoedskruid, korenbloemen en andere wilde bloem en kruidsoorten boeien me, het is allemaal in zijn veelheid aanwezig. We slingeren bosgebied door over slootbrugjes ergens in de buurt of onder de toren door, dan weer aan de randen , dan weer het rustige bos in, een graspad eenpersoons smal hoge grassen zet me af op een asfaltweg en zie het begin van de lus van daarstraks, ga nu een wegje in dat overgaat in een groenstrook veldweg enerzijds de weidenvelden en landbouwgewassen anderzijds kleine bospartijen. Dorp De Mortel aan de einder, het gaat duidelijk op Gemert aan. Ga langs een reeks monumentale boerderijen , en plots voor een doorgaande weg worden we toch weggestuurd van de bebouwing terug weiden en velden in ruimschoots weg van Gemert. Kom weer aan een wegje dat ik herken van vanmorgen en moet gaan door een groensteeg tegenrichting, waar nog schaars lopers aan hun lus beginnen. Alras bereik ik langs bekende terugweg opnieuw de rustpost, en zet me op een der klapbankjes onder dekzeil ter bescherming tegen de zon. Hoewel nu kleine stapelwolken verschijnen, waarachter de zon zich nu en dan verschuilt. Na rust weg oversteken volgt een binnenwegje naar dorp Donk, een lange stijging om viaduct van autoweg over te gaan, en met een scherpe bocht onder langsheen een hoog talud , een asfaltwegje, en schuttingen tegen autogeluid. Een draai provinciale verbindingsweg even langs, om vrijwel meteen een natuurgebied in te mogen gaan. Met recht, een natuurgebied, er mag groeien en bloeien wat wil, het is er en blijft staan. Grondgroei allerlei, ruigten riet en boompartijen, met tussenliggende akkers, het is hier een prachtig rustgebied. Een uiterst smal pad volgt langs een snelstromende beek, schuim op het water, en ik vermoed, dat een bierbrouwerij, hier in de buurt zijn schuim, de wateren instuurt. Gaan een val met sluis, over per smal brugje, terug langs andere zijde met de stroom mee nu. Zijn nu in de kasteeltuinen van Laarbeek eigenlijk Beek en Donk, maar na fusies met andere dorpen Laarbeek genaamd. Jammer we krijgen het kasteel niet te zien, verscholen in het dichte groen. Ga met een lange zandweg het kasteeldomein weer uit, om na een brug toch weer langs de Aa rivier per smal pad waar passeren uit den boze is te gaan, langs verscholen liggende jonge en oude huizen , kom ik aan de doorgaande binnenweg naar Gemert. Routeman stuurt me nu de bebouwing van Donk in, en verdorie, een barmhartige samaritaan, heeft aan den wandelaar gedacht. Aan zijn voordeur heeft hij middels een tuinslang, een witte plastick jerrycan met tapje geplaatst, met grote plastieke drinkbekers. Dat laat ik me niet voorbijgaan. De lopers maken er dankbaar gebruik van, de temperatuur is inmiddels 28 a 29 graden gestegen, benauwd ook. Gaan brug over kanaal, en slaan een zijstraat in en worden geleid langs een fiets en wandelpad langsheen dit kanaal, en langs ook een bijkomende stroming. Ga de wilde wateren bekijken welke toevoegen aan het kanaal, de stroom komt deels vanonder de grond. Moet een eindweegs verder een kanaaltalud afdalen, middels grindwegje en vervolg door groengebied, welke overgaat in park. Nog wat door park lopende en uitspanning langs met opvallend veel groot hoefblad, steek ik de weg over en kom ik aan de finish.
Tref op die finish nog wat getrouwen der wandelsport die men altijd en overal ziet, een kort gesprek, Hennie van Theo is ook present, uit Heerlen, Theo zwerft nog ergens langs s'heren wegen, en dan weet of besef ik dat de bus een uursdienst draait op zondag, en moet ik gezwind, op de halte af. Een heel andere route werd me voorgeschoteld, met veel afwisseling. Mooier dan gister naar verluidt, want het was n.l. een tweedaagse. Ik groet u lezer met een Brabants Houdoe, gegroet tot volgend keer. Van Peter Heesakkers
