Brrr, het valt tegen als ik de deur uitkom. Niet alleen grijs en kou , maar ook mistig. Aan het station staan in alle vroegte een groep zwarte pieten , knechten van de sint. Sinterklaas is weer in het land. Ik passeer het enthousiaste groepje met de opmerking. Jullie zijn nog heel niet moe. Jullie hebben vast de nachtdienst erop zitten, en zijn er al stoute kindertjes? Lol natuurlijk. Geen wandelaars op het perron. Ik kan de sneltrein nemen. Eenmaal buiten de stad verdwijnt het landschap achter een dicht mistgordijn. Pas op Tilburg centraal bij de overstap ontwaar ik een wandelaar. Het zal vandaag grauw, donker en mistig tot zeer dichte mist blijven. Erg traag boemelt de stoptrein naar station Universiteit. Via ingewikkeld bedachte omlopen terwijl de zaal van vertrek aanleunt aan dit station , ga ik over een verhoging en hoor plots een kreet van herkenning. Het blijkt oud-stadsgenoot nu Zeelander, Peter Berkvens te zijn die van tegenovergestelde richting, ook juist is uitgestapt. Alweer lang geleden, zo gaat dat vaak binnen het wandellegioen, besluiten we tezamen op weg te gaan. Trappen af van hooggelegen startlokatie, tunnel spoor onderdoor, trappen weer op heeft de eerste beenspieren aanspanningen alweer opgebracht, soort rekoefeningen dus. Gaan langs flatgebouwen van bouw rond de zestiger jaren vorige eeuw, die er erg slecht onderhouden , onderkomen uit zien, langs plantsoenen en hoog struikgewas, eveneens slecht bijgesnoeid. Achter de campus van de universiteit door, bosachtig wandelpark in. Niet onaardig begin voor een grote stad, zeker niet. Volgen wat padenwerk met toeristische markeringen van wandelroutes. Betreuren dat de zon zich schuilhoudt want de herfstkleuren zouden mooier uitkomen. De bossen en lanen , brede paden ook zijn er in alle kleuren en variaties. Een kat komt op het idee een poos met ons mee te wandelen, maar ziet er later van af. Geen wandelschoenen aan.... Een mooie brede planken boshut voorbij , weer wat toeristenpalenroutes, komen we aan de oude rijksweg naar Breda over. Twee maal verkeerslichten langs middels fietspad belanden we op een brede bosweg weer de rust in. Gaan even nog door een meer recente kleine villawijk om via een wijkpark weer in bos te gaan. Enerzijds een ruigtegebied meer broekachtig, waar galloway runderen zich tegoed doen aan het groen. Pad slingert door als over wildroosters tot aan rood asfaltpad voormalig spoortracé enkelspoors tussen Tilburg- Alphen -Baarle Nassau -- Hertog - Turnhout. Onze Belgische vrienden noemen dit een ravel. Nu meest weilanden beider kanten. Gaan onder viaduct snelweg Breda-Tilburg door. Er staan waar mogelijk krijtpijlen op de verhardingen getekend. Ben ik vooral bij vochtig weer huiverig voor. Heb liever hangpijlen of bordjes, maar de vereniging van natuurmonumenten heeft bezwaren tegen te veel pijlen in als bossen. Merkwaardig toch voor een dag , terwijl er de natuur tegenwoordig vergeven is met wandel en fietsroutepalen en bebordingen.....Voor jaren bevestigd. Volgt nu een betonnen route vanwege in industrieterrein. Wat saai.. Transportfirma's lijken de overhand te hebben en opslagloodsen. Moeten uitwijken voor een hele motorclub. Intussen zijn twee afstanden gesplitst, met ons , gaan autoweg in herasfalterings werkzaamheden over, naar landerig, om via zandweg bomenrijen oude spoorbaan genoemd de Rielsedijk even volgen , komen de 40 rs weer erbij even, gaan via fietspad wegje af het bos van natuurgebied Regte heide in. Ja spelling naam is zo. De mist tilt even haar dik vitragegordijn op om ons de bossen en de weidse heidevlakte te laten bewonderen. Hoge gelige en bruine grassen met her en der oude dennen en bomengroepen, boomwortelpaden slingeren ons tussen bosperceeltjes en heidevlakten. Rust en schoonheid omringen ons langdurig, in al haar herfstpracht. Opnieuw volgen toeristen routepalen en tekens een mengeling van welke afstand of routenaam, dan ook ,op. Ruiterpaden door en kruisende. Ik vermoed in dorp Riel uit te zullen komen , maar met een grote zwaai over de heide gaat het eerder op Goirle en de rijksgrens bij Poppel op aan. We laten een schitterend uitgestrekt bos en heide gebied achter ons. Steken weg Turnhout-Tilburg over en mogen de rust in een kantine klein maar knus van een manege , nemen. Zicht op de stallen, en de rijpiste, hebben we onze afleiding. Op zeker moment komt Peter v.d.V. -Veldhoven ook binnengestapt, en zet zich bij ons aan tafel. Ziedaar , drie Peters aan een tafel!... Wordt 1-2-3. We zitten er wat lang te keuvelen , maar gezelligheid kent geen tijd, toch. Peter Veldhoven, verkiest nog te blijven , wij gaan weer in de hoeven. Na de stallengeur bij uitgang kantine ingesnoven te hebben van hooi en paardenklavei, [moppen ] -- , gaan we weer op weg. Klinkerwegje brengt ons terug weg over en moeten een wal talud van verkeerslawaai beklimmen. Horen in Goirle trommels en muziek van een fanfare, mogelijk doet sinterklaas en gevolg het dorp met intocht aan. Die man heeft het druk , en is nu dezer dagen overal, dat heb je zo met heiligen.... Een kranige altijd jonge oude man, eeeh , sorry; bisschop. Gaan verderop pad op de kam van talud weer af, wat landerig even in en door, en mogen weer bos in. Eerst een oud kasseienwegje. Een eikenbomen en ander boompjes en struikgewas groenstroken met opvallend veel brem en nota bene ; bloeiende bremstruiken door!... We zagen onderweg al vanalles bloemwerk nog in bloei of pracht staan, merkwaardig toch die natuur. Peter B. en ik zijn nogal eens verrast met de aanblik. Door een zandvlakte van droog rul tot vochtig een heideveldje door. Weer wandelroutes langs en door en hoefijzer geduide palen. Moeten diepgaand droge sloot of greppel door, en mis nog juist een hondenaflaat-exemplaar op de stoep volgend. Gaan langs muren afdalen in tunnel met nette kunstige talenten van muurschilderingen, en komen tunnel uit omhoog weer tegenlopers. Blijken de eerste 40 rs. te zijn, die in rap tempo ons hun hakken en achterzijde , ruggen dus, laten zien. We moeten weer een talud dijk op en volgen een hele poos. Gaan er af , en kruising Turnhoutsebaan over via groen licht, en volgen een fietspad richting de kruikenstad. Tilburgers noemt men Kruikezeikers in vergelijking met b.v. Mechelaars Maneblussers. Die naam dankt men als oude textielstad, en de urine moest altijd opgevangen worden door de arbeiders , om stoffen te bleken....{.} Veel steden en dorpen hier te lande hebben een bijnaam. Gaan viaduct onderdoor waar als menigmaal de liefde voor iemand betuigt wordt in geschrift en tekens, en ander minder prettige leuzen vaak en grafiti. Politiek gericht meestal, en ook denigrerend bedoeld. Gaan vierbaansweg over met weidse bocht tegen verkeer in over pechstrook naar benée. n.b. ; een stuk bosperceel was mooier als afdaalstuk , maar die route bleek volgens tekens herzien door de routemannen. Merkwaardig toch... Gaan onder viaduct weer door en draaien een graspad onderlangs wegtalud mooi beschut nog , langsheen een regenwater sloot van bedrijven verderop, weer weg van de ring over een park in. We zien weer vanalles bloemwerk bloeien en planten en we zijn het eens een begin van bloei berenklauw{!} Het neigt toch echt naar wintertijd... Wat is er toch aan de hand met de natuur?.. En toch ook late herfsttaferelen ook in dit park, wadend door gebladerte. paddenstoelen aller soort en maat zagen we onderweg ook. We geraken in de bebouwing der stad, en verbazen ons als ook in de tuinen en gazons , dat er witte bloempjes , eigenlijk nog diverse planten en bloemen koppig doorbloeien. Het gras groeit ook nog lustig door. Hortensia's en dahlia's chrysanten een laurierenheg in bloei staan, Peter B. en ik kunnen onze verwonderingen niet op. We gaan door een wijk nu met universiteitsnamen als professoren, conservatorium en Academie door, een verscholen zigeunerkamp en nog wat huizen en universiteitsverwante bouwsels en appartementen voor studenten, dan wat hoge bouwsels, kruising verkeerslichten overstekende, gaat het recht op de stationstunnel af met een duik en klim op naar het zalencentrum waar de finish lonkt. We sluiten af met een kop koffie. Heb nog even her en der mijn bijpraat met deze en gene. Frans Stl. heeft ook gemeld zij het niet om te wandelen maar toch nieuwsgierig wie er allemaal present tekenen vandaag met Haagse Henk eveneens medetoeschouwer. Al met al een zeer mooie route vandaag, wisselend, knap uitgestippeld voor zo'n stad. Zeker voor de nieuw komende. Echter; het verrassingselement voor mij is er na jarenlange deelname wel van af. Vernieuwing van routes is wel op haar tijd en plaats, vastgeroest als men is met traditionele routes. Tilburg e.o. biedt veel meer mogelijkheden. In mistig grauw donker weer gaan Peter B. en ik onze weg over de rails. Peter op Walcheren aan ik dichterbij. Voor volgende week kijk ik smachtend uit naar de winterserietocht van OLAT vanuit Nijnsel, behorende tot St.Oedenrode, een tien tot 13 tal k.m. noordelijk van Eindhoven. Gezien omgeving en de aantrekkelijke parkoersen altijd, en organisatie zeker doen. Wie weet; zien we elkaar daar ook. Door blijven wandelen elke week , dan zal dat vast en zeker gebeuren. Dus groet ik u met; Houdoe!
